DE VAL WILDE NIET DICHTKLAPPEN
Rook
die lekkere
shag
uit de
bekende
handige
doos
OLIE OF MENSEN
halfzwaar
Groot défilé besloot
regeringsjuoueum
Beraad over produktie
kunstmelk in Nederland
Kustvaarders
en meer
reddingboten
door
Simon
Wiesenthal
Ook Bonn wil
„vredeskorps
„Sechsgestim"
Een
spoor
Op voorwaarden
Razzia
Strategisch plan
„Nu gaat het mis"
Op 200 meter I
ABDIJSIROOP
Problemen voor zuivelindustrie
Dinsdag 7 maart 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. S
%i/as het wel Eichmann die over een fabelachtige schat beschikte
en daarmee allerlei ondergrondse nazi-organisaties financierde?
De schrijvers van het boek Adolf Eichmann, Gezant des doods,
Quentin Reynolds, Ephraim Katz en Zwy Aldouby, menen van niet.
Zij vertellen in hun boek, dat in Nederlandse vertaling is uitgege
ven door Hollandia in Baarn, over een Eichmann die als onderge-
dokene een zeer sober bestaantje had:
„Terwijl Eichmann elke mark opzij legde om voor zijn vlucht uit
Duitsland te sparen, groeide er een machtige ondergrondse nazi-be
weging in Duitsland en Oostenrijk, die gefinancierd werd door zwart
handelaren uit de oorlog. De omvang en de verschillende methoden
die zij gebruikten werden jaren later door Simon Wiesenthal ont
dekt, toen een lid van de organisatie hem aanbood inlichtingen te
verstrekken omtrent de nazi-vluchtroute naar het oosten en Zuid-
Amerika, in ruil voor wat Wiesenthal wist over de begraven schatten
in de omgeving van Aussee."
EICHMANN
De grote en kleine oorlogsmisdadigers die na de
oorlog, na de ineenstorting van Hitiers rijk, de
dans der vergelding ontsprongen waren slaagden er
na verloop van tijd in efficiënte ondergrondse or
ganisaties op te bouwen.
Die organisaties hadden twee hoofdtaken: ont
snappingswegen te banen, te onderhouden en te fi
nancieren, en de achtervolgers op een dwaalspoor
te leiden en te houden.
Voor de financiering van die organisaties was
veel, zeer veel geld nodig. Dat geld was er, ver
borgen in de Alpen, in het Duits-Oostenrijkse grens
gebied. Bij de verdeling daarvan hield Adolf Eich
mann de touwtjes vast in handen.
Bij het misleiden van hun achtervolgers maakten
de leiders van de ondergrondse nazi-organisaties ge
bruik van twee technieken. Zij brachten de speur
ders in diskrediet door ze ervan te beschuldigen als
agent voor de Sowjetunie te werken en door ze in
valstrikken te laten lopen met hulp van handlang
sters die bereid waren haar natuurlijke charmes
als wapen in de strijd te gebruiken.
In navolging van Amerika
Van onze correspondent
BONN. De Westduitse regering
wil in navolging van de Verenigde
Staten ook een „vredeskorps" oprich
ten voor hulp aan de onderontwikkel
de gebieden. Dit heeft de Westduitse
minister van buitenlandse zaken, Von
Brentano, zaterdag in een televisie
uitzending bekend gemaakt.
Hij vroeg om ongeveer duizend jonge
mensen, vooral ingenieurs, artsen, tech
nici en leraren. De Bondsregering heeft
ook maatregelen genomen om de hulp
aan de minder ontwikkelde gebieden te
coördineren.
Reacties
Volgens een bericht van Ass. Press uit
Washington stromen de reacties op pre
sident Kennedy's oproep binnen. Er zijn
tot nu toe ongeveer achtduizend brieven
ontvangen. Een groot deel bevat advie
zen. Tweeduizend aanmeldingen zijn bin
nengekomen uit alle lagen van de be
volking. Het grootste deel komt van
jonge mensen, doch er zijn ook vele aan
meldingen van ouderen, waaronder zelfs
een van een 62-jarige grootmoeder.
