Mevrouw
vindt het
prachtig
maar meneer
betaalt
de
tol
Voor een riks
en minder
Paus en dr. Fisher:
succesvol gesprek
ZWITSAL
MOEDER WORDEN...
...EN FIETST LIEVER UREN
DOOR WEER EN WIND DAN TE
WACHTEN OP EEN SLECHTE BUSVERBINDING
draion
VELE VRAGEN
EN WENSEN
VOOR WIE OP HET LAATSTE NIPPERTJE
NOG IETS MOET KOPEN
g&xA a&é&g.
OPVOLGER DRS. J. H. D.
VAN DER KWAST
Staatssecretaris Bot
met werktas mee
op feestvlucht
Woede
Met in tel
Wedren
Met Frank
Hartewens
Vrije zaterdag
Zaterdag 3 december 1960
Pag. 1«
Is het wonen in de rimboe een verschrikking,
vroegen wij onlangs aan een groot aantal huis
vrouwen die, door de woningnood gedwongen, een
huis ver buiten de stadskernen moesten betrekken.
Met die huisvrouwen spraken wij onder andere
op Meeuwenplaat ten westen van Hoogvliet, bij
Rotterdam, waar in nieuwe woonwijken reeds
2400 jonge gezinnen wonen, overwegend uit de
dichtstbevolkte buurten van Rotterdam afkomstig.
Al die huisvrouwen bleken zo gelukkig met het
eindelijk veroverde vrije huis te zijn, dat zij de
moeilijkheden van minder goede of uitgesproken
slechte verbindingen met de stad niet of nauwe
lijks telden.
U moest eens zien wat wij dagelijks meemaken,
schreven echter de Meeuwenplaatse mannen, naar
aanleiding van de optimistische uitlatingen van
hun eegaas. Ook wij zijn dankbaar dat we voor
ons gezin eindelijk een huis heb
ben. Wij zijn echter wel degelijk
dagelijks het slachtoffer van de
slechte verbindingen met de stad.
Weer of geen weer, wij moeten
naar ons werk en het is geen
kleinigheid als je elke dag op
nieuw ongeveer vier uren kwijt
bent om daar te komen en weer
naar huis te gaan.
U moest zelf maar eens zien wat
wij meemaken, schreven zij en dat
deden we. Met een van de briefschrijvers, de heer
C. Heere van de Liengweg op Meeuwenplaat, die
elke dag naar de Marconistraat in Rotterdam
moet, togen wij deze week op pad. Op de spits
uren maakten wij zijn lijdensweg van de werk
kring naar huis van begin tot eind mee. Dat
bleek inderdaad een belevenis met veel schaduw
zijden.
Om net als de huisvrouwen ook hun stem te
laten horen, kwamen na die reis met perikelen
een groot aantal Meeuwenplaters in het huis van
Een gedeelte van de vergadering die op de
Lengweg bijeenkwam, om over de Meeuwenplaatse
vervoersmoeilijkheaen met het Zeeuwsch Dagblad
te praten. Rechts de vriendelijke gastvrouw,
mevrouw Heere.
onze gids bijeen. Bij die gelegenheid werden de
bezwaren tegen de slechte busverbindingen uit
gebreid uit de doeken gedaan. Deze slachtoffers
van het „in de rimboe wonen" terwille van een
betere behuizing van hun gezin, hielden vooral
een vurig pleidooi voor een rechtstreekse verbin
ding met deze ver afgelegen, reeds vrij dicht
bevolkte woonwijk.
De vergadering van minder tevreden huisvaders
pakte de zaak mannelijk aan. Men had voor de
komst van het VD. zelfs een rapport met niet
minder dan 21 punten samengesteld, waarbij de
kreet rechtstreekse verbinding de boventoon
voerde.
Als enige zonnige noot hoorden wij op die
vergadering ook waarderende woorden voor de
huizen op Meeuwenplaat. Dat is dan blijkbaar
het enige, waarin de mannen het met de vrouwen
eens zijn over het in de rimboe wonen. Alles wat
hier verder volgt staat echter lijnrecht tegenover
de optimistische opmerkingen van de huisvrou
wen, die wij enkele weken geleden in dezelfde
woonwijk spraken.
