Mevrouw vindt het prachtig maar meneer betaalt de tol Voor een riks en minder Paus en dr. Fisher: succesvol gesprek ZWITSAL MOEDER WORDEN... ...EN FIETST LIEVER UREN DOOR WEER EN WIND DAN TE WACHTEN OP EEN SLECHTE BUSVERBINDING draion VELE VRAGEN EN WENSEN VOOR WIE OP HET LAATSTE NIPPERTJE NOG IETS MOET KOPEN g&xA a&é&g. OPVOLGER DRS. J. H. D. VAN DER KWAST Staatssecretaris Bot met werktas mee op feestvlucht Woede Met in tel Wedren Met Frank Hartewens Vrije zaterdag Zaterdag 3 december 1960 Pag. 1« Is het wonen in de rimboe een verschrikking, vroegen wij onlangs aan een groot aantal huis vrouwen die, door de woningnood gedwongen, een huis ver buiten de stadskernen moesten betrekken. Met die huisvrouwen spraken wij onder andere op Meeuwenplaat ten westen van Hoogvliet, bij Rotterdam, waar in nieuwe woonwijken reeds 2400 jonge gezinnen wonen, overwegend uit de dichtstbevolkte buurten van Rotterdam afkomstig. Al die huisvrouwen bleken zo gelukkig met het eindelijk veroverde vrije huis te zijn, dat zij de moeilijkheden van minder goede of uitgesproken slechte verbindingen met de stad niet of nauwe lijks telden. U moest eens zien wat wij dagelijks meemaken, schreven echter de Meeuwenplaatse mannen, naar aanleiding van de optimistische uitlatingen van hun eegaas. Ook wij zijn dankbaar dat we voor ons gezin eindelijk een huis heb ben. Wij zijn echter wel degelijk dagelijks het slachtoffer van de slechte verbindingen met de stad. Weer of geen weer, wij moeten naar ons werk en het is geen kleinigheid als je elke dag op nieuw ongeveer vier uren kwijt bent om daar te komen en weer naar huis te gaan. U moest zelf maar eens zien wat wij meemaken, schreven zij en dat deden we. Met een van de briefschrijvers, de heer C. Heere van de Liengweg op Meeuwenplaat, die elke dag naar de Marconistraat in Rotterdam moet, togen wij deze week op pad. Op de spits uren maakten wij zijn lijdensweg van de werk kring naar huis van begin tot eind mee. Dat bleek inderdaad een belevenis met veel schaduw zijden. Om net als de huisvrouwen ook hun stem te laten horen, kwamen na die reis met perikelen een groot aantal Meeuwenplaters in het huis van Een gedeelte van de vergadering die op de Lengweg bijeenkwam, om over de Meeuwenplaatse vervoersmoeilijkheaen met het Zeeuwsch Dagblad te praten. Rechts de vriendelijke gastvrouw, mevrouw Heere. onze gids bijeen. Bij die gelegenheid werden de bezwaren tegen de slechte busverbindingen uit gebreid uit de doeken gedaan. Deze slachtoffers van het „in de rimboe wonen" terwille van een betere behuizing van hun gezin, hielden vooral een vurig pleidooi voor een rechtstreekse verbin ding met deze ver afgelegen, reeds vrij dicht bevolkte woonwijk. De vergadering van minder tevreden huisvaders pakte de zaak mannelijk aan. Men had voor de komst van het VD. zelfs een rapport met niet minder dan 21 punten samengesteld, waarbij de kreet rechtstreekse verbinding de boventoon voerde. Als enige zonnige noot hoorden wij op die vergadering ook waarderende woorden voor de huizen op Meeuwenplaat. Dat is dan blijkbaar het enige, waarin de mannen het met de vrouwen eens zijn over het in de rimboe wonen. Alles wat hier verder volgt staat echter lijnrecht tegenover de optimistische opmerkingen van de huisvrou wen, die wij enkele weken geleden in dezelfde woonwijk spraken. Advertentie Dit Is de titel van het nieuwe boek va# Dr.W. de Kok. Alles over zwangerschap, geboorte, babyverzorging en kleuter» opvoeding. Dit waardevolle boek (184 pagina's in fraaie omslag) krijgt U ten geschenke bij aanschaffing van een BABYSET DE LUXE <4 Lange