Op het hoofdkwartier van de organi
satie wordt hard gewerkt aan het op
stellen van de aanvraagformulieren, het
bepalen van de minimum-eisen, het con
tact zoeken met buitenlandse regeringen
en het beantwoorden van de duizenden
telefonische inlichtingen. President
Kennedy toonde zich tevreden met het
resultaat.
IN het voorjaar van
1945 al ging het ge
rucht, dat Adolf Eich
mann zich schuil zou
houden in de Engelse
bezettingszone van Duitsland. Die
geruchten kwamen in de wereld na
dat twee beruchte oorlogsmisdadi
gers, SS-Obergruppenführer Pohl, en
Rudolf Höss, SS-Hauptsturmführer
en commandant van het concentra
tiekamp Auschwitz tijdens de oorlog,
verklaringen in die zin hadden af
gelegd.
Pohl en Höss waren allebei in de
Engelse bezettingszone van Duits
land gegrepen. Zij hadden zich op
ongeveer vijftig kilometer van el
kaar schuil gehouden. Allebei voel
de men flink aan de tand over hun
eventuele contacten met de voort
vluchtige Eichmann, maar veel ver
der kwam men niet.
Jaren later pas kwam aan het
licht dat Eichmann zich inderdaad
in de Engelse zone van Duitsland
schuil had gehouden, en wel onge
veer halverwege de schuilplaatsen
van Pohl en Höss!
In 1947 had ik op verzoek de
Amerikaanse contraspionagedienst
een lijst verschaft met de namen
en adressen van alle familieden
van Eichmann en zijn vrouw. La
ter bleek mij dat die gegevens wa
ren gebruikt opdat al die familiele
den ondervraagd konden worden.
De familieleden die in de Engelse
zone van Duitsland woonden, wer
den door de Engelsen ondervraagd.
Zijn oom, die in Solingen woonde,
'moet toen hebben verklaard dat hij
er geen idee van had waar Adolf
Eichmann zich kon ophouden. Ja
ren later, toen Eichmann allang
niet meer in Europa was, kwam
het uit dat Eichmann verborgen
zat in het huis van die oom toen
de man werd ondervraagd.
IN 1947 begon het mij duidelijk te
worden dat onder de instanties
die Eichmann zochten er ook wa
ren die het niet in de eerste plaats
op de oorlogsmisdadiger Eichmann.
op de vernietiger van miljoenen on
schuldige levens, voorzien hadden
maar op de ongrijpbare financier van
ondergrondse nazi-organisaties die ont
snappingswegen openhielden.
Men ging uit van deze redenering:
wie die organisatie wil vernietigen
moet er voor zorgen dat zij zonder
geld komen te zitten. Bij het speuren
naar de bron van al dat geld kwam
men terecht in Oostenrijk, in de pro
vincie Stiermarken.
Bij het afluisteren van de telefoon
gesprekken die mevrouw Eichmann
voerde was het meermalen opgevallen
dat zo vaak plaatsnamen in Stiermar
ken werden genoemd. Daarop bouwde
men de theorie dat Eichmann zich in
Stiermarken schuil moest houden en
dat hij in die schuilhoek de financie
ring leidde, daarbij gebruik makend
van handlangers die in opdracht van
hem geld en kostbaarheden ophaalden
uit de geheime bergplaats van goud en
andere kostbaarheden in de „Alpenfes-
tung", waarover vlak na de oorlog zo
druk was gefluisterd in Bad Aussee en
de omliggende dorpen. Ook was de
aankomst, vlak voor het einde van de
oorlog, van Eichmann met een groot
aantal margarinekistjes met geheim
zinnige inhoud nog niet in het vergeet
boek geraakt.
