Net woord: verschrijving
maar het is frauduleus
Het harde geslacht
SCHOOL- EN PRIVÉZAKEN
LIEPEN DOOR ELKAAR
I KAPPIE EN DE DIEPZEEDUIKERS I
OFFICIER VAN JUSTITIE VALT DIRECTEUR
VAN L.T.S. IN ZWIJNDRECHT AAN
Uit de kerken
Zaterdag 25 februari 1961
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Van een onzer verslaggevers
NIET VEEL NODIG
DOOR ELKAAR
GEEN ARGWAAN
VERANDEREN.
NOOIT
VERZET
DAILY MIRRORGROEP
SAMEN MET ODHAMS
DE
TINTELS
TNORDRECHT. Verschrijvingen op school met het doel een
hogere subsidie te krijgen en de praktische moeilijkheden bij
het ministerie van onderwijs om daar controle op te oefenen
dat werden opeens twee belangrijke elementen in de zaak van de
frauderende directeur van de christelijke lagere technische school
te Zwijndrecht, die gisteren voor de rechtbank te Dordrecht werd
behandeld.
Dat gebeurde nadat de zaak tegen
de 31-jarige directeur J. A. V. was af
gehandeld en de rechtbank zich bezig
hield met de aanklachten tegen twee
leveranciers van de school. Zij hadden
er op voorstel van de frauderende di
recteur in toegestemd andere posten
en hogere bedragen op de facturen te
zetten.
Het eindbedrag was steeds we! in
overeenstemming met de leveranties.
Sommige geleverde artikelen werden
echter niet vermeld. De bedragen die
daarvoor moesten worden betaald
werden opgeteld bij de posten va.n de
overige geleverde artikelen. In een
enkel geval werden fictieve posten op
de factuur gezet.
De officier van justitie mr. J. Rem-
melink vond dat de leveranciers, of
schoon zij van doze verschrijvingen'
geen voordeel hadden gehad, toch even
schuldig waren als de knoeiende direc
teur. Het gaat er om dat de overheid een
rad voor de ogen werd gedraaid bij de
controle van de ingediende rekeningen,
aan de hand waarvan de subsidie werd
vastgesteld, vond de officier.
„Dit bedrijf, dat tegenwoordig met de
nette benaming van verschrijvingen
wordt aangeduid", alduB de officier, „is
evenzeer frauduleus. Het neemt hand
over hand toe. Hoewel dit verschrijvin
gen zijn In de administratieve sector,
er is niet veel voor nodig om tot cri
minele verschrijvingen te komen."
De zaak tegen de 31-jarlge directeur
van de l.t.s. in Zwijndrecht was daar een
duidelijk voorbeeld van. Deze haast ge
niale jongeman, de jongste directeur van
een technische school, had enerzijds het
rijk en de school voor belangrijke bedra
gen bevoordeeld, door allerlei kortingen
te bedingen bij de bouw van de school.
Die kortingen waren zo hoog, dat op de
bouw en de inrichting voor een bedrag
van zestigduizend gulden kon worden
bezuinigd.
Niet alleen in deze activiteiten onder
scheidde de heer V. zich van andere
schoolhoofden. Hij maakte van de nieu
we school al direct een model inrichting,
s die d
dere
*:W«Kl -
van de school een tweede gebouw moest
worden neergezet, dat nu nog in aan
bouw is.
Zelf door dergelijke cursussen groot
geworden, richtte de heer V. nog een
extra schriftelijke cursus op en ging hij
zich bezighouden met de architectuur.
Hij vatte het plan op aan de Officiers-
vliet te Zwijndrecht in een deel van
het uitbreidingsplan dat voor velen het
summum betekent aan woongenot vijf
villa's te laten bouwen, waarvan er een
voor hem zelf bestemd zou zijn.
Daarbij gingen zijn zaken door elkaar
lopen. Op school besteedde hij grote aan
dacht aan het praktische werk. Hij had
een cursus autotechniek ingesteld waar
voor grote belangstelling bestond Via de
Bovag kreeg hij voor dit onderwijs gratis
of zeer goedkoop auto-onderdelen, mo
toren e.d.
