PRINS NARICHKINE
KWAM SLAPEND AAN
Henri bewaakt
de miljarden
aan juwelen
maar
heeft
s nachts
Parijse
politie er de
tijd niet voor
VERDUISTERING
VAN 70 MILLE
Zeil aan de slag
KAPPIE EN
DIEPZEEDUIKERS
ZaIeruag 15 april 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
l'ag. 2
DAAR LOOPT HIJ
GEEN TIJD
ELKE 60 MINUTEN
LOOP EENS LANGS
wereldreis els
weddenschap
Uit de kerken
BERK
iliuiiiiiuniniiuniiinniniiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiintiDnnniiiiiiniiiiiiitiiiiniiiiiniiiiiituiiiuininiiiiiiiniiiiiiiitiiiiitiiiinniiiiiiiiitiiiiiHiiiuiniiiiiiiiiiiiiiniiniiniiiiiHiiiiiiiiniinimiiiiiiimii
w
Op dit plein, de
Place Vendöme,
slapen de miljar
den van Parijs: 1.
Lacloche (100 mil
joen), 2. Chaument
(ruim 5 miljard),
3. Mauboussin (2
miljard), 4. Van
Cleef (7 miljard),
5. Boucheron (6
miljard), 6. Cartier
in de rue de la
Paix (meer dan 10
miljard aan byoux)
pARIJS. Hij had een klein,
A heel smal, snorretje en ik
schat hem een jaar of zes-en-"
twintig. De donkerblauwe cape
van zijn uniform hing zwierig
over zijn schouders en niemand
keek met speciale belangstelling
naar hem. Voor zijn vrouw is hij
Henri; voor de voorbijgangers is
hij een doodgewone Parijse
straatagent, maar voor zes di
recteuren is hij de bewaker van
hun dertig miljard francs aan
bijoux, die zij in hun juweliers
zaken in voorraad hebben.
Ze zftn er weer, de mensen uit de
hele wereld, die Parus komen bekij
ken. Met bussen vol rijden ze de Fran
se hoofdstad in en rusten uit van alle
wandelingen onder de nu al helemaal
uitgelopen bomen langs de Seine. Ze
spreken alle talen die er op de wereld
te vinden zijn en ze spreken ook bij
honderden tegelijk Nederlands. Ze be
zoeken alle punten die de boekjes aan
geven, wagen een oogje aan de caba
rets en kijken elkaar soms even wat
roodgeworden aan, als het allemaal
wat erg Parijs' toegaat.
Ja, ze lopen ook over de Place Ven-
dóme. Ze zeggen dan: „Wat een hoge
zuil, zèg" en dan weer verder, de rue
de la Paix in bijvoorbeeld.
Maar wacht nu even. Blijf nu even
staan, daar met uw rug naar het mi
nisterie van Defensie en kijk. Ja, pre
cies, daar loopt hij, die agent over wie
we het hadden.
Hij maakt een praatje met de por
tier van een groot gebouw, hij verzet
zijn uniformpet, snuit zijn neus eens
en gaat verder.
Maar hem bedoel ik. Hij is die be
waker van al die miljoenen en mil
jarden. Overdag dan en dat mag dan
niet zo moeilijk zijn omdat niemand
het tot nog toe in zijn hoofd haalde
aan die miljarden op klaarlichte dag
te tornen, maar hij is toch maar ver
antwoordelijk.
En 's nachts? 's Nachts slapen de
miljarden en 's nachts lopen de figu
ren die ze We! zouden willen hebben
door deze stad, die elke vier-en-twin-
tig uur tien moorden telt.
's Nachts lopen ook de ..jongens en
meisjes" rond die er geen been in zien
Parijs van één persoon of meerdere
indien nodig te ontdoen" om aan
een tas vol geld te komen.
Dan staat in die uren de Place Ven-
d'óme zeker vol met agenten al of niet
in burger? O neen, daar heeft de Pa
rijse politie geen mensen genoeg voor.
Al die agenten zijn nodig voor de
twaalfduizend keer dat er per nacht
alarm wordt geslagen. Die agenten
racen door de straten op weg naar on
gelukken, vechtpartijen, mensen d'ie
van de bruggen de Seine insprongen,
opengereten huizen waar een plastic
bom gegooid is, steekpartijen tussen
wel en niet Algerijnen en „zomaar" in
braken. waar het alleen maar om een
handvol bontjassen of een paar koffers
met horloges gaat.
