mag weer
wonen waar
Paul is uit het goede
hout gesneden
imt
Snijder triomfeerde in
de Toer van Olympia
Drink
PLOEG VAN POST WAS PARAAT
Weer sprintzege
van Lute
„Familievete"
in de metaal
GROOT DEEL VAN NEW YORK
GERUIME TIJD ZONDER LICHT
VRAGEN OVER
KWESTIE-
DANTUMADEEL
DRONKEN RIJDEN-
EEN WEEK
Donderdag 15 |uni 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
II
Eigen weg
Splinternieuw
Geen moment
Inspirator
Zenuwen
Misdadigers kregen geen kans
Met brommer onder auto
Van een onzer verslaggevers
AMSTERDAM. Gerrit
Schulte heeft pas gecapituleerd
in Olympia's Toer door Neder
land, toen hij zijn laatste pijl
had afgeschoten. Hoekstra van
zijn wielerploeg ging al even
Advertentie
buiten Leeuwarden aan de haal.
Hij reed door zijn streek, kreeg
steun en bleef met vier anderen
lange tijd op een goede minuut
voor de meute rijden. De zwart
witte mannetjes van Peter Post
controleerden de zaak in het
peloton echter met groot ver
toon van macht en toen alles
weer bijeenkwam, stond de zege
van Snijder vast, evenals die
van Posts team in. het ploegen-
kl assement.
De etappezege in Amsterdam
was een kwestie van sprinten.
Die sprint was evenals na de
vijfde rit voor Lute, waardoor
Janssens equipe vijf etappes
won in totaal.
Vlak na de start dus ging Hoekstra
er vandoor. Het werd hem gegund
wat applaus van de Friezen langs de
weg te halen, maar Hoekstra's plan
nen gingen verder.
Nadat hij een tijdje lang 300 m.
voor de groep had gepeddeld spande
hij de spieren en bij Tsummarum had
Van onze Parijse correspondent
ORAN. In de vergaderzaal
van de prefectuur van Oran, die
in oktober de grote collegezaal
zal worden van de nieuwe uni
versiteit van deze stad, waar to
renhoge flatgebouwen allengs de
krottenbuurten vervangen, teken
den de opperprefect Grey en ge
neraal de Pouilly tot voor
kort nog de gevangene van de
Algerijnse putsch het decor
van onze reis.
„Drie redenen zijn de oorzaak
van de „ontheemding" van de ara-
bische bevolking: 1) de militaire
noodzaak met het oog op operaties
en de steun die de bevolking vrij
willig aan de „rebellen" gaf; 2)
de uittocht van de bevolking uit de
dorpen, die door de „rebellen" her
haaldelijk werden geplunderd naar
de grote stéden of naar plaatsen
waar zich militaire posten bevon
den; 3) de agrarische hervormin
gen, waarbij het aan de eenzame
boertjes duidelijk moest worden ge
maakt, dat zij hun magere oogsten
konden verveelvoudigen indien zij
niet op zichzelf bleven zitten maar
zich verenigden.
Nu de militaire noodzaak niet
meer aanwezig is volgens gene
raal de Pouilly is het aantal vrij
heidsstrijders in het departement
Oran niet groter dan 450, verdeeld
in benden van acht tot twaalf man,
voornamelijk opererend in bergstre
ken mag de bevolking haar
eigen toekomst kiezen. Zij kan óf
blijven, waar zij zit, óf terugkeren
naar haar haardsteden, nadat het
Franse leger haar woningen heeft
opgeknapt, óf elders heen trekken.
