NIEUW
FRIS
DE VROEGERE VRIENDIN
WORDT NU ONTVANGEN
ALS EERSTE DAME
Westduitse studenten
beklagen zich
Bescheiden jonge vrouw, die het liefst in haar gezin is
3KIE VOOR
VRIENDEN
1
In Nigeria ligt
werk te wachten
Zaterdag 20 mei 1961
ZEEUWSLH DAGBLAD
Pag. 17
Rustig buiten
In de uitverkoop
Niet
in nerts
Jeugdboekencongres 1961 werd besloten
MEVROUW KENNEDY (l
IS ANDERS
door Rita Beukman
WASHINGTON. Als ik tijd heb kom ik dit jaar naar Parijs,
schreef Jacqueline Kennedy aan gravin de Renty, waar zij in huis
was toen zij aan de Sorbonne studeerde. Die brief werd in de winter
van 1959 verzonden, toen Jackie nog rustig met haar gezin in
Georgetown woonde. Nu maakt heel Parijs zich op om haar als
Eerste Dame van Amerika te ontvangen.
Ze ij zo heel anderszei een vrouwelijk congreslid in Washington, toen
het gesprek op Jacqueline Kennedy kwam. President Roosevelt had een
wereldkaart boven zijn bureau hangen, waarop stond aangegeven waar
Eleanor was. Ze zagen elkaar soms weken niet, zo druk waren beiden met
hun werk bezig. Mamie Eisenhower was echt een vrouw van haar gene
ratie. Die ging helemaal in het clubleven op, zoals de meeste vrouwen van
haar leeftijd hier in Amerika.
Maar Jackie Kennedy is anders.
Ze is het liefst gewoon in haar gezin.
Ze vecht zo dapper om ook in het
Witte Huis nog een familieleven in
stand te houden.
TTET zal wel moeilijk voor haar zijn,
zei de grijze dame tegenover
ons in een restaurant in het stille, lan
delijke Georgetown, waar de fami
lie Kennedy een klein en knus Vic
toriaans ingericht huis had, voor men
de officiële ambtswoning van de presi
dent betrok.
Hier was ze altijd zelf met haar
dochtertje bezig. Ik hielp er jaren
lang in de huishouding, maar Caro
line liet ze beslist niet aan ons over.
Ze maakte graag lekkere Franse en
Italiaanse hapjes klaar en dekte elke
avond zelf de tafel, om het te
maken tegen dat John thr im.
Bloemen schikken was haar en
er stonden planten in de ka Dat
heeft haast niemand hier in ueorge-
town.
Bij de kinderen is ze ook nu nog
elke dag en de baby verzorgt ze zo
veel mogelijk zelf, vertelde een jonge
Amerikaanse, die met Jacqueline
Advertentie
Miljoenen moderne vrouwen
voelen zich met o.b, tampons
veilig - altijd en overal!
Want de o.b.-methode is beter
cm de volgende redenen:
e.b. geeft Onmerkbare Bescherming:
e.b. tampons, inwendig gedragen, voelt
men niet, merkt men niet, ziet men niet.
Gemakkelijke toepassing:
Bii o.b. tampons heeft men geen schuif-
koker nodig. Men kan ze meenemen in
tiet kleinste tasje en na gebruik onge
merkt wegdoen.
Volkomen bewegingsvrijheid:
Niet langer gehinderd door gordel,
zwachtel of spelden, kunt u gewoon
alles blijven doen: sport, fietsen, dan
sen, uitgaan, baden enz.
Onopvallend:
o.b. tampons kunnen zich niet aftekenen
onder dunne, nauwsluitende kleding of
badpak.
Absoluut safe:
Men voelt zich overal en onder alle om
standigheden veilig beschermd.
Medisch verantwoord:
Wetenschappelijk onderzoek in Ame
rika en vele Europese landen heeft aan
getoond, dat de o.b. methode aan alle
eisen van de moderne hygiëne voldoet.
tampons
de moderne hygiëne-
Per pakje van 10 tampons
voldoenda voor maandelijks gebruik..
Normaal f t.>. Speciaal f 1.25
GRATIS
Aan Drogerijen Mi]., Mijdrecht
Gelieve mij in discrete blanco envelop te
zenden gratis en franco, uw uitvoerige,
geïllustreerde brochure met proefpakje
o.b, tampons.
