Zondagmorgen naar de bioscoop Gedempi lichf, spoilighis en flankerende faniasiekronen Van intern vrij gemaald gesprek komt nog niets Wijsheid en mildheid voor geref. kerkbouw Waalse gemeente Goes drie eeuwen geleden gesticht In dommelig en slaperig Amsterdam Evangelie in een moderne sfeer ent boeket Zaterdag 28 januari 1961 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 7 Chr. Geref. kerken De repeterende breuk Wie schrijft Tegenzin Banvloek Geen scheermesjes Minder dan 4 gulden voor een preek D Geen huwelijksbevestiging voor lid van toto-v.v. Vredestichters zijn onrustzaaiers Menselijke vraag Prof. dr. J. Zijlstra door Ds. M. den Boer te Zaamslag Avondmaal een keer per maand gewenst Geref. kerken: drie ton in driekwart jaar voor werelddiaconaat Jubilerende kerk wil folder uitgeven Trouwen mag alleen bij eigen dominee Hervormde kerk blijft weg uit New-Delhi In het Haags Kerkblad dat rond de jaarwisseling verscheen gaf ds. H. Toor- man een indruk van de kerkelijke po sitie van de Chr. Gereformeerde Ker ken in onze tijd. Sommigen zuchten wel eens, dat on ze Christelijke Gereformeerde Kerken hun tijd gehad hebben en dat ze bin nen een generatie van het toneel ver dwenen zullen zijn, maar daar ben ik nog niet aan toe. Wij hebben alleen maar een vleug je van de wind des Geestes nodig, die de mensen weer inprent de zaken waar het om gaat in het geestelijke leven, en het gevolg zal zijn, dat van onze Ohr. Geref. prediking zal blijken., dat ze verantwoord is en een vol ant woord mag bieden aan de zondaars- mens in de nood van de twintigste eeuw. En dan mag ik onze lezers bij de intrede van het nieuwe jaar wel uit nodigen om veel te bidden voor de predikanten die in deze een vooruit geschoven plaats innemen en van wie verwacht mag worden, dat zij een vol begrip hebben voor het moeitevol le en heerlijke van onze positie als Chr. Geref. Kerken. Want, eerlijk waar, het moet van de prediking ko men, gezalfd met de Geest. Over het ijveren van sommigen voor oecumenische eenheid schreef prof. dr. J. Waterinik in het Centraal Weekblad: Wanneer gereformeerde mensen ijveren voor oecumenische eenheid, dan zullen zij moeten begrijpen, dat zij, wanneer zij geforceerd temidden van de thans bestaande kerken en groeperingen een nieuwe oecumeni sche eenheid scheppen, weinig anders doen. dan breuken slaan, waar thans nog eenheid is en dat zij in feite slechts bezig zijn een nieuiwe groep aan de veelheid van groepen, waar over zij zich zo bedroeven, toe te voe gen. Ds. G. N. Lammens schrijvende over zijn kinderen: Ze hechten meer geloof aan wat ze op school horen dan wat thuis verteld wordt, waarom noch mijn vrouw, noch ik hen aan 't verstand kunnen priege len dat het fout is om te zingen: Op een lichte vollukswagen, wordt de Heer van d'aard gedra gen Zó heeft de juf het gezegd, beweren ze Zuchtend over de vele verzoeken om hulfp van allerlei belangrijke instellin gen die telkenmale weer op de kerke- raadstafel terecht komen schrijft ds. IJ. K. Vellinga in het Kerkblad voor Drente en Overijssel: Nee, we hebben geen nieuwe gene rale collecte nodig voor allerlei chris telijke doeleinden. Beslist niet. We hebben, nodig een boekje, waarin door niet-oelanghebbenden ons de belang rijkheid van belangrijke zaken wordt uiteengezet. Ik weet niet, of iemand de moed zou hebben om het te schrij ven. En of er iemand kundig genoeg zou wezen om het te doen. Maar het zou uitkomst brengen voor kerkeraden met de horzelzwerm om hun halzen. Dat boekje zal er wel niet komen. Indien het mocht komen, verdiende de schrijver een onderscheiding pro ec clesia et consistorio. Maar het komt er niet. De gemeentelijke overheden beveiligen ons voor een teveel aan in zamelingen. Maar er is