De eerste massage
in het grote
kleurloze gebouw
Maagkwaal redde
duizenden levens
DE NATUUR
Kerstens kruistocht zonder wapengeweld
KAPPIE EN DE DIEPZEEDUIKERS
T7
KORPORAAL
NAM DE KAS
(op verzoek)
Voorbesprekingen
kunnen in mei
beginnen
Donderdag 20 april 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
VOLGENDE KEER:
Het eerste
mensenleven
KUSTVAARDER BIJ
MAN GEZONKEN
Twee jongens vermist
in Franse grotten
in en om uw huis
DE
TINTELS
0TT0
en de
GOUDEN
HAAN
R.T.C. IN DE WEST
Uit de kerken
I IK STONDVER-
I &TeU?>TOEMIK
I LAStWATOia
VROUW ALLE-
MML VOOR p l£
MAM PQET.ZH LWKr
-V MWWEL,.,
JA, WÉT MOET
PRACHTIG
ZIJN....
ELIX KERSTEN stamde uit een Nederlands geslacht, werd in Est
land geboren en diende tijdens de eerste wereldoorlog als ofïicier
Ij V in het Finse leger. Hij werd in september 1898 geboren én studeerde
II aanvankelijk voor landbouwkundig ingenieur. Tijdens een verblijf
"JA~ in een Fins hospitaal adviseerde een chirurg hem zich toe te leggen
op massage, omdat zijn handen daar zo uitermate goed voor geschikt waren.
Felix Kersten volgde dit advies op, behaalde na twee jaar het diploma van
wetenschappelijk masseur, en vertrok toen naar Berlijn om zich verder te
bekwamen. Hier ontmoette hij de Chinese masseur dokter Ko, die hem onder
richtte in de geheimen van de lama-geneeskunst.
In 1925 deed de Chinees zijn bloeiende praktijk over aan Felix Kersten,
omdat hjj zich in Tibet op de dood wilde voorbereiden. Felix Kersten was in
één dag een welvarend man geworden en zijn faam als masseur werd zeer
spoedig ook in het buitenland bekend.
In 1928 ontbood koningin Wilhelmina
hem naar Den Haag om Prins Hendrik,
die aan een ongeneeslijke hartkwaal
leed en door de Nederlandse artsen
was opgegeven, te behandelen. Felix
Kersten wist prins Hendrik te genezen
en daarmede was ook zijn faam in
Nederland gevestigd. Een tot dan toe
verborgen gebleven liefde voor het
land van zijn geslacht bracht hem er
zelfs toe in Den Haag een huis in te
richten, waar hij een deel van het jaar
spreekuur hield.
Terwijl Felix Kersten tussen Berlijn
en Den Haag op en neer reisde en van
het goede der aarde in ruime mate
profiteerde, was in Duitsland een klein
groepje fanatici bezig de macht in
handen te krijgen. Een van de meest
kwaadaardige uit dit groepje was een
onbeduidend onderwijzertje.
Hij werd wereldbekend, toen hij in
juni 1934 een zuivering binnen de nazi
partij leidde, waarbij honderden men
sen in koelen bloede werden vermoord.
Na deze „nacht der lange messen"
hoorde Felix Kersten op zijn spreek
uur voor het eerst de naam Heinrich
Himmler noemen. Kersten verbood
zijn patiënt verder over de man te
praten, want hij wilde zich buiten de
chaotische politiek van die dagen hou
den. Dit kon hij nog enkele jaren vol
houden en in die voor hem gelukkige
tijd sloot hij een uiterst romantisch
huwelijk.
INVLOED
Eind 1938 echter kreeg hij bezoek
van een rijke industrieel, die vroeg
of Kersten een hoge partijfunctionaris
wilde behandelen. Toen Kersten de
naam Himmler hoorde, weigerde hij
vol afschuw, maar de industrieel legde
hem uit, dat Kersten wellicht grote
invloed op Himmler zou kunnen krij
gen en deze invloed ten goede zou
kunnen aanwenden. Dikwijls in zaken
van leven of dood.