Advertentie
Dit Is de titel van het nieuwe boek va#
Dr.W. de Kok. Alles over zwangerschap,
geboorte, babyverzorging en kleuter»
opvoeding. Dit waardevolle boek (184
pagina's in fraaie omslag) krijgt U ten
geschenke bij aanschaffing van een
BABYSET DE LUXE <4
Lange rijen wachtende mannen die na hun werk naar huls willen, bij lijn 38 in de Jongkindstraat. En het stort
regende of sneeuwde nog niet eens! Onder de abri kunnen slechts enkele tientallen wachtenden staan. Maar de rij is
elke dag vele meters langer.
MET een „riks" doe je niets
tegenwoordig, wordt door pes
simistisch gestemde volwas
senen rond vijf december nogal
eens beweerd. Als, laten we zeg
gen tienjarige, voel je je met
een dergelijk bedrag in je zak
echter al een hele (zwarte)piet. Te
recht overigens, want voor twee
vijftig, voor een gulden of nog min
der, zijn er heus allerhande leuke
zaken te koop wanneer je dit jaar
zelf ook een beetje voor Sint-Niko-
laas wilt gaan spelen, zelfs als je
je inkopen nog op het laatste nip
pertje moet doen.
VOOR MOEDER
Voor moeder bijvoorbeeld, vind
je vast wel iets van je gading op
de afdeling plastic-artikelen van
een groot warenhuis. Doorzichtige
voorraaddozen in allerlei maten,
kleuren en prijzen zijn er onder an
dere verkrijgbaar. Behalve in de
keuken kunnen ze ook heel goed ge
bruikt worden voor het bewaren
van poeder, gekleurde toiletwatten,
badzout, enzovoort. Die spulletjes
staan heel gezellig in zo'n transpa
rante doos.
Nu we het toch over toiletartike
len hebben: Wat zou je denken van.
een plastic toiletzakje? Die zakjes
zijn in zoveel leuke uitvoeringen
voorhanden, bijvoorbeeld in minia
tuurformaat voor alleen maar een
lippenstift, dat het lang niet mee
valt om een keuze te maken.
Hetzelfde geldt voor de peper- en
zoutstelletjes van plastic vervaar
digd. Voor slechts enkele kwartjes
kun je kiezen uit ronde, vierkante,
kegelvormige en tweekleurige
strooiers, die beslist heel smaakvol
zijn uitgevoerd.
Voor moeders naaidoos zou je een
centimetertje kunnen kopen, dat
als een slak zit opgeborgen in een
huisje. Zo'n centimeterhuis vier
kant en vrij plat is met plaatjes
beplakt of zelfs wel aan beide zij
den geborduurd.
Een praktisch en leuk geschenk
vinden wij de nieuwe corresponden-
tiekaarten, die reeds in verschillen
de zaken voorhanden zijn. De kaar
ten zijn dubbel en aan de voorkant
met allerlei afbeeldingen versierd.
Dat staat heel geeellig, bovendien
is zo'n kaart gauw vol geschreven.
Voor een smalle beurs is er ook
op het gebied van glas- en aarde
werk veel leuks te koop, zoals
bijvoorbeeld fondu-schaaltjes
schaaltjes met een steel en die
pe kommen met heel kleine oortjes,
bruin, geglazuurd aardewerk, en
ouderwetse snoeppotjes van een
voudig glas vervaardigd.
In eén adem willen we ten slotte
nog noemen: een handig en niet
duur tafelcomfoor een plastic
bak, een -metalen treefje en een
theelichtje onderzetters on
der andere beschilderd Ameri
kaanse ovenhandschoenen soms
voorzien van een magneetje, zodat
ze zo maar aan het fornuis blijven
kleven en plastic flesafsluiters
in verschillende maten, los of per
set verkrijgbaar.
VOOR VADER
Om voor vader voor vijf decem
ber- voor weinig geld iets leuks te
vinden, is minder makkelijk. Met
wat moeite lukt het echter best.
