NOG WATER EN
VIS IN OVERVLOED
..en
toch: 't
Par ij se Hallengerechten:—,
moeilijk noch kostbaar—'
IN EENZAME EUROPOORT WONEN DERTIEN MENSEN
MAIZENA
D U RYEA
JEUGDIG
FRIS Je,
CD SUNGLASSES
OMDAT de zon u liever is dan alle rijk
dom van de wereld, omdat de zon u blij en
gelukkig maakt en omdat die goede zon u
niet mag verblinden of vermoeien - daarom
GEEN WOORD
LATIJN
reis om die wereld
Zaterdag 27 mei 1961 ZiEUWSCH DAGBLAD Pag. U
„Geen foldertjes"
Chauffeuze
„Waf dan?"
de beschermende basis
voor bliivende schoonheid
NOG STEEDS
Visser miste zijn
vliegtuig
metdekeukenpan
„TOEN
ZIJ OOK AL
loopt hij met een helm en een ketelpak,
dan weer zit hij op de sleepboten".
Mevrouw Verbrugge: „Het bevalt me
hier beter dan in Vlaardingen. We moe
ten alleen afwachten wat de winter
brengt. Als het hier hard waait, dringt
het zand door tot in de keuken. Soms
eet je zand! 't Is hier net de Sahara.
We missen alleen kamelen."
Rietje, haar veertienjarige dochter,
is de enige, die geen goed woord voor
Europoort over heeft.
„Wat moet ik hier doen", vertelt ze
geërgerd. „Niets anders dan lezen en
tegen het water en het zand aan zitten
kijken."
Zo wonen er dertien mensen op Euro
poort. Voor hun levensonderhoud zijn
ze op Oostvoorne aangewezen, óók om
hun autootje te tanken. En dat terwijl
de slagschaduw van gigantische olie
tanks hun huis binnenvalt en voor de
deui reuzentankers zacht gonzend wor
den leeg gezogen.
Het gezin P. Bakker
naar De Beer
- Adverientie
maakt Uw groenten zo lekker.
De 25-jarige A. de Nijs uit Ossendrecht
is gisternacht met zijn bromfiets tegen
een boom gereden en daardoor in een
greppel terecht gekomen. Zijn lijk werd
een paar uur later gevonden door een
arbeider die op weg was naar zijn werk.
Van een onzer verslaggevers
D OZENBURG. Op de zandvlakte achter de Europoorthaven,
At waar als reusachtige damstenen olietanks domineren in het
landschap, waar de roep van de grutto onbeantwoord wegsterft en
waar slechts hier en daar een grasspriet groeit daar wonen vier
gezinnen.
Ze zijn twee maanden geleden ge
komen gezinnen van< personeel
van Shell, dat werkte op het Shell-
terrein. Ze wonen in vier grote
huizen boven de kantine en de keu
ken van het bedrijf. Het zijn mis
schien Nederlands meest afgelegen
woningen. Ze hebben voor arbei
derswoningen een ongekend com
fort: vier grote kamers (één van
negen meter lengte); badkamer;
centrale verwarming, licht, warm
en koud water van het bedrijf en
voor het geval daar storingen moch
ten zijn, zijn er een boiler en elek
trische kachels als reserve.
De kamers zien aan de zuidkant uit
over zand, vrachtauto's, draglines en
baggermolens met aan de horizon to
rentjes van Voorne. Aan de noordkant
is de zeehaven, iets verder de Nieuwe
Waterweg en Hoek van Holland en bij
helder weer zien de bewoners in de
verte de Noordzee glinsteren.
Dat alles en twee Dafjes voor de
vrouwen om boodschappen te doen
heeft de mensen al gauw verzoend'
met hun kluizenaarsbestaan.
Mevrouw Den Ouden haar man
is voorman-bankwerker heeft één
bezwaar: „Je krijgt hier geen reclame
foldertjes. Je weet niet wat voor koop
jes er te halen zijn."
Het wonen valt haar erg mee. „Toen
ik hoorde dat we hier naar toe zou
den gaan heb ik drie weken lang niet
kunnen slapen", zegt ze. „Ik heb al
tijd graag buiten willen wonen."
