NIEUW FRIS DE VROEGERE VRIENDIN WORDT NU ONTVANGEN ALS EERSTE DAME Westduitse studenten beklagen zich Bescheiden jonge vrouw, die het liefst in haar gezin is 3KIE VOOR VRIENDEN 1 In Nigeria ligt werk te wachten Zaterdag 20 mei 1961 ZEEUWSLH DAGBLAD Pag. 17 Rustig buiten In de uitverkoop Niet in nerts Jeugdboekencongres 1961 werd besloten MEVROUW KENNEDY (l IS ANDERS door Rita Beukman WASHINGTON. Als ik tijd heb kom ik dit jaar naar Parijs, schreef Jacqueline Kennedy aan gravin de Renty, waar zij in huis was toen zij aan de Sorbonne studeerde. Die brief werd in de winter van 1959 verzonden, toen Jackie nog rustig met haar gezin in Georgetown woonde. Nu maakt heel Parijs zich op om haar als Eerste Dame van Amerika te ontvangen. Ze ij zo heel anderszei een vrouwelijk congreslid in Washington, toen het gesprek op Jacqueline Kennedy kwam. President Roosevelt had een wereldkaart boven zijn bureau hangen, waarop stond aangegeven waar Eleanor was. Ze zagen elkaar soms weken niet, zo druk waren beiden met hun werk bezig. Mamie Eisenhower was echt een vrouw van haar gene ratie. Die ging helemaal in het clubleven op, zoals de meeste vrouwen van haar leeftijd hier in Amerika. Maar Jackie Kennedy is anders. Ze is het liefst gewoon in haar gezin. Ze vecht zo dapper om ook in het Witte Huis nog een familieleven in stand te houden. TTET zal wel moeilijk voor haar zijn, zei de grijze dame tegenover ons in een restaurant in het stille, lan delijke Georgetown, waar de fami lie Kennedy een klein en knus Vic toriaans ingericht huis had, voor men de officiële ambtswoning van de presi dent betrok. Hier was ze altijd zelf met haar dochtertje bezig. Ik hielp er jaren lang in de huishouding, maar Caro line liet ze beslist niet aan ons over. Ze maakte graag lekkere Franse en Italiaanse hapjes klaar en dekte elke avond zelf de tafel, om het te maken tegen dat John thr im. Bloemen schikken was haar en er stonden planten in de ka Dat heeft haast niemand hier in ueorge- town. Bij de kinderen is ze ook nu nog elke dag en de baby verzorgt ze zo veel mogelijk zelf, vertelde een jonge Amerikaanse, die met Jacqueline Advertentie Miljoenen moderne vrouwen voelen zich met o.b, tampons veilig - altijd en overal! Want de o.b.-methode is beter cm de volgende redenen: e.b. geeft Onmerkbare Bescherming: e.b. tampons, inwendig gedragen, voelt men niet, merkt men niet, ziet men niet. Gemakkelijke toepassing: Bii o.b. tampons heeft men geen schuif- koker nodig. Men kan ze meenemen in tiet kleinste tasje en na gebruik onge merkt wegdoen. Volkomen bewegingsvrijheid: Niet langer gehinderd door gordel, zwachtel of spelden, kunt u gewoon alles blijven doen: sport, fietsen, dan sen, uitgaan, baden enz. Onopvallend: o.b. tampons kunnen zich niet aftekenen onder dunne, nauwsluitende kleding of badpak. Absoluut safe: Men voelt zich overal en onder alle om standigheden veilig beschermd. Medisch verantwoord: Wetenschappelijk onderzoek in Ame rika en vele Europese landen heeft aan getoond, dat de o.b. methode aan alle eisen van de moderne hygiëne voldoet. tampons de moderne hygiëne- Per pakje van 10 tampons voldoenda voor maandelijks gebruik.. Normaal f t.