rijen wachtende mannen die na hun werk naar huls willen, bij lijn 38 in de Jongkindstraat. En het stort regende of sneeuwde nog niet eens! Onder de abri kunnen slechts enkele tientallen wachtenden staan. Maar de rij is elke dag vele meters langer. MET een „riks" doe je niets tegenwoordig, wordt door pes simistisch gestemde volwas senen rond vijf december nogal eens beweerd. Als, laten we zeg gen tienjarige, voel je je met een dergelijk bedrag in je zak echter al een hele (zwarte)piet. Te recht overigens, want voor twee vijftig, voor een gulden of nog min der, zijn er heus allerhande leuke zaken te koop wanneer je dit jaar zelf ook een beetje voor Sint-Niko- laas wilt gaan spelen, zelfs als je je inkopen nog op het laatste nip pertje moet doen. VOOR MOEDER Voor moeder bijvoorbeeld, vind je vast wel iets van je gading op de afdeling plastic-artikelen van een groot warenhuis. Doorzichtige voorraaddozen in allerlei maten, kleuren en prijzen zijn er onder an dere verkrijgbaar. Behalve in de keuken kunnen ze ook heel goed ge bruikt worden voor het bewaren van poeder, gekleurde toiletwatten, badzout, enzovoort. Die spulletjes staan heel gezellig in zo'n transpa rante doos. Nu we het toch over toiletartike len hebben: Wat zou je denken van. een plastic toiletzakje? Die zakjes zijn in zoveel leuke uitvoeringen voorhanden, bijvoorbeeld in minia tuurformaat voor alleen maar een lippenstift, dat het lang niet mee valt om een keuze te maken. Hetzelfde geldt voor de peper- en zoutstelletjes van plastic vervaar digd. Voor slechts enkele kwartjes kun je kiezen uit ronde, vierkante, kegelvormige en tweekleurige strooiers, die beslist heel smaakvol zijn uitgevoerd. Voor moeders naaidoos zou je een centimetertje kunnen kopen, dat als een slak zit opgeborgen in een huisje. Zo'n centimeterhuis vier kant en vrij plat is met plaatjes beplakt of zelfs wel aan beide zij den geborduurd. Een praktisch en leuk geschenk vinden wij de nieuwe corresponden- tiekaarten, die reeds in verschillen de zaken voorhanden zijn. De kaar ten zijn dubbel en aan de voorkant met allerlei afbeeldingen versierd. Dat staat heel geeellig, bovendien is zo'n kaart gauw vol geschreven. Voor een smalle beurs is er ook op het gebied van glas- en aarde werk veel leuks te koop, zoals bijvoorbeeld fondu-schaaltjes schaaltjes met een steel en die pe kommen met heel kleine oortjes, bruin, geglazuurd aardewerk, en ouderwetse snoeppotjes van een voudig glas vervaardigd. In eén adem willen we ten slotte nog noemen: een handig en niet duur tafelcomfoor een plastic bak, een -metalen treefje en een theelichtje onderzetters on der andere beschilderd Ameri kaanse ovenhandschoenen soms voorzien van een magneetje, zodat ze zo maar aan het fornuis blijven kleven en plastic flesafsluiters in verschillende maten, los of per set verkrijgbaar. VOOR VADER Om voor vader voor vijf decem ber- voor weinig geld iets leuks te vinden, is minder makkelijk. Met wat moeite lukt het echter best. Voor zijn auto- of scootersleuteltjes zou je bijvoorbeeld een sleutelring kunnen kopen, die heel precies bij zijn voertuig past. Sleutelringen van leer vervaardigd, en voorzien van een plaatje met een auto- of scoo- termerk, zijn er in allerlei uitvoe ringen voorhanden. Met een zakje sleutelvinders plastic schijfjes, die op het sleutel- hoofd passen, in verschillende kleu ren zijn uitgevoerd en van een uit gewerkt motiefje zijn voorzien doe je hem ook vast een plezier. Overdag kan hij zijn sleutels zo on middellijk aan de kleur, 's avonds aan het voelbare motiefje onder kennen. Een handig geschenk voor een