A' VAN EEN MAN DIE IN DE DODENBARAK VAN MAUTHAUSEN BLEEF LEVEN DOOR BRANDENDE HAAT ENGELAND EN AMERIKA WEIGERDEN GROEPEN JODEN OP TE NEMEN SLECHTE AUTOBANDEN LASTIG OP TE SPOREN GEEN VREUGDE MEER Door de Amerikanen bevrijd en toch nog eens geslagen TWEEMENSEN GEDOOD DOOR BOORDKANON Plan voor Japanse fabriek in Biak VERKADE Onderzoek naar geënsceneerde aanranding bijna gereed Verzoek IKR 23 DODEN DOOR ONTPLOFFING Haarlem krijgt dienst economische zaken Tranen Aanklacht Nu premier V* Een nieuw levensdoel F Muzelman BOODSCHAP KENNEDY AAN KROESJTSJEF Meevaller voor veehouders Met afgehakte duim 2V2 jaar in cel •ASPIRIN iFSga kinder- J5S -Aspirin Op zaterdag auto's taboe in centrum van Haarlem Vervolg van pag. 1 Felle aanval Namen Rondom 12 april WOLF RENDE ZIJN DOOD TEGEMOET Donderdag 23 februari 1961 ZEEUWSCH dagblad Pag. 7 Simon Wiesenthal was nauwelijks meer dan een levend geraamte toen hij aan het einde van de tweede wereldoorlog werd bevrijd uit het Duitse concentratiekamp Mauthausen. Het enige wat hem nog in leven hield was toen een brandende haat jegens de onmensen die miljoenen van zijn rasgenoten de'dood in hadden gedreven. Niet lang daarna sprak hij dit onorthodoxe gebed uit: „Vader, vergeef hen hun zonden niet; zij wisten wat zij deden". Dat ogenblik was voor Wiesenthal het begin, van de speurtocht naar een misdadiger wiens naam hij toen nog niet wist: Adolf Eichmann. In een serie artjkelen geven wij hier Wiesenthals verhaal weer. Het verschijnt binnenkort in boekvorm onder de titel „I hunted Eichmann" (Ik maakte jacht op Eichmann), door Simon Wiesenthal LLEEN DE DOKTER had een horloge. Wij waren met meer dan negenhonderd man, in de dodenbarak blok IX van het concen tratiekamp Mauthausen. Bij die meer dan negenhonderd man waren ook degenen die de afgelopen nacht waren gecrepeerd. De dokter zei: „Het is nu bijna tien uur. Ze hadden nu toch hier moeten zijn." Hij bedoelde de Amerikanen, die onderweg waren om ons te bevrijden uit het vernietigingskamp dat wij de naam Mordhausen hadden gegeven. hoord, „het zal niet meer gebeuren. De vent zal nooit meer de kans krij gen u te mishandelen." Opgelucht, mij al een beetje gewro ken voelend, strompelde ik naar de ba rak terug. Hoe benijdde ik de kame raden die een baantje hadden gekre gen in het bureau waar de oorlogs misdadigers aan de tand werden ge voeld. Al gauw praatte iedereen in de ba rak er over dat ik het lef had gehad een klacht in te dienen tegen Rusi- nek. De meesten hadden nog zo wei nig besef van de nieuwe toestand, van hun nieuwe vrijheid, dat het niet bij hen zou zijn opgekomen zoiets te doen. Op de britsen links en rechts van mij lagen uitgemergelde mannen, die met glazige ogen voor zich uit staarden. Het was niet te zien of zij nog in leven waren of niet. Als zij nog leefden waren zij zo apa thisch geworden dat onze gespan nen verwachting van de bevrijding niet meer tot hen doordrong. Af en toe kwam een gevangene de barak binnen met het laatste nieuws. „Ze hebben in de verte een stof wolk gezien. Dat moeten de Ame rikanen zijn." Na zo'n tijding haast te de boodschapper zich de barak weer uit. Iedereen in de dodenbarak die nog voort kon, al was het krui pend, was die morgen om acht uur naar buiten gegaan. Ik had toen de kracht niet meer om lang buiten te blijven. Groepjes opgewonden gevangenen (bepraatten tussen onze barak en de vol gende de komend'e gebeurtenissen druk. Ik kon hun vreugde niet delen; iik voelde mij