Nergens tikt het zó
Het harde geslacht
KLOKKENMAKERS H
NIET MEER
TE VINDEN
Brug over Haringvliet
gisteren aanbesteed
Veiliger verkeer
bomen verdwijnen
Boosheid over
traagheid
DE NATUUR
I KAPPIE EN DE DIEPZEEDUIKERS I
WITTE KRUIS
Woensdag 8 maart 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Tafelklok
Vervaardiger
In 1964 te voet naar Goeree-Overflakkee
Vier jaar
De Lauwerszeewerken
Eén man
De enige
Hechtenis Nic. den Besten
opnieuw verlengd
in en om uw huis
Chauffeur krijgt overuren
niet uitbetaald
DOOR
DICNATE ROBBERTZ
DEN HAAG. Toen wij
gisteren de kamer van
de heer Gaemers bin
nenstapten wezen de
wijzers van de klok half
drie aan. We wisten ook, dat
het dinsdag zeven maart was,
want dat wezen drie andere
wijzers op de klok aan. De klok
van Pieter Wilhelmus Gae
mers. Zo moeten we het zeg
gen, want hij is dan wel niet de
uitvinder van het uurwerk,
maar die klok is zijn vinding.
„Ja, dat is de klok dan," zei klok
kenmaker Gaemers en zijn vinger
ging naar een plaats even boven de
schoorsteen. „Voorzover mij bekend
is dit de enige tafelklok ter wereld
met een volautomatisch kalenda-
rium." En die klok stond daar giste
ren zo maar, gewoon boven de
schoorsteen. Sinds zeven dagen.
Waarom noemt u het enig ter we
reld?, was onze eerste vraag. „Omdat
ik gespeurd en gezocht heb in vele
boeken en ik heb er niets over kun
nen vinden."
Klokken, die dag, maand en datum
aangeven zijn toch niets bijzonders?
Hoeveel horloges zijn er niet, die er mee
uitgerust zijn? „Natuurlijk, dat is ge
woon en pendules hebben het ook," leg
de de heer Gaemers ons uit. „Maar ik
heb het over een tafelklok en die heb
ben het niet." Voor het geval u niet
mocht weten wat een tafelklok is: Een
tafelklok is een klok, die op tafel staat.
Kijk, dat zit zo: Zo'n paar honderd jaar
geleden placht men zijn klok op tafel
te zetten en dat betekende dan, dat die
klok aan alle kanten even fraai moest
zijn. Nu spreekt men nog wel van een
tafelklok, terwijl men schoorsteenklok
zou moeten zeggen.
6 Normale tafelklokken moeten aan
het einde van de maand worden bijge
steld, zodat ze aan de nieuwe maand
kunnen beginnen. De tafelklok van
Gaemers nu blijft doorwjjzcn zonder
dat..men er aan.hoeft te komen.
Wel, en dat is hef nu, die vinding van
restaurateur Gaemers. Neen, u mag hem
eigenlijk geen horlogemaker noemen,
alhoewel hij die wel repareert. Ver
vaardiger en restaurateur van uurwer
ken, zo luidt het beroep van de heer
Gaemers. Ten minste: zo noemt hij zich
Zo op het eerste gezicht zou men zeggen: een gewone tafelklok. Maar
hiervan is er maar één op de hele wereld: Een tafelklok met een vol
automatisch kalendarium.
zelf, omdat hij zich met die dingen be
zighoudt.
Ter illustratie laat hij ons een dik fo
toboek zien van de vele klokken, grote
en kleine, die hij in de loop der jaren
weer ais nieuw of weer antiek heeft
gemaakt.
„Horlogemaker is een moeilijk beroep,
maar bij mij komt er eigenlijk nog
meer bij kijken. Ik moet ook verstand
hebben van muziek en schilderkunst.
Wijzerplaten bijvoorbeeld schilder ik
vaak zelf," aldus bas-bariton Gaemers.
Ja, behalve verstand hebben van mu
ziek zingt hij ook en wanneer we de
recensies mogen' geloven doét hij dat
niet onverdienstelijk. Nog niet zo lang
geleden baste hij nog lièderen van
Schubert en negro-spirituals "tij dens eéh'
concert.
„De uurwerkkunst is eigenlijk een
kleine honderd jaar geleden opgehou
den te bestaan. Nu ben ik mijn hele
klokkenmakersleven al bezig om die
kunst weer nieuw leven in te blazen.
