A'
VAN EEN MAN DIE
IN DE DODENBARAK
VAN MAUTHAUSEN
BLEEF LEVEN DOOR
BRANDENDE HAAT
ENGELAND EN AMERIKA
WEIGERDEN GROEPEN
JODEN OP TE NEMEN
SLECHTE AUTOBANDEN
LASTIG OP TE SPOREN
GEEN VREUGDE MEER
Door de Amerikanen bevrijd
en toch nog eens geslagen
TWEEMENSEN
GEDOOD DOOR
BOORDKANON
Plan voor Japanse
fabriek in Biak
VERKADE
Onderzoek naar
geënsceneerde
aanranding
bijna gereed
Verzoek
IKR
23 DODEN DOOR
ONTPLOFFING
Haarlem krijgt dienst
economische zaken
Tranen
Aanklacht
Nu premier
V*
Een nieuw
levensdoel
F
Muzelman
BOODSCHAP KENNEDY
AAN KROESJTSJEF
Meevaller voor veehouders
Met afgehakte duim
2V2 jaar in cel
•ASPIRIN
iFSga kinder-
J5S -Aspirin
Op zaterdag auto's taboe
in centrum van Haarlem
Vervolg van pag. 1
Felle aanval
Namen
Rondom 12 april
WOLF RENDE ZIJN
DOOD TEGEMOET
Donderdag 23 februari 1961
ZEEUWSCH dagblad
Pag. 7
Simon Wiesenthal was nauwelijks meer dan een levend geraamte toen hij aan het einde van de
tweede wereldoorlog werd bevrijd uit het Duitse concentratiekamp Mauthausen. Het enige wat
hem nog in leven hield was toen een brandende haat jegens de onmensen die miljoenen van zijn
rasgenoten de'dood in hadden gedreven.
Niet lang daarna sprak hij dit onorthodoxe gebed uit: „Vader, vergeef hen hun zonden niet;
zij wisten wat zij deden". Dat ogenblik was voor Wiesenthal het begin, van de speurtocht
naar een misdadiger wiens naam hij toen nog niet wist: Adolf Eichmann.
In een serie artjkelen geven wij hier Wiesenthals verhaal weer. Het verschijnt binnenkort in
boekvorm onder de titel „I hunted Eichmann" (Ik maakte jacht op Eichmann),
door Simon Wiesenthal
LLEEN DE DOKTER had een horloge. Wij
waren met meer dan negenhonderd man, in de
dodenbarak blok IX van het concen
tratiekamp Mauthausen. Bij die meer dan
negenhonderd man waren ook degenen die de afgelopen
nacht waren gecrepeerd.
De dokter zei: „Het is nu bijna tien uur. Ze hadden
nu toch hier moeten zijn."
Hij bedoelde de Amerikanen, die onderweg waren
om ons te bevrijden uit het vernietigingskamp dat wij
de naam Mordhausen hadden gegeven.
hoord, „het zal niet meer gebeuren.
De vent zal nooit meer de kans krij
gen u te mishandelen."
Opgelucht, mij al een beetje gewro
ken voelend, strompelde ik naar de ba
rak terug. Hoe benijdde ik de kame
raden die een baantje hadden gekre
gen in het bureau waar de oorlogs
misdadigers aan de tand werden ge
voeld.
Al gauw praatte iedereen in de ba
rak er over dat ik het lef had gehad
een klacht in te dienen tegen Rusi-
nek. De meesten hadden nog zo wei
nig besef van de nieuwe toestand, van
hun nieuwe vrijheid, dat het niet bij
hen zou zijn opgekomen zoiets te
doen.
Op de britsen links en rechts van
mij lagen uitgemergelde mannen,
die met glazige ogen voor zich uit
staarden. Het was niet te zien of
zij nog in leven waren of niet. Als
zij nog leefden waren zij zo apa
thisch geworden dat onze gespan
nen verwachting van de bevrijding
niet meer tot hen doordrong.
Af en toe kwam een gevangene
de barak binnen met het laatste
nieuws.
„Ze hebben in de verte een stof
wolk gezien. Dat moeten de Ame
rikanen zijn." Na zo'n tijding haast
te de boodschapper zich de barak
weer uit.
