Dreiging van „Rode Hand' tastbaar in de rechtzaal Een domme jongen die leerde slim te zijn Verklaringen van Wisliceny als bewijsstukken toegelaten DUITSER BESCHULDIGD VAN MOORD IN GENÈVE Soekarno nodigt Kennedy uit I EICHMANN: DOOR EEN WAANZINNIGE SPELING VAN HET LOT j I BEKLEED MET DE MACHT OM MILJOENEN TE VERNIETIGEN Tsjombe woedend op Kasavoeboe PORTUGALZENDTNIEUWE TROEPEN NAAR ANGOLA EICHMANNGEEN ENKEL MENSELIJK GEVOEL Bonn lost schuld aan Amerika af Mr. Stikker naar Nederland Woensdag 26 april 1961 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 9 TWINTIG JAAR WEGENS MOORD Geen postverzending naar Algerij e Amerika overweegt handelsembargo tegen Cuba INDIË KOOPT ACHT VLIEGTUIGEN VAN 'DE SOWJET-UNIE WITTE KRUIS WITTE KRUIS „CONGO VERKOCHT" Toenemende onrust Vrijmetselaars Eentonig Naar Palestina Bevel In alk rust Geen Caesar V er gunningenstelsel vivisectie nodig Vanmiddag interpellatie vijfdaagse werkweek Van onze correspondent MAASTRICHT. De dreiging van de bende van.de Rode Hand hing loodzwaar in de zaal van de Maastrichtse rechtbank, waar de ruim veertig jarige Duitser R.W.A. voor zijn rechters stond. Hij werd beschuldigd van moord op de wapenleverancier Leopold te Genève: de Zwitserse regering had om zijn uitlevering gevraagd. De officier van justitie oordeelde even wel dat geen redelijk vermoeden van schuld aanwezig is; de rechtbank zal binnen veertien dagen in een rapport aan de minister van justitie advies moeten geven over de vraag of de Duitser al dan niet moet worden uitgeleverd. De Duitser was rond Pasen in een Maastrichts hotel, waar hij met zijn echtgenote logeerde, aangehouden. De man was betrokken geweest bij wapen leveringen aan de Algerijnse verzets beweging F.L.N. In doodsangst levend voor de rechtse Franse groeperingen en bedreigd door de internationale bende van de Rode Hand die geen par don kent was deze oud-medewerker van de Duitse spion Canaris gevlucht. Waarom? Op 19 september 1957 werd In Genève Marcel Leopold vermoord. Hij stapte in een huis uit een lift en werd ge raakt door een pijltje uit een blaas pijpje, waaraan curare zat, het terstond dodende gif dat de inboorlingen in het Amazonegebied gebruiken: Leopold was binnen enkele seconden dood. De dader ontsnapte. Marcel Leopold werd vermoord, omdat hij de Algerijnse ver zetsbeweging F.L.N. voor een miljoen Zwitserse francs had opgelicht. Zijn wapenleveranties en springstoffen ble ken ondeugdelijk. Dit bedrog kostte hem het leven. Opdracht Van Zwitserse zijde was als bewijs middel tegen de Duitser A. aangevoerd, dat de Duitse majoor b.d. Eichhöfer uit Hamburg tegen de politie in oktober 1959 en maart 1960 had verklaard, dat een handelaar in levensmiddelen en zuidvruchten, Puchert genaamd, hem eind september 1958 had verteld dat hij opdracht had gegeven Leopold te vermoorden. Die opdracht zou door A. zijn uitgevoerd. A. zou ook tegen ex- majoor Eichhöfer hebben toegegeven, dat hij de moord in opdracht van Pu chert had gepleegd. Puchert was later betrokken geraakt bij de illegale wa penhandel voor de Algerijnse verzets strijders. Sindsdien was hij een opgejaagd man, achtervolgd door bedreigingen. In 1959 ontplofte in Frankfurt een bom in zijn Van onze correspondent WASHINGTON. Soekarno heeft president Kennedy en vice-presi dent, Johnson met hun echtgenotes uitgenodigd voor een bezoek aan Indonesië. Dat deelde president Soe karno gisteren op het vliegveld An drews mee, kort voor zijn vertrek uit de Verenigde Staten naar Mexico. Na de besprekingen die Soekarno met Kennedy heeft gevoerd hebben de presidenten een gezamenlijk communi qué uitgegeven, dat vooral belangrijk is" door wat er niet in staat. Geconsta teerd wordt dat de besprekingen zich hebben uitgestrekt tot een wijde ver scheidenheid van zaken van gemeen schappelijk belang, maar in het com