Ze voelt zich allerminst afgesloten
van de wereld.
„Wij zijn nooit veel uitgegaan. Alleen
gingen we zomers elk weekeinde
kamperen. Dat kan hier vandaan ook.
Als we zondags eens thuisblijven is
het hier nog leuk. We zitten dan ge
woon te koop voor toeristen."
De steigerman P. Bakker, die jaren
lang heeft gevaren, verklaart: „Een
zaam? Als je rfaar buiten kijkt zie je
steeds wat anders. Andere schepen op
de Waterweg, andere tankers aan de
vingerpier. Het lééft hier. In een
straat zie je elke dag dezelfde men
sen."
Hij vertelt opgewonden, gebarend
met zijn armen die van de polsen tot
de ellebogen zijn getatoeëerd met voor
stellingen als die op variété-affiches.
„En ik heb vrij werk. Als het werk
loopt, kan ik gaan zitten zonder eenv
doodzonde uit te halen. Ik heb één
baas aan de wal gehad, die kwaad
was dat ik tussen de bedrijven door
even een biertje was gaan pikken. Bij
zulke mensen kun je toch niet wer
ken!"
Zijn vrouw kapt de woordenstroom:
„Als we alleen thuis zijn en de anderen
zijn weg, dan is het hier toch wel erg
stil. Voor de kinderen (twee en vier
jaar) is het helemaal niet leuk. Ze
hebben geen vriendjes."
„Als ik vrij heb", zegt de heer Bak
ker weer, ..zet ik de jongens achterop
de fiets. Dan ga ik naar De Beer."
er niet meer bij", vertelt ze. Even naar
de kruidenier is een halve dag werk.
„Ik kom uit Lobith", gaat ze voort,
„ik zou mijn familie wel wat dichter
bij willen hebben. Van mijn kant is er
nog niemand geweest."
Het vierde gezin is van de heer S.
Verbrugge, die terreinvoorman is.
„Ze vroegen me", praat hij, „of ik
op Europoort wilde wonen. Ik vroeg:
Komt daar een bakker? Ze zeiden: Ja.
Goed antwoordde ik. Dan is het mij
best."
Hij heeft drie kinderen, een meisje
van tien, een jongetje van twaalf en
een meisje van veertien. Verder een
hond, een vervaarlijke zwarte bouvier.
Voor hen is de overgang moeilijk. De
kinderen zitten zonder leeftijdgenoot
jes; Blackie, die geen hond meer ziet,
is een agressief beest geworden, dat
om het minste of geringste de hele
Europoort bij elkaar blaft.
„Voor mijn kinderen neem ik wel
eens speelkameraadjes mee. Voor de
jongen hoeft dat niet. Die spookt de
hele dag op het terrein rond. Nu eens
Mevrouw Kraaijenveld. vrouw van
de portier van het Shellterrein, was
de eerste bewoonster van Europoort.
Zij was er een paar dagen eerder dan
de anderen.
„Die eerste dagen waren verschrik
kelijk. Het was slecht weer. De wind
loeide om het huis en joeg grote zand
wolken op. De regen kletterde tegen
de ruiten. Mijn man en ik zaten tegen
elkaar aan te kijken. Ik weet nog hoe
ik verzuchtte: Man, waar zyn we aan
begonnen!"
Toen de anderen kwamen was er
geen tijd meer om te zuchten. Mevrouw
Kraaijenveld had net haar rijbewijs ge
haald. Zij was de enige die dat papier
tje had, zodat ze de chauffeuze van de
kleine gemeenschap werd. 's Morgens
brengt ze de kinderen naar school en
gaat boodschappen doen. Soms moe'
bezoek in Rozenburg van de pont wor
den gehaald.
s Middags moeten de kinderen weer
worden opgehaald. „Rustig wimc-len
met even een kopje koffie drinken is
Advertentie-
Prettig, 8x4 spray
als finishing touch
van uw toilet - of
om u snel even op
te frissen: de hele
dag omringd door
jeugd en frisheid.