automobilist is -ook een ruitenwis ser, waaraan een plastic knijpfles voor water is bevestigd, of een syn thetische spons tevens zeem die in een plastic zak geruime tijd vochtig iblijft. Ook allerlei magnetische artike len komen in een wagen, van pas. Die spullen, sigarettenkokers, bril- etuis, notitieblikjes, enzovoort, zijn ook in een uitvoering verkrijgbaar, speciaal bestemd voor een met schuimrubber bekleed dashboard. Misschien heeft je vader nog geen goede dassen-hanger. Dergelijke hangers zijn er te kust en te keur voor een gering bedrag te koop, evenals pantalonhangers. Wat het laatste aangaat zijn vooral de pan talonspanners heel handig. Een slijpapparaatje voor huishou delijk gebruik vinden we wel iets voor vaders met doe-het-zelf allu res. Met dat apparaatje twee gekruiste aanzetstalen in een plas tic heft kan hij onder andere zelf golfsnede messen en scharen scherpen. Verder zou je voor vijf december van je zorgvuldig opgespaarde zak centjes voor vader bijvoorbeeld een. loupe kunnen kopen voor een verzamelaar een pincet in een leuk etui eveneens voor een ver zamelaar of een tapehouder, je weet wel zo'n plastic gevalletje waarin, je een rolletje kleefband stopt. Advertentie zijn lichter, zachter en warmer, dus prettiger. DEN HAAG. Drs. J H. D. van der Kwast, die op 1 januari algemeen direc teur van de Koninklijke Nederlandse jaarbeurs wordt, zal in zijn functie van directeur-generaal van handel en nijver heid bij het ministerie van economische zaken worden opgevolgd door mr. J. C. van Alphen de Veer. Mr. Van Alphen is nu hoofd van de directie ordenings vraagstukken van het directoraat-gene raal voor handel en nijverheid. Vierde trekking ST.-ANNALAND. Weer vond een trekking plaats i.v.m. de gehouden win kelweek. Hiervoor moest men de naam op de rebus zetten van een eigenaar van een op een schilderij voorkomend scheepje, dat gemaakt werd door de heer Fré Kodde, dat tentoongesteld werd in de winkel van de heer Johs, Walhout. Er waren weer verschillende prijzen beschikbaar gesteld. Alle ingeleverde rebussen doen weer mee bij de eindtrekking, die in decem ber gehouden zal worden op de ope ningsdag van. de nieuwe haven. De eer ste prijs is een electrische naaimachi ne. SCHIPHOL De staatssecretaris van binnenlandse zaken, mr. T. H. Bot, is gisteren als gast van de K.L.M. naar Nederlands Nieuw-Guinea vertrokken. Behalve mr. Bot had de K.L.M. nog dertien .andere mensen uitgenodigd' om de eerste vlucht van een DC-8 naar Biak mee te maken. Daarmee geeft de maatschappij een bijzonder tintje aan de opneming van Biak in het straalver- keersnet. Mr. Bot zal van de gelegenheid ge bruik maken om uitvoerige besprekin gen te hebben met goeverneur Platteel. Hij heeft daartoe een hele stapel dossiers meegenomen. Ik ben van plan de meest uiteenlopen de onderwerpen door te nemen, ook in derdaad d!e zaak Gonsalves en de be groting. Dat spaart een hoop schrijfweïjc uit, aldus de staatssecretaris. Mr. Bot hoopt samen met president directeur I. A. Aler van de K.L.M. met een Kroonduiftoestel naar de Baliem- vallei te kunnen vliegen. M PRECIES vijf uur g middags stonden wij met onze fotograaf bij Marconistraat 10 in Rotterdam West voor de deur. De heer C. Heere van de afdeling verkoop bij Holland Electro kwam daar naar buiten en daarna deden wij precies wat hij elke dag doet, om tijdens de spitsuren van zijn werk naar huis aan de Lengweg op Meeuwenplaaat te gaan. Dat betekende eerst ons haasten naar lijn 4 of 17 op het Marconiplein, om met die tram zo snel mogelijk bij de halte van bus 38 in de Jongkind- straat te komen. Het zou voor deze