Angst voor infiltraties behoeft zij
niet meer te hebben, omdat van de
275 Algerijnse nationalisten, die se
dert 1 januari door de Algerijns-
Marokkaanse barrage heengeko-
men zijn, er nog slechts 22 niet
zijn teruggevonden. De militairen
hebben de organisatie en de uit
voering van deze actie op zich ge
nomen, een actie die kostbaar en
tijdrovend is
Wij moeten er voor zorgen, dat
zich in de buurt van de haardste
den, waarheen de bevolking wil te
rugkeren dezelfde economische, cul
turele (scholen!), medische en tech
nische mogelijkheden zijn als op
de plaatsen waar zij vandaan
komt; wij moeten helpen de be
drijven weer op gang te brengen
en wel zodanig, dat wij tegelijker
tijd de agrarische hervormingen
kunnen doorvoeren, die het nieuwe
Algerije welvaart moeten verschaf
fen. Anders valt het opnieuw terug
tot de armoede, die het daarvóór
Dit is de nieuwe taak van het
Franse leger in Algerije, onder lei
ding van de specialisten van de
SAS, welke organisatie het beste
vergeleken kan worden met de
UNRRA, die na de oorlog Europa
en vooral Duitsland hielp opbou
wen.
Uiteraard is dit de Franse visie
op het probleem van de geboorte
van een nieuw Algerije. Om na te
gaan of de arabieren het er mee
eens zijn, laat ik aan u zelf over,
onze tolken staan te uwer beschik
king. In de dorpen zijn er trou
wens genoeg bewoners, die Frans
verstaan en spreken. Maar wel wil
ik u verklaren, dat de cijfers voor
ons bemoedigend zijn. Van de twee
miljoen „ontheemden" (waarvan
500 000 in het departement Oran).
willen er 900 000 terug naar hun i
oorspronkelijke verblijfplaats. De
eerste ervaringen hebben echter
duidelijk gemaakt, dat van deze
900 000 er na de aankomst onge
veer veertig procent toch liever te-
rugkeert naar het „verzamelcen-
trum", hun nieuwe dorp."
Na deze inleiding ginger. we op
weg, langs het grote, helder witte
zoutmeer van Oran, naar Lourmel I
en Magra, het splinternieuwe dorp
je, dat door agrarische hervormin
gen als het ware uit zichzelf ont-
staan is. De machtige landbouw
machines van het Franse leger I
hadden hier de stugge, roestbruine
woestijhgrond gemengd met ste- I
nen, als krenten in een .bijzonder
goed krentebrood in luttele ja
ren cultuurrijp gemaakt. i
De boeren waren er op af geko
men, eerst aarzelend. Toen zij
evenwel na één oogstjaar zagen,
wat zij met een minimum aan in- I
spanning maximaal konden over-
houden, waren zij gewonnen. Het
militaire kampement moest worden i
opgeruimd; er moest een nieuw I
dorp komen. Juist op de dag, dat
ik er was, arriveerde ook de Fran-
se regeringscommissaris, de heer
Morin, om ei de eerste steen te I
leggen voor de grote voorraad
schuur. Hetgeen de arabische bur
gemeester de verzuchting ontlokte:
„Ik zou willen, dat ei eindelijk eens
een Franse minister kwam, om
IUL ue auiiueuc, uie ncu uaaivuui ccxi jcicuise munster KWam, OIT1
heeft gekend. hier de laatste steen weg te halen". I
Begeleid door een schare juichen*
de Amsterdammertjes begon Mik Snijder
gisteren, na de laatste etappe van Olym
pia's Toer door Nederland voor amateur
wielrenners, aan zijn ereronde,
hij een minuut voorsprong. Toen
sprong De Waard weg, die verder de
hele etappe heeft geprobeerd op een
of andere manier iets van zijn 3 min.
en II sec. achterstand op Snijder af
te knagen.
Met De Waard kwamen Hendriks,
Schuuring, en de Belg Van de Weyer.
Die laatste hielp overigens geen mo
ment mee om aan de voorsprong te
bouwen. Schulte zoefde langs het pelo
ton na air Hoekstra en zei hem even te
wachten op de vier.
Gevijven werd toen de Afsluitdijk ge
nomen met Hoekstra en De Waard als
sterken, Hendriks en Schuuring als
bruikbare sjouwers en de Belg als on
geïnteresseerde profiteur.