rampzalig. Dat gevoel bleef toen ik mij naar mijn brits terug had gesleept en weer op de dunne strozak lag. Mijn slapie, Katona, eens rechter in Hongarije, was twee dagen eerder ge storven. Ik had daardoor wat meer ruimte gekregen om mijn leden te strekken De LIJKENDRAGERS had den Katona weggehaald en hem buiten op de grote hoop mense lijke karkassen gegooid. De cremato ria werkten al een paar dagen niet ■meer, en daardoor was het lijkenhuis propvol Op verscheidene plaatsen op het terrein lagen hopen lijken. Opeens was heel het kamp vervuld van oorverdovend vreugdegeroep. „Ze komen! Daar komen ze aan!" „Het is tien minuten over tien", zei de dokter. Hij borg zijn horloge weer op en liep naar buiten. Wij wisten niet hoe gauw wij buiten moesten komen. Mijn brits was drie hoog. Hoe zwak en uitgeteerd ik ook was, ik had opeens de kracht weer, de sprong naar beneden te maken. In de gangetjes tussen de rijen brit sen was het een wild gedrang van ge vangenen die op handen en voeten zo ®nel mogelijk naar buiten probeerden te komen. Sommigen fluisterden hees: „De Amerikanen, de Amerikanen." Juichend, schreeuwend, huilend, grijnzend, strompelend stroomden hon derden gevangenen over de kampstraat naar de uitgang. Een jammerlijke stoet menselijke wrakken. De vaart was niet te stuiten. Wie door uitputting niet mee kon komen en in elkaar zakte werd onder de voet gelopen. Daar waren, als bij toverslag, de Amerikanen; soldaten met bestofte gezichten, en tanks waarop Amerikaan se vlaggetjes wapperden. MADRID, (AP). Een ontploffing in een fabriek voor plastic-artikelen in het Spaanse district Puente de Vallecas heeft aan tenminste 23 mensen het leven ge kost.De hevige brand, welke op de ont ploffing volgde, heeft de gehele fabriek verwoest. In het gedeelte waar de explosie plaats vond, waren meer dan vijftig arbeiders aan het werk. Een nog onbekend' aan tal arbeiders is met verwondingen in het ziekenhuis opgenomen. De oorzaak van de ramp is nog niet bekend. HAARLEM. Haarlem zal het nau we contact verbreken dat sinds tien jaar bestaan heeft met het Neder- landsch Economisch Instituut in Rotter dam. De raad besloot gisteren tot in stelling van een eigen dienst voor eco nomische zaken en statistiek onder lei ding van drs. P. Mourik, economisch adviseur van B en W. Tot nu toe werden alle sociografische en economische onderzoekingen voor Haarlem door het N.E.I. uitgevoerd. Van volgend jaar af zal het N.E.I. slechts in incidentele gevallen worden gevraagd, onderzoekingen te doen voor Haarlem. De nieuwe Haarlemse dienst zou met tertijd eer soort regionaal bureau voor sociografisch onderzoek en statistiek moeten worden ten dienste van alle ge meenten in Zuid-Kennemerland. IK KON NIET meer; ik moest er bij gaan zitten. Deze be vrijding was meer dan ik kon verdra gen. Het was de achtste keer dat ik bevrijd werd. Eerst, in 1915, door de Russen, die ons kwamen verlossen van de Oosten rijkse overheersing. Spoedig daarna ontvluchtten wij onze bevrijders weer en kwamen, dwars door de frontlinie heen, weer aan Oostenrijkse kant. Mijn vader moest toen dienen in het Oos tenrijkse leger en sneuvelde. In 1918 bevrijdden de Russen ons weer van het Oostenrijkse juk, en vijf maanden later bevrijdden de Polen ons van het Russische. In 1920 bevrijd den de 'bolsjewiki ons van het Poolse juk en zes maanden later bevrijdden de Polen' ons weer van het juk van de bolsjewiki. In 1939 bevrijdden de bolsjewiki op hun beurt weer