DE VAL WILDE NIET DICHTKLAPPEN Rook die lekkere shag uit de bekende handige doos OLIE OF MENSEN halfzwaar Groot défilé besloot regeringsjuoueum Beraad over produktie kunstmelk in Nederland Kustvaarders en meer reddingboten door Simon Wiesenthal Ook Bonn wil „vredeskorps „Sechsgestim" Een spoor Op voorwaarden Razzia Strategisch plan „Nu gaat het mis" Op 200 meter I ABDIJSIROOP Problemen voor zuivelindustrie Dinsdag 7 maart 1961 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. S %i/as het wel Eichmann die over een fabelachtige schat beschikte en daarmee allerlei ondergrondse nazi-organisaties financierde? De schrijvers van het boek Adolf Eichmann, Gezant des doods, Quentin Reynolds, Ephraim Katz en Zwy Aldouby, menen van niet. Zij vertellen in hun boek, dat in Nederlandse vertaling is uitgege ven door Hollandia in Baarn, over een Eichmann die als onderge- dokene een zeer sober bestaantje had: „Terwijl Eichmann elke mark opzij legde om voor zijn vlucht uit Duitsland te sparen, groeide er een machtige ondergrondse nazi-be weging in Duitsland en Oostenrijk, die gefinancierd werd door zwart handelaren uit de oorlog. De omvang en de verschillende methoden die zij gebruikten werden jaren later door Simon Wiesenthal ont dekt, toen een lid van de organisatie hem aanbood inlichtingen te verstrekken omtrent de nazi-vluchtroute naar het oosten en Zuid- Amerika, in ruil voor wat Wiesenthal wist over de begraven schatten in de omgeving van Aussee." EICHMANN De grote en kleine oorlogsmisdadigers die na de oorlog, na de ineenstorting van Hitiers rijk, de dans der vergelding ontsprongen waren slaagden er na verloop van tijd in efficiënte ondergrondse or ganisaties op te bouwen. Die organisaties hadden twee hoofdtaken: ont snappingswegen te banen, te onderhouden en te fi nancieren, en de achtervolgers op een dwaalspoor te leiden en te houden. Voor de financiering van die organisaties was veel, zeer veel geld nodig. Dat geld was er, ver borgen in de Alpen, in het Duits-Oostenrijkse grens gebied. Bij de verdeling daarvan hield Adolf Eich mann de touwtjes vast in handen. Bij het misleiden van hun achtervolgers maakten de leiders van de ondergrondse nazi-organisaties ge bruik van twee technieken. Zij brachten de speur ders in diskrediet door ze ervan te beschuldigen als agent voor de Sowjetunie te werken en door ze in valstrikken te laten lopen met hulp van handlang sters die bereid waren haar natuurlijke charmes als wapen in de strijd te gebruiken. In navolging van Amerika Van onze correspondent BONN. De Westduitse regering wil in navolging van de Verenigde Staten ook een „vredeskorps" oprich ten voor hulp aan de onderontwikkel de gebieden. Dit heeft de Westduitse minister van buitenlandse zaken, Von Brentano, zaterdag in een televisie uitzending bekend gemaakt. Hij vroeg om ongeveer duizend jonge mensen, vooral ingenieurs, artsen, tech nici en leraren. De Bondsregering heeft ook maatregelen genomen om de hulp aan de minder ontwikkelde gebieden te coördineren. Reacties Volgens een bericht van Ass. Press uit Washington stromen de reacties op pre sident Kennedy's oproep binnen. Er zijn tot nu toe ongeveer achtduizend brieven ontvangen. Een groot deel bevat advie zen. Tweeduizend aanmeldingen zijn bin nengekomen uit alle lagen van de be volking. Het grootste deel komt van jonge mensen, doch er zijn ook vele aan meldingen van ouderen, waaronder zelfs een van een 62-jarige grootmoeder. Op het hoofdkwartier van de organi satie wordt hard gewerkt aan het op stellen van de aanvraagformulieren, het bepalen van de minimum-eisen, het con tact zoeken met buitenlandse regeringen en het beantwoorden van de duizenden telefonische inlichtingen. President Kennedy toonde zich tevreden met het resultaat. IN het voorjaar van 1945 al ging het ge rucht, dat Adolf Eich mann zich schuil zou houden in de Engelse bezettingszone van Duitsland. Die geruchten kwamen in de wereld na dat