Recreatie-gebied in Braakman
met vaart van
grond
NOORD-BEVELAND
WILDE VRIJ ZIJN
wapen-feiten
BIJNA DRIEDUIZEND
PENDELT VANUIT
MAN
ZEELAND
Aanzienlijk lagere omzet van
veiling te Kapelle
FILMS
Groot café-restaurant zal
jaar worden gebouwd
Nog korter werken
en vrije tijd dan
Pag. 5
DUIZENDEN KUNNEN ER DIT JAAR TERECHT
Groot restaurant
Kampeer-comfort
Nieuwe boeken
v/dtnöeLinqen öoor be zeeuwse histome
Zeelands oudste
inwoonster
103 jaar
1940-1945
Het landbouwbeleid
Geen fusie Dmsehorse
sportverenigingen
Tussentijds bericht aan leden
Twee auto's botsten
Stand van de werkloosheid
Veel gunstiger situatie dan
in december 1959
Gevonden voorwerpen
DE grote socialistische werkne-
metaalindiustrie wenst op den duur
mersorganisatie in de Duitse
te komen tot een 35-urige werk
week, waarbij de Verenigde Sta
ten als voorbeeld dienen. In 1965
zal intussen in de Duitse metaal,
industrie de 40-urige werkweek
verwezenlijkt zijn.
ZEEUWSCH DAGBLAD
HOEK. Het is of het nooit op
zal houden met regenen. Nergens
zal men deze verzuchting sterker
slaken dan op het wijde, vlakke
land, waar het koude water in je
gezicht gekletst wordt en hardnek
kig een weg zoekt naar je hals.
Wij ondervonden dit in het recre
atiegebied van de Braakman toen
we verwoede pogingen deden een
voorstelling te maken van een he
te zomerse dag, wanneer duizen
den mensen bruin liggen te bak
ken in een stovend zonnetje. Een
aanlokkelijk vergezicht, maar
moeilijk voorstelbaar onder de
grijze hemel, die van het land
schap een bruine, Russische steppe
maakt.
Wie op het ogenblik in de Braak
man gaat kijken moet over een
flinke fantasie beschikken. Het
valt niet mee om in de naakte
stokjes, die kleuterhoog uit de
modder omhoog steken de scha
duwrijke bomen van de toekomst
te herkennen.
Toch staan we hier op een ter
rein dat over enkele jaren een ge
renommeerd vakantiecentrum zal
zijn.
Moeilijk voorstelbaar? Ja zeker,
maar het valt toch ook wel weer
mee als U de feiten bij elkaar legt.
Want er wordt in de Braakman
gewerkt en het gaat met een snel
heid die menigeen zal verrassen.
We hebben burgemeester Hanssens
gsproken en dat verklaart veel. Zijn
aanstekelijk enthousiasme en het tem
po waarmee hij alles even uit de doek
jes doet geven ons de indruk dat de
ontwikkeling van de Braakman in goe
de handen is. Het beheersclhap „Re
creatiegebied in de Braakman" voert
een voortvarend beleid en wie de moei
te neemt om even z'n neus tussen de
paperassen te steken 'begint onweer
staanbaar te geloven in het welslagen
van dit project.
„Steek een sigaret op", zegt de
heer Hanssens en terwijl hij met z'n
linkerhand de doos toeschuift grijpt
hij met zijn rechter naar een teke
ning. Zijn vingers glijden rusteloos
over het papier. Kijk hier komt het
kampeerterrein, hier het caravanter
rein, een zwembad, twee steekhavens,
een restaurant en twintig ha bos.
Maar laten, we er even heengaan,
dan kunt U het zelf zien".
Een kwartier later staan we in de
regen en in de wind.
Ons eerste bezoek gold het toilebge-
bouw dat op het kampeerterrein is ver
rezen en dat reeds bijna klaar is. Toi
letten, douches, kranen, aansluitingen
voor electrisch scheren en een ruimte
voor de dames waar Ze eventueel kun
nen strijken. Een functioneel gebouiw,
dat zonder meer aan de eisen zal vol
doen.
Het zelfde kan gezegd worden van
het zwembad dat kant en klaar staat
om de eerste gasten te ontvangen.
Ook dit is niet alleen practisch, maar
ook fraai en ruim opgezet. Er is
zelfs gedacht aan een speciale kleed
ruimte waar zwemgroepen (b.v. scho
len) ondergebracht kunnen worden.
Vanuit een groot, blauw plateau in
het midden van het terrein steken een
paar staketsels omhoog.
„De douche", verklaart de burge
meester.
Beide gebouwen, het zwembad en de
toiletruimte zullen aan het begin van
het seizoen officieel worden geopend.
Vorig jaar was dit alles nog papier, nu
ligt het voor ons.
Een weg, die dwars door het terrein
aangelegd wordt is al over een flinke
afstand berijdbaar. De zeillhavens, twee
in getal, zijn gereed.
Binnen enkele weken hoopt men met
de bouw van het definitieve restaurant
te kunnen beginnen. Niet zomaar een
tentje, maar een kolossaal geval met
twee verdiepingen. Het streven is 'er op
gericht om dit restaurant in de loop
van het komende seizoen gereed te heb
ben, mogelijk zelfs aan het begin.