>. Speciaal f 1.25 GRATIS Aan Drogerijen Mi]., Mijdrecht Gelieve mij in discrete blanco envelop te zenden gratis en franco, uw uitvoerige, geïllustreerde brochure met proefpakje o.b, tampons. Naam Straat Woonplaats Kennedy op Vassar College was. Dat is typisch Jackie. Ze vindt het nu eenmaal veel belangrijker het voor John thuis gezellig te maken, dan als First Lady „te kijk te staan". In Virginia heeft ze pas een rustig buitenhuis ingericht. Daar wil ze met John en de kinderen in het week einde zoveel mogelijk naar toe gaan. Er is echter nog maar zelden iets van gekomen de laatste maanden. Als ze officieel op moet treden, zet Jackie zich daar echter helemaal voor in. Maar ze dringt zich nooit op de voorgrond, ze is eerder verlegen. Men begint in Amerika te begrijpen, dat ze niet altijd voor allerlei officiële ge beurtenissen beschikbaar kan zijn, zegt deze studiegenote. Ze heeft im mers twee jonge kinderen. Wij waar deren het dat ze gewoon wil blijven wat ze was. Echt een moeder voor Caroline en de baby, een steun voor haar man. Misschien is dat wel meer Europees dan Amerikaans. Op Vas sar College noemde we Jackie dik wijls de Francaise. Haar kleren za gen er toen al zo Frans uit. Ze had zo'n goede smaak, we konden veel van haar leren. We gingen haar dik wijls om raad vragen, als we uit moesten en er extra goed uit wilden zien. ALS studente aan de Sorbonne kocht Jackie Bouvier Kennedy in de uitverkoop jurken bij bekende Franse modehuizen. Misschien verlangt zij daar nu nog wel eens naar terug, want voor zij in het Witte Huis woonde droeg zij over wegend kleren, die uit Parijs afkomstig waren. Als eerste dame van de Verenigde Staten moest zij echter een Amerikaanse mode ontwerper kiezen voor het verzorgen van haar -garderobe. Dat werd Oleg Cassini, die van Florentijnse afkomst 1®. In zijn ontwerpen was Cassini tot voor kort overdadiger dan de meest uitbundige Ita liaanse couturier. Onder invloed van Jacqueline Kennedy is daar al veel verande ring in gekomen. Het geen Cassini voor de reis van Jacqueline naar Parijs vervaar digde, is op haar uit drukkelijk verzoek zeer strikt en sober gehouden. Jackie koos zelf de stoffen en kleu ren uit. Ze maakte ook voor menig model zeil een schetsje. De uitgesproken een voud van Jacqueline Kennedy's garderobe heeft in de Ameri kaanse modezaken en warenhuizen reeds dui delijk een stempel ge drukt op wat er in de rekken hangt, in de vitrines ligt en in de etalages staat. Jackie houdt van kleine, simpele pillbox hoedjes, markante sieraden en elegante mantels en pakjes met een sobere snit. Die worden nu in Amerika meer verkocht dan ooit. Haar typisch Frans, even gebom beerd kapsel, komt men ook al over al tegen. Zelfs ons kamermeisje in het hotel in Washington offerde haar krullen van de ene dag op de andere, voor een Jackiekapsel op. Al staan de winkels vol met etala gepoppen die op haar lijken, er is in Amerika geen adverteerder meer die er veel blood in ziet, haar uiter lijk al te nadrukkelijk te gebruiken voor het aanprijzen van hoeden, sie raden of andere modeartikelen. Wij vinden dat dat te ver gaat, zegt Jane Vali, een jonge reclame-ontwer- ster in New York. Toen het modehuis Jay Thorpe dat hier als een der eer sten deed, kwamen er veel afkeurende brieven en telefoontjes binnen. Men hield er dus dadelijk mee op. We kun nen best begrijpen, dat Jactae het niet leuk vindt, voor dit soort publici teit te worden gebruikt. Dat haar kleding wordt nagebootst is een andere zaak, vindt deze New Yorkse. Mevrouw Kennedy is een uit gesproken Givenchy type. De ontwer- ben van die jonge Fransman hebben hier al enkele jaren meer succes dan van de andere Franse modekoningen. Jacqueline Kennedy gaf er de stoot toe, dat Givenchy nu helemaal „de Dior van de Amerikaanse mode is geworden. Eigenlijk een samenloop van omstandigheden, zegt zij, met een schuine blik op ons en m de spiegel, de pillbox recht schuift op haar kapsel, dat precies op dat van Jackie Kennedy lijkt. -if Pappie heeft elke dag nog wel even tijd voor Caroline, ook in het Witte Huis ü- Haar man helpen neemt vooral haar tijd in