niemand, die de kerkeraden beveiligt voor steunaan vragen. Voorshands moeten zij hun tijd blijven besteden aan het doorle zen van en delibereren over circulai res betreffende kleuterscholen en te verbouwen kerken, instortende pasto rieën en verzorgingshuizen, noodlijden de verenigingen en stichtingen, nood zakelijke aanschaffingen en doeltref fende voorzieningen en vele soorten van hulpbehoevende mensen en din gen. Wie er genoeg van heeft, kan niet beter doen dan in het Jaarboek te laten afdrukken: op ongevraagd drukwerk wordt niet gereageerd. Maar dat mag natuurlijk niet. Laten we dan hopen op het boekje. NZE hoofdstad is op zondagmorgen een slapende stad. Een groot percentage Am sterdammers zegt: De zondag is de enige dag in de week dat we kunnen uitrusten van de vermoeidheid, die een jachtige week in ons bloed heeft ge metseld. En waar kan men be ter uitrusten dan in bed? Wie de schoonheid van Am sterdam wil genieten moet op een zonnige zondagmorgen, zo mogelijk reeds om acht uur een wandeling maken door het oude centrum. De historie van een koopmansstad, gebeiteld in de ornamenten van patriciërs woningen, en weerspiegeld in het roerloze water van de grachten, schijnt het zeer per soonlijk eigendom van de wan delaar te worden. Want hij is alleen. Amsterdam geeuwt en rekt achter gesloten gordijnen, draait zich om, en dommelt verder. Hoe dwaas is dan ook de ver onderstelling dat men op deze, voor Amsterdam zo stille mor gen naar de bioscoop kan gaan. En toch is het waar. Op zon dagmorgen zwaaien de deuren van het Victoria-theater te Amsterdam open, met een gul \/OOR DE BUITENSTAANDER, die van een kerkdienst altijd een min of meer plechtig idee heeft, is de warm gestoffeerde en intieme sfeer van deze bioscoopdienst een ontgoocheling. Een paar honderd mannen en vrou wen, diep weggedoken in geriefelijke fauteuils, zitten rustig naar een mu ziekje te luisteren, en terwijl ze behaaglijk een sigaret opsteken, wachten ze op de dingen die komen gaan. TTET BEGIN van deze dateert al van jaren her. Een groep Hervormde mannen, die zich verontrust gevoelden over het slechte kerkbezoek op de zondagen, en wel speciaal op de zondagmorgens, stak de hoofden bij elkaar om te onderzoeken of hier iets aan te doen zou zijn. Ze waren er om te beginnen van overtuigd dat de kerk als gebouw voorshands onbruikbaar ge acht moest worden. |yjENSEN die nimmer een kerk heb ben bezocht zo redeneerden zij kan men misschien nog uitnodigen om een bedehuis te bezoeken, maar zij die de kertk definitief de rug hebben toegekeerd, zullen nimmer de drempel meer oversteken. Zij hebben om wat voor reden dan ook een tegenzin ge kregen en vaak na jaren proberen be sloten om die kerk nooit meer te be treden. Van dat besluit zijn ze niet meer af te brengen. Dat leert de praktijk wel. Het groepje mannen, dat onder aan voering stond van de heer A. Romijn, de bekende schrijver van diverse jeugd boeken, besloot een bioscooptheater af te huren om daar een soort kerkdienst in te gaan houden. Adressenmateriaal diepte men op uit de kerkelijke admi nistratie en zo kon de eerste keer ge start worden met het verspreiden van 15.000 uitnodigingen. Die eerste zondag viel het mee. In derdaad bleken enkele honderden Am sterdammers bereid te zijn op dit nieu we geluid in te gaan en langzaam vul de zich het theater met nieuwsgieri gen, waarvan men nog maar moest af wachten hoe ze zouden reageren. Sinds die dag is aan de Sloterkade te Amsterdam een traditie gegroeid. Het dommelige en slaperige Amsterdam wordt, voor zover het de directe om geving van het Victoria-theater betreft, tot leven gewekt. En al is het een schuchter begin, toch schuifelen een twee- tot driehonderd mensen de bios coop binnen om de