twee beruchte oorlogsmisdadi gers, SS-Obergruppenführer Pohl, en Rudolf Höss, SS-Hauptsturmführer en commandant van het concentra tiekamp Auschwitz tijdens de oorlog, verklaringen in die zin hadden af gelegd. Pohl en Höss waren allebei in de Engelse bezettingszone van Duits land gegrepen. Zij hadden zich op ongeveer vijftig kilometer van el kaar schuil gehouden. Allebei voel de men flink aan de tand over hun eventuele contacten met de voort vluchtige Eichmann, maar veel ver der kwam men niet. Jaren later pas kwam aan het licht dat Eichmann zich inderdaad in de Engelse zone van Duitsland schuil had gehouden, en wel onge veer halverwege de schuilplaatsen van Pohl en Höss! In 1947 had ik op verzoek de Amerikaanse contraspionagedienst een lijst verschaft met de namen en adressen van alle familieden van Eichmann en zijn vrouw. La ter bleek mij dat die gegevens wa ren gebruikt opdat al die familiele den ondervraagd konden worden. De familieleden die in de Engelse zone van Duitsland woonden, wer den door de Engelsen ondervraagd. Zijn oom, die in Solingen woonde, 'moet toen hebben verklaard dat hij er geen idee van had waar Adolf Eichmann zich kon ophouden. Ja ren later, toen Eichmann allang niet meer in Europa was, kwam het uit dat Eichmann verborgen zat in het huis van die oom toen de man werd ondervraagd. IN 1947 begon het mij duidelijk te worden dat onder de instanties die Eichmann zochten er ook wa ren die het niet in de eerste plaats op de oorlogsmisdadiger Eichmann. op de vernietiger van miljoenen on schuldige levens, voorzien hadden maar op de ongrijpbare financier van ondergrondse nazi-organisaties die ont snappingswegen openhielden. Men ging uit van deze redenering: wie die organisatie wil vernietigen moet er voor zorgen dat zij zonder geld komen te zitten. Bij het speuren naar de bron van al dat geld kwam men terecht in Oostenrijk, in de pro vincie Stiermarken. Bij het afluisteren van de telefoon gesprekken die mevrouw Eichmann voerde was het meermalen opgevallen dat zo vaak plaatsnamen in Stiermar ken werden genoemd. Daarop bouwde men de theorie dat Eichmann zich in Stiermarken schuil moest houden en dat hij in die schuilhoek de financie ring leidde, daarbij gebruik makend van handlangers die in opdracht van hem geld en kostbaarheden ophaalden uit de geheime bergplaats van goud en andere kostbaarheden in de „Alpenfes- tung", waarover vlak na de oorlog zo druk was gefluisterd in Bad Aussee en de omliggende dorpen. Ook was de aankomst, vlak voor het einde van de oorlog, van Eichmann met een groot aantal margarinekistjes met geheim zinnige inhoud nog niet in het vergeet boek geraakt. Indien het waar was dat Eichmann zich schuilhield in de provincie Stier marken zou ik niets hebben kunnen uitrichten. Stiermarken maakte name lijk deel uit van de Engelse bezettings zone van Duitsland. De Engelsen daar hadden het in die tijd erg druk met het tegenwerken van iedereen die mee hielp de clandestiene joodse ontsnap pingsweg door Oostenrijk naar Pales tina open te houden. De Engelsen wa ren er in die tijd bepaald niet op ge- Argumenten al weerlegd Dit is het stof omslag van het nieuwste boek over de zaak-Eich- mann, en tot nu toe het minst sen sationele. Dit nieu we boek is vooral zo belangwekkend omdat de auteur, Mosje Pearlman, er haarfijn in uiteenzet waarom Eichmann thans alleen in Israël terecht kan staan en nergens an ders. Pearlman be strijdt in zijn boek bij voorbaat al de eventuele argu menten van Eich- manns verdedi gers, dat Israël niet het recht zou hebben een vonnis over Eichmann te vellen. [N EXODUS, het bekende boek van de t Amerikaan Leon Uris, komen twee passages voor over de rol van Enge land in het joodse drama die duidelijk illustreren wat Wiesenthal bedoelt. De ene passage gaat over de tijd die vooraf ging aan de grote joodse tra gedie waarin Eichmann zo'n bloedige rol speelde. Het is een alinea over de besluiten van de toenmalige