Begin maart 1939 stapte Felix Ker
sten voor het eerst van zijn leven het
grote kleurloze gebouw aan de Prinz
Albrechtstrasse nummer 8 binnen, het
hoofdkwartier van Reichsführer Hein
rich Himmler, hoofd van de S.S. en
de Gestapo, een gebouw, dat reeds toen
door bijna alle Duitsers ook de
partijleden werd geschuwd als de
pest.
Na vele schildwachten te zijn ge
passeerd, leidde een officier hem naar
een kamer. Plotseling werd de deur
opengerukt en in de opening stond een
man in de uniform van generaal der
S.S. Hij was klein en had smalle
schouders, vooruitspringende Mongool
se jukbeenderen en donkergrijze ogen
achter een bril met stalen montuur.
„DIT IS DUS...."
Dit was Himmler. Zijn ingevallen
gelaat had een grauwe kleur en heel
zijn lichaam werd door krampen ver
wrongen.
Himmler overlaadde Kersten met
dankbetuigingen voor zijn komst. Felix
Kersten had geruime tijd nodig voor
hij weer kon spreken: „Dit is dus",
dacht hij, „het hoofd waarin alle maat
regelen, die de Duitsers terroriseren
en die de gehele beschaafde wereld
met afschuw vervullen, worden ge
vormd en uitgewerkt".
Toen Himmler voor de derde maal
het woord wilde nemen, sprak Kersten
in de lugubere werkkamer zijn eerste
woorden: „Wilt U zo goed zijn uw over-
-X- Heinrich. Himmler, de onbekende
Duitse schoolmeester, die zich in een
nacht ontwikkelde tot een bloeddor
stige beul. Hij had een zwak punt:
een uiterst pijnlijke maagkwaal.
Masseur Felix Kersten wist deze te
verzachten en Himmler betaalde
met mensenlevens.
hemd uit te doen en uw broek los te
maken, Reichsführer?*
-X- Het naargeestige hoofdkwartier van opperbeul Himmler in Berlijn, waar
de dood van miljoenen werd voorbereid en waar Felix Kersten duizenden
het leven wist te redden.
RAMSEY (A.P., Reuter). In 'lich
te mist is gisterochtend vroeg de Ne
derlandse kustvaarder Tuskar hij het
Britse eiland Man op een rots gelopen
en gezonken. De vijf koppen tellende
bemanning kon door het kabelschip
Ariel worden opgepikt.
De Tuskar, en scheepje van 250 ton
uit Groningen was met een lading zout
op weg naar Belfast. De vijf opvaren
den zijn op Man aan land gezet.
Van onze correspondent
CHAMBERY Politie, brandweer en
hulpexpedities uit geheel Savoye zoeken
sedert gisterochtend 2 uur in het Massif
des Bauges boven Chambery naar twee
jonge speleologen, die in de grotten van
La Dorio in de buurt van het dorpje St.
Jean-d'Avrey zijn verdwenen. De twee
jongens, de gebroeders Durand, 21 en 23
jaar, en afkomstig uit Lyon, zouden ver
rast zijn door een plotselinge snelle stijging
van een ondergronds meer en de opper
vlakte niet meer hebben kunnen be
reiken.
Hun verdwijning werd gesignaleerd
door een oude hoer die met zijn ezel het
wagentje van de twee jongens, dat panne
had gekregen, naar de ingang van de
grotten had getrokken. Toen hij twaalf
uur later het wagentje op dezelfde plaats
terugvond, sloeg hij alarm.
Een helikopter van het Rode Kruis
cirkelt voortdurend boven de omgeving
om op het eerste teken te hulp te kunnen
snellen.
PARAMARIBO (ANP). Tijdens een
bespreking over het project-Wageningen
in Suriname is van Nederlandse zijde
voorgesteld om een kernbedrijf voor
bevolkingslandbouw van de onderneming
te maken. Nederland zal eventuele ver
liezen blijven dragen. Aldus meldt het
dagblad Suriname.