De exploitatie van dit restaurant zal
in handen zijn van een aparte N.V.
met drie aandeelhouders, de exploitant,
het beheerschap en een brouwerij. Bo
vendien zal er nog een aparte toko ver
rijzen om aan de lopende band Ijs en
limonade te verkopen. Deze toko is na
tuurlijk speciaal gedacht voor kinderen
en dagjesmensen.
Het recreatiegebied van de Braakman
komt met vaart van de grond. Par
keerterreinen zullen worden aangelegd.
Men verwacht in de toekomst duizen
den mensen. Ter plaatse van de ingang
zal de weg worden verbreed (over eni
ge afstand vierbaans worden) teneinde
Kinderen in de schaduw.
Jacq. Th. Kuyck, Uitg. J.
H. Gottner, Haarlem.
Zuster Kuyck heeft haar leven gewijd
aan het verzorgen van kinderen uit ge
strande huwelijken. De ouders zijn ge
seheiden of zijn zonder echtscheiding
uit elkaar gegaan en anderen moeten
zich ontfermen over de kinderen. In een
voudige bewoordingen heeft zr. Kuyck
over deze jeugd een boek geschreven.
Het is een aangrijpend verhaal gewor
den, dat ons confronteert met maat
schappelijk en sociaal werk, waarvoor
nooit genoeg liefde gegeven kan worden,
omdat de jongens en meisjes, die ge
holpen moeten worden, de liefde van de
ouders moeten missen. Het is goed dit
eens niet te lezen in een wetenschappe
lijk betoog, maar in een met warmte
geschreven verhaal van een in de prak
tijk vergrijsde verpleegster.
De roep van het veen,
Georges Montforez. Uitg.
Boekencentrum N.V., Den
Haag.
Mevrouw A. C. M. Spijkerboer-Mons
heeft de Franse roman „Les enfants du
Manas in het Nederlands vertaald. Het
is een gezellig boek, dat vertelt over
de dingen van de dag op het Franse
platteland. En de reacties van de men
sen op het dagelijks gebeuren worden
knap beschreven. De karakterbeschrij
vingen zijn meermalen meesterlijk.
De brug van Fontana d'
Amore. John F. Leeming.
Uitg. Foreholte, Voorhout.
Dit is beslist een verhaal om in een
paar avonden uit te lezen. Wie aan dit
boek is begonnen, zal het in zijn vrije
tijd pakken om uit te lezen, want het
boeit en het is humoristisch. In een dorp
je in de Toscaanse bergen probeert In
1944 de fascistische burgemeester zich
bij de nadering der geallieerden in al
lerlei bochten te wringen teneinde zo
wel bij de nog niet vertrokken Duitsers
als bij de naderende Engelsen in het
gevlij te komen.
In de ban van de tegen
stander. H. Keilson. Uitg.
N.V. De Tijdstroom, Lo
chem.
De schrijver deelt mede dat hij pu
bliceert uit aantekeningen van een Ne
derlandse advocaat, die deze ruim
twee jaar na het uitbreken van de oor
log van een cliënt ontving. Dit boek,
dat de gecompliceerdheid van liefde en
haat, van menselijke 'gevoelens en van
verheven gedachten tekent, is van een
zware geladenheid, hoewel het bespiege
lend van aard is.
BURGEMEESTER A. F. HANSSENS
enthousiast
te voorkomen dat in de zomermaanden
regelmatig opstoppingen zullen voprko-
men. De vakantieganger zal ongestoord
in en uit kunnen rijden.
In totaal zullen op het terrein een 70-
tal bungalows verrijzen waarvan de
eerste vijftien binnenkort aanbesteed
zullen worden.
Het gaat te ver om in details af te
dalen. Een recreatiegebied moet groei
en, niet in het minst waar het de be
planting betreft. Maar elk jaar is in
dit verband winst. En reeds het komen
de seizoen zal het terrein volop in be
drijf zijn.
Waar eens het zwalpende water van
de Schelde was komt een bosrijk va
kantiecentrum van de grond. Een cen
trum waarop de drie gemeenten Hoek,
Biervliet en Philippine trots kunnen
zijn.
door L. van Wallenburg
SCHERPENISSE. Zeelands oudste
inwoonster, mevrouw B. Quaak-de
Graaf hoopt morgen haar I03e verjaar
dag te vieren. Eenumiekemijlpaal, die
zeker niet onopgemerkt gepasseerd zal
worden. En het mooiste is dat me
vrouw Quaak het zelf allemaal nog be
wust beleeft, want al hoort ze prak
tisch niets meer, haar geest is toch
nog prima in orde.
Natuurlijk zijn we even naar Scher-
penisse gegaan om haar persoonlijk de
hand te drukken. Haar achterkleinkind,
de tien maanden oude Dik kroop kraai
end over de vloer en bleef geïnteres
seerd bij de stoof zitten om aan haar
pantoffels te plukken.
Mevrouw Quaak duwde het tafelkleed
een eindje weg en zei: „Dag Dik": en
ze voegde er een paar verkleinwoord
jes aan toe.
Ze heeft 28 achterkleinkinderen, maar
ze kent ze nog allemaal, en vergissen
doet ze zich niet.
