En binnenkort
industrieel?
RILLAND LONKT
NAAR KREEKRAKPLAN
Industrie
en fruit in
Krabbendijke
Beroepsgoederenvervoer
heeft goed materiaal
Pag. 49
INDUSTRIENUMMER
ZEEUWSCH DASBLAD
KRABBENDIJKE Een vrachtrijder werkte zich op tot importeur,
en als de voortekenen niet bedriegen, zal hij zich binnenkort zelfs
zij het op bescheiden schaal industrieel kunnen noemen.
Zo zou men in het kort de geschiedenis kunnen samenvatten van
de heer Waterman, die nu met serieuze plannen rondloopt om een
klein fabriekje te beginnen op het gebied van de land- en tuinbouw.
Maar dat laatste is voorlopig nog toekomstmuziek, hoewel er niet al
te veel twijfel op het gezicht van de heer Waterman te lezen staat als
we hem over deze zaak polsen.
Doorverkoop
Netelig
Aanvankelijk leek dit de nodigre moei
lijkheden op te leveren, maar het be
drijf, dat inmiddels een levenswerk was
geworden, stortte allerminst ineen.
De heer Waterman stationeerde eigen
mensen op de veilingen, zodat hij daar
nu individueel zaken drijft.
Importeur
De geschiedenis van het bedrijf dat
de heer Waterman heeft opgebouwd is
er een van vallen en opstaan.
Maar de kracht van de zakenman is
dat hij na elke val met dubbele ener
gie opveert, dat hij uit zijn nederla
gen winst puurt en dat hij het onver
zettelijke voornemen heeft zich een
voudig niet te laten verslaan.
We laten in het midden of dit moed
is, doorzettingsvermogen, flair of een
voudig een positieve karaktereigen
schap. Een feit is dat de tegenslagen
voor de meesten onder ons een defini
tief struikelblok vormen. Maar er zijn
enkelen die er door groeien.
Niet spectaculair
De carrière van de heer Waterman is
eigenlijk in 1924 begonnen. In dat jaar
bleef het gezin waarvan hij een der tel
gen was ouderloos achter, en dit bete
kende voor de jongens dat er aangepakt
moest worden.
De beginjaren waren bepaald niet
spectaculair. De heer Waterman besteeg
eenvoudig de vrachtwagen van zijn
broer en begon de kost te verdienen
als chauffeur. Hij denderde met een ou
derwets vehikel over de hobbelige en
bonkige wiegen van de jaren twintig.
Slechts één ding zat hem dwars: Dat
de wagen waarin hij reed zijn eigendom
niet was.
In-middels is hij trouwens ook minder
afhankelijk van de doorverkoop gewor
den. want sedert enkel-e weken impor
teert de heer Waterman rechtstreeks uit
Spanje. Een grote wagon sinaasappelen
zagen we het Eindhovense station bin
nenrollen. fruit dat vier dagen tevoren
werd geplukt op de Spaanse kwekerijen.
De weg van de kwekerij naar de
consument is via de veilingen acht da
gen lang. Met deze rechtstreekse m-
port wist de heer Waterman deze tijd
tot de helft te bekorten.
Meer benen
Maar met deze geschiedenis is nog
niet alles gezegd. Het bedrijf steunt op
meer benen dan alleen de import van
zuidvruchten. Tegelijk met de handel
kwam ook een transportbedrijf van de
grond. Met zes vrachtwagens, en met
transportvergunningen voor alle Europe
se landen, mag men ook in dit verband
van een bloeiend bedrijf spreken.
In de derde plaats heeft de heer Wa
terman sinds drie jaar de beschikking
over een grote drooginstallatie met de
mogelijkheid, om op behoorlijke schaal
granen en zaden te drogen, en tenslotte
loopt hij al enige tijd rond met plan
nen voor de stichting van een klein fa
briekje op het gebied van de land- en
tuinbouw.
