Oostduits offensief tegen Evang. Kerk ZIJ PREDIKEN IN WAPENROK Eenentwintig dominees vertegenwoordigen de ook op kruisers, fregatten en jagers kerk In vreemde havens HET ONGELOOF VAN KAJ MUNK out boeket „Rooms-protestants gesprek doet diepte van kloof zien" Tegen dansen op schoolavonden Zaterdag 25 februari 1961 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. Voorivendsel om kerk in gareel te krijgen Van een onzer redacteuren OMS GEBEURT het, ergens ter \vereld, in een haven stad. Nederlandse matrozen schuifelen een voor hen vreemd kerkje binnen. Het is nog stil., een vroege zon dagmorgen. Zonlicht speelt door de hoge ramen over alleen maar braniekragen en dan bestijgt ook een man in uniform de kansel. Bovenstaande: werkelijkheid en symboliek Wolf Kerkdiensten Navo-paus Benadering Via de verf Geen officier Ziekenrooster DANK ZIJ 4 MAAL Z...N Ware oecumene Uitvoering „De Lofstem" Enschedese kerken denken al aan studentenpastoraat VISSER 'T HOOFT OVER DE TOENADERING: Onderwijsmensen Zd.-Afrika op toernee in Nederland door Ds. M. dén Boer te Zaamslag Oude rekening Zièkenavondmaal De kerk mijner dromen Op de foto een patrouillevaartuig in volle zee. Inzet: de omslag van het hoekje Dagelijkse orderseen uitgave van de Protestantse Geestelijke verzorging der Ma rine. In dit boekje vinden de militairen, zoals de ondertitel zegt Een rantsoen voor elke dag" Voor elke dag van het jaar is hier een pittig woord in opgenomen. Pe werkelijkheid is dat op zondagen waar ook ter wereld, altijd wel ergens schepen van onze Koninklijke Marine in vreemde havens lig gen. Aan boord is het nauw en bekrompen, maar het Woord moet ge bracht worden. En juist dan gaat dominee, want er is een „Vlop" aan boord, aan het werk. Hij zorgt er voor dat aan de wal een kerkgebouw ge bruikt kan worden: de werkelijkheid. En symbool van deze achtergrond: eenentwintig vlootpredikanten van de Protestantse Geestelijke Verzorging waken voor de aanwezigheid van de Kerk, ook op kruisers, fregatten en jagers. Duitsland wonen geen visum kunnen krijgen. Naar verluidt zouden ook duidelijke te genstanders van atoombewapening en de Navo en die zijn er nog al wat in Duitse protestantse kring geen kans krijgen de DDK binnen te ko men. In dat alles ziet men aanwijzingen, dat de Navo en dergelijke motieven ei- genlijk geen rol spelen. BERLIJN. - Het stille offensief disten van het Atlantische verdrag en dus kunnen wij hun geen gastvrijheid verlenen. Maar men bedoelt: elk con tact met de westelijke helft van de kerk moet verdwijnen, opdat ze zon der al te veel moeite de staat in han den kan vallen. van de Oost-) Duitse Democrati sche Republiek tegen de protes tantse kerken heeft thans een sterk accent gekregen door de twee openlijke maatregelen, die de re gering in de Oostberlijnse voorstad Pankow heeft genomen. Zoals ge meld heeft men de oostelijke sec tor van de stad Berlijn gesloten verklaard voor deelnemers aan de Duitse evangelische kerkdag, die in- Berlijn wordt gehouden dit jaar. En- zij heeft Oost-Berlijn verboden als plaats van samenkomst van de generale synode der Evangelische kfrk in Duitsland, de EKD, en talrijke Westduitse functionarissen van deze kerk bij de sectorgrens tegengehouden. Walter Ulbricht, de secretaris-generaal van de communistische partij, heeft de Navo-argumenten allemaal nog eens opgesomd, toen een delegatie een verzoekschrift met 32.000 Oostdultse handtekeningen kwam aanbieden. Bij monde van de bejaarde vader van de atoomspion Klaus Fuchs vroegen zij om toestemming voor het houden van de synode. Maar nee: de Westduitse kerkelijke leidslieden hadden volgens Ulbricht de strijd tegen de DDR aan gebonden. Bisschop Dibelius was een „wolf m schaapskleren". De synode is nu in West-Berlijn gehou den. Alleen de openingszitting zou trou wens in de oostelijke sector van de stad gehouden worden, in de bis schopskerk van de stad, de Maria» kerk. Bij die gelegenheid werden de westerse synodeleden teruggestuurd. in stilte Bisschop Dibelius, die af treedt als voorzitter van de raad der EKD, maar als bisschop van Ber lijn en (het Oostduitse) Brandenburg aanblijft, verklaarde in zijn jaarver, slag, dat de regering niet wenst te spreken met vertegenwoordigers Van de EKD. Wel wil men vertegenwoor digers van de Oostelijke provinciale kerken ontvangen. WIJ VLOOTPREDIKANTEN zijn er niet in de eerste plaats om de Ma- rlnè te dienen, maar om onze Heer te dienen." Dit zei ds. C. A, Metting van Rijn mij aan boord van de Hr. Ms. „van Speijk" te Vli9Singen. Ds. Metting van Rijn: dertig jaar, jongste vloot- predikant, enthousiast, ernstig. Lang hebben we gesproken over zijn werk, de geestelijke verzorging onder de mi litairen van de zeemacht. Een soort werk dat vele facetten heeft, facet ten die geen van alle als hèt belang rijkste gekenmerkt kunnen worden. r»E KERKDIENSTEN zijn het meest sJ ln het oog lopend. Onze marine heeft het namelijk altijd als normaal beschouwd dat een ieder 's zondags een kerkdienst bijwoont. Zo moeten minderjarigen naar de kerk, het is een verplichting die ze slechts kunnen ont gaan door de ouders een briefje te la ten schrijven dat hun zoon beslist hier van moet worden ontheven. En de meerderjarigen worden altijd in de ge legenheid gesteld om aan een gods dienstoefening deel te nemen. Op ma rine-instellingen aan de wal, of op sche pen in een haven, wordt daar niet zo'n druk gebruik van gemaakt omdat ve len natuurlijk in de stad ter kerke gaan, Op de varende schepen is het an ders. Altijd is daar wel een groepje dat op zondagmorgen het Evangelie wil ho ren. Mocht er geen predikant aan boord zijn, dan is het overigens aan de com mandant of een der officieren om de Deze EKD is een federatie van lands- - en provinciale kerken. Zij is ongeveer Oe weigering is overigens niet in de enige organisatie die beide Duits- geduid. Risschor» uihelltis. Hi landen omspant. En dat is natuurlijk niet naar de zin van de machthebbers ln de DDR, die aansturen op de ves tiging van een afzonderlijke protes tantse kerkenbond in Oost-Duitsland, die uiteraard zonder verbondenheid met de Westduitse kerken aanzienlijk minder in staat kan zijn om zijn zelf standigheid te bewaren. Opmerkelijk is het wapen dat de Oostduitse autoriteiten hanteren. Ze hebben de overeenkomst opgedolven, die de EKD in 1958 heeft gesloten met de regering in de Bondrepubliek (West-) Duitsland inzake de geestelijke verzorging van het bondsleger. De sy node die toen deze overeenkomst aan ging heeft toen onder zeer zware druk gestaan. De propagandistische santen kraam werd bii die gelegenheid uitge breid met fraaiigheden als „Navo- nee de Berliins-Branden- Deze bisschop Krummacher wordt sa; Maar, aldus dr. Dibelius, de kerk en haar leden vormen nog steeds een een heid. De pogingen om de kerk te scheuren zijn mislukt. Sterker dan ooit is onze eenheid. Een andere Oostduitse bisschop, Frie drich Krummacher, zei dat Oost- en Westduitse christenen niet van elkaar zullen gaan, omdat het geloof sterker is dan alle politieke geschillen. paus", waarmee de Berlijns-Branden burgse bisschop dr. Otto Dibelius de rest van zijn ambtsloopbaan betiteld werd. Nadat de synode die overeenkomst had aanvaard en het kabaal al vrij spoedig was weggeëbd, heeft men eigenlijk weinig meer over de geestelijke ver zorging van het Westduitse leger ge hoord. Blijkbaar heeft iemand in Pankow zich deze rel herinnerd