In Suriname staat men niet onwelwil
lend tegenover dat plan. Het voorstel
zal de Nederlandse regering in een
rapport worden aangeboden.
Dahliaknollen zal men nu eens moe
ten controleren; ze kunnen nu ook wel
op de voor hen bestemde plaats in de
tuip gepoot worden; de oude knollen
komen m de grond en die kunnen dus
niet zo gauw bevriezen als de jonge
stekplanten. Ze groeien in vrijwel elke
grondsoort, doch het is toch beter ze in
goed bemeste grond te poten; men zal
dan een veel beter gewas kunnen ver
wachten.
PETRA ,&AUEM6E
NAARDEFILM?M5T
jeAMPAULBELMON-
00..-HEERLIJK-
OdA, DAT IS
WAARIN DIS
Eert OGENBLIKJE,
EVEN EEN BRIEFÜÉVOOR
PAUL/MAKEN,
WAAR Z'ti ETEN
i IS
VROUW 'ZOVRt-
SEUdKGOeDIS
VOOR HAAR
MAN?
52. „U zei dat u de enige was, die
dfe potvis tot rede kan brengen, niet
waar?" lispelde Piste, op Janos Balein
toetredend. „U -spreekt dus de potvissen-
taal. '.s het niet? Dat is héél interes
sant!" Hij nam de viskundige bij de
arm. „Voelt u er niet voor om aan de
potvissenvoorstelling mee te werken?"
fluisterde hij. „Het dreigt storm te lo
pen, dus de verdiensten zitten wel goed!"
Balein deinsde achteruit.
„Bahzei hij hartgrondig. ,3ahl
Hoe durft u te denken, dat ik aan
Arie's vriendschap wil verdienen!" En
met driftige passen verwijderde hij zich.
Piste liet een dunne glimlach zien.
„Toch is het beter, wanneer uw
vriend meewerktsprak hij tot Kap-
pie. „De toeristenorganisatie heeft veel
geld in de potvisvoorstelling gestoken en
laten het dier natuurlijk niet graag
gaan. Dat zou een te grote deuk zijn
voor de 3tedelijke schatkist. Is dat
klaar? en verder als jullie niet mee
werken, geef ik die vis gewoonweg geen
eten, tot hij vanzelf bijdraaitl Zo zit
dat nou eens eventjes!"
Kappie beet op zijn snor.
„Jij bent een minne walslurp, man
netje!" zei hij. „Je maakt me kom
pleet zeeziek!" Met deze woorden liet
hij de spullebaas staan om zich bij Ba
lein te voegen, die buiten bekommerd
afwachtte.
„We mogen Arie niet laten lijden on
der onze koppigheid, Balein!" zei Kap
pie. „Van de andere kant laat ik me
liever kielhalen dan dat ik aan die
overgehaalde poppenkast meedoe. Maar
ik geloof dat ik ja een nieuwe
koers heb gevonden...."
21. Even was het stil, toen sprak de
oude: „Het is jammer dat wij u ont
moeten. Het zal zo beschikt zijn. Maar
de taak van deze nacht moet een ge
heim zijn. Wij moeten u gevangen ne
men."
Otto lachte.
„Het is jammer dat gijlieden niet ge
wapend zijt," zei hij, „want dat maakt
het gevecht zo ongelijk. Doe maar lie
ver net alsof ge mij niet gezien hebt,
en breng uw gestolen buit in veiligheid.
Ik meen dat ge daar nogal gehaast mee
waart!"
De jongste van het drietal stoof op.
Zijn donkere ogen fonkelden, toen hij
uitriep: „De Rheanen worden altijd be
schuldigd van diefstal, maar zij stelen
niets dan wat hun toekomt. Hoe is uw
naam, verborgene?"
„Otto", was het antwoord. „Otto de
zwerver. Laat mij eens zien wat gij in
dat bundeltje hebt, Rheaan! Ik ben
nieuwsgierig naar wat gij meent dat u
toekomt!"