van het Poolse juk en in 1941 bevrijdden de Duitsers ons van het juk van de bols jewiki. Deze bevrijding was anders, onmis kenbaar anders. De Amerikanen meng den zich onder ons en deelden sigaret ten uit. Ik strompelde terug naar mijn barak. Voor de barak zag ik de zwak- sten van mijn lotgenoten gehurkt zitten. Zij konden niet meer lopen. [K WAS aan het einde van mijn krachten. Het kamp tolde om mij heen. Toen ik weer bij kwam lag ik op mijn brits. Ik huilde als een kind, voor het eerst sedert mijn schooljaren. Door al die gruwe len van de afgelopen jaren heen had ik mijn zelfbeheersing weten te bewa ren, de hemel mag weten hoe, zelfs wanneer ik weer eens op wonderbaar lijke wijze de dodendans van Maut hausen was ontsprongen. Ik dacht dat ik geen tranen meer had. Zouden zij anders niet gekomen zijn toen ik, wie weet hoe vaak, sta pels lijken van verhongerde of omge brachte kinderen had gezien? Nu was ik, eindelijk dan toch, vrij. Nu kwamen, eindelijk dan toch, de tranen. Ook die tranen bevrijdden mij, en daarom liet ik ze, willoos, maar stromen. Naast mij op mijn brits lag een Fransman al plannen te maken voor zijn terugkeer naar huis. Hij sprak er druk over met landgenoten, die bij hem op de brits zaten. in leven kunnen zijn? Nee, op een te rugkeer kon ik mij niet verheugen. Dat, dan, was voor mij de 5e mei 1945. Twee dagen later, toen ik mij, op een stok leunend, strompelend kon voortbewegen, ging ik naar de Schreib- stube, het kampkantoor, om een ver lofpasje te halen. In een slecht ver lichte gang botste ik tegen iemand op. De ander brulde iets. Hij sloeg mij neer. Ik werd getrapt en geslagen en naar buiten gesleurd. „Verdammter muzelman, hoe durf je op het kampkantoor komen." Deie woorden kwamen aan als een striemende zweepslag. Muzelman! Dat was, volgens de kamptraditie, een le vend geraamte dat alleen nog ge schikt was voor de gaskamer. De man die mij naar buiten ge smeten had stond over mij heen gebo gen. Rusinek, vroeger een van de on zen, die bij de gratie van de Duitse beulen klerk in de Schreibstube was geworden. Ik was als gebroken. Andere gevan genen droegen mij terug naar de do denbarak, onze barak. Van pijn kon ik mij nauwelijks be wegen, maar ik wilde opstaan. De nieuwe kampcommandant, majoor Le vy, moest weten wat mij, nu weer een vrij man, was aangedaan. Door het dolle heen was ik, van opgekropte woede. De anderen brachten mij met veel moeite tot bedaren. rpWEE dagen later hoorde ik J- dat er in het kamp een nieuw bureau was gevestigd voor het onderzoeken van oorlogsmisdaden. Ik er meteen op af. Nog nooit heb ik met zoveel intens plezier lang op mijn beurt gewacht. Nog nooit heb ik zo innig genoten van mijn vrijheid. De ene S.S.'er na de andere werd binnengeleid, onder vraagd, geconfronteerd met gewezen gevangenen en weggeleid, naar een cel. Eindelijk was het mijn beurt. „Wat een ploert", zei de Amerikaanse of ficier die mijn verhaal had aange- DACHT al niet imeer aan Rusinek. De daig van de afrekening is gekomen, zo spookte het door mijn hoofd, nu moeten ze boe ten, de beulen, de monsters. Wie wel aan Rusinek dacht was Cyrankiewicz, een Poolse gevangene, die altijd veel respect had afgedwon gen door zijn houding. Cyrankiewicz kwam bij mij met het verzoek, mijn klacht tegen Rusinek in te trekken. „Hij heeft me zonder enige reden afgeranseld", zei ik. „Ben ik nu een vrij man of ben ik het niet? Ik mag dan weerloos zijn, slaan mag hij mij niet. Nu niet