Met pagina 2 in de hand... Het huis op nummer 199 HET TRUITJE BEGINT OOK IN EXLOO VE >1 HUIS KAPPIE EN DE SLAAPSLAVEN Pag. 5 een zaterdagse rubriek voor vrije-bijdbesteders en vakantiegangers Ideeën Handlangers WILT GIJ ONDERWIJZER WORDEN? RESA-HILVERSUM Diep in de keel 'I Zaterdag 13 mei 1961 ZEEUWSCH DAGBLAD riIT IS NIEUW! Dit is een heel nieuw G.-en-G.-plan, als ik het zo aan u mag voor stellen en ik hoop van harte dat u er wat plezier aan zult be leven, nu en in de toekomst. Ik hoop ook dat u zult zeggen: „Es ldgken naar de voorstellen op pagina 2" wanneer u zoekt naar mogelijkheden op uw lange vrije weekeinde. En daar zijn we precies op het punt waar ik even met u wilde uit komen: dat lange en vrije week einde, dat velen al hebben en dat velen binnenkort krijgen. In een weekeinde van twee of tweeëneenhalve dag kunt u niet naar Zuid-Frankrijk of naar Tirool. U kunt wel in eigen land rondkij ken, „maar waar moet je naar toe?", is een veel gehoorde opmerking. Kijk, en op dat punt wil G. en G. u van vandaag ai op elke zaterdag een handvol ideeën voorleggen. Ideeën die direct uitvoerbaar zijn of die u twee OP een handvol minuten van Rotterdam en Den Haag, op een half uur van Leiden en op nog geen drie kwartier van Gouda, daar kan het. Daar kan men voor een paar uur het snelverkeer, de straaljagers, het fabriekslawaai en het televisielicht vergeten. Midden op de dag kan men er nog de vogels horen kwinkeleren en men ziet er het Hollandse licht, zoals Vermeer het heeft geschilderd en zoals de Franse dichter Claudel het, juichend bezong: „Wat men in Delft moet gaan zien, dat is het mooiste licht van Hol land, iets zuivers, iets fijns, iets tegelijk geestelijks en waarneembaars dat geen parel is en geen bloemblad, maar de zichtbare ziel daarvan". In Delft dus. Een oase in de steen woestijn van de Randstad Holland is het oude hart van de stad. Binnen een kring van grote industrieën liggen er de oude, dofgroene grachten onder het bladerdak van de geurende linden. Daar staan de oude kerken, de vroe gere kloosters en patriciërshuizen, die aan lang voorbije tijden herinneren. En het moderne stadslawaai moet het er afleggen tegen de stilte. Dat is belang- rijkl De stilte horen Het licht glanst er in de door het bladergroen gezeefde zonnestralen op de grachten en op het ruime Markt plein, maar het is vooral binnen in die patriciërshuizen aan de Oude Delft en de Koornmarkt. Wie die stilte wil horen en dat licht wil zien, moet bU een be zoek van enkele uren aan Delft nu eens niet naar de beroemde Oude en Nieuwe Kerk gaan of naar het even be roemde museum Het Prinsenhof. Hij moet aan de Oude Delft, vlak by de pas geres taureerde Oude Kerk, het huis op nummer 199 betreden. Dat huis, nu het Rijksmuseum „Lambert van Meerten", met zijn renaissancistische ge vel schijnt overgeble ven uit de Gouden Eeuw van Holland en van Delft. In werke lijkheid is het echter êas in 1893 gebouwd. e Delltse industrieel en kunstminnaar Lam bert van Meerten liet het neerzetten door zijn vrienden: de ingenieur-glazenier Jan Schouten en de hoogleraar-kunstschil der August le Comte. Van Meerten wilde wonen aan Delfts oudste gracht. Hij wilde er zijn kunst verzameling onderbrengen en hij bracht er zijn avonden door met kunstlievende vrienden. Oude Delftenaren weten nog, hoe er tijdens het bouwen geruchten gingen, dat er een Perzische prins of een Franse edelman zou komen wonen. Zij weten ook nog hoe Lambert van Meer ten door tegenslagen verarmd is en zijn huis met de kostbare inboedel moest verkopen. Door de hulp van vrienden kon het echter als museum gehand haafd blijven. Vreugde beleven 0 Daarbinnen in die statige woning dringt geen geluid van buiten door. Er is stilte en er is het zuivere Hollandse weken bewaart en dan in praktijk brengt. Ideeën waar u iets mee kunt gaan doen per fiets of in een auto, te voet of per brommer, in Groningen en inJRotterdam, in Leiden en in Tilburg. „wil er- De uit" in zün lange, vrije weekeinde. Maar het is hier bepaald niet elke dag weer om aan het strand te liggen en als dat zo is, dan loopt diezelfde Ne derlander zo heel gemakkelijk voorbij aan die