reiziger naar Meeuwenplaat gemakkelijker zijn bij de halte Rochussenstrraat in te stap pen denkt de „leek" op dit gebied. Maar:- d'at leer je wel af na enige tijd, zei onze gids, want veel bussen rijden daar op de spitsuren gewoon voorbij omdat ze al vol zijn. De Meeuwenpla ters gaan dan ook meestal naar de beginhalte aan de Jongkindstraat door. Lange rijen wachtende mannen stonden daar reeds bij de halten toen wij er tegen half zes aankwamen. Ex tra lang was de rij bij bus 38, waar velen in de motregen ver buiten de toch vrij lange beschutting op hun verbinding stonden te wachten. Eindelijk kwam er een bus met het nummer 38 in top aan en alle passa giers voor Meeuwenplaat maakten al aanstalten om in te stappen. Dat feest ging echter niet door. Acht en dertig werd tot 42 doorgefilmd en verdween met andere passagiers. De Meeuwen platers stonden weer te staan, na hun teleurstelling gelucht te hebben in woorden die wij hier niet kunnen her halen. Toen dat „doorfilmen" eens drie keer achter elkaar gebeurde kon een overigens doodkalme man uit Meeuwenplaat zijn ergernis niet meer bedwingen en hij ging bijna een con troleur te lijf. ""TOEN KWAM ER tenslotte een 38 A die 38 bleef en men kon zich gaan inschepen. De rij van wachtenden was nauwelijks zichtbaar geminderd toen alle zitplaatsen al bezet bleken. De of ficiële zestig staanplaatsen liepen daarna vlot vol. De chauffeur-conduc teur bleek zich met bewonderenswaar dige snelheid door het kaartjesknip pen en kaartjes verkopen heen te wer ken. Hangend aan de lus stonden wij naast onze gids en een havenarbeider, die ook op Meeuwenplaat woonde. Gaat u elke dag met de bus op en neer, vroegen wij aan die buurman, C. Rosenbaum, die antwoordde: alleen als ik de kans krijg. Als ik voor dag en dauw in de haven moet zijn, moet ik wel met de fiets, wat voor weer ook. Vóór zes uur 's ochtends zijn er nog geen bussen. ALS VROUW werden we in d.ie bus 38 op de spitsuren eerst allesbe halve vriendelijk aangekeken door deze na een werkdag op huis aan gaande mannen. Daar heb je er weer zo een met pakjes, zei een man ach ter ons smalend tegen zijn buurman, met een blik op een dame, die een zit plaats had veroverd. Voor de winke lende vrouwen die op het spitsuur met de bus naar huis gaan, heeft men in die mannenbussen na vijf uur geen goed woord. Dat is voor de werkende vrouwen die dezelfde route als deze mannen moeten afleggen om van hun werkkring thuis te komen, beslist geen pretje. De spitsuur-hoffelijkheid is iets heel aparts! Voor vrouwen, ook al hebben die kinderen bij zich, wordt beslist niet opgestaan. Die kinderen weten niet beter, dus die nemen we daft wel eens over als we een zit plaats hebben, zei onze gids. Maar voor de moeders opstaan doet niemand, hoe dan ook, die moesten wijzer zijn en op de spitsuren uit de bussen blijven. Stormen van mannelijke veront waardiging roepen de winkelende vrouwen op, die bijvoorbeeld bij de Wolphaertsbocht instappen en dan maar enkele halten meerijden. Voor de lange afstandpassagiers betekenen die reizigers voor enkele tussenhalten soms meer dan een kwartier tot een half uur vertraging. Helemaal razend wordt de hele bus als zo'n vrouw bijvoorbeeld, met geen enkel begrip voor de situatie tijdens de spitsuren, een briefje van vijfen twintig voor de dag haalt, om een dubbeltje voor een overstapje bij te betalen! Het gaat vlot vandaag, zo haal ik het wel in anderhalf uur, zei de heer Heere toen wij maar even voor de tun nel hoefden te wachten. Teleurstelling, verbolgenheid en dikwijls grote woede bjj de Meeuwenplaters als nummer 38 wordt doorgefilmd