H'
aanvaardt
voor
Een machtig bouwproject werd gered maar
het schandaal is de wereld nog niet uit
Prins Soevannah Phoema
draagt ook steentje bij
Drie partijen
KAPPIE EN DE DIEPZEEDUIKERS I
V
Mogelij kheden
Losbarsting
Overeenstemming
Voor de rechtbank
als
wereldreis
weddenschap
Geref. kerk te Djakarta
ging fusie aan
Vierde en derde plaats
voor K.L.M.
Zelf aau de slag
FLITS
GORDON
in het
heelal
Dan Barry
Zaterdag 1 april 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Van onze correspondent
PARIJS. Dank zij energiek optreden van de Franse minister
van woningbouw, Sudreau, zal het houwschandaal van de C.N.L.
geen grotere gevolgen hebben. De Franse minister is er nl. in
geslaagd een akkoord tot stand te brengen tussen alle betrokken
partijen. Hierdoor zal het mogelijk worden het grote project te
voltooien en alle aspirantskopers het huis te geven, waarvoor zij
een contract hadden getekend en waarvoor zij reeds grote bedragen
hadden gestort.
De fantasierijke architect Pouillon, de goedgelovige oud-prefect
van het departement Seine, Haag, en hun naaste medewerkers
zullen voor de rechtbank moeten verschijnen en vermoedelijk
gevoelige gevangenisstraffen krijgen.
FRANKRIJK WACHT
ET SCHANDAAL kwam aan het licht toen op 6 maart van
dit jaar door de Parijse politie de heer Pouillon gearres
teerd werd, architect van Comptoir National du Logement
(kortweg C.N.L.)samen met een aantal medewerkers.
Pouillon had deze onderneming opgezet om een bouwproject van 53
miljoen gulden te kunnen uitvoeren, dat voorzag in de bouw van 33 luxe
flatgebouwen, die 2500 woningen zouden bevatten. Door zijn uitermate voor
delige aanbiedingen slaagde hij erin ongeveer tweeduizend aspirant-kopers
te vinden, die begonnen met de helft van de koopsom te betalen en ver
volgens maandelijks een afbetalingssom moesten storten.
In november 1960, toen de aan de kort niet 5,3 miljoen gulden bedroeg.
maar de achterstallige belastingen
meegerekend ongeveer twintig
miljoen gulden, en dat dit nog maar
een voorzichtige schatting was, daar
men er niet in geslaagd was alle af
rekeningen uit de administratieve jan-
ooel te voorschijn te halen.
De commissie zag drie moj
zuidkant van het project gelegen flats
gereed en reeds bewoond waren, en
men druk bezig was met de bouw
van het noordelijk deel van dit satel
lietstadje van Boulogne-Billancourt,
weigerden de aannemers hun werk
voort te zetten, omdat er een grote
achterstand in betaling was. Een on-
onderzoek wees uit, dat de kassen van
de C.N.L. leeg waren. Er was op dat
ogenblik reeds een tekort van 5,3 mil
joen gulden en dat „gat" was ont
staan omdat Pouillon en zijn mede
werkers vrijelijk uit de kas geput
hadden om aan hun eigen buitenspo
rige wensen (het kopen en restaure
ren van kastelen, het moderniseren
van eigen woningen, het kopen van
dure auto's, het voeren van een hoge
staat e.d.) te voldoen.
Daarmee barstte het schandaal los.
Er werden arrestaties verricht en al
le hoeken en documenten van de
C.N.L. in beslag genomen.
De aspirant-kopers, die de door hen
gestorte miljoenen bedreigd zagen
door een faillissement van de C.N.L.,
wendden zich tot minister Sudreau.
die een commissie van tien experts
benoemde. De commissie moest een
rapport samenstellen, waarin een
schatting gemaakt zou worden van
het werkelijke tekort en een oplossing
aan de hand zou worden gedaan om
de aspirant-kopers en de aannemers
niet te duperen
Net rapport onthulde, dat het te-
den om tot de afbouw van het pro
ject te komen:
i. Bijbetaling van een gevoelige
som door de aspirant-kopers, verdeeld
over een storting ineens en een jaar
lijkse afbetaling over een tijdvak van
twintig jaar.