Naam
Straat
Woonplaats
Kennedy op Vassar College was. Dat
is typisch Jackie. Ze vindt het nu
eenmaal veel belangrijker het voor
John thuis gezellig te maken, dan als
First Lady „te kijk te staan".
In Virginia heeft ze pas een rustig
buitenhuis ingericht. Daar wil ze
met John en de kinderen in het week
einde zoveel mogelijk naar toe gaan.
Er is echter nog maar zelden iets van
gekomen de laatste maanden.
Als ze officieel op moet treden, zet
Jackie zich daar echter helemaal voor
in. Maar ze dringt zich nooit op de
voorgrond, ze is eerder verlegen. Men
begint in Amerika te begrijpen, dat ze
niet altijd voor allerlei officiële ge
beurtenissen beschikbaar kan zijn,
zegt deze studiegenote. Ze heeft im
mers twee jonge kinderen. Wij waar
deren het dat ze gewoon wil blijven
wat ze was. Echt een moeder voor
Caroline en de baby, een steun voor
haar man. Misschien is dat wel meer
Europees dan Amerikaans. Op Vas
sar College noemde we Jackie dik
wijls de Francaise. Haar kleren za
gen er toen al zo Frans uit. Ze had
zo'n goede smaak, we konden veel
van haar leren. We gingen haar dik
wijls om raad vragen, als we uit
moesten en er extra goed uit wilden
zien.
ALS studente aan de Sorbonne kocht
Jackie Bouvier Kennedy in de
uitverkoop jurken bij bekende Franse
modehuizen. Misschien verlangt zij
daar nu nog wel eens
naar terug, want voor
zij in het Witte Huis
woonde droeg zij over
wegend kleren, die uit
Parijs afkomstig waren.
Als eerste dame van
de Verenigde Staten
moest zij echter een
Amerikaanse mode
ontwerper kiezen voor
het verzorgen van haar
-garderobe. Dat werd
Oleg Cassini, die van
Florentijnse afkomst 1®.
In zijn ontwerpen was
Cassini tot voor kort
overdadiger dan de
meest uitbundige Ita
liaanse couturier.
Onder invloed van
Jacqueline Kennedy is
daar al veel verande
ring in gekomen. Het
geen Cassini voor de
reis van Jacqueline
naar Parijs vervaar
digde, is op haar uit
drukkelijk verzoek
zeer strikt en sober
gehouden. Jackie koos
zelf de stoffen en kleu
ren uit. Ze maakte ook
voor menig model zeil
een schetsje.
De uitgesproken een
voud van Jacqueline
Kennedy's garderobe
heeft in de Ameri
kaanse modezaken en
warenhuizen reeds dui
delijk een stempel ge
drukt op wat er in de rekken hangt,
in de vitrines ligt en in de etalages
staat. Jackie houdt van kleine, simpele
pillbox hoedjes, markante sieraden en
elegante mantels en pakjes met een
sobere snit. Die worden nu in Amerika
meer verkocht dan ooit.
Haar typisch Frans, even gebom
beerd kapsel, komt men ook al over
al tegen. Zelfs ons kamermeisje in
het hotel in Washington offerde haar
krullen van de ene dag op de andere,
voor een Jackiekapsel op.
Al staan de winkels vol met etala
gepoppen die op haar lijken, er is
in Amerika geen adverteerder meer
die er veel blood in ziet, haar uiter
lijk al te nadrukkelijk te gebruiken
voor het aanprijzen van hoeden, sie
raden of andere modeartikelen.
Wij vinden dat dat te ver gaat, zegt
Jane Vali, een jonge reclame-ontwer-
ster in New York. Toen het modehuis
Jay Thorpe dat hier als een der eer
sten deed, kwamen er veel afkeurende
brieven en telefoontjes binnen. Men
hield er dus dadelijk mee op. We kun
nen best begrijpen, dat Jactae het
niet leuk vindt, voor dit soort publici
teit te worden gebruikt.
Dat haar kleding wordt nagebootst
is een andere zaak, vindt deze New
Yorkse. Mevrouw Kennedy is een uit
gesproken Givenchy type. De ontwer-
ben van die jonge Fransman hebben
hier al enkele jaren meer succes dan
van de andere Franse modekoningen.
Jacqueline Kennedy gaf er de stoot
toe, dat Givenchy nu helemaal „de
Dior van de Amerikaanse mode is
geworden. Eigenlijk een samenloop van
omstandigheden, zegt zij,
met een schuine blik op ons en m
de spiegel, de pillbox recht schuift op
haar kapsel, dat precies op dat van
Jackie Kennedy lijkt.