Verrukkelijk.
Ook in poeder
en toiletzeep.
Een product van Beiersdorf.
0 Mooi zijn in de regen is deze zo
mer geen kunst. De opvouwbare plas
tic kapjes steeds bij de hand, maar
oh zo onflatteus en saai hebben
reeds voor een deel het veld moeten
ruimen voor kleine hoedjes van reliëf
plastic vervaardigd en in verschillen
de kleuren uitgevoerd. De allernieuw
ste aanwinst ter bescherming van het
kapsel tegen de regen, ziet er ech
ter nog aantrekkelijker uit. Dat is een
kapje -van tule, versierd met kleine
toefjes bloemen die op onregelmatige
afstanden van elkaar op de onder
grond bevestigd zijn. Een laagje plas
tic beschermt deze romantische hoofd
tooi tegen weer en wind en houdt het
kapsel van de draagster droog.
De romantiek wil maar niet ge
heel uit de mode verdwijnen. Ruches
en stroken, kantjes, kwikjes en strik
jes komen bijvoorbeeld steeds weer
als garnering terug. Smalle ceintuurs,
gevlochten van dun koord of gerold-
van zijden band en aan de uiteinden
versierd met een corsage van bloe
men, geven dit jaar aan de kleding
een romantische toets. Bij elk jeugdig
zomerjurkje natuurlijk zonder
andere opvallende garneringen is
wel zo'n ceintuurtje te vinden. Wan
neer men handig is met naald en
draad kan men er trouwens ook heel
goed zelf een maken.
De Franse tekenaar Raymond
Peynet vindt in de romantiek een on
uitputtelijke bron van inspiratie. Zijn
overbekende, maar steeds weer grap
pige geliefden, zijn nu ook in porse
lein vereeuwigd. Sierlijke kannetjes
en potjes worden bijvoorbeeld met te
keningen van Peynet in zachte pastel
tinten versierd. Op kandelaars wor
den zijn figuurtjes onder andere in re
liëf aangebracht.
Dieven en inbrekers zullen in veel
moderne woningen moeten uitkijken
naar een andere gelegenheid om zich
te verstoppen dan de klassieke schuil
plaats onder het bed. Gebrek aan
bergruimte is er de oorzaak van, dat
„onder het bed" in veel huizen wordt
gebruikt voor het opbergen van aller
lei zaken, waarvoor men elders geen
plaats heeft. Voor dat doel zijn zelfs
speciale koffers in de handel. Ze zijn
groot en plat, passen onder vrijwel
elk bed, en zijn voor het opbergen
van dekens en kledingstukken voor
zien van een ventilatierooster. Even
een briefkaartje en u hoort van ons,
waar deze noviteiten te vinden zijn.
DE EERSTE JUNI nadert: het hengelseizoen begint weer. A. van
Onck, gerenommeerd hengelaar en schrijver over hengelsport, zal
ten dienste van het half miljoen geregistreerde hengelaars dat Ne
derland rijk is, in de komende maanden als „visgids" voor onze
lezeTs optreden.
Zijn eerste artikel vindt men hieronder. In komende bijdragen zal
hij de lezer meenemen naar goede nauwkeurig aangeduide
visstekken. waar de kans op een mooi hengelsucces aanwezig is.
door A. van OIVCK
DAAR KOMT HIJ DAN, zei de oude heer tevreden. Hij maakte een snelle polsbeweging,
de top van zijn Japannertje boog zich op de voorgeschreven-veelbelovende manier en het
snoertje stond strak.
Advertentie
Mevrouw Den Ouden
geen foldertjes.
Mevrouw Verbrugge
Sahara
Rietje Verbrugj
...alleen lezen..
Endocil vloeibare crème
Endocil cleansing tonic
Endocil dagcrème
Endocil nachtcrème
RÖAN0N©)0SS
ORGIN6S, PREPARATEN
er met een beetje begrip en inzicht
op te vissen. Vis, die moeder de
vrouw graag op het aanrecht hoort
neerkletsen, vis uit een water dat
onuitputtelijk is: de zee.