Bij de huizenbouw wilde hij ook zijn
leerlingen aan het werk zetten. De in
specteur van het technisch onderwijs gaf
echter geen toestemming om de vijf
hulzen aan de Officiersvliet als proef
object door de school te laten bouwen.
Toch liet de directeur zijn leerlingen
allerlei onderdelen maken op school. Zij
vervaardigden trappen, leuningen, ga
ragedeuren, en er werd lustig aan ijzer
bewerking gedaan.
Het schoolbestuur was bij deze storm
achtige ontwikkeling in geheel nieuwe
stijl zozeer vertrouwd geraakt met aller
lei ongewone aankopen, dat niemand
merkte dat allerlei zaken voor de huizen
zelf balken en ijzer, hele keukens met
stalen aanrechten door de school wer
den betaald.
Het gemSnipuleer van de directeur met
auto's, motoren, banden en onderdelen
wekte evenmin argwaan.
Intussen was hij door de bouwerij zo
in moeilijkheden geraakt, dat hy na het
administratieve geknoei ten voordele van
de school, ook ging knoeien te eigen
voordele. Hij kocht een nieuwe auto, en
ruilde die weer in nadat hij er driedui
zend kiloineter mee had gereden. Hij
hield daar niet alleen een goede tweede
handse wagen van over, maar kreeg ook
nog vijftienhonderd gulden toe. Op twee
duizend gulden na had de school de eer
ste auto betaald. Niemand begreep er
nog lets van hoe het met de tweede auto
Op schoolboeken wist hij grote kortin
gen te krijgen, maar hij stak dat geld
in eigen zak.
Onder het voorwendsel dat hij in zijn
voortvarendheid werd geremd door
ouderwetse vooroordelen bij zijn bestuur
en de overheid, vroeg hij hier en daar
de facturen anders in te vullen. Omdat
het eindbedrag niet veranderde, willig
den enkele leveranciers, die bewonde
ring hadden voor de jeugdige energieke
directeur, dit verzoek in. Zij verkeerden
in de veronderstelling dat dit alles de
school ten goede kwam.
Hij gaf de leveranciers zelf op hoe zij
de factuur moesten opstellen. Hij stuur
de soms een leerling met een ontwerp-
factuur naar een leverancier.
Dat deed hij ook met de vier nieuwe
autobanden, een Volkswagen, eeh auto
motor, een motorrijwiel en wat andere
zaken die hij bij een sloperij in H. I.
Ambacht had gekocht. Zijn excuus was,
dat hij geen nieuwe banden mocht ko
pen, wel oude banden. Daarom moesten
,de banden maar niet op de factuur wor-
'den Vermeld.
Terwijl ,de2&, transactie nog gaande
W& grgëïLdtë IZv/y ndrectitsé* pdlHié'*1 ïn.
De directeur werd tot grote verrassing
van zijn omgeving gearresteerd en de-
zaak-kwam in öndarzbèk.
Op de zitting van de rechtbank gaf hij
met enkele woorden alles toe. Hij liet
zelfs. In tegenstelling tot de verklaringen
die hij voor de politie had afgelegd, uit
komen dat de twee leveranciers die na
hem voor de rechtbank zouden verschij
nen, nooit hadden kunnen veronderstel
len dat hij van de verschrijvingen profijt
had. „Ik heb de overtuiging dat zij alleen
maar dachten, dat het de school ten goe
de kwam", zei hij nu.
De officier van justitie, die een open
oog had voor de kwaliteiten van de ver
dachte, eiste een gecombineerde straf.
Een jaar gevangenisstraf waarvan vier
maanden voorwaardelijk en een proef
tijd van drie jaar met aftrek van voor
arrest. Als bijzondere voorwaarde stelde
de officier dat hij het bedrag, dat de
school te kort was gekomen, zou terug
betalen.
„Daar zal hij zijn hele verdere leven
voor moeten werken", zei mr. W. van
der Veen, de toegevoegde raadsman. Hij
pleitte clementie.