muniqué staat geen woord over de kwestie-Nieuw-Guinea. Het communiqué spreekt van vol doening over de „hoge graad van samenwerking tussen beide landen" en over krachtige en onvoorwaardelijke steun van beide landen voor een neu traal onafhankelijk Laos. Kennedy ver klaart dat het Indonesische acht jaren plan de beide naties verdere gelegen heid biedt om samen te werken. Daarvoor heeft hij Indonesië de diensten aangeboden van een groep economen, die zal onderhandelen over de beste manier waarop de Verenigde Staten Indonesië bij de uitvoering van het achtjarenplan behulpzaam kunnen zijn. Dat is belangrijk omdat dergelijke steun alleen kan worden gegeven als de vreedzame atmosfeer blijft ge handhaafd. Besprekingen Soekarno liet de Indonesische minis ter van buitenlandse zaken Subandrio in de Verenigde Staten achter. Deze zal in afwijking van het reisschema nog een paar dagen in Washington blijven om de besprekingen met de Ameri kaanse regering voort te zetten. Op de vraag wat hij daarvan ver wacht, zei Subandrio: ,Er is niets wat niet openstaat voor verder onderzoek." Daarmee werd de indrük gewekt dat de Indonesiërs door Kennedy aan het wankelen zijn gebracht. Dat zou dan komen doordat de Amerikaanse presi dent er sterk op heeft aangedrongen niet in de negatieve houding te vol harden en geen mogelijkheid voor een vreedzame oplossing te verzuimen. Maandagavond had Subandrio ver klaard dat Indonesië geen bezwaar heeft tegen een beheerschap van de Verenigde Naties over westelijk Nieuw- Guinea, indien de souvereiniteit binnen één of twee jaar aan Indonesië wordt overgedragen. Van onze correspondent ROERMOND. De rechtbank in Roermond heeft gisteren de 26-jarige fotograaf K. M. wegens moord op de zestienjarige Joke van Groenendaal uit Venlo veroordeeld tot twintig jaar ge vangenisstraf. Volgens de telastlegging had de foto graaf hc-, meisje meegelokt naar de bossen van Tegelen. Daar zou hij haar hebben i ermcord. Twee weken geleden had de officier van iustitie levenslange gevangenisstraf geëist, hii vond de verdachte een ge vaar voor de samenleving en meende, dat de fotograaf niet in de maatschap pij moent terugkeren. De fotograaf heeft verklaard van het vonnis in beroep te gaan. DEN HAAG (ANP). In verband met de gebeurtenissen in Algerije neemt de P.T.T. voorshands geen brief- en pak- ketpost voor da' land jan. Reeds ter verzending afgegeven stukken zullen worden geretourneerd. auto. Hij vloog de lucht in en aange nomen wordt, dat hij het slachtoffer werd van de even geheimzinnige als gevreesde Rode Hand. Naar aanleiding van deze moord werd majoor b.d. Eichhöfer verhoord en dezen legde een bezwarende verkla ring af tegen verdachte A. Met Puchert was verdachte A. rond de tijd van de moord in Genève. Volgens het gasten- register van zijn hotel logeerde de Duitser hier van 14 tot 17 april. De moord met de vergiftigde blaaspijppijl hbd echter op 19 september plaats. Uit het verhoor van A's compagnon Breit- kreuz door de officier van justitie te Maastricht op 20 april was gebleken, dat A. met zijn compagnon op 14 sep tember naar Genève was vertrokken. De raadsman van A., mr. F. Duyn- stee, liet telefoonbriefjes zien aan de president mr. W. Berger, waaruit bleek dat verdachte in de namiddag van 18 september 1957 van Berlijn uit zijn moeder die in de Eifel woont, had op gebeld. Op 19 en 20 september waren de compagnons Breitkreutz en ver dachte praktisch steeds samen geweest. Op de 20ste september vertrok ver dachte naar Gotenberg in Zweden. Ook dat is in het passtempel te zien. A„ zo zei de verdediger, zal ook in Genève zijn onschuld kunnen bewij zen, maar de grote moeilijkheid is dat hij in Genève ernstig levensgevaar loopt. Daar wachten de mannen van de anti F.L.N. en de bendeleden van de Rode Hand. Dat ziet men in Zwit serland ook in. De Zwitserse