Je mag dus heus verwachten, dat
de stemming onder de sportvissers
daar opgewekter is. Dat ze verge
noegd denken: „Laat die zoetwater
vissers maar klagen, ons domein is
niet doodgevist en kan nooit doodge-
vist worden.
De werkelijke, waarachtige waar
heid is, dat ze ook al jammeren en
klagen en mopperen. Er komen veel te
veel vissers, ze verdringen zich op de
golfbrekertjes en de pieren, ze gooien
hun lijnen over de jouwe heen en het
is één grote, bittere ellende. En na
tuurlijk zat er vroeger veel meer vis
op de kust. Toen had je maar een
steen aan een touwtje te binden, waar
een paar haken aan zaten en je slin
gerde het hele geval het water in.
Botten, mijnheer. zulke!
Het beroerde is, dat er in dit alles
wel iets waars schuilt. Dat maakt het
juist zo onwaar. We zien de moeilijk
heden, die we moeten oplossen en we
vergeten, dat we tegenwoordig over
alle mogelijkheden beschikken om die
problemen het hoofd te bieden.
TEGEN al die klagers en ker-
mers ga ik nu één stelling
paneren:
Nederland is nag steeds een dora
do van de hengelaar.
Er is water, goed water, rijk water
in overvloed. Het ligt over het alge
meen niet eens zover van onze grote
bevolkingscentra af. Het is in heel wat
gevallen voor luttele kwartjes te be
vissen, wanneer men de moeite maar
neemt het te ontdekken.
En nu is het niet nodig dat ik in
uw gezelschap ben, terwijl u deze zo
boud uitgesproken bewering onder
ogen krijgt. Ik weet zo wel, dat u on
gelovig de schouders ophaalt en iets
bromt over „schrijversverhalen" of
visser slatijn".
U zoekt immers zelf al zolang ver
geefs naar een rustig, ideaal water
tje?
Wie geen gelegenheid heeft „naar
den buiten" te gaan, zoals onze buren
zeggen, kan ook midden in" de Stad
zijn hengelgenot beleven.
Op uw scepticisme weet ik slechts
één antwoord.
In de komende artikelenreeks ga ik
u bewijzen wat ik beweerd heb. Niet
met vage verhalen, over „stekkies"
die ik ergens gevonden heb, waar
wonderbaarlijke visvangsten te maken
zijn, maar die slechts vaag worden
aangeduid. Integendeel, u krijgt pre
cies te weten waar u zijn moet, wat
zich daar voor vis bevindt en hoe u
er op moet vissen.
EN dan gaat u erheen en
vangt misschien niets en
zegt: „Zie je wel.
Weet u wat u dan doen moet? Er
nog een keertje naar toe en mis
schien ook nog een derde maal, want
dan komt stellig de dag dat u con
stateert: „Ja, toch.
Om succes te boeken zal er slechts
één ding nodig zijn. Laten we nu
eens ophouden met dat eeuwige ge
zeur en gemopper en geklaag en be
grijpen, dat andere tijden ook andere
methoden vragen, aangepast aan de
nieuwe mogelijkheden. Laten we ons
eigen land gaan herontdekken.
U zult zien, dat het de moeite loont.
Gaat u mee?
HELMOND (ANPI Een piloot, die
wilde gaan vissen heeft met zijn vlieg
tuigje een noodlanding gemaakt onder
Gemert, omdat hij dacht dat hu motor
storing 'had' gekregen. Eenmaal op de
grond kreeg hij de overtuiging dat er
toch niets aan de hand was.
Met hulp van omwonenden trachtte
hij de motor weer op gang te brengen.
Dat lukte, maar nog voordat de piloot,
een uitgeweken Hongaar, in zijn toe
stel zat. Het toestelletje hobbelde on
bemand met het vistuig over het veld.
Daarbij werd de propeller beschadigd.
Het vliegen was voor die dag gedaan.