Voor zijn auto- of scootersleuteltjes
zou je bijvoorbeeld een sleutelring
kunnen kopen, die heel precies bij
zijn voertuig past. Sleutelringen van
leer vervaardigd, en voorzien van
een plaatje met een auto- of scoo-
termerk, zijn er in allerlei uitvoe
ringen voorhanden.
Met een zakje sleutelvinders
plastic schijfjes, die op het sleutel-
hoofd passen, in verschillende kleu
ren zijn uitgevoerd en van een uit
gewerkt motiefje zijn voorzien
doe je hem ook vast een plezier.
Overdag kan hij zijn sleutels zo on
middellijk aan de kleur, 's avonds
aan het voelbare motiefje onder
kennen.
Een handig geschenk voor een
automobilist is -ook een ruitenwis
ser, waaraan een plastic knijpfles
voor water is bevestigd, of een syn
thetische spons tevens zeem
die in een plastic zak geruime tijd
vochtig iblijft.
Ook allerlei magnetische artike
len komen in een wagen, van pas.
Die spullen, sigarettenkokers, bril-
etuis, notitieblikjes, enzovoort, zijn
ook in een uitvoering verkrijgbaar,
speciaal bestemd voor een met
schuimrubber bekleed dashboard.
Misschien heeft je vader nog geen
goede dassen-hanger. Dergelijke
hangers zijn er te kust en te keur
voor een gering bedrag te koop,
evenals pantalonhangers. Wat het
laatste aangaat zijn vooral de pan
talonspanners heel handig.
Een slijpapparaatje voor huishou
delijk gebruik vinden we wel iets
voor vaders met doe-het-zelf allu
res. Met dat apparaatje twee
gekruiste aanzetstalen in een plas
tic heft kan hij onder andere
zelf golfsnede messen en scharen
scherpen.
Verder zou je voor vijf december
van je zorgvuldig opgespaarde zak
centjes voor vader bijvoorbeeld een.
loupe kunnen kopen voor een
verzamelaar een pincet in een
leuk etui eveneens voor een ver
zamelaar of een tapehouder, je
weet wel zo'n plastic gevalletje
waarin, je een rolletje kleefband
stopt.
Advertentie
zijn lichter, zachter en warmer,
dus prettiger.
DEN HAAG. Drs. J H. D. van der
Kwast, die op 1 januari algemeen direc
teur van de Koninklijke Nederlandse
jaarbeurs wordt, zal in zijn functie van
directeur-generaal van handel en nijver
heid bij het ministerie van economische
zaken worden opgevolgd door mr. J. C.
van Alphen de Veer. Mr. Van Alphen
is nu hoofd van de directie ordenings
vraagstukken van het directoraat-gene
raal voor handel en nijverheid.
Vierde trekking
ST.-ANNALAND. Weer vond een
trekking plaats i.v.m. de gehouden win
kelweek. Hiervoor moest men de naam
op de rebus zetten van een eigenaar
van een op een schilderij voorkomend
scheepje, dat gemaakt werd door de
heer Fré Kodde, dat tentoongesteld
werd in de winkel van de heer Johs,
Walhout. Er waren weer verschillende
prijzen beschikbaar gesteld.
Alle ingeleverde rebussen doen weer
mee bij de eindtrekking, die in decem
ber gehouden zal worden op de ope
ningsdag van. de nieuwe haven. De eer
ste prijs is een electrische naaimachi
ne.
SCHIPHOL De staatssecretaris van
binnenlandse zaken, mr. T. H. Bot, is
gisteren als gast van de K.L.M. naar
Nederlands Nieuw-Guinea vertrokken.
Behalve mr. Bot had de K.L.M. nog
dertien .andere mensen uitgenodigd' om
de eerste vlucht van een DC-8 naar
Biak mee te maken. Daarmee geeft de
maatschappij een bijzonder tintje aan de
opneming van Biak in het straalver-
keersnet.
Mr. Bot zal van de gelegenheid ge
bruik maken om uitvoerige besprekin
gen te hebben met goeverneur Platteel.
Hij heeft daartoe een hele stapel dossiers
meegenomen.
Ik ben van plan de meest uiteenlopen
de onderwerpen door te nemen, ook in
derdaad d!e zaak Gonsalves en de be
groting. Dat spaart een hoop schrijfweïjc
uit, aldus de staatssecretaris.