Indien het waar was dat Eichmann
zich schuilhield in de provincie Stier
marken zou ik niets hebben kunnen
uitrichten. Stiermarken maakte name
lijk deel uit van de Engelse bezettings
zone van Duitsland. De Engelsen daar
hadden het in die tijd erg druk met
het tegenwerken van iedereen die mee
hielp de clandestiene joodse ontsnap
pingsweg door Oostenrijk naar Pales
tina open te houden. De Engelsen wa
ren er in die tijd bepaald niet op ge-
Argumenten
al weerlegd
Dit is het stof
omslag van het
nieuwste boek
over de zaak-Eich-
mann, en tot nu
toe het minst sen
sationele. Dit nieu
we boek is vooral
zo belangwekkend
omdat de auteur,
Mosje Pearlman,
er haarfijn in
uiteenzet waarom
Eichmann thans
alleen in Israël
terecht kan staan
en nergens an
ders.
Pearlman be
strijdt in zijn boek
bij voorbaat al de
eventuele argu
menten van Eich-
manns verdedi
gers, dat Israël
niet het recht zou
hebben een vonnis
over Eichmann te
vellen.
[N EXODUS, het bekende boek van de
t Amerikaan Leon Uris, komen twee
passages voor over de rol van Enge
land in het joodse drama die duidelijk
illustreren wat Wiesenthal bedoelt.
De ene passage gaat over de tijd die
vooraf ging aan de grote joodse tra
gedie waarin Eichmann zo'n bloedige
rol speelde. Het is een alinea over de
besluiten van de toenmalige Engelse
regering die het de Duitse joden on
mogelijk maakten naar Israël te ont
komen eer Eichmann en de zijnen kon
den toeslaan:
„Whitehall en Chatham House en
Neville Chamberlain, de eerste minis
ter en bijlegger bij uitstek, verbijster
den de gehele wereld met hun
uitspraak. De Engelse regering publi
ceerde vlak voor de tweede wereld
oorlog een witboek waaruit bleek dat
de wanhopige Duitse joden de moge
lijkheid tot emigratie naar en tot
verdere aankopen van land (in Pales
tina - Red.) was ontnomen. De bijleg
gers van München die Spanje en
Tsjechoslowakije verkocht en verraden
hadden bleken ook de Palestijnse joden
te hebben verraden."
DREIGEMENTEN
De tweede passage gaat over het
verzet van Engeland, na de tweede
wereldoorlog, tegen de uittocht van
ontheemde oosteuropese joden naar
Palestina, en de verontwaardiging
waarmee de toen nog democratische
regering van Tsjechoslowakije de En
gelse dreigementen van de hand wees.
Engeland eiste dat Tsjechoslowakije
een uit Polen komende trein met jood
se vluchtelingen zou tegenhouden. Uris
schrijft hierover:
,,De Engelse ambassadeur stond men
meteen een onderhoud met Masaryk
(de Tsjechische minister van buiten
landse zaken - Red-) toe. Hij eiste dat
de joden naar Polen teruggestuurd
zouden worden. Hij wees er op dat het
transport illegaal was, in strijd met
de Poolse wetten, en was georganiseerd
door Zionisten die er op uit waren de
Palestijnse kwestie op de spits te
drijven.
Masaryk glimlachte: Ik weet niet
veel over olieleidingen, mijnheer de
ambassadeur, zei hij, maar ik weet
wel iets ovef vluchtroutes voor mensen.
GRENZEN OPEN
Het was bekend dat Masaryk zeer
beslist op de hand van de joden was.
De ambassadeur liet doorschemeren
dat het misnoegen van Engeland op
heel wat duidelijker wijze tot uitdruk
king gebracht zou kunnen worden.
Mijnheer de ambassadeur, zei Masa
ryk, ik wens niet te bukken voor dit
Engelse dreigement of welk ander ook.
Zo lang ik minister van buitenlandse
zaken ben van Tsjechoslowakije, staan
de grenzen van mijn land open voor
de joden, ongeacht of zij in het bezit
van een Visum of paspoort zijn of niet."
HÖSS
commandant van Auschwitz tijdens
zijn berechting
brand dat ontheemde oosteuropese jo
den bij duizenden naar Palestina gin
gen.