In het peloton zaten de mannen van
Post als grimmige cipiers alles te be
kijken. Vooral letten zij op de gitzwarte
rijders van Schulte. De voorsprong van
de vijf schommelde rond de anderhalve
minuut. Toen trommelde Schulte maar
wat op zijn fraaie automobiel in plaats
van staande zijn gebruikelijke kanonade
van gepeperde aanmoedigingen uit zijn
machtige corpus te laten opwellen.
,,Ze moeten ten minste tien minuten
halen, maar dit gaat niet rap genoeg".
Hij berustte al min of meer.
De Waard was de inspirator om vol
te houden; wanneer hij de kop nam
ging het tempo omhoog. Over de boch
tige wegen bij Dirkshoorn snorde het
vijftal met nog een 300 m. voorsprong,
maar in Noord-Scharwoude was het af
gelopen met de aanvallers van het
eerste uur. Meteen rukte zich weer een
groepje los en Snijder zelf gang mee
met Nijd aim. Niemand kon toch verder
er veel heil in zien en meer dan een
300 m. kwamen de uitlopers niet weg.
Knops, Buis en weer de Belg Van de
Weijer waren de laatste serieuze kan
didaten voor een vlucht. Maar het pelo
ton had krachten genoeg die fris waren
en dat bracht alle renners weer bijeen.
Onder de rook van Amsterdam gin
gen de zenuwen spreken. Verwoed slin
gerde dan deze dan gene over de weg
in een laatste poging nog een grote
prestatie te leveren. Er kwam echter
niemand meer van de groep vandaan
en pais de sprint van het peloton bracht
de volgorde van het dagklassement:
weer een zege voor Lute.
Zielgelukkig gooide achter in het pe
loton een renner de armen los: de der
tigjarige Mik Snijder, die deze Toer
van Olympia nu eindelijk definitief in
zijn logboek kan plaatsen; het was zjjn
zevende Toer.
De laatste etappe, van Leeuwarden naar
Amsterdam over 170 km, leverde dus een
zege op voor Lute (ploeg Janssen) in 4 uur,
12 min. en 12 sec. (met bonificatie 4.11.12.)
De uitslag was verder; 2 Groeneweg
(ploeg Vooren) 4.12,12 (met bon. 4.11,42);
3. Boom (ploeg Vooren) 4.12,12 (met bon.
4.11,57); 4. Swaneveld (ploeg Lambrichs)
4.12,12; 5. Visser (ploeg Peters); 6 Snep
vangers (ploeg Simons); 7 Nijdam (ploeg
Post); 8 Schroeder (ploeg Janssen), allen
in dezelfde tijd als de winnaar. 9. Ex aequo
een groep van 25 renners, onder wie Snij
der (ploeg Post), Heuvelmans (België,
ploeg Janssens), Van de Weyer (België,
ploeg Janssens), Van Nunen (België,
ploeg Van Beek), eveneens in dezelfde tijd
als de winnaar. 38. Vleugels (België, ploeg
Janssens), 4.12.25.
Het eindklassement werd: 1. Snijder
(ploeg Post) 26 uur 10 min. 23 sec. 2. Nij
dam (ploeg Post) 26.13.03; 3. De Waard
(ploeg Lambrichs) 26.13.46; 4. Heuvelmans
(België, ploeg René Janssens) 26.13.52; 5.
Rutte (ploeg Schulte) 26.14.15; 6. Steen
voorden (ploeg Peters) 26.16.22; 7. Becker
ploeg Sjefke Janssen) 26.16.32; 8. Groen
weg (ploeg Vooren) 26.16.48; 9. Verstraete
(ploeg Sjefke Janssen) 26.16.48; 10. De
Jongh (ploeg Schulte) 26.16.53; 11. Lute
(ploeg Sjefke Janssen) 26.19.11; 12 Timmer
mans (ploeg Simons) 26.21.17; 13. Van
Dongen (ploeg Simons) 26.21.17; 14. Solaro
(ploeg Van Beek) 26.21.25; 15. Wesseling
(ploeg Post) 26.21.46.