boodschap van het Evangelie te horen. Het licht is gedempt. In de hoeken van het theater gloeien rode letters aan. „Nooduitgang" staat er. Aan het pla fond flonkeren de zacht stralende fan- tasiekronen. Voor het filmdoek hangen fraai gedrapeerde gordijnen, aan de on derkant verlicht door een serie spot lights. pyE MIN OF MEER traditie-gebonden kerkganger zal moeite hebben om in deze sfeer te acclimatiseren. onderneming Intussen zullen sommige lezers de ge dachte hebben dat hier terrein wordt prijsgegeven, dat concessies worden ge daan. Die gedachte steunt nergens op en kan rustig van de hand worden ge wezen. Het zou een vernietigende cri- tiek zijn om op grond van de entourage met een soort banvloek te gaan slinge ren. Want dwars door een moderne aan pak heen, die ook in het programma tot uiting komt, wordt hier de kern van het Evangelie verkondigd. Er worden geen doekjes omheen gewonden. De eigenlijke toespraak is ook niet kwasi- populair, maar echt, en op de man af. TK STA hier geen derderangs produkt te verkopen", zegt de spreker, „ik sta hier geen scheermesjes of iets van dien aard aan de man te brengen. In zekere zin zou ik het dan gemakkelijk hebben. Maar wij brengen u hier de duurste boodschap die ooit gebracht kan worden. De boodschap van genade in Jezus Christus, een genade die met bloed werd gekocht." Het is «til in de zaal, en donker. Hier en daar gloeien sigarettenpeukjes, en kringelt rook omhoog, scherp afstekend tegen het verlichte podium. „Nooduitgang", gloeit het rood in de hoek. Heel in de verte rinkelt een tram. „Ik vertel u een spannende geschie denis", zegt de spreker, het verhaal van de sterkste man die ooit heeft ge- IN 1650 begon de Waalse synode er op aan te dringen, dat er te Goes een afzonderlijke gemeente gesticht zou worden. De stedelijke regering beloofde medewerking en het duurde niet lang of de sta ten van Zeeland gaven eveneens toestemming. Het volgend jaar werd besloten, dat er in de kleine kerk om de veertien dagen ge preekt zou worden, doch het is on zeker of dit besluit toen metter daad gerealiseerd is. Toen in 1653 ds. Johannes van Dorth, predikant van de Nederduits-Franse ge meente te Sluis, een beroep naar Goes aannam kon in elk geval aan het ver langen van de Franssprekenden voldaan worden. Met toestemming van de kerke- raad preekte hij vanaf 1 februari 1655 elke veertien dagen in het Frans. Hij kreeg hiervoor een tractementsverho- ging van 100 per jaar, wat inhoudt dat een preek met. minder dan vier gulden gehonoreerd werd. 28 januari 1661, dus juist drie eeuwen geleden, werd de Waalse gemeente te Goes gevestigd verklaard en een kerke- raad gekozen, bestaande uit drie ouder lingen en twee diakenen. Men kreeg ook de beschikking over een eigen kerkje: de voormalige kapel van het klooster van de Zwarte zusters waaraan de Zus terstraat nog herinnert.Aangezien er on dertussen ook een Franse school was ge sticht kon de enige mannelijke leer kracht. Jacob de Fleron, meteen tot voorlezer en voorzanger benoemd wor den. Predikanten DE EERSTE predikant, ds. Jean Trel- cat, stammend uit een geslacht waarvan de voorouders om het geloof uit Frankrijk gevlucht waren, werd 6 februari 1661 beroepen en 5 juni d.a.v. bevestigd door ds. Matthieu Jenein Waals predikant te Vlissingen, die zich beijverd had voor de totstandkoming van de gemeente te Goes. Ds. Trel- cat is hier reeds 14 november 1669 overleden. De vijfde voorganger, ds. Daniel Se- bille, vroeger predikant op een dorp in Bretagne, is tengevolge van de vervol ging van de protestanten aldaar uit Frankrijk gevlucht en kwam hier 19 Oc tober 1681. Het zielenaantal steeg tij dens zijn ambtsperiode doordat er veel réfugé's kwamen. Van hen werden 25 gezinnen op