Voor vijfde maal vier dagen
Er is gedacht aan
de vergeten groep
weggebruikers
VAN ACHT TOT VIJFTIEN
WANDELEN ROND BREDA
DE NATUUR
1 KAPPIE EN DE DIEPZEEDUIKERS I
P. W. RUSSEL'S
Tafeltennis op t.v.
Vijfde keer
Televisie-films uit
Nw-Guinea
Prins Bernhard op
werkbezoek
Alle soorten
Zo ongeveer
Veel meer doen
wereldreis
weddensch
VOORRANG GÉVEN
in en om uw huis
Woensdag 29 maart 1961
Z1EUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
BREDA. Heeft u wel eens een rijzige kolonel enthousiast ho
ren praten over de verbroedering van de jeugd? Heeft u wel
eens een sergeant onstuitbaar horen vertellen over het vier da
gen wandelen van jongens en meisjes door de bossen? Heeft u wel
eens een adjudant gesproken die het had over de vlaggen die de
kinderen mee moeten brengen? Nou, ik wel. In de Chassékazerne
in Breda waren ze gisteren tegen het einde van de middag alle drie:
de kolonel, de adjudant en de sergeant en we hebben het maar over
één onderwerp gehad-- kinderen.
Weet u, dat kolonel S. Kort, adju
dant K. van Dongen en sergeant
Fr. Hakkaart een uniform dragen? Dat
heeft eigenlijk weinig te maken met het
onderwerp van ons gesprek. Dat de
kolonel postzegels spaart, de sergeant
een bril draagt en de adjudant een
massa onderscheidingen op de borst
meevoert, dat doet er ook weinig toe.
Er is één ding, dat ze alle drie gemeen
hebben en dat is hun grote interesse
voor het jonge deel van ons volk. En
daar hebben de drie heren heel wat van
hun tijd voor over ook.
Kolonel Kort is de voorzitter van het
Comité Jeugdvierdaagse, sergeant Hak
kaart is de secretaris en adjudant Van
Dongen de propagandist. Zo, en nu
•weet u ook waar het om gaat. Om het
vier dagen wandelen van jonge Neder
landers. i
„Voor de vijfde keer dit jaar", lichtte
me sergeant Hakkaart toe. „Voor de
vijfde keer hebben we van 9 tot en met
12 augustus onze Jeugdvierdaagse. Drie
dagen door de bossen lopen en de vier
de dag rond de stad Breda. De jongens
en meisjes van acht tot elf jaar lopen
tien kilometer per dag, die van twaalf
tot en met vijftien jaar lopen vijftien
kilometer. Die van zestien? Neen, neen,
die zijn er niet bij, want die kunnen
al meedoen aan de grote Vierdaagse in
Nijmegen. De kinderen uit Breda be
talen anderhalve gulden voor het ge
heel, de kinderen die buiten Breda wo
nen vier en een halve gulden".
Sergeant Hakkaart houdt van duide
lijke en complete mededelingen en u
programma's
In Het kprtl
DONDERDAG 30 MAART
I RADIO
HILVERSUM I. 402 m.
AVRO: 7.00 Nws. 7.10 Gym. 7.20 Gram.
VPRO: 7.50 Dagopening. AVRO: 8.00 Nws.
8.15 Gram. 9.00 Gym. v.d.vrouw. 9.10 De
groenteman. 9.15 Gram. 9.35 Waterst. 9.40
Morgenwijding. 10.00 Gram. 10.50 V.d.kleu-
ters. 11.00 V.d.vrouw. 11.15 Omr.ork., groot
koor en sol. 12.00 Lichte muz. 12.30 Land
en tuinb.meded. 12.33 Lichte muz. 12.50 Uit
het bedrijfsleven, lezing. 13.00 Nws. en
beursber. 13.30 Dansmuz. 14.00 Pianorecital.
14.30 V.d.vrouw. 15.05 Gram. 15.15 Mijn
kleine jongen, hoorsp. 15.45 Gram. 16.00
Van vier tot vijf. 17.00 V.d.jeugd. 17.30
Lichte muz. 18.00 Nws. 18.15 V.d.jeugd.
18.30 Matthaus-Passion. (stereofonische
uitz.). I.d.pauze (pi.min. 20.15-20.25): Lij-
denoverdenklng. 22.20 Gram. 22.30 Nws. en
beursber. v. New York. 22.45 Act. 23.00
Sportact. 23.10 Lichte muz. 23.30 Romanti
sche muz. 23.55-24.00 Nws.