ambassade heeft immers al laten weten dat men verdachte rechtstreeks per vliegtuig na een mogelijke uitlevering van Am sterdam naar Genève wil vervoeren zonder over Frankrijk te vliegen of daar te landen. In Oktober 1960, zei mr. Duynstee, werd in München dr. Wilhelm Breis- ser. ook een wapenleverancier voor Algiers, door een bomaanslag vermoord, net als Puchert. Enkele uren na de bomaanslag kwamen er telefoontjes binnen op de redactie van de Berliner Zeitung met de anonieme mededeling: Nu is A. (verdachte) aan de beurt. Dreigementen Zat de Duitser in een hotel, dan kreeg hij telefoontjes van „Fraulein Rothand" of van „Mademoiselle Rosa line", telefoontjes van de bende van de Rode Hand, bedreigingen van onbe kenden. Wie is deze A.? Na de oorlog, waar uit hij veel relaties had overgehouden, associeerde hij zich met een handelaar in levensmiddelen en zuidvruchten. Hoe langer hoe meer kwam hij evenwel in de wapenhandel terecht. Toen A. in 1957 contact kreeg met Puchert was dat het begin. Ook heeft hij over wapens voor Algiers onderhandeld met ex- majoor Eichhöfer, die een zending wapens had liggen in de haven van Hamburg. Binnen enkele jaren ontwik kelde verdachte A. zich als inkoper- adviseur van Ferhat Abbas, niet alleen voor levensmiddelen, maar vooral voor wapens, waarin hij een expert is. De F.L.N. beschikte maar over weinig geld en wilde op efficiënte wijze kopen. A. werd de man voor de F.L.N. Wraak Daarmee riepen de rechtse Franse groepen en ook de bende van de Rode Hand de wraak over hem af. Hij werd achtervolgd, opgejaagd en bedreigd. Is het nu verantwoord verdachte onder deze omstandigheden aan Zwitserland uit te leveren, vroeg mr. Duynstee. Hij herinnerde aan de dood van de burge meester van Evian, de laatste ontwik kelingen in Algerije en Frankrijk zijn in dit opzicht niet bepaald geruststel lend Iemand van wie het zo duidelijk is, dat hij het te last gelegde niet heeft gedaan, aldus de verdediger, kan men, nu daaraan zo'n reëel levensge vaar verbonden is. niet uitleveren. Evenals de officier van justitie was mr. Duynstee van oordeel, dat dit een politiek delict is. Ook in Duitsland werd deze zaak als een politieke aan gelegenheid beschouwd. Verdachte A. die in het huis van bewaring in Maas tricht verblijft, ontkende ten stelligste iets met de moord te maken te heb ben. WASHINGTON (Reuter). Amerika overweegt een volledig handelsembargo tegen Cuba in te stellen. De woordvoer der van het Witte Huis, Pierre Salinger, verklaarde gisteren in Washington dat deze maatregel al eerder is overwogen maar dat de situatie sedert de jongste gebeurtenissen op Cuba aanzienlijk ver scherpt is. Salinger wees er met nadruk op dat dit embargo bij zijn weten ze ker geen blokkade van Cuba inhoudt. Eigen nieuwsdienst NEW DELHI. Tegen de raad van Indonesië in heeft Indië besloten acht Russische transportvliegtuigen van het type AN 12 te kopen. De chef-staf van de Indonesische luchtmacht Soerjadar- ma had er de Indische minister van de fensie van op de hoogte gesteld dat zijn land niet tevreden is over de Russische transportvliegtuigen. De Russerihadden de Indiërs met het oog op de levering het advies gege ven hun landingsbanen te verlengen. De Indische regering vond dat niet no dig. Toen de eerste AN 12 in Indië ar riveerde, moest het toestel landen met één motor buiten gebruik en met min der lading dan normaal. Advertentie OE 4Cht& PIJNSTILLER Kiespijn, hoofdpijn of griep onder de leden? Neem Witte Kruis en u bent het snel kwijt. tabletten, poeders of cachets! DUTIM N.V. - OEGSTGtEST JHlIllllllllllltnillllllllllllllllltllllllllllllllllllllllllllllllllHllllllllllllllllllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllHlllllllllllllllllllllllllllilHIIIIIIIHIItllllllllllllllllUllllHUIini'niinililllll111!1!'"'"