De autosloper uit H.I. Ambacht, J. T.
L„ wie medeplichtigheid aan poging tot
oplichting te laste was gelegd, betoogde
dat hij op de voorstellen van de heer V.
was ingegaan omdat het voor de school
was. Zelf had hij er geen profijt van ge
had. De directeur had op de koopprijzen
al zoveel afgedongen dat de ten be
hoeve van het wegwerken van de auto
banden op de factuur verhoogde prij
zen van andere artikelen nog laag leken.
Zij hadden daarom bij de controle op het
ministerie geen argwaan gewekt.
„Alles goed en wel'vond de president
jhr. mr. D. J. Hoeufft, „maar het moet
toch zo zijn, dat u gewoon factureert
wat u geleverd hebt."
„Ik kon toch niet aan de directeur vra
gen of de zaak wel in orde was?", wierp
verdachte tegen. „Bovendien, het eind
bedrag klopte."
„Ik wist niet dat slopers zo schuchter
waren", spotte de officier van justitie,
Deze vroeg de rechtbank een wijziging
in de dagvaarding te mogen aanbrengen.
Hij wilde daarin omschreven hebben dat
een factuur een tot bewijs dienend stuk
is.
De autosloper die niet door een advo-
kaat terzijde werd gestaan, voelde een
addertje onder het gras en maakte be
zwaar.
„De officier heeft mh kwalijk geno
men, dat ik de dingen hier nu iets an
ders zeg dan ik voor de politie heb
gedaan Nu wil de officier zelf delaken
wijzigen. Negn, ik heb daar bezwaar te
gen aldus verdachte
Nadat de rechtbank hem had verzekerd,
dat die wijziging geen Invloed had op
hetgeen hem was te last gelegd, stemde
verdachte schoorvoetend toe. Hij kreeg
netjes een afschrift van de wijzigingen.
Hij bekeek het papier wat wantrouwend.
Direct daarop werd de heer C. van
der Glessen, accountant van het ministe
rie van onderwijs als getuige en als des
kundige gehoord. Tussen hem en de offi
cier ontspon zich een gesprek over de
door scholen ingediende facturen. Op
vragen van de officier zei de getuige-
deskundige dat deze stukken bij gebrek
aan ander bewijsmateriaal worden gezien
als het bewijs dat alles is geleverd voor
de prijzen die daarop vermeld staan.
Nadat de officier tegen de autosloper
een geldboete van vijfhonderd gulden en
een voorwaardelijke gevangenisstraf van
twee maanden had geëist, maakte mr. J.
Coert uit Rotterdam, die de directeur van
een metaalwarenbedrijf als raadsman
terzijde stond, bezwaar tegen het feit
dat m deze zaak de heer Van der Giessen
ook als getuige deskundige zou worden
gehoord.
„Als u de heer Van der Giessen als
deskundige toelaat", zo zei mr. Coert
tegen de president, „wil ik schorsing om
ook een getulge-deskundige te laten ho
ren".
Mr. Coert betoogde uitvoerig, dat een
factuur nooit als een bewijsstuk kan wor
den aangemerkt. Een factuur is een waar
deloos papier.
De officier meent nu wel, dat valsheid
in geschrift is gepleegd omdat er hogere
prijzen op de factuur staan, maar nie
mand kan verbieden dat van de offerte-
prijzen wordt afgeweken. Meestal worden
die wel verlaagd, maar niemand kan er
wat van zeggen als die prijzen worden
verhoogd. Het gaat om de koopovereen
komst die tot stand komt. Men kan het
raar vinden, dat een koper vraagt om
■meer te betalen dan bij de offerte is aan-
gaboden,.,op. zichzelf-Js „date niet -straf-'
baar.