Engelse regering die het de Duitse joden on mogelijk maakten naar Israël te ont komen eer Eichmann en de zijnen kon den toeslaan: „Whitehall en Chatham House en Neville Chamberlain, de eerste minis ter en bijlegger bij uitstek, verbijster den de gehele wereld met hun uitspraak. De Engelse regering publi ceerde vlak voor de tweede wereld oorlog een witboek waaruit bleek dat de wanhopige Duitse joden de moge lijkheid tot emigratie naar en tot verdere aankopen van land (in Pales tina - Red.) was ontnomen. De bijleg gers van München die Spanje en Tsjechoslowakije verkocht en verraden hadden bleken ook de Palestijnse joden te hebben verraden." DREIGEMENTEN De tweede passage gaat over het verzet van Engeland, na de tweede wereldoorlog, tegen de uittocht van ontheemde oosteuropese joden naar Palestina, en de verontwaardiging waarmee de toen nog democratische regering van Tsjechoslowakije de En gelse dreigementen van de hand wees. Engeland eiste dat Tsjechoslowakije een uit Polen komende trein met jood se vluchtelingen zou tegenhouden. Uris schrijft hierover: ,,De Engelse ambassadeur stond men meteen een onderhoud met Masaryk (de Tsjechische minister van buiten landse zaken - Red-) toe. Hij eiste dat de joden naar Polen teruggestuurd zouden worden. Hij wees er op dat het transport illegaal was, in strijd met de Poolse wetten, en was georganiseerd door Zionisten die er op uit waren de Palestijnse kwestie op de spits te drijven. Masaryk glimlachte: Ik weet niet veel over olieleidingen, mijnheer de ambassadeur, zei hij, maar ik weet wel iets ovef vluchtroutes voor mensen. GRENZEN OPEN Het was bekend dat Masaryk zeer beslist op de hand van de joden was. De ambassadeur liet doorschemeren dat het misnoegen van Engeland op heel wat duidelijker wijze tot uitdruk king gebracht zou kunnen worden. Mijnheer de ambassadeur, zei Masa ryk, ik wens niet te bukken voor dit Engelse dreigement of welk ander ook. Zo lang ik minister van buitenlandse zaken ben van Tsjechoslowakije, staan de grenzen van mijn land open voor de joden, ongeacht of zij in het bezit van een Visum of paspoort zijn of niet." HÖSS commandant van Auschwitz tijdens zijn berechting brand dat ontheemde oosteuropese jo den bij duizenden naar Palestina gin gen. Ook bij het speuren naar oorlogs misdadigers kreeg men in die tijd van de Engelsen allesbehalve geestdriftige en volledige medewerking. Met dat gebrek aan medewerking heb ik zelf onplezierige ondervindingen gehad: Stiermarken moest dan ook voor de leiding van de ondergrondse nazi-orga nisaties een betrekkelijk veilig gebied zijn. De voornaamste van die organisa ties heette „Sechsgestim". Het was, uiteraard, een antisemietische organi satie. De naam had dan ook niets te maken met de zespuntige ster van David. Wel hield de naam verband met de zes plaatsen van waaruit de organisatie werd geleid. Telkens wanneer leden van de „Sechsgestim" waren gearresteerd bleek bij ondervraging dat het geld dat de organisatie gebruikte, uit de streek van de Aussee moest komen. Ook vertelden sommige gearresteer den dat het geld beschikbaar was ge steld door de groep-Eichmann. Elke ondergrondse organisatie die geld kreeg van die groep moest vol doen aan een voorwaarde: zij moest anti-semietisch zijn. In december 1949 kreeg ik bezoek van een opsporingsambtenaar van de Oostenrijkse staatsveiligheidsdienst. Hij had mijn hulp nodig. Het ging, zo bleek mij, hem en zijn superieuren niet in de eerste plaats om de grote oorlogsmisdadiger Eichmann als wel om het afsnijden van de ontsnappings weg van Duitsland via Oostenrijk naar Egypte en andere Arabische landen voor vroegere nazi's. Het was bekend dat een zekere Bur ger een belangrijke rol in dat werk speelde. Of de naam Burger mij iets zei? Hij wilde ook met mij spreken over Eichmann. Ik vertelde hem wat voor een man SS-Hauptsturmführer Anton Burger, eens een van de naaste medewerkers van Eichmann, was. Burger, die ik in