beslag, als Jacqueline zich eens niet met de kinderen bezig houdt rjE is heel anders, dat zeggen bijna 4-1 alle vrouwen van Washington, zo dra het gesprek op Jackie komt. Voor al de jongeren waarderen haar be scheidenheid, natuurlijke vriendelijk heid, sportiviteit en goede smaak. Bij de ouderen wekt haar uiterlijk echter ook kritiek op. Vooral in Wash ington, waar men nogal provinciaals is in vergelijking met New York, zwijgen de vrouwen van middelba re leeftijd doorgaans veelbetekenend, als men over Jackie's kleding begint. Die vrouwen zijn immers meestal zelf nog erg „overdressed". Bloemenhoe den, veel nerts, overal glinsterende sieraden en een overdadige make-up zijn bij hen meer in trek, dan natuur lijkheid en eenvoudige élégance. Zij voelen zich onzeker worden over hun eigen uiterlijk, zodra zij dat met de eenvoudige charme van de nieuwe Eerste Dame gaan vergelijken. iJ- Aan het strand in Virginia hebben de Kennedy's een zonne- verblijf. In de zee spelen moeder en dochter, en van de etiquette trekken zij zich dan bar weinig aan. Ze genieten. Koffers pakken is niet ieders werk en misschien lukt het ook u nooit om het deksel te sluiten, zon der daarbij geweld te gebruiken. Veelal neemt men op reis immers meer bagage mee dan men berg ruimte heeft. Tijdens de vakantie komt daar onderweg bovendien dik wijls nog het nodige bij. Het pro bleem van teveel bagage en te wei nig bergruimte, hoeft dit jaar echter geen probleem meer 'te zijn. Als laatste noviteit op het gebied van reisartikelen ontdekten wij een kof fer met groeimog-elijikheden. Teveel bagage? Geen nood, men verschuift de sloten en de koffer wordt één vierde deel van de normale hoogte hoger. Voor in de auto kan het for maat van de nieuwe kotfer ook aan de bagageruimte worden aangepast. Een poppenmoedertje dat op reis gaat, neemt natuurlijk haar kind met zich mee. Juist als een echte baby wordt ook zo'n pop echter verschrik kelijk zwaar, wanneer je er een hele dag mee loopt te zeulen. De oplos sing voor dat probleem is een mi niatuur draagzak, vervaardigd van gewatteerd plastic. Het grappige daarvan is, dat de zak ook als slaap zak te gebruiken is. Voor het pop penmoedertje betekent dat weer een zorg minder, want nu hoeft ze op reis geen bedje meer mee te nemen voor haar kind. 0 Voor de vakantiegangers die er met een tent of boot op uit trekken, valt er dit seizoen onder andere een nieuwtje te vermelden op het gebied van de verlichting. Op een miniatuur butagasstelletje dat sinds enige tijd in de handel is, kan nu namelijk ook een verlichtingsbrander worden ge monteerd. De lichtsterkte van deze brander, die in een blikken koker kan worden bewaard, is ongeveer honderd watt, de brandduur circa acht uur. Met allerlei ander groen steekt in deze tijd van het jaar in de tuinen ook overal het onkruid zijn kop op. Wie maar een klein lapje grond heeft bij te houden, kan dat onkruid mak kelijk zelf vernietigen. Men kan het bijvoorbeeld uittrekken. Sneller en minder vermoeiend is het werken met een bijtende vloeistof in een plastic fles, die omgekeerd aan een lange steel bevestigd is. Een tikje met de fles tegen de onderzijde van het on kruid en de tuin is in korte tijd schoongeveegd. Even een briefkaartje en u hoort van ons, waar deze nieuwtjes te vin den zijn. Voor bedrijfsleven en onderwijs Eigen nieuwsdienst SCHIPHOL. De economische behoefte van Nigeria is zo groot, dat het land geneigd zou zijn overal elders hulp te zoeken als het westen zou falen. Nigeria geeft duidelijk de in druk graag met het westen samen te werken. Het westen heeft er in dit opzicht een echte taak die bovendien commercieel goed kan worden