-if Pappie heeft elke dag nog wel even tijd voor Caroline, ook in het Witte Huis
ü- Haar man helpen neemt vooral haar tijd in
beslag, als Jacqueline zich eens niet met de
kinderen bezig houdt
rjE is heel anders, dat zeggen bijna
4-1 alle vrouwen van Washington, zo
dra het gesprek op Jackie komt. Voor
al de jongeren waarderen haar be
scheidenheid, natuurlijke vriendelijk
heid, sportiviteit en goede smaak.
Bij de ouderen wekt haar uiterlijk
echter ook kritiek op. Vooral in Wash
ington, waar men nogal provinciaals
is in vergelijking met New York,
zwijgen de vrouwen van middelba
re leeftijd doorgaans veelbetekenend,
als men over Jackie's kleding begint.
Die vrouwen zijn immers meestal zelf
nog erg „overdressed". Bloemenhoe
den, veel nerts, overal glinsterende
sieraden en een overdadige make-up
zijn bij hen meer in trek, dan natuur
lijkheid en eenvoudige élégance. Zij
voelen zich onzeker worden over hun
eigen uiterlijk, zodra zij dat met de
eenvoudige charme van de nieuwe
Eerste Dame gaan vergelijken.
iJ- Aan het strand in Virginia hebben de Kennedy's een zonne-
verblijf. In de zee spelen moeder en dochter, en van de etiquette
trekken zij zich dan bar weinig aan. Ze genieten.
Koffers pakken is niet ieders
werk en misschien lukt het ook u
nooit om het deksel te sluiten, zon
der daarbij geweld te gebruiken.
Veelal neemt men op reis immers
meer bagage mee dan men berg
ruimte heeft. Tijdens de vakantie
komt daar onderweg bovendien dik
wijls nog het nodige bij. Het pro
bleem van teveel bagage en te wei
nig bergruimte, hoeft dit jaar echter
geen probleem meer 'te zijn. Als
laatste noviteit op het gebied van
reisartikelen ontdekten wij een kof
fer met groeimog-elijikheden. Teveel
bagage? Geen nood, men verschuift
de sloten en de koffer wordt één
vierde deel van de normale hoogte
hoger. Voor in de auto kan het for
maat van de nieuwe kotfer ook aan
de bagageruimte worden aangepast.
Een poppenmoedertje dat op reis
gaat, neemt natuurlijk haar kind met
zich mee. Juist als een echte baby
wordt ook zo'n pop echter verschrik
kelijk zwaar, wanneer je er een hele
dag mee loopt te zeulen. De oplos
sing voor dat probleem is een mi
niatuur draagzak, vervaardigd van
gewatteerd plastic. Het grappige
daarvan is, dat de zak ook als slaap
zak te gebruiken is. Voor het pop
penmoedertje betekent dat weer een
zorg minder, want nu hoeft ze op
reis geen bedje meer mee te nemen
voor haar kind.
0 Voor de vakantiegangers die er met
een tent of boot op uit trekken, valt
er dit seizoen onder andere een
nieuwtje te vermelden op het gebied
van de verlichting. Op een miniatuur
butagasstelletje dat sinds enige tijd
in de handel is, kan nu namelijk ook
een verlichtingsbrander worden ge
monteerd. De lichtsterkte van deze
brander, die in een blikken koker kan
worden bewaard, is ongeveer honderd
watt, de brandduur circa acht uur.
Met allerlei ander groen steekt in
deze tijd van het jaar in de tuinen
ook overal het onkruid zijn kop op.
Wie maar een klein lapje grond heeft
bij te houden, kan dat onkruid mak
kelijk zelf vernietigen. Men kan het
bijvoorbeeld uittrekken. Sneller en
minder vermoeiend is het werken met
een bijtende vloeistof in een plastic
fles, die omgekeerd aan een lange
steel bevestigd is. Een tikje met de
fles tegen de onderzijde van het on
kruid en de tuin is in korte tijd
schoongeveegd.
Even een briefkaartje en u hoort
van ons, waar deze nieuwtjes te vin
den zijn.