Iedereen in de dodenbarak die
nog voort kon, al was het krui
pend, was die morgen om acht uur
naar buiten gegaan. Ik had toen de
kracht niet meer om lang buiten te
blijven.
Groepjes opgewonden gevangenen
(bepraatten tussen onze barak en de vol
gende de komend'e gebeurtenissen druk.
Ik kon hun vreugde niet delen; iik
voelde mij rampzalig. Dat gevoel bleef
toen ik mij naar mijn brits terug had
gesleept en weer op de dunne strozak
lag.
Mijn slapie, Katona, eens rechter in
Hongarije, was twee dagen eerder ge
storven. Ik had daardoor wat meer
ruimte gekregen om mijn leden te
strekken
De LIJKENDRAGERS had
den Katona weggehaald en
hem buiten op de grote hoop mense
lijke karkassen gegooid. De cremato
ria werkten al een paar dagen niet
■meer, en daardoor was het lijkenhuis
propvol Op verscheidene plaatsen op
het terrein lagen hopen lijken.
Opeens was heel het kamp vervuld
van oorverdovend vreugdegeroep. „Ze
komen! Daar komen ze aan!"
„Het is tien minuten over tien", zei
de dokter. Hij borg zijn horloge weer
op en liep naar buiten.
Wij wisten niet hoe gauw wij buiten
moesten komen. Mijn brits was drie
hoog. Hoe zwak en uitgeteerd ik ook
was, ik had opeens de kracht weer, de
sprong naar beneden te maken.
In de gangetjes tussen de rijen brit
sen was het een wild gedrang van ge
vangenen die op handen en voeten zo
®nel mogelijk naar buiten probeerden
te komen. Sommigen fluisterden hees:
„De Amerikanen, de Amerikanen."
Juichend, schreeuwend, huilend,
grijnzend, strompelend stroomden hon
derden gevangenen over de kampstraat
naar de uitgang. Een jammerlijke stoet
menselijke wrakken. De vaart was niet
te stuiten. Wie door uitputting niet
mee kon komen en in elkaar zakte
werd onder de voet gelopen.
Daar waren, als bij toverslag, de
Amerikanen; soldaten met bestofte
gezichten, en tanks waarop Amerikaan
se vlaggetjes wapperden.
MADRID, (AP). Een ontploffing in
een fabriek voor plastic-artikelen in het
Spaanse district Puente de Vallecas heeft
aan tenminste 23 mensen het leven ge
kost.De hevige brand, welke op de ont
ploffing volgde, heeft de gehele fabriek
verwoest.
In het gedeelte waar de explosie plaats
vond, waren meer dan vijftig arbeiders
aan het werk. Een nog onbekend' aan
tal arbeiders is met verwondingen in het
ziekenhuis opgenomen. De oorzaak van
de ramp is nog niet bekend.
HAARLEM. Haarlem zal het nau
we contact verbreken dat sinds tien
jaar bestaan heeft met het Neder-
landsch Economisch Instituut in Rotter
dam. De raad besloot gisteren tot in
stelling van een eigen dienst voor eco
nomische zaken en statistiek onder lei
ding van drs. P. Mourik, economisch
adviseur van B en W.
Tot nu toe werden alle sociografische
en economische onderzoekingen voor
Haarlem door het N.E.I. uitgevoerd.
Van volgend jaar af zal het N.E.I.
slechts in incidentele gevallen worden
gevraagd, onderzoekingen te doen voor
Haarlem.
De nieuwe Haarlemse dienst zou met
tertijd eer soort regionaal bureau voor
sociografisch onderzoek en statistiek
moeten worden ten dienste van alle ge
meenten in Zuid-Kennemerland.
IK KON NIET meer; ik moest
er bij gaan zitten. Deze be
vrijding was meer dan ik kon verdra
gen. Het was de achtste keer dat ik
bevrijd werd.
Eerst, in 1915, door de Russen, die
ons kwamen verlossen van de Oosten
rijkse overheersing. Spoedig daarna
ontvluchtten wij onze bevrijders weer
en kwamen, dwars door de frontlinie
heen, weer aan Oostenrijkse kant. Mijn
vader moest toen dienen in het Oos
tenrijkse leger en sneuvelde.