meer." Cyrankiewicz bleef pleiten voor Ru sinek. „Je hebt gelijk", zei hij, „het was een onvergeeflijke feut van hem. Maar wil je dat een medegevangene voor jou de cel in gaat? Hij is bereid je in het openbaar zijn verontschuldi gingen aan te bieden." Andere gevangenen vielen Cyrankie wicz bij. Ik werd bestormd met ver zoeken, Rusinek te sparen. Ten slotte gaf ik maar toe. Een groot aantal ge vangenen werd opgetrommeld, buiten, tussen twee barakken. Rusinek kwam op mij af, stak zijn hand uit, en bood mij zijn verontschuldigingen aan voor zijn onvergeeflijke misstap. Hij was op van de zenuwen geweest. Daarvan was het gekomen. Hij had wie weet hoeveel gevangenen in Maut hausen het leven weten te redden, vertelde hij er bij. „Ik neem je verontschuldigingen aan", zei ik kortaf. Een hand gaf ik hem niet. Dat laatste namen sommi ge van mijn kameraden mij later nog kwalijk ook. Ik zei dat ik iets tegen kampfunctionarissen had, ook al had den zij misschien gevangenen voor de gaskamer bewaard. In dit opzicht ben ik nog steeds niet van gedach ten veranderd. JAAK, al te vaak, had ik kapo's meegemaakt, die vrienden en familieleden gered had den, maar in plaats daarvan andere gevangenen in de gaskamers hadden laten verdwijnen. Cyrankiewicz dacht anders over Ru- nisek dan ik. Misschien zijn zijn op vattingen nu nog dezelfde als toen, Cyrankiewicz is nu premier van Po len. En Rusinek? Rusinek is nu in Po len minister voor cultuurzaken. VOLGENDE KEER: F HAD geen tehuis meer. Mijn land, Polen, was één groot kerkhof. Mijn vrouw, mijn familie, wie zou er van hen allen nog CYRANKIEWICZ dacht anders over Rusinek WASHINGTON (Reuter). Llewel lyn Thompson, de Amerikaanse ambas sadeur te Moskou, die nu in Washington is voor overleg met president Kennedy, keert vandaag op zijn standplaats te rug. Hij heeft een persoonlijke bood schap van de Amerikaanse president bij zich voor premier Kroesjtsjef. Daarin geeft Kennedy uitdrukking aan zijn hoop dat verder diplomatiek overleg tussen de Verenigde Staten en de Sowjetunie zal leiden tot beter on derling begrip. SOESTERBERG Doordat een kanon van een Hawker-Hunter straaljager, die op Soesterberg stond geparkeerd onverwacht afging, zijn gistermiddag om half vier op het vliegveld twee doden en twee zwaar gewonden gevallen. De machine werd klaargemaakt voor een fotoverkenningsvlucht. Terwijl enige mensen van het grond personeel bezig waren met het vast maken van een filmcamera, moet er iets verkeerd zijn gegaan. Het boordgeschut moet, vooral als het toestel op de grond staat, op ver scheidene manieren beveiligd zijn. Het kanon schoot een lading van 30 mm dwars door het kantoor van de administratie heen. De sergeant der eerste klasse P. J. A. Eken uit Soesterberg, vader van vier kinderen en sergeant F. K. Stolle uit Utrecht, eveneens gehuwd, waren op slag dood. De dienstplichtig sergeant-titulair C. A. Brem uit Gouda kreeg ernstige won den, maar is nu buiten levensgevaar. De reserve tweede luitenant-vlieger E. A. van Noort uit Eist moet waarschijn lijk een arm missen. De sergeant-majoor J. M. Schleiffer uit Soest, wiens bureau zich in het kantoor bevond, was vijf minuten voor het ongeluk gebeurde naar de kantine gegaan. Zijn bureau werd aan splinters geschoten. De sergeant-majoor J. de la Voss uit Den Dolder, die op dezelfde plaats werkt, had een vrije dag. Het boordkanon van de straaljager zou tegen het reglement in geladen zijn. Het reglement staat het aanbren gen van