Mevrouw Quaak is in 1959 geboren
in St. Maartensdijk, Toen ze dertig
jaar was verhuisde ze naar Scherpe-
nisse, waar ze altijd is gebleven. Ze
heeft een lang en werkzaam leven ach
ter de rug, maar op 't ogenblik doet
ze natuurlijk, niets meer.
Veel heeft .ze op haar oude dag nog
gebreid,maarindeoorlog, toen er geen
„sajet" meer te krijgen was is de klad
er in gekomen.
En na de oorlog wimpelde ze elke
activiteit af met de opmerking „ik kan
mijn priemen niet meer vinden".
Sindsdien zit ze in haar stoel en ge
niet van een welverdiende rust. Vaak
zegt ze: „Wat mag ik toch dankbaar
zijn dat ik zo goed verzorgd wordt."
Haar dagen, evenals haar gestalte,
zijn een beetje ineengeschrompeld. Ze
gaat al om zeven uur 's avonds naar
bed. Ook in het middaguur dommelt ze
nog een uurtje weg.
Maar dat mag ook wel als je bijna
103 jaar bent.
Het laatste jaar is ze lichamelijk
merkbaar achteruit gegaan. Maar de
afgelopen zomer was ze een enkele
maal nog buiten, voor het huis.
Zondag is het haar grote dag. En als
ze hoort van de vele familieleden en
kennissen die haar zullen komen feli
citeren zegt ze: „Nou, ze komen maar,
ik kan ze toch niet tegenhouden."
Maar, vertelt haar dochter, in haar
hart is ze dankbaar voor al die belang
stelling.
Alleen, het kan wel eens wat druk
worden.
Gaarne willen wij haar van deze
plaats van harte gelukwensen.
Zwaar is de strijd van de Noord-
bevelanders geweest om in de let
terlijke betekenis van het woord
het hoofd boven water te kunnen
houden, zagen we in het vorige
artikel. Maar na tal van overwin
ningen en nederlagen is het hun
toch gelukt uit schorren en slijk
een vruchtbaar eiland op te bou
wen. Nu eigenlijk geen eiland
meer, nu verbonden met het zui
delijker gelegen Beveland en op
genomen in het grote verkeer.
Mensen op een geïsoleerd eilandje
hebben zo hun eigen gewoonten
en ideeën. Voelen zich afgezon
derd van de anderen en daardoor
nauwer verbonden aan elkaar.
Voelen zich zodoende ook meer
zelfstandig en vrij ook vrij van
vreemde smetten. Dit laatste is
duidelijk gebleken in de Franse
tijd.
Na zijn terugtocht uit Rusland had
Napoleon in oktober 1813 in de grote
volkerenslag bij Leipzig zijn eerste gro
te nederlaag geleden. Dat was het be
gin van het einde. De volgende maand
reeds kwam de zoon van stadhouder
Willem V uit Engeland en betrad bij
Scheveningen de vaderlandse bodem, hij
was de latere koning Willem I. Holland
was vrij. Maar in Zeeland was het nog
lang zo ver_ niet. Wel drongen de ge
ruchten tot ons door, maar ze werden
de kop ingedrukt: brieven en kranten
werden achtergehouden. Vooral op Wal
cheren was de Franse tirannie hard.
Gijzelaars werden gevangen gezet, de
boeren moesten hun wapens en vee in
leveren, bomen rond Vlissingen en Vee-
re werden omgehakt.
Vooral voor een Engelse landing wa
ren de Fransen bang: elke dag kon men
vanaf de duinen Engelse schepen met
de Hollandse vlag aan de masten voor
de kust zien. Op 8 december hebben ze
Schouwen bevrijd.
Om een landing op Noord-Beveland te
beletten deden de Fransen op 13 decem
ber een aanval op dit eiland. Met 60 sol
daten vertrokken ze uit Veere. Maar ze
werden door de Noordbavelanders zo
warm ontvangen, dat ze met achterla
ting van 17 gevangenen ijlings naar Vee-
re terugkeerden. Waren deze eilandbe
woners strijdlustiger geweest en hadden
ze de Fransen dieper het eiland inge
lokt, dan was zeker heel de groep in
hun handen gevallen. Hierbij is de
Noordbevelander J. Flipse gestorven
aan zijn wonden. Maar de aanval was
afgeslagen en een paar dagen later wer
den ze vrij. Evenals op Zuid-Beveland
waar ook toen van bijna alle torens de
Hollandse vlag wapperde.
Maar op Walcheren heersten de Fran
sen nog steeds. Wel zongen de straatjon
gens: „Vivat Oranje! Hoezee! Weg met
het Franse vee", maar daarmee waren
ze niet weg. En wat moest men van al
de geruchten geloven? Volgens de kran
ten behaalde Napoleon nog steeds prach
tige overwinningen. Uit Noord-Beveland
werden wel eens Hollandse kranten
overgebracht, verborgen in brood, die
een heel ander geluid lieten horen. De
ze toestand van onzekerheid heeft maan
den geduurd.
Op 6 april 1814 zagen de bewoners
van Veere aan de overkant bij Kamper
land aan palen een groot zeil vastge
maakt. Met letters van 5 voet hoog
stond er op te lezen: „Les alliés sont
a Paris. Les Anglais sont a Bordeaux"
- de geallieerden zijn in Parijs, de En
gelsen in Bordeaux). Waarom in het
Frans? Wel, dan konden de Franse sol
daten het ook lezen en de meeste Ne
derlanders kenden genoeg Frans om de
ze woorden te kunnen begrijpen.