In 1918 bevrijdden de Russen ons
weer van het Oostenrijkse juk, en vijf
maanden later bevrijdden de Polen
ons van het Russische. In 1920 bevrijd
den de 'bolsjewiki ons van het Poolse
juk en zes maanden later bevrijdden
de Polen' ons weer van het juk van de
bolsjewiki. In 1939 bevrijdden de
bolsjewiki op hun beurt weer van het
Poolse juk en in 1941 bevrijdden de
Duitsers ons van het juk van de bols
jewiki.
Deze bevrijding was anders, onmis
kenbaar anders. De Amerikanen meng
den zich onder ons en deelden sigaret
ten uit. Ik strompelde terug naar mijn
barak. Voor de barak zag ik de zwak-
sten van mijn lotgenoten gehurkt zitten.
Zij konden niet meer lopen.
[K WAS aan het einde van
mijn krachten. Het kamp
tolde om mij heen. Toen ik weer bij
kwam lag ik op mijn brits. Ik huilde
als een kind, voor het eerst sedert
mijn schooljaren. Door al die gruwe
len van de afgelopen jaren heen had
ik mijn zelfbeheersing weten te bewa
ren, de hemel mag weten hoe, zelfs
wanneer ik weer eens op wonderbaar
lijke wijze de dodendans van Maut
hausen was ontsprongen.
Ik dacht dat ik geen tranen meer
had. Zouden zij anders niet gekomen
zijn toen ik, wie weet hoe vaak, sta
pels lijken van verhongerde of omge
brachte kinderen had gezien?
Nu was ik, eindelijk dan toch, vrij.
Nu kwamen, eindelijk dan toch, de
tranen. Ook die tranen bevrijdden mij,
en daarom liet ik ze, willoos, maar
stromen.
Naast mij op mijn brits lag een
Fransman al plannen te maken voor
zijn terugkeer naar huis. Hij sprak er
druk over met landgenoten, die bij
hem op de brits zaten.
in leven kunnen zijn? Nee, op een te
rugkeer kon ik mij niet verheugen.
Dat, dan, was voor mij de 5e mei
1945.
Twee dagen later, toen ik mij, op
een stok leunend, strompelend kon
voortbewegen, ging ik naar de Schreib-
stube, het kampkantoor, om een ver
lofpasje te halen. In een slecht ver
lichte gang botste ik tegen iemand op.
De ander brulde iets. Hij sloeg mij
neer. Ik werd getrapt en geslagen en
naar buiten gesleurd.
„Verdammter muzelman, hoe durf
je op het kampkantoor komen."
Deie woorden kwamen aan als een
striemende zweepslag. Muzelman! Dat
was, volgens de kamptraditie, een le
vend geraamte dat alleen nog ge
schikt was voor de gaskamer.
De man die mij naar buiten ge
smeten had stond over mij heen gebo
gen. Rusinek, vroeger een van de on
zen, die bij de gratie van de Duitse
beulen klerk in de Schreibstube was
geworden.
Ik was als gebroken. Andere gevan
genen droegen mij terug naar de do
denbarak, onze barak.
Van pijn kon ik mij nauwelijks be
wegen, maar ik wilde opstaan. De
nieuwe kampcommandant, majoor Le
vy, moest weten wat mij, nu weer een
vrij man, was aangedaan. Door het
dolle heen was ik, van opgekropte
woede.
De anderen brachten mij met veel
moeite tot bedaren.
rpWEE dagen later hoorde ik
J- dat er in het kamp een
nieuw bureau was gevestigd voor het
onderzoeken van oorlogsmisdaden. Ik
er meteen op af.
Nog nooit heb ik met zoveel intens
plezier lang op mijn beurt gewacht.
Nog nooit heb ik zo innig genoten van
mijn vrijheid. De ene S.S.'er na de
andere werd binnengeleid, onder
vraagd, geconfronteerd met gewezen
gevangenen en weggeleid, naar een
cel.
Eindelijk was het mijn beurt. „Wat
een ploert", zei de Amerikaanse of
ficier die mijn verhaal had aange-
DACHT al niet imeer aan
Rusinek. De daig van de
afrekening is gekomen, zo spookte het
door mijn hoofd, nu moeten ze boe
ten, de beulen, de monsters.