uitge voerd. Nederland heeft er een goede naam. Dit iwaren enkele van de uitspraken die gisteren op Schiphol werden gedaan door de heer J. W. Hupkes, president-direc teur van De Schelde, nadat hij was te ruggekeerd met een aantal leden van de Nederlandse economische missie die een bezoek van ruim twee weken aan Nigeria heeft gebracht. Tijdens de reis had de heer Hupkes de leiding van de missie uit het bedrijfsleven overgenomen van drs. J. W. de Pous, de minister van eco nomische zaken, die doorreisde naar Ghana. De leden van de missie waren zo onder de indruk gekomen van de energie waar mee Nigeria poogt het onderwijs te be vorderen, dat zij onderling een bedrag van 150.000 gulden toezegden om aan vier verschillende instellingen van onder wijs in het land elk een bibliotheek te schenken. Na Engeland is Nederland de grootste afnemer van Nigeria. Advertentie Geniet van de weldaad van „8x4" toiletpoeder. Hét nieuwe deodo rant houdt U fris, het klokje rond. Ook in spray en zeep. BONN De studenten In West- Duitsland klagen over hun woning nood en over de hoge huren die voor gemeubileerde kamers worden gevraagd. In bijna alle universi teitssteden is het aantal studenten aanzienlijk gestegen. Aan de uni versiteit te Freiburg b.v. hebben zich voor het zomersemester tien duizend studenten laten inschrijven. Dat zijn er vijfhonderd meer dan vorig jaar. Velen hebben hun inschrijving echter moeten intrekken daar zij geen ka mer konden vinden. Te Keulen zijn er voor de zomer vijftienduizend stu denten gemeld; dat is duizend meer dan van de winter. Göttingen rekent op het recordaantal van achtduizend studenten, Frankfort op tienduizend, Marburg op zevenduizend, de vrije universiteit in West-Berlijn op 23.000 (1500 meer dan in het wintersemes ter) en Hamburg op tienduizend. Een uitzondering vormen München en Aken. Te München zijn in de regel in de winter meer studenten dan in de zomer ingeschreven en te Aken schijnt men, hoewel zich daar ook tienduizend studenten hebben aange meld, geen zorgen te hebben over ka mers. Kennelijk geven vele studen ten daar de voorkeur aan het Neder landse grensgebied. Zij wonen dan b.v. in Vaals, waar het leven veel minder duur is dan in Duitsland. Vanwege de woningnood hebben de studenten te Kiel een betoging willen houden. Nadat verzoeken van de rec tor en van de burgemeester aan de bewoners om woonruimte ter be schikking te stellen geen succes had den opgeleverd, zijn de studenten met plakkaten door de stad gaan lo pen. De politie verbood een betoging met luidsprekerauto's omdat „op tochten van meer dan vier studen ten" niet in het algemeen belang werd geacht. Daarop zijn de studenten in een lange rij met een afstand van vijf meter van man tot man door Kiel getrok ken. Professor Thielecke, de rector van de universiteit van Hamburg, heeft een beroep op de bevolking gedaan om kamers af te staan. De huren die van studenten worden verlangd zijn inderdaad hoog. Te Freiburg lag de huur van een kamer bij tachtig mark per maand. Te Karlsruhe worden huren van 120 ge noemd, te München en te Würzburg van 180 mark. Te Bonn klagen vooral de buitenlandse studenten over de hoge huren die speciaal van hen worden verlangd. Voor middelmatige kamers zonder ontbijt moet dikwijls 150 mark per maand worden be taald. Te Saarbrücken wordt vooral van de buitenlanders honderd mark en meer per kamer gevraagd en in Keulen is een huur voor een studen tenkamer van 290 mark per maand bekend geworden. Eigen nieuwsdienst AMSTERDAM Het tweedaagse kinder- en jeugdboekencongres 1961, dat gehouden is in het Koninklijk Instituut voor de Tropen in Amster dam, is gistermiddag