Vijf dagen later stond er weer een
zeil opgericht. Nu op een uitgebrande
vissersschuit uit Veere, die losgeslagen
was en naar de Noordbevelandse oever
was gedreven.
„Bonaparte n'existe plus", Bonaparte
bestaat niet meer lazen ze in Veere.
Hij bestond nog wel, maar niet meer als
keizer. Het keizerrijk werd afgeschaft
en op de laatste dag van april kregen
de Franse soldaten bevel om Walcheren
te ontruimen. Op 6 mei vertrokken de
laatste, geheel Zeeland was vrij.
Ook gedurende de iongste wereldoor
log koos Noord-Beveland le vrijheid.
Wel werd het door de Duitsers bezet,
daar was nu eenmaal niets aan te ver
anderen. Tijdens de bezetting heeft de
bevolking zich als goede vaderlanders
gedragen. Volgens het boekje van N. J.
Karhof „Het vergeten eiland" woonden
er slechts drie N.S.B.-gezinnen, een bij
zonder klein aantal op 7000 inwoners.
Veel onderduikers hebben het op Noord-
Beveland goed gehad. Tot hen behoor,
de ook burgemeester van Woelderen uit
Vlissingen, een echte verzetsman, voor
wie het tenslotte in zijn woonplaats te
gevaarlijk werd. Ook werden hier Joden
verborgen, o.a. de familie Polak uit
Middelburg, die na de bevrijdjng uit
dankbaarheid een klok aan de gemeen
te Colijnsplaat schonk om de door de
Duitsers geroofde te vervangen. Geen
wonder dat de bezetters het eiland
„klein Engeland" noemden.
Voor de Meistaking (1 mei 1943) die
hier op bijna alle dorpen met succes
werd gehouden, hebben drie mannen
een half jaar in Vught moeten doorbren
gen. Ook moesten toen reeds de radio
toestellen ingeleverd worden, een bevel
dat pas later voor het hele land gold.
De plundering van het distributiekan
toor te Geersdijk heeft een goed resul
taat gehad. Jammer dat de gebeurtenis
sen op „Dolle dinsdag" (5 ,sept. 1944)
aan Andries Dieleman het leven heeft
gekost: in de duinen bij Vlissingen werd
hij gefusilleerd. Op die dag meende men
dat de bevrijding gekomen was, zoals
trouwens ook op andere plaatsen in ons
land. Ongeveer twintig jongelui namen
in een huis te Kamperland vier Duitse
soldaten gevangen. Twee waren er ech
ter ontsnapt en gevlucht naar de veer-
dam, vanwaar ze lichtseinen naar Veere
gaven. Hiervandaan vertrok een marine
bootje, dat bij de Noordbevelandse
oever beschoten werd door de verzets
mensen. Vanaf de boot schoot men te
rug met als gevolg dat deze ondergrond
se op de vlucht sloeg en de landing
niet kon beletten. Bovendien werden er
twee hofsteden in brand geschoten. Op
het dreigement dat de vier Duitsers los
gelaten moesten worden, daar men an
ders zeventig Noord'bevelanders ter dood
zou brengen, moest men ze de vrijheid
wel geven. De bevrijding is eerst twee
maanden later gekomen. Toen de Cana
dezen vanuit Zuid-Beveland waren over
gekomen, gaven op 2 november de 400
Duitsers zich bij Kamperland zonder
veel tegenstand over. Toch was het nog
gevaarlijk op het eiland. Slechts een
paar kilometers verder, op Schouwen,
zat de vijand nog. Er is zelfs nog eens
gevaar geweest voor een landing vanuit
Schouwen. Doordat echter Van Rund-
stedt zijn Ardennenoffensief verloor, is
daarvan gelukkig niets gekomen.
Door het openstellen van de dam bij
Katseveer kiest Noord-Beveland weer
de vrijheid. De vrijheid om het eiland
te verlaten wanneer men wil. Zonder
wachten bij de veerboot. De vrijheid om
terug te keren zo laat men wil.
Arnemuiden heeft deze
maand nieuwe riolering
ARNEMUIDEN. Bij de kleine
woonhuizen achter het station wordt op
het ogenlblik met behulp van draglines
druk gegraven. Deze bedrijvigheid
geldt de aanleg van de nieuwe riole
ring. Deze maand wordt n.l. het sluit
stuk aangelegd, zodat over korte tijd
Arnemuiden over een gloednieuwe rio
lering beschikt. De nieuwe zuiverings
installatie is al aangelegd.
ZIERIKZEE. Op de algemene ver
gadering van de afdeling Zieritezee van
de Z.L.M., gisteravond in het „Huis
van Nassau" heeft de algemeen secre
taris van de Z.L.M., mi. J. F. G.
Schlingemann gesproken over het land
bouwbeleid, Uitvoerig besprak hij de
vaststelling van de garantieprijzen van
de landbouwprodukten.
Mr. Schlingemann! vond het -betreu
renswaardig dat de prijizen lager zijn
gesteld dan vorige jaren. Voorts meen
de hij. dat de landbouw zich thans ter
dege bezig moet houden met de afzet
mogelijkheden van de produkten. Voor
al ook met het oog op de Euiromarkt
Een geanimeerde bespreking volgde.