Neen neen, voor die dertig miljard
op de Place Vendöme hebben ze geen
tijd.
Maar voor de zes grote juweliershui
zen d'ie er statig zetelen moet toch ook
iets gedaan worden. Voor vijf op de
Place en voor een om het hoekje in
de rue de la Paix. Wel, dat gebeurt
dan ook.
Elke zestig minuten rijdt er een
donkere auto over de Place Vendöme.
Een auto van de politie met mensen,
die gespecialiseerd zijn in het opmer
ken van alles. Van. een wit krijtstreep-
Dit is hij, die éne agent voor al die
juwelen. Brrr
je op een ruit (het sein voor de col
lega-inbreker: daar moet je de glassnij
der erop zetten), van een nonchalante
man die ergens een sigaretje staat te
roken», van een vriend stelletje dat in
feite zulks helemaal niet staat te doen,
maar lid van een of andere bende is.
Als de politiemannen zoiets zien, dan
stoppen ze niet. Ze rijden door en ko
men, stuk voor stuk en van verschil
lende kanten, naar de Place terug,
verstoppen zich en wachten. Meestal
gebeurt er niets, soms nemen ze een
paar mensen mee om op het bureau
een br'>beltje te maken.
Dertig miljard francs, dat is in geld
uitgedrukt de waarde van de parels
en de briljanten, de diamanten en het
goud, de smaragd- en andere armban
den, broches, ringen, gouden sigaret-
Hoofdvertegenwoordiger
gearresteerd
UTRECHT De 43-jarige hoofd
vertegenwoordiger A. J. F. van de
N.V. Handelmaatschappij Het dekkle-
denhuis te Utrecht is gearresteerd
wegens verduistering van ongeveer
zeventigduizend gulden ten nadele
van zijn werkgever. Daar de verduis
tering langs allerlei slinkse boek
houdkundige wegen moet zijn ge
beurd, heeft de recherche nog geen
overzicht van de zaak.
De gearresteerde vertegenwoordiger
heeft bij de eerste verhoren toegegevi
ongeveer twintigduizend gulden te heb
ben verduisterd; voor de resterende
vijftigduizend, die in de aangifte van
het Dekkledenhuis overblijven, is nog
geen verklaring gevonden.
Wel staat vast, dat F., die een flink
pand in een gegoede buurt van Utrecht
bewoont, zijn financiële manipulaties in
de jaren 1960 en 1961 heeft uitgevoerd.
Er is door de beide Utrechtse recher
cheurs, die deze zeer ingewikkelde zaak
onderzoeken, een tweede arrestatie ver
richt: de 41-jarige inkoper W. W. uit
Amstelveen, die verdacht wordt van
opzettelijke heling.
tenkokers en hangers, de diademen en
de oorbellen die er in de „juwelen-
magazijnen" te vinden zijn. En alleen
al in de etalages ligt voor meer dan
elf miljoen.
U zult er niet direct iets gaan ko
pen, in het Huis Van Cleef (Fifth
Avenue New York) of in het Huis
Chaumet op die Place Vendöme, mag
ik aannemen.
Maar loop er eens langs, als u toch
in Parijs bent om een cabaretje te
pikken. Er staat over die Place Ven
döme misschien maar heel weinig in
uw boekje „Hoe loop ik door Parijs",
maar het is de moeite waard het even
te zien.
Zo'n armbandje in een etalage van
Lacloche van 70.000 francs.
Bijvoorbeeld.
25
Ze bleven in de modder steken
toen ze een stroom overstaken, ze
reden over wankele bruggetjes, ze
struikelden over enorme mierenho
pen en ze waren blij toen ze er wa
ren, Maar al die tegenspoed verga
ten ze onmiddellijk toen ze de ko
raalrode muren van Bonteay-Sri en
Bonteay-Somree door het smaragd
groene struikgewas zagen scheme
ren. Het leek alsof er twee gloeien
de meteoren lagen, die daar even te
voren waren neergevallen. Er ging
iets indrukwekkends uit van deze
tempels, waar eens een vertwijfeld
volk de bescherming der goden was
komen afsmeken tegen de genadelo
ze natuurrampen die het teisterden.
Want in dit vreemde land scheen al
les even moeilijk te zijn. Het leven
was hier hard. De oerwouden, de wil
de dieren, de vernielende stormen
maakten het tot een gebied waar
men de tragiek als het ware voelde.