op 42 of 38. TN A st Hoogvliet bij de halte Ouó'e Wal stortte de bus zich leeg. Alle mannen holden in horden naar de halte van lijn 54 en we moesten, ond'anks hoge hakjes, wel mee. Maar enkelen bleven staan bij de eerste beste halte voor die bus. Dat waren duidelijk leken in de strijd om op Meeuwenplaat je huis te bereiken. Wij holden met onze gids mee d'oor naar de halte aan de Digna Johannaweg, om daar bus 54 tijdig te bestormen, want daar heeft men mee: kans op een behoorlijke plaats. Die wedloop bleek echter tevens een kansspel en het zat ons niet mee. Hal verwege, op weg naar d'e volgende hal te kwam er al een 54 een zicht, die de plaats waar wij hem wilden be stormen, net liad verlaten. Wij weer met iedereen in dezelfde positie, haas tig terug naar de vorige haltepaal. Die al 31 te ver op weg waren naar de Johannaweg-halte hadden hele maal het nakijken. Ze kwamen net te laat om nog mee te kunnen en begon nen toen maar opnieuw aan een stuk je snelwandelen naar de Digna Johan naweg. Veilig en vrij wel kwamen we tenslotte na een reis van anderhalf uur, dus langer dan van Rotterdam naar Amsterdam per trein, van de Marconistraat op Meeuwenplaat aan. IN de op dat uiur lege enige Tarda van die woonwijk brachten we de tijd met koffie en Frank Sinatra door, om te wachten op de vergadering van verbolgen Meeuwenplaters, die de f.leée Heere speciaal voor ons te gen half acht in zijn huis had be legd. Een groepje mannen van Meeu wenplaat zat op de Lengweg 15 al druk pratend over bus 38, 54 enzo voort bijeen, toen wij daar in een pret tig ingericht huis door de edtitgenote van de initiatiefnemer gastvrij werden ontvangen. ALLEEN een rechtstreekse verbin ding met Meeuwenplaat kan een oplossing brengen, vindt hij. Dat Dorpstraat-obstakel zou zijn opgehe ven, als het kruispunt Groene Kruis- weg-Aveling nu eindelijk eens in ge bruik werd genomen. Waarom blijft het daar alsmaar open tussen die tramrails? Alles, tot en met de stop lichten, is verder immers klaar. Misschien zijn die nog niet thuis, werd door de vergadering sarcastisch opgemerkt, toen enkele heren die ook tegen half acht bij de familie Heere zouden zijn, maar niet kwamen op dagen. Inderdaad kwamen zij eerst veel later aan, omdat het vervoer naar hun woonplaats van het stads centrum uit weer eens grondig in de knoop had gezeten. Tot die later arriverende Meeu wenplaters behoorde onder andere de heer A. J. de Boo, die op de Rotter damse Schiedamsedijk werkt. Hij gaat 's ochtends om half acht de deur uit en kan daar dan kwart voor ne gen zijn. Vanaf de Jongkindstraat loopt hij dan nog tien minuten naar zijn werk. Door vertragingen komt ook hem de reis meestal op ander half uur te staan. Iets beter treft het de belasting ambtenaar J. van der Zwaai, die da gelijks van Meeuwenplaat naar Pun tegaal gaat. Om half vijf eindigt zijn werktijd, zodat hij meestal vóór de grootste drukte op de spitsuren in de Rochussenstraat, bus 38 kan nemen. Als het allemaal goed gaat is hij dan tien voor half zes thuis. Maar bus 38 moet veel knelpunten passeren, die ook vóór de spitsuren vertraging op leveren. Eerst tegen zes uur bereikt hij dan ook meestal Meeuwenplaat. Om kwart over zes ga ik elke dag van huis, zei de galvaniseur H. J. van Hees. die eerst in Rotterdam Zuid voonde en sinds ruim een jaar, van Meeuwenplaat uit naar zijn werk in vest moet. Om half acht moet ik daar zijn en ils alles meezit met de bussen, maar dat gebeurt niet dikwijls, kan ik tien over zeven binnenstappen. Eigenlijk zou ik met de bus van half zeven op tijd moeten zijn, maar dat durf ik niet te riskeren. Als