Eigen nieuwsdienst
MIDDELHARNIS Voor de bewo
ners van Goeree-Overflakkee was het
gisteren een belangrijke dag: in Middel-
harnis werd de brug over het Haring
vliet aanbesteed, die hen in 1964 een ge
makkelijke verbinding met het vaste
land zal geven. Ook de bewoners van
Schouwen Duiveland zijn nauw bij die
brug betrokken, want als de brug voor
het verkeer open gaat en dat zal in
de zomer van 1964 het geval moeten zijn
zal ook de Grevelingendam, tussen
Schouwen Duiveland en Goeree-Over
flakkee, klaar zijn. Over die dam en de
Haringvlietbrug zal dan naar het vaste
land kunnen worden gereden zonder dat
ergens een veer moet worden gebruikt.
Dat zal dan te danken zijn aan het
initiatief van de n.v. Brugverbinding,
waarin de provincies Zuid-Holland en
Zeeland en de gemeenten op Goeree-
Overflakkee en Schouwen Duiveland
deelnemen. Was dit initiatief er niet ge
weest dan zou de brug pas in 1968 klaar
zijn gekomen. Het renteverlies en het
onderhoud zullen worden betaald uit het
bruggeld dat zal worden geheven, zo
lang het Rijk de brug nog niet heeft
overgenomen.
Voor de bouw van de brug schreven 29
aannemers in. Het aannemersbedrijf A.
Broere n.v. uit Amsterdam was de hoog
ste met 13.614.000 gulden; de laagste was
Aannemerswerken voorheen H. J. Neder-
horst uit Gouda (8.713.000 gulden). De
gunning is aangehouden.
Het aanbestede werk bestaat uit het
maken van een basculekelder en de on
derbouw van de stalen brug. Aan de bo-
UTRECHT-MAARSSE1S
Van onze correspondent
UTRECHT De iepen, die de kron
kelige weg langs het Merwedekanaal
van Utrecht naar Maarssen verfraaien,
worden gekapt.
Door aanrijdingen was hier en daar
al een gat in de prachtige allee ge
vallen, maar nu gaan de laatste zeven
tig bomen voor de bijl.
Waterstaat en staatsbosbeheer zien
,-een kans dat te voorkomen. De weg
noet opnieuw worden geasfalteerd en
fe damwand van het kanaal moet wor
den gerepareerd, waardoor de bomen
zouden worden beschadigd, zodanig dat
ze bij een stevige wind tegen de grond
zouden gaan. Daarom wordt dat nu maar
meteen gedaan.
Er zullen nieuwe kleine boompjes wor
den geplant.
venbouw wordt al gewerkt in een fa
briek.
De aanbesteding stond onder leiding
van de heer P. D. Sieling te Melissant,
president-commissaris van de n.v. Brug
verbinding en voorvechter van een brug
over het Haringvliet sinds 1934.
Advertentie
DE £ckt& PIJNSTILLER
Een maand gaat snel voorbijFNeem
de angst voor nare dagen weg door
Witte Kruis in huis
te nemen.
tabletten, poeders
of cachets.
Van onze correspondent
LEEUWARDEN. In de vergadering
van de Provinciale Staten van Fries
land is de regering gisteren verweten,
dat zij de uitvoering van de Lauwers
zeewerken vertraagt.
De voorzitter van de fractie van de
Partij van de Arbeid, de heer J. Klok,
noemde dat een ergerlijk schandaal.
Hij vroeg toestemming om daarover
een interpellatie te houden. Gedeputeer
de staten, die het kennelijk roerend met
hem eens waren, stemden vlot toe.
Het is mij bekend, zei de heer Klok,
dat de werkhaven voor het project nog
steeds niet is aanbesteed. De plannen
liggen al maandenlang bij de regering
te wachten op een beslissing. Vóór de
herfst zal er daarom weinig van het
werk kunnen komen. Na de aanbesteding
moet de vergunning komen en daarna
moet de aannemer het werk nog voor
bereiden. Wij moeten met klem protes
teren, betoogde hij.
De voorzitter van de anti-revolutionai
re fractie, de heer A. Tjoelker, vroeg
Gedeputeerden tegen het einde van de
maand met een nota over de Lauwers-
zee te komen. Dat verzoek werd ernstig
in overweging genomen.