maart 1947 had ondervraagd toen hij nog gevangen zat. Burger, zelf een oorlogsmisdadiger van formaat. „Volgens onze inlichtingen werkt Burger op het ogenblik nauw met Eichmann samen", zei mijn bezoeker. „Ons spoor leidt naar Stiermarken. Wij hebben kunnen vaststellen dat er verbinding is tussen Eichmann en de ondergrondse nazibeweging hier. Bur ger werkt als verbindingsman en koerier, maar Eichmann laat zich niet zien. Die houdt zich verborgen. £ich- mann moet een schat verborgen hou den in de Alpen en daarmte de vele ondergrondse nazi-organisaties in Oos tenrijk en Duitsland financieel helpen. Dank zij de hulp van de Amerikaan se autoriteiten en de Beierse politie hebben wij de hand gelegd op feiten materiaal dat van zeer grote betekenis is, zowel voor Oostenrijk als voor Duitsland. Als Eichmann gegrepen werd zou het snel met die ondergrond se organisaties gedaan zijn." Mijn bezoeker hield het een en an- ,der voor mij achter, dat merkte ik dui delijk. Ik besloot daarom hetzelfde te doen en de gegevens die hij nodig had niet alle meteen prijs te geven. Dui delijk liet ik blijken dat ik wist dat zij mij nodig hadden en dat ik daarom mijn voorwaarden wilde stellen. „Ik ben bereid mijn kaarten op ta fel te leggen", zei ik, „maar dan moet u dat ook doen. Ik ga er van uit dat u mijn betrouwbaarheid niet in twijfel trekt. Anders zou u niet nu bij mij zijn gekomen. Sterk heb ik de indruk dat u Eichmann dicht op de hielen zit en hem in de kraag wilt grijpen. Als dat zo. is wil ik er bij zijn." Ik vroeg mijn bezoeker rustig over die voorwaarde na te denken. De paar uren bedenktijd die ik hem gaf wilde ik gebruiken om de gegevens die hij nodig had bij elkaar te zoeken. Het werden er meer dan een paar uren. Pas de volgende dag kwam hij terug. Hij had voor het overleg met zijn superieuren meer tijd nodig gehad dan ik had kunnen denken. „Tussen 28 december en 2 januari gaan we een razzia houden in Bad Aussee en omgeving", zei hij. ..Vol gens betrouwbare inlichtingen die wij hebben gekregen wil Eichmann oude jaarsavond met zijn vrouw en kinderen vieren. Hij moet erg naar zijn kinderen verlangen. Onze zegslieden beweren dat daaraan niet getwijfeld behoeft te worden. Mevrouw Eichmann zou het nieuws over het komende bezoek van Eichmann gekregen hebben van een man die een Mercedes bestuurde." Mijn bezoeker nodigde mij uit de razzia als toeschouwer mee te maken. De grote slag zou worden geslagen op oudejaarsavond. Dat was mijn 41ste verjaardag. Ik kon mij geen beter ver jaarsgeschenk voorstellen dan de ge vangenneming van Eichmann. Een paar dagen voor de grote dag deed ik iets waarvan ik nog altijd spijt heb. Ik liet iets los over de ko mende razzia in een gesprek met een bezoeker van het documentatie-instituut een jongeman uit Palestina. De jonge man was niet tevreden eer hij mij zo ver had gekregen dat ik beloofde ér voor te zorgen dat hij met mij mee mocht gaan. Zo gebeurde het dat ik mij op 28 december 's morgens met 'hem in een jeep in een sneeuwjacht naar Bad Aus see liet rijden. Toen wij daar na een heel moeilijke, tocht _.waren aangeko- men drukte ik mijn gast op het hart in de herberg te blijven waar ik hem onderdak had verschaft, zijn neus niet buiten de deur te steken en zo weinig mogelijk met onbekenden te praten. Hij beloofde mij dat, en ook dat hij alleen na het invallen van de duisternis een luchtje zou gaan schep pen als hij daaraan behoefte had, en niet eerder. Overal in de omgeving waren, over eenkomstig een zorgvuldig uitgewerkt plan van actie, op strategische punten detectives geposteerd. Zij hadden op dracht daar van negen uur in de mor gen tot laat in de avond scherp uit te kijken. Wij namen aan dat Eichmann zou komen uit de richting van Grundl- see. Bad Aussee was in feeststemming, die oudejaarsavond die ik nooit zal vergeten. De mensen bereidden er zich luidruchtig en uitgelaten op voor in goede stemming de jaarwisseling te vieren. Alle