PR 1MEUR
HEET
MIRJAM
Het gebeurt echt
nog, nu en hier
Het harde geslacht
Twee Republikeinen kans
op ministersposten
KAPPIE EN DE LUCHTSTRIJD
Uit de kerken
ZEEUWSCH DAGBLAD
EN BUITENLAND?
I POTTER'S aaMjafc'
Zelf aan de slag
Zaterdag 10 december 1960
Pag. 2
AMSTERDAM. Mirjam Meltzer heeft
pikzwarte haren en hele donkere ogen en ze
is een primeur in Nederland. Nee, nee, ze
heeft geen primeur, ze is een primeur. Ze is iets
heel nieuws, iets dat we in Nederland nog niet
kennen. Want Mirjam Meltzer is lunch-secreta-
resse.
Nu is „Iunch-secretaresse" natuurlijk geen goed
Nederlands woord, maar dat is K.L.M.-vIiegtuig ook niet
en dat zeggen we ook allemaal. Aan dat lunch-secreta-
resse zullen we zonder twijfel eveneens wennen.
Nieuwe dingen
Op een steenworp afstand van het Leidseplein in Am
sterdam exploiteert de heer R. Weiiers een gerenommeerd
restaurant, zoals dat heet. En nu is de heer Weiiers een
man, die graag van nieuwe dingen houdt en ze dan wil
invoeren ook.
Nieuwe dingen u weet dat komen dikwijls uit Ame
rika. Daar komen beslist niet alle goede dingen vandaan,
maar de nieuwe doorgaans wel. Zo ook de lunch-secreta-
resse.
U weet en de heer Weiiers weet dat ook dat er over -
de hele wereld zaken worden gedaan tijdens een lunch. Zo ziet dat
Goede zaken dikwijls, overgoten met een glaasje wijn en eru;t wanneer
eventueel een cognacje na. En aan het einde, wanneer de
zakenhanden worden gedrukt, klinkt het: ,,Goed, dan be- Mirjam Meltzer
bevestig ik je een en ander dus nog, bmnen twee dagen." Nederlands
eerste lunch-se-
Via de ober
Kijk, dat doen ze in Amerika
anders. Daar zitten ze achter het
eetbord, maken de afspraken, slui
ten de overeenkomsten en bevesti
gen dan meteen de zaken zwart op
wit. Dat kan daar, want dan roept
Mister Smith de ober en vraagt
naar de secretaresse.
Er verschijnt een juffrouw aan
tafel met blocnote en potlood en de
heren beginnen te dicteren. Hun con
tract, hun toegezegde leveringen,
hun gedane afspraken voor afname
van het een en ander of de gesloten
koop.
De juffrouw neemt het allemaal in
steno op en verdwijnt. En nu komt
het.
Terwijl de heren rustig verder
happen en zo langzamerhand aan de
koffie toe zijn, verschijnt daar op
nieuw dezelfde juffrouw, met de con
tracten, de brieven of noemt u maar
op netjes uitgetikt en ter onderteke
ning gereed.
Zo'n juffrouw heet nu: lunch-
secretaresse.
Talen
En Nederland heeft nu ook de eer
ste in de persoon van Mirjam Melt
zer, die 23 jaar is en een heleboel ta
len spreekt.
Want Mirjam is wel stevig aan
het studeren geweest, nadat ze op
achttienjarige leeftijd haar eindexa
men middelbare school haalde.
Naar Fribourg In Zwitserland ging
ze een jaar en kwam vloeiend Frans
sprekend en schrijvend terug. Naar
Londen vertrok ze vervolgens voor
zes maanden en kwam met de kennis
van de Engelse taal weer naar Am
sterdam. Daar volgde ze tenslotte
een secretaresse-opleiding.
En nu? Nu stenografeert deze doch
ter van een kristalfabrikant uit Bo-
hemen met grote snelheid en nu
beheerst ze in woord en geschrift
alle moderne talen, en ze is bezig
met een studie Spaans.
Geweldig!
Mirjam Meltzer is een bijzonder
vriendelijk, beschaafd en intelligent
meisje, Wie hoort dat ze Spaans stu
deert en haar eens aankijkt, denkt
meteen iets van Spaanse afkomst.