Z. Bezuiniging op d<- bouwkosten en
een verlaging van de honoraria van
de betrokken architecten en aanne
mers.
3. Een belangrijke geste van het
departement van financiën. Hieraan
verbond de commissie twee voorwaar
den:
a) de C.N.L. moest wel geliquideerd,
maar niet failliet worden verklaard;
D) alle aspirant-kopers, ook degenen
die hun woning reeds betrokken had
den en wier betalingen reeds geregeld
waren, moesten nieraan meedoen.
•Daar beginnen wij niet aan" zei
den de bewoners van de voltooide wo
ningen, „onze contracten zijn weder
zijds nagekomen en voor ons is de
kous dus af."
„Niet helemaal", zei de minister,
,De contracten houden verband met
het hele project. U bent slechts mede
eigenaars. Als het project iets over
komt, wordt u mede de dupe. Een
faillissement, waarin de belastingen
zouden meespelen, kosi u op de duur
meer, dan het accepteren van de con
clusie van het rapport van de ex
perts."
Daar zelfs hun advocaten hier wei
nig tegen in konden brengen, traden
zij weer toe tot de inmiddels opgerich
te belangengemeenschappen van as
pirant-kopers, de Société Civiles Im-
mobilières (kortweg S.C.I. genaamd).
Na een week onderhandelen zijn de
verschillende belanghebbenden tot een
akkoord gekomen, dat er in grote lij
nen als volgt uitziet:
1) De S.C.I. ts bereid om de schul
den ten bedrage van ongeveer een
miljoen gulden, op zich te nemen in
ruil voor de aan de C.N.L. toebeho
rende mede-eigendomsrechten van het
project;
2) Het accepteren van een balans
van inkomsten en uitgaven verband
houdende met het op gang brengen en
voltooien van het project. Hierdoor zal
elke woning ongeveer drieduizend gul
den duurder kosten, welk bedrag door
de aspirantkopers zal moeten worden
bijgepast.
3) De regering van haar kant geeft
toestemming om de nog niet verkoch
te oppervlakte van 5500 vierkante me
ter voor kantoorruimte te bestemmen.
Er zal een regeringscommissaris wor
den aangewezen, die belast zal wor
den met het toezicht bij het afbouwen
van het project.
In bovengenoemde balans zijn ver
rekend onder meer een waardever
meerdering van de woningen tot een
bedrag van 1,5 miljoen gulden, een
vermindering op de architecten- en
aannemersrekeningen van ongeveer
een miljoen gulden en een bedrag van
acht miljoen gulden voor nog niet ver
kochte woningen en kantoorruimten.
Hiermede is het machtige bouwpro
ject gered. Het schandaal is echter
nog niet uit de wereld. Immers, bin
nenkort komen de schuldigen voor de
rechtbank en eerst daar zal men iets
te weten komen over de werkelijke
schuldigen. Dat geheel Frankrijk naar
dit proces uitziet, zal men begrijpen,
als 'men weet, dat minister Sudreau
zijn toenmalige ambtgenoot van finan
ciën ervan beschuldigde reeds in 1953
op de hoogte te zijn geweest van be
paalde financiële moeilijkheden in de
boezem van de C.N.L., zonder hem
hiervan op de hoogte te hebben ge
bracht.
Maar vooral na de uitlating van
oud-prefect Haag voor de rechter
commissaris tijdens de instructie, die
zei dat hij in 1960, nieuwsgierig ge
worden door de persoonlijke uitgaven
van Pouillon, aan minister Sudreau
gevraagd had een administratief "en
financieel onderzoek te willen doen in
stellen naar de gang van zaken bij de
C.N.L. waar hij oud prefect Haag
president van was. Toen vier maan
den later minister Sudreau taal noch
teken van zich had laten horen, had
Haag zijn ontslag aangeboden, waar
van hij later t tot zijn spijt is te
ruggekomen. Hij genoot hier een
maandsalaris Van bijna twaalfduizend
gulden. k
14 I
Bij nader inzien bleek Karachi een
moderne en koortsachtige stad te
zijn; bij de douane moesten ze een
indrukwekkende reeks formulieren
invullen. Het was er zo warm als in
een ketelhuis, maar, hoewel het al
bijna donker was, was het toch de
tijd van de heilige „Engelse thee".