en is zij opnieuw ontketend. Sinds de nazomer van het vorige jaar kent men in Oost-Duitsland niet alleen de verdrukking in de per soonlijke sfeer (de jeugdwijding, na» maaktrouwdiensten e.d. zonder welke een positie in de maatschappij moei lijk te krijgen is). Thans gebruikt de DDR ook officiële maatregelen om de kerken in het ga reel te krijgen. Uitreisvergunningen voor Kerkelijke vergaderingen in het westen kunner de kerkelijke leiders niet meer krijgen. Evenals trouwens kerkelijke vergaderingen in Oost-Duits land niet goed gehouden kunnen wor den omdat de vooraanstaande figuren uit de EKD, die toevallig in West- men met dr. Hanns Lilje genoemd als de meest favoriete kandidaten voor het voorzitterschap van de raad der EKD. Dr. Lilje is luthers bisschop van Hannover. De raad van de EKD is een soort breed-moderamen, met dien ver stande dat de voorzitter van de raad niet noodzakelijkerwijs synodevoórzit- ter is. Met algemene stemmen heeft de syno de haar afkeuring uitgesproken over de tegenwerking die zij bij haar ar beid ondervindt van de machthebbers in de Duitse Democratische Repu bliek. Opnieuw deed de synode, die 148 leden telt, een beroep op de ge meenten en de leden om te bidden en te werken voor de eenheid van de Evangelische kerk in geheel Duits land. de verhouding met het meisje, de ouders en honderd en een problemen waar jon geren mee tobben. E N met dit onderwerp stuiten we direct Het zou tot in de Tweede Wereldoor log duren voordat de organisatie kon worden opgebouwd die thans zo goed functionneert. De behoefte aan gees telijke leidslieden werd ingezien en nu is de vlootpredikant niet meer weg te denken uit het marineapparaat. De grote stuwkracht is geweest het hui dige hoofd van de Protestantse Gees telijke Verzorging, ds. J. H. Sillevis Smitt. De vlootpredikant, „Vlop" zegt de marine afkortingen maken een groot deel utt van het dagelijks marine-jar gon heeft vele taken. Zo is er de „morele les", een vorm van godsdienst onderricht die meestal bestaat uit praatuurtjes, waarin allerlei problemen aan do-minee worden voorgelegd. „Ja", zet ds. Metting van Rijn uiteen, „die probelemen variëren van de beken de vraag waar Adam zijn vrouw van daan haalde meestal gesteld om da Vlop er eens lekker in te luizen tot hoe benader je de mens? „Ik heb vaak het gevoel dat de mensen voor wie je iets wilt schrijven of aan wie je iets te zeggen hebt, zélfs de begrippen die je hanteert niet meer kennen. Het gaat er juist dan om deze begrippen ln ac tuele denkvoors-tellingen om te zetten. Het is ontzettend moeilijk over eeuwige waarden te spreken tegen mensen die meestal misschien is het te scherp uitgedrukt niet verder willen of kun nen denken dan de dag van morgen." Hierna pauzeert ds. Metting van Rijn even en zegt dan: „maar Christus heeft Zijn Boodschap óók zo gebracht dat het verstaanbaar was in Zijn tijd." „We moeten vertalen, we zijn vertalers, we moeten de mens aanspreken met datgene waarvoor hij gevoelig is." cpERWIJL hij met een potlood speelt 1 zegt hij: ,,ik moet het Evangelie brengen via een gesprek met een ma chlnist over de machine, of met een matroos via de verf waarmee hij de scheepswand insmeert. En na een licht merkbare aarzeling: „ja, misschien moet ik een weg vinden via het potje bier. Wamt bij de marine zijn ze heel erg bang voor preken, een tijdverschijn sel overigens. Het woord is nu een maal in discrediet," Hij reikt me een boekje aan uit zijn boekenkast. Het is een fotopoeket met opnamen over het leven van de mens (The family of Man) „kijk" zegt hij, „dit boekje is de uiting van onze tijd. Of anders ge zegd: er was een dichter, zijn zoon werd kunstfotograaf." WAAROM draagt een vlootpredikant, die