De Khmers hadden deze tempels
opgericht om de goden gunstig voor
zich te stemmen en hun toorn te be
zweren. Zo groot was hun ijver ge
weest dat ze waarschijnlijk nooit heb
ben vermoed dat ze bezig waren met
het scheppen van architectonische
meesterwerken.
Op de terugreis slipte de jeep her
haaldelijk door de modder. De we
gen- waren heel slecht en hier en
daar zelfs weinig meer dan moeras
sen.
„Het lijkt wel of we in een tank
zitten", merkte Mare op. Hij lachte
Bertrand uit die een benauwd ge
zicht trok.
Toen ze langs een armoedig dorpje
reden stonden er een paar mensen
langs de weg met een ziek kind. De
jeep stopte. Ze namen de mensen
mee, want de toestand van het kind
was van dien aard dat onmiddellijk
medisch ingrijpen absoluut noodza
kelijk was. Een aantal andere dorps
bewoners klampten zich vast aan de
buitenkant van de jeep en zo reden
ze naar het huis van de dokter.
Toen ze Siemréap naderden, zei de
chauffeur: ,,Tien minuten hiervan
daan ligt nog een prachtige kleine
tempel. U zult er geen spijt van
hebben als u erheen gaat."
Na wat zoeken ontdekten ze de
tempel van Phra-Tom. die langzaam
door het oerwoud werd overwoekerd,
dat zijn verloren terrein terug eiste.
De verlatenheid van deze ruïnes,
overdekt met plantengroei en ver
morzeld door de greep van de enor
me boomwortels gaf hun een eigen-1
aardige deprimerende sensatie.
beiden met pijl en boog gewapend op
jacht waren, boden aan hun de weg
te wijzen door de doolhof. Ze moes
ten van de ene steen op de andere
springen en aan lianen over kloven
en kuilen slingeren, net als in de
Tarzanfilms; dit was misschien de
vreemdste belevenis van de hele
tocht.
Voordat ze weer in de jeep stapten
vroegen ze de man zijn behendigheid
te tonen. Hij en zijn zoon richtten
hun pijlen op een klein blaadje
dat ze van te voren hadden aange
wezen, de pijlen suisden door de
lucht en het blad viel voor de voe
ten van de verbaasde reizigers.
Die nacht vlogen ze terug naar
Bangkok. De lichten van de stad
schitterden in het donker als die van
een wereldstad.
Het werd negen oktober, en ze had
den een dag voor zich die zo rustig
en kalm leek als de oppervlakte van
een bosvijver. De Belgische ambas
sadeur had hen uitgenodigd voor de
lunch. Hij had, zoals hij had beloofd,
zich belast met de eerste twee pun
ten die ze moesten winnen. De apen
handelaar had hun gegarandeerd dat
ze zich ook om het derde punt geen
zorgen hoefden te maken.
„We moeten de ochtend erg nuttig
besteden", vond Bertrand. Die
scheen nooit genoeg te kunnen zien.
Ta. wnar wil ie heen°" vroeg
Mare. ,,De achterbuurten? Een tocht
je door de rijstvelden?"
,,Nee uil, ik heb hier een lijst
met driehonderd Boeddhistische tem
pels!"
„Drie honderd.,.!"
Mare en Abel keken elkaar verbijs
terd aan. Bertrand voorkwam verde
re opmerkingen met één blik en één
woord: „Op mars!"
Voor het koninklijk paleis, een bin
nenstad van ongeveer een mijl in het
vierkant, bleven ze staan. Bertrand
raadpleegde zijn reisgids.
„Het spijt me, maar ik geloof niet
Een inboorling en zijn zoon, diet dat we al die driehonderd tempels
vandaag zullen kunnen gaan bezich
tigen!" zei hij mistroostig.
De anderen slaakten een zucht van
verlichting. „Nou, alleen met het ko
ninklijk paleis zijn we al meer dan
tevreden."
Het paleis bestond uit een merk
waardige verzameling van oude bouw
sels, waaronder de beroemdste van
alle tempels van Bangkok. Spits re
zen de daken omhoog. Ze waren be
legd met geglazuurde tegels in aller
lei tinten en glinsterden in de zon.
De duizenden klokjes die aan de dak
randen hingen tinkelden melodieus
als de wind ze in beweging bracht.