munitie pas na vijf uur 's middags toe. DEN HAAG. De veehouders zullen over het afgelopen melkprijsjaar nog een uitkering uit het zuivelfonds ont vangen van 52 cent per honderd kg. melk h-is vijftien cent per kg. vet. Zij kunnen ■"in uit het landbouwegalisatie- v nabetaling verwachten van 43 honderd kg. melk plus tien cent vet. in de loop van het verstreken melk prijsjaar zijn uit beide fondsen al voor schotten uitgekeerd. Met de regerings garantie voor melk was in dat jaar 296.2 miljoen gulden gemoeid. HOLLANDIA. De Japanner Take- naka, directeur van de Nito Shoten Shipping Co. en president van ver scheidene Japanse papierindustrieën, is van plan een fabriek in Biak te bouwen voor het maken van papier en hard board. Met enkele technici gaat hij 10 maart naar Biak om de situatie te bekijken Voorlopig is een krediet van twee mil joen yen geopend bij de Nederlandsche Handelmaatschappij in Tokio. Voorts zal worden nagegaan in hoe verre ontboste gronden geschikt zijn voor ananas-, rubber-, en cacaocul tuur. Eigen nieuwsdienst MAASTRICHT. De rechtbank te Maastricht heeft de 26-jarige Hongaarse metselaar V.U., wegens oplichting van een verzekeringsmaatschappij te Utrecht voor een bedrag van zestigdui zend gulden, veroordeeld tot twee jaar en zes maanden gevangenisstraf met aftrek. U. stond samen met zijn dertigjarige landgenoot M, B. terecht, omdat zij door een duim van U. af te hakken de premie van de verzekering hadden ge kregen. De rechtbank achtte niet bewe zen, dat B. inderdaad de duim had af gehakt. Wel, dat hij had geholpen bij het invullen van het formulier voor de verzekeringsmaatschappij. Hij kreeg daarvoor twee jaar gevangenisstraf. De 4500 gulden die nog van het geld over was, moet worden teruggegeven. Advertentie SAMEN UIT Advertentie BE I en nu ook WSPIKIN aangename smaak aan kinderen aangepaste dosering veiligheidssluiting beproefd geneesmiddelen Veilig BAYER Aspirin in elk gezin „gezien"! HAARLEM. Zaterdagsmiddags moe ten de auto's in de richting zuid-noord in Haarlem voortaan omrijden. Van twee tot zes is het centrum (de Grote Hout straat en de Anegang) het domein van de winkelende voetgangers. B. en W. hebben jarenlang beweerd, dat het om economische redenen onmo gelijk zou zijn het centrum voor het ge motoriseerde verkeer af te sluiten. De Vereniging van voetgangers heeft het college evenwel van dat standpunt weten af te brengen. Churchill Wat het westen betreft doet de Ame rikaanse schrijver, die ook oorlogscor respondent in Duitsland is geweest, een felle aanval op Churchill en Roose velt die volgens hem „hun mond hiel den terwijl dagelijks duizenden joden werden verast". „Hun protesten tijdens de eerste oorlogsjaren waren zwak en nooit versterkt door dreigementen. De verdedigers van Churchill zeggen dat deze het te druk had met zijn prach tige en moeilijke taak om Engeland te redden. Hij kon geen aandacht beste den aan ondergeschikte aangelegen heden. Toch verklaart dit geenszins waarom Engeland door het sluiten van de grenzen van Palestina de redding van duizenden joden verhinderde. Daarnaast zag het joodse volk lange jaren in Roosevelt zijn beste vriend. Na diens dood kwamen er echter en kele documenten aan het licht die deze overtuiging zouden hebben kun nen doen wankelen. Sommigen geloven dait in de jaren van de zwaarste be proeving voor de joden Roosevelts ge dachten „op zijn olievelden vertoefden" Reynolds verklaart in zijn boek dat Eichmann zijn ondervragers