Maar dat is niet zo en al dat don
kere heeft dan wel met Boheroen en
zo te maken.
„Spanje is geweldig", vertelde
Mirjam Meltzer, die er in Santander
aan de universiteit een zomercursus
cretaresse aan
het werk is.
volgde. Ik vind dat de mensen er
edeler zijn dan in veel andere lan
den, de sfeer is er fantastisch en
iedereen bezit er een grandioze le
venskunst".
Nog wat stug
Hoe haar de baan als lunch-secre-
taresse bevalt? „Prima", zei Mirjam.
„Ik ben hier in het restaurant elke
dag van twaalf tot drie. En ik word
dus voor die drie uur betaald.
Kijk, het Nederlandse karakter ls
natuurlijk wat stug voor alles wat
nieuw is en ook hieraan zal men
wel even moeten wennen. Maar ik
heb toch al enthousiastelingen ge
noeg gehad.
Mensen uit Friesland en het zui
den, die hier samen kwamen lun
chen en zakendoen. Ze hoorden hier
pas van de mogelijkheid een secre
taresse de afspraken te laten uit
werken en ze maakten er direct ge
bruik van.
Geen eigen vellen
Anderen zaten hier een uitgebrei
de reis te bespreken.
Mij werd gevraagd om de voor
naamste punten te noteren, een
soort notulen maken dus. Dat heb
ik later uitgetypt en de volgende
dag had men alles thuis. Met
Amerjka, waar men aan dit
systeem allang gewend is, verschilt
Nederland bijvoorbeeld hierin, dat
de mensen hier nobit met vellen
van hun eigen briefpapier in hun
actetas lopen. Dat doet men ginds
wel. Het voordeel is natuurlijk, dat
ik in die gevallen de brieven en
de contracten op het briefpapier van
de betrokkenen kan typen".
Voorlopig alleen
Mirjam Meltzer wil in de toe
komst de richting van de „public
relations" op. Ervaring met buiten
landers heeft ze volop, want ze
gidste er hopen door Amsterdam en
in het buitenland zelf keek ze ook
al voldoende rond. De hierbij op
gedane ervaringen zullen haar in
dat vak zeker in grote mate van
pas komen.
Maar voorlopig blijft ze de laat
ste Nederlandse primeur: onze eer
ste iunch-secretaresse.
ZO af en toe wordt door feiten be
wezen, dat de verhalen van „Er
was eenstoch echt wel bestaan.
Want: Er was eens een echtpaar
Schnitler uit Willemstad, dat naar
Nederland met verlof kwam, in Hil
versum en omstreken de vakantie door
bracht en er klant werd bij mevrouw
D. van Burk-Hellemons (62 jaar), die al
dertig jaar in Het Gooi kranten en tijd
schriften verkoopt.
De laatste tien jaar doet ze dat op
dag vertrekt ze aan boord van de „Prins
der Nederlanden", richting Curagao.
Om net voor Kerstmis in Willemstad
aan te komen.en er een jaar te
blijven.
68
Andries Jenszoon was zo verwon
derd over de komst van Joris in dit
noodweer en ver na middernacht,
dat hij geen woord zei. Joris ver
telde dat hij in de Moer verdwaald
was geraakt en daar verrast door de
storm. De boer trok een gezicht of
hij dat maar half geloofde. Hij
maakte plaats bij de haard en haal
de een schotel pap die hij begon te
warmen. Toen ze even zaten kwam
Diete op haar blote voeten van de
zolder waar zij sliep. Een van haar
broers had droge kleren gehaald voor
de jonker, die hij achter de ruggen
der anderen aantrok.
De boerenjongens waren onrustig.
Telkens liepen ze naar buiten, tot
hun vader zei dat ze kalm moesten
blijven zitten. Agger lag goed be
schermd achter een dubbele dijk.
Zelf ging Andries naar de stal om
het paard van Joris droog te wrij
ven, opdat het geen stijve benen zou
krijgen. De jongens stookten het
vuur op en Diete hing er een ijze
ren pot met bier boven.
Dat zal wel smaken als het
flink warm is, lachte ze tegen Joris.
Ben je niet bang dat de Scheldedijk
zal breken? Vader zegt wel dat het
een gewone storm is, maar zo hard
als nu heb ik het nog nooit horen
waaien.