gesloten. In zijn slotwoord zei de voorzitter van de commissie voor de kinderboekenweek van de C.P.N.B., de heer J. C. Brink man, dat het congres een positief resul taat heeft geboekt. „Deze bijeenkomst," zo zei hij, „was bedoeld als een poging tot een nood zakelijke inventarisering van de pro- blemen. We kunnen constateren dat dit niet alleen gelukt is, maar dat er bovendien een stimulans van dit con gres zal uitgaan naar alle sectoren die met het kinderboek te maken hebben. IN korte tijd heeft Jacqueline Ken- nedy er Amerika en de wereld echter al van weten te overtuigen, dat ze Jackie is en zal blijven, ook als bewoonster van het Witte Huis. Jacqueline houdt bijvoorbeeld niet van bont en ze was tot nu toe door niets te bewegen dat te dragen. Het is in vele jaren niet voorgeko men, dat er géén nertsmantels hingen in de kleerkasten van de woning van de Amerikaanse president. Jackie heeft zich dat Amerikaanse uniform van welstand echter nog niet aangemeten. Zij blijft trouw aan de eenvoudige pakjes en mantels, die bij haar jeugd en haar type passen. In bont voel ik me net een grootmoeder, zegt zij al tijd. Er zal maar zelden een Amerikaanse naar Parijs zijn gegaan, die er zo Frans uit ziet als de nieuwe „First Lady" van de Verenigde Staten, die op het punt staat naar haar „tweede vaderland" te reizen. Ze zal nu echter wel geen kans meer krijgen, gezellig in de modehuizen rond te gaan neuzen om koopjes op te sporen, zoals toen zij nog studente was. Hoewel: men weet maar nooit, want Jackie is Jackie gebleven, óók als bewoonster van het Witte Huis. En deze jonge, charmante Amerikaanse, gaat nog altijd graag haar eigen weg. 54 Honolulu 22-20 20 H 15 Dinet+e begraven op Wake stop Zijn in de rouw stop drie punten gewonnen in Ho nolulu stop Hula overwel digend succes stop Gaan school openen voor Hawaii- dansen Armand HOOFDSTUK ACHT SAN FRANCISCO 21 tot 23 oktober 19. Foto op de Brug over de Gouden Poort met een bewaker van de AU catrazgevangenis. 20. Kleding van gevangen van Alcatraz. 21. Het graf van Jack Lon don opzoeken en fotogra feren. Heel in de verte gaf een donkere streep de horizon aan Het lijkt een blauwachtige mist die zich af tekent tegen het donkergroene water van de oceaan. Men meent eerst dat dat rif in de verte gezichtsbe drog is, maar als men er dichter bij komt begint het groter te worden en het blijkt Amerika te zijn, de kust lijn van Californië. Het was precies negen uur toen die kustlijn in zicht kwam en opeens zagen ze de baai van Californië waar van het water de zon weerkaatste, onder zich. Het was prachtig weer, en terwijl ze daalden zagen ze hon derden huisjes, die allemaal in het groen lagen, en hier en daar ook blauwe zwembaden. Een snelle wen ding en daar lag de brug over de gouden Pont, die de verbinding vormt met het witte San Francisco, stra lend in de zonneschijn langs de stei le hellingen. Met een enorme verfkwast had men bekende handelsmerken met grote witte letters geschilderd op de rood achtige grond van de heuvels. Dat onberekenbare Amerika men staat er voor niets! Zelfs die majestueu ze heuvels worden voor reclamedoel einden gebruikt. Ze gingen eens na hoeveel tijd ze beschikbaar hadden. In precies zes en dertig uur moesten ze de toestem ming van de goeverneur krijgen om Alcatraz te bezoeken en op de brug te worden gefotografeerd met een van de bewakers of een andere autori teit. Bovendien iroesten ze gevange niskleding zien te krijgen. En natuur lijk moesten ze ook nog tijd zien te vinden om het graf van Jack London op te speuren en daarvan een foto te maken. Dat graf moest ongeveer vijf tig mijl ten noorden van San Fran cisco