De zwartogige keek zijn oude mak
ker even aan en, op diens korte knik
ken, rukte hij het kleurige weefsel op
zij.
In stomme verbazing keek Otto naar
een gouden haan, staande op een gou
den zonneschijf. Een ogenblik slechts,
toen sprak de oude:
„Gij hebt niet gezien wat gij hebt ge
zien, Otto, en niet gehoord wat gij hebt
gehoord!"
En de drie Rheanen verdwenen zwij
gend in de nacht.
29
Met een motorbootje van het hotel
kon je een tochtje door de klongs
maken.
Ondanks het vroege morgenuur
was het er al een drukte van belang.
Men zou de mensen bijna amfibieën
kunnen noemen, want ze voelen zich
in het water evenzeer op hun gemak
als op het land. Duizenden kleine jon
ken, beladen met goederen en men
sen, varen er rond. De roeiriemen
worden zowel door mannen als vrou
wen gehanteerd. Die dragen puntige
strooien hoeden en ze zijn. ongeloof
lijk behendig. Mannen, vrouwen en
kinderen komen uit hun hutten op
palen die weer op boten zijn gemon
teerd, ze wassen zich in het modde
rige water en lachen en spelen zon
der enige beschroomdheid. Boeren
uit de omgeving van Bangkok varen
rond en verkopen hun groenten en
fruit; ze zijn de hele nacht onder
weg geweest om maar vroeg hier te
kunnen zijn.
Daar werkt zich een kruidenver
koper door de drukte heen. Zijn boot
is tot de dolboorden volbeladen met
potjes en flesjes. Ginds verkoopt een
gerimpelde oude vrouw, die doet
denken aan de boze fee van Doorn
roosje verse hete thee. Nog wat ver
der zien we een onwaarschijnlijk
vaartuig met een driehoekig zeil,
vol studenten, werklui, kantoor- en
winkelbedienden. Aan boord blaast
iemand oorverdovend op een hoorn
om een doortocht te banen. Al die
mensen leven voor en bij het water.
Dat dient hun tot straat, badkamer,
riool en bestaansmogelijkheid. Op
feestdagen vaart de koning met zijn
ministers plechtig de rivier af in de
koninklijke staatsieboot die glanzend
rood en goud is geschilderd, om de
eerbetuigingen van zijn volk in ont
vangst te nemen.
„We moeten gaan eten!" Met de
ze woorden bracht Abel de anderen
terug tot de werkelijkheid.
Prins Ravanah zat al op hen te
wachten in de foyer van het hotel.
„En 7" vroegen de reizigers al
le drie tegelijk.
„Nu, ik heb hemel en aarde moe
ten bewegen, maar ik moet toege
ven
„Wat 7"
„Kalm aan alles is nog niet
verloren."
„Ah!"
„Ik ben bij de minister van jus
titie geweest. Toen hij van zijn ver
bazing was bekomen, heeft hij de
zaak ernstig bestudeerd. Helaas kon
hij in de statuten niets vinden wat
hem ertoe zou kunnen machtigen
jullie een ontslagbewijs te geven,
Van een onzer redacteuren
DOE uw mond open",
gelastte 23 mei 1945
's nachts om half twaalf
een zenuwachtige Britse of
ficier van gezondheid aan
een klein vaal mannetje, dat
midden in een klein kamer
tje van een huls bü Lunen
burg stond. De mond van
de gevangene maakte en
kele kauwende bewegin
gen.
Twaalf minuten later was
Heinrich Himmler, de op
perbeul in nazi-Duitsland,
zijn aardse rechters ont
snapt.
Deze afzichtelijke misda
diger, die met intens welbe
hagen de marteldood van
miljoenen mensen had uit
gedacht em ten uitvoer had
.-bracht, deze massamoor-
enaar, wiens knecht Eich-
mann nu In Israël terecht
staat, had één zwakte, die
hem weerloos maakte: Hij
had een uiterst pijnlijke
maagkwaal. Slechts één
man in Duitsland kon hem
helpen, wanneer de kram
pen hem verlamden. Deze
man was een Finse mas
seur, Felix Kersten.