En wat smaakte die!
„Een hotel! Een bad!" hijgde Ber-
trand. Hij scheen werkelijk op zijn
laatste benen te lopen.
Het enorme hotel Metropole, het
laatste Engelse overblijfsel, bleek al
les te bieden wat hij maar verlang
de, en tevens was er een koele bin
nenplaats, waar de reizigers op hun
gemak konden dineren.
Abel had het altijd betreurd dat
hij geen generaal bij de luchtmacht
was. „Wat moeten die buitengewone
„Kolonel Thompsons" dit hebben ge
mist, toen ze aan het hoofd van hun
lanciers en stervend van dorst die
gloeiendhete Khyberpas overtrok
ken!
Met zijn mond vol rijst met kerrie
zei Mare: „Intussen moet je nu
maar genieten wat je kunt!"
„Ja", stemde Bertrand toe, „stop
je maar flink vol nu je de gelegen
heid nog hebt. De cobra's zullen
morgen een des te lekkerder hapje
aan je hebben."
Abel en Mare lieten met veel ge
kletter hun vorken op hun borden
vallen.
„Ik zie jullie al!" gnuifde Ber
trand, „met die kronkelende beesten
rond je nek En dan op die spij
kerbedden! Dames en heren, hier
ziet U de beroemde fakirs Taraka-
boem en Abrakadabra! Bekijk ze
eens goed! Nu vindt U dat ze er nog
doodgewoon uitzien, maar nog een
paar minuten, wanneer zij U hun
kunst vertonen, een ware uittar
ting van de dood zult U zien hoe
ze eerst rood, dan blauw en mis
schien ook nog wel zo wit als een
laken worden. En als ze er niet in
slagen de trance toestand van de
echte fakirs te bereiken, dames en
heren, zullen deze namaakfakirs on
der Uw ogen veranderen in een paar
zeven
..Laat hem maar praten", zei Abel
tegen Mare, „het zal hem opluchten
misschien komt het door de hit
te
Nieuw Delhi 21-5 22 u. 30
Dino reisbureaus sabote
ren systematisch toer door
opdrachten bijna onmogelijk
S W;
X&.ÏNbvXvJct«Wc z A-
door' JA VVl-V*
ABEL ARMAND cnl-XSAsk
BIRTRAttB ÏVOULTREfA0NT/
te maken stop niettemin al
le punten uitgevoerd zij het
moeizaam.
Armand.
De bus van de luchtvaartmaat
schappij reed snel door Karachi,
eens de tweede stad van India, doch
nu de hoofdstad van Pakistan, een
stad die zich nog steeds uitbreidt
en waarvan de flatgebouwen, de hy
permoderne fabrieken en ordelijk
heid een scherp contrast vormen
met de nonchalante manier van le
ven in de meeste oosterse steden.
Maar het onverbiddelijke en toch al
vertraagde tijdschema liet weinig
gelegenheid over om bezienswaar
digheden te gaan bekijken.
Ze vlogen over een welvarend ge
bied dat wel één grote moestuin
leek, zo ver het oog reikte. Zo nu
en dan zagen ze een stad, die deed
denken aan een eiland, omringd door
een groene zee.
Deze vlucht, die zo'n scherpe te
genstelling vormde met die over de
woestijnen van Afghanistan, was zo
rustig dat zelfs Bertrand zijn mond
hield. Weldra kwam de Yamuna
die ook al weer aan een zilveren lint
deed denken in zicht, een teken
lat ze Nieuw Delhi, de triomf der
Engelsen in India, naderden.
Zelfs nu elf uur 's morgens was
de hitte al ondragelijk, vooral voor
onze reizigers met hun vele bagage
en hun camera's met toebehoren,
die hun zowat op de knieën hingen.