Mr. Bot hoopt samen met president
directeur I. A. Aler van de K.L.M. met
een Kroonduiftoestel naar de Baliem-
vallei te kunnen vliegen.
M PRECIES vijf uur g middags stonden wij met onze fotograaf bij
Marconistraat 10 in Rotterdam West voor de deur. De heer C. Heere
van de afdeling verkoop bij Holland Electro kwam daar naar buiten
en daarna deden wij precies wat hij elke dag doet, om tijdens de
spitsuren van zijn werk naar huis aan de Lengweg op Meeuwenplaaat te gaan.
Dat betekende eerst ons haasten
naar lijn 4 of 17 op het Marconiplein,
om met die tram zo snel mogelijk bij
de halte van bus 38 in de Jongkind-
straat te komen.
Het zou voor deze reiziger naar
Meeuwenplaat gemakkelijker zijn bij
de halte Rochussenstrraat in te stap
pen denkt de „leek" op dit gebied.
Maar:- d'at leer je wel af na enige tijd,
zei onze gids, want veel bussen rijden
daar op de spitsuren gewoon voorbij
omdat ze al vol zijn. De Meeuwenpla
ters gaan dan ook meestal naar de
beginhalte aan de Jongkindstraat
door.
Lange rijen wachtende mannen
stonden daar reeds bij de halten toen
wij er tegen half zes aankwamen. Ex
tra lang was de rij bij bus 38, waar
velen in de motregen ver buiten de
toch vrij lange beschutting op hun
verbinding stonden te wachten.
Eindelijk kwam er een bus met het
nummer 38 in top aan en alle passa
giers voor Meeuwenplaat maakten al
aanstalten om in te stappen. Dat feest
ging echter niet door. Acht en dertig
werd tot 42 doorgefilmd en verdween
met andere passagiers. De Meeuwen
platers stonden weer te staan, na hun
teleurstelling gelucht te hebben in
woorden die wij hier niet kunnen her
halen. Toen dat „doorfilmen" eens
drie keer achter elkaar gebeurde kon
een overigens doodkalme man uit
Meeuwenplaat zijn ergernis niet meer
bedwingen en hij ging bijna een con
troleur te lijf.
""TOEN KWAM ER tenslotte een 38
A die 38 bleef en men kon zich gaan
inschepen. De rij van wachtenden was
nauwelijks zichtbaar geminderd toen
alle zitplaatsen al bezet bleken. De of
ficiële zestig staanplaatsen liepen
daarna vlot vol. De chauffeur-conduc
teur bleek zich met bewonderenswaar
dige snelheid door het kaartjesknip
pen en kaartjes verkopen heen te wer
ken.
Hangend aan de lus stonden wij
naast onze gids en een havenarbeider,
die ook op Meeuwenplaat woonde.
Gaat u elke dag met de bus op en
neer, vroegen wij aan die buurman, C.
Rosenbaum, die antwoordde: alleen
als ik de kans krijg. Als ik voor dag
en dauw in de haven moet zijn, moet
ik wel met de fiets, wat voor weer
ook. Vóór zes uur 's ochtends zijn er
nog geen bussen.
ALS VROUW werden we in d.ie bus
38 op de spitsuren eerst allesbe
halve vriendelijk aangekeken door
deze na een werkdag op huis aan
gaande mannen. Daar heb je er weer
zo een met pakjes, zei een man ach
ter ons smalend tegen zijn buurman,
met een blik op een dame, die een zit
plaats had veroverd. Voor de winke
lende vrouwen die op het spitsuur met
de bus naar huis gaan, heeft men in
die mannenbussen na vijf uur geen
goed woord. Dat is voor de werkende
vrouwen die dezelfde route als deze
mannen moeten afleggen om van hun
werkkring thuis te komen, beslist
geen pretje. De spitsuur-hoffelijkheid
is iets heel aparts! Voor vrouwen, ook
al hebben die kinderen bij zich, wordt
beslist niet opgestaan. Die kinderen
weten niet beter, dus die nemen we
daft wel eens over als we een zit
plaats hebben, zei onze gids.