de dorpen van Zuid-Beve land ondergebracht. Ter verzorging van hun eerste behoeften schonk de provin cie 1200. Tijdens de vóórlaatste predikant, ds. Otto Henri de la Broue, is het eeuw feest van de gemeente gevierd. In zijn tijd schonk burgemeester Johan Isebree de kerk een paar koperen lessenaars, bestemd voor preekstoel en voorlezers lessenaar, met bijpassende kandelaars blakers e.d. onder voorwaarde dat de ze voorwerpen bij eventuele ontbinding van de gemeente zouden overgaan naar de Ned. Herv. kerk te Oud-Vossemeer, aan welke voorwaarde pas in 1856 is voldaan. "Gijzelaar E ZEVENTIENDE en laatste voor kwam hier 25 juni 1786. Doordat hij 22 oktober 1813 tijdens een gesprek met een onderwijzer en de Franse commandant blijkbaar wat te veel ten nadele van Napoleon gezegd heeft, werd hij de vol gende nacht van bed gehaald en als gij zelaar naar Antwerpen overgebracht, waar hij in februari 1814 overleden is. De gemeente was intussen niet groot meer. In 1798 telde ze slechts twaalf ge zinnen met 26 lidmaten. Doordat de kerk reeds in 1796 door de Fransen als kazerne gevorderd was, kwam men bij een in het gebouw van de Doopsgezin den. Bij Koninklijk besluit van 16 augus tus 1617 hield de gemeente op te be staan en werd geacht verenigd te zijn met de Ned. Herv. Gemeente, waar naar ook de aanwezige fondsen overgin gen. Het avondmaalszilver, het zegel en een paar antieke stoelen uit de consis torie zijn naar het stadhuis overge bracht. Deze verrukkelijke opmerking hebben we letterlijk opgetekend. „Doctor in Love", 'n Koste lijke comedie uit de dokters serie. 18 j. Dit staat te lezen op het Victoria Theater in Amster dam, maar op zondagmorgen is dit een vlag die de inhoud niet dekt. gebaar, alsof de duizenden verwacht kunnen worden. Maar de mannen die het pro gramma verzorgen hebben in tussen die moed gehad. Ze heb ben in onze dommelige en sla perige hoofdstad van de zon dagmorgen de moed gehad om mensen te verwachten in een theater, in een bioscooptheater nog wel. En niet om deze men sen een film voor te zetten, maar.het Evangelie. Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllll: MIDWOLDA. Leden van de Chris telijke gereformeerde kerk te Midwol- da (in het Groninger Oldamt) kunnen geen lid zijn van een voetbalvereniging die haar financiële lot aan de toto ver bindt. Dat heeft de kerkeraad beslo ten. De vraag of de betreffende leden al dan niet in de toto meespelen blijft hierbuiten; de kerkeraad acht het lid maatschap als zodanig al fout. En de toto is in strijd met de christelijke be ginselen. Aanleiding was een aanvraag tot hu welijksbevestiging. De kerkeraad be- sloot dat aan leden van een van de to to afhankelijke voetbalvereniging hu welijksbevestiging niet kan worden toe gestaan. GOES „Ieder had dat vooruit kun nen bedenken,", schrijft ds. J. van Bruggen in de Kerkbode van de (vrij gemaakte) gereformeerde kerk te As sen, als hij zijn lezers op de hoogte brengt van de weigering van de redac tie van De Reformatie en van prof. H. J. Schilder om gevolg te geven aan de uitnodiging tot „broederlijke ge- dachtenwisseling", die een groep vrij- gemaakten heeft doen uitgaan tot de redacties van de belangrijkste vrijge maakte dag- en weekbladen en tot de hoogleraren van de theologische ho geschool. Die samenspreking zou moe ten dienen tot herstel van de onderlin ge verhoudingen en het onderling ver trouwen. De uitnodiging is zoals gemeld ver zonden door een achttal deelnemers aan een samenkomst te Zwolle, waar ver- ontrustig is uitgesproken over bepaal de tendenzen in het vrijgemaakte ker kelijke leven. Het waren de heren ds, R. H. Bremmer, prof. dr. K. J. Pop- ma, W. K. van Dijk, ds. C. van Om men, ds. W. G. Raver, ds. J. P. van der Stoel en