verkondiger is van het Evan gelie, toch het uniform? „Om dezelfde redenen als die waarom een burger predikant in burger loopt." Wanneer een vlootpredikant of een legerpredi- godsdienstoefening te leiden. Een voor schrift dat nog steeds geldt bij onze Vloot, die een eerbiedwaardige en zin volle reeks tradities in ere houdt. Gaat het te ver om Tromp en de Ruyiter die voor het begin van een zeeslag God om bijstand smeekten als de verre voorzaten, in geestelijk opzicht, van on ze huidige vlootpredikanten te beschou wen? Zeker is evenwel dat in 1667 een ziekentrooster uitvoer op een oorlogs schip van de Republiek. Als vloot predikanten zeggen we soms schertsend dat ons „korps" bijna zo uod is als dat der Mariniers", laat ds. Metting van Rijn zich ontvallen. kant geeh uniform droeg zou dit in itlt dit de militaire samenleving bepaald moeilijkheden scheppen. Bovendien drukt het uniform uit dat hij in hetzelfde „bedrijf" werkt als de mi litairen. En het wil beslist niet zeg gen dat de dominee een wijdver breid misverstand het geheel eens is met wat het militaire apparaat voortbrengt of met de huidige bewa peningswedloop. „Och, het uniform is mijn ambtscostuum", en hij wijst op het kruis op zijn revers. „We hebben wèl galons op de mouw maar er zit geen Krul aan, we zijn officieren! geen Inderdaad, bij de Marine blijft de predikant „dominee", al eet hij dan ook ln de longroom en al lijkt hij op een officier. Want waag het" niet om een Vlop met drie galons aan te spre ken als „overste"! Dominee vertelt, dat het feit dat de Vlop hetzelfde „pak" draagt, in uni form loopt, een positieve kant heeft. Het schept een sfeer van vertrouwen, iets gemeenschappelijks met de militai ren. „In Gilzerljim zit een collega van me. Hij heeft net zo'n opleiding als ik, is van dezelfde leeftijd maar is pre dikant bij de luchtmacht en draagt dus een ander uniform. Het gevolg is, dat al3 er een vlootpredikant op Gilze-Rijen komt er werken ook marinemannen 'de Jantjes eerder naar de Vlop toe stappen dan naar de luchtmachtpredi kant. Hier heerst een simpele waar heid, de waarheid van hetzelfde pak. TPRNSTIGER Ui van Rijn verklaart nog: „we ds. zijn Metting bedrijfs- HILVERSUM. De bouw van het zusterhuis van het diaconessen-zie kenhuis, dat met steun van de actie Vier maal Z...N te Paramaribo ver rijst, is nagenoeg voltooid. Het zusterhuis zal met Ingang van maart voor lopig worden gebruikt voor de opname van patiënten en is daarom voor zien van dertig bedden. Deze maand is begonnen met de exploitatie van de poliklinieken en de apotheek. De besturende zuster is zr. L. Saraber, vroeger directrice van het Haar lemse diaconessenhuls. Zij heeft in de afgelopen maanden veel wijkwerk verricht op de zogenaamde „erfjes" van Paramaribo'» volkswijken. De verpleegkundige mogelijkheden op deze erfjes zijn meer dan onvol doende. Heel wat patiëntjes worden in doze kleine erfwonihkjes van 'Suri- name's hoofdstad nog op een mat op de grond verpleegd. Zelfs al zou men uit het magazijn der diaconessenwijkverpleging een bed ter beschikking kunnen stellen, dan is daarvoor in de houten huisjes van deze bevolkings groep dikwijls niet eens plaats. De stichting Diaconessenarbeid in Suriname, die samen met de NCRV de Nederlandse bijdrage voor dit (lutherse) ziekenhuis inzamelde heeft thans een voorlichtingscentrum te Hilversum gevestigd, dat regelmatig berichten zal verspreiden over de stand van het ziekenhuis. predikanten, we moeten niét geïdenti ficeerd worden met het bedrijf. We doen pastoraal werk, evangeliseren, maar dat alles zónder een vaste ge- meente en zónder een kerkeraad. „De marinepredikant heeft geen geregeld contact meer met de kerkgenootschap