Wie wel aan Rusinek dacht was
Cyrankiewicz, een Poolse gevangene,
die altijd veel respect had afgedwon
gen door zijn houding. Cyrankiewicz
kwam bij mij met het verzoek, mijn
klacht tegen Rusinek in te trekken.
„Hij heeft me zonder enige reden
afgeranseld", zei ik. „Ben ik nu een
vrij man of ben ik het niet? Ik mag
dan weerloos zijn, slaan mag hij mij
niet. Nu niet meer."
Cyrankiewicz bleef pleiten voor Ru
sinek. „Je hebt gelijk", zei hij, „het
was een onvergeeflijke feut van hem.
Maar wil je dat een medegevangene
voor jou de cel in gaat? Hij is bereid
je in het openbaar zijn verontschuldi
gingen aan te bieden."
Andere gevangenen vielen Cyrankie
wicz bij. Ik werd bestormd met ver
zoeken, Rusinek te sparen. Ten slotte
gaf ik maar toe. Een groot aantal ge
vangenen werd opgetrommeld, buiten,
tussen twee barakken. Rusinek kwam
op mij af, stak zijn hand uit, en bood
mij zijn verontschuldigingen aan
voor zijn onvergeeflijke misstap. Hij
was op van de zenuwen geweest.
Daarvan was het gekomen. Hij had
wie weet hoeveel gevangenen in Maut
hausen het leven weten te redden,
vertelde hij er bij.
„Ik neem je verontschuldigingen
aan", zei ik kortaf. Een hand gaf ik
hem niet. Dat laatste namen sommi
ge van mijn kameraden mij later nog
kwalijk ook. Ik zei dat ik iets tegen
kampfunctionarissen had, ook al had
den zij misschien gevangenen voor
de gaskamer bewaard. In dit opzicht
ben ik nog steeds niet van gedach
ten veranderd.
JAAK, al te vaak, had ik
kapo's meegemaakt, die
vrienden en familieleden gered had
den, maar in plaats daarvan andere
gevangenen in de gaskamers hadden
laten verdwijnen.
Cyrankiewicz dacht anders over Ru-
nisek dan ik. Misschien zijn zijn op
vattingen nu nog dezelfde als toen,
Cyrankiewicz is nu premier van Po
len. En Rusinek? Rusinek is nu in Po
len minister voor cultuurzaken.
VOLGENDE KEER:
F HAD geen tehuis meer.
Mijn land, Polen, was
één groot kerkhof. Mijn vrouw, mijn
familie, wie zou er van hen allen nog
CYRANKIEWICZ
dacht anders over Rusinek
WASHINGTON (Reuter). Llewel
lyn Thompson, de Amerikaanse ambas
sadeur te Moskou, die nu in Washington
is voor overleg met president Kennedy,
keert vandaag op zijn standplaats te
rug. Hij heeft een persoonlijke bood
schap van de Amerikaanse president
bij zich voor premier Kroesjtsjef.
Daarin geeft Kennedy uitdrukking
aan zijn hoop dat verder diplomatiek
overleg tussen de Verenigde Staten en
de Sowjetunie zal leiden tot beter on
derling begrip.
SOESTERBERG Doordat een
kanon van een Hawker-Hunter
straaljager, die op Soesterberg stond
geparkeerd onverwacht afging, zijn
gistermiddag om half vier op het
vliegveld twee doden en twee zwaar
gewonden gevallen.
De machine werd klaargemaakt voor
een fotoverkenningsvlucht.
Terwijl enige mensen van het grond
personeel bezig waren met het vast
maken van een filmcamera, moet er
iets verkeerd zijn gegaan.
Het boordgeschut moet, vooral als
het toestel op de grond staat, op ver
scheidene manieren beveiligd zijn.
Het kanon schoot een lading van 30
mm dwars door het kantoor van de
administratie heen.
De sergeant der eerste klasse P. J. A.
Eken uit Soesterberg, vader van vier
kinderen en sergeant F. K. Stolle uit
Utrecht, eveneens gehuwd, waren op
slag dood.
De dienstplichtig sergeant-titulair C.
A. Brem uit Gouda kreeg ernstige won
den, maar is nu buiten levensgevaar.