berg mogelijkheden binnen on- Nederlander van 1961 ze grenzen. Eruit zyn en toch binnen de grenzen biyven, dat is een door ve len nog niet mogelijk geachte combi natie. Een heel weekeinde „Niet Thuis" zijn en toch op maandagochtend weer present daar, waar men verwacht wordt. Maar het kan. Het kan op honderden verschillende manieren. En wat ik me voorstel is u van vandaag af elke zaterdag op een paar van die manieren attent te maken. Ik kan dat niet alleen, dat zult u van me willen aannemen. Meer dan twee benen en vier wieltjes onder één autootje heb ik ook niet ter beschik king. Maar ik heb wel iets anders. Ik heb me de afgelopen weken voor zien van een aantal „handlangers", die hun verblyfplaats hebben van de Waddenzee tot aan de Belgische grens achter Eysden en van Walcheren tot op Texel. Zij zullen me, week in week uit, op de hoogte houden van alles wat er in hun omgeving voor u van belang kan zijn om in uw vrije weekeinde heen te gaan en er te genieten. Te genieten, gewoon van mooie wei landen en rivieren, van openluchtspe len en uit de toon vallende tentoon stellingen. Te genieten van tochten via wegen en weggetjes, waar u nog nim mer van gehoord had, terwijl ze mis schien binnen dertig kilometer van nw huis liggen. Als u op maandagochtend tevreden zuchtend terug denkt aan dat „Niet Thuis" van de twee achter u liggende dagen, dan is myn bedoeling geslaagd. Zestig procent korting voor G. en G.-lezer ZEG „BRABANT" en u denkt aan koffietafels en dr. Van Egeraat, aan bonte gordijntjes, roeivijvers, bossen, kastelen en ge moedelijkheid. Misschien nog aan een hoop dingen meer en u kunt ze wellicht gemakkelijker gaan zien na het boekje „Autotrips door Bra bant" gelezen te hebben. Het gaat hier om vijf attractieve routes in een grote straal rond Den Bosch. Het boekje is alleen te krijgen bij de VW in Den Bosch, Markt 3. En de prijs is één gulden en vijf en twintig cent. En nu komt het! Wanneer u aan die VVV laat weten, dat u lezer van deze krant bent, dan krijgt u datzelfde boekje (geschre ven door dr. L. van Egeraat) voor 50 cent franco thuis. Een service, alleen voor lezers van G. en G. Ik ben gek op pinguïns. Ik vind ze de meest parmantige en eigenwijze beesten die ik ken en ze doen me altijd denken aan heren die naar een feestje moesten, maar niet precies wisten hoe ze hun rok dienden te dragen. Daarom moest ik u deze foto laten zien van de vijftig pinguins (ik weet niet of ze er allemaal op staan) die deze week met gepaste waardigheid hun nieuwe tehuis in Artis in Amsterdam hebben betrok ken. Daar moet u gaan kijkenals u in de buurt bent. In de schaduw van het Aquarium kunt u deze namaakfeest- gangers vinden en van hun nieuwe ver blijf kan ik u nog vertellen, dat er veertien maanden aan gebouwd is onder leiding van de Amsterdamse gemeente architect G. Laarhoven. Dit zei onze weerkundige medewerker er gisteravond van: rjE temperatuur zal opnieuw omlaag U moeten, dat leek gisteravond wel ze- ker te zyn. Want de luchtdruk in Scan dinavië daalde toen sneller dan op de Britse eilanden zodat verwacht moet worden, dat zich opnieuw een noorde- lyke tot noordwestelijke stroming zal in stellen die het zachtere weer waarmee wij gisteren zo aangenaam werden ver rast, zal terugdringen. Gisteren liep de temperatuur in de zuidelijke provincies dan weer eens tot 19 graden op; dit is 5 graden hoger dan donderdag. Defce ontwikkeling hield ver band met de verplaatsing van het ge bied van hogedruk van de Britse eilan den naar Frankrijk. Terwijl het zich ver plaatste nam het in betekenis af maar desondanks kon warmere lucht uit het westen doordringen. Vandaag reeds zal de koude lucht waarvan de voorste be grenzing zich gisteravond geen 500 kilo meter meer van de Waddeneilanden be vond, over ons land spoelen zodat veel bewolking moet worden verwacht waar uit plaatselijk wel eens een beetje regen zal vallen. Ook zondag zal het fris bly- Advertentie Er Is momenteel een groot gebrek aan Onderwijzers. Wij raden U aan zo spoedig mogelijk een prospectus aan te vragen bij: (Bekende Schriftelijke Cursus) Telefoon 45432 Onderwllzersakte (eerste en 2e Leerkring) Tolk-Verteler (Fr„ D. en Eng.) Hoofdcorres- pondent en V.T.H.