Voor bedrijfsleven en onderwijs
Eigen nieuwsdienst
SCHIPHOL. De economische
behoefte van Nigeria is zo groot, dat
het land geneigd zou zijn overal elders
hulp te zoeken als het westen zou
falen. Nigeria geeft duidelijk de in
druk graag met het westen samen te
werken. Het westen heeft er in dit
opzicht een echte taak die bovendien
commercieel goed kan worden uitge
voerd. Nederland heeft er een goede
naam.
Dit iwaren enkele van de uitspraken die
gisteren op Schiphol werden gedaan door
de heer J. W. Hupkes, president-direc
teur van De Schelde, nadat hij was te
ruggekeerd met een aantal leden van de
Nederlandse economische missie die een
bezoek van ruim twee weken aan Nigeria
heeft gebracht. Tijdens de reis had de
heer Hupkes de leiding van de missie
uit het bedrijfsleven overgenomen van
drs. J. W. de Pous, de minister van eco
nomische zaken, die doorreisde naar
Ghana.
De leden van de missie waren zo onder
de indruk gekomen van de energie waar
mee Nigeria poogt het onderwijs te be
vorderen, dat zij onderling een bedrag
van 150.000 gulden toezegden om aan
vier verschillende instellingen van onder
wijs in het land elk een bibliotheek te
schenken.
Na Engeland is Nederland de grootste
afnemer van Nigeria.
Advertentie
Geniet van de
weldaad van
„8x4" toiletpoeder.
Hét nieuwe deodo
rant houdt U fris,
het klokje rond.
Ook in spray en zeep.
BONN De studenten In West-
Duitsland klagen over hun woning
nood en over de hoge huren die
voor gemeubileerde kamers worden
gevraagd. In bijna alle universi
teitssteden is het aantal studenten
aanzienlijk gestegen. Aan de uni
versiteit te Freiburg b.v. hebben
zich voor het zomersemester tien
duizend studenten laten inschrijven.
Dat zijn er vijfhonderd meer dan
vorig jaar.
Velen hebben hun inschrijving echter
moeten intrekken daar zij geen ka
mer konden vinden. Te Keulen zijn
er voor de zomer vijftienduizend stu
denten gemeld; dat is duizend meer
dan van de winter. Göttingen rekent
op het recordaantal van achtduizend
studenten, Frankfort op tienduizend,
Marburg op zevenduizend, de vrije
universiteit in West-Berlijn op 23.000
(1500 meer dan in het wintersemes
ter) en Hamburg op tienduizend.
Een uitzondering vormen München en
Aken. Te München zijn in de regel
in de winter meer studenten dan in
de zomer ingeschreven en te Aken
schijnt men, hoewel zich daar ook
tienduizend studenten hebben aange
meld, geen zorgen te hebben over ka
mers. Kennelijk geven vele studen
ten daar de voorkeur aan het Neder
landse grensgebied. Zij wonen dan
b.v. in Vaals, waar het leven veel
minder duur is dan in Duitsland.
Vanwege de woningnood hebben de
studenten te Kiel een betoging willen
houden. Nadat verzoeken van de rec
tor en van de burgemeester aan
de bewoners om woonruimte ter be
schikking te stellen geen succes had
den opgeleverd, zijn de studenten
met plakkaten door de stad gaan lo
pen. De politie verbood een betoging
met luidsprekerauto's omdat „op
tochten van meer dan vier studen
ten" niet in het algemeen belang
werd geacht.
Daarop zijn de studenten in een lange
rij met een afstand van vijf meter
van man tot man door Kiel getrok
ken.
Professor Thielecke, de rector van de
universiteit van Hamburg, heeft een
beroep op de bevolking gedaan om
kamers af te staan.
De huren die van studenten worden
verlangd zijn inderdaad hoog. Te
Freiburg lag de huur van een kamer
bij tachtig mark per maand. Te
Karlsruhe worden huren van 120 ge
noemd, te München en te Würzburg
van 180 mark. Te Bonn klagen vooral
de buitenlandse studenten over de
hoge huren die speciaal van hen
worden verlangd. Voor middelmatige
kamers zonder ontbijt moet dikwijls
150 mark per maand worden be
taald. Te Saarbrücken wordt vooral
van de buitenlanders honderd mark
en meer per kamer gevraagd en in
Keulen is een huur voor een studen
tenkamer van 290 mark per maand
bekend geworden.
Eigen nieuwsdienst
AMSTERDAM Het tweedaagse
kinder- en jeugdboekencongres 1961,
dat gehouden is in het Koninklijk
Instituut voor de Tropen in Amster
dam, is gistermiddag gesloten.