Ook bij het speuren naar oorlogs
misdadigers kreeg men in die tijd van
de Engelsen allesbehalve geestdriftige
en volledige medewerking. Met dat
gebrek aan medewerking heb ik zelf
onplezierige ondervindingen gehad:
Stiermarken moest dan ook voor de
leiding van de ondergrondse nazi-orga
nisaties een betrekkelijk veilig gebied
zijn. De voornaamste van die organisa
ties heette „Sechsgestim". Het was,
uiteraard, een antisemietische organi
satie. De naam had dan ook niets te
maken met de zespuntige ster van
David. Wel hield de naam verband
met de zes plaatsen van waaruit de
organisatie werd geleid.
Telkens wanneer leden van de
„Sechsgestim" waren gearresteerd
bleek bij ondervraging dat het geld
dat de organisatie gebruikte, uit de
streek van de Aussee moest komen.
Ook vertelden sommige gearresteer
den dat het geld beschikbaar was ge
steld door de groep-Eichmann.
Elke ondergrondse organisatie die
geld kreeg van die groep moest vol
doen aan een voorwaarde: zij moest
anti-semietisch zijn.
In december 1949 kreeg ik bezoek
van een opsporingsambtenaar van de
Oostenrijkse staatsveiligheidsdienst.
Hij had mijn hulp nodig. Het ging, zo
bleek mij, hem en zijn superieuren
niet in de eerste plaats om de grote
oorlogsmisdadiger Eichmann als wel
om het afsnijden van de ontsnappings
weg van Duitsland via Oostenrijk
naar Egypte en andere Arabische
landen voor vroegere nazi's.
Het was bekend dat een zekere Bur
ger een belangrijke rol in dat werk
speelde. Of de naam Burger mij iets
zei? Hij wilde ook met mij spreken
over Eichmann.
Ik vertelde hem wat voor een man
SS-Hauptsturmführer Anton Burger,
eens een van de naaste medewerkers
van Eichmann, was. Burger, die ik
in maart 1947 had ondervraagd toen
hij nog gevangen zat. Burger, zelf een
oorlogsmisdadiger van formaat.
„Volgens onze inlichtingen werkt
Burger op het ogenblik nauw met
Eichmann samen", zei mijn bezoeker.
„Ons spoor leidt naar Stiermarken.
Wij hebben kunnen vaststellen dat er
verbinding is tussen Eichmann en de
ondergrondse nazibeweging hier. Bur
ger werkt als verbindingsman en
koerier, maar Eichmann laat zich niet
zien. Die houdt zich verborgen. £ich-
mann moet een schat verborgen hou
den in de Alpen en daarmte de vele
ondergrondse nazi-organisaties in Oos
tenrijk en Duitsland financieel helpen.
Dank zij de hulp van de Amerikaan
se autoriteiten en de Beierse politie
hebben wij de hand gelegd op feiten
materiaal dat van zeer grote betekenis
is, zowel voor Oostenrijk als voor
Duitsland. Als Eichmann gegrepen
werd zou het snel met die ondergrond
se organisaties gedaan zijn."
Mijn bezoeker hield het een en an-
,der voor mij achter, dat merkte ik dui
delijk. Ik besloot daarom hetzelfde te
doen en de gegevens die hij nodig had
niet alle meteen prijs te geven. Dui
delijk liet ik blijken dat ik wist dat
zij mij nodig hadden en dat ik daarom
mijn voorwaarden wilde stellen.
„Ik ben bereid mijn kaarten op ta
fel te leggen", zei ik, „maar dan moet
u dat ook doen. Ik ga er van uit dat
u mijn betrouwbaarheid niet in twijfel
trekt. Anders zou u niet nu bij mij
zijn gekomen. Sterk heb ik de indruk
dat u Eichmann dicht op de hielen
zit en hem in de kraag wilt grijpen.
Als dat zo. is wil ik er bij zijn."
Ik vroeg mijn bezoeker rustig over
die voorwaarde na te denken. De paar
uren bedenktijd die ik hem gaf wilde
ik gebruiken om de gegevens die hij
nodig had bij elkaar te zoeken.
Het werden er meer dan een paar
uren. Pas de volgende dag kwam hij
terug. Hij had voor het overleg met
zijn superieuren meer tijd nodig gehad
dan ik had kunnen denken.