Dit zou de jongste telg worden die aan
het brein van de „baas" is ontsproten.
En daarmee zou hij tevens de sprong
doen naar een typisch industriële be
drijvigheid.
TJET wegvervoer is in de provincie
A Zeeland van grote betekenis, voor
al in die delen van het gewest, die
niet nabij een spoorwegverbinding
liggen met name Sohouwen-Duive-
land, Tholen, St. Philipsland en
Zceuwsah-Vlaanderen zijn voor de
aan- en afvoer van produkten in be
langrijke mate aangewezen op het
vervoer per auto.
Het ligt voor de hand, dat het be
roepsgoederenvervoer zich dan ook
in de loop der jaren sterk heeft ont
wikkeld in Zeeland. Tal van bedrij
ven verzorgen in belangrijke mate
zelf het vervoer van hun produkten,
doöh daarnaast doet men een beroep
op het beroepsvervoer. Er zijn ook
bedrijven, die zich ingesteld hebben
op uitsluitend transport door het be
roepsvervoer.
In Zeeland treft men 396 bedrijven
voor het beroepsgoederenvervoer over
de weg aan. Zij beschikken samen
over ruim 1250 vrachtauto's. Het wa
genpark van de beroepsvervoerders
in Zeeland voldoet in het algemeen
aan zeer hoge eisen. Dat is in belang
rijke mate te verklaren uit het feit,
dat de bedrijven in dit gewest voor
een groot deel op dit vervoer zijn
aangewezen, terwijl voorts het een
feit is, dat de bestrijding van de ge
volgen van de ramp en de uitvoering
van de deltawerken veel extra ver
voer nodig hebben gemaakt.
In 1930 waagde hij de sprong. Hij
kocht een nieuwe wagen, nam de oude
van zijn broer over, en begon een han
del in aardappelen, groenten en friuit.
Het jaar daarop importeerde hij zuid
vruchten, die hij op Belgische veilingen
kocht en op Nederlandse doorverkocht.
Een bekende en welhaast dagelijkse
gast werd hij op de veilingen van Ant
werpen, Tilburg en Eindhoven en Den
Bosch.
Het bedrijf draaide, en hoe dan ook,
er zat groei in.
Twee dingen tegelijk
Dat laatste heb ik voor een groot ge
deelte te danken aan mijn vrouw zegt
de heer Waterman. En met een veelbe
tekenende blik in de richting van de keu
ken, waar mevrouw Waterman op dat
moment bezig is met de voorbereidin
gen van de maaltijd, zegt hij: „Ze weet
er alles van, en ze is even grondig met
het bedrijf vertrouwd als ik."
Het is niet overdreven. Naast de goot
steen. waarin mevrouw Waterman de
groente wast, staat de telefoon, die om
de vijf minuten rinkelt. Zakengesprekken
tussen de aardappelen, een technisch ge
sprek met de boekhouder tussen de kof
fie en de afwas. Ze doet twee dingen
tegelijk.
In de lange jaren die nu achter de
rug liggen, zijn de moeilijkheden niet
van de lucht geweest. Een van de meest
netelige kwesties „ontbrandde" rondom
de statuten van de Nederlandse zuid-
vruohteribond.
In de statuten van deze bond was
een clausule opgenomen waarin de
verplichting omschreven stond dat de
leden niet van veiling tot veiling ver
kopen mochten. Deze passage zou op
het eerste gezicht een nekslag kunnen
betekenen, maar in de praktijk bleken
de mazen van het net wel heel erg
groot te zijn. In de eerste plaats was
de heer Waterman geen lid van deze
bond. zodat hij zich in feite niet aan
deze statuten hoefde te houden.
En toen de statutair omschreven be
perking in de na-oorlogse jaren tot wet
werd verheven, wist hij zeer definitief
de dans te ontspringen.
Het wetsartikel dicteerde dat de vei
lingen geen handel meer mochten drij
ven voor grossiers.