er iets tegenzit kom ik dan te laat, en dat betekent boete. De eerste keer is dat een dubbeltje, maar de vierde keer vijftig cent. Dat haal je zó in een week met deze ver bindingen, als je niet elke dag een bus eerder van huis gaat. De bankemployé M. E. Bleeken- daal, die ook over de verkeersperi- kelen kwam meepraten, werkt bij Mees Zonen op de Blaak. Dat be tekent twee bussen en een tram om naar zijn werk te komen. Hij moet er om negen uur zijn en gaat vóór half acht de deur uit elke morgen. Bij Mees stapt hij dan om kwart voor negen binnen, als het mee zit. Hij komt echter ook wel eens tegen half tien pas aan, al ging hij even vroeg van huis. Dan blokkeerde bij voorbeeld een vrachtwagen bij de melk zaak Lengkeek op de smalle Hoogvlietse Dorpstraat het verkeer. Dat betekent wachten maar, of naar de andere halte lopen. Een vertraging van drie kwar tier kan dat opleveren. Voor wie 's zaterdags ook werken is het vooral verschrikkelijk, merkte onze gastvrouw op. Dan zitten de man nen meestal meer uren in de bus, dan dat ze die ochtend in hun werkkring zijn. Voor een vrije zaterdag stemden Nergens bij de bushalten is enige behoorlijke beschutting te gen regen, storm en sneeuw, zeggen de mannen van Meeu wenplaat die elke dag naar Rot terdam heen en weer moeten. Voor lijn 54 kun je alleen aan de Lengweg onder de luifels van de winkels schuilen. Bij geen en kele andere halte van die lijn staat een abri, Wanneer komt er nu eindelijk eens een einde aan het oponthoud dat de smalle doorgang van de Hoogvlietse Dorpstraat oplevert, vragen zij zich af. Alleen omdat tussen de tramrails van de R.T.M. bij het kruispunt Groene Kruisweg-Aveling alles nog open ligt, blijft het oponthoud in die dorpstraat bestaan. Wanneer wordt dat kruispunt nu eindelijk eens in gebruik genomen? Van bus 54 moeten de Meeu wenplaters op de Oude Wal in Hoogvliet op bus 38 overstappen, die naar de Rotterdamse Jong kindstraat gaat. Honderden man nen staan daar tijdens de spits uren op bussen te wachten. Er is ook daar echter geen enkele beschutting en als het regent staan zij met hun voeten in de nattigheid, want het trottoir is daar overal verzakt, zodat er die pe plassen staan. Telkens ligt de Vondelingenweg weer open, wat ook vertraging voor de bussen naar en van de stad betekent. Op Charlois tot vóór de tun nel, moet bus 38 soms drie maal stoppen om passagiers in te la den, die slechts voor een kleine afstand meegaan. Dat betekent voor de spitsuurklanten van de lange afstand ook telkens weer veel oponthoud. Vele mannelijke bewoners van Meeuwenplaat zijn jaloers op de passagiers voor Zuidwijk-Pen- drecht, die bij de halte Jongkind straat meestal veel korter op een verbinding hoeven te wachten tij dens de spitsuren. De ontevreden heid groeit menigmaal aan tot een woedeorkaan, als er eindelijk een 38 komt opdagen en die bij de halte wordt „doorgefilmd" op 58 of 42. Bij bus 38 gaat in de Jongkind- straat het instappen meestal veel te langzaam. Maar zelden helpt een controleur daar met knippen om het vlug inladen te bevorde ren. Vele mannen rijden 's och tends op de fiets van Meeuwen plaat naar de halte Oude Wal in Hoogvliet voor bus 38, om de perikelen van de Dorpstraat en het onbeschut wachten op bus 54 te vermijden. Op de Oude Wal is echter geen fietsenstalling. On beschut staan daar dagelijks dik ke rijen fietsen van mannen die in Rotterdam naar hun werk gaan, tegen het recreatiegebouw en de hekken in de omgeving. Als lijn 38 werd doorgetrokken of er kwam voor Meeuwenplaat een nieuwe, rechtstreekse lijn, zouden ook de mannen dit woon oord meer een paradijs gaan vin den, zeggen zij. toen alle leden van de vergadering, aannemend dat zij daarbij spraken na mens allen, die vele uren van en naar hun werk moeten reizen. OP de vergadering van Meeuwen platers die voor rechtstreekse ver binding kwamen pleiten, verscheen tenslotte ook de heer D. D. Zuiddam, de enige stoere fietser van elke dag in dit gezelschap. Met de bus doe ik er anderhalf uur over, met de fiets een uur, vertelt deze tariefcalculator. En ik blijf er gezond bij. 