Hijgend en zwetend als waterbuffels
vielen zij het kantoor van de Trans
World Travel Agency binnen, juist
op het ogenblik dat de directeur, die
een krant in de hand had, zei:
„Nu, dat weten we dan ook alweer
ze komen dus toch niet hier!"
„Maar we zijn er al!" merkte
Mare op.
„Alle goden waar komen jullie
in 's hemelsnaam vandaan?"
„Uit Karachi en wat is daar
voor vreemds aan?"
„Maar jullie zijn een dag te laat!
De verslaggevers hebben jullie bewe
gingen gedurende het laatste etmaal
van minuut tot minuut gevolgd! Ze
zijn gewoon op mensenjacht geweest
tussen Agra en Delhi. We hadden
nooit gedacht dat jullie het zouden
halen!"
Gelach. Stevige en hartelijke hand
drukken. Koele dranken...
„We moeten ook aan de pers den
ken", merkte de directeur op. „Laat
me tenminste bekendmaken dat jul
lie er zijn, dat verdienen die ver
slaggevers wel, nu ze gisteren de he
le dag hebben gewacht hier, kijk
maar eens". En hij gaf Abel de In
dia Express.
BAARN. De (Nederlandssprekende)
Gereformeerde kerk van Djakarta en
de Indonesische christelijke kerk aldaar,
de vroegere Chinese kerk, zijn na een
lange periode van voorbereiding samen
gesmolten.
De fusie is gevierd in een grote ge
meenschappelijke samenkomst, waarbij,
vertegenwoordigers van andere kerken
en van de Indonesische raad van ker
ken van hun vreugde blijk gaven.
De Geref.kerk van Djakarta was de
oudste kerk van wat men voor de oor
log de classis Batavia noemde van de
Nederlandse Gereformeerde kerken. Na
de oorlog werd deze kerkengroep zelf
standig. Door het sterke teruglopen van
het aantal Nederlanders in Indonesië
werd het ledental gedecimeerd.
WEMELDINGE. Op Eerste Paas
dag zal om 5.00 uur in de Ned. Herv.
Kerk een Paaswijdingsdienst worden
gehouden. Ds, K. W. Slik zal de leiding
verzorgen, terwijl voorts de muziekver
eniging O.K.K. en het Kerkkoor hun
medewerking zullen verlenen, beiden
onder leiding van de dirigent de heer
A. v. d. Cingel.
DJAKARTA (Reuter) De Chinese volksrepubliek heeft laten weten
dat ook zij zich kan verenigen met de oplossing voor het vraagstuk-
Laos zoals de Britse regering zich die denkt. De Chinese minister van
buitenlandse zaken, Tsjen Ji heeft verklaard dat China geen bezwaar
heeft tegen het weer bijeenroepen van de commissie van toezicht voor Laos
of tegen het beleggen van een conferentie-van-veertien.
Tsjen Ji bevindt zich in Djakarta. Hij
legde zijn verklaring af op een af-
scheidsbartket dat hem door president
Soekarno werd aangeboden.
Een oplossing voor de kWestie-Laos
moet in elk geval de goedkeuring heb
ben van de drie belangrijkste partijen,
zei de Chinese minister. Dat zijn de na
tionalisten, de linksen en de rechtsen
in Laos.
Drie punten
De verklaring van maarschalk Tsjen
Ji betekent dat China het Engelse voor
stel aan de Sowjetunie heeft aanvaard.
Dit voorstel behelsde:
1) de Sowjetunie en Engeland verzoe
ken de strijdende partijen het vuren te
staken.
2) het weer bijeenroepen van de inter
nationale commissie van toezicht. Deze
commissie, bestaande uit Indië, Polen
en Canada, werd krachtens de Geneef-
se verdragen van 1954 ingesteld en had
tot taak de naleving van deze verdra
gen te controleren.
3) het beleggen van een internationale
conferentie over Laos van veertien mo
gendheden.
De bijeenkomsten van de internatio
nale controlecommissie werden in 1958
op aandringen van de toenmalige rege
ring van Laos voor onbepaalde tijd ge
schorst.