HILVERSUM II. 298 m.
KRO: 7.00 Nws. 7.15 Gram. 7.30 V.d.
jeugd. 7.40 Gram. 7.45 Morgengebed en
overweging. 8.00 Nws. 8.18 Gram. 9.00 Het
Paasmaal van de Heer, overweging. 9.30
Gram. 9.40 V.d.jeugd. NCRV: 10.00 Gram_
10.15 Morgendienst. 10.45 Gram. KRO: 11.00
V d.zieken. 11.45 Gewijde muz. 12.00 Mid
dagklok noodklok. 12.04 Pianospel. 12.25
Wij van het land, praatje. 12.35 Land- en
tuinb.meded. 12.38 Gram. 12.50 Act. 13.00
Nws. 13.15 Zonnewijzer. 13.20 Lichte muz.
13.40 Lichte muz. NCRV14.00 Reclame
voor brood, hoorsp. 14.40 Gram. 16.00 Ver-
kenningen in de Bijbel. 16.20 Kamermuz.
17 00 V d jeugd. 17.30 Gram. 17.40 Beursber.
17.45 Gram. 18.00 Nws. 18.10 Radiokrant.
18.30 MatthSus-Passion. stereofonische uitz.
(I d.pauze: plm. 20.15-20.25: Lijdensoverd.)
22.30 Nws. 22.40 Periodieken parade. 22.50
Boekbespr. 22.55 Gram. 23.25 Muzik.lezing.
23.55-24.00 Nws.
TELEVISIE
NTS: 20.00 Journ en weeroverz. AVRO:
20.20 Televizier. 20.30 Film. 21.00-22.20 Kent
U de melkweg?, blijspel.
DUITSLAND
17.00 Film. 17.25 Stripverhaal. 17,50 Film-
rep. 18.15-18.20 Overz.v.d.progr. v.d.komen
de week. (Regionaal progr.; NDR: 18.25
Prog overz. 18.30 Die Nordschai. 19.25 De
kusten van Spanje. WDR: 18.45 Hier und
Heute. 19.25 Intiem theater). 20.00 Journ. en
weeroverz 20.20 TV-spel. 21.50 Berlijns pla
tenboek. 22.45 Laatste nws. 23.00 Eurovisie-
uitz. v.d. BBC: Londens Filh.ork.
BELGIË FRANS
19 30 Protest.uitz. 20.00 Nws. 20.30 Wed-
str.progr. 21.15 TV-spel. 22.30 Nws.
BELGIË VLAAMS
19 00 V d jeugd. 19.30 Sportprogr. 20.00
Nws. 20.30 Fiimprogr. 20.50 Interview 2135
Confrontatie met levende kunst. 22.05 TV-
rebus. 22.35 Nws.
Eigen nieuwsdienst
BUSSUM. De schrijver Anthonie
van Campen en de cameraman Fred
Romein zijn in opdracht van de NTb
naar Nieuw Guinea vertrokken om
een film te maken, die op woensdag
5 april, de dag van de installatie
van de Nieuw Guinea-raad, wordt uit
gezonden.
Van Campen en Romein zi)n ook
bij de installatie aanwezig. Een film-
verslag daarvan komt zo spoedig mo
gelijk op de televisie.
WADDINXVEEN. In de toonzaal
van de meubelfabriek Kempkes heeft
burgemeester C. A. van der Hooft van
Waddinxveen prins Bernhard gister
middag een gouden legpenning over
handigd met een oorkonde de tekenen
van zijn benoeming tot ereburger.
Prins Bernhard bracht met zijn par
ticuliere secretaris, dr. F. A. de
Graaff. een werkbezoek aan Waddinx
veen. Na zijn aankomst per helikopter
stelde hij een nieuwe bedrijfshal van
de n.v. Citosa in gebruik en bezichtig
de hij de meubelfabriek Kempkes^
's Morgens was de Prins in Tilburg
geweest, waar hij o.m. een nieuwe
christelijke school, een bandenfabriek
en een fabriek van wollen stoffen had
bezocht.
weet nu ongeveer alles. Vorig jaar was
de Jeugdvierdaagse een daverend suc
ces. Duizend kinderen uit Zwolle en
Rotterdam, Breda en Amsterdam,
Noordwijk, Bergen op Zoom en nog
veel meer plaatsen deden mee. ,,Voor
dit jaar verwachten we tegen de twee
duizend tippelaars", zei adjudant Van
Dongen.