D. Wigboldus. Terwijl het Gereformeerd Gezinsblad (wel eens beticht van „eenrichtingsver keer") in alle talen zwijgt, zijn de ver dere reacties niet mals. De Reformatie wijst het verzoek bij monde van prof. J. Kamphuis zeer fel af. Het blad neemt ook op het antwoord dat prof. H. J. Schilder aan de uitno digers heeft gezonden. Deze hoogleraar (de kandidaat Schilder van wiens we ring de niet-vrijgemaakte classis Am sterdam revisie heeft gevraagd aan de Apeldoornse synode) stelt de vraag wie het onderlinge vertrouwen eigenlijk ver storen. Het wordt, aldus deze hoogle raar, ernstig beproefd en ook geschaad door het optreden van juist hen die zich nu als vredestichters op pad lieten stu ren. Hij noemt feiten. Ds. Bremmer gaat promoveren aan de Vrije Universiteit, bij prof. dr. G. C. Berkouwer, die „als voorzitter der toenmalige synode bij uit stek verantwoordelijk blijft voor de iteiü. Simson heette hij." NA AFLOOP van de dienst, (of moe ten we in de sfeer blijven en ..voor stelling" zeggen?) hebben we een kort gesprekje gehad met de heer Romijn. En we hebben de menselijkste van alle vragen gesteld. „Mijnheer Romijn, heeft u wel eens resultaten op dit werk gezien?" De heer Romijn trekt zijn schouders ietwat op en spreidt zijn armen uit. Maar juist als de verlegenheid baan breekt, komt een mijnheer naar voren. „Pardon", zegt hij, „mag ik me hier even inmengen?" „Ik ben belijdend lid van de Her vormde kerk", vervolgt hij, „en ik heb deze koerswijziging in mijn leven te danken aan déze diensten, hier, in het Victoria-theater". Hij wijst met zijn vinger naar de inmiddels lege zaal. „En als U dan nog wilt weten hoe het nu verder met mij gaat", besluit hij, „dan kan ik U zeggen: Goed". „Ik zit zelfs al in kerkelijke com missies, en als je in commissies zit dan is het in orde". DE minister van Financiën, pi?of. dr. J. Zijlstra heeft voor de ko mende actie van de Stichting Steun Kerkbouw (één procent van het in komen voor nieuwe gereformeerde kerken) een aanbeveling geschre ven: Gaarne wil ik met een enkel woord de activiteiten, van de Stich ting Steun Kerkbouw aanbevelen. Als er iets is, dat wij financieel op eigen kracht tot stand behoren te brengen- en in stand behoren te hou den, dan zijn het wel kerkbouw en eredienst. De vraag, of de maatstaf van één procent van het inkomen juist is, is niet zonder meer bevestigend te beantwoorden. Met allerlei factoren van draag kracht kan aldus niet voldoende re kening worden gehouden. In som mige gevallen zal meer in an dere gevallen minder op zijn plaats zijn. Toch heeft de Stichting er goed aan gedaan, aldus een globale in druk te geven van hetgeen nodig is. Met wijsheid van de kant van de vragers en mildheid van de kant van de gevers is dit wel op te los sen". CURSUS VAN DE DOOD A LS je een boek leest moet je vooral de noten aan de voet van de pagina niet vergeten. Dan doe je soms ontdekkingen. Zo kwam ik bij het lezen van één van Berkouwers dogmatische monografieën tot de ontdekking van het bestaan van een boekje met de titel „Cursus van de dood". Het moest wel een belangrijk boekje zijn anders was het door Berkouwer niet ver meld. En dat is het ook. Ik geef er graag een stel flodderromans voor cadeau. Waar mee nog niet gezegd -wil zijn, dat je flodderromans moet lezen. Een sprekende titel! De hoofdpersoon in deze roman weet. dat hij ongeneeslijk ziek is. Vier maanden op zijn hoogst, heeft de dokter hem voorspeld. Welnu, die maanden die hem nog resten worden voor hem de cursus van de dood. Bij het consult heeft de dokter til. naar zijn geloof gevraagd. En toen was het enige antwoord, dat hij geven kon: „Ik ben op het punt gekomen, waar i'k nu sta zonder te weten, wie ik ben en wie God is". En nu heeft hij