!1^ COQUILHATSTAD (AP) Het bo tert niet meer tussen de presiden ten Tsjombe van Katanga en zijn ambtgenoot uit Leopoldstad, Kasa voeboe. Ziedend van woede is de Ka- tangaanse leider gisteren uit de ver gadering van Congolese leiders in Coquilhatstad (Evenaarsprovincie) gelopen nadat hij Kasavoeboe ervan beschuldigd had het Congolese volk aan de Verenigde Naties te hebben verkocht. Tsjombe weigerde in te stemmen met het akkoord dat president Kasavoeboe enige weken geleden met de volkeren organisatie heeft gesloten, omdat het zijns inziens het volk van Congo verne dert. Kasavoeboe had opnieuw samen werking met de Uno beloofd om een eind te maken aan de onverkwikkelijke situatie die was ontstaan nadat de in ternationale troepen uit de havenste den Matadi en Banana waren verdre ven. Tsjombe daarentegen ligt nog steeds in conflict met de Uno, die on langs tegen zijn zin nieuwe troepenver sterkingen in Katanga heeft laten lan den. Een Katangaanse boycot tegen de Verenigde Naties was daarvan het ge volg; de boycot is nog steeds gedeel telijk van kracht. Statenbond Het weglopen van Tsjombe zet de gedachte van een Congolese statenbond, waar men het aanvankelijk zeer eens over leek te zijn, geheel op losse schroe ven. Tsjombe verzette zich, op de ver gadering vooral tegen Kasavoeboe's be lofte tot terugtrekking van alle buiten landse adviseurs (waarvan vooral Ka- tanga er nogal wat bezit) en tegen het deelnemen aan de vergadering van Sendwe, de leider van de opstandige Baioeba's uit Noord-Katanga. Vele Congolese politici trachten Tsjom- be's plotselinge uitbarsting van natio nalisme nog wat te temperen. Van onze rechtbankverslaggever JERUZALEM Voor het eerst zijn gisteren ooggetuigen van de jo denvervolging in de rechtszaal van het Beth ha'Am verschenen: mensen, die door een hel gingen en er niet temin het leven bij bewaarden. Hun woorden hadden niets theatraals, ook hun gedrag niet. Wat ze vertel den was drama genoeg. Als eerste verscheen de 75-jarige Schmul Grynzspan. Het was zijn zoon Herschel, die in 1938 in Parijs een lid van de Duitse ambassade, Von Rath, neerschoot als wraakneming op de antisemitische maatregelen van het nazi-regime. Zijn daad ontketende in Duitsland de beruchte Kristallnacht, later gevolgd door een onafzienbare reeks discriminerende maatregelen als voorboden van de grote vernietiging. De grijze Grynzspan vertelde over de deportaties die hij vlak voor het uit breken van de oorio-g had meegemaakt. In zijn kleurrijk Jiddisch schilderde hij de bestialiteit, waarmee de Duitsers tegen hun slachtoffers te keer gingen: „Los, los, los, Mensch"'. Ze sloegen met zwepen op de oude mensen, die niet konden meekomen op de lange voet tochten. Sommigen stierven onderweg. Grynzspans zoon nam hem bij de arm: „Lauf doch Papa, sonst sterbst du," Na het uitbreken van de oorlog had men nooit meer iets van Herschel ge hoord: hij zou in een concentratiekamp zijn omgekomen. Emigratie Voor de bewijsvoering tegen Eich- mann waren van meer belang twee ge tuigen, die voor de oorlog de SS-Ober sturmbannfiihrer enkele malen had den ontmoet: dr. Benno Cohen en Lin- denstrauss. Zij spraken als vertegen woordigers van het zionisme met hem over de emigratie van Duitse joden, waarmee de nazi's in principe bijzon der in hun schik waren. Maar er wer den toch weer zoveel, vooral fiscale, moeilijkheden in de weg gelegd, dat van serieuze medewerking geen spra ke was. Eichmann, daarover door bei den aangesproken, blafte en snauwde en uitte allerlei dreigementen. Dr. Cohen, eens het hoofd der joodse gemeenschap in Berlijn en nu advo caat in Te] Aviv, bracht in herinne ring hoe de druk van de nazi's op de joden langzaam werd vermeerderd. „Alle rechten werden vertrapt, maar nog wilden de meeste Duitse joden niet geloven wat er met hen kon ge beuren in een land dat voor beschaafd doorging. Er