Enkele weken geleden kwam de
eerste wagon sinaasappelen aan op
het Eindhovense station. Rechts de
heer A. Waterman, die een van de
vruchten keurt.
FRUITTEELT en industrie. Zo ligt
het in Krabbendijke. Want in dit
nog jonge en moderne fruiteentrum
van oostelijk Zuid-Beveland blaast
ook de industrie een behoorlijke
partij mee. Het gemeentebestuur
stimuleert dan ook de vestiging van
industrie. In Krabbendijke staat de
grote conservenfabriek „Herba",
waarin voor vele arbeiders het ge
hele jaar door werk is. De directie
van de „Herba" loopt met plannen
tot uitbreiding rond. Het ligt in de
bedoeling om naast het bestaande
fabriekscomplex een nieuw gebouw
neer te zetten. Wanneer met de
bouw daaraan kan worden begon
nen is nog niet bekend.
Daarnaast staat in Krabbendijke een
fabriek voor de verwerking van
vlasvezelplaten. Ook in dit bedrijf
worden goede zaken gedaan en
vinden vele handen werk. En on
langs is opgericht de N.V. Fritura
Chips, welke N.V. in een bestaande
complex, de Zouterij geheten, met
de produktie van fritura chips is
DILLAND lonkt naar het Kreekrak-
plan. Hoewel een Brabants plan,
zal toch de eerste spade ter uitvoe
ring van dit plan in de grond gaan
in de gemeente Rilland-Bath. Al
thans zo staat het op papier. En
daarom is de gemeente Rilland ten
nauwste betrokken bij de ontwik
keling rond het gebied van de
Kreekrak. „Als inderdaad de eerste
begonnen. Veel mankracht komt
daar weliswaar niet aan te pas, om
dat de produktie geheel op Ameri
kaanse leest is geschoeid. Dat wil
zeggen: vrijwel volledig gemecha
niseerd.
In dit verband willen wij ook tot de
industrie rekenen de veiling Krab
bendijke en Omstreken. Daar klopt
immers het hart van de fruitteelt,
daar worden zaken gedaan. De vei
ling is een omvangrijk „bedrijf"
met vele werknemers. En ook de
veiling breidt uit. Momenteel wordt
hard gewerkt aan de bouw van een
grote neerzethal naast het bestaan
de veilingcomplex.
Fruitteelt en industrie gaan dus in
Krabbendijke hand in hand. Een
welvarende gemeente, waar men
de zaken energiek weet aan te pak
ken. Ook met betrekking tot de in
dustrie.
fase in onze gemeente plaats vindt
zal dit voor Rilland verstrekkende
gevolgen hebben" zo vertrouwde de
de burgemeester, de heer J. W. C.
Jobse ons toe.
„Ontegenzeglijk openen zich dan
grote perspectieven. Overigens ver
wacht ik niet, dat voorlopig met de
uitvoering van dit gigantische plan
zal worden begonnen. De uitlatin
gen van minister Korthals bij de
behandeling van zijn begroting van
Verkeer en Waterstaat in de Twee
de Kamer waren bepaald niet op
timistisch van aard".
Het gemeentebestuur heeft heus niet
de illusie, dat zich in de toekomst
grote industriële bedrijven in de
gemeente zullen vestigen. Volgens
dit plan is er dan toch een haven
met industrieterrein in de gemeente
Rilland geprojecteerd. Een andere
zaak is, dat Rilland als woonge-
meente van de arbeiders in de
Kreekrakhavens toekomst heeft.
Het gemeentebestuur volgt dan ook
de ontwikkeling rond het Kreekrak-
plan op de voet.
Rilland is een bij uitstek agrarische
gemeente, met een behoorlijk are
aal fruit. En als wij dan toch een
„industrie" willen noemen denken
wij aan de constructiewerkplaats
van de firma Sinke, welke firma
haar vleugels zelfs uitstrekt tot
naar Afrika.