DREISCHOR. De fusiebesprekin
gen tussen de plaatselijke sportvereni
gingen van Dreischor hebben voorlopig
tot een weinig positief resultaat geleld.
In de jaarvergadering van de korfbal
vereniging Noad deelde de secretares
se mee, dat voorlopig geen overleg zal
plaatsvinden.
De vergadering stond o.l.v. de heer
C. P. Pols jr., deze maakte in zijn ope
ningswoord melding van een ledental
van 57 en een bijna even groot aantal
donateurs. De vereniging kan terugzien
op uitstekende prestaties. Het eerste
twaalftal werd zelfs kampioen van de
tweede klasse SDKB, waardoor het in
het nieuwe seizoen uit mag komen in
de eerste klasse.
In de kas bleek een klein batig sal
do. De, heer Pols verklaarde, dat de ter-
reinkosten, die de vereniging elk jaar
aan de stichting „Sportterrein" moet be
talen, zwaar drukken op het budget van
de cluib. Odk de post reiskosten was
veel hoger dan andere jaren. De ont
werpbegroting sloot met een bedrag van
ƒ600 aan inkomsten en uitgaven. Een
voorstel van de penningmeester om de
donatie-gelden te verbogen van 1,50 tot
ƒ2,00 werd z.h.s. aangenomen.
Bij de bestuursverkiezing bleek geen
enkele kandidaat bereid te zijn de voor-
zittersfunktie te vervullen. De zetel blijft
voorlopig vakant.
door L. van Wallenburg
Er zal wel verband bestaan tussen het wapen van
Ellewoutsdijk en dat van de Heren uit het machtige
geslacht van Borssele. Beide hebben namelijk het
zelfde wapen: een wapenschild van sabel zwart)
met een zilveren fasce (balk) in het midden. Dit
wapen kunt u nog zien hangen boven de kaak van
het stadhuis van Veere, waar ook Heren uit het ge
slacht van Borssele (van der Vere) hebben geheerst.
Iemand uit dit bekende geslacht zal dus vermoede
lijk de heerlijkheid en het kasteel van Ellewoutsdijk
wel hebben gesticht. Het is echter niet bekend wie
dit was.
Nu heeft echter Ellewoutsdijk op die zilveren
balk nog een kruis met aan weerskanten daarvan
het getal 11, dat men echter ook kan lezen als het Romeinse cijfer
II. Bij informatie bij de Hoge Raad van Adel die dit wapen in 1817
heeft vastgesteld, bleek men daar ook niet op de hoogte te zijn van
de betekenis van dit kruis en de cijfers er naast. De kroniekschrijver
Smallegange maakt ervan 4 van 10 (2 X H naast X). Volgens hem
zouden 4 van de 10 leden van de magistraat van het dorp een stad
willen maken. Omdat dit niet de meerderheid was is er niets van ge
komen en is de plaats een dorp gebleven, ,,'twelk de zeewateren ge
durig nog dreigen te verslinden." Tijdens de Belgische opstand van
1830 werd aan de Schelde een fort gebouwd.
KAPELLE. De omzet van de
fruitveiling in Kapelle-Biezelinge
is dit boekjaar belangrijk achter
gebleven bij die van het vorig
boekjaar. Dit blijkt uit een tussen
tijds bericht aan de leden van deze
veiling.
In de periode 1 april31 decem
ber van 1960 werd geveild voor
een totaalbedrag van 6.998.174,83
tegen een bedrag van 8.790.501.10
in dezelfde periode van 1959. In de
periode 1 april—31 december 1958
werd geveild voor een bedrag van
7.212.408.15.
Bij een bespreking van de afzonder
lijke produkten wordt gezegd, dat de re
sultaten met de teelt van kleinfruit
minder gunstig waren. De kilo-opbreng
sten stelden- teleur en de prijzen waren
laag.
Voor de hardfruitkwekers met edn
modern bedrijf waren de resultaten in
1960 niet ongunstig maar voor de oude
re bedrijven vielen de resultaten in
het voorbij gegane jaar niet mee. Voor
al het.zgn. „ondereind" van de hard
fruitoogst bracht lage prijzen op.
Aanvoer
Van een aantal van de belangrijk
ste zachtfruitprodukten worden in be
doeld overzicht aanvoercijfers en mid-
denprijzen gegeven.
De aanvoer van aardbeien bedroeg
in 1960 op de veiling in Kapelle 567 ton
met een middenprijs van 97.37 tegen
in 1959 975 ton met een middenprijs
van 89.16. Van de aanvoer van 1960
werd 201 ton in doosjes aangevoerd.
Hiervan was de middenprijs 123.69.
De aanvoer van aardbeien los in de
krat bedroeg 366 ton met een midden
prijs van 82.88. Hieruit blijkt dus wel
dat de verschillen zeer groot waren en
ook zien we hieruit hoe belangrijk het
is een klasse-produkt aan te bieden
want dat bracht 50 pet. meer op dan
de gewone aardbeien. Van het produkt
frambozen werd 650 ton in doosjes
aangevoerd in Kapelle en 111 ton in
TERNEUZEN. Op het kruispunt
Markt, Havenstraat, Burgemeester
Geilstraat botsten gistermiddag om
kwart voor vier, twee auto's. Een auto,
bestuurd door A. F. te Kwadendamme,
reed over de Markt richting Burge
meester Geilstraat. Hij verleende daar
bij -geen voorrang aan de van rechts
uit de Havenstraat komende personen
auto, bestuurd door J. C. D. uit Goes.