„Tussen 28 december en 2 januari
gaan we een razzia houden in Bad
Aussee en omgeving", zei hij. ..Vol
gens betrouwbare inlichtingen die wij
hebben gekregen wil Eichmann oude
jaarsavond met zijn vrouw en kinderen
vieren. Hij moet erg naar zijn kinderen
verlangen. Onze zegslieden beweren
dat daaraan niet getwijfeld behoeft te
worden. Mevrouw Eichmann zou het
nieuws over het komende bezoek van
Eichmann gekregen hebben van een
man die een Mercedes bestuurde."
Mijn bezoeker nodigde mij uit de
razzia als toeschouwer mee te maken.
De grote slag zou worden geslagen op
oudejaarsavond. Dat was mijn 41ste
verjaardag. Ik kon mij geen beter ver
jaarsgeschenk voorstellen dan de ge
vangenneming van Eichmann.
Een paar dagen voor de grote dag
deed ik iets waarvan ik nog altijd
spijt heb. Ik liet iets los over de ko
mende razzia in een gesprek met een
bezoeker van het documentatie-instituut
een jongeman uit Palestina. De jonge
man was niet tevreden eer hij mij zo
ver had gekregen dat ik beloofde ér
voor te zorgen dat hij met mij mee
mocht gaan.
Zo gebeurde het dat ik mij op 28
december 's morgens met 'hem in een
jeep in een sneeuwjacht naar Bad Aus
see liet rijden. Toen wij daar na een
heel moeilijke, tocht _.waren aangeko-
men drukte ik mijn gast op het hart
in de herberg te blijven waar ik hem
onderdak had verschaft, zijn neus
niet buiten de deur te steken en zo
weinig mogelijk met onbekenden te
praten. Hij beloofde mij dat, en ook
dat hij alleen na het invallen van de
duisternis een luchtje zou gaan schep
pen als hij daaraan behoefte had, en
niet eerder.
Overal in de omgeving waren, over
eenkomstig een zorgvuldig uitgewerkt
plan van actie, op strategische punten
detectives geposteerd. Zij hadden op
dracht daar van negen uur in de mor
gen tot laat in de avond scherp uit te
kijken. Wij namen aan dat Eichmann
zou komen uit de richting van Grundl-
see.
Bad Aussee was in feeststemming,
die oudejaarsavond die ik nooit zal
vergeten. De mensen bereidden er zich
luidruchtig en uitgelaten op voor in
goede stemming de jaarwisseling te
vieren.
Alle deelnemers aan de razzia wa
ren in die beslissende uren voor de gro
te slag op hun post, langs de weg van
het centrum van Bad Aussee naar
Grundlsee, tot halverwege beide plaat
sen. Tegen tienen in de avond maakte
ik met de leider van de razzia een
inspectietocht langs de verschillende
posten. Het was bitter koud. Wij be
sloten even iets te gaan drinken om
op temperatuur 'te komen, en gingen
een herberg binnen.
Ik zette grote ogen van schrik op
toen ik daar mijn gast zag zitten, ster
ke verhalen vertellend over zijn wapen
feiten in de oorlog in Palestina. Ik pro
beerde zijn aandacht te trekken en
hem naar buiten 'ce wenken, maar
hij begreep mijn bedoelingen niet en
bleef zitten opscheppen.
Nu gaat het mis, dacht ik, we had
den hem nooit mee moeten nemen.
Mijn metgezel probeerde mijn onge
rustheid weg te nemen. „Het is al over
tienen", zei hij, „wat kan er nu nog
misgaan."
Het was al mis. Een eind verder,
bij onze eerstvolgende pose, vernamen
wij dat het als een lopend vuurtje door
Bad Aussee ging dat er verscheidene
Israëliërs waren aangekomen.
Ik zag mij mijn verjaarsgeschenk
ontglippen. Tegen elven hadden we
nog geen nieuws over Eichmann. Wij
wisten dat hij, als hij werkelijk van
plan was, oud en nieuw met vrouw en
kinderen te vieren, op dat moment
Grundlsee al moest hebben verlaten.
Twintig minuten later kwam de jobs-
Tijding. De man die het verste stuk
van de weg naar Grundlsee in het oog
had gehouden, had gerapporteerd dat
de vogel gevlogen was.