Voor zij uitgesproken was, hoorden
ze een koe loeien en ineens loeiden
de beesten allemaal.
Nu is er wat, riepen de jongens
en renden naar de staldeur, maar te
gelijk sprongen ze terug voor het wa
ter dat over de drempel vloeide.
De dijken zijn gebroken
Diete schreeuwde het uit. Haar rok
ken optillend waadde zij naar haar
dieren. Joris volgde haar en sneed
de koeien los. Slechts met moeite lie
ten zij zich in het woonvertrek bren
gen. Daar was de vloer een stuk ho
ger dan in de stallen. Diete's moe
der was wakker geworden en kwam
met een slaperig gezicht van de lad
der. Toen ze het water zag begon ze
dadelijk alles wat ze grijpen kon naar
boven te dragen. Joris hielp de vrou
wen met het huisraad. De bedden
trok hij uit de bedsteden en sleepte
ze op de hooitassen, die al halver
wege nat waren. Andries Jenszoon
probeerde plankieren te maken van
balken en planken die zijn zonen aan
elkaar bonden, want het water steeg
snel.
Met de paarden, die in een stal
aan de andere zijde van het huis
stonden, hadden ze veel moeite. De
boer had niet gedacht dat het water
ook aan die kant van het huis zou
komen. De storm had een hoek uit
het houten beschot gerukt. De vla
gen stormden vrij naar binnen. De
DOOR
DIGNATE ROBBERTZ
paarden wilden eerst niet op de terp,
die achter het huis lag. Maar toen
eindelijk het paard van Joris, dat
het gewilligste was, boven stond volg
den de andere ook. Op de terp ston
den palen in de grond geplant waar
ze de dieren aan vastbonden.
Tegen de vaalgrijze, doorstormde
lucht zag Diete Joris staan. Met zijn
sterke vuisten bedwong hij de ang
stige dieren. Het maanlicht viel over
hen heen maar soms werd het weer
ineens stikdonker, door de vliegende
zwarte wolken. Diete hoorde het snui
ven en stampen der paarden en de
kalme stem van Joris. Tot de och
tend bleef hij op de terp. Toen kon
Diete naar boven klimmen met een
kroes bier. Erg warm was dat niet,
want ze had met veel moeite een
turfvuurtje kunnen maken in een
bak. De haard was gedoofd door het
water.
Het zakt al, zei ze, op het
vloedwater wijzend. Ik blijf bij je
tot de paarden weer naar beneden
kunnen. Ze leunde tegen een der
palen, met haar handen op een paar-
dekop.
Waarom ben je gekomen? Ik
hoorde je tegen vader zeggen dat je
in de Moer verdwaald was, maar
dat geloof ik niet.
We kunnen de paarden wel al
leen laten, zei hij, alsof hij haar
vraag niet gehoord had. Bij daglicht
zijn ze niet zo bang. Je vader zal
trouwens wel hulp nodig hebben.
Naast elkander gingen ze naar bene
den. Halverwege de terp gleed Diete
uit. Joris pakte haar beet en droeg
haar tot in de schuur.
Er was veel schade aan het hooi
en het koren dat daar lag. Een kalf
waar niemand aan gedacht had was
verdronken en al het pluimvee was
omgekomen met de vette varkens.
Toen het helemaal dag werd kwa
men vluchtelingen op de overspoelde
weg. Ze waren alles kwijt en misten
ook nog verwanten. Ze vertelden dat
achter de binnendijk alle hoeven on
der water stonden.
In de oostelijke watering moesten
gaten in de Scheldedijk gevallen
zijn, anders kon hier niet zoveel wa
ter gekomen zijn. Joris riep alle
mannen uit Agger en de omliggende
boerderijen bij elkaar. Andries Jens
zoon blies op een horen om ze te ver
zamelen. De meesten moesten met
een vlot of een schuitje komen, want
de wegen waren onbegaanbaar en
het hele dorp stond onder water.
Er moesten veel mensen verdron
ken zijn, maar er was geen tijd om
daarover na te denken. Zes uur had
den ze tijd om het gat in de Aggerse
dijk te dichten, voor de nieuwe vloed
opkwam. De wind waaide nog met
felle stoten, maar tegen de middag
liep hij om naar het Noorden en te
gen de avond stond hij Noordoost.