(Wordt vervolgd)
NED. HERV. KERK
Beroepen te Wilnis (toez.): A. Lam te
Op en Neder Andel; te Hasselt: J. de
Lange, cirect. Geref. Zendingsbond te
Utrecht; te Bleskensgraaf: J. T. Door
nenbal te Oene.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Tweetal te De Krim, W. Ruiter te
Baarn er. J. M. Visser te Dokkum.
Tweetal te Franeker: W. van Heest
te Emmen en A. Rebel te Emmeloord.
Beroepen te Arlesia (Cal) W. de Joo-
de te 's Gravenhage-Zuid.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Beroepen te Kalamazzo. Michigan
USA: L, Kieboom te Artesia, Califor-
nië.
PORPSGEZ. BROEDERSCHAP
Viertal te Nijmegen: J. C. Beekhuis
te Edam: H. v. Bilderbeek te Den Burg,
Texel; .1 Wieringa te Ijlst en A, Zwar-
tenwijk te Beemstra, Beroepen te Bever
wijk: G. Wassing te Dantumawoude.
B'ij de spaarbank van de Coöp.
Boerenleenbank „Borssele" werd in de
maand maart ingelegd 52.349,17 en te
rugbetaald 68.654,06. Het saldo bedroeg
op het eind der maand 1.833.353,36.
KOKNHMEN
EEN slapende prins Leon Narichkine reed gistermiddag,
wagen, Kopenhagen binnen en een half uur later kon iedereen zeggen:
achterin zijn Volks-
Zo,
zo, hé, hé, die vijfde „Caltex Performance Test 1961" zit erop en het zuinigjes
rijden is over. Zonder brokken dus is men in de Deense hoofdstad aangekomen
en de voorstanders van de „langzame rally's" hebben opnieuw een argument
in de hand gekregen als ze wijzen op de veiligheid van dit soort autosport.
Hij sliep, de Russische prins Narich
kine uit Brussel en bij de finish moest
men hem wakker schudden. „Die hele
lange tocht donderdag van Luxemburg
naar Lübeck, dat was moordend", zei
hij. „Ik kwam er doodmoe en dorstig
aan en het bier smaakte. Daarom heb
ik de laatste etappe het stuur aan mijn
bijrijder Fisch gegeven." Natuurlijk
Hoogheid, antwoordde iedereen begrij
pend.
Ja en nu de uitslag van deze zuini-
heids- en pvestatierit. Vanavond wordt
die bekend en de gokkers doen een
gooi in de richting van de Fransman
Jacques Favières, autodealer uit Tou
louse, die in een Panhard rijdtt
Maar ook Nederlandse namen worden
in Kopenhagen genoemd. De kenners
die kleine blikjes achter de schermen
gooien zeggen mij, dat landgenoot Gijs
Berk (Ondinei en landgenoot A. W-
van Helden (Ford Falcon) hele beste
kansen maken om winnaar van hun
klasse te worden. Nog even wachten
en maandagochtend zal ik liet u gaarne
melden.
Met voorspellingen moet men altijd
voorzichtig zijn, want het kan ook an
ders lopen. Maar zeker is, dat de Per
formance Test met elf equipes minder
arriveerde bij de eindstreep dan waar
mee vertrokken was m Scheveningen.
Onderweg is bijvoorbeeld de Duitser
Königs ziek geworden, kwam de Frans
man Descamp zeventien minuten te
vroeg bij een controle aan, zaten de
Deen Geil en zijn landgenoot Nielsén
zonder benzine en sneuvelden er nog
een paar.
Maar liefst twintig Belgische jour
nalisten sneuvelden ook. Donderdag
avond en donderdagnacht, achter het
bier in Lübeck. En gisterochtend waren
ze in geen velden of wegen te zien toen
de pont van Groszehbrode naar het
Deense Gedser vertrok.
Aan het einde van de dag gisteren
kwamen de twintig wat moe en
slaperig in Kopenhagen aan. „Par
don", zeiden ze, „we hebben ons ver
slapen en
„Ja. ja", sprak prins Narichkine en
stak begrijpend zijn hand uit.
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
f> ft n ft. n
GAXOtA
Wie er liefhebberij in heeft, kan nu
nog een clematis poten; vooral de groot-
bloemige soorten voldoen over net alge
meen prima. De grote blauwe bloemen
van de jaqmannii zij heel mooi, doch er
zijn ook soorten met grote witte en ro
ze bloemen. Vooral de purperkleurige
zijn bijzonder mooi. Poot zo'n plant te
gen de gevel, doch breng eerst een
latwerk tegen de muur: de lange scheu
ten kunnen dan langs de latjes geleid
worden.