Onze Londense correspondent telefo
neerde ons gisteravond: Ook prins Soe
vannah Phoema, de vroegere neutra-
listische premier van Laos, droeg giste
ren weer een steentje bij tot het afne
men van de spanning. Hij is op het
ogenblik in Londen voor besprekingen
met de Britse regering.
De prins liet zich bijzonder lovend uit
over de voorstellen van Engeland aan
de Sowjetunie over Laos. De ontspan
ning van het ogenblik, aldus prins Soe
vannah Phoema, is zeker te danken
aan de Britse voorstellen; deze zijn
zeer verstandig en kunnen na zekere
geringe wijzigingen worden aanvaard.
De prins noemde het noodzakelijk dat
de militaire hulp die thans aan de twee
oorlogvoerende partijen in Laos wordt
gegeven van buitenaf, wordt gestaakt.
Dat is een noodzakelijke voorwaarde
voor het tot stand brengen van een re
geling voor de moeilijkheden.
Lof voor Kennedy
Prins Soevannah was bijzonder inge
nomen met de houding van president
Kennedy tegenover de kwestie-Laos.
Kennedy wil immers een neutraal en
onafhankelijk Laos. De vroegere pre
mier zei nog dat hij een beslist tegen
stander is van het overnemen van de
macht door de communisten in Laos.
Hij meende stellig dat ook de Chine
zen en Noord-Vietnam voorstanders
zijn van een onafhankelijke en neutrale
status voor zijn land.
Prins Soevannah geeft er de voorkeur
aan dat eerst de internationale com
missie voor Laos nieuw leven wordt in
geblazen, alvorens een wapenstilstand,
wordt afgekondigd.
Dean Rusk
Ook Dean Rusk, de Amerikaanse mi
nister van buitenlandse zaken, liet zich
gisteren optimistisch over Laos uit. Hij
had de nacht van donderdag op vrijdag
doorgebracht op het Schotse vliegveld
Prestwick voordat hij terugvloog 'naar
de Verenigde Staten.
Hij verklaarde dat het mogelijk moet
zijn een oplossing voor het vraagstuk
te vinden door middel van onderhande
lingen. HU herinnerde er aan dat hij na
de conferentie van de Zoavo besprekin
gen had gevoerd over Laos met de In
dische premier Nehroe.
Nehroe, aldus Rusk, is een sleutel
figuur in de kwestie-Laos. Hij zal een
belangrijke rol spelen bij de oplossing
van de kwestie.
DEN HAAG De K.L.M. heeft vorig
jaar ongeveer 179.000 passagiers over
het noordelijk deel van de Atlantische
oceaan vervoerd. Daarmee kwam zij
op de vierde plaats onder de achttien
bij de I.A.T.A. aangesloten luchtvaart
maatschappijen die vluchten over het
noordelijk deel van de Atlantische oce
aan maken. Met het vrachtvervoer nam
de K.L.M. de derde plaats in.
Doordat hij geen voorrang verleende
aan een vrachtauto is donderdag de ze
ventienjarige P. H. van Dijk uit Den
Haag in zijn woonplaats op zijn brom
fiets aangereden. Hij overleed in het
ziekenhuis.
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
Gladiolen kunnen nu worden gepoot;
de knollen nu bestellen en direct na
ontvangst op de voor hen bestemde
p'.aats poten De knollen moeten op
een diepte van ongeveer tien centime
ter komen en men kan ze iets verder
van elkaar zetten. Ze verlangen een
voedzame grondsoort en het is nuttig
wat oude mest onder te werken. Als
de grond voldoende humus bevat kan
men ook heel goede resultaten berei
ken met de bekende roze tuin- en
gazonkorrelmest.
Als men een dichte haag wenst, zal
men Thuja occidentalis moeten poten;
die groeit vrij snel en vormt vrij spoe
dig een dichte haag. Coniferen kan
men nu prima verplanten en het is
dus de goede tijd die te bestellen Ai
naar gelang de grootte zal men toch
ongeveer drie of vier stuks per strek
kende meter nodig hebben; meestal
worden slechts struikjes van ongeveer
een halve meter hoogte gepoot en als
men de tijd heeft kan men ook lagere
nemen.