pen. De predikanten en de militairen blijven natuurlijk Gereformeerd of Her vormd, of lid van welk kerkgenootschap dan ook, maar als er ergens gesproken mag worden van interkerkelijk dan is het op de vloot. Alle gezindten ver enigd rondom een prediker in blauwe wapenrok: ware oecumene.... Wat doet die Vlop nou zo'n hele dagJe kunt dan antwoorden: hij verspreidt Bij bels, zorgt voor lectuur, leidt godsdienst oefeningen, doopt soms marinekindertjes en verbindt marinemannen in het huwelijk, haalt mensen uit de putdoet „maatschap pelijk werk". Maar wat is nu het resultaat van dit allesDominee Metting van Rijn zei mij: „we zijn slechts zaaiers". TERNEUZEN. Het christelijke zangkoor „De Lofstem" o.l.v. de heer P. de Koster gaf in het hervormde ver enigingsgebouw „De Schakel'?' een ge daagde uitvoering. Naast samenzang en koornummers, was er solozang door mevr. Grootjans, die met orgelbegeleiding door de heer A. Reuver, het Angelus van Cath. van Hennes bracht. Ook de declamaties door nevr. D. Braai en de heer Grootjans verden zeer op prijs gesteld, evenals de zang door het vrouwenkoor. Mevrouw J. Geense-v. d. Have uit St. Phillpsland kwam tijdens haar huis houdelijke bezigheden zodanig te val len dat zij een hersenschudding opliep. De heer G. J. van Neuren te Ka- pelle slaagde voor het volledig voorlo pig diploma scheepswerktuigkundige. Voor de in de school met den Bij bel te Sint-Annaland georganiseerde kij-kavor.d bestond van de zijde der ou ders goede belangstelling. ENSCHEDE. Nauwelijks zijn de plannen van minister Cals met betrek king tot het hoger onderwijs openbaar geworden of de Enschedese kerken be ginnen zich te bezinnen op het studen tenpastoraat aan de derde technische hogeschool. Een commissie van de gereformeerde kerkeraad is zich nu aan het oriënteren en heeft o.m. contact gezocht met de kerken in andere academiesteden en met de kerk van Hengelo. Wanneer te Enschede de campus-ge dachte (alle gebouwen, woningen en studentenhuizen dicht bij elkaar) inder daad doorgaat, dan zit er voor de gere formeerde kerk een goede kant aan de ze plotselinge uitbreiding van haar taak. Zij heeft geruime tijd terug in de hoek van de stad, waar de hogeschoolge- meenscnap dan zal neerstrijken, een kapel gebouwd. De stadsuitbreiding was eenter niet zo groot als men aan vankelijk dacht, zodat het kerkje eigen lijk nooit 's zondags goed bezet is. Opmerkelijk is ook de samenstelling van de kerkeraadscommissie, twee in genieurs, een juriste, een medicus en een theoloog. WESTKAPELLE Het correspon dentschap van de chr. metaalbewerkers- bond te Westkapelle is omgezet in een plaatselijke afdeling. Donderdagavond is hiertoe besloten in een vergadering, waarin de districtbestuurders Nieuw- land en Van de Ende het woord voerden en die onder leiding stond van de heer De Witte uit Vlissingen. Het bestuur be staat uit de heren A. Huibregtse, voorz. P. Lievense, seer, en M. de Witte pen ningmeester. GENEVE (EPS). Het uitvoerend comité (dagelijks bestuur) van de We reldraad van kerken heeft tot de atoom machten de oproep gericht om geen proeven meer te nemen met alle vor men van kernwapens die nu kunnen worden ontdekt en overeen te komen dat er niet ondergronds kleinere kern wapens zuilen worden beproefd. Voorts heeft hat comité aangedrongen op vreed zame samenwerking en overeenstem ming Inzake de verkenning van het heel al teneinde de gevaren en wanorde te vermijden die een gevolg zijn van het binnendringen van de mens in de ruim te. Het comité heeft zijn halfjaarlijkse sa menkomst te Genève vooral gebruikt voor verdere voorbereiding van de as semblee van de Wereldraad, die 18 no vember te New Delhi in India bijéén komt. In de