In zijn slotwoord zei de voorzitter van
de commissie voor de kinderboekenweek
van de C.P.N.B., de heer J. C. Brink
man, dat het congres een positief resul
taat heeft geboekt.
„Deze bijeenkomst," zo zei hij, „was
bedoeld als een poging tot een nood
zakelijke inventarisering van de pro-
blemen. We kunnen constateren dat dit
niet alleen gelukt is, maar dat er
bovendien een stimulans van dit con
gres zal uitgaan naar alle sectoren die
met het kinderboek te maken hebben.
IN korte tijd heeft Jacqueline Ken-
nedy er Amerika en de wereld
echter al van weten te overtuigen, dat
ze Jackie is en zal blijven, ook als
bewoonster van het Witte Huis.
Jacqueline houdt bijvoorbeeld niet
van bont en ze was tot nu toe door
niets te bewegen dat te dragen.
Het is in vele jaren niet voorgeko
men, dat er géén nertsmantels hingen
in de kleerkasten van de woning van
de Amerikaanse president. Jackie heeft
zich dat Amerikaanse uniform van
welstand echter nog niet aangemeten.
Zij blijft trouw aan de eenvoudige
pakjes en mantels, die bij haar jeugd
en haar type passen. In bont voel ik
me net een grootmoeder, zegt zij al
tijd.
Er zal maar zelden een Amerikaanse
naar Parijs zijn gegaan, die er zo
Frans uit ziet als de nieuwe „First
Lady" van de Verenigde Staten, die
op het punt staat naar haar „tweede
vaderland" te reizen.
Ze zal nu echter wel geen kans meer
krijgen, gezellig in de modehuizen
rond te gaan neuzen om koopjes op
te sporen, zoals toen zij nog studente
was. Hoewel: men weet maar nooit,
want Jackie is Jackie gebleven, óók
als bewoonster van het Witte Huis. En
deze jonge, charmante Amerikaanse,
gaat nog altijd graag haar eigen weg.
54
Honolulu 22-20 20 H 15
Dinet+e begraven op Wake
stop Zijn in de rouw stop
drie punten gewonnen in Ho
nolulu stop Hula overwel
digend succes stop Gaan
school openen voor Hawaii-
dansen
Armand
HOOFDSTUK ACHT
SAN FRANCISCO
21 tot 23 oktober
19. Foto op de Brug over
de Gouden Poort met
een bewaker van de AU
catrazgevangenis.
20. Kleding van gevangen
van Alcatraz.
21. Het graf van Jack Lon
don opzoeken en fotogra
feren.
Heel in de verte gaf een donkere
streep de horizon aan Het lijkt
een blauwachtige mist die zich af
tekent tegen het donkergroene water
van de oceaan. Men meent eerst
dat dat rif in de verte gezichtsbe
drog is, maar als men er dichter bij
komt begint het groter te worden en
het blijkt Amerika te zijn, de kust
lijn van Californië.
Het was precies negen uur toen die
kustlijn in zicht kwam en opeens
zagen ze de baai van Californië waar
van het water de zon weerkaatste,
onder zich. Het was prachtig weer,
en terwijl ze daalden zagen ze hon
derden huisjes, die allemaal in het
groen lagen, en hier en daar ook
blauwe zwembaden. Een snelle wen
ding en daar lag de brug over de
gouden Pont, die de verbinding vormt
met het witte San Francisco, stra
lend in de zonneschijn langs de stei
le hellingen.
Met een enorme verfkwast had men
bekende handelsmerken met grote
witte letters geschilderd op de rood
achtige grond van de heuvels. Dat
onberekenbare Amerika men staat
er voor niets! Zelfs die majestueu
ze heuvels worden voor reclamedoel
einden gebruikt.
Ze gingen eens na hoeveel tijd ze
beschikbaar hadden. In precies zes
en dertig uur moesten ze de toestem
ming van de goeverneur krijgen om
Alcatraz te bezoeken en op de brug
te worden gefotografeerd met een van
de bewakers of een andere autori
teit. Bovendien iroesten ze gevange
niskleding zien te krijgen. En natuur
lijk moesten ze ook nog tijd zien te
vinden om het graf van Jack London
op te speuren en daarvan een foto te
maken. Dat graf moest ongeveer vijf
tig mijl ten noorden van San Fran
cisco liggen.