liggen. Denk u eens in, dat u voor het allereerst landt in een stad, waar u niets weet van gewoonten en regels; dat u dan de directeur van de stads gevangenis opbelt en hem dan vrien delijk verzoekt een gevangene uit te kleden en u dat pakje af te staan als souvenir! Tien tegen één dat u uw bezoek beëindigt niet in de gevan genis zelf, maar in de psychiatrische afdeling van een ziekenhuis. Niemand kon vermoeden welk lot de drie reizigers wachtte, toen ze in de hal van het Mark Hopkins hotel een van die enorme hotels, die zo kenmerkend zijn voor de Verenigde Staten zaten. Bertrand verzamelde al zijn moed, stond op en zei op lugubere toon: „Kom, laten we de reddingsboten be mannen ik bedoel: laten e gaan telefoneren!" „Best", antwoordden twee holle stemmen. „Hallo ik zou graag even de directeur van de Al- catrazgevangenis willen spreken." „Met wie spreek ik?" „Graaf d'Oul- tremont." „Wat zegt U? Hoe is die naam precies?" „D'-o-u-l-t-r-e-m-o-n-t. „Waar wilt u over spreken?" „O, het is een persoonlijke kwestie. Ik wou graag een afspraak met hem ma ken." „U spreekt met zijn secreta ris. De directeur heeft het heel druk. Wat is uw bedoeling?" „Wel eh ik zou graag in gevangeniskleren worden gefotografeerd, mét een van de bewakers!" „Welke bewaker?" „Dat doet er niet toe." „Bent U hier al eens eerder geweest?" „Nee nog nooit!" „Bent u familie van een der gevangenen?" Nu heeft Bertrand een oom, die Caponet heet, maar hij durfde daarmee toch niet goed voor de dag te komen als een neef van Al Capone, en 'daarom zei hij vast beraden. „Neen." „Ja, het spijt me, maar in dat geval kunnen we niets voor U doen!'' En hierna hing de secretaris de -orn op, waarschijn lijk overtuigd dat hij het slachtoffer was geweest van een nogal zouteloos grapje. „Nou, het ziet er wèl veelbelovend uit!" vond Abel. „Kunnen we niet proberen de naam van die gevange nisdirecteur te weten te komen?" stelde Mare voor. „Dat is een idee misschien is er wel zo iets als een Informatiebureau in het hotel!" De chef van het informatiebureau bleek een alleraardigste jongedame te zijn. Maar toen ze haar een en ander vroegen bleek dat het organi seren van cocktailfuifjes voor zaken lui en recepties voor vrouwenvereni gingen haar beter lag dan de gasten van Mark Hopkins in contact te bren gen met Alcatraz. Ze verbleekte ge woonweg. Abel had inwendig pret om de ver legenheid van het meisje. Hij besloot over iets anders te beginnen. „En het graf van Jack London? U weet toch zeker wel waar we dat kunnen vinden?" Dit was teveel.... Het aar dige meisje dat blijkbaar nog nooit van Jack London had gehoord, kreeg nu een kleur en trok zich terug. De drie reizigers moesten zelf hun pro blemen maar weer eens oplossen. „Waar kunnen we nu nog informe ren? Laten we in elk geval eerst gaan lunchen, dan zien we daarna wel weer verder." Nauwelijks zaten ze aan tafel of er kwam een opvallend mooi blbnd meisje naar hen toe. „O, U bent dus die drie Belgische wereldreizigers! Prachtig! Ik kom u interviewen namens de San Francis co Examiner. Ik heet Maureen Zonder plichtplegingen kwam ze aan tafel zitten. De Amerikaanse manieren hebben tot gevolg dat mensen, die elkaar volkomen vreemd zijn, een paar mi nuten nadat ze elkaar hebben ont moet dikke vrienden worden. En ais je dan wordt geïnterviewd door een knap meisje met prachtig blond haar en een onberispelijk figuurtje, kan men dit begrijpen. En als dan die zelfde verschijning je vertelt dat ze juist een week geleden een artikel over Alcatraz heeft geschreven, dan valt het uitermate moeilijk je te be heersen. (Wordt vervolgd)

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 17