Het puntenklassement werd gewonnen
door Becker (ploeg Sjefke Janssen). In
de laatste etappe vielen Mertens (ploeg
Simons) en Sebregts (ploeg Van Heusden)
uit.
Het algemeen ploegenklassement: 1.
Ploeg Post, 77 uur 15 min. 12 sec. 2. Ploeg
^phulte, T7.23.35; 3. Ploeg Sjefke Janssen
77.23.57; 4. Ploeg Rene Janssens 77.30.55;
o. Ploeg Peters 77.31.32.
De Australische tennisspeler Fraser
die verleden jaar de titel in het heren-
enkelspel op Wimbledon won, heeft
verklaard, dat hij zich aan het eind van
dit jaar uit de wedstrijdsport zal terug
trekken.
Tijdens de tenniskampioenschappen
van West-Engeland, die in Bristol wor
den gehouden, is de Nederlandse speel
ster Jenny Seven in de tweede ronde
van het damesenkelspel uitgeschakeld
door de Britse Williams met 6—3, 63,
door H. van Onck
„Mijnheer, ik ben 15 jaar en zou graag wat meer willen weten
over het vissen met de vliegenhengel" schreef die jongeman uit
Vinkeveen me. Hij had er nog aan toegevoegd, dat hij zelf veel bra
sem ving, waarvan de grootste 65 cm. was geweest en dat hij het
water bij hem in de buurt bijzonder geschikt achtte voor het vlieg
vissen. Ondertekend: P. Loman.
Er waren verschillende redenen, die me deze Petrus of Paulus of
Pretorius direct terug deden schrijven. Om te beginnen stel ik post
van lezers altijd bijzonder op prijs. Er komen nogal eens brieven
van mensen, die wat willen weten, of hun eigen ervaringen wensen
mee te delen. Ik voldoe voorzover ik ertoe in staat ben graag
aan dat eerste verzoek en neem altijd met veel belangstelling kennis
van de visa vonturen. Je kunt gelukkig altijd nog wat leren uit de
belevenissen van anderen.
Maar er was meer. Een brasem
van 65 centimeter is volgens mij een
„knap vissie" en ik wilde wel eens
kennismaken met de knaap, die ze
van die afmetingen ving. Ik kon na
melijk uit zijn brief wel opmaken, dat
zijn vangst geen uitzondering beteken
de. Was de jongeman geen verschrik
kelijke fantast, dan moest bij een pri
ma vissertje zijn.
Uitdaging
Bijzonder geïntrigeerd was ik docir
zijn bewering als zou bet water in
Vinkeveen zich uitstekend lenen voor
het vliegvissen. Dat had ik er zelf
nooit in gezien, maar misschien be
stonden er mogelijkheden daar, die
flc nog niet kende en waarmee ik met
alleen mezelf maar ook mijn lezers
een plezier kon doen.
En als de klap op de vuurpijl was
daar de sceptische fotograaf, die me
uitgedaagd had hem te bewijzen, dat
het water in Vinkeveen zo goed was
als ik in woord en geschrift had ver-
klssrd.
Dus stuurde ik P. die later Paul
bleek te heten per omgaande be
richt terug met het voorstel eens een
gezamenlijke visdag te houden, een
voorstel waar hij met graagte gebruik
van maakte.
Die dag hielden we gedrieen, de fo
tograaf, Paul en uw hengeltroebadoer
en laat ik u maar meteen vertellen,
dat ik mijn trouwe schrijfmachine in
toom moet houden, want anders gaat
hij op zijn eentje over tot lyrische ont
boezemingen.
Brasem en voorn
Beet de vis zo geweldig?
Waarachtig niet. De wind woei uit
veranderlijke richtingen, zoals de Bilt
ons meer duidelijk dan taalkundig
juist voorspeld had.
