KERSTSTERREN
KERSTROZEN
Bijzondere bloemen
van de donkere dagen
NeJËSflHPo
Stichting B.B.B.
opgeheven
door
RITA BEUKMAN
DAGBLAD
MEVROUW LUNS
RIKA HOPPER
AMSTERDAMSE JOFFER
MEVROUW DE QUAY
FIE CARELSEN
CHARLOTTE KÖHLER
COBA KELLING
ANNIE SALOMONS
Adelaar gezonken
ACHTERUIT
VROEGER ZO!"
Zaterdag 24 december 1960
„IK VIERDE
KERSTMIS
r
13
Pag
Kerstmis is een feest van bezinning en herinneringen. Tegen de
kerstdagen of rond de kerstboom op 25 december denken ivij, en
dat gebeurt zelden in deze jachtige tijd, dikwijls terug aan vroeger,
aan het kerstfeest in onze jeugd.
Hoe vierde u vroeger Kerstmis, vroegen wij aan enige bekende Ne
derlandse vrouwen en vrouwen van bekende mannen.
Aan welk kerstfeest hebt u vooral herinneringen en hoe brengt u
de kerstdagen dit jaar door?
RIKA HOPPER: Geen tijd
om herinneringen op te
halen.
BETSY WESTENDORP-
OSIECK, de jongste van de
Amsterdamse joffers.
ANNIE SALOMONS; vooral
herinneringen aan tropische
kerstnachten.
DAT de ouderen onder de „vrouwen van betekenis" rond Kerst
mis vooral veel herinneringen aan vroeger ophaalden, meent
men licht te kunnen veronderstellen. Wij hebben echter treffend
ervaren, dat de omstandigheden ook in dit opzicht sterk veranderd
zijn, toen wij enige bekende vrouwen van tachtig jaar en ouder naar
hun kerstherinneringen vroegen.
nog altijd heden
VROEGER was zij nooit thuis op
Kerstmis en dat is nu eigenlijk
nog zo, zei de dame die ons in het
huis van Rika Hopper te woord
stond. Dat deze nu drie en tachtigja
rige, die als Grande Dame van ons
toneel op zes en zeventigjarige leef
tijd van de planken afscheid nam,
rustig in een stoel bij het raam of
bij de haard aan vroeger zou zitten
denken, bleek helemaal niet met de
werkelijkheid te kloppen.
Rika Hopper had niet eens tijd op
onze vragen over vroeger in te gaan.
Daarvoor bleek deze uitzonderlijk ac
tieve en dynamische vrouw het nog
veel te druk met het heden te heb
ben. Met de haast en de vlugge blik
op de klok, die zo bij onze tijd past,
stond zij klaar om op te gaan tre
den, Voor een kleine groep, dat doet
zij nog geregeld, vertelde men ons.
Aan herinneringen van vroeger had
den we toen al geen behoefte meer.
Voor ons blijft dit nu de beste herin
nering aan deze grote actrice. Toen
wij tegen de 83e Kerstmis van haar
leven, omzichtig omdat wij uit res
pect voor haar hoge leeftijd haar bij
na niet durfden storen, naar het ver
leden informeerden, stond zij vroeg in
de ochtend reeds klaar, om aan een
drukke dagtaak te beginnen!
Hiersenhof
EVROUW DE QUAY, echtgenote
van de minister-president, viert
met haar gezin Kerstmis bui
buiten Den Haag. Zij gaat ech
ter naar een plaats, waar net voor
haar zeker geen vraagteken is hoe
Kerstmis wordt gevierd. Integendeel,
juist herinneringen brengen het gezin
de Quay er toe, het Haagse milieu
weer enige dagen voor het Brabant
se te verwisselen. Op het zeventien-
de-eeuwse Hiersenhof in Beers aan de
Maas, waarvan de restauratie nu ge
reed is, is men op de kerstdagen bij
een.
te druk voor kerstboom
DE schilderes Betsy Westendorp-
Osieck, de jongste van de Amster
damse joffers, die op 29 december
tachtig jaar wordt, is ook nog lang
niet aan rustig zitten en mijmeren toe.
Voor een kerstboom heb ik het ei
genlijk veel te druk, zegt zij. De
kerstdagen zullen voor mij wel weer
een drukke sociale geschiedenis wor
den.