openingsvergadering van het comité heeft de secretaris-generaal, dr. W. A. Visser 't Hooft gewezen op het sterk groeiende aantal officieuze contacten tussen rooms-katholieken en protestanten. Hij waarschuwde er te gen, dat men deze eerste stappen naar een heitere verhouding zou ver warren met een eindoplossing van de vraagstukken die deze twee geloven scheiden. „Juist als er gesprekken op gang komen, blijkt hoe groot het pro bleem wel is", zei hij. AMSTERDAM Een deputatie van veertig Zuidafrikaanse onderwijsman nen komt omstreeks Pasen naar ons land om zich op de hoogte te stellen van het christelijke onderwijs in Neder land. Hun toernee staat onder auspi ciën van de Vrije Universiteit, Er is in Zuid-Afrika geen christelijk lager onderwijs. Men kent de staats school, die wel een zekere christelijke culturele omlijsting heeft (allicht, wan. neer kerk en „nasie" zich zo sterk aan elkaar binden Red.), maar die niet een echt christeiijke school kan heten. Van een doordringen van de Schrift in me thodiek, en inrichting kan men niet spreken. In verschillende Zuidafrikaanse krin gen blijkt men thans wel het tekort van de staatsschool in dit opzicht te voelen. Vandaar deze toernee die dient om het gezelschap te riënteren in het reilen en zeilen van de Nederlandse school met de Bijbel. DIT IS uit het levensverhaal, ik zou! ook kunnen zeggen uit do levensro man van Kaj Munk. We zijn hem nog niet aan het vergeten: die Deense do minee, die in zijn leven alleen maar de kleine kerk van Vedersö heeft gediend, een onooglijk dorp in West-Jutland, maar die van zijn kansel heeft gepreekt tot heel de wereld, zonder dat hij het zelf ooit heeft vermoed. Waarschijnlijk zou hij nooit zo bekend zijn geworden als hij zijn boodschap niet met bloed had be zegeld. Hij viel in de tweede wereldoor log door een Duitse kogel. Als verzets held. Was dit niet gebeurd dan had men hem zeker in de „splendid isolation" van de zonderling gelaten. Nu kent leder hem en zijn zijn boeken in verschillen de talen vertaald. Van uit ons standpunt gezien is het leven van Kaj Munk een fragment gebleven. Gelukkig bestaan er voor God geen fragmenten. Hij iaat Kaj Munk nog altijd spreken, ook nadat hij gestorven is. Spreken door zijn levens verhaal. In dat levensverhaal komt ook het volgende voorval voor. Toen hij nog student was kwam hij eens met vakan tie thuis bij zijn pleegouders. In een on gelovige bui! Heel zijn leven heeft Kaj Munk met zijn ongeloof moeten vechten, ook toen hij al predikant was. Toen was hij echter nog student. Wei nu, thuisge komen van de universiteit ging hij zijn pleegouders hals over kop met dat on geloof Ie lijf: dit kon hij niet meer ge- loven cn dat kon hij niet meer geloven... En toen zei zijn pleegmoeder alleen maar dit: er is nog thee uit de pot, la ten we nog maar een kopje drinken. Met andere woorden, zij verzette nog niet haar stoel voor al dat ongeloof. Er Is nog thee ln de pot! IK GELOOF dat dit een voorval is h> Kaj Munk's levensroman, waarin h' nog tot ons spreekt nadat God hem va zijn eenvoudige kansel wegnam. Spree! vooral tot de generatie van vandaa En dan waag ik mij niet aan een tijd analyse dat is vaak onvruchtbaar b drijf maar ik ben toch niet ver m ais ik zeg dat wij een generatie zij: waarin het niet van de lucht is: dit kut nen we niet meer geloven en dat kun nen we niet meer geloven. Wij zijn de generatic die Ter Braak's „Afscheid van domineesland" zag verschijnen en Szczesny's „De toekomst van het onge loof" en die vindt dat daar toch maar heel veel waars in gezegd wordt. Wij zijn de generatie die in de sneltrein zit en het ene station na het andere voor bijspoort. De generatie van de overwon nen