„We kunnen wel vertrekken", zei de
leider van de razzia, „Eichmann moet
een waarschuwing hebben gekregen,
op het laatste nippertje."
Ik kon geen woord uitbrengen. De
teleurstelling was te groot. Ik kon
haar nauwelijks verwerken.
„Neem het toch niet zo zwaar, me
neer Wiesenthal", zei de leider van de
razzia. „We krijgen hem wel, de vol
gende keer. Maar we moeten geduld
hebben. Jammer genoeg is er geen
kans op toestemming voor een razzia
in Grundlsee. Hij zou ons anders niet
kunnen ontsnappen, want wij weten in
welk groepje huizen hij zich verborgen
moet houden."
Ongeveer een uur later hoorden wij
van de man die voor ons in Grundlsee
op de uitkijk had gestaan wat er pre
cies was gebeurd.
„Tegen, half twaalf", vertelde hij,
„zag ik twee mannen de richting van
Bad Aussee uitlopen. Opeens holde
van de andere kant iemand naar de
twee mannen toe en hield de twee
even staande. Het drietal ging toen
naar Grundlsee."
De volgende morgen, aan het ont-
PROCES-EICHMANN
Servatius kritiseert
president rechtbank
TEL AVIV (Reuter) De West
duitse advocaat Servatius zal waar
schijnlijk bezwaar maken tegen de sa
menstelling van de rechtbank die over
de oorlogsmisdadiger Adolf Eichmann
zal oordelen. Bij zijn terugkomst van
een reis naar Duitsland zei dr. Serva
tius gisteren op het vliegveld hij Tel
Aviv dat hij vond dat de president van
de bijzondere rechtbank te Jeruzalem
dr. Ben Halevi, bevooroordeeld is.
Halevi zou dit hebben laten blijken
bij het behandelen van een andere zaak,
waar hij Eichmann had aangeduid als
„een duivel".
Op zijn reis door Duitsland had hij
niemand kunnen vinden die als getuige
a décharge voor Eichmann wilde optre
den.
De bijzondere rechtbank zal zolang het
proces duurt, elke week van maandag
ochtend tot vrijdagmiddag bijeen zijn
Er is nog niet beslist of het proces ver
filmd zal worden voor televisieuitzen
dingen en of er foto's gemaakt zullen
mogen worden. Servatius zei zich tegen
verfilming te hebben verzet omdat film
materiaal misbruikt zou kunnen worden
om invloed op de gang van het proces
te oefenen.
Advertentie
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG. Met een tuiltje
roze anjers, haastig neergelegd op
de onderste tree van het bordes van
Huis ten Bosch in Den Haag,
bracht gistermiddag een schuchter
meisje hulde aan koningin Juliana
bij haar koperen regeringsjubi
leum. Zo werd even het strenge
protocol van de huldiging doorbro
ken. Prins Bernhard droeg er per
soonlijk zorg voor dat de spontaan
neergelegde anjers in de drukte van
het défilé niet verloren gingen.
Met het défilé sloot de huldiging
van koningin Juliana bij haar rege
ringsjubileum, een huldiging die op
uitdrukkelijk verzoek van de Koningin
zo sober mogelijk was gehouden.
Indrukwekkend
Ruim anó'erhalf uur lang hebben de
Koningin, de Prins en de prinsessen
Beatrix en Irene, op het bordes het
'huldeblijk van het Nederlandse volk,
vertegenwoordigd door een man, een
vrouw en een kind uit alle 978 gemeen
ten en van deputaties van de Neder
landse Antillen, Suriname en Neder
lands Nieuw-Guinea in ontvangst ge
nomen. Prinses Wilhelmina volgde de
plechtigheid in een zaal van Huis ten
Bosch.