De mannen werkten die dag en de
nacht door. Wel scheen de maan hel
der, maar toch was het een onmen
selijk werk om de klei aan te voeren
door het kleverige land, met onvol
doende gereedschap en te weinig
karren.
In de ochtend van de derde nacht
kwam Diete bij het bed waarin Joris
enige uren geslapen had. Ik heb
je kleren gedroogd en de modder er
af gekrabd, zei ze. Je fluwelen buis
is niet meer goed toonbaar, maar je
zult op Lodycke nog wel een ander
hebben.
Joris kwam met verward haar
overeind en dronk gulzig van de he
te melk, die Diete had meegebracht.
Het hinderde hem dat ze over Lo
dycke sprak. Tijdens het zware werk
aan de dijk was hij de last die hem
zo zwaar drukte kwijtgeraakt. Nu
voelde hij opnieuw hoe bitter net
was om in onmin te leven met zijn
eigen vader.
Je hebt hier als een knecht ge
werkt, zei Diete. Maar nu zul je toch
naar huis moeten. We weten hier
niet hoe het er in Lodycke uitziet.
Het kan wel niet anders of er heeft
ook water gestaan.
Wil je mij hier weg hebben?
bromde hij. Diete lachte. Neen,
dat weet je wel beter.
Dan blijf ik nog.
(Wordt vervolgd)
MEVR. D. VAN BURK
het station in Hilversum en daar kocht
de heer Schnitler uit Curagao dan ook
altijd zijn krantjes.
En toen kwam, niet zo lang geleden,
die brief uit Willemstad. Van de heer
Schnitler „Mevrouw Van Burk, als
u wilt kunt u naar Curagao komen en
een jaar bij ons logeren".
De dag na de uitnodiging zei me
vrouw Van Burk de betrekking bij haar
stalletje op. En volgende week donder-
Eigen nieuwsdienst
WASHINGTON Twee ministers
in de tegenwoordige Amerikaanse
regering, Republikeinen dus, ma
ken een goede kans opgenomen te
worden in de nieuwe regering die
senator John F. Kennedy, de De
mocratische winnaar van de presi
dentsverkiezingen, bezig is samen
te stellen.
Die twee zijn Thomas Gates, de mi
nister van defensie, en C. Douglas Dil
lon, onderminister van buitenlandse
zaken voor economische aangelegenhe
den.
Kennedy schijnt te overwegen Ga
tes, die aan het hoofd staat van het
departement dat de afgelopen jaren
het meest aan de kritiek van de De
mocraten en speciaal van Kennedy
zelf heeft blootgestaan, te handha
ven als minister van defensie. Dillon
zou in aanmerking komen als minis
ter van financiën.
Krijgen Gates en Dillon inderdaad
de hun toegedachte portefeuilles, dan
zullen twee van de drie belangrijkste
ministeries onder Republikeinse lei
ding blijven. Over het derde, buiten
landse zaken, heeft Kennedy nog al
tijd niet beslist.
Algemeen was verwacht dat Kenne
dy de portefeuille van buitenlandse za
ken aan Adlai Stevenson zou aanbieden,
maar nu Stevenson de post van per
manent Amerikaans vertegenwoordi
ger heeft gekregen, is de kandidatuur
van senator William Fulbright weer
iets sterker naar voren geschoven.
Fulbright zou de steun hebben van
senator Lyndon Johnson, die in janu
ari Richard Nixon opvolgt als vice-
Advertentie
„LINIA'^^P
MENTHOLPELLETS
i Tegen hoest en Keelpij-
Uitwerking frappant
president, maar algemene steun ge
niet Fulbright zeker niet.
Er zijn in Washington vele invloed'
rijke politici die vrezen dat een be
noeming van Fulbright, een voorstan
der van rassenscheiding, als minister
van buitenlandse zaken in de jonge
Afrikaanse landen ongunstig zal wor
den ontvangen en dat ook de ontstem
ming daarover onder de duizenden ne
gers die voor Kennedy hebben ge
stemd, zeer groot zal zijn.