U bent zoveel jonger, als u aan
Kerstmis in uw jeugd denkt, denkt u
aan de gezelligheid rond de kerst
boom. Maar als je tachtig bent, is
dat heel anders. Toen ik jong was
werd Kerstmis zo nog niet gevierd.
Uit mijn kinderjaren heb ik veel meer
herinneringen aan Sinterklaas. Dat
was toen HET feest van het jaar voor
de jeugd.
Toen ik een kind was, kende men
de kerstboom nog niet. Ik herinner
me, ik was toen een jaar of twintig,
dat het plotseling ook in ons land een
rage werd met Kerstmis een denne-
boom in huis te zetten. Moeder vond
dat we daar ook maar eens aan mee
moesten doen en onze eerste kerst
boom werd vol glinsterende ver
siersels gehangen. Verder heb ik voor
al herinneringen aan gezellige nieuw
jaarsrecepties in Rotterdam. Bij de
familie P. de Monchy, de vader van
de vroegere burgemeester van Den
Haag. Daar kwamen veel neven en
nichten die je anders maar zelden
zag en die hadden allemaal bijna
men. Dat was toen in Rotterdam zo
het gebruik. Ik vond dat erg handig,
want via die bijnamen kon ik ieder
een veel gemakkelijker thuis brengen
op die drukke recepties.
In haar atelier, waar drie gouden
engeltjes uit de zeventiende eeuw de
enige decoratie zijn, die min of meer
aan de stille sfeer rond Kerstmis her
inneren, loopt ook deze tachtigjarige
levendig en gehaast heen en weer,
meer door het heden dan door het
verleden gefascineerd.
MEVROUW LUNS; dit jaar
een warme Kerstmis.
MEVROUW DE QUAY;
naar Hiersenliof voor her
inneringen.
FIE CARELSEN; witte
kerstrozen en margrieten.
witte margrieten
HET is nu de tweede keer dat ik
Kerstmis thuis kan vieren, zegt
Fie Carelsen. Verder kan ik me
van Kerstmis alleen maar her
inneren dat ik op de planken stond.
Als men mij vroeger prettige kerst
dagen wenste, zei ik dank je; vier
voorstellingen! Kerstherinneringen uit
mijn kinderjaren heb ik niet. Ik heb
nogal een nare jeugd gehad, ik was
altijd bij vreemde mensen.
Mijn beste vriendin en haar man
komen nu uit Amsterdam over. Die
logeren in het Kurhaus en daar vier
ik Kerstmis mee. Behalve 's mid
dags. want dan willen zij naar de
schouwburg!
Wit heb ik voor de kerstversiering
hier in huis gekozen. Vooral wit, wit
te kerstrozen en margrieten, grote
witte margrieten, overal grote bossen
wit. En die kerstkaarten; niet te ver
geten. Die stonden al overal in haar
gezellige huis uitgestald, een lange rij
op de schoorsteen, op de antieke kast
jes. tussen de bloemen en planten. Het
is een kleurige internationale verza
meling. uit alle delen van de wereld.
Om die kerstwensen te beantwoor
den koos Fie Carelsen een mooie af
beelding van het Mauritshuis, waar
ze vanuit haar flat vol bloemen bi]
het Haagse Tournooiveld, op uit kijkt.
Advertentie
met kerstmis voor het eerst
OVER wit sprak ook Charlotte Koh
ier, toen wij haar vroegen naar
kerstherinneringen en het vieren
van Kerstmis nu. Ik zal een jaar
of zes geweest zijn, toen ik voor het
eerst een echt kerstfeest meemaakte,
vertelt zij. Dat was op de zondags
school, daar werden we altijd naar
toe gestuurd. Dan waren we tenmin
ste even van de vloer. Het was mijn
eerste Kerstmis met een echte kerst
boom. We kregen een grote oranje
sinaasappel en een kerstkransje van
chocolade met een rood lint. Ik kwam
doodgelukkig thuis.
Met Kerstmis stond ik ook voor het
eerst op het toneel. Acht jaar was ik
toen, het was in Kunsten en Weten
schappen in Den Haag. Ik mocht
meespelen in „Prinses Ezeivel". Eerst
zou ik hoofdkabouter zijn, maar dat
ging niet door, want ik was te dik
voor het pakje! Ik werd gewone ka
bouter en mocht helemaal niets zeg
gen, alleen maar staan. Dat vond ik
heel verdrietig.