Mr. J. L. Matti, werkzaam bij het ka
binet van de gemeentesecretarie van Den
Haag is gisteren aangesteld tot commies
griffier van de Tweede Kamer in de va
cature, ontstaan door het vertrek van
mr. Huigens naar de Westeuropese Unie.
Men laat zijn huis bijvoorbeeld prachtig
inrichten, maar koopt dan soms een
klok die er helemaal niet bij past. Dèt
wil ik veranderen."
Vervaardiger Gaemers gaat nog
een stapje verder, wanneer hij opmerkt,
dat hg niemand kent, die zich nog be
zig houdt met het op kunstige wijze
vervaardigen van klokken in Neder
land. Mocht er dus toch nog iemand
zijn, dan horen we het weL
„Oh, ja, wat mijn uitvinding betreft:
Het uurwerk was er al, maar de kast en
de wijzerplaat en natuurlijk het kalen
darium heb ik zelf uitgevonden. Die ka
lender zit bij geen enkele klok direct
onder de wijzerplaat."
Bas Gaemers heeft -vele variaties be
dacht op bestaande systemen bij het
maken van zijn klok en nu is hij bezig
om octrooien aan te vragen. Het is ten
slotte zijn vinding.
Dat hij het een en ander van klokken
afweet is niet te verwonderen, want de
heer Gaemers werd eigenlijk tussen de
klokken geboren: Zijn grootvader was
klokkenmaker in 1877, zijn vader was
horlogemaker-goudsmid en zelf begon
hij op zijn zestiende jaar in de uurwer
ken.
„Het is daarom nodig, dat ik iets van
muziek afweet, want anders kan ik
nooit een klok weer een deuntje laten
spelen zoals het behoort," verduidelijkt
bariton Gaemers. „Ja, ik ontwerp ook
juwelen, want mijn tweede beroep is
juwelier."
Dat het horlogemakersvak niet zo
eenvoudig is bewijst wel het feit, dat
men vier jaar nodig heeft om het vak
te leren. En wil men er nog meer van
weten en meester-horlogemaker voor
zijn naam zetten, dan is men zes tot
acht jaar bezig.
In juli '60 is de heer Gaemers be
gonnen met zijn enige tafelklok ter
wereld en toen hij klaar was, konden
de wijzers op het kalendarium nog net
van 28 februari op 1 maart versprin
gen. Zonder ook maar iets te verzet
ten. Ook tijdens schrikkeljaren bent u
van deze vermoeiende bezigheid ontsla
gen. Allemaal, dankzij de vinding van
één man.
Voor het geval u interesse mocht heb.
ben in die tafelklok: Hij is bestemd
voor een vriend, die er de oorzaak van
is, dat hij werd gemaakt. „Maar ik wil
er met plezier nog een maken en die
zal dan ook goedkoper ztjn dan de
eerste." Was dat dan zo duur? „Ach ik
weet niet precies wat u daaronder ver
staat, maar hij kost een dikke negen
duizend gulden."
Maar voor die pTijs koopt u dan
ook de enige tafelklok met kalenda
rium ter wereld.
AMSTERDAM (ANP). De raadka
mer van de Amsterdamse rechtbank
heeft gistermiddag de voorlopige hech
tenis van de heer Nic. den Besten, de
gedetineerde directeur van Socrates,
opnieuw met dertig dagen verlengd.
Pyracantha is beter bekend als de
vuurdoorn; een klimmende heester die
men het best tegen de gevel kan poten;
liefst op het zuiden, doch hij voldoet
ook wel op het oosten. Dan dient men
de plant in pot te kopen en bij het po
ten zal de pot verwijderd moeten wor
den. Zo vlak bij de fundering zit geen
beste grond en die zal men dus moeten
uitgraven en er verse tuingrond voor in
de plaats moeten brengen.
AMSTERDAM (ANP). De ge
pensioneerde Amsterdamse hoofd
agent van politie C. van Heezik kan
geen recht laten gelden op uitbeta
ling van de 6235 overuren, die hij
sinds juni 1945 als chauffeur van
enkele commissarissen van politie
zou hebben gemaakt.