zeer open hartig te woord staat. „Als hij even vrijuit praat in het proces, zal hij mogelijk nog de identiteit van enkele joden en vele niet-joden onthullen die op de een of andere manier met de nazi's samenwerkten en nu nog op vrije voeten zijn." Dat laatste is inmiddels reeds bewaar heid geworden. Dieter Wechtenbruch, een Duitse advocaat die onder Eich- manns Keulse verdediger dr. Servatius werkt, deelde gisteren in Haifa mee dat Eichmann aan de Israëlische politie een aantal namen heeft opgegeven van men sen die met de massamoorden te maken hadden, en van wie enkele nog in leven zijn. Servatius vertrekt vandaag naar Duitsland voor een bespreking met twee Duitsers die zichzelf als getuigen a décharge hebben aangeboden. Hun namen zijn niet bekend gemaakt. De akte van beschuldiging tegen Eich mann is gisteren door de openbare aan klager aan de rechtbank van Jeruzalem overhandigd. De bewijsstukken van de verdediging omvatten vijftienhonderd documenten die elk variëren van en kele tot honderd pagina's. Wechten- bruchs commentaar: „Het openbaar mi nisterie schijnt zijn taak grondig te hebben opgevat". Hij vertelde dat de verdedigers dagelijks behalve 's zater dags (de Israëlische sabbath) zes uren met Eichmann overleg plegen. Eich mann scheen hem wat in beslag geno men door abstracte vraagstukken, zoals het leven na de dood. Men neemt aan dat de volgende week de benoeming af zal komen van een uit drie leden bestaand Hof onder voor zitterschap van een lid van het Hoog gerechtshof. Een definitieve datum voor het proces is nog steeds niet be- Roosevelt kend, maar naar verwachting zal het proces om en bij 12 april beginnen. De Israëlische regering heeft een extra uitgave van bijna twee miljoen Israëlische ponden goedgekeurd om de kosten van het proces te bestrijden. Hieronder vallen de bouwkosten voor de tijdelijke gerechtszalen voor het pro ces, gelden voor de veiligheid en pos tale installaties. Inmiddels zijn er nog twee publika- ties over Eichmann verschenen. Tuviah Friedman, die als journalist en ambte naar een groot aandeel heette te hebben gehad in de opsporing van Eichmann in Argentinië, schreef in Life dat hij niet rechtstreeks bij de arrestatie be trokken was, maar slechts door voort durende publikaties de aandacht voor de zaak-Eichmann levend had gehou den. In Engeland verschijnt, eveneens vandaag, nog een biografie van Eich mann van de hand van de journalist Wighton. Advertentie Naast'Minta'Keps nóg 6 heerlijke smaken Van onze correspondent LONDEN. Vier uur lang heeft er gisteren in het Londense stadsdeel Clapham grote spanning geheerst. Moeders haalden hun kinderen van de straat, ramen en deuren werden zorgvuldig gesloten. Er was namelijk een flinke wolf ontsnapt uit het huis van een advocaat. De vrouw van de advocaat hield het beest als huis dier. In een duiker vlakbij een begraaf plaats heeft de wolf het leven gelaten. Een jongen van vijftien jaar ontdekte het wilde, gevaarlijke dier, in de dui ker. De politie en mannen van de die renbescherming probeerden de wolf le vend uit de duiker te trekken met be hulp van netten. Hoe voorzichtig zij ook waren, ze konden niet voorkomen dat het beest overleed tijdens deze operatie. De eigenares van de wolf heeft thuis nog een ander exemplaar. Beide dieren kocht ze twee jaar geleden van de Zoo, de Londense dierentuin. Ze wilde de wolven temmen om er een nieuw soort waakhond van te fokken. Van onze Haagse redactie DEN HAAG De