Ik heb hier een witte kamer, zegt
Charlotte Kohier, die nu op het to
neel herhaaldelijk helemaal alleen aat
het woord is. Daar staat dit jaar d'
kerstboom, wit versierd, met doffe
witte kerstballen. Natuurlijk nodig il
er weer kinderen bij uit. Dat doe ik
elk jaar. Ik herinner me immers nog
zo goed mijn eerste echte kerstfeest
als kind en die grote kerstboom vol
kaarsen.
een warme kerstmis
JARENLANG vierden wij Kerstmis
in de koude, in de wintersport, zei
mevrouw Luns, echtgenote van onze
minister van Buitenlandse Zaken.
Dit jaar wil mijn man echter liever
naar de warmte. We gaan naai' Las
Palmas. Hoe Kerstmis daar gevierd
wordt, kan ik me nog helemaal niét
voorstellen.
Vroeger thuis, wij woonden in een
vrij modern huis in Amsterdam Zuid,
na de eerste wereldoorlog gebouwd,
was Kerstmis vooral een feest van
wijding en huiselijke gezelligheid. Niet
met cadeautjes en zo, dat kende men
toen nog niet. Het was eerder *aan de
sobere kant. Onze kinderen hebben
ook dit jaar een Kerstmis met sneeuw
en koude. Zij gaan ook nu weer naar
de wintersport.
familiekoor
DEZE Kerstmis ben ik ook eens
thuis, zei Coba Keiling, die dit
jaar bij uitzondering met de kerst
dagen eens niet op de planken
staat. Kerstmis was vroeger voor ons
vooral een stichtelijk feest. Kerstbo
men en cadeautjes, dat kwam pas
veel later. Maanden tevoren maak
ten wij, onder leiding van een lieve
oude dame, wel allerlei geschenkjes
voor arme kinderen.
Thuis, ik kom uit een groot gezin,
ik ben een van de acht; was het met
Kerstmis altijd erg gezellig. Ik mocht
het kerstverhaal voorlezen en de he
le familie vormde een soort zang
koor. Vader en moeder hadden goe
de stemmen. Vader speelde zo'n beet
je voor dirigent, een tante speelde
piano en wij als kinderen konden er
gewoon niet genoeg van krijgen, kerst
liederen te zingen. Nu breng ik de
kerstdagen door bij mijn oudste zoon
en de kleinkinderen.
CHARLOTTE KÖH- COBA KELLING;
LEB; met Kerstmis vroeger met de hele
als kabouter voor familie een zang-
het eerst op het to- koor.
neel.
vooral Indië
VOORAL aan de kerstfeesten in
Indië heb ik veel herinneringen,
zegt de vijf en zeventigjarige
schrijfster Annie Salomons, die in
herinneringen op schrift gespeciali
seerd is. Herinneringen heeft zi] m
haar leven veel op papier gezet. ..Her
inneringen van een onafhankelijke
vrouw" bijvoorbeeld, die zij indertijd
onder de schuilnaam Ada Gerlo uit
gaf. Het begrip onafhankelijk en
vrouw, kon men toen beter maar niet
al te openlijk met elkaar combineren!
Van haar activiteiten met de pen
in het heden, is onder andere „Her
inneringen uit den ouden tijd" een be-
wijs.
Pasen en Pinksteren vieren in de
tropen, dat ging nog wel, zegt zij.
Maar Kerstmis als het snikheet is,
dat was altijd heel moeilijk. Onze
jeugdherinneringen aan Kerstmis wa
ren zo nauw met kou en sneeuw ver
bonden, dat het dan bijna onmogelijk
was in de stemming te komen. Wij
woonden toen in Medan, aan de oost
kust van Sumatra. Mijn man en ik
zaten „in de Stille Nacht" meestal te
lezen. Tot we de inlanders op blote
voeten over het asphalt hoorden lo
pen. Dan gingen wij ook naar de klei
ne kerk. Het hele plein stond daar
dan vol auto's. Uit de verste onderne
mingen kwam men, ook al ging men
anders nooit, die éne nacht naar de
kerk.
Die was altijd helemaal vol in de
kerstnacht, vol „mensen van goede
wil". Het rassenvraagstuk was daar
ook opgelost. In die tropische kerst
nacht zaten Javanen. Chinezen, Euro
peanen enzovoorts bijeen, zonder pro
blemen.