Ik weet niet of de kolonel Kort kin
deren heeft, maar hij dacht op dat mo
ment wat elke ouder denkt die deze
regels leest. Hij tilde het blonde hoofd
op en zei: „We laten nooit één kind
onbeheerd, om het zo maar te zeggen;
geen enkel kind kan zoekraken, want
we hebben hopen leiders en leidsters
die meelopen."
Het is een werkcomité van vijf bur
gers en militairen, dat het (uitgebreide)
werk doet, dat aan die Jeugdvierdaagse
vooraf moet gaan. En straks zijn er de
tientallen vrijwilligers, die de dagen
van de wandelmarsen zelf te hulp
komen.
„Wat ikzelf ook belangrijk vind", zei
de kolonel Kort, die lid is van de
Jeugdadviesraad van de gemeente
Breda, „dat de kinderen eens een
andere stad leren kennen. Ze worden
dus ondergebracht bij pleegouders en
op kampeerboerderijen. En de achter
ons liggende jaren hebben geleerd, dat
er een bijzonder leuk contact kan ont
staan tussen de wandelende kinderen
en de pleegouders van de vierdaagse-
week".
Wat voor kinderen? „Alle soorten,
van alle rangen en standen, van alle
religieuse richtingen", hoorde ik.
„U moet die laatste dag van zo'n
Jeugdvierdaagse zien", lachte de ser
geant. „Dan komen er bussen vol met
ouders, die de aankomst aan de finish
van hun kind willen zien. Dat is ge
weldig".
Ja, dat is de dag, dat de vaders en
moeders hun wandelende Pietje of
Marietje in de armen sluiten. Blij, dat
Pietje weer heelhuids voor hen staat,
een beetje trots „want hij liep al die
kilometers toch maar". Zoiets ais de
vakantie zonder kinderen. Eerst den
ken: „Heerlijk, even zonder al dat ge
schreeuw om me heen erop uit" en na
drie dagen piekeren: Hoe zou het met
ze zijn? Zo ongeveer gaat dat ook
in Breda.
En wie nu meer wil weten of zijn
kinderen wil laten meedoen, waar
maar de sergeant was me al voor: „Bij
het secretariaat van de Jeugdvierdaagse,
Roggeveenstraat 32 a in Breda", zei hij.
En de kolonel sprak het slotwoord.
„Kijk, voor stadskinderen is het natuur
lijk heerlijk een paar dagen door de
bossen te lopen en goede lucht op te
snuiven", zei hij. „Ze zien en horen
eens wat anders, ze leren wat, ze
krijgen hier de tentoonstelling „Nü,
•Jf Met z'n drieën zaten ze gisteren rond
om een tafeltje in Breda en vertelden
over de Jeugdvierdaagse. Links sergeant
Fr. Hakkaart, in het midden kolonel S.
Kort en rechts adjudant K. van Dongen.
Breda 1961" te zien en zij zijn er eens
uit."
„Maar eigenlijk moest dit veel meer
gebeuren en eigenlijk moest er veel
meer gestreefd worden naar een ver
broedering van het Nederlandse volk
zelf. Van Haagse en Eindhovense
jongens, van Blerickse meisjes met
Amsterdamse. Elkaar leren kennen en
elkaar leren waarderen".
Als het aan die mannen in Breda ligt,
dan gebeurt dat.
11
Het festijn eindigde met aan alge
meen gebed tot Allah. Toeschouwers
en uitvoerenden richtten hun blikken
op de drie vreemde gasten, die zich
ietwat overweldigd voelden door dit
eerbetoon.
Hun tolk stelde hen op hun gemak.
„Ze bidden dat ge spoedig de zege
ningen van Allah deelachtig zult wor
den door U tot zijn leer te bekeren".
De drie ongelovigen wisten niet
goed wat ze moesten doen. Tenslotte
opende Abel langzaam zijn mond om
te danken voor dit gebed.
Maar het pubiek wist weinig of
niets van de subtiliteiten van de
Franse taal en weer brak het ge
schreeuw los.
,,Ze denken dat Uw dankwoord be
tekent dat ge de belofte hebt afge
legd U te bekeren", zei de tolk.
„Wat halen ze in hun hoofd!"