waren hartverscheurende tonelen als de vrouwen wier mannen gedeporteerd waren, naar onze bu reaus kwamen. Meestal hadden zij slechts de mededeling ontvangen dat hun mannen gestorven waren en dat zij voor drie mark over de as konden beschikken." Lafaard „Een beslissende en bijzonder be langrijke factor bij de uitroeiing van de joden, maar zelf een grote lafaard", zo omschreef de in 1946 terechtgestel de SS'er Dieter Wisliceny zijn vriend en meerdere Adolf Eichmann. Deze verklaring, genoteerd tijdens het Neu- renbergse proces, is gisteren als be wijsstuk aanvaard nadat de rechters een verzoek van de verdediging om terzijdelegging van Wisiiceny's woor den gedeeltelijk hadden afgewezen. Wisiiceny's verklaring rept uitdruk kelijk van het bestaan van een schrif telijk bevel van Himmler tot de alge hele verdelging, iets wat Eichmann steeds ontkend heeft. „Eichmann vertelde mij in april 1942 op zijn bureau in Berlijn dat op schriftelijk bevel van Himmler alle joden uitgeroeid moesten worden. Ik vroeg hem mij het bevel te laten zien. Hij nam een map uit de brand kast en toonde mij het zeer geheime document. Het was voorzien van een rode rand, wat betekende dat men onmiddellijk met de uitvoering van het bevel moest beginnen. Op het pa pier stond: De Fiihrer heeft besloten dat de uiteindelijke oplossing van het joodse vraagstuk onmiddellijk moet beginnen. Ik was zo onder de in druk van dit document dat Eichmann de bevoegdheid verleende om een mil joen mensen te doden, dat ik zei: Moge God verhoeden dat onze vijanden ooit iets dergelijks met het Duitse volk zullen doen. Eichmann antwoord de: Doe niet zo sentimenteel, het is een bevel van de Führer. In Wisiiceny's verklaring werd ver der aangestipt dat Himmler in 1944 bevel gaf de deportaties van joden stop te zetten, maar dat Eichmann weigerde het bevel te gehoorzamen voordat hij een. schriftelijke bevesti ging had ontvangen. „Hij was een lafaard die elke verantwoordelijkheid schuwde", aldus Wisliceny, „en hij was uiterst cynisch in zijn houding tegenover de joden. Hij toonde geen enkel menselijk gevoel tegenover hen, hij was ijskoud". LISSABON (Reuter) Portugal probeert de toenemende activiteit van de rebellen in Angola de kop in te drukken door het zenden van nieu we versterkingen. Met vliegtuigen zijn gisteren weer vele soldaten in de hoofdstad Luanda aangekomen, die door de bevolking met gejuich werden ontvangen. De aanvallen van de rebellen con centreren zich voornamelijk op Noord- Angola. Vele dorpen en kleine steden in deze streek, die door de meeste In woners zijn verlaten, worden door troe pen bezet. Er wordt alleen in konvooien gereisd. De chauffeurs zijn zwaar be wapend. Aanval Een verkenningsvliegtuig beeft in de buurt van Quibocolo een grote groep terroristen ontdekt, die zich in het lan ge gras verborgen hadden en kennelijk een aanval op de stad wilden onderne men. De gewaarschuwde Portugese troepen trokken onmiddellijk de aanval lers tegemoet en schijnen hun zware verliezen te hebben toegebracht, aldus meldt het Portugese persbureau Lusi- tania. In vele delen van het land worden arrestaties verricht. De gearresteerden worden beschuldigd van opruiing van de Afrikaanse bevolking, hét leiden van terroristische groepen of het organise ren van betogingen. Sommigen worden naar Luanda gevoerd om ondervraagd te worden. Van onze correspondent BONN, 26 april. West-Duitsland zal vrijdag door een betaling van de cen trale bank te Frankfurt am Main, de Bundesbank, 587 miljoen dollar van zijn naoorlogse schuld aan de Verenigde .Staten aflossen. Deze betaling dient tot verlichting van de moeilijkheden met de Amerikaanse betalingsbalans. Op verzoek van de Verenigde Staten zal de betaling ten dele in Duitse marken geschieden. Het restant van de Westduitse naoor logse schuld bedraagt dan nog 