Beide auto's werden aanzienlijk be
schadigd; persoonlijke ongelukken de
den zich evenwel niet voor.
Huisverkoop in Kruiningen
KRUININGEN Ten verzoeke van
de erven S. de Jong heeft notaris van
Dissel te Goes in het openbaar ver
kocht het woonhuis met erf, staande
aan de Rijksweg te Kruiningen.
Dit pand werd verkocht voor 19.990
aan de heer Joh. Nijsse te 's-Graven-
polder, die tevens de hoogste inschrijver
was.
kort aan werkgelegenheid is. Andere uit
springende rayons zijn Huist (228), Mid
delburg (307) en Tholen (162). De pro-
millageeijfers van het aantal mannelij
ke loontrekkenden ligt in deze rayons
gelijk of boven het provinciaal promil
lage (36).
MIDDELBURG. Het aantal
pendelaars vanuit Zeeland naar de
Rotterdamse havens, het Water
weggebied, West-Brabant en Oss-
Den Bosch is de laatste maanden
sterk toegenomen. Trokken er
eind 1959 nog ongeveer vijftien
honderd Zeeuwen naar andere
provincies, op het ogenblik verla
ten meer dan 2600 inwoners van
Zeeland in de vroege morgen hun
huizen om pas weer in de avond
uren terug te keren. Zelfs is het
zo, dat de stijging van het aantal
pendelaars nog steeds voortduurt.
Het verschijnsel doet zich voor in
alle Zeeuwse contreien.
Naar de heer K. v. Dijk, hoofdinspec
teur-directeur van het districtsbureau
voor de arbeidsvoorziening in Zeeland,
ons meedeelde, doen ongeveer 1100
werknemers aan zogenaamde normale
pendel. Meer dan de helft reist dus „ab
normaal". Zoals bekend wordt van re
geringswege een onderzoek naar dit
soort pendel ingesteld. Gelet op het ge
tal van 2600 pendelaars is het niet
vreemd te- vernemen, dat zoals wij
reeds eerder schreven -het werkloos-
heidsbeeld hierdoor duidelijk wordt be
ïnvloed.
Vrij gunstig
Niettemin kan. wat de geregistreer
de arbeidsreserve betreft toch van een
vrij gunstige situatie worden gespro
ken, omdat het aantal werkloze man
nen in Zeeland in de maand decem
ber nog niet de helft bedroeg van dat
var. een jaar daarvóór, waarbij in aan
merking moet worden genomen dat het
aantal arbeiders, werkzaam op aanvul
lende werken, aanzienlijk is vermin
derd.
In december 1959 bedroeg de geregis
treerde arbeidsreserve in Zeeland 48-13.
Een j.ara later was dit getal gedaald
tot 2071, onigeveer duizend m-eer dan- in
de maand november. Dit laatste is voor
namelijk een gevolg van het feit, dat de
Iandlbouwwerkzaamfheden nu toch wel
bijna een einde hebben genom-en. In ja
nuari zal weer een verdere stijging van
het werkloosheidscijfer kunnen worden
verwacht, maar het getal dat uit de bus
zal komen blijft toch nog ver beneden
da van januari 1959. Een bewijs, da de
werkgelegenheid in Zeeland over het al
gemeen is toegenomen.
Opvallend is, dat het rayon Oostburg
een kwart levert van de totale arbeids
reserve in Zeeland: 518 (november
1960 515; december 1959: 887). Verwon
derlijk is dit overigens niet, omdat in
West-Zeeuwsch-Vlaanderen een groot te-
Aanvullende werken
Het aantal geplaatsten op aanvullende
werken (dece-mber 1960: 23; december
1959: 1085) is thans nagenoeg te ver
waarlozen. De oorzaak hiervan is dat
de landbouwwerkzaa-mheden in het nat
te jaar 1960 zoveel arbeiders heeft vast
gehouden, dat aan de aanvullende wer
ken ndet meer kon worden begonnen. In
aanmerking kom-ende objecten zijn er
echter nog voldoende, uitgezonderd in
Noord-Zeeland. Deze objecten liggen nu
hoofdzakelijk op cultuurtechnisch ter
rein. De afzonderlijke bedrijf skiassen- en
beroepsgroepen beschouwend valt op
dat sinds de maand november de groot
ste stijging van de arbeidsreserve zich
heeft voorgedaan in de bouwnijverheid
(van 183 naar 414), de landbouw (van
28 naar 502) en in de categorie l-osse ar
beiders (van 100 naar 290), welke cijfers
uiteraard belangrijk lager liggen dan
verleden jaar. Begrijpelijk is dan odk
dat de seizoen- en de structuurwerkloos
heid ten opzichte van 1959 stedk is af
genomen, respectievelijk van 2000 naar
850 en van- 1300 naar 450.