De reserve tweede luitenant-vlieger E.
A. van Noort uit Eist moet waarschijn
lijk een arm missen.
De sergeant-majoor J. M. Schleiffer
uit Soest, wiens bureau zich in het
kantoor bevond, was vijf minuten voor
het ongeluk gebeurde naar de kantine
gegaan. Zijn bureau werd aan splinters
geschoten. De sergeant-majoor J. de la
Voss uit Den Dolder, die op dezelfde
plaats werkt, had een vrije dag.
Het boordkanon van de straaljager
zou tegen het reglement in geladen
zijn. Het reglement staat het aanbren
gen van munitie pas na vijf uur
's middags toe.
DEN HAAG. De veehouders zullen
over het afgelopen melkprijsjaar nog
een uitkering uit het zuivelfonds ont
vangen van 52 cent per honderd kg. melk
h-is vijftien cent per kg. vet. Zij kunnen
■"in uit het landbouwegalisatie-
v nabetaling verwachten van 43
honderd kg. melk plus tien cent
vet.
in de loop van het verstreken melk
prijsjaar zijn uit beide fondsen al voor
schotten uitgekeerd. Met de regerings
garantie voor melk was in dat jaar 296.2
miljoen gulden gemoeid.
HOLLANDIA. De Japanner Take-
naka, directeur van de Nito Shoten
Shipping Co. en president van ver
scheidene Japanse papierindustrieën, is
van plan een fabriek in Biak te bouwen
voor het maken van papier en hard
board.
Met enkele technici gaat hij 10 maart
naar Biak om de situatie te bekijken
Voorlopig is een krediet van twee mil
joen yen geopend bij de Nederlandsche
Handelmaatschappij in Tokio.
Voorts zal worden nagegaan in hoe
verre ontboste gronden geschikt zijn
voor ananas-, rubber-, en cacaocul
tuur.
Eigen nieuwsdienst
MAASTRICHT. De rechtbank te
Maastricht heeft de 26-jarige Hongaarse
metselaar V.U., wegens oplichting van
een verzekeringsmaatschappij te
Utrecht voor een bedrag van zestigdui
zend gulden, veroordeeld tot twee jaar
en zes maanden gevangenisstraf met
aftrek.
U. stond samen met zijn dertigjarige
landgenoot M, B. terecht, omdat zij
door een duim van U. af te hakken de
premie van de verzekering hadden ge
kregen. De rechtbank achtte niet bewe
zen, dat B. inderdaad de duim had af
gehakt. Wel, dat hij had geholpen bij
het invullen van het formulier voor de
verzekeringsmaatschappij. Hij kreeg
daarvoor twee jaar gevangenisstraf. De
4500 gulden die nog van het geld over
was, moet worden teruggegeven.
Advertentie
SAMEN UIT
Advertentie
BE I en nu ook
WSPIKIN
aangename smaak
aan kinderen aangepaste
dosering
veiligheidssluiting
beproefd
geneesmiddelen Veilig
BAYER Aspirin
in elk gezin „gezien"!
HAARLEM. Zaterdagsmiddags moe
ten de auto's in de richting zuid-noord
in Haarlem voortaan omrijden. Van twee
tot zes is het centrum (de Grote Hout
straat en de Anegang) het domein van de
winkelende voetgangers.
B. en W. hebben jarenlang beweerd,
dat het om economische redenen onmo
gelijk zou zijn het centrum voor het ge
motoriseerde verkeer af te sluiten. De
Vereniging van voetgangers heeft het
college evenwel van dat standpunt weten
af te brengen.
Churchill
Wat het westen betreft doet de Ame
rikaanse schrijver, die ook oorlogscor
respondent in Duitsland is geweest, een
felle aanval op Churchill en Roose
velt die volgens hem „hun mond hiel
den terwijl dagelijks duizenden joden
werden verast". „Hun protesten tijdens
de eerste oorlogsjaren waren zwak en
nooit versterkt door dreigementen. De
verdedigers van Churchill zeggen dat
deze het te druk had met zijn prach
tige en moeilijke taak om Engeland te
redden. Hij kon geen aandacht beste
den aan ondergeschikte aangelegen
heden. Toch verklaart dit geenszins
waarom Engeland door het sluiten van
de grenzen van Palestina de redding
van duizenden joden verhinderde.