,1'KTaar '■Ran' is èFf6'CIf ^ëeiS''spfMf£-Van
éen' eële koopoVferetnkomst?» *wl«r,pi :de
officier tegen
Ook met die zienswijze was mr Coert
het niet eens. Bij de heer A. v. N. die hij
verdedigde, had -de heer V. gezegd, dat
hij door al het foralisme geen stalen aan
rechten mocht kopen, die hij toch hard
nodig had voor zijn nieuwe school. Hoe
wel de heer Van N. toegaf te weten dat
hij iets gedaan had wat niet mocht, had
hij er toch geen strafbare handeling in
gezien toen nij op de factuur de stalen
aanrechten niet vermeldde en de prijzen
voor de andere goederen naar aanwijzing
van de heer V. verhoogde. De heer v. N.
wist niet dat de aanrechten voor de vijf
huizen bestemd waren. Mr. Coert wees
er op dat de aanrechten in Amsterdam
waren besteld en rechtstreeks aan de
school waren afgeleverd. De heer v. N.
had daar helemaal bulten gestaan.
De accountant van het ministerie werd
nu alleen als getuige, niet als deskundige
gehoord. Hij zei dat men op het ministerie
de ingezonden facturen aanneemt als be
wijsstukken. Dat is een ongeschreven
regel.
„Wanneer is die bepaling vastgesteld?",
wilde mr Coert weten. „Ik ken die rege
ling niet".
Hij verzette zich tegen het verzoek van
de officier om ook in deze zaak aan de
LONDEN De verwoede strijd
tussen de krantenmagnaten in en
rondom Fleet Street is zo goed als
voorbij. Gisteravond werd bekend
gemaakt dat Roy Thomson, de Ca
nadese krantenmagnaat, zijn aanbod
voor een fusie met Odhams Press,
uitgevers onder andere van de so
cialistische Daily Herald, heeft inge
trokken.
Dat gebeurde nadat Odhams had
laten weten dat zij zich niet langer
zal verzetten tegen het aanbod van
de Daily Mirrorgroep om de aan
delen van Odhams ovèr te nemen.
Het zag er dus gisteravond zonder
meer naar uit dat de Daily Mirror
de strijd heeft gewonnen.
Met name de Daily Herald gaat thans
een onzekere toekomst tegemoet. Cecil
H. King, president van het Daily Mir-
roi concern, heeft al laten weten dat
hij de Daily Herald in elk geval nog
zeven jaar zal laten bestaan.
Advertentie
Sanapirin aaa
blust snel opkomende griep
telastlegging toe te voegen dat een fac
tuur een tot bewijs dienend stuk is. De
rechtbank beraadslaagde daarover In
raadkamer en wees de wijziging toe.
De officier gaf toe, dat facturen tussen
particulieren geen bewijsstukken zijn,
maar als de overheid in het geding is,
kan een dergelijk stuk wel als bewijs
worden aangenomen. Zou dat niet gebeu
ren, dan komt de gehele controle op losse
schroeven te staan. Op het ministerie
ziet men alleen maar de facturen.
Omdat het tenslotte een administra
tieve fraude was, eiste de officier in dit
geval alleen een geldboete van duizend
gulden.
Mr. Coert betoogde dat men geen vals
heid in geschrift kan plegen op een stuk
dat geen officieel bewijsstuk is. Het mag
dan op het ministerie gebruik zijn ge
worden facturen als bewijsstuk te zien,
juridisch zijn ze dat niet. Hij vroeg ont-
ontslag van rechtsvervolging, resp. vrij
spraak.
De officier bleef er by, dat al is men te
goeder trouw en is men niet op eigen
voordeel uit, gestraft moet worden wan
neer men er 'toe heeft meegeholpen de
overheid om de tuin te leiden.
132
In de hoek by het venster had
Franeine gezeten en door het raam
van de zijkamer, waar nu het weef
getouw van Agniet stond, was Joos
naar binnen geklommen om de koop
mansdochter te omarmen. Voor Joos
was Bergen vreemd gebleven en zo
zeker was hij er van geweest dat Ar
jen de stad niet zou hebben verla
ten, dat hij Jurgen daarheen gezon
den had.