De tolk probeerde het rumoerige
publiek te overtuigen dat er een licht
misverstand was ontstaan, maar te
vergeefs, de menigte luisterde alleen
naar haar eigen gejuich. Ze joelden
„Allah zij geprezen!" en schenen nijet
van ophouden te willen weten.
Opeens gaf de tolk op eigen houtje
een paar schrille kreten, die eindig
den met een donderend „Hoera!".
De hele troep nam die kreet over
waarna het opeens doodstil werd.
Langzaam verlieten de bezoekers het
gebouw, en de atleten gingen naar
hun kleedkamers.
„Wat hebt U in 's hemelsnaam ge
zegd?" informeerde Mare toen ze
weer buiten stonden.
„Och ik wou ze niet teleurstel
len, en toen heb ik maar gezegd dat
u zich binnen een week tot de Islam
zou bekeren!"
De reizigers werden met een schok
wakker. Ze ontdekten dat Allah een
belangrijke rol Had gespeeld in hun
dromen. Het ontbijt was ongewoon
opgewekt nog maar één opdracht
bleef er over: het telefoonboek. Dat
leek zo makkelijk, er zou dus stellig
wel iets meer aan vast zitten.
„Nu, laten we maar ineens probe
ren dat ding te pakken te krijgen,
dan ziin we ervan af", zei Abel.
De ober kwam om de ontbijtboel
weg te halen.
„Ober", zei Mare, „kunnen we
een telefoonboek krijgen? We wil
len er een meenemen als reissouve-
nier."
De ober gaf niet direct antwoord
en zijn gezicht stond bekommerd.
Tenslotte zei hij aarzelend: „Het
spijt me, mijnheer, maar de zaak
is zo: er is maar één telefoonboek
I
in het hotel. Dat is de laatste uit- zijn dierbaarste bezit, zijn telefoon-
gave en die is ai tien jaar oud
Hij keek naar de verbaasde uit
drukking op het gezicht van zijn
gasten, slikte en vervolgde: „Ja,
mijnheer, het is echt antiek! Dus u
begrijpt wel dat iedereen die er een
heeft, er nogal aan gehecht is, als
ik het zo mag zeggen. Maar als u
het onze wilt inzien
Drie hoofden schudden triest. Drie
gezichten betrokken.
De ober trok zich discreet terug.
„Heb je ooit van je leven" ver
brak Bertrand de mistroostige stilte.
„Dat ding schijnt net zo zeldzaam
te zijn als de bijbel van Gutenberg!"
„Ja, nou heb ik alles wel ge
hoord", zuchtte Mare teleurgesteld.
Abel dronk zijn zwarte koffie uit.
Hij zei niets, maar zijn gezicht
sprak boekdelen.
Opeens scheen Mare op te leven.
Er speelde een brutaal lachje over
zijn gezicht.
„Zeg, je zoudt tenminste zo fat
soenlijk 'kunnen zijn je niet aan de
algemene depressie te onttrekken",
vermaarde Abel hem.
Marc's glimlach werd nog breder.
„Vadim is er óók nog!!" zei hij ef
fen.
„Vadim!?"
„Jawel op een Zwitserse kost
school hebben we elkaar leren ken
nen. Gisteren op het vliegveld liep
ik hem toevallig tegen 't lijf!"
„Aha jij bent Vadim tegen ;t
lijf gelopen en daar hoefden wij
niets van te weten?"
,.Nou ik zou hem om tien uur
opbellen."
„Kerel, bèl dan!"
„Ja waar wacht je eigenlijk op?
Tot de toestand nog wat penibeler
wordt misschien?"
Een kwartier later verscheen Va
dim in het hotel mèt zijn tele
foonboek. Vadim. die wonderbaar
lijke, voortreffelijke Vadim, die
vriendelijke Vadim, die zorgzame
Vadim, die allesbegrijpende Vadim
was bereid afscheid te nemen van
boek!
Marc nam het boek aan en hield
het zo eerbiedig vast alsof het de
Heilige Graal was, voorzien van de
Kohinoordiamant. Toen riep hij:
„Ober: Vier dubbele whiskies!
Maar gauw!"
Dit rondje werd al gauw ge
volgd door nog twee, om het succes
van de drie opdrachten te bezege
len, en het vierde werd een heil
dronk op Vadim
(Wordt vervolgd)
Het ligt in de bedoeling van de
Bond van Muziekgezelschappen van
Tholen en Sint-Philipsland. op zaterdag
17 juni a.s. te Sint-Annaland een mu
ziekavond te organiseren.