Dit heeft het ambtenarengerecht in
Amsterdam beslist naar aanleiding van
een klacht die de heer Van Heezik bdj
het college aanhangig had gemaakt. De
heer Van Heezik had aanvankelijk
nooit aanspraak gemaakt op vergoeding
in tijd of geld van de gemaakte over
uren, omdat hij van mening was dat hij
daarover te zijner tijd wel iets zou
horen. Hij had daarbij het oog op een
artikel in het Ambtenarenreglement,
waarin wordt bepaald, dat een ambte
naar die buitengewone prestaties ver
richt voor een gratificatie of verhoging
in rang in aanmerking komt.
Omdat de heer Van Heezik van 1947
tot zijn pensionering vorig jaar chauf
feur van de gewezen chef van de Am
sterdamse centrale recherche J, L.
Posthuma niets vernam is hij
de overuren gaan noteren. Begin vorig
jaar diende hij de lange lijst bij de
hoofdcommissaris in, die het verzoek
tot uitbetaling afwees.
Het ambtenarengerecht heeft beslist,
dat de heer Van Heezik door zo lang te
wachten met het declareren van zijn
overuren, de overheid de mogelijkheid
heeft ontnomen controle te oefenen.
SITTARD. Een plotseling naar
rechts afslaande vrachtauto heeft gis
teren in Sittard de 28-jarige Italiaanse
mijnwerker C. Capodieasa doodgereden.
De Italiaan was in Hoensbroek in de
kost. Zijn vrouw en drie kinderen wo
nen in Italië. Zij zouden naar Neder
land zijn gekomen, zodra er een woning
voor hen was.
141
Het waren aangename gedachten
die heer Adriaen bezig hielden ter
wijl de hengst verder stapte. Na en
kele uren begon het dier dorst te
krijgen. Het snuffelde een paar keer
in de bermen, maar de sloten daar
naast stonden droog.
Adriaan had ook een droge mond.
Zijn lippen waren hard en de zon
brandde nog steeds op zijn kruin. De
bonnet hing aan de zadelknop maar
hij dacht er niet aan om die weer op
te zetten. Door het voortdurende be
wegen op de paardenrug was de pijn
in zijn rug gaan verergeren. Zij trok
als een klem om hem heen, zo hevig
of zijn benen van zijn bovenlijf afge
scheurd werden.
De hengst begon sneller te lopen
en drong in het kreupelhout. Achter
de bermbeplanting was een ondiepe
gracht met helder koel water. Het
paard bukte zich om te drinken. Door
die plotselinge beweging verloor
Adriaen zijn evenwicht. Hij gleed
uit het zadel en sleepte nog enige
stappen met zijn paard mee, voor
zijn voet uit de stijgbeugel glipte.
Aan de rand van het water bleef hij
liggen. De hengst ging er in en dronk
met lange teugen. Daarna waadde
hij nog wat heen en weer om dan
dromerig onder een abeel te blijven
staan.
Tegen de avond keerden twee
knechten van Maelstede terug van
het land waar zij heel de dag ge
werkt hadden. Niet ver van het Huis
vonden ze een man die in de berm
lag, met zijn voeten in het water.
Hij zag er uit of hij dood was, maar
toen de knechten hem aanraakten
kreunde hij.
Het is een voornaam heer, zei
één van de mannen. Zijn paard kun
nen wij meenemen voor jonker Raes.
Omdat zij de man niet wilden laten
liggen droegen zij het zware lichaam
op een wagen waar ze mee reden.
Het Huis Maelstede lag verborgen
achter hoge bomen. Het werd be
woond door jonker Raes, die door
het volk de zotte jonker werd ge
noemd. Een zonderling, eenzelvig
mens, die een hekel had aan de men
sen en het meest van al nog aan de
vrouwen. Een groot deel van zijn be
zittingen had hij besteed aan het ko
pen van paarden. Zijn stoeterij was
door heel Zeeland bekend.
Toen de knechten aankwamen met
de doodzieke Adriaen op de wagen
en het zwarte paard daarachter ge
bonden, stond de zotte jonker uit te
kijken naar andere knechten die in
de ochtend naar Waarde waren ge
gaan om jonge paarden te halen die
hij pas gekocht had. Dadelijk trok
de hengst de aandacht van de jon
ker. Eerst toen heer Adriaen het
huis was binnengedragen en de
knechten hem het wapen op het dek
van het dier wezen, dacht hij aan de
man.
Romerswale, bromde hij. Een
van de Lodyckers. Geef hem wat hij
nodig heeft, ik moet op mijn paar
den wachten.