„O ja, daar komen ze weer met de
wind, die verkeerd zat...." hoor ik ve
le twijfelaars al denken. Wacht even,
Thomassen.... wie zegt dat we niet ge
vangen hebben? Ik heb u alleen maar
verteld, dat de vis het beslist niet ge
weldig deed. Dat neemt niet weg, dat
we toch een dozijn behoorlijke bra
sems en prachtige voorns te pakken
konden krijgen.
Maar laat ik bij het begin beginnen.
P.-Paul bleek een aardige jongen met
een intelligent sproetengezicht en een
stem, die heen en weer ging tussen
noord en zuid, want de jongeman had
op een verschrikkelijke manier „de
baard in de keel". Verder wisten we
al, dat hij uit het goede hout gesne
den was nadat we drie minuten ge
varen hadden, want bij elk, met vis
sers bemand bootje, dat tussen het
riet lag en er waren er heel wat
zette hij tijdig de buitenboordmotor
van de comfortabele visboot af, die
ons naar de plaats van bestemming
bracht. Een teken van de stijl, waar
aan onze tijd heus niet al te rijk is
Ik mag tevens niet vergeten te ver
melden, dat onze jonge visvriend ge
zegend bleek met een paar bijzonder
charmante ouders, dat zijn moeder
een open oog had voor wat drie vis
sende mannen vóór, tiidens en na een
visdag behoeven en dat zijn vader
zelf een hartstochtelijk sportvisser is.
Over de hond Christoph zou een ver
haal apart te schrijven vallen!
Sport genoeg
Hoe dikwijls ben ik nu al niet op
die Vinkeveense plassen geweest?
Maar nu als immer kwam ik onder
de bekoring van hun schoonheid en
de fotograaf met mij.
Paul bracht ons naar een plaats,
die ik nog niet kende. Hij had die
stek met grote zorg gekozen en er
volgens alle regelen van de kunst een
vloerplek gemaakt. Tijdens de tocht
erheen hebben wij ze bij twintigtal
len kunnen zien: de prachtige baars-
kanten, de koppen, waar snoek moet
liggen, de mooie diepe plekken, die
brasems van formaat zullen opleveren
aan iedereen die de moeite neemt er
eens al peilend naar te zoeken. Om
dan nog te zwijgen van de snoekbaars,
waaraan dit water'rijk is
Nee, ze deden het niet al te best,
maar dat betekent niet dat we geen
sport hebben beleefd. Daarvoor zorg
den vooral ook de voorns, die we vin
gen en waarvan er geen onder de
dertig centimeter bleef. Het succes
kwam telkens in „golven", dat wil
zeggen: wanneer één van ons beet
kreeg, konden de anderen er zeker
van zijn, dat ze eveneens sport konden
verwachten. En even een technisch
detail: we vingen ai onze vis aan een
kleine pluim of vlok. Aas van groter
forrtiaat werd versmaad.
Om de beurt
„Vanmiddag ga ik heerlijk een
paar uurtjes maffen", had de foto
graaf 's morgens verklaard, want hij
had er de vorige avond nachtwerk
van gemaakt. En er is geen beter be
wijs voor de bewering, dat we een
beste visdag hadden dan het feit. dat
hij zijn ogeh niet langer dan mis
schien drie minuten heeft kunnen
dichtknijpen. Toen „kwam zijn pen
statig het water uit om even trillend
te blijven staan" zoals dat in alle
hengelaarsverhalen heet. En u kunt
me geloven of niet, maar zijn sport
vissersinstinct deed hem ontwaken en
naar de hengel grijpen, vóór we hem
hadden kunnen waarschuwen. Even
later was de brasem binnen.