Morgenochtend moet ik nog veel
vragen, zei Arjen tegen Agniet, die
stil bij hem was blijven zitten. Er
is geen reden om aan het verhaal
van Jurgen te twijfelen. Alleen weet
ik niet of lk dit voor mijn vader en
stiefmoeder verzwijgen moet of niet.
De volgende ochtend was de toe
stand van Jurgen echter zo slecht
geworden dat Arjen hem naar het
gasthuis liet brengen. Het eten en
vooral de wijn van de vorige avond
waren hem slecht bekomen, na zo'n
lange tijd van kommer en gebrek.
Nog twee dagen wachtten Arjen
en Agniet op beterschap. Samen met
Merijn waakten zij bij de zieke, om
dat zij ieder woord wilden opvangen
dat hij misschien nog zou zeggen.
Jurgen zeide echter niets meer over
de jonker. Hij stierf tegen de och
tend, waar Arjen en Agniet bij wa
ren.
Agniet huilde. Het is waar van
die doodshond. Arjen. Je kunt kwaad
op me worden als je wilt, maar het
is waar. Je ziet toch dat er nu een
dode is.
Stil, suste Arjen. Als Joos niet
meer leeft, is het gegaan zoals hij
wilde. Zo veel waarde hechtte hij
niet meer aan het leven sinds Lo-
dyeke onderging en Franeine Ge-
leinsdochter stierf. Merijn heeft ge
lijk. het komt alleen aan op hetgeen
achter de zichtbare dingen is. Alleen
de geest is van waarde, Agntet. Hij
blttft leven. Al het andere is vergan
kelijk.
Arjen kocht een graf voor de ar
me rijknecht Jurgen en liet een
dodenmis voor hem ondragen in de
kerk van Romerswale. Peinzend
stond hij bij de zwarte aarde, waar
mee de kist bedekt was. De zoon
van een dagloner wiens moeder van
armoede gestorven was. Hij lag nu
in een goed graf en een jonker van
Romerswale herdacht zijn leven en
zijn te vroege dood. En een andere
jonker van Romerswale lag mis-
sehipn ereens vergeten in een ar-
7T,»ni„i(i. tïm zichtbare, het tastbare
verging. Alleen wat daarachter was
bleef leven
In dat najaar en in die winter
kasteel van Lodycke. Bij vloed rees
DOOR
DICNATE ROBBERTZ
het tot in het woonvertrek en bij
iedere ebbe trokken stenen mee te
rug en vielen brokken uit de muren.
De vissers die langs voeren huiver
den voor het gieren van de Wind
door de gebroken vensters, 's Nachts
verbeeldden ze zich dat de schim
van Vlaes Benne op de muur stond
en wenkte. Het was langzamerhand
bekend geworden dat Vlaes zichzelf
verdaan had, nadat de boerenjonker
hem lange tijd ha<3 weten verborgen
te houden voor zijn strenge en trot
se vader. De naam van de heer van
Lodycke werd niet meer genoemd.
Soms zag een koopman uit Ro
merswale of een mosselvanger hem
in de straten van Bergen, als ze
daar hun waren kwamen verhande
len. Hij reed nog op een paard en
meestal was er ook nog een knecht
achter hem. Maar voornaam was hij
niet meer. Of misschien viel hij niet
op omdat er in Bergen zoveel heren
rondreden. Daarover dachten de een-
Het leven was zo sterk dat het
water het nooit zou kunnen overwin
nen. Alleen in het Bergse huis leek
het stil te staan. Het was of de kille
geest die van ver gekomen was om
al het warme en dartele en zonnige
te weren, door de gangen en kamers
toog. De twee oude knechten deden
hun dagelijks werk zonder iets te
zeggen. Ze fronsten hun wenkbrau
wen als de dienstmeisjes eens hard
op lachten. Zelfs als de kleine Nico-
laes schreeuwde of van piezier kraai
de keken ze schuw en waren ze ge
neigd om het kind ergens op te slui
ten.