De gymnastiekvereniging „Excelsi
or" uit Poortvliet -hoopt donderdag 30
maart a.s. des avonds in het Dorpshuis
te Sint-Annaland een demonstratie te
geven.
De Gereformeerde meisjesclub Ruth
en de Gereformeerde knapenvereniging
Samuel uit Haamstede hebben gezamen
lijk het jaarfeest gevierd. Er werd ge
zongen door een koortje met solozang
van Janneke van Oosterom en Tonny
Jonker. Het toneelstuk van deze avond
was getiteld: „Rakkers in geleende
huid." Ds. Boerma sprak een slotwoord.
De kleuters van de christelijke
kleuterschoool „Samuel" in Kapelle be
leefden een feestmorgen. Na in het
oude gebouw te zijn bijeengekomen,
ging het in optocht naar de nieuwe
school aan de Van der Biltlaan.
De lagere tuinbouwschool van de
Z.L.M. hield in Kapelle een contact
middag, waarin directeur J. op 't Hof
een uitvoerige uiteenzetting gaf. Op het
ogenblik moet de school zich nog behel
pen in verschillende gebouwen, maar
er zijn plannen in de toekomst tot
nieuwbouw te komen.
DEN HAAG. In een groot gebouw in Den Haag zat ik gister
ochtend tegenover de heer S. van der Meer, inspecteur van de
Haagse verkeerspolitie. „Veel invaliden, die gebruik maken
van invalidewagentjes, zitten boordevol vragen, omdat ze geen ver
keersregels kennen", zei hij. En voor deze groep weggebruikers is
nu iets gedaan; een initiatief dat hulde verdient.
Het Is niet teveel gezegd wanneer
men stelt, dat de berijders van inva
lidewagentjes een „vergeten groep
weggebruikers" vormen. Heeft u ooit
Iets over hen gehoord? Heeft u ooit
iets over hen gelezen? Wij kennen deze
rijders toch alleen maar in hun wa
gentjes en als we fatsoenlijk zijn, dan
geven we hun voorrang.
VERZAMELEN
De Nederlandse Vereniging Be
scherming Voetgangers wilde daar iets
aan doen. De meeste invaliden weten
niet of ze met hun wagentje wel of
niet op een fietspad mogen, of ze
's avonds licht moeten voeren, of dat
één of twee lampen moeten zijn, wie
er voorrang heeft en gaat u maar door.
De Vereniging zocht contact met in
specteur Van der Meer. „Denk nu
niet. dat ik nieuwe richtlijnen heb ge
maakt", zei inspecteur Van der Meer.
„In het Wegenverkeersreglement staat
van alles, dat betrekking heeft op die
invalidewagens. Maar het staat overal
verspreid en wat ik nu gedaan heb,
is al die gegevens en bepalingen ver
zamelen en bij elkaar zetten".
TWEE DINGEN
Het was een ingewikkeld werk,
dat nogal wat tyd vi^eg, maar het is
nu gebeurd. En de Nederlandse Ver
eniging Bescherming Voetgangers
(Van Montfoortlaan 11 in Den Haag)
heeft al die richtlijnen nu gestencild
op papier staan. Wie in een invalide
wagentje rijdt en er meer over wil
weten, kan die lyst dus aanvragen.
Een voorbeeld: zo'n driewielige in
validewagen met één achterwiel) die
door trappen wordt voortbewogen
mag niet een straat inrijden, waar aan
het begin een bord staat dat duidelijk
maaktverboden voor handkarren.
Want zo'n driewieler valt onder het
type „bakfiets" en die mogen ook
niet.
De lijst die ik hier bedoel is ter bè-
schikking gesteld van de Sociale Ra
den en Kruisverenigingen, die dikwijls
invalidewagens uitlenen. Bovendien
hebben ook de fabrikanten van die
wagens een lijst gekregen en zo hoopt
men twee dingen te bereiken: het be
vorderen van een juiste uitrusting en
verlichting en een goed gebruik van
de wagens in het verkeer.
Nu heeft alleen Den Haag ai een
dikke vijfhonderd invalidewagens en
ik hoor dat het aantal, landelijk, wordt
geschat op twintigduizend.
Meer dan duizend invaliden vroegen
al een lijst aan bij die Vereniging Be
scherming Voetgangers. Dat is belang
rijk, dacht ik.