Aardbeien nebben nu vlak voor de
bloei nog eens een bemesting nodig en
als men er voor de winter wat oude
stalmest tussen gestrooid heeft, kan
men nu met een lichte overbemesting
volstaan: de bekende roze tuin- en ga
zonkorrelmest kan voor dit doel wor
den gebruikt. Grote hoeveelheden
heeft men er niet van nodig; per tien
vierkante meter is driehonderd gram
voldoende. Uw planten moeten ook on-
kruidvrli gemaakt worden, want als
er straks vruchten hangen, kunt u er
niet meer tussen komen.
door
1 /OE PRESIDENT^
WAS ONZE LAAT
STE KANS-, PALE.
WE ZULLEN EEN
JAAR IN duARANTAJ-
SUÜPPICHT0IJ ME.
DALE. IK KAM DE SA
TELLIET TENMINSTE
2I EN. pAT IS AL ZO 'N
TROOST.
3786. Het zou Pablo Piste niet mee
vallen om Arie de Potvis te pakken te
krijgen voor zijn vermaak-industrie.
Niet alleen, omdat Arie zich niet zo
gauw liet pakken door lieden die het Po-
vi niet machtig waren, maar ook omdat
anderen? op weg waren om zich over het
intelligente dier te ontfermen.
Temidden van een grote hoeveelheid
opwaaiend stof en zand naderden de
auto's van politie en pers. De eerste had
tot taak een afzetting rond Arie te ma
ken en de pers zag in Arie stof tot
schrijven.
„Bliksiekaters! Wat zullen we nou
hebben?!" riep Kappie, toen de voer
tuigen met knarsende remmen tot stil
stand kwamen.
„Datzelfde komen wij u vragen!" riep
een journalist, uit zijn wagen springend.
„Hoe kwam u op het idee om een reis
per potvis te maken, heren?"
Een dikke brigadier viel hem in de
rede.
..Een mooie vangst.1" zei hij, op de
notvis wijzend. „Alleen jammer, dat het
dier het vastgestelde maximum-gewicht
te boven gaat! En een andere vraag:
Hebben de heren ook een visvergun
ning?"
..Leg jij alles maar uit, Balein," zei
KaDpie. „Jij kunt zo goed met vissen
kletsen, dat je met landrotten wel hele
maal geen moeite zult hebben..,.1"
52—82. Otto rende langs de rand van
het ravijn in de richting, waar hij
Elar gezien had, terwijl hij onderwijl
zo hard mogelijk driemaal het geluid
van de sperwer nabootste. Heel uit de
verte kwam zwakjes het antwoord van
Distel en onmiddellijk stelde Otto
vast, dat die zo ver weg was, dat hij
nauwelijks enige hulp van hem kon ver
wachten. Elar had blijkbaar in de gaten,
dat hij ontdekt was, want hij richtte
zich uit zijn gebogen houding op en zet
te het op een lopen in de richting van
het beschermende kreupelhout. Doch hij
had nauwelijks een paar passen gedaan,
toen Otto hem zag struikelen en languit
tegen de grond slaan. En voor de vluch
teling zich kon oprichten had Otto hem
bereikt.
„Uw spel Is uit, Heer Elar!" voegde
hij de vluchteling toe. „Ik raad U aan,
zonder tegenstribbelen met mij mee te
gaan naar de burcht, opdat Heer Gislar
recht over. U kan spreken!"
Zonder iets te zeggen boog Elar het
hoofd en krabbelde overeind. Zijn hou
ding was zo deemoedig, dat Otto een
ogenblik zijn waakzaainhGkl liet varen
doch dat ene ogenblik werd hem nood'
lottig, want met een grauw als van een
getergd dier, sprong Elar op hem toe
en zijn aanval was zo onverwacht, dat
Otto zijn evenwicht verloor en viel ter
wijl Elar zich als een bloedzuiger aan
hem vastklemde.