"IV AD AT WIJ gezien en geproefd
J-' hebben hoe de Parijse werkende
man eet en drinkt moesten wij
samen in eigen keuken toch ook eens
de Franse oftewel de Parijse
Hallenculenaria gaan proeven.
Niet te gecompliceerde gerechten
zoeken we uit, die toch anders zijn
dan anders. Want verandering van
spijs doet eten!
La Palette aux lentilles: zowaar
een verrukkelijk gerecht, niet te moei
lijk te maken en niet te kostbaar.
Wij nemen voor vier personen 350
a 400 g. half varkens-, half runderge
hakt, grofgedraaid. Dit gehakt maken
wij aan op eigen manier of als we
iets nieuws willen zó: in een stuk
margarine fruiten we enige eetlepels
fijngesnipperde uitjes en roeren er
doorheen: eetlepel to
matenketchup met
ongeveer het kruim
van vijf fijngemaakte
beschuiten en rauw ei.
Peper, zout en een
tikkeltje paprika-poe
der maken dit smeu-
ige mengsel op smaak
af. Deze massa wordt met het gehakt
vermengd en we doen er tot slot wat
gehakte peterseilie bij.
HEUS, LINZEN
We hadden twee uur lang in - niet
te ruim water linzen ingeweekt. Ja
heus, linzen hebben we voor dit ge
recht nodig en ze smaken heerlijk.
Probeert u het maar.
Door dit weekwater, want hierin
zetten we de linzen op, mengen we
zout naar smaak en ongeveer drie
eetlepels azijn.
De linzen moeten aan de Kook ko
men en vervolgens in ongeveer veer
tig minuten gaarkoken. Dat kan ech
ter langer maar ook korter zijn; het
hangt af van de soort linzen. Wil ze
derhalve controleren. Ze moeten zacht
zijn, dat wel, maar niet tot moes ver
gaan.
Met de braadjus van de gehaktbal
letjes en ongeveer twee eetlepels
bloem en >een' halve liter kookvocht
van de linzen maken we een bruin-
gebonden pittige saus.
De linzen heeft u in een vergiet ge
deponeerd en laten uitlekken. De
saus u werkt ermee alsof het een
witte saus moet worden maakt u
op smaak af door er wat extra ci
troensap, gehakt groen en een tikirel-
tje cayennepeper doorheen te men
gen. Schud in de pan die op een lage
gasvlam staat, de balletjes gehakt
door de linzen voorzichtig echter
noch het ene noch het andere >ngre-
diënt mag breken.
De saus wordt er daarna met een
vork doorheen gewerkt! Toegedekt
moet dit gerecht nog ongeveer tien
minuten zachtjes stoven en aan el-
Kaar wennen. Zowaar een verrukke
lijk eten en doe dit nu eens zonder
aardappelen!
HET TWEEDE
Als tweede lucullus Hallengerecht
ziehier de
Steak au poivre: dit heerlijke stuk
contrafilet kan op twee manieren wor
den toebereid. Voor drie personen
heeft u ongeveer 350 g. contrafilet be
steld, u heeft zes peperkorrels platge
stampt en wentelt nu door die grove
gemalen peperkorrels het stuk vlees.
Ze blijven erop plakken. In een koeke-
pan waarin bruine, zeer hete boter of
margarine is, schroeit u deze gepe
perde contrafilet vlug dicht en bruin.
Daarna zet u de gasvlam laag en re
kent nog 1720 minuten voor het a
point worden. Hiermee bedoelen wij
dat het hartje rozerood zal moeten
zijn.
U strooit zout op het vlees nadat
het bruin is geworden en eventueel-
zo u er van houdt 'komt er nu
uiterst fijngesnipperde sjalotte ui bij.
Als het vlees klaar is haalt u het
uit de jus en legt het even op een
warme schaal. Maak de saus af door
er een bescheiden scheutje witte wijn
of cognac op te gieten. Dat gebeurt
op een hoge vlam. Even roeren en de
pan van het vuur afhalen. Door deze
zeer hete jus roeren we nog een vers
stuk boter of margarine. We ver
spreiden dit geurige mengsel nu ijlings
over de steak au poivre.