Na de kerkdienst bleef men bijeen
om Kerstmis te vieren. Bij een soort
kerstboom met narrige takken zaten
we dan in de tropische hitte geduldig
te transpireren. Er was een melancho
lieke sfeer vol nostalgie.
Toen wij in Europa terug waren,
wilden wij Kerstmis eens vieren in
een mooie Gotische kathedraal. We
gingen naar Chartres. Direct na aan
komst daar ging mijn man er op uit
om plaatsen in de kerk te reserveren,
want wij dachten dat vreemdelingen
daar wel niet meer in zouden komen.
Terwijl in de kleine kerk in Medan
le mensen in de kerstnacht nauwelijks
,e bergen waren, zat daar in die gro-
e kathedraal echter slechts een
ülandje van enkele honderden gelo
vigen. Dat was voor ons met Indië
en de tropische kerstnachten een on
voorstelbaar verschil. Wij waren nooit
zo verbaasd!
j ALSMEER. Kerstrozen en kerststerren om naast hulst, dennegroen en
-"-pepers te gebruiken bij de versiering van het interieur dit weekeinde, wer
den de afgelopen dagen overal bij de Nederlandse bloemisten druk besteld. Vele bo
ze telefoontjes volgden, net als andere jaren, weer op die bestellingen, omdat de klant
dikwijls heel andere bloemen kreeg toegezonden, dan hij of zij verwachtte.
Naast de hulst en de
denneboom, worden ook
in ons land vooral de
sneeuwwitte kerstroos
en de vlammend rode
kerstster veel gebruikt,
om op 25 december het
huis stemmig te versie
ren. Van die bijzondere
bloemen, die uitsluitend
voor de kerstdagen
JJ worden gekweekt, is
vooral de witte kerst-
-K roos heel zeldzaam en
kostbaar geworden.
Drie oude kwekers
werken in Aalsmeer het
S hele jaar door dag in
dag uit in de kassen,
jï om tegen Kerstmis deze
zeldzame witte kerstro-
zen naar alle delen van
-K de wereld te kunnen
verzenden,
jj Drie jaar moeten de
S planten van de kerstroos
toegev
ewijd verzorgd wor
den, vóór deze bloemen
dragen.
De rode kerstster, uit
tropische gebieden af
komstig, is tegenwoor
dig rondom Kerstmis
ook erg in trek. In heel
wat grotere hoeveelhe
den dan de kerstrozen,
worden deze gekweekt
in ons land. In Aals
meer komen er tegen
de kerstdagen duizen
den uit de kassen.
Wat er zoal komt kij
ken om ons met Kerst
mis in staat te stellen,
het huis met deze apar
te bloemen te versieren,
werd ons in dat bloe-
mendorp op de kweke
rijen verteld, door „man
nen van het vak", die
reeds jaren de naam
van Nederland als bloe-
menland hoog houden,
óók in de donkere da
gen voor Kerstmis.
Wie bijvoorbeeld kerstrozen be
stelde en dacht decoratieve takken
met een vlammend rode kroon te
ontvangen, kreeg steevast een tuil
tje sneeuwwitte bloemen thuisbe
zorgd. Omgekeerd werd de kerstroos
ook weer herhaaldelijk als kerstster
aangeduid dit jaar. Die verwarring
van de namen van twee, in Neder
land speciaal voor de Kerstdagen ge
kweekte bloemsoorten, leidde ook dit
maal weer tot veel onnodige teleur
stellingen.
Wie inplaats van een vlammend ro
de, exotische kerstster, een sneeuw
witte kerstroos krijgt thuisgestuurd,
in de donkere dagen voor de feestda
gen, heeft echter helemaal geen re
den om teleurgesteld te zijn, werd
ons in Aalsmeer gezegd. Op de kwe
kerijen in dat bloemendorp vertelden
de mannen van het vak, dat de witte
kerstroos steeds zeldzamer en kost
baarder wordt in ons land. Nog
slechts enkele kwekers houden zich
met de moeizame, tijdrovende Helle-
borus (kerstroos)-cultuur bezig hier in
Nederland. Tot die enkelingen beho
ren de broers Willem, Dirk en Klaas
Buis, die samen de oudste kwekerij
voor kerstrozen in Aalsmeer drijven.