Hij heeft de pest, fluisterde een
der knechten met een verschrikt ge
zicht. Toen we hem op het bed leg
den, liep er zwart bloed uit zijn
mond.
Jonker Raes maakte een onge
duldig gebaar. Dat moesten' ze maar
aan de oude Jenne vertellen, die had
verstand van ziekten. De oude meid
werd geroepen. Zij waste het bloed
van Adriaen's gezicht. Toen hij zich
wilde verzetten hield ze hem zo ste
vig vast dat hij zich niet meer ver
roeren kon. Jenne had haar leven
lang met mannen omgegaan. Ze was
nergens bang voor en wist veel meer
van ziekten en ongemakken dan me
nig chirurgijn. Ze zag dadelijk dat
de zieke geen pest had, al zou hij
ook niet lang meer leven. Omdat zijn
lippen zo droog waren wilde ze hem
laten drinken, maar Adriaen weerde
af. Een paar keer probeerde hij om
iets te zeggen. Zijn keel zat dicht en
hij kon zijn tong moeilijk bewegen.
En voortdurend proefde hij de weeë
smaak van bloed. Het maakte hem
zo onpasselijk dat hij weer begon te
braken. De pijn sneed door zijn lijf.
Als zijn tong niet zo verlamd was
geweest, zou hij het hebben uitge
schreeuwd.
- Als jullie weten wie hij is, zei
Jenne tegen de knechten, dan is het
jullie christenplicht om zijn verwan
ten te gaan waarschuwen. Binnen
drie dagen is hij dood.
Toen de zotte jonker hoorde wat de
meid zeide, beval hij een paar man
nen om naar de Lodyckers te gaan
zoeken. Als ze na drie dagen nie
mand gevonden hadden moesten ze
weer terugkomen, want dan zou het
toch te laat zijn.
Terwijl twee jonge knechten zich
gereed maakten voor de tocht naar
Romerswale, lag Adriaen in het
vreemde bed dat naar oud hooi en
slecht geluchte huiden rook. De oude
meid, die zo hardhandig met hem
omsprong, was weggegaan. Ze had
een paar stompjes kaars aangesto
ken en die een eind van het bed af
op een tafeltje neergezet. Adriaen
had zijn bewustzijn zo ver terugge
kregen dat hij uit de weinige opge
vangen woorden begrijpen kon waar
hij was.
(Wordt vervolgd)
Gevonden voorwerpen
GOES. In de maand februari 1961 zijn
aan het bureau van gemeentepolitie te Goes
onderstaande voorwerpen als gevonden aan
gegeven en nog niet afgehaald.
Inlichtingen hierover zijn aldaar op iedere
werkdag te verkrijgen.: 7 div. portemon-
naie's, m-z. inhoud; rijwielpomp; oud dames
rijwiel (zw.); 7 paren div. handschoenen; 7
div. onparige dito's; 1 paar wanten; 11 div.
onparige wanten; 5 div. sjaals of hoofddoe
ken; plastic zak, inh. gekl. blokjes; 1 gulden;
metalen vouwmeter; wit laken; met. broche
m. steentjes; dames-polshorloge m. zw.
bandje; zw. zijden doek; lederen motorkap;
groene ceintuur; regenjas (grijs); bosje on
derdelen v. elektr. armatuur; sleutel, „Lips-
45"; dubbele rijw. tas (groen), inh. div. tijd
schriften; rolletje lood; grammofoonplaat
(nutricia); handzaag ,,Diston"-„U.S.A."; con
tactsleutel no. 611; sleuteltje ,,D"; groen da
mes-rijwiel; zwart dito; nylon-kous (in zak
je); hamer; 2 bankbiljetten v 10.--; grote
pop; 6 muntbiljetten v. 2.50; ring met 2
contacts!; autosleutel m. deurknop; zilv. kl.
halskettinkje m. rood steentje; ,,Swan"-vul-
pen; huissleutel; rood plast, popje; kratje
w.i. 22 flesjes „Yoy"; gekl. halsketting m.
steentjes; slabbetje w.o. „Treintje"; zilv.
speld m. bloedkoralen en steentjes; 2 zw.
vulpennen „Mylady"; spons; plastic regen
kapje; balk m. ijzer beslagen (rijplaat v.