200 mil joen dollar. De Westduitse regering hoopt dat dit bedrag te gelegener tijd kan worden verrekend met de gedeel telijke terugbetaling van het in de oor log in de Verenigde Staten in beslag genomen Duitse vermogen. Van onze rechtbankverslaggever JERUZALEM. Het beeld van de mens-Eichmann is, nu zijn verzamelde werken ver schenen zijn, wat duidelijker uit de verf gekomen. Maar het is tegelijk moeilijker geworden om het juist te beschrijven: een mengvorm van meelijwekkende domheid, doortrapte slim migheid en heerszucht. Dat is alles, wat er zo in algemene trekken van te zeggen valt. Vaak overheerst de domheid, welbeschouwd. B Zie hem, zoals hij zichzelf tegen- over zijn ondervrager Abner Less beschrijft, in de twintiger jaren aan gezelschapsleven gaan doen. Eerst bij de Christelijke Jonge- mannen Vereniging in Linz, daarna, omdat de nieuwe jeugdleider van de CJMV niet zo leuk was als de B vorige, in de nationalistisch getin- E te Oostenrijkse Frontkaempfer- verein. Daar mocht ook geschoten worden, op door de regering aan- gewezen schietbanen. Later ontpop- te de vereniging zich als een steunpilaar voor de Anschlusz, S maar daarvan had de jonge Eich- marni toen nog geen idee. Tegen dat het jaar 1932 aanbrak zien we S hem rondhangen in een gezelschap S van nationaal-socialisten in de Maerzenkeller, waar ene Kalten- s brunner (later in Neurenberg op- E gehangen) tegen hem zegt: „Du, komm zu uns". Eichmann deed het. Hij zegt tegen Less: „Dat ging op zo'n echt studentikoze ma- E nier, zoals dat toen gebruik was, er werd niet veel omheen gepraat, en ik zei „Ja, gut" en zo kwam ik bij de SS". "CHCHMANN zag wel wat L in de kameraadschap van de flinke jongens, vooral in die van Kaltenbrunner, die immers een advocaat was, en niet zoals hij een mislukt vertegenwoordiger van de Vacuum Oil. Kaltenbrunner had B grote invloed. Niet door veel rede- lijk praten, maar zo, zonder meer. Eichmann herinnert zich nog goed, dat hij hem vertelde eens op be- E zoek te zijn geweest bij de „Schla- E raffia", een soort gezelligheidsver- eniging op cultureel niveau in Linz. „Dat moet uit zijn", vond Kalten- B brunner, en hij sprak het magische B woord „Freimaurer" (Vrijmetse- laars). „Wat is er dan met de gj Freimaurer", wilde Eichmann weten. „Freimaurer sind Freimau- E rer", besliste Kaltenbrunner, en daarmee was de zaak gesloten. Later, bij de SD, ontmoette Eich- mapn de beweging van de Vrijmet- selaars opnieuw. Het was in zekere E zineen geheim genootschap, en B daaraan hadden de Nazi's een bij- zondere hekel. Eiehmann, een ijve- rig onderofficier, richt op last van hogerhand een museum in over de B vereniging 1 Maar dat was al in 1935, en voor- B dien hadden zich nog wat toeval- B ligheden in zijn leven voorgedaan. Hij was gestrand als vertegen- woordiger bij de Vacuum Oil in Oostenrijk, en wilde het nu met B behulp van Kaltenbrunners contac- 5 ten in Duitsland bij dezelfde maat- schappij gaan proberen. In Passau kwam hij bij een SS-er, vroeg B naar de mogelijkheid van een baan, B en kreeg ten antwoord: „Je kunt beter wat soldaatje gaan spelen". En Eichmann, die als vrijgezel niet veel omhanden had, nam het aanbod aan. HIJ werd fulltime in gedeeld bij de Schutz- Staffel van Hitiers partij (het was inmiddel-s 1933 geworden en kreeg een volledige militaire training. Eerst in een klooster in de buurt van Passau, later in Dachau, waar ook een kamp was voor de eerste politieke gevangenen van het Der de Rijk. Het soldaten-leven vond hij maar eentonig, en toen hij hoorde, dat de Reiehsführer SS (Himmler) mensen kon gebruiken voor zijn Sicherheitsdienst, dacht Eichmann: „Kom, laat ik solliciteren, het is vast een avontuurlijk leven daar". Hij meende, dat de SD zoiets was als de persoonlijke lijfgarde van Himmler, en aangezien Himmler veel reisde, moest de lijfgarde