Indrukwekkend was de entree van
de koninkrijksgroep, gevormd' door een
vertegenwoordiger van iedere provin
cie, zeven mensen uit verschillende be
roepen, negen representanten van de
Nederlandse Antillen, veertien van Su
riname en elf van Nederlands Nieuw-
Guinea. De groepen droegen de vlag
gen van de koninkrijksó'elen met zich
mee. De Nederlandse driekleur werd
gedragen door de wereldkampioen op
de schaats, Henk van der Grift, die
later, staand'e op het bordes, door
prins Bernhard persoonlijk werd geluk
gewenst.
Terwijl een aantal leerlingen van de
middelbare dagschool voor meisjes te
Rijswijk op het grasveld voor Huis ten
Bosch een kroon legde van 32.000 gele,
rode en roze tulpen, marcheerden van
verschillende kanten de Marinierska
pel, d'e kapel van de Koninklijke lucht
macht en de Koninklijke Militaire
Kapel naar het middenterrein.
Na de parade van de provincies nam
de Haagse acteur Paul Steenbergen
plaats op het bordes, waar hij het ge^
dicht voordroeg, dat Ed. Hoornik voor
deze gelegenheid had geschreven.
bijt, zei de leider van de razzia tegen
mij: „We hebben wel heel erg pech
gehad. Toen Eichmann werd gewaar
schuwd kon hij zeker niet meer dan
200 of 300 meter van ons vandaan zijn
geweest."
Diep terneer geslagen ging ik van
Bad Aussee naar Linz terug. <Ik was zo
afwezig, haast apathisch, dat het mij
zelfs onverschillig liet dat wij op de
terugtocht met onze jeep slipten en op
de kant in een grote sneeuwhoop te
recht kwamen.
Het kwam zelfs niet in mij op de
jongeman die de oorzaak was geweest
van de mislukking van de razzia een
verwijt te maken. Een week lang bleef
ik, eenmaal in Linz terug, op mijn ka
mer. Niemand kon die hele week een
woord uit mij krijgen. Het duurde heel
lang voordat ik die slag te boven was
en mij had verzoend met de gedach
te dat de Voorzienigheid de tijd voor
de arrestatie van Eichmann toen nog
niet gekomen achtte.
VOLGENDE KEER:
MIJN LEVEN
IN GEVAAR
„Vier meisjes, maar symbolen tege
lijk, van de vier delen van het Ko
ninkrijk". Dat waren de laatste
regels van het gedicht, waarop vier
meisjes uit de vier koninkrijksdelen
zich naar het bordes begaven en de
Koningin het koninkrijksboeket bloe
men, versierd met oranje linten, aan
boden.
Koningin Juliana dankte met de vol
gende woorden:
„Ik dank u voor deze hulde deze
is werkelijk veel te mooi, als gold die
al mijn zilveren jubileum.
Eigenlijk vind ik 12% jaar nog maar
zo'n korte tijd om er zoveel aandacht
aan te besteden. Ik weet wel dat ai
de 12%-jarige kinderen, die hier van
middag aanwezig zijn, het wèl lang
vinden, maar als ze later werk hebben,
zullen ze het waarschijnlijk met me
eens zijn, dat dit van een hele levens
taak toch maar een klein stukje is.
Evenwel dank ik u voor uw komst
hier en voor de warme gevoelens, door
u hier tot uiting overgebracht.
Ook zou ik van deze plaats een har
telijk woord van dank willen toeroe
pen, aan al wie op enigerlei wijze mij
hun goede wensen deden toekomen.
De afgelopen 12% jaar zijn voor ons
allen menigmaal bewogen geweest,
maar de grote hartelijkheid, die ik
daarin mocht ondervinden en waarmee
ik me vandaag weer omringd voel, is
een extra stimulans om met u allen
de komende periode tegemoet te gaan.
Ik dank u allen van ganser harte."
De duizenden deelnemers aan de ma
nifestatie „Wij vertrouwen" zongen
daarop het Wilhelmus, waarna het de-
filé begon.
Onderzoek naar Friso
Advertentie
De 23 genezende bestanddelen
van Abdijsiroop (Akker-Si
roop) jagen die gevaarlijke
griephoest weg uit uw gezin.