TIJDROVEND
De „mannen" zijn in de kassen,
werd er vanuit het vriendelijk huis
je, met het lage dak en de groen
geverfde gevel aan de Uiterweg, ge
roepen, toen wij daar deze week aan
klopten. Via een doorweekt, modde
rig pad, en een zwiepende plank
over de sloot, waarlangs de kerstro
zen van het ras Buis hun weg
naar de Centrale Aalsmeerse Bloe
menveiling vinden, kwamen wij waar
we zijn moesten: de plaats waar de
Helleborus Niger, uit uw kerststukje
bijvoorbeeld, wordt „opgefokt" van
een nietig plantje tot een stralende
witte bloem.
Het kweken van kerstrozen kost
veel tijd, vertelde de heer Dirk Buis,
de middelste van de drie broers, ter
wijl hij de groei van een partij bijna
in bloei staande planten, afgedekt on
der kranten, controleerde. Drie jaar
duurt het vóór de Helleborus bloe
men draagt, en al die tijd moet de
plant toegewijd worden verzorgd.
Slechts drie dagen per jaar kunnen de
bloemen, of de pollen met de bloe
men, volop aan de markt worden ge
bracht, want naar die witte rozen is
alleen tegen Kerstmis vraag. Voor
Dirk Buis heeft, evenals zjjn twee broers, van kind af aan in de kerstrozen
gezeten. De droge zomer van vorig jaar heeft een ongunstige invloed gehad op
de kwaliteit van de rozen voor de Kerst van dit jaar, zegt deze man uit het vak.
Advertentie
Van een onzer verslaggevers
HOEK VAN HOLLAND. De drij
vende bok Adelaar van Van den Tak's
bergingsbedrijf in Maassluis, waarvan
woensdagavond juist voor hij Hoek van
Holland zou binnenlopen, de vijftig me
ter hoge hefinstallatie knakte en in zee
sloeg, is gistermorgen gezonken. De
ponton zonk doordat er te veel water
binnenkwam door de gaten, die de ijze
ren gewichten in de bodem hadden ge
slagen.
De toegang tot Hoek van Holland
wordt met belemmerd; wel vormt de
gezonken bok een gevaar voor de
scheepvaart. Het slechte weer is even
wel voorlopig een beletsel om de bok
te bergen.
de kweker zijn die drie dagen niet al
leen heel druk, maar ook spannend.
Zullen zijn zorgenkinderen precies op
het juiste tijdstip in volle bloei staan,
is immers de grote vraag.
LEGENDE
De witte kerstroos, die op het eer
ste gezicht wel iets weg heeft van
een dubbele begonia, is al heel lang
bekend. In de Bijbel wordt reeds over
de Helleborus gesproken, zegt de ou
de Aalsmeerse kweker Dirk Buis, en
in allerlei sagen en legenden kan men
er ook over lezen.
Het gebeurde in de Kerstnacht, ver
telt een van die oude legenden. Op
hun tocht naar Bethlehem ontdekten
de herders overal langs de weg kleine
witte bloemen, die zij plukten en mee
namen naar de stal. Het waren de
bloemen van de Helleborus, die juist
zoals alle andere planten op aarde,
die nacht uit haar winterslaap was
ontwaakt. Toen na korte tijd de ove
rige bloemen en planten zich weer in
het donker van de beschermende
aardkorst terug trokken, bleef de Hel
leborus met haar tooi van sneeuwwitte
bloemen echter in de koude nacht
staan pronken, waarna zij door de
herders werd gevonden. Sindsdien
bloeit de plant ieder jaar met Kerst
mis en kreeg in de volksmond de
naam kerstroos.
NAAR BUITENLAND
Nog een bloem wordt op de veilin
in Aalsmeer, de grootste bloemenvc
ling ter wereld, echter uitsluitend tc
gen vijfentwintig december aangi
voerd. Dat is de exotische kerstster
waarvan de naam dikwijls met die
van de kerstroos wordt verward. In
heel wat grotere hoeveelheden dan de
witte rozen voor de feestdagen, kre
gen wij die opvallend rode sterren
op de veiling aan de Van Cleefkade te
zien. In de reusachtige hallen van het
gebouw sprongen de partijen van die
vlammend rode bloemen onmiddellijk
in het oog, tijdens de drie grote kerst-
veilingen in Aalsmeer.