controle op gladde of ondeugdelijke banden van auto's, die daardoor gevaarlijk kunnen zijn in het verkeer, blijkt een omslachtige proce dure te zijn. De politie, die tegen het euvel van de gladde banden wil optre den, kampt met de bepalingen uit de Wegenverkeerswet. Daarin wordt straf baar gesteld het rijden met voertuigen, die technische mankementen vertonen. Dat betekent, dat de politie niet eenvou dig geparkeerde auto's kan controleren en bonnetjes schrijven. De enige methode is rijdende auto's aan te houden en dan te controleren. In Den Haag, waar de politie thans ook heeft aangekondigd het toezicht op de banden scherper dan voorheen te gaan uitoefenen, zijn de surveillancewa gens van de verkeerspolitie met de con trole belast. UIT DE KERKEN Nederlands hervormde kerk: beroepen te EispeetUddel—Vierhouten, W Chr. Hovius, kandidaat te Haarlem; te Almelo J. Monteban le Driebergen; aangenomen naar Wieringermeer J. van Wou denberg te Vollehoven; Van onze speciale verslaggever ROTTERDAM Het onderzoek naar de geënsceneerde aanranding te Oudewater waarvan de controlerende hoofdambtenaar van het ministerie van defensie, F. H. van der Putten, het slachtoffer moest worden, nadert zijn voltooiing. Dit heeft de substituut officier van justitie te Rotterdam, mr. I. H. van de Roemer, meegedeeld aan mr. N. J. Geleijnse te Amsterdam, die de heer Van der Putten terzijde staat bij zijn klacht die hij bij het Ambte narengerecht te Amsterdam heeft in gediend. Bij de laatste behandeling van deze zaak in november, is de affaire van het bloesje te Oudewater ter sprake geko men. De heer Van der Putten beklaagde zich erover dat ondanks zijn aangifte bij de rijkspolitie, in februari 1960, nog steeds geen aandacht aan deze zaak was geschonken. De heer Van der Putten had in Oude water gehoord, dat men hem van een aanranding had willen betichten. Het „slachtoffer" daarvan schrok echter op het laatste moment terug en vertelde de heer Van der Putten, wat men hem in de schoenen wilde schuiven. Mr. D. J. van Gilse, de procureur-ge neraal In Den Haag, aan wie de zaak van het bloesje was voorgelegd, deelde daarop mee, dat wegens gebrek aan per soneel bijna een jaar na de aangifte nog geen gelegenheid was geweest de zaak te onderzoeken. Eind december werd het onderzoek voortgezet. Binnen twee weken Thans is het zover, aldus heeft de Rot terdamse officier van justitie meege deeld. dat binnen veertien dagen het eindresultaat bekend zal zijn. Het wach ten is op een nader onderzoek van een ongeveer soortgelijk geval in Amersfoort. In Oudewater en in Amersfoort waren volgens de heer Van der Putten valstrik ken voor hem gespannen. Hij had als controlerend ambtenaar van het minis terie van defensie zowel in Oudewater als in Amersfoort, in bedrijven die voor het leger werkten, malversaties ontdekt. In beide bedrijven, die officieel werden uitgeschakeld maar die desondanks vol op legerorders achter de rug van de heer Van der Putten om kregen toegespeeld, was hem gezegd, dat als hij doorging met de knoeiende firmanten dwars te zitten hij daar zelf de dupe van zou wor den. Intussen is de heer Van der Putten „wegens reorganisatie" naar een niet con trolerende post in Nieuw Millingen over geplaatst. Tegen deze overplaatsing heeft hij beroep aangetekend bij het Ambte narengerecht, dat na twee zittingen de verdere behandeling van de zaak voor onbepaalde tijd heeft uitgesteld.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 7