deelnemers aan de razzia wa ren in die beslissende uren voor de gro te slag op hun post, langs de weg van het centrum van Bad Aussee naar Grundlsee, tot halverwege beide plaat sen. Tegen tienen in de avond maakte ik met de leider van de razzia een inspectietocht langs de verschillende posten. Het was bitter koud. Wij be sloten even iets te gaan drinken om op temperatuur 'te komen, en gingen een herberg binnen. Ik zette grote ogen van schrik op toen ik daar mijn gast zag zitten, ster ke verhalen vertellend over zijn wapen feiten in de oorlog in Palestina. Ik pro beerde zijn aandacht te trekken en hem naar buiten 'ce wenken, maar hij begreep mijn bedoelingen niet en bleef zitten opscheppen. Nu gaat het mis, dacht ik, we had den hem nooit mee moeten nemen. Mijn metgezel probeerde mijn onge rustheid weg te nemen. „Het is al over tienen", zei hij, „wat kan er nu nog misgaan." Het was al mis. Een eind verder, bij onze eerstvolgende pose, vernamen wij dat het als een lopend vuurtje door Bad Aussee ging dat er verscheidene Israëliërs waren aangekomen. Ik zag mij mijn verjaarsgeschenk ontglippen. Tegen elven hadden we nog geen nieuws over Eichmann. Wij wisten dat hij, als hij werkelijk van plan was, oud en nieuw met vrouw en kinderen te vieren, op dat moment Grundlsee al moest hebben verlaten. Twintig minuten later kwam de jobs- Tijding. De man die het verste stuk van de weg naar Grundlsee in het oog had gehouden, had gerapporteerd dat de vogel gevlogen was. „We kunnen wel vertrekken", zei de leider van de razzia, „Eichmann moet een waarschuwing hebben gekregen, op het laatste nippertje." Ik kon geen woord uitbrengen. De teleurstelling was te groot. Ik kon haar nauwelijks verwerken. „Neem het toch niet zo zwaar, me neer Wiesenthal", zei de leider van de razzia. „We krijgen hem wel, de vol gende keer. Maar we moeten geduld hebben. Jammer genoeg is er geen kans op toestemming voor een razzia in Grundlsee. Hij zou ons anders niet kunnen ontsnappen, want wij weten in welk groepje huizen hij zich verborgen moet houden." Ongeveer een uur later hoorden wij van de man die voor ons in Grundlsee op de uitkijk had gestaan wat er pre cies was gebeurd. „Tegen, half twaalf", vertelde hij, „zag ik twee mannen de richting van Bad Aussee uitlopen. Opeens holde van de andere kant iemand naar de twee mannen toe en hield de twee even staande. Het drietal ging toen naar Grundlsee." De volgende morgen, aan het ont- PROCES-EICHMANN Servatius kritiseert president rechtbank TEL AVIV (Reuter) De West duitse advocaat Servatius zal waar schijnlijk bezwaar maken tegen de sa menstelling van de rechtbank die over de oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann zal oordelen. Bij zijn terugkomst van een reis naar Duitsland zei dr. Serva tius gisteren op het vliegveld hij Tel Aviv dat hij vond dat de president van de bijzondere rechtbank te Jeruzalem dr. Ben Halevi, bevooroordeeld is. Halevi zou dit hebben laten blijken bij het behandelen van een andere zaak, waar hij Eichmann had aangeduid als „een duivel". Op zijn reis door Duitsland had hij niemand kunnen vinden die als getuige a décharge voor Eichmann wilde optre den. De bijzondere rechtbank zal zolang het proces duurt, elke week van maandag ochtend tot vrijdagmiddag bijeen zijn Er is nog niet beslist of het proces ver filmd zal worden voor televisieuitzen dingen en of er foto's gemaakt zullen mogen worden. Servatius zei zich tegen verfilming te hebben verzet omdat film materiaal misbruikt zou kunnen worden om invloed op de gang van het proces te oefenen. Advertentie Van onze Haagse redactie DEN HAAG. Met een tuiltje roze anjers, haastig neergelegd op de onderste tree van het bordes van Huis ten Bosch in Den Haag, bracht gistermiddag een schuchter meisje hulde aan koningin Juliana bij haar koperen regeringsjubi leum. Zo werd even het strenge protocol van de huldiging doorbro ken. Prins Bernhard droeg er per soonlijk