'TOEN ik hier pas woonde ging het A nog wel met de bussen, al reden die toen om het half uur en nu om het kwartier. Maar het werd steeds druk ker en steeds erger met de vertraging. Nu fiets ik maar en je blijft daar vro lijk bij, wat je van de „bussers" niet kunt zeggen als je hun verhalen hoort! Van de Metro verwacht men op Meeuwenplaat ook niet veel heil. Men zou dan eerst naar Hoogvliet moeten, daar overstappen op 38 en dan bij voorbeeld bij Zuidplein de Metro ne men. Wie niet in het centrum werkt heeft dan toch weer nog een bus of tram nodig. Rechtstreekse verbinding blijft onze grote wens, zeggen de man nen van Meeuwenplaat, ook al komt er een Metro. ROME. Het gesprek tussen paus Johannes XXIII en dr. Geoffrey Fisher, aartsbisschop van Canterbury, een gesprek dat men nu al als histo risch bestempelt, is een groot succes geworden. Het werd gistermorgen gehouden in de privé-bibliotheek van de paus. De beide religieuze leiders konden het uitstekend met elkaar vinden, dat staat vast. Ze hebben er geen doekjes om ge wonden. Zonder twijfel hebben beide mannen de grondslagen gelegd voor betere be trekkingen-tussen de rooms-katholieke kerk met haar 450 miljoen zielen en de Anglicaanse gemeenschap van 36 miljoen. Een verklaring die na de ontmoeting werd uitgegeven, ontzenuwde alle ge ruchten dat er door paus en aarts bisschop over een concordaat zou zijn gesproken. Weer viel het gisteren op hoezeer het Vaticaan er de nadruk op legde dat het bezoek van dr. Fisher als iets volkomen normaals, sterker nog: be slist niet als een historische gebeurtenis, moest worden beschouwd. Dit ge schiedde in weerwil van het feit dat het gesprek in zeer hartelijke sfeer verliep. Er mochten geen foto's worden genomen. Ook bij de ingang van het Vaticaan op het Sint Pietersplein werden de fotografen verre gehouden. Rooms- katholieke geestelijken werd eveneens verzocht niet te dicht bij te gaan staan. Toen dr. Fisher na anderhalf uur het Vaticaan verliet en langs de Zwitserse garde reed die de hellebaarden stram presenteerden, was duidelijk te zien hoezeer hij door de confrontatie met de r.k. kerkvorst was aangegrepen. Hij is meestal een zeer nuchter man; des te opvallender was het gisteren dat hij zijn emoties toonde. Op het St. Pietersplein werd dr. Fisher hartelijk toegejuicht. Paus Johannes zei gisteren de Op vatting van de aartsbisschop van Canterbury geheel te delen, dat broe- derlijker gevoelens tussen de kerken zeer gewenst zijn. Zowel in een ver klaring van het Vaticaan als in een van dr. Fisher werd er met klem op ge wezen dat er tijdens het gesprek niet over vastomlijnde vraagstukken was gesproken. Het was slechts een beleefd heidsbezoek. Niemand twijfelt er evenwel aan dat juist door de gecentraliseerde leiding van de r.k. kerk gunstige consequenties uit het gesprek in Rome zullen voort vloeien. De paus stelde vooral veel belang in de ervaringen van de aartsbisschop in Jeruzalem en Istanboel opgedaan, aangezien hijzelf tien jaar lang het Vaticaan in deze laatste stad heeft vertegenwoordigd.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1960 | | pagina 10