Niet alleen Paul. maar ook de Vin
keveense vis bleek gevoel voor stijl
te hebben, want hoewel deze schrijver
zoals gewoonlijk het laatste klaar was
met het optuigen van zijn spullen, zo
dat de beide anderen al een minuut
of vijf vóór hem aan het vissen wa
ren, dook zijn pen het eerste weg
toen een beste voorn acte de présence
gaf. Gelukkig maar, want anders had
hij tot het einde zijner levensdagen
van de fotograaf te horen gekregen:
„Jij schrijft nou wel veel over de
hengelsport, maar wie had daar in
Vinkeveen de eerste te pakken?"
Nu was de fotograaf de tweede, die
wat ving en Paul de derde, waarna
we waarachtig in dezelfde volgor
de de verdere sport zo ongeveer
hebben verdeeld.
En toen we 's avonds naar huis gin
gen hadden de Vinkeveense plassen er
één geestdriftig bewonderaar bijge-
kregen: de sceptische fotograaf.
Toch geloof ik nog steeds niet, dat
het water in die contreien zo geschikt
zou zijn voor de vliegenhengel. Daar
voor moeten we naar de polder, met
helder, ondiep en zwaar begroeid wa
ter. Daarheen hoop ik u in een der
volgende artikelen eens mee te ne
men.
O ja.... en die P. is geen fantast,
maar een prima vissertje met geduld
en veel begrip voor ons aller sport!
Paul, geen fantast maar prima vissertje
TYfEW YORK (A.P.). Een enorme
verkeerschaos met allerlei ander
ongerief was gisteren het resultaat
van een storing in de elektriciteits
levering in een deel van New York.
Het gebied dat stroomloos was gewor
den had een oppervlakte van twaalf
en een halve vierkante kilometer en
omvatte het centrum van Manhattan,
het hart van het New Yorkse zaken
leven. 's Avonds laat was de storing
weer opgeheven en kon de politie de
speciale voorzorgsmaatregelen weer
opheffen, die zij genomen had om te
voorkomen dat misdadigers hun slag
zouden slaan, zoals twee jaar geleden
bij eenzelfde euvel.
De storing heeft de New Yorkers veel
ongemak bezorgd. Duizenden mensen
hebben tijdelijk in de ondergrondse trei
nen vastgezeten, liften bleven steken,
bioscopen stroomden leeg omdat het
filmbeeld wegviel en de persen van de
New York Times de enige krant die
in het getroffen gebied gedrukt werd
bleven stilstaan.
Vooral de passagiers in de ondergrond
se treinen hadden het in de benauwende
hitte niet gemakkelijk. De mannelijke
reizigers trokken zelfs hun overhemd
uit, anderen maakten dankbaar gebruik
van de grote reclamebiljetten om zich
koelte toe te wuiven. De café's deden
bii kaarslicht goede zaken.
Een vindingrijke kastelein vulde het
tekort aan kaarsen aan door een voor
raadje te lenen hij een naburige kerk.
Het verkeer kwam door het uitvallen
van de stoplichten geheel in de war, het
was onmogelijk om nog voor of achteruit
te rijden. In heT beroemde Waldorf-
Astoria hotel waren vierhonderd van
de 1780 kamers in het duister gehuld.
In de overige kamers, de restaurants en
de feestzalen bleef de verlichting bran
den.
Aan de Westkust van de Verenigde
Staten, in San Francisco, is gisteren de
stroomvoorziening ook gestagneerd ge
weest. Daar was het euvel te wijten aan
een ongeluk in een onderstation van het
electriciteitsbedrijf. Een van de arbei
ders werd met brandwonden naar het
ziekenhuis gebracht. Ook daar was een
verkeerschaos het gevolg. Na een uur
was de storing opgeheven.
Eigen nieuwsdienst
LEIDEN. Een telegram van de
Federatie van werkgeversorganisa
ties in de kleine metaalnijverheid aan
staatssecretaris Roolvink heeft de
woede gewekt van de werkgevers in
de metaalindustrie.