Toen de storm na 1945
ietwat gelnwd was, ontdek
te men dat Felix Kersten
zijn grote invloed op
Himmler heeft aangewend
om duizenden mensen het
leven te redden. In 1950
ontving hij uit handen van
Prins Bernhard de zeer
hoge Nederlandse onder-
schelding: groot-officier in
de orde van Oranje Nassau.
Vandaag verschijnt bij
uitgeverij Nijgh en Van
-X- Felix Kersten, de masseur van Himmler, die dui
zenden ter dood veroordeelden het leven redde.
Ditmar een hoek over de
in 1960 overleden Felix
Kersten, getiteld „Het ge
schenk voor de Führer". In
dit nit het Frans vertaalde
werk valt vooral de nadruk
op de geslaagde poging van
Felix Kersten om de voor
genomen deportatie van het
hele Nederlandse volk naar
Polen te voorkomen.
Bij officiële instanties is
men nogal voorzichtig, wan
neer de naam Felix Ker
sten wordt genoemd. De
Nederlandse Enquêtecom
missie onthield zich in haar
rapport van enig oordeel
over hem. Het Rijksinsti
tuut voor Oorlogsdocumen
tatie wijst er op, dat hij
zijn weten geen enkel do
cument bewaard is geble
ven, waarin de daden van
Felix Kersten bewezen wor
den; de feiten worden
slechts bevestigd door de
verklaringen van enkele
overlevenden, die weten
dat hij hen redde, door de
mededelingen van Rudolph
Brandt en Walter Schellen
berg, die beiden als oor
logsmisdadigers zijn ver
oordeeld.
Het boek is geschreven
door Joseph Kessel, een
onverdacht Frans romanti
cus, die soms enkele contro
leerbare onjuistheden geeft,
die echter als dichterlijke
vrijheden zijn aan te mer
ken.
Wij zullen in vier afleve
ringen een uittreksel van
het boek publiceren, omdat
wij van mening zijn, dat
een man, die mensenlevens
heeft gered en waarschijn
lijk het hele Nederlandse
volk voor een ten onder
gang voerende deportatie
behoedde, meer bekendheid
verdient dan Felix Kersten
tot nu toe in Nederland ge
niet.
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG. „Neem de kas maar
mee naar huis; daar Is het geld veili
ger dan in de kazerne", zeiden be
stuursleden van de korporaalsvereni
ging De Visgraat in Soesterberg vorig
jaar tegen de korporaal H. J. H. uit
Utrecht, die de kas van de vereniging
beheerde. De korporaal kreeg dit ad
vies nadat in de kazerne was ingebro
ken.
In de loop van datzelfde jaar had hij
veertienhonderd gulden uit de kas weg
genomen en daarvoor moest hij gisteren
voor de krijgsraad in Den Haag te
rechtstaan. Het geld was opgegaan aan
het huren van auto's en het bezoeken
van nachtclubs.
De auditeur-militair eiste drie maan
den gevangenisstraf met aftrek en ont
slag uit de dienst. De krijgsraad ver
oordeelde H. conform.
WILLEMSTAD. De eerste fase van
de ronde-tafelconferentie over de wijzi
ging van het Statuut zal mogelijk in
de tweede helft van mei in Suriname
of op de Nederlandse Antillen beginnen.
In deze fase zouden oriënterende be
sprekingen kunnen worden gehouden
over de punten die op de r.t.c. aan de
orde' moeten komen.
De minister-president van de Neder
landse Antillen, de heer E. Jonckheer,
heeft dat meegedeeld na het overleg
dat de Antilliaanse regering daarover
heeft gevoerd met de Nederlandse vice-
premier, drs. H. A. Korthals.