Zij die niet van
sterk gepeperd hou
den, kunnen beter
deze wijze toepassen.
Leg de avond tevoren
ongeveer acht hele
peperkorrels in een
kommetje waarin een
scheutje witte wijn
of cognac is gedaan.
Laat toegedekt de hele nacht en een
halve dag marineren.
Bak de contrafilet op eigen wijze
bruin en knappend. Strooi er zout op
en laat ze gaarworden in niet te wei
nig boter of margarine, in dezelfde
tijd als zojuist is aangegeven. Haal
het vlees uit de koekepan en zet het
gas hoog. Voeg er nu het peper-wijn-
mensel bij en roer alles door elkaar.
Laat ongeveer vijf minuten sudderen
alvorens van het vuur af weer een
stuk boter door deze hete jus te roe
ren. Ook deze jus giet u zo met pe
perkorrels erin over het stuk vlees.
In beide gevallen legt u ter gar
nering enige korte takjes peterselie en
enige plakjes citroen erbij. Natuur
lijk geeft ook u thuis een flinke kom
met knap-gefrituurde patates erbij.
Het zal wel smaken denken wij.
Tot de volgende keer.
MICKY WOODHOUSE
Advertentie
De hengelaar was opgestaan, trok
het achterdeel van zijn hengel en
klopte stevig met zijn harde knok
kels op het ondereind van het twee
de deel. Dat ging allemaal zo vlot
en gemakkelijk, dat hij hetzelfde
manuaal kennelijk al duizenden ma
len in zijn leven had uitgevoerd.
„Dat verdooft hem, begrijpt u", do
ceerde hij om het kloppen te verdui
delijken. „Kom maar jongen. Dit
laatste dan tegen de brasem, die op
de nare manier die brasems eigen kan
zijn, de strijd staakte, die hij eigen
lijk helemaal niet gevoerd had en zich
nu zonder weerstand boven het
schepnet liet slepen.
„Een pondje of drie?" veronder
stelde ik, maar de oude man deed er
uit bescheidenheid nog een half pond
af.
Het leefnet kwam eraan te pas en
daar bleken zich nog een paar van
dergelijke jongens in te bevinden. Het
was pas een uur of zeven in de mor
gen en ik zei daarom niet zonder en
thousiasme:
„Nog niet zo slecht, hè?"
IAAT had ik niet mogen zeg-
xf gen. De oude trok een smar
telijk gezicht, zuchtte en klaagde:
„Och meneertje, wat zal ik je zeggen.
Slecht? Wat is slecht? Had u zo'n
jaar of twintig geleden eens moeten
komen. Toen.
Ja, jatoen"', het toverwoord van
miljoenen klagende vissers, die druk
bezig zijn te verworden tot vissende
klagers.
Aan de overkant gierde een tram
door de bocht. Het voorval, dat ik zo
juist beschreven heb, speelde zich af
midden in de stad bij een prachtige
parkvijver. Een uitzicht op mooie
boompartijen, een vijvertje om te ge
nieten van alle mogelijkheden die de
hengelsport biedt, een vijver waar ik
snoek heb zien vangen van zeven,
acht pond, niet ééns maar herhaalde
lijk, waar ik zelf wanneer het werk
me niet toeliet om naar de polder, de
plas of de rivier te gaan palingen
heb gevangen, zo dik als een pols.
En maar klagen, jongens! Toen was
het allemaal anders en beter, toen
had Nederland nog viswater, toen kon
je nog rustig overal vissen, kortom
toen leefde de hengelaar in een vis-
sershemel, die nu ontaard is in een
vissershei, met vier knappe brasems
in het leefnet om zeven uur 's mor
gens en op vijf minuten fietsen van
huis!
VIJF minuten fietsen de an
dere kant op viel er eveneens
sport te beleven. Daar lag bot, schar
en paling te wachten op iedereen, die
zich de moeite wilde getroosten om
Mevrouw Kraaijenveld, eerste bewoonster van Europoort, op haar
balkonnetje met uitzicht op de vingerpier.