-diploma, H.B.S. Gym nasium en MULO A en B. OP DEZE FOTO worden (Je eerste voorbereidingen getroffen om u van de winter aan een warm truitje te helpen. Natuurlijk weet u, dat scha pen hun jasje kwijt moeten raken om er u en de uwen een te geven. Maar hebt u er wel eens bij gestaan, toen het schaap onwillig zijn offer voor het algemeen belang bracht? Daarvoor behoeft ,u niet naar Nieuw- Zeeland, want in óns eigen Nederland zijn er wanneer u goed zoekt nog kudden te vinden d'ie maanden lang hun dikke vacht laten groeien om u tegen de kou te beschermen. In Exloo vijftien kilometer boven Emmen heeft men er een echt feest van gemaakt en iedereen, die het ook wel eens wil meemaken, kan daar zaterdag 20 mei het schapenscheren komen bekijken. Bijna had dit in Exloo In het Huis Lambert van Meerten: puur Hollands licht. licht. Bovendien is er een rijke ver zameling aan kunstschatten, die her innert aan tyden waarin de mensen vreugde beleefden aan het maken en verzamelen van mooie- meubelen en gebruiksvoorwerpen. Het grootste bezit van het Huis Lam bert van Meerten wordt gevormd door de unieke verzameling aardewerk, vazen, schotels, tegels: van de oud- Germaanse vazen tot de prachtigste voortbrengselen van de befaamde Delftse pottebakkerskunst uit de vijf tiende en zestiende eeuw. Zij staan er in vitrines en hangen overal aan de wanden van de rijk gestoffeerde kamers van het statige museum. Enkele uren in dat huis aan de oude Delftse gracht betekent een verblijf in een andere tijd. niet meer gekund, want vorig paar werd' de echte schaapherder daar tach tig jaar en dit is zelfs voor dit vak een leeftijd, waarop men eens naar de voordelen van de ouderdomswet gaat informeren. De gemeente Odoorn heeft toen ijlings de kudde overgenomen, want men zag er een goede toeristische trekpleister in. Kudde pN zoudt u zaterdag 20 mei onmoge- -L1 lijk naar Exloo kunnen gaan, dan kan u de romantiek ook op andere dagen betrappen, want iedere dag trekt de kudde om half één uit d'e ori ginele schaapskooi, die tegenover het stadhuis van Odoorn is gebouwd, en dwaalt onder toezicht van enkele ge pensioneerde Odoornaren vijf uren lang over de toeid'e om 's avonds halfzes weer bij de schaapskooi terug te ko men. Bij dit romantisch gebeuren mist u dan wel natuurlijk de Drentse koffie maaltijd, die na het schapenscheren van vandaag-over-een-week door meis jes in folkloristische klederdracht aan de scheerders zal worden aangeboden. Maar misschien vindt u op een andere dag wel iets meer van de veel bezon gen eenzaamheid, die eeuwenlang de trouwe metgezellin van de herder is geweest. Vroeger dwaalde te midden van een dicihtgevlokte kudde een herder een zaam over de heide zich vermakend met diepzinnige gedachten over de uit gestrektheid' van zijn werkterrein. Nu wordt hem weinig tijd meer gelaten tot het beoefenen van wijsbegeerte, want de eenzaamheid is verdwenen en om de vijl minuten zal de herder de kans lopen in de typisch arcadische houding te moeten springen om een meelevende juffrouw een verlate pastorale in haar foto-album te bezorgen. Maar al is het dan niet helemaal echt meer, in Exloo krijgt u nog wel een goede indruk,, hoe het vroeger alle maal geweest 'moet zijn. Ook dat is in deze tijd van staal en neonlicht al erS romantisch. Een Fransman, die het tijdens zyn vakantie In Nederland bijzon der naar zyn zin heeft gehad, stuurde een dezer dagen naar het ANW een phonetisch woorden boek, opdat men op die manier het bezoek van Fransen aan ons land zou kunnen vereenvoudigen. De Fransman adviseert zyn land genoten bij het zien van een aar dig meisje in Nederland nit te roepen: „Vat én leuk meïche!" En voor geval in een restaurant een maaltyd wat duur is uitgevallen, suggereert hy de opmerking: „Ek èp reen reld! Rouyen darr" (Ik heb geen geld, goedendag), waar- bü de r volgens de samensteller van het woordenboek diep in de keel moet worden uitgesproken. .a.#-*.