Daarnaast zag het joodse volk lange
jaren in Roosevelt zijn beste vriend.
Na diens dood kwamen er echter en
kele documenten aan het licht die
deze overtuiging zouden hebben kun
nen doen wankelen. Sommigen geloven
dait in de jaren van de zwaarste be
proeving voor de joden Roosevelts ge
dachten „op zijn olievelden vertoefden"
Reynolds verklaart in zijn boek dat
Eichmann zijn ondervragers zeer open
hartig te woord staat. „Als hij even
vrijuit praat in het proces, zal hij
mogelijk nog de identiteit van enkele
joden en vele niet-joden onthullen die
op de een of andere manier met de
nazi's samenwerkten en nu nog op
vrije voeten zijn."
Dat laatste is inmiddels reeds bewaar
heid geworden. Dieter Wechtenbruch,
een Duitse advocaat die onder Eich-
manns Keulse verdediger dr. Servatius
werkt, deelde gisteren in Haifa mee dat
Eichmann aan de Israëlische politie een
aantal namen heeft opgegeven van men
sen die met de massamoorden te maken
hadden, en van wie enkele nog in leven
zijn. Servatius vertrekt vandaag naar
Duitsland voor een bespreking met
twee Duitsers die zichzelf als getuigen
a décharge hebben aangeboden. Hun
namen zijn niet bekend gemaakt.
De akte van beschuldiging tegen Eich
mann is gisteren door de openbare aan
klager aan de rechtbank van Jeruzalem
overhandigd. De bewijsstukken van de
verdediging omvatten vijftienhonderd
documenten die elk variëren van en
kele tot honderd pagina's. Wechten-
bruchs commentaar: „Het openbaar mi
nisterie schijnt zijn taak grondig te
hebben opgevat". Hij vertelde dat de
verdedigers dagelijks behalve 's zater
dags (de Israëlische sabbath) zes uren
met Eichmann overleg plegen. Eich
mann scheen hem wat in beslag geno
men door abstracte vraagstukken, zoals
het leven na de dood.
Men neemt aan dat de volgende week
de benoeming af zal komen van een
uit drie leden bestaand Hof onder voor
zitterschap van een lid van het Hoog
gerechtshof. Een definitieve datum
voor het proces is nog steeds niet be-
Roosevelt
kend, maar naar verwachting zal het
proces om en bij 12 april beginnen.
De Israëlische regering heeft een
extra uitgave van bijna twee miljoen
Israëlische ponden goedgekeurd om de
kosten van het proces te bestrijden.
Hieronder vallen de bouwkosten voor
de tijdelijke gerechtszalen voor het pro
ces, gelden voor de veiligheid en pos
tale installaties.
Inmiddels zijn er nog twee publika-
ties over Eichmann verschenen. Tuviah
Friedman, die als journalist en ambte
naar een groot aandeel heette te hebben
gehad in de opsporing van Eichmann
in Argentinië, schreef in Life dat hij
niet rechtstreeks bij de arrestatie be
trokken was, maar slechts door voort
durende publikaties de aandacht voor
de zaak-Eichmann levend had gehou
den. In Engeland verschijnt, eveneens
vandaag, nog een biografie van Eich
mann van de hand van de journalist
Wighton.
Advertentie
Naast'Minta'Keps nóg 6 heerlijke smaken
Van onze correspondent
LONDEN. Vier uur lang heeft
er gisteren in het Londense stadsdeel
Clapham grote spanning geheerst.
Moeders haalden hun kinderen van
de straat, ramen en deuren werden
zorgvuldig gesloten. Er was namelijk
een flinke wolf ontsnapt uit het huis
van een advocaat. De vrouw van de
advocaat hield het beest als huis
dier.
In een duiker vlakbij een begraaf
plaats heeft de wolf het leven gelaten.
Een jongen van vijftien jaar ontdekte
het wilde, gevaarlijke dier, in de dui
ker. De politie en mannen van de die
renbescherming probeerden de wolf le
vend uit de duiker te trekken met be
hulp van netten. Hoe voorzichtig zij ook
waren, ze konden niet voorkomen dat
het beest overleed tijdens deze operatie.