nog vier maanden! Maar die zal hij dan ook gebruiken! Gebruiken om tot kennis van zichzelf en van God te komen. Cursus van de dood! Ik lees in die titel hoe het vaak in veler leven gaat. Gaat het vaak niet zo dat wij ons met God en met ons zelf pas ernstig gaan bezig houden, als we ons be vinden op de grens van leven en dood? Als we komen in de laatste grenssituatie van dit tijdelijke leven? Het leven kent veel grenssituaties. Situaties waarin jc aan een grens komt, aan de grens van je kennen en kunnen, aan de grens van je kansen en mogelijkheden, situaties waarin je het niet meer overzien kunt, hoe het gaan zal, hoe het moet. Ze kunnen goed zijn, die grens situaties. Een mens botst dan vaak op de laatste vragen over zichzelf. Soms komt dan ook God weer binnen zijn horizon. De laatste grenssituatie waarin een mens komt, is wanneer hij sterven gaat. Ja, en dan zien we het vaak gebeuren, dal er een cursus van de dood komt. TVTU stel ik voorop: Gelukkig als er voor ons nog een cursus van de dood komt. En als we die cursus ook volgen, intens volgen. Maar wie garandeert ons dat? Hoe- velen sterven er wel niet zonder een cur sus van de dood? Omdat de dood hen over viel als een gewapend man. Toch zou ik in dit verhand de vraag willen stellen: waarom wachten wij zo lang met dat ernst maken met onze kennis van onszelf en van God en van onze verhouding tot Hem? Waarom pas in die laatste grenssituatie? Wat die hoofdpersoon zei, toen hij zijn vonnis hoorde uit de mond van zijn arls, is toch wel uit veler leven gegrepen. Op het punt waar ik nu sta, ben ik ge komen zonder te weten wie ik ben en wie God is. Zwaar kan dan die cursus van de dood worden. Wat hebben wij in ons leven ontzaggelijk veel verknoeid. Dal zie je dan allemaal. De hoofdpersoon van de roman heeft eens in een onnozele ruzie een oude klok van de schoorsteen geslagen. Als een stom verwijt lag hel ding op de grond, ge broken verwrongen en uiel meer te herstel len. Zo iziet hij tientallen dingen in zijn le ven die niet meer te herstellen zijn, even min als die oude klok. Het behoort tot de cursus van de dood, dat allerlei dingen ons dan aanstaren, niet als stomme maar als levende verwijten. En nu heb ik nog niet eens het voornaamste genoemd. Als wij sterven gaan, bevinden wij ons op de grens van leven en dood en daarom op de grens van het laatste oordeel. En nu zien wij het maar al te dikwijls dat het dan nog in orde moet komen tussen God en ons. Heerlijk, als het dan in orde komt. Dan is de cursus van de dood voor ons niet voor niets geweest. lyTAAR moeten wy het laten aankomen op een cursus van de dood? Niet voor niets spreekt de hijbei van een vroeg zoeken van God. Die hem vroeg zoeken zullen hem ook vinden. Dat zal U een zware cur sus voor de dood hesparen. Niet dat U liet niet moeilijk hebben kunt, als de dood in zicht komt. Het moet je maar gezegd worden: nog vier maanden op zijn meest. Dat kan je een schok geven. Maar wat is het dan rijk als je, op dat punt gekomen, zeggen kunt: ik weet, wie ik ben: een groot zondaar, maar ik weet ook, wie God is: een God die zondaren genade schenkt. Dan kunnen die vier maanden tot het mooiste worden dat U ooit hebt meegemaakt, niet een cursus van de dood, maar een cursus voor het leven! Geref. classisrapport Zutplien: ZUTPHEN Zo spoedig- mogelijk beginnen met avondmaalsviering om de twee maanden als begin op de weg naar maandelijkse viering van het avondmaal. Dat is een van de conclu sies waartoe een door de gereformeer de classis Zutphen benoemde commis sie komt. De conclusies zijn aan de ker keraden toegezonden; de afgevaardig den naar de classis kunnen dan de standpunten van de kerkeraden mee delen. Het rapport handelt niet alleen over de