(Wordt vervolgd)
voudige Romerswalers niet na. Over
de wilde jonker wisten ze allerlei
verhalen, die ze heimelijk lachend of
met onverholen minachting aan el
kaar oververtelden. Degenen die zijn
vrouw gekend hadden en nog wisten
ho% vriendelijk en gul vrouw Berta
was geweest, zuchtten eens om het
moeilijke leven dat zij nu moest heb
ben. De bastaard, noemden zij Arjen
van Lodycke. Maar dan bedoelden ze
daarmee niet dat hij van het kasteel
kwam. Er woonden ook Lodyckse
dorpers in de stad.
Het water stroomde over de laat
ste resten van hoeven en dorpen en
het vrat iedere dag groter stukken
af van het kasteel. Het leven ging
verder in de stad. Koop en verkoop.
In de Bevelanden overwogen de
verarmde edelen of het niet verstan
diger zou zijn om naar elders te
trekken, waar niemand hen kende.
Of ze trokken zich terug op een hoe
ve, het laatste overblijfsel van hun
vroegere' rijkdom. Zo had Jan van
Schengen gedaan en zijn zoon Sweer
Die begonnen een nieuw leven met
jonge kinderen en met jong vee.
X
ned. hekv. kerk
Beroepen te Sexbierum: J. M. de
Melj te Opperdoes,
Aangenomen naar Oegstgeest (toez.)
J. Eijk te Heerlerheide.
geref kerken (vrïjgém.)
Aangenomen naar Waardhuizen: G.'
van Keulen, kand. te Heerde.
chr. geref. kerken
Tweetal te Alphen aan de Rijn: N. de
Jong te Katwijk aan Zee en H. de''
Leeuw te Arnhem, van wie eerstge
noemde is beroepen; te Zwaagwestein-
de: W. de Joode te Den Haag-C en P.
N. Rlbhers te Noordscheschut.
Aangenomen naar Sneek: J. P. v. d.
Boomgaard te Pezinge.
doopsgez. broederschap
Beroepen te Rotterdam: C. H. W.
Hilderga te Veenwoudeh-Zwaagwestein-
de. „j
geref gemeenten
Beroepen te Klaaswaal: A. Vergunst
te Rotterdam-C
In 's-Gravenpolder wordt een huis-
vlijttentoonstelling gehouden, waarop
prachtige werkstukken zijn te zien en
die tot en met vandaag geopend is.
VOOR H ET BERST
UAIK
MCWjtEWBr
g&Sn# bedwingen.
ALS IK VERS CEMENT
ZlEKANiKHETNÏET
LATEN ERM'NVOET
IN TE ZETTEN.
lm. »t«. U, S. Pol Off *11 rlahli r«»»r«ed
C»(D. Itél by United Ftalura 5rndltore, Int.
Advertentie
P. LORILLARD - NEW YORK 2.-per 20
WIL JE THEE OP
BED LIEFJE f*
fA/VUJAAApI
en een boterham
MBT HONINQ/ENTOAST^/
IKOOK/VVE ZULLEN MOETEN
WACHTEN,TOTD6 KIND6CENO
GENOEG TUN OM HET TE
BPENtae-N
Zeil aan de slag
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
|iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiihiiiiiiiiiiiiiiiiii
Zo langzamerhand kunnen allerlei
soorten vruchtbomen gepoot worden:
appels kan men dus nu bestellen en
doe dat vooral bij een solide firma.
Men moet goede kwaliteit bestellen, an
ders krijgt men niets dan narigheid en
men wil er toch graag zijn leven lang
plezier van hebben. Ze moeten vooral
niet te dicht op elkaar gepoot worden;
struikvormen hebben toch zeker wel een
onderlinge afstand van drie tot vier
meter nodig. Bestel op zwakke onder
stammen veredelde soorten, die zijn ge-
Als men een gazon wenst aan te leg
gen kan men na de winter direct met
de grondbewerking een aanvang ma
ken. Over het algemeen meent men
dat één steek omspitten wel voldoende
is: men kan betér de grond dieper los
maken; later heeft men er plezier van.