dragline?); verm. zilv. wapenarmband; licht
grijs tijger-katje; huis- of autosleutel „Yale";
grijze jongensfiets; hand-fietspomp je; lees
boekje; 2 div. parapluie-hoezen, (1 lichtgrij
ze en 1 bruin-beige); cigaretten-aansteker;
zwarte rubbermat (78 x 45 cm); plastic da
mes-regenmantel (geel); sleutelring (-ket
tinkje); 2 ,,V.W."-kontaktsleuteltjes aan ring,
no. 2D2; linker bruin kinderschoentje; blauw
kinderfietsje; 1 paar regenpijpen; ballpoint.
fiiiiiiiiiiHimHiiiiiiiiiiniiiHiHiiiiiimuiiiiiiiiiiniiiininniiiiiiiniiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiniiiiniiiiimiiiiiiiiiiiiniiiiiimiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiniiniiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiy
16. Na de bewogen gebeurtenissen
van die dag, wilden de zeelieden vroeg
ter kooi.
„M-maar als die potvis ons in onze
slaap maar niet opslokt!" zei de maat
met dunne stem.
,,0f het schip omkiept!" vulde de
meester aan. „De toestand blijft sinis
ter, zolang die Arie hier rondkoerst. Ik
ben een poetsdot, als ik vannacht een
oog dicht doe!"
„Kom, kom. Jullie kunnen gerust
gaan slapen, brave lieden!" stelde Jo
nas Balein hen gerust. „In de eerste
plaats is Arie veel te goedhartig om jul
lie op te slokken, in de tweede plaats is
een potvis zeer kieskeurig wat voedsel
betreft en in de derde plaats slaapt het
goede dier zélf reeds, duizenden meters
diep.
„Duizenden meters diep.." herhaalde
Kappie. „Dat lijkt me een deksels zwa
re slaap met al die tonnen waterdruk!"
De wiskundige maakte een geringschat
tend gebaar. „O. maar voor een potvis
is dat niets!" antwoordde hij. „Zo'n
dier duikt van de oppervlakte ineens
door tot op de bodem als het moet, zon
der last te hebben van de druk. Het is
de enige vis, die zoiets kan."
„Dat is me ja wat!" zei Kappie.
„Vandaar dus, dat u hem voor die dui-
kerij hebt gevraagd!"
„Precies," beaamde Balein. „De eni
ge moeilijkheid is echter, dat ik hoege
naamd niets weet van zeestromingen en
ondiepten. En ik moet Arie toch de
juiste bevelen kunnen geven. Wat ik
dus nog zoek is een stuurman..!"
De maat bracht een onduidelijk ge
luid voort en haastte zich struikelend
heen. „Een st-st-stuurman..!" riep hij
met dikke keel. „Wel-weiterusten! Ik
ben voor niemand meer te spreken!"
31. Rusteloos beende Otto In zijn
kleine kerker op en neer. Het was don
ker geworden en als hij door het klei
ne venster naar buiten keek, kon hij in
de verte, tussen de bomen door de
gloed zien van het kampvuur der zi
geuners.
Voortdurend brak hij zich het hoofd
over de vraag, wat er toch achter dit
alles kon schuilen. Het moest toch wel
iets van betekenis zijn, als Elar hem
zou willen vermoorden om hem maar
uit de weg te hebben. Aan de andere
kant scheen Janosz echter toch niet
zo'n schurk te zijn als men uit zijn
vriendscnap met Elar zou afleiden. Ot
to schudde het stro in de hoek wat
op. Als hij nu maar in slaap viel, dan
schoot de tijd tenminste op
Toen Otto wakker werd drong het
eerste licht van de nieuwe dag naar
binnen.
Met één sprong was hij overeind.
Wat was het, dat hem gewekt had?
Daar was het weer, een zwak gerucht,
dat nij niet direct kon thuisbrengen.
Doch ineens drong het tot hem door:
Er morrelde iemand aan de grendels.
Voor hij de deur bereikt had, zwaaide
die open en Zaïda stond voor hem:
„Vlug!" fluisterde ze. „Ik kon niet
eerder komen, maar ge moet weg zijn,
voor de anderen wakker worden. Uw
paard staat hier vlakbij!"
Een ogenblik stond Otto tn tweestrijd.
Deed hij er niet beter aan, de komst
van Janosz af te wachten? Maar als de
hoofdman nu eens van gedachten ver
anderd was? Hij aarzelde niet langer,
maar volgde het meisje naar buiten.