Het vijfjarige dochtertje van de
familie Strien te Sint-Philipsland is in
een sloot verdronken. Het kind is met
een hek, waar het op was geklommen,
gevallen. Het kwam onder het hek en
werd in de sloot gedrukt.
RESA-HILVERSUM
■tk«nd« SchriftilIJkt Cursus
Advertentie
H.B.S. Bymnaslum-Mulo
Frsns, Duits, Engels en Ned. M.O.A.
Hoofdcorrespondent, V.T.H.-dlploms
RESA-HILVERSUM
Nederlands Talencentrum
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiMiiifiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiT!
Ficus pumila kent men vrij goed; de
echte Ficus met grote bladeren is meer
bekend. Ficus pumila zou men de klim
mende of rankende Ficus kunnen noe
men; ze wordt veel voor muurbekleding
binnenshuis gebruikt. Het plantje moet
wel in een normaal of matig verwarm
de kamer groeien: in een onverwarmd
vertrek is het beslist te koud. Hang het
niet precies in het midden tegen de
muur; dat staat niet zo aardig. Even
naar links of naar rechts staat veel be
ter.
Appelboompjes of struiken kunnen nu
worden gepoot; bestel ze vooral bij een
solide firma. Dan weet men zeker dat
men gezond materiaal ontvangt cn dat
men ook de bestelde soorten krijgt. Men
moet er wel voldoende ruimte voor heb
ben; een onderlinge afstand van een
meter of vijf hebben ze toch wel nodig.
Ze zien er wel erg nietig uit bij ont
vangst, doch ze kunnen snel groeien.
In deze tijd van het jaar kan het be
hoorlijk vriezen en als kamerplanten
met hun bladeren tegen het glas komen,
kan men ze wel als verloren beschou
wen. Daarom kan men ze nu beter iets
naar achteren zetten en als het hard
vriest zal men tussen glas en planten
ook wat kranten moeten stoppen; dat
houdt de vorst wel tegen. Vooral in on
verwarmde kamers dient meri op te let
ten; ze zijn er eerder bevroren dan
men wel denkt.
9. De Kraak beschreef een flinke
boog om het eiland heen en naderde
het nu van achteren.
„Op deze manier komen we tenmin
ste het dichtst bij de plek, waar die
overgehaalde wolken vandaan komen",
berekende Kappie.
„Is het niet beter om ze op een
afstand te bekijken?" vroeg de maat.
„Dan heb je een veel beter overzicht,
zeggen ze altijd..."
„Kletspraat", antwoordde Kappie, in
gespannen voor zich uit turend. „Op
gepast, jong", waarschuwde hij. „Daar
zie ik een inham met rustig water. La
ten we daar ons anker maar uitgooi
en".
De maat knikte en wentelde het roer.
Maar vlak daarop liet hij het uit zijn
handen schieten.
„Kappie! Zie je dat?!" riep hij, naar
de baai wijzend.
„Asjemenou.. een kruiser!" zei
Kappie verbaasd. „En wat voor een..!
Jong, jong, zo'n gevaarte heb ik van
mijn leven nog niet gezien! Maarre...
wat zou dat ding hier bij het eiland
zoeken? Er is hier toch niks te verde
digen of aan te vallen, zou ik zeg
gen! Of zou die kruiser ook hierheen
zijn gekoerst om die rare wolken te
onderzoeken?"
NED. HERV. KERK
Beroepen te Buurse (Ov.) (toez) M
A. Westerbeek van Eerten, vic. te Apel
doorn.
Aangenomen naar St. Nicolaasga
(toez.): B. W. Vermaat te Twijzeleriiei-
de.
Bedankt voor Windesheim: A. P. Pe-
schar te Baliu-m-Hollum.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Zoetermeer: Th. Kamper
te Scharendijke.
GEREF. KERKEN (VRIJGEMAAKT)
Aangenomen naar Leerdam: O. Mooi-
weer te Zalk en Veecaten ivac. K Ded-
dens).
CFA brengt Italiaanse film
MIDDELBURG. De Christelijke
r ïlm Actie Middelburg en omstreken
vertoont woensdag 14 december in het
City-theater de bekroonde Italiaanse
film Vaders en zonen", welke op vro
lijke, geestige maar ook ontroerende
wijze verhaalt van de verhouding tus
sen ouders en kinderen in enkele gezin
nen.