avondmaalsviering, maar ook over de tweede kerkdienst. De kerkeraden, aldus het rapport, moeten de gemeente duidelijk maken waarom een tweede dienst wordt gehou den. De kerkleden moeten gelegenheid hebben om vragen in te dienen over de aan de beurt komende catechismus- zondag. De classis, aldus het rapport, moet aan deputaten opdragen te zoeken naar mogelijkheden om avondgebed en leer- dienst verantwoord te combineren. In prediking, zielszorg en catechese, zal de gemeente gewezen moeten wor den op de opdracht van haar Heer, om het avondmaal „dikwijls" te vieren. Aan de gemeenten moet ook duidelijk gemaakt worden, dat het avondmaal om de twee maanden maar een eerste stap is. De samenstellers van het rapport willen nog nader rapporteren over de voorbereiding en de zgn. dankzegging en de orde van de zondagmorgenkerkdienst. Oecumenische vrouwen groep wil huiswerkloos weekend HILVERSUM. De Hilversumse oecumenische vrouwengroep heeft aan de hoofden, directeuren en rectoren van scholen gevraagd mee te helpen aan voorkoming van zondagsarbeid. De groep noemde als voorbeeld een huiswerkloos weekeinde eens in de maand. In de groep werken vrouwen samen uit doopsgezinde, gereformeerde, luther se, hervormde en remonstrantse kring. GROOTEGAST. Zieken en ouderen, die met in staat zijn om aan allerlei kerkelijk work deel te nemen, zullen in Grootegast gebedsactiviteit ont plooien rondom de kerktelefoon van de gereformeerde kerk. Zij zullen op het thuisfront van de zen ding elke eerste vrijdag van de maand de zorgen van de Evangelieverbrei ding voorleggen aan God. 's Morgens van half elf tot elf uur komt deze kring in de geest samen. Door de kerktelefoon wordt dan een kort praatje gehouden over de zen ding en zal er gezamenlijk gedankt en gebeden worden voor alle zegen en nood op het zendingsfront. Richt lijn daarbij is de gebedsbrief die het zendingscentrum te Baarn van tijd tot tijd uitgeeft. ambtelijke moord op o.m. K. Schilder en S. Greijdanus". Vier van de onder tekenaars der uitnodiging hebben des tijds bij de benoeming van ds. J. Kamp huis als hoogleraar te Kampen weinig vertrouwenwekkende kritiek laten ho ren. En juist uit de kring van de Zwolse bezwaarden participeert men in gehei me samensprekingen met hoogleraren van de niet-vrijgemaakte Kamper hoge school. Eenzelfde kritiek is te horen van re gionale en plaatselijke kerkbladen die zich vanouds tegen samenspreking met niet-vrijgemaakte kerker aden hebben uitgesproken. Het blad Opbouw, dat in wat gema tigder toon pleegt te schrijven vindt het doel prijzenswaardig. Maar het blad vraagt zich wel af, of dit doel met het voorgestelde gesprek kan worden be reikt. „Onderlinge verhoudingen en on derling vertrouwen kunnen alleen her steld worden door de betrokkenen zelf." Het blad besluit: „Wat ons betreft zijn wij bereid alles te doen wat in ons vermogen ligt en wat tot onze taak be hoort om aan dat doel mee te wer ken". Duister blijft, of Opbouw het binnen zijn vermogen en tot zijn- taak rekent om mee te spreken over de sanering der verhoudingen. Men kan allebei uit deze slotzin opmaken. UTRECHT. Zonder dat er grote ac ties aan te pas kwamen is sinds de ge reformeerde synode vorig jaar besloot tot meewerking aan de internationale diaconale hulpverlening in 1960 een be drag bijeengekomen van zestigduizend gulden voor verschillende doeleinden. Dit betreft dus alleen giften die zonder op wekking het gironummer 2211 van het Algemeen diaconaal bureau bereikten. Daarnaast bracht de grote collecte voor het vluchtelingen] a ar op 8 mei in de Gereformeerde kerken 207.000 op. En dan zijn er nog bijdragen van dia conieën tot een bedrag van 23.000 voor hulp aan ontheemden die in ons land te Utrecht en Vorden zijn