standpunten. Zelfs God heet al een overwonnen standpunt. En nu denk ik aan de student Kaj Munk en zijn ongeloofs bui en ran die pleegouder die haar stoel zelfs niet verzette en alleen maar rustig zei: er is nog thee in de pot. Je kunt daarin lezen dat zij dacht: och dat gaat wel weer over. En daarin had zij ge lijk. Het gaat vaak wel weer over. Ge lukkig. Ook bij onze jonge mensen gaat dat vaak wel weer over. Kom je er mee ln aanraking als ze zo'n ongeloofs bui hebben neem ze dan serieus, natuur lijk, luister dan naar ze, probeer op hun vragen een antwoord te geven, maar. lurl het ook aan, om eens eenvoudig te en ze te zeggen: er is nog thee in de ot, laten we nog maar een kopje thee rinken. yANT weet u wat dit verhaal ook doet? Het stuurt ons door naar de ijbel. Die ons weet te vertellen van od die vanuit Zijn hemelvenster het llemaal ziet wat op aarde gebeurt en iet allemaal hoort wat er op aarde ge zegd wordt. Ook wat er van Hem gezegd wordt; God, een station dat we voorbij gespoord zijn; God, een overwonnen standpunt. En die daar helemaal niet ondersteboven van is, maar er zelfs Zijn stoel niet voor verzet. De Bijbel weet ons zelfs te vertellen: God lacht er om! Lees het maar na in psalm 2. Ik heb eens van iemand gelezen dat hij het een vreselijk woord vond. Die had dan psalm 2 niet goed gelezen. Want dat is de psalm van de lach, maar ook van de zaligpreking. Welzalig allen die bij Hem schuilen. KRIJGT dat woord van Kaj Munk's pleegmoeder toch wel een bijzondere diepte. Er is thee in de pot, dat is ook een appèl: durf het aan, sim pel in God te geloven en bij hem te schuilen. Durf het aan, simpel te zeg gen: je kunt me nog meer vertellen, maar Hij is mijn trouwe hemelse Va der, die mij vandaag op een kopje thee tracteert, en zoals Gunning het eens zei, 's zomers op kersen. Daar vaart een mens wel bij. Zo'n mens wordt zalig ge sproken. Ieder heeft wel eens een onge lovige bui. En ieder tilt wel eens aan zware problemen. Er kunnen zelfs ogen blikken zijn dat je zegt: ik gooi alles over boord. Denk dan eens aan die stu dent, die het er uit gooide: dit geloof ik niet meer en dat geloof ik niet meer; en aan die eenvoudige pleegmoeder die toen alleen maar zei: er is nog thee in de pot! Bij de aanvragen voor toelating tot de Wereldraad was er één vam de Pinkster kerk van Chili. Dit is de eerste keer dat een Pinkstergroep toelating tot de Wereldraad vraagt. De grote meerderheid van de eerste reacties op de voorgestelde uitbreiding van de basis van de Wereldraad, blijkt positief te zijn. Zoals bekend breidt het voorstel de basis uit mét een verwijzing naar de Schriften en met een taakstel ling tot eer van de drieënige God. De vergadering stond onder leiding van dr. Franklin Clark Fry uit New York, die voorzitter van het comité iï en ook voorzitter van de Lutherse We reldfederatie en de Verenigde Lutherse kerk in Amerika. ALMELO. De kerkeraden van de hervormde gemeenten te Rijssen en te Wierden hebben een brief gestuurd aan het bestuur van de vereniging voor christelijk m.o. en v.h.m.o. voor Twente. Daarin maken de kerkeraden bezwaar tegen het feiit dat na de schoolavond van het Almelose christe lijke lyceum een dansavond door de leerlingen wordt gehouden. Ook de gereformeerde kerkeraad van Hellendoorn schaart zich achter het protest, al is hij het er niet in alle op zichten mee eens. Wel is de kerkeraad van mening dat het schoolbestuur indi rect zijn medewerking aan de dans avond heeft gegeven. En dat behoort een schoolbestuur volgens de kerkeraad noch openlijk noch bedektelijk te doen, Voor de pastoor van een kerk in Normandië, die in 1710 op dracht gaf aan een schilder-de corateur verschillende werk zaamheden uit te