zorg voor dat de spontaan neergelegde anjers in de drukte van het défilé niet verloren gingen. Met het défilé sloot de huldiging van koningin Juliana bij haar rege ringsjubileum, een huldiging die op uitdrukkelijk verzoek van de Koningin zo sober mogelijk was gehouden. Indrukwekkend Ruim anó'erhalf uur lang hebben de Koningin, de Prins en de prinsessen Beatrix en Irene, op het bordes het 'huldeblijk van het Nederlandse volk, vertegenwoordigd door een man, een vrouw en een kind uit alle 978 gemeen ten en van deputaties van de Neder landse Antillen, Suriname en Neder lands Nieuw-Guinea in ontvangst ge nomen. Prinses Wilhelmina volgde de plechtigheid in een zaal van Huis ten Bosch. Indrukwekkend was de entree van de koninkrijksgroep, gevormd' door een vertegenwoordiger van iedere provin cie, zeven mensen uit verschillende be roepen, negen representanten van de Nederlandse Antillen, veertien van Su riname en elf van Nederlands Nieuw- Guinea. De groepen droegen de vlag gen van de koninkrijksó'elen met zich mee. De Nederlandse driekleur werd gedragen door de wereldkampioen op de schaats, Henk van der Grift, die later, staand'e op het bordes, door prins Bernhard persoonlijk werd geluk gewenst. Terwijl een aantal leerlingen van de middelbare dagschool voor meisjes te Rijswijk op het grasveld voor Huis ten Bosch een kroon legde van 32.000 gele, rode en roze tulpen, marcheerden van verschillende kanten de Marinierska pel, d'e kapel van de Koninklijke lucht macht en de Koninklijke Militaire Kapel naar het middenterrein. Na de parade van de provincies nam de Haagse acteur Paul Steenbergen plaats op het bordes, waar hij het ge^ dicht voordroeg, dat Ed. Hoornik voor deze gelegenheid had geschreven. bijt, zei de leider van de razzia tegen mij: „We hebben wel heel erg pech gehad. Toen Eichmann werd gewaar schuwd kon hij zeker niet meer dan 200 of 300 meter van ons vandaan zijn geweest." Diep terneer geslagen ging ik van Bad Aussee naar Linz terug. <Ik was zo afwezig, haast apathisch, dat het mij zelfs onverschillig liet dat wij op de terugtocht met onze jeep slipten en op de kant in een grote sneeuwhoop te recht kwamen. Het kwam zelfs niet in mij op de jongeman die de oorzaak was geweest van de mislukking van de razzia een verwijt te maken. Een week lang bleef ik, eenmaal in Linz terug, op mijn ka mer. Niemand kon die hele week een woord uit mij krijgen. Het duurde heel lang voordat ik die slag te boven was en mij had verzoend met de gedach te dat de Voorzienigheid de tijd voor de arrestatie van Eichmann toen nog niet gekomen achtte. VOLGENDE KEER: MIJN LEVEN IN GEVAAR „Vier meisjes, maar symbolen tege lijk, van de vier delen van het Ko ninkrijk". Dat waren de laatste regels van het gedicht, waarop vier meisjes uit de vier koninkrijksdelen zich naar het bordes begaven en de Koningin het koninkrijksboeket bloe men, versierd met oranje linten, aan boden. Koningin Juliana dankte met de vol gende woorden: „Ik dank u voor deze hulde deze is werkelijk veel te mooi, als gold die al mijn zilveren jubileum. Eigenlijk vind ik 12% jaar nog maar zo'n korte tijd om er zoveel aandacht aan te besteden. Ik weet wel dat ai de 12%-jarige kinderen, die hier van middag aanwezig zijn, het wèl lang vinden, maar als ze later werk hebben, zullen ze het waarschijnlijk met me eens zijn, dat dit van een hele levens taak toch maar een klein stukje is. Evenwel dank ik u voor uw komst hier en voor de warme gevoelens, door u hier tot uiting overgebracht. Ook zou ik van deze plaats een har telijk woord van dank willen toeroe pen, aan al wie op enigerlei wijze mij hun goede wensen deden toekomen. De afgelopen 12% jaar zijn voor ons allen menigmaal bewogen geweest, maar de grote hartelijkheid, die ik daarin mocht ondervinden en waarmee ik me vandaag weer omringd voel, is een extra stimulans om met u allen de komende periode tegemoet te gaan. Ik dank u allen van ganser harte." De duizenden