In de bouwnijverheid en de landbouw
was een verminderde vraag te bespeu
ren. Eind december was er zelfs nog
een reële vraag naar aardappelrooiers
(ongeveer veertig). Het aanbod van
vrouwen nam sinds vorige maand toe
met 55.
tubs. De middenprijs van de aanvoer
in doosjes was 97.80 per 100 kg. en
van die in tubs 59.40. Ook hier zien
we dus weer zeer grote verschillen.
De verdere aanvoeren en middenprij-
zen waren: rode bessen 342 ton (417)
73.75 middenprijs 85.17) zwarte
bessen 138 ton (171) vopr 201.13
231.03), kruisbessen 53 ton (139) voor
ƒ97.59 70.86) bramen 528 ton (517),
middenprijs ƒ83.74 (ƒ80.79). De tussen
haakjes geplaatste cijfers zijn die van
1959.
De aanvoer van bonen tenslotte was
in 1960 met 1048 ton belangrijk groter
dan het vorig jaar toen de aanvoer
slechts 368 ton bedroeg. De midden
prijs was in 1960 54.24 per 100 kg.
en in 1959 ƒ78.46.
Weegbrug in Heinkenszand
HEINKENSZAND. Op de weegbrug
van de vereniging „De Samenwerking"
te Heinkenszand werd in het jaar 1960
gewogen: Bieten: 10.787.290 kg, aardap
pelen 1.144.567 kg, uien 964.237 kg, di
versen 1.535.026 kg. Totaal 14.431.120 kg.
TERNEUZEN. Op het politiebureau zijn
inlichtingen te krijgen over de volgende ge
vonden voorwerpen: Herenpolshorloge, vijf
vingerige handschoen, ring met drie sleu
tels (een Yale), blauw grijze glace, double
dameshorloge (Pontiac), paar witte glace's,
damespolshorloge met band, blauwe kinder-
want, bruine zeildoeken tas, grijs kinder
schoentje, grijze vingerwant, vulpen met 2
ballpoints, kookboek, jonge poes, 2 munt
biljetten, blauwe das en knalpijp, blauwe wol
len sjaal, zilveren manchetknoop, nieuwe
bruine handschoen, damesportemonnee met
inhoud. Aan het bureau zijn gedeponeerd:
wanten en glacé's, sleutels, beige paraplu,
grijs gestreepte sjaal, groene pet, schroe
vendraaier, plastic ceintuur, portemonnee met
kleine inhoud, paar grijze wanten.
Wanneer men dergelijke berich
ten leest, vraagt men zich onwil
lekeurig af waar het einde van de-
ze verkorting eens zal liggen. Want
afgezien van het feit, of men het
prettig vindt of niet, eenmaal zal
men ook in ons land voor het
vraagstuk komen te staan. Tech
niek en automatisering schrijden
voort en het zal wel eens zover
komen, dat die 35-urige werkweek
zonder verlies van produktie tot
stand kan warden gebracht. Niet
het vraagstuk van dé arbeid en de
beloning is dan nog urgent, want
de laatste zal met de verkorting
van werktijd allicht gelijke tred
houden. Veeleer het vraagstuk van
wat er gedaan moet worden als
men niet werkt, zal dan de groot
ste aandacht vragen.
krijgen".
De vrijetijdsbesteding is een zaak,
waarmee velen zich reeds bezighou
den en naar onze mening helaas niet
altijd even gelukkig. Vrijetijdsbeste
ding houdt in de eerste plaats in een
vrijheid te doen en laten wat men
wil. Voorzover men het niet weet,
treedt er pas een probleem op, dat
tot ontsporingen kan leiden, wanneer
er geen oplossing wordt gevonden.
Maar tegelijk met het verkorten van
de arbeidstijd en dat geldt mutatis
mutandis ook voor de invoering van
de vrije zaterdag, treedt het probleem
van de vrijetijdsvoorzieningen op en
men behoeft geen vreemde te zijn in
dit Jeruzalem om te kunnen constate
ren, dat het daarmee bijzonder slecht
gesteld is.
Wie afziet van bepaalde soorten van
vermaak, komt terecht bij de sport,
in de natuur, bij de musea en andere
uitingen van culturele ontspanning.
Om te beginnen bij de sport. De nog
niet zolang geleden verschenen sport-
nota van de regering legt al onze ar
moede op dit gebied wel heel duide
lijk bloot. Er is op alle terrein een
ernstig tekort. Wanneer de sport van
de zondag naar de zaterdag zal ver
huizen, waarvan alle christelijke or
ganisaties oprecht voorstanders zijD,
komt men al in de knoop te zitten.
Want waar zullen de lagere goden in de
sport terecht moeten komen, als de
cracks de sportvelden op zaterdag no
dig hebben? Het aantal gymnastiekza
len in ons land, alsmede het aantal
sporthallen, is belachelijk klein en bo
vendien is de exploitatie ervan zo
enorm duur, dat geen enkele vereni
ging ook maar bij benadering in staat
zal zijn dergelijke accommodaties in
stand te houden. Uitbreiding van het
aantal sportvelden is desondanks een
dringende vereiste en wij menen, dat
hier een taak ligt, vooral voor de ge
meentelijke overheden. Wanneer men
de sporttoto afwijs uit zedelijke en
morele motieven dan zal men toch
zelf moeten zorgen voor die sportvel
den. Hetzelfde geldt voor sporthallen.