ook veel reizen. De teleurstelling was met gering, toen bleek, dat er alleen maar bu reauwerk op hem lag te wachten. Maar hij schikte zich in zijn lot, en werd belast met het inrichten van een tentoonstelling over de Vrijmetselaars. Hij deed dat zo goed, dat op een dag een officier naar hem, de kleine ondergeschik te toekwam, en sprak: „Ik heb een nieuwe afdeling, wil je daarbij ko men?" „Ja", antwoordde Eichmann. Zijn ondervrager in de Israëlische gevangenis onderbreekt hem hier: „hoe heette die afdeling?" Eichmann: „Juden". EN ZO kwam de man, die nu zes miljoen men senlevens op zijn geweten heeft, voor het eerst in aanraking met zijn slachtoffers. Eerst zag het er allemaal vrij onschuldig uit. Eich- ipann bestudeerde Theodor Herzi's er een uittreksel van voor de SS, en zonde zich in de wetenschap, dat zijn arbeid in drukwerk ver scheen. Er was, zo leerde hij gelo ven, een joods probleem 'in Duits land. Er veel over padenken deed hij niet, want, daar begon het al, „Befehl" was „Befehl". Hij zegt nu, dat hij méér sympa thie had voor de joden dan voor de Arabieren. Want de joden, al thans velen van hen, wilden in het Midden-Oosten een nieuwe staat stichten, hetgeen in de kraam van Duitsland te pas kwam. En de Ara bieren waren daar tegen. Eich mann maakte een reis naar Pales tina op uitnodiging van de Jood se Hagana. Maar de Engelsen wei gerden hem in Kairo een visum. Een mislukte tocht, die overigens Eichmann geen windeieren legde. Want hij werd de jodenspecialist bij uitstek, en steeg in rang. De domme jongen uit Linz werk te zich in in zijn materiaal en leer de slim te zijn. Hij ontwierp een plan om alle joden van Duitsland haar Madagaskar over te brengen. Het was een onmogelijk plan, maar het misstond in de analfabe tische santekraam van het Nazis me niet. Eichmann maakte meer carrière. Hij werd Judenreferent, en kon beslissingen gaan nemen. "PN TOEN kwam in 1941 -Lu Hitiers bevel, dat alle joden in Duitsland en de bezette gebieden moesten worden vernie tigd. Hij zegt nu, dat hij een schok kreeg toen hij het van zijn chef Heydrich hoorde. Maar hij zette zich niettemin aan zijn taak. Bij het lezen van zijn verklaringen krijgt men de indruk, dat hij een soort gecontroleerde schizofrenie op bouwde. Hij wist, wat er met de joden die hij liet transporteren, ge beurde. maar hij wilde niet zien, hoe dat in zijn werk ging. Hij hield zich verre van concentratiekampen, en verschuilt zich nu nog achter de z.g. tewerkstelling, waaraan de jo den werden onderworpen. „Er zijp, toch ook overlevenden in de kam- oen aangetroffen", verweert hij zich zwakjes, maar geett dan even later toe, dat het er heel anders uit zou hebben gezien, als de oor log nog wat langer had geduurd. „Maar", zegt hij weer ergens an ders, „ik heb geen mens eigenhan dig gedood. Natuurlijk ben ik schub dig, maar te weten dat 'k geen re gelrechte moord op m'n geweten heb, geeft me een soort innerlijke rust". Als Eichmann zo'n tirade heeft voltooid, komt zijn ondervra ger Less meestal met een anticli max „WiH u dit document even in zien'", of: „de band loopt af, la ten we maar ophouden voor van daag". Jawohl", antwoordt Eich mann dan gedisciplineerd. T ES HEEFT de uitdruk- J keiijke opdracht gehad j= werk over de joodse staat, maakte zijn gevangene niet aan een kruis verhoor te onderwerpen. Hij heeft zich behalve een enkele keer als het al te bar werd, aan dat bevel nauwgezet gehouden. Eichmann heeft in alle rust kunnen praten, en dat maakt het materiaal in de •dikke „boeken vol met verklaringen; zo Wiaaydè.ypi. De elementen, waar uit, hij, is opgebouwd, komen duide lijk aan ..hef' licht. VOORBEELD: hij vertelt, dat hij midden in de oorlog, op de top van zijn macht, door een iets hoger ge plaatste wordt gesommeerd om, hoogst ongebruikelijk, met helm op bij hem te komen. „Het