Ze gaan voor een groot deel naar
het buitenland, die kerststerren, even
als de hier langzamerhand zeldzaam
en kostbaar wordende kerstrozen. Toen
wij om halfnegen, op de eerste dag
van de kerstveilingen voor 1960 een
kijkje gingen nemen op de tribunes
voor de kopers, stonden. er reeds
kerstrozen en -sterren, diezelfde mor
gen. in Aalsmeer geveild, voor ver
zending naar alle delen van de we
reld op Schiphol gereed.
Wat de kerststerren voor binnen-
en buitenlands gebruik op vijf- en zes
entwintig december aangaat, neemt de
Aalsmeerse kweker J. de Hartog met
zijn tweelingzonen, een belangrijk deel
van de aanvoer op de veiling voor
zijn rekening. De kerstster, die eigen
lijk Euphorbia Pulcherrima heet, is
afkomstig uit Mexico zegt deze kwe
ker. Naar de Amerikaanse gezant
Poinsettia, die de plant daar in het
begin van de vorige eeuiw ontdekte,
wordt deze ook wel Poinsettia ge
noemd.
PAAR DAGEN
Evenals de Helleborus kan de Poin-
sttia, waarvan niet de bloemen,
laar de stervormig gerangschikte
oautbladen vlammend rood gekleurd
ijn zowel als potplant als als snij
bloem worden gekweekt. De schutbla
den van de plant kunnen ook wit of
roze van kleur zijn. De heer De Har-
•fririrtrtrkh frtVfnWrfrfrfrtrfrfrfrfrfrfrft -trirtsirvirtrtrtrirtrtctri
tog, Jan, Piet en Klaas, respectieve
lijk de knecht en de zonen, brengen
uitsluitend rode Poinsettia's naar de
veiling in Aalsmeer! Jaarlijks onge
veer vijfduizend potten en meer dan
tienduizend snijbloemen, vertelden zij.
Net als de kerstroos wordt de kerst
ster, die wel ieder jaar bloeit, slechts
enkele dagen per jaar geveild. Ook de
kweker van deze exotische planten
heeft het in de donkere dagen voor
Kerstmis dus razend druk, vooral met
de snijbloemen, want die moeten stuk
voor stuk op de juiste lengte, tachtig
centimeter, worden afgesneden, en
naar de grootte en vorm van de bloem
worden gesorteerd. Of beter ge
zegd, naar de grootte en vorm van
de vlammend rood, soms ook wit of
roze gekleurde schutbladen, die de
waarde van de kerstster bepalen.
Kerstrozen, de Helleborus dus, wor
den door de Nederlandse bloemist nau
welijks meer ge- en verkocht, vertelt de
heer W. N. Maarse, vroeger zelf
kweker van kerstrozen, en nu groot
handelaar op een bloemenschuit op de
Rotte in Rotterdam. Ze doen het niet
jneer op de grond in Aalsmeer, de
kwaliteit van de bloemen gaat steeds
meer achteruit, zegt deze man van
het vak. Kerstrozen zijn bovendien niet
zo lang houdbaar in huis, in een ver
warmd vertrek worden ze snel groenig
van kleur. Mocht u enkele zeldzame
witte rozen voor de Kerst in huis heb
ben dit j.aar, geeft u ze dan een koel
plaatsje.
Kerststerren daarentegen staan wel
graag in een matig verwarmd ver
trek, mits de lucht niet te droog is.
Nog een wenk: wanneer uw gesne
den kerstster na de feestdagen wat
slap is gaan hangen, zet de steel van
de bloem dan eens vijf centimeter diep
in kokend water. Tien tegen één le
ven de prachtige rode schutbladen van
de plant, die het als decoratieve ver
siering in het moderne interieur zo
uitstekend doet, weer helemaal op.
Kerststerren in een potje vooral niet
teveel water geven!
DEN HAAG. De stichting Bevorde
ring bescherming bevolking wordt op I
februari opgeheven. Het besluit daartoe
vloeit voort uit de invoering van de
noodwachtplicht. Daardoor is de werving
van noodwachters een zaak van de over
heid geworden. Ook bij de voorlichting
aan het publiek is de overheid steeds
nauwer betrokken
Volgens de statuten is de stichting
daarmee de wind uit de zeilen genomen
Er wordt overwogen een nieuwe stich
ting in het leven te roepen, die algemene
advisor geven en de regering zal
Advertentie