ondergebracht. Bij elkaar kan men de bijdragen die het diaconaal bureau bereikten stellen op bijna drie ton. Zodra de noodkreet over de hongers nood in Kongo ook het gereformeerde ADB bereikte heeft dit onmiddellijk een voorschot van vijfduizend gulden over gemaakt. Dat bedrag zal zo neemt men aan vanuit gereformeerde kring ook wel waar gemaakt worden. Op zondag 5 februari wordt in de Ge ref. kerken voor het eerst de jaarlijkse collecte voor de kerkelijke hulp in de wereld gehouden. De datum is in ge bruik gekomen bij de meeste andere Ne derlandse kerken, omdat het de zondag is na 1 februari. Die dag kwam de hulp aan het door de stormramp getroffen Zuidwest-Nederland op gang, die ook is verleend door buitenlandse kerken. De opbrengst van de collecte is bestemd voor de hongergebieden in West-Pakis- tan en voor Hongkong. Waarom wij blij zijn VENLO. De gereformeerde kerk van Venlo bestaat in maart vijftig jaar. Aan dit jubileum zal natuurlijk op de geijkte manier aandacht besteed worden, maar daarnaast wil men gedeelde vreugde is dubbele vreugde ook anderen in de blijdschap laten delen. Ter gelegenheid van het herdenkings feest wil men huis aan huis in Venlo een folder verspreiden, waarin zo een voudig mogelijk iets over de blijde hoofd schap wordt verteld. Terwijl men nog aan het schrijven is en op zoek naar een drukker, is de overwegend rooms-katholieke stad in wijken ingedeeld voor de verspreiding. Alle gemeenteleden vanaf de tien jarige leeftijd krijgen een straat of wijk toegedacht. INGEN. Huwelijksbevestigingen in de hervormde kerk te Ingen (in de Be tuwe) zullen voortaan alleen plaatsvin den in kerkdiensten waarin de eigen predikant voorgaat. Er wordt geen toe stemming meer gegeven, aldus een kerkeraadsbesiuit, voor bevestiging door een familielid of een vroegere pre dikant. Motief is, dat de kerkelijke huwelijks bevestiging niet een particuliere aange legenheid van het bruidspaar of van de families is. De plaatselijke predikant trekt uit het besluit ook de consequentie, dat hij geen huwelijken in zijn vorige gemeen te zal bevestigen. Bruidsparen, die anders een oude oom niet zouden durven passeren, kun nen zich nu mooi achter de kerkeraad verschuilen Zuid-Afrika Premier Verwoerd gelooft niet in invloed van de Wereldraad KAAPSTAD (EPS). De Neder- duitsch-hervormde kerk van Zuid-Afrika heeft aangekondigd dat zij geen afge vaardigden zal zenden naar de derde assemblee van de Wereldraad, die in november te New-Delhi bijeenkomt. Ds. T. F. G. Dreyer. de secretaris generaal, verklaarde dat verschillende factoren van invloed waren geweest op dit besluit. Maar doorslaggevend was de conferentie geweest, die de Zuidafrikaan- se kerken in december onder auspiciën van de Wereldraad hebben gehouden De Hervormde kerk is de kleinste van de boerenkerken. Zij heeft zoals bekend als enige zich geheel gedistantieerd van de in dit beraad gevonden Overeenstem ming. Eerste-,minister dr. H. F. Verwoerd heeft verklaard, dat recente verklarin gen van „individuele predikanten van sommige der boerenkerken" met be trekking tot het regeringsbeleid op ras- sengelbied niet de stem van de kerken zelf vertegenwoordigen,. De kerken heb ben via hun synoden, waarin de leden en alle predikanten vertegenwoordigd zijn, niets officieels over deze politiek la ten weten aan de regering. De heer Verwoerd zei niet te kunnen geloven dat de een of andere wereld organisatie hetzij de Verenigde Na ties, hetzij de Wereldraad een blij vende indruk, kan maken, „op onze Zuid- afnkaanse denkwijze en daden en be slissingen over de vraag hoe in gerecb. tigheid te handelen met allen in het praktische leven van elke dag".

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1961 | | pagina 7