Zeker, de mensen en ook de jeugd,
die van sport willen genieten, zullen
zelf ook een steentje bij moeten dra
gen, maar bij de huidige stand van za
ken kan men geen organisatie verant
woordelijk stellen, wanneer men geen
exploitatieverlies van bijvoorbeeld
duizend gulden per week voor een be
scheiden sporthal op zich wil nemen.
Het geld zal uit de overheidspot moe
ten komen.
Ais wij spreken van ontspanning in de
natuur dan bedoelen wij de recreatie
in de meest uitgebreide zin van het
woord. Wie zal de hotels bouwen, de
kampeerterreinen aanleggen en de
jachthavens exploiteren? Zal ons land
in voldoende mate bereid zijn gelden
te investeren in ontspanningsgelegen
heden? In het kader van het Delta
plan en bij het vormen van het grote
Veluwemeer? Zullen het ontspannings
oorden voor de man met de smalle
beurs worden? Deze en andere voor
zieningen in de vrije-tijdssfeer vor
men, naar onze mening, de grote uit
daging bij de wens naar steeds dras
tischer arbeidstijdverkorting.
Het spreken over die arbeidstijdverkor
ting houdt in, dat men zich tegelijker
tijd rekenschap geeft van de enorme
problemen, die zullen ontstaan, wan
neer dit leger van ontspanning zoeken
de mensen een uitweg zoekt. Het is
onze ernstige overtuiging, dat daar
aan veel te weinig aandacht wordt
besteed, ook al ligt een arbeidsweek
van 35 uur nog zeker een tiental ja
ren van ons verwijderd.
Het verhaal van Ruth
Wat de film „Het verhaal van Ruth"
ook moge zijn, het is allerminst het ver
haal van Ruth, zoals de bijbel ons dat
vertelt. Zoals meerdere keren gebeurt
vergast de Amerikaanse filmindustrie
ons weer op de verfilming van een bij
bels verhaal dat geheel uit zijn verband
is gerukt en nauwelijks enige gelijkenis
met het oorspronkelijke gegeven ver
toont.
Hoewel deze film ook goede elemen
ten heeft, het uiteindelijk triomferen
van de liefde en soms kleurrijke tafere
len, moet gezegd worden dat het geheel
een vrij simpele, sentimentele en bom
bastische vertoning is geworden. In het
Grand theater te Goes.
Genadeloze jeugd
Luxor te Vlissingen brengt een film
over jeugdcriminaliteit, zich afspelend
op een high-school, waar scherpe tegen
stellingen heersen tussen zwarten, blan
ken en Mexicanen en de marihuana-
handel welig tiert. De politie grijpt in
door twee rechercheurs als leerlingen
naar de school te sturen. Alles komt ten
slotte weer op zijn pootjes en achter slot
en grendel terecht. Voor het zover is,
wordt er echter zwaar geknokt en veel
vernield na een bondgenootschap tussen
negers en Mexicanen tegen de macht
der blanken.
On the Beach
Alhambra in Vlissingen vertoont de
verfilming van de beroemde roman „On
the beach": Een indrukwekkende rol
prent met uitzonderlijke kwaliteiten,
's Werelds beste acteurs en actrice»,
onder wie een Eva Gardner, zijn er in
geslaagd dit veel besproken werk tot
leven te brengen, zodat men ademloos
toekijkt en meeleeft.
Men kent het verhaal: 1964, een atoom
oorlog heeft het leven op aarde vernie
tigd, behalve in Australië. Maar de radio
activiteit na-dert snel.
Overal bespeurt men angst, radeloze
angst, die men met drank tracht te ver
drijven.
Is er dan nergens hoop meer en geloof
in hogere idealen? Slechts korte flitsen
tonen ons een massa-meeting van het
Leger des Heils maar dit gaat aan de
hoofdrolspelers voorbij. Ten slotte is het
laatste leven op aarde verdwenen.
Treffend en van essentiële betekenis is
het laatste beeld: De opname van het
verlaten meetingterrein, lege banken en
een wapperend spandoek met het op
schrift: Broeder, er is nog tijd..,.
Kasim, de bandiet van Zhobe
Ook een film, boordevol met actie
scènes, kan vervelend zijn, dat bewijst
„Kasim, de bandiet van Zhobe", in het
Middelburgse Elektro-theater. Victor Ma
ture beeldt een opstandeling uit tijdens
de dagen van de Engelse overheersing
in India. Er moeten veel schoten en nog
veel meer doden vallen, eer het zo hoog
nodige begrip tussen Brit en Indiër wordt
geschapen. Regisseur John Gilling maak-
te deze, zich niet boven de middelmaat
verheffende, film.
Freddy und die Melodie
der Nacht
Het Duitse grammofoonplatenidool
Freddy Qumn blijft films maken. Jam-
m?ï genoeg vaak van inferieure -kwali
teit. Zo ook de rolprent, die deze week
m City, Middelburg, wordt vertoond
Freddy speelt de rol van een zingende
taxichauffeur, die in een misdaad wordt
verwikkeld. Tussen de bedrijven door
zingt hij een vervelend liedje. Heidi
Brühl is zijn tegenspeler in deae mid
delmatige film.