I!i?en nieuwsdienst
AMSTERDAM De inspecteur-gene
raal voor de scheepvaart overweegt
een nieuwe regeling in te stellen
voor de reddingsmiddelen aan boord
van kleine kustvaarders. Als de re
geling van kracht zou worden, zou
den op dergelijke schepen drie op
blaasbare rubberboten öf één sloep
en één rubberboot ter beschikking
van de bemanning moeten staan.
De hoofdinspecteur voor de scheepvaart,
de heer J. Metz, deelde dat gisteren in
Amsterdam mee tijdens het onderzoek
naar de oorzaak van het ongeluk met
de Nederlandse kustvaarder Friso op
24 oktober van het vorige jaar.
Vijf mensen kwamen om het leven, toen
de Friso, met cokes onderweg van En
geland naar Denemarken, voor de kust
van Denemarken verging. De 22-jarige
machinist J. Dijkstra uit Franeker
overleefde de ramp. Gisteren is hij door
de Raad voor de scheepvaart gehoord.
Noodweer
Veel wist hij niet te vertellen. Het schip
had twee dagen in zwaar weer geva
ren en toen het ging zinken was hij
overboord gesprongen. Hij had een
sloep weten te pakken en was zes uur
later door een Duitse boot opgepikt.
Wel kwam vast te staan, dat van de la
ding tachtig ton cokes op het dek was
gestuwd; maar voordat de Friso kap
seisde, was dat deel van de lading al
overboord geslagen. De heer Metz
vond dat voor schepen onder de vijf
honderd ton de Friso mat bijna
vierhonderd ton - het vervoeren van
een deklast ten sterkste moet worden
ontraden.
Dat de bemanning van het schip niet
compleet was geweest er was geen
stuurman aan boord had volgens
de hoofdinspecteur niets te maken met
de oorzaak van het ongeluk. Hij ge
loofde. dat er in het noodweer water
in de ruimen was gekomen, waardoor
de pompinstallatie onklaar geraakt
zou kunnen zijn.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG In zijn vergadering
van 8 maart zal 't produktschap zuivel
zijn advies aan de minister van land
bouw vaststellen over kunstmelkpro-
dukten.
Speciaal zal 't produktschap onder
het oog zien de vragen of er voor Ne
derlands mager melkpoeder een af
zetgebied bij de kunstmelk-industrie
te vinden is en of Nederlandse onder
nemingen zelf een dergelijke produktie
ter hand mogen nemen in het buiten
land of in Nederland zelf.
Kunstmelk, ook bekend onder de naam
„filled milk", wordt gemaakt van mager
melkpoeder en plantaardig vet. In de
P'hilippijnen heeft de broduktie een grote
vlucht genomen (in 1959 rond 60.000 ton).
Dit land was tot voor kort een van de
belangrijkste afnemers van Nederlandse
gecondenseerde melk, maar onze export
is nu overeenkomstig die 60.000 ton ge
zakt.
Voor de Nederlandse zuivelindustrie
betekent de opkomst van ..filled milk"
dus een ernstig probleem, temeer omdat
grote gebieden in Afrika en het Verre
oosten de vraag onderzoeken in hoeverre
de kunstmelk tegemoet kan komen aan
de eiwitbehoeften van de bevolking. De
ze gebieden produceren zelf veelal de
goedkope plantaardige vetten en hebben
met de tilled milk dus het voordeel de
eigen produktie te steunen en de bevol
king een goedkoper produkt aan te bie
den dan geïmporteerde melk.
22 FABRIEKEN
De Nederlandse wettelijke voorschrif
ten staan niet toe het bereiden en afle
veren van melkprodukten die een ander
vet bevatten dan melkvet. Evenmin wordt
toegestaan de uitvoer van produkten uit
koemelk gewonnen, die een ander vet
bevatten dan melkvet. Op deze bepalin-
gen is de garantie voor de onvervalstheid
van de Nederlandse zuivel- en melkpro
dukten gebaseerd.
In 1958 werden bij een enquete 22 fil-
led-milk-fabrieken ter wereld geteld
waarvan tien in Amerika, drie in de Phi-'
lippijnen, twee in Engeland en een in
Nieuw Zeeland, Spanje, Thailand. Mexi.
ca Indonesië, El Salvador en Honduras