Niet alleen dat men de grond goed
moet losmaken, doch men zal ook vol
doende moeten bemesten: spit door de
bovengrond maar een flinke laag oude
koemest: het zal het gras later goed
doen. Oude koemest is prima, doch ook
ka" fiv m or wrtl voor
Een gazon kan men maken door te
zaaien, doch ook door graszoden te leg
gen; over het algemeen kan men veel
beter zaaien; dat is ook goedkoper. Als
men echter een klein stukje nodig heeft
legt men ook dikwijls zoden; dan moet
men onkruidvrije zoden bestellen; er
mogen geen paardebloemen of made
liefjes in zitten. Per vlerkante meter
heeft men zestien zoden nodig; u kunt
dus zelf uitrekenen, hoeveel u er nodig
heeft. De grond moet eerst goed gelijk
gemaakt en gerold worden; dan de zo
den er op en die vastkloppen met een
(i-irlm'-er of met dA acv,'.r:i'r-
7. Nadat de Kraak in een inham van
iet eiland Bonga Tonga voor anker was
gegaan, ging Kappie in het verlaten
iandschap op zoek naar Jonas Balein.
„Ik ben benieuwd om hem eindelijk
te ontmoeten," dacht hij, een heuvel
beklimmend. „Het moet wel een heel
rare sinjeur zijn, die een heel rare bol
met heel rare geluiden laat vervoeren
naar een eenzaam eiland
Toen klonk hem een ijl geroep tege-
..Aha De kapitein van de Kraak"
riep deze verheugd. „Dat noem ik pas
een afspraak nakomen!"
„Datzelfde geldt ja dubbel voor u,
meneer Balein." antwoordde Kappie
„Hoe kunt u hier al op mij zitten wach
ten. terwyl er hier nooit schepen aan
leggen?"
„O, heel eenvoudig sprak de an
der. „Arie heeft mij namelijk gebracht.
ANo ft -<• 7iPt straks wél ken-
heeft u mijn duikklok veilig over kun
nen brengen?"
„Een duikklok herhaalde Kap
pie. ..Dus toch! U wilt dus met dat
ding het water in! Nou, dan moet ik u
ernstig waarschuwen, meneer Balein. U
hebt vergeten er een motor inte doen
Die bol zinkt als een steen en komt
nooit weerom!"
Tot zijn verbazing barstte de heer
Balein echter in een hartelijk lachen
Hit. wanrbii h'j medelijdend het hoofd
22. Na het avondmaal liep Ottö naar
de grote burchtzaal, waar Elar hem,
zoals afgesproken, zou komen halen om
de wapenverzameling van Gislar te
gaan zien. Het nieuws van Distel had
hem meer verontrust, dan hij had laten
merken. Het- stond' voor hem vast, dat
ï- °f? de een andere manier in
verbinding stond met de zigeuners. Was
dat dan ook de reden, dat zij hem en
Distel aan hun overgelaten hadden, na
dat Otto hen verteld had, dat zij op
weg waren naar Darcantri? En de
waarschuwing van de oude Maroessia,
wat had die te betekenen? Plotseling
hoorde Otto iemand binnenkomen. Het
was niet Elar zoals hij verwacht had,
doch een bediende. ..Het spijt Heer Elar
zeer. dat hij niet kan komen", vertel
de deze, „doch zijn aanwezigheid bij
Heer Gislar is vereist, zodat hij zich
laat verontschuldigen." Otto bedankte
de man. Het speet hem eigenlijk niet,
daar hij nu een mooie gelegenheid had,
eens rustig en ongestoord over alles na
te denken. Hij zette zich in een ven
sternis, en liet zijn blikken over het
landschap dwalen. Doch opeens werd
zijn aandacht getrokken door een rui
ter. die in volle vaart de poort uitreed.
Otto' herkende hem onmiddellijk. „Aha,
onze vriend Elar heeft dus blijkbaar
andere afspraken, waarvan hij het he
ter vond mij niets te vertellen," mom
pelde hij. Hij sprong op en verliet de
zaal en slechts weinige ogenblikken la-
tpr ctoAf eAk <01*0 -- "-„-4