was een öevel", zegt Eichmann, „en dus zette ik mijn helm op". Bij zijn meerdere aangekomen, bleek het een grap te zijn: Er was een tele gram van Himmler gekomen, en dat moch; wel met wat „schneidi- ge" humor worden gevierd. Dat vond .Eichmann ook, en hij vertelt de grap in de Israëlische gevange nis door. Als Less hem vraagt, hoe hij zou hebben gereageerd als hij gezien had dat iemand een hongerige broodjesdief neerknalde, zegt hij: „dat zou toch harteloos zijn. want, ik bedoel, bij alie harteloosheid is er toch altijd nog een plekje, ik be doel, waar iemana zijn hart laat meespreken". Het type van de on gevoelige, maar sentimentele Duit ser? Het lijkt er op, vooral als hij la ter zegt zo'n last te hebben van de gedaente dat de tegenwoordige Duit se jeuga een schuidejmplex heeft overgehouden van de wandaden van het Nazi regiem. „Ik wist al een paar maanden voor ik gepakt werd, dat ze me op de hielen zaten, maar ik ben met gevlucht, omdat ik vond dat ik dat niet kon doen te genover de Duitse jeugd." Eichmanr., de onverbeterlijke bu reaucraat: hij leest een document uit Nederland door. en ziet dat de schrijver riet op de' juisfe manier heeft getekend: „Ja, het is die en die, het is we! onbureaucratisch, maar je kunt toch zien dat het die en die is." ZO MEEGAAND als hij was in het begin van zijn ondervraging, zo recalcitrant is hij soms aan het eind daarvan geweest. .Ais hij word- vastgenageld op het feit, det hij toch maar alle funeste brieven heeft ondertekend, wordt hij zelfs verontwaardigd en zegt, dat h j niet alles heeft kunnen le zen wat hem werd voorgelegd: dan had hij wel 24 uur per dag kun nen werken. Ziehier enke'e grepen uit het zie- 'iemateriaal van de man, die in Je ruzalem terecht staa*. Geen Caesar van de misdaad, een kleine figuur eerder, maar door een waanzinnige speling van het lot eens bekleed met de macht om miljoenen te ver nietigen. „Het is jammer", zegt hij, ,dat zulke dingen onder de men sen gebeuren. Maar ik heb het niet uitgevonden:." iiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiMiiiiiiniiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Van onze Haagse redactie DEN HAAG. Wanneer de begroting voor sociale zaken en volksgezondheid in de Eerste Kamer wordt behandeld, zal ook een eventueel vergunningen stelsel voor de vivisectie worden aan gesneden. Vele Eerste-Kamerleden kon digen dit aan in het voorlopig verslag, waarbij zij het voorval van de gestolen Drentse patrijshond als voorbeeld aan halen. Enige leden laten in het voSrlopig verslag aantekenen, dat zij een vergun ningenstelsel als de enige mogelijkheid zien om misstanden bü de vivisectie te bestrijden. Van onze parlementaire redacteur DEN HAAG Het debat in de Tweede Kamer over de vijfdaagse werk week, aan de hand van de interpella tie Blom-Baart, begint vanmiddag om ongeveer half twee. Eerst zal de Tweede Kamer de' niéu we afbetalingsregeling afwerken. Aan dit ontwerp heeft de Tweede Kamer vorige week nogal wat veranderd, zo- dut een tweede lezing nodig is. Deze zal kort kunnen zijn daar de Kamer en staatssecretaris Veldkamp het met ei kaar eens zijn. De nota van minister Van Aartsen over het bouwbeleid zal op 2 mei in de Tweede Kamer aan de orde komen. Het nieuwbenoemde Tweede-Kamerlid B. J. van Buel (kath. v.) is gisteren DEN HAAG (ANP).. De, secretaris generaal van de Navo, mr. D. U. Stik ker, zal donderdag en vrijdag op uit nodiging van de Nederlandse regering een bezoek brengen aan Nederland. Mr. Stikker zal onder meer besprekin gen voeren met de ministerpresident en met de ministers van buitenlandse za ken, financiën, en defensie. geïnstalleerd. De heer Van Buel die enkele jaren geleden ook al lid van de Tweede Kamer is geweest, is be noemd in de vacature prof. mr. C P M. Romme.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 9