De clandestiene zender Blaupunkt, die
ook uitzond onder de naam Zwarte dui
vel, is in Enter, gemeente Wierden, op
gespoord. De 21-jarige J. B. J. S. en
de twintigjarige B. G. J. S. kregen een
bekeuring.
zelfs niet bij wijze van grap. Het
schijnt dat zo'n document uit de of
ficiële bron moet komen, en een
nauwkeurige omschrijving moet be
vatten van de gepleegde misdaad, de
dader en de totale strafmaat. Daar
is geen speld tussen te krijgen!"
„Alweer mis!" zuchtte Bertrand.
„Maar de minister heeft me wel
een andere oplossing aan de hand
gedaan."
„En die is?"
„Geduld, geduld. Jullie zouden we
gens een of andere misdaad kunnen
worden gearresteerd. Na het verhoor
zou de gevangenisdirecteur jullie
voorlopig vrij kunnen laten, op voor
waarde dat jullie zes dagen later voor
het hoge gerechtshof verschijnen met
een alibi. Voor de vorm zetten ze
jullie dan gevangen om jullie onmid
dellijk weer in vrijheid te stellen
mét het begeerde ontslagbewijs!"
„Het is een meesterstuk van stra
tegie, maar we hebben er niets aan.
We zijn aan tijd gebonden. Het is
één van de voorwaarden van de wed
denschap; we mogen géén vlucht door
onze eigen schuld missen. En het
eerstvolgende toestel vertrekt van
nacht twaalf uur uit Bangkok."
„Och, wat jammer! Het zou een
mooie oplossing zijn geweest!"
„Ja, jammer is het vooral voor
ons. Hebt U nog met die apenhande
laar gesproken?"
„Hij is onze laatste hoop. Om twee
uur komt hij hier. En intussen gaan
jullie met mij lunchen."
Die prins was een patente kerel.
En wat die minister van jusitie be
treft waar in Europa zou je iemand
in zo'n positie kunnen vinden die er
zoveel gevoel voor humor op na
hield?
Precies om twee uur kon de prins
hen aan de apenhandelaar voorstel
len. Dat bleek een geschikte vent te
zijn, die hen graag wilde helpen.
„Ik heb me onmiddellijk tot de di
recteur van de gevangenis gewend,"
zei hij. „Hij verwacht jullie wel,
maar hij snapt niet goed waar het
NED. HERV. KERK
Aangenomen naar Hilversum, wijk-
gem. 4: P. M. v. Galen te Gorcum.
Bedankt voor Alkmaar, vac. G. C.
Tromp: G. Juckema te NijverdaL
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Zeist, vijfde pred. pi.: A.
Corporaal te Edam.
GEREF. KERKEN (VRIJGEMAAKT)
Beroepen te Culemborg: J. A. dé
Vries, kand. te Krommenie.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Beroepen te De Krim: J. M. Visser
te Dokkumte Franeker; A. Rebel te
Emmeloord.
De te Bruinisse gehouden Simavi
collecte bracht 329,15 op.
0 In de Gereformeerde gemeente
Nieuwdorp heeft in de plaats van de
heer J. Sandes Joh. zn 'tot ouderling ge
kozen, de heer A. de Jager Dekker. De
heer Sandee meende de benoeming niet
te mogen aannemen.
eigenlijk om te doen is. En over de
telefoon kon ik hem dat niet aan zijn
verstand brengen."
„Maar als er nu eens iets verkeerd
gaat?" vroeg Bertrand bezorgd.
„Daar zeg je zoiets," zei Mare.
„Misschien heb je wel gelijk. Kunt
U hier niet op ons wachten? Als er
dan iets scheef gaat, kunt U maatre-
gelen nemen om onze fami
lie 'n berichtje te sturen", voltooide
Abel.
„In elk geval is de ambassade er
ook nog!"
Mare en Abel riepen een taxi aan.
Bertrand en de prins wuifden hen na.
De apenhandelaar ging mee om hun
een hart onder de riem te steken.
Hij zei dat hij Hongkong even goed
kende als zijn twee handen.