#*#*#*#*#*#-*#*-»-*-»- #*-&*•»*#-*#* 70 TV7AAR gaat u heen, deze zomer? Frankrijk of Oosten rijk, u bekijkt het maar, doch misschien zijn een paar „steekwoorden" handig om nu al te weten. In twee keer wilde ik u wat korte opmerkingen voorleggen en hier zijn de eerste: ^llltlllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllinillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliHlllllllllMMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIjj! Hoe roept u de kelner? Hoe vraagt u om de rekening? Inclusief? Wat drinkt „men"? Hoeveel betaalt u voor een maal tijd? Specialiteiten? Denemarken „Tjenner" „Regningen, tak" Ja. 15% Bier en aquavit. Men zegt niet „Proost", maar „Skal". Spreek uit: Skohl 3,30 a 5 gulden Biksemad: gehakt, aardappels en spie geleieren door el kaar. Smörrebrpd Duitsland „Herr Ober" „Bitte. die Rech- nung" 10 a 15 maar gewoonlijk rondt men het bedrag af Bier, wijn, cognac, Steinhager enzo voort 1,70 tot 8,50 gulden Warme worst Engeland „Waiter" „The bill please" Tussen de sixpen ce en de 10 shilling Thee, whiskey, gin, donker bier (stout) en blond bier (light ale) 4 tot 12 gulden Lamsbout met „mintsauce", „pies", pudding Frankrijk „Gargon" „L'addition. s'il vous plait" Ja, 10 15 maar geef iets meer, wanneer u van plan bent terug te komen „Vin du pays", dat is dus de wijn van de streek, waar u bent Voor drie gangen: tussen de 6 en 12 gulden, maar neemt u bij voorkeur een heei menu. Vraagt u altijd naar de dagschotel. Wij noemen bijv. forellen Oostenrijk „Herr Ober" „Herr Ober, bitte zahlen" Ja, 10 maar ach, geeft u iets meer Oostenrijkse wij nen, bijv.: Glim- poldskirchner uit Tirool Tn een goed res taurant ongeveer vijf gulden Wiener Schnitzel, Gulash, Apfelstru- del, Salzburger Nockerin 1. Wie van de Foetsjie-eilanden in Zuid-oostelijke richting vaart, passeert de Tweeling-eilanden. Zij werden reeds door Rokus de Zeevaarder zo genoemd, omdat zij uiterlijk zeer veel op elkaar lijken. Maar dat was slechts schijn. Het ene eiland baadde zich elke dag in het gouden zonlicht, terwijl het andere zich sluierde in een vale nevel, waardoor het slechts vaag zichtbaar was. Ook was het eerste eiland bewoond en het tweede totaal uitgestorven. Ondanks de zon, de overvloedige plantengroei en het feit dat er nooit schepen aanlegden, was de bevolking van het eerste eiland echter niet gelukkig. Zij hield er sombere ere diensten op na, sliep onrustig, kortom, gedroeg zich of elke nieuwe dag haar laatste kon zijn. Zo ook nu. De eilan ders bewogen zich mompelend in een kring rond en stampten met hun voe ten. Midden in de kring lag hun opper- hoofd met het gezicht naar het andere eiland gewend en stootte schrille, jam merende klanken uit. „O, klaassievaakkie, o zielenrover, die van de levenden levende doden maakt, wij smeken u maak geen nieu we slachtoffers..!" riep hij zo ongeveer. En met een smartelijke blik overzag hij de baai tussen de beide eilanden, waarin halfvergane scheepswrakken boven wa ter staken. Niet ver van deze treurige hoek der aarde nu, was de goede sleepboot Kraak op weg naar huis... 21. Zo bijgelovig was Otto niet, dat hij niet wist, dat dit schrikwekkende ding door mensenhanden en met bepaal de opzet hier was neergezet. Maar met welke opzet kon hij niet be vroeden. Nergens in de omtrek was enig teken van leven te bekennen. Uit de paal, waar de lelijke houten kop op stond, stak een kort handvat en nieuwsgierig pakte Otto het aan. Tot zijn verbazing bemerkte hij, dat het stuk hout meegaf. In het binnenste van de paal voelde hij iets verspringen. Op hetzelfde ogenblik klapte er aan de ach terkant van het bakkes een luikje open en een zwarte vogel koos krassend het luchtruim. Geschrokken zag Otto het dier weg vliegen in de avondlucht. Blijkbaar was dit ding hier niet voor de grap neerge zet. Waarschijnlijk zat hier de bedoe ling achter, iemand met de komst van de vogel te kunnen waarschuwen. Otto overwoog, of het verstandig zou zijn, le blijven wachten en te zien wat er ge beuren zou. Maar zijn overpeinzing werd ver stoord, toen hij, uit de richting tegen over die, waarin de vogel verdwenen was, het geluid van hoefslagen hoorde naderen. Hij kon hier niet blijven. Hij moest zich verbergen en eens zien, wie hier iets te zoeken had.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 2