voeren: Corrigeren en verlakken van de Tien Geboden3,12 Vervangen en vergulden van het linker oog van de engel Gabriël 6,18 Vernieuwen van de hemel en het bijplaatsen van twee sterren7,14 Verlevendigen van de vlam men in het vagevuur en het opknappen van enke le zielen6,16 Schoonmaken van de oren van de ezel van Bil earn 1,02 Stuk in zetten in de muts van Amos en aanzetten van twee knopen aan zijn jas 2,05 De duivel een nieuwe staart aanzetten 7,10 De Strijdkreet - Ik heb met zieken gesproken, diel?et avondmaal heel erg misten maar voor de meeste zieken spreekt het zo van zelf dat er voor hen geen avondmaal is, dat ze er niet aan denken om het te vragen. Maar als een kerk er eenmaal toe overgaat om een wijze van avondmaal- vleren in te stellen, waardoor het mo gelijk wordt dat heel wat zieken aan het avondmaal kunnen komen dén zie je pas hoe hard of die zieken hei avondmaal nodig hebben. Daarom zou ik alle kerkeraden willen opwekken: begin met het zièkenavond maal. Al zou het maar voor twee of drie zijn. Het zijn toch ook schapen van de Goede Herder, die u heel, heel dank baar zullen zijn. Hoe we dat hier in Nieuwendijk doen? We beleggen een aparte kerkdienst voor de zieken. Met auto's worden ze naar de kerk gebracht. Van de auto worden ze geholpen naar een gemakke lijke stoel, die reeds aan de avond maalstafel staat. Soms worden ze ook met een invalidewagentje binnengere den. Het is een normale kerkdienst met ouderlingen en diakenen, de zegen en de kollekte, een preek en dèn het avondmaal. Maar alles zo beknopt dat we in een goed half uuv klaar zijn zon der ons te baasten. Voor de ouden van dagen en hen, die de normale kerkdienst niet meer mee kunnen maken, is dit ztekenuvondmaal een feest waar ze zich al weken van te voren over verheugen en nog lang over napraten. Ik hen er vast van overtuigd dat u onmiddellijk het voorbeeld van Nieu wendijk zoudt volgen als u de moeite zou nemen eens één keer zulk een avondmaal als gast mee te maken. Laat hen, die al zo veel moeten mis sen, niet door onze schuld ook nog het avondmaal missen. (Ds van Noort in Kerkblad van de Geref. Kerken in Brabant en Limburg) Een kerk zonder gezapigheid, burger lijkheid en zelfvoldaanheid. Een kerk die lijdt onder haar onvol maaktheden en er wat aan doet. Een kerk die niet 50 jaar achter de feiten aanloopt, maar die visionair op de .situatie vooruit is. Een kerk waar niet stichtelijk of dog matisch geleuterd wordt, maar waar nuchter gedacht en gesproken wordt over reële zaken. Een kerk die wars is van alle conser vatisme en die revolutionair naar eigen tijdse vormen zoekt. Een kerk met sociale bewogenheid en die zich niet met welke politieke stro ming ook veréénzelvigt. Een kerk met fantasie en durf tot ex perimenten. Een kerk zonder geroddel, met wer kelijke aandacht voor elkaar en een sterk gemeenschapsleven. Een kerk die zich ernstig bezig houdt met de cultuur en haar Heer op stijlvolle wijze in liturgie en leven dient. Een kerk die put uit een rijke liturgi sche vormgeving waarbij de gemeente actief betrokken is, zodat men niet al leen afhankelijk is van de capaciteiten van de predikant. Een kerk die voor verschillend geaar de mensen eigen ruimte schept om op hèar wijze God te loven. Een kerk die oecumenisch is omdat zij weet slechts één facet van de Waarheid te zien. Een kerk die hartstochtelijk verlangt naar de eenheid en bereid is daartoe veel van zichzelf op te geven. Een kerk zonder onder-onsjes, waar van elk lid actief is ingeschakeld naar binnen of naar buiten. Een kerk waar de Heilige Geest geen begrip, maar een tastbare werkelijkheid is. (Uit „Jeugd en Evangelie")

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 7