In het telegram vragen de werkge
vers in de kleine metaalnijverheid
de staatssecretaris bij zijn beslissing
over de loonvoorstellen van de Vak-
raad voor de metaalindustrie, er re
kening mee te houden dat een loons
verhoging in de metaalindustrie „ern
stige spanningen zal oproepen in an
dere bedrijfstakken en dat met name
de kleine metaalnijverheid in een
dwangpostitie zal worden gebracht".
Zodra de werkgevers in de metaalin
dustrie kennis kregen van de inhoud
van het telegram hebben zij dé afzen
ders verontwaardigd afgeschilderd als
schoenmakers, die niet bij hun leest
zijn gebleven.
Zijn de werkgevers in de kleine me
taalnijverheid wel op de hoogte van
de gedifferentieerde loonpolitiek, zo heb
ben zij gevraagd. Volgens die politiek
kan elke bedrijfstak, in overeenstem
ming met de spelregels van de rege
ring, zelfstandig de loonvorming bepa
len.
Als wij ons, aldus de werkgevers in
de metaalindustrie, op basis hiervan
en in overeenstemming met de organi
saties van de werknemers hebben uit
gesproken vóór een herziening van de
lonen, dan is het een onverantwoorde
inmenging wanneer door een andere be
drijfstak hierover druk op de regering
wordt uitgeoefend.
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG. De socialistische
Tweede-Kamerleden Franssen en Ber
ger hebben de ministers van binnen
landse zaken en van financiën en de
staatssecretaris van sociale zaken
vragen gesteld over de moeilijkheden
in Dantumadeel.
Zij willen weten of het waar is dat
het gemeentebestuur van Dantumadeel
over de jaren 1956 tot en met 1959 ten
onrechte ruim 450.000 gulden voor so
ciale bijstand en aanvullende arbeids
voorzieningen bij het Rijk heeft gede
clareerd. Verder vragen zij wanneer het
Ministerie van sociale zaken sinds 1 ja
nuari 1956 het in Dantumadeel voor het
Rijk verrichte werk heeft gecontroleerd.
De Kamerleden vragen ook inlichtin
gen over de schade die de gemeente
zou hebben geleden door de fouten die
zijn gemaakt bij het te werk stellen
van minder-validen in de gemeente. Tot
slot willen zij van de bewindslieden we
ten of het dagelijks bestuur van Dantu
madeel nog wei is opgewassen tegen
zijn taak en zo niet, wat de regering
daaraan denkt te doen.
Rotterdams straf tarief
ROTTERDAM (ANP) „Ik rede
neer zo: dronken rijden een week,
een botsing een week erbij", zei
de Rotterdamse politierechter, mr.
A. Heynsius, gisterochtend. „We heb
ben hier in Rotterdam per dag één
dronken rijder. Gisteren had ik er
drie en per maand zijn het er een
25. We zijn dus niet geneigd voor
dronken rijders erg vriendelijk te
zijn."
„Man hoe kom je nou zo stom",
vervolgde de politierechter tegen een
vrachtwagenchauffeur die een serie
pilsjes had gedronken, hoewel hij er
slecht tegen kon. Hij was tegen een
andere auto gereden. Botsing plus
dronkenschap maakte volgens de re
denering van mr. Heynsius twee we
ken gevangenisstraf. Mr. Heynsius
voegde daar nog een half jaar ont
zegging van de rijbevoegdheid aan
toe.
Een pluimveehandelaar had „al
leen maar" onder invloed gereden en
kreeg dus een week gevangenisstraf,
ook met zes maanden ontzegging.
Van onze correspondent
's-GRAVENPOLDER De 69-jarige
landbouwer J. van Liere uit 's-Graven-
polder is daar gisterochtend dodelijk
aangereden. Hij kwam met zijn brom
fiets onder een personenauto omdat hij
geen voorrang verleende.
Bij aankomst in het ziekenhuis bleek
hij te zijn overleden.
Advertentie
IN NEDERLAND GEBOTTELD MET LICENTIE VAN
PEPSI-COLA COMPANY. NEW YORK