De eigenares van de wolf heeft thuis
nog een ander exemplaar. Beide dieren
kocht ze twee jaar geleden van de Zoo,
de Londense dierentuin. Ze wilde de
wolven temmen om er een nieuw soort
waakhond van te fokken.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG De controle op gladde
of ondeugdelijke banden van auto's, die
daardoor gevaarlijk kunnen zijn in het
verkeer, blijkt een omslachtige proce
dure te zijn. De politie, die tegen het
euvel van de gladde banden wil optre
den, kampt met de bepalingen uit de
Wegenverkeerswet. Daarin wordt straf
baar gesteld het rijden met voertuigen,
die technische mankementen vertonen.
Dat betekent, dat de politie niet eenvou
dig geparkeerde auto's kan controleren
en bonnetjes schrijven.
De enige methode is rijdende auto's
aan te houden en dan te controleren.
In Den Haag, waar de politie thans
ook heeft aangekondigd het toezicht op
de banden scherper dan voorheen te
gaan uitoefenen, zijn de surveillancewa
gens van de verkeerspolitie met de con
trole belast.
UIT DE KERKEN
Nederlands hervormde kerk: beroepen te
EispeetUddel—Vierhouten, W Chr. Hovius,
kandidaat te Haarlem;
te Almelo J. Monteban le Driebergen;
aangenomen naar Wieringermeer J. van Wou
denberg te Vollehoven;
Van onze speciale verslaggever
ROTTERDAM Het onderzoek
naar de geënsceneerde aanranding te
Oudewater waarvan de controlerende
hoofdambtenaar van het ministerie
van defensie, F. H. van der Putten,
het slachtoffer moest worden, nadert
zijn voltooiing. Dit heeft de substituut
officier van justitie te Rotterdam, mr.
I. H. van de Roemer, meegedeeld aan
mr. N. J. Geleijnse te Amsterdam, die
de heer Van der Putten terzijde staat
bij zijn klacht die hij bij het Ambte
narengerecht te Amsterdam heeft in
gediend.
Bij de laatste behandeling van deze
zaak in november, is de affaire van het
bloesje te Oudewater ter sprake geko
men. De heer Van der Putten beklaagde
zich erover dat ondanks zijn aangifte bij
de rijkspolitie, in februari 1960, nog
steeds geen aandacht aan deze zaak was
geschonken.
De heer Van der Putten had in Oude
water gehoord, dat men hem van een
aanranding had willen betichten. Het
„slachtoffer" daarvan schrok echter op
het laatste moment terug en vertelde de
heer Van der Putten, wat men hem in
de schoenen wilde schuiven.
Mr. D. J. van Gilse, de procureur-ge
neraal In Den Haag, aan wie de zaak
van het bloesje was voorgelegd, deelde
daarop mee, dat wegens gebrek aan per
soneel bijna een jaar na de aangifte nog
geen gelegenheid was geweest de zaak te
onderzoeken. Eind december werd het
onderzoek voortgezet.
Binnen twee weken
Thans is het zover, aldus heeft de Rot
terdamse officier van justitie meege
deeld. dat binnen veertien dagen het
eindresultaat bekend zal zijn. Het wach
ten is op een nader onderzoek van een
ongeveer soortgelijk geval in Amersfoort.
In Oudewater en in Amersfoort waren
volgens de heer Van der Putten valstrik
ken voor hem gespannen. Hij had als
controlerend ambtenaar van het minis
terie van defensie zowel in Oudewater
als in Amersfoort, in bedrijven die voor
het leger werkten, malversaties ontdekt.
In beide bedrijven, die officieel werden
uitgeschakeld maar die desondanks vol
op legerorders achter de rug van de heer
Van der Putten om kregen toegespeeld,
was hem gezegd, dat als hij doorging
met de knoeiende firmanten dwars te
zitten hij daar zelf de dupe van zou wor
den.
Intussen is de heer Van der Putten
„wegens reorganisatie" naar een niet con
trolerende post in Nieuw Millingen over
geplaatst. Tegen deze overplaatsing heeft
hij beroep aangetekend bij het Ambte
narengerecht, dat na twee zittingen de
verdere behandeling van de zaak voor
onbepaalde tijd heeft uitgesteld.