Als men het gazon nog niet bemest
heeft, zal men het nu toch moeten doen;
gras heeft veel voedsel nodig. Per hon
derd vierkante meter moet men toch
wel op ongeveer driehonderd gram reke
nen. Voor dit doel kan men dan het
best de bekende tuin- en gazonkorrel-
mest strooien en in de loop van het
voorjaar en in de zomermaanden dient
men dan ook regelmatig om de twee
weken een lichte overbemesting te ge
ven; veel heeft men dan niet nodig.
Het gras moet nu zeker voor de eer
ste maal gemaaid worden; doe het
goed, dus kort. Over het algemeen laat
men het te hoog opgroeien en dan kan
men er niet zo gemakkelijk met de ma
chine meer door. In feite moet het elke
week gemaaid worden en dan eenmaal
overlangs en eenmaal overdwars. Dan
ontstaat een mooie grasmat die steeds
mooier en gevulder en steviger wordt.
Een goed onderhouden gazon kan heel
oud worden.
48. Poen Kappie en Jonas Balein de
pier naderden, bleek dat de heer Pablo
Piste niet had stilgezeten. Aan het einde
van de pier legden werklieden de laat
ste hand aan een aantaj tribunes, die
rondom een reusachtig houten getim
merte waren opgesteld.
„Geen wonder dat we Arie niet kon
den ontdekken ^aar zit het beest na
tuurlijk in" hijgde Kappie onder het
draven.
„Het is schande! antwoordde Jonas
Balein. „Het is maar te hopén, dat deze
Pablo Piste overtuigd kan worden, dat
dit voor een Potvis een onhoudbare toe
stand is! Die voorstelling mag in geen
geval doorgaan morgen!"
Zo sprekende passeerden zij een hand
werksman, die deze woorlen opving.
„Wat lief?" vroeg deze, hem in de
weg tredend. „Onhoudbaar zei u? Laat
ik u dan vertellen, dat het aquarium
dat wij hebben gebouwd zelfs stevig ge
noeg is voor het Mcnste** van Loch
Ness! Neemijneertjes, als die -voor
stelling morgen niet doorgaat, is da
om een andere reden
„O ja, jong? En wat is die dan wel?"
vroeg Kappie.
„Wel, die vis vertikt het om mee te
doen" was het antwoord. „Hij heeft de
baas al een keer kopje-onder getrokken
„Alle kniezebieterszei Kappie
bewonderend. „Die Arie van jou is ja
echt wel de intelligentste vis ter we
reld. Balein! Maar ik vraag me ja wel
af, of die overgehaalde vissendief wel
in de stemming zal zijn voor een we
tenschappelijk gesprek over Aria's wel
zijn
63. Het begon reeds donker te wor
den, toen Otto, met Zaïda voor zich in
het zadel, en Distel opnieuw de burcht
bereikten. Er was niet veel gesproken
onderweg. Uit Zaïda's woorden bleek,
dat Janosz haar reeds had verteld,
waarom ze naar Darcantri zou terug
keren en Otto begreep heel goed, dat
ze dit alles eerst eens rustig moest
verwerken. „Zal mijn vader me zó wel
willen terugzien?" vroeg ze, toen ze op
het binnenplein waren afgestegen en ze
maakte een vaag gebaar naar haar
bonte kleding en haar wilde haren.
Otto lachte, al haar angst weg. „Al
was je in lompen gehuld, dat zou het
nog geen groter feest voor hem kunnen
zijn!" stelde hij gerust. „Aleen moet je
je zo rustig mogelijk houden, want je
weet natuurlijk, dat Heer Gislar heel
erg ziek is!"
De eerste, die ze beneden ontmoet
ten was de heelmeester. Toen Otto hem
alles verteld had, keek hij heel beden
kelijk. „Ik vrees, dat de schok van dit
plotselinge weerzien te groot zal zijn
voor Heer Gislar", gaf hij somber 'te
kennen, „doch er bestaat een even gro
te mogelijkheid, dat het weerzien van
zijn dochter hem nieuwe levenskracht
zal schenken."
„Dat moesten we dan maar eens
gaan proberen", meende Otto monter
en samen met Zaïda besteeg hij d«
trappen naar de ziekenkamer.