Maar minstens, even belangrijk vind
ik dat door het initiatief van die Ver
eniging de aandacht van allé wegge
bruikers gevestigd wordt op de inva
liden in hun wagentjes.
„Ze hebben op geen enkele manier
voorrang, maar elke nette weggebrui
ker zal de berijder van een invalide-
wagen voorrang géven", zei gisteren
inspecteur Van der Meer.
Gewoon, omdat ze als gehandicapten
op die voorrang mogen rekenen, meen
Ik.
BUSSUM Een gedeelte van de
Nederlandse kampioenschappen tafel
tennis, op 9 april in Rotterdam, wordt
tussen half vijf en zes uur rechtstreeks
via de televisie uitgezonden.
INSPECTEUR VAN DER MEER
...over voorrang...
De Ster van Bethlehem zal nu op
nieuw aan de groei gebracht moeten
worden en als men de lange en wat
kale ranken in de herfst niet heeft te-
rug geshoeid zal men dat nu nog moe
ten doen; ze kunnen vrijwel tot op de
potrand terug worden gesnoeid en dan
zal men ook tegelijkertijd kunnen ver
potten. Dat dient men in de bekende,
goede bloemistengrond te doen. Onder
in de pot dient men ook een scherf t»
doen.
34. „Ik kan de juiste uitspraak van
het Povi maar niet te pakken krij
gen...!" riep Jonas Balein wanhopig.
„Arie verstaat mij verkeerd en
Kappie duwde hem de microfoon in
de hand.
„Probeer het nog eens, jong!" ver
zocht hij dringend.
„Blief tuilefrul bolleduf zjib blurr
sprak de viskundige nadrukkelijk in
bet apparaat. Het enige resultaat was
echter dat Arie zijn snelheid verdub
belde.
„Het gaat helemaal mis..." zei Ba
lein, de microfoon mismoedig van zich
afschuivend. Hij betastte zijn gezwol
len lippen.
„Ik kan de Povische P niet zeggen,"
vervolgde hij. „En aangezien het Povi
een taal is, waarin de verwisseling
van één medeklinker al talloze ver
gissingen schept, is het heel verklaar
baar dat Arie mij niet begrijpt
„Dat is fraai!" mompelde Kappie.
„En wat denkt hij wel dat je zegt?"
Balein haalde zijn schouders op.
„Hij snapt wel dat hij ons ergens heen
moet brengen, maar het woordje
„schip" heeft hij niet verstaan ant
woordde hij. „We lullen moeten af
wachten, kapitein.."
4979. Terwijl Otto de jonge zigeuner
op de hoogte bracht van de toestand,
had Distel zijn armen om de man heen
geslagen, zodat hij weinig kon beginnen.
Iets in Otto's toon scheen hem getrof
fen te hebben, want zijn tegenstand ver
slapte. Hij aarzelde even en stamelde
tenslotte ongelovig: „Elar?... Maar
waarom?"
Doch Otto was alweer bij de deur.
„Er is nu geen tijd om alles uit te leg
gen." zei hij ongeduldig. „Ge moet mij
op mijn woord geloven en ge zoudt ver
standiger aan doen, uw tegenstand op
te geven en ons te helpen zoeken!"
Hij zag aan Gabor's houding dat hij
het pleit gewonnen had en beduidde Dis
tel, de zigeuner los te laten. „Kom
mee", beval hij, „en vertel ons liever,
waar ge Zaïda het laatst gezien hebt
en welke richting zij uitging!" Gabor
en Distel volgden Otto naar buiten.
„Daar!" wees Gabor in de verte. „Ik
dacht, dat zij in de richting van de
kluis rende, maar zij moet zich bedacht
hebben..."
„Ze kwam net uit de kluis", stelde
Otto vast, terwijl hij haastig de omge
ving opnam. Aan alle kanten waren zij
omgeven door laag kreupelhout en Otto
begreep direct, dat het een haast on
mogelijke taak zou zijn, het meisje en
haar achtervolger op te sporen. „We
moeten ons verspreiden", beval hij. „Ze
kunnen onmogelijk ver weg zijn. De-
geen, die iets ziet bootst driemaal de
kreet van de sperwer na!" En terwijl
zij in verschillende richtingen het kreu
pelhout binnendrongen, voegde hij er
somber aan ioe: De hemel geve, dat
we op tijd komen!"