Denk u eens in, dat u voor het
allereerst landt in een stad, waar u
niets weet van gewoonten en regels;
dat u dan de directeur van de stads
gevangenis opbelt en hem dan vrien
delijk verzoekt een gevangene uit te
kleden en u dat pakje af te staan
als souvenir! Tien tegen één dat u
uw bezoek beëindigt niet in de gevan
genis zelf, maar in de psychiatrische
afdeling van een ziekenhuis.
Niemand kon vermoeden welk lot
de drie reizigers wachtte, toen ze in
de hal van het Mark Hopkins hotel
een van die enorme hotels, die zo
kenmerkend zijn voor de Verenigde
Staten zaten.
Bertrand verzamelde al zijn moed,
stond op en zei op lugubere toon:
„Kom, laten we de reddingsboten be
mannen ik bedoel: laten e gaan
telefoneren!" „Best", antwoordden
twee holle stemmen. „Hallo ik zou
graag even de directeur van de Al-
catrazgevangenis willen spreken."
„Met wie spreek ik?" „Graaf d'Oul-
tremont." „Wat zegt U? Hoe is die
naam precies?"
„D'-o-u-l-t-r-e-m-o-n-t.
„Waar wilt u over spreken?" „O,
het is een persoonlijke kwestie. Ik
wou graag een afspraak met hem ma
ken." „U spreekt met zijn secreta
ris. De directeur heeft het heel druk.
Wat is uw bedoeling?" „Wel eh
ik zou graag in gevangeniskleren
worden gefotografeerd, mét een van
de bewakers!" „Welke bewaker?"
„Dat doet er niet toe." „Bent U hier
al eens eerder geweest?" „Nee nog
nooit!" „Bent u familie van een der
gevangenen?" Nu heeft Bertrand een
oom, die Caponet heet, maar hij
durfde daarmee toch niet goed voor
de dag te komen als een neef van
Al Capone, en 'daarom zei hij vast
beraden. „Neen." „Ja, het spijt me,
maar in dat geval kunnen we niets
voor U doen!'' En hierna hing de
secretaris de -orn op, waarschijn
lijk overtuigd dat hij het slachtoffer
was geweest van een nogal zouteloos
grapje.
„Nou, het ziet er wèl veelbelovend
uit!" vond Abel. „Kunnen we niet
proberen de naam van die gevange
nisdirecteur te weten te komen?"
stelde Mare voor. „Dat is een idee
misschien is er wel zo iets als een
Informatiebureau in het hotel!"
De chef van het informatiebureau
bleek een alleraardigste jongedame
te zijn. Maar toen ze haar een en
ander vroegen bleek dat het organi
seren van cocktailfuifjes voor zaken
lui en recepties voor vrouwenvereni
gingen haar beter lag dan de gasten
van Mark Hopkins in contact te bren
gen met Alcatraz. Ze verbleekte ge
woonweg.
Abel had inwendig pret om de ver
legenheid van het meisje. Hij besloot
over iets anders te beginnen. „En
het graf van Jack London? U weet
toch zeker wel waar we dat kunnen
vinden?" Dit was teveel.... Het aar
dige meisje dat blijkbaar nog nooit
van Jack London had gehoord, kreeg
nu een kleur en trok zich terug. De
drie reizigers moesten zelf hun pro
blemen maar weer eens oplossen.
„Waar kunnen we nu nog informe
ren? Laten we in elk geval eerst
gaan lunchen, dan zien we daarna
wel weer verder."
Nauwelijks zaten ze aan tafel of
er kwam een opvallend mooi blbnd
meisje naar hen toe.
„O, U bent dus die drie Belgische
wereldreizigers! Prachtig! Ik kom u
interviewen namens de San Francis
co Examiner. Ik heet Maureen
Zonder plichtplegingen kwam ze
aan tafel zitten.
De Amerikaanse manieren hebben
tot gevolg dat mensen, die elkaar
volkomen vreemd zijn, een paar mi
nuten nadat ze elkaar hebben ont
moet dikke vrienden worden. En ais
je dan wordt geïnterviewd door een
knap meisje met prachtig blond haar
en een onberispelijk figuurtje, kan
men dit begrijpen. En als dan die
zelfde verschijning je vertelt dat ze
juist een week geleden een artikel
over Alcatraz heeft geschreven, dan
valt het uitermate moeilijk je te be
heersen.
(Wordt vervolgd)