deelnemers aan de ma nifestatie „Wij vertrouwen" zongen daarop het Wilhelmus, waarna het de- filé begon. Onderzoek naar Friso Advertentie De 23 genezende bestanddelen van Abdijsiroop (Akker-Si roop) jagen die gevaarlijke griephoest weg uit uw gezin. I!i?en nieuwsdienst AMSTERDAM De inspecteur-gene raal voor de scheepvaart overweegt een nieuwe regeling in te stellen voor de reddingsmiddelen aan boord van kleine kustvaarders. Als de re geling van kracht zou worden, zou den op dergelijke schepen drie op blaasbare rubberboten öf één sloep en één rubberboot ter beschikking van de bemanning moeten staan. De hoofdinspecteur voor de scheepvaart, de heer J. Metz, deelde dat gisteren in Amsterdam mee tijdens het onderzoek naar de oorzaak van het ongeluk met de Nederlandse kustvaarder Friso op 24 oktober van het vorige jaar. Vijf mensen kwamen om het leven, toen de Friso, met cokes onderweg van En geland naar Denemarken, voor de kust van Denemarken verging. De 22-jarige machinist J. Dijkstra uit Franeker overleefde de ramp. Gisteren is hij door de Raad voor de scheepvaart gehoord. Noodweer Veel wist hij niet te vertellen. Het schip had twee dagen in zwaar weer geva ren en toen het ging zinken was hij overboord gesprongen. Hij had een sloep weten te pakken en was zes uur later door een Duitse boot opgepikt. Wel kwam vast te staan, dat van de la ding tachtig ton cokes op het dek was gestuwd; maar voordat de Friso kap seisde, was dat deel van de lading al overboord geslagen. De heer Metz vond dat voor schepen onder de vijf honderd ton de Friso mat bijna vierhonderd ton - het vervoeren van een deklast ten sterkste moet worden ontraden. Dat de bemanning van het schip niet compleet was geweest er was geen stuurman aan boord had volgens de hoofdinspecteur niets te maken met de oorzaak van het ongeluk. Hij ge loofde. dat er in het noodweer water in de ruimen was gekomen, waardoor de pompinstallatie onklaar geraakt zou kunnen zijn. Van onze Haagse redactie DEN HAAG In zijn vergadering van 8 maart zal 't produktschap zuivel zijn advies aan de minister van land bouw vaststellen over kunstmelkpro- dukten. Speciaal zal 't produktschap onder het oog zien de vragen of er voor Ne derlands mager melkpoeder een af zetgebied bij de kunstmelk-industrie te vinden is en of Nederlandse onder nemingen zelf een dergelijke produktie ter hand mogen nemen in het buiten land of in Nederland zelf. Kunstmelk, ook bekend onder de naam „filled milk", wordt gemaakt van mager melkpoeder en plantaardig vet. In de P'hilippijnen heeft de broduktie een grote vlucht genomen (in 1959 rond 60.000 ton). Dit land was tot voor kort een van de belangrijkste afnemers van Nederlandse gecondenseerde melk, maar onze export is nu overeenkomstig die 60.000 ton ge zakt. Voor de Nederlandse zuivelindustrie betekent de opkomst van ..filled milk" dus een ernstig probleem, temeer omdat grote gebieden in Afrika en het Verre oosten de vraag onderzoeken in hoeverre de kunstmelk tegemoet kan komen aan de eiwitbehoeften van de bevolking. De ze gebieden produceren zelf veelal de goedkope plantaardige vetten en hebben met de tilled milk dus het voordeel de eigen produktie te steunen en de bevol king een goedkoper produkt aan te bie den dan geïmporteerde melk. 22 FABRIEKEN De Nederlandse wettelijke voorschrif ten staan niet toe het bereiden en afle veren van melkprodukten die een ander vet bevatten dan melkvet. Evenmin wordt toegestaan de uitvoer van produkten uit koemelk gewonnen, die een ander vet bevatten dan melkvet. Op deze bepalin- gen is de garantie voor de onvervalstheid van de Nederlandse zuivel- en melkpro dukten gebaseerd. In 1958 werden bij een enquete 22 fil- led-milk-fabrieken ter wereld geteld waarvan tien in Amerika, drie in de Phi-' lippijnen, twee in Engeland en een in Nieuw Zeeland, Spanje, Thailand. Mexi. ca Indonesië, El Salvador en Honduras

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 5