Maar voor de moeders opstaan doet
niemand, hoe dan ook, die moesten
wijzer zijn en op de spitsuren uit de
bussen blijven.
Stormen van mannelijke veront
waardiging roepen de winkelende
vrouwen op, die bijvoorbeeld bij de
Wolphaertsbocht instappen en dan
maar enkele halten meerijden. Voor
de lange afstandpassagiers betekenen
die reizigers voor enkele tussenhalten
soms meer dan een kwartier tot een
half uur vertraging.
Helemaal razend wordt de hele bus
als zo'n vrouw bijvoorbeeld, met geen
enkel begrip voor de situatie tijdens
de spitsuren, een briefje van vijfen
twintig voor de dag haalt, om een
dubbeltje voor een overstapje bij te
betalen!
Het gaat vlot vandaag, zo haal ik
het wel in anderhalf uur, zei de heer
Heere toen wij maar even voor de tun
nel hoefden te wachten.
Teleurstelling, verbolgenheid en dikwijls grote woede bjj de Meeuwenplaters
als nummer 38 wordt doorgefilmd op 42 of 38.
TN
A st
Hoogvliet bij de halte Ouó'e Wal
stortte de bus zich leeg. Alle mannen
holden in horden naar de halte van
lijn 54 en we moesten, ond'anks hoge
hakjes, wel mee. Maar enkelen bleven
staan bij de eerste beste halte voor
die bus. Dat waren duidelijk leken in
de strijd om op Meeuwenplaat je huis
te bereiken. Wij holden met onze gids
mee d'oor naar de halte aan de Digna
Johannaweg, om daar bus 54 tijdig te
bestormen, want daar heeft men mee:
kans op een behoorlijke plaats.
Die wedloop bleek echter tevens een
kansspel en het zat ons niet mee. Hal
verwege, op weg naar d'e volgende hal
te kwam er al een 54 een zicht, die
de plaats waar wij hem wilden be
stormen, net liad verlaten. Wij weer
met iedereen in dezelfde positie, haas
tig terug naar de vorige haltepaal.
Die al 31 te ver op weg waren naar
de Johannaweg-halte hadden hele
maal het nakijken. Ze kwamen net te
laat om nog mee te kunnen en begon
nen toen maar opnieuw aan een stuk
je snelwandelen naar de Digna Johan
naweg. Veilig en vrij wel kwamen we
tenslotte na een reis van anderhalf
uur, dus langer dan van Rotterdam
naar Amsterdam per trein, van de
Marconistraat op Meeuwenplaat aan.
IN de op dat uiur lege enige Tarda
van die woonwijk brachten we de
tijd met koffie en Frank Sinatra door,
om te wachten op de vergadering
van verbolgen Meeuwenplaters, die de
f.leée Heere speciaal voor ons te
gen half acht in zijn huis had be
legd. Een groepje mannen van Meeu
wenplaat zat op de Lengweg 15 al
druk pratend over bus 38, 54 enzo
voort bijeen, toen wij daar in een pret
tig ingericht huis door de edtitgenote
van de initiatiefnemer gastvrij werden
ontvangen.
ALLEEN een rechtstreekse verbin
ding met Meeuwenplaat kan een
oplossing brengen, vindt hij. Dat
Dorpstraat-obstakel zou zijn opgehe
ven, als het kruispunt Groene Kruis-
weg-Aveling nu eindelijk eens in ge
bruik werd genomen. Waarom blijft
het daar alsmaar open tussen die
tramrails? Alles, tot en met de stop
lichten, is verder immers klaar.
Misschien zijn die nog niet thuis,
werd door de vergadering sarcastisch
opgemerkt, toen enkele heren die ook
tegen half acht bij de familie Heere
zouden zijn, maar niet kwamen op
dagen. Inderdaad kwamen zij eerst
veel later aan, omdat het vervoer
naar hun woonplaats van het stads
centrum uit weer eens grondig in de
knoop had gezeten.
Tot die later arriverende Meeu
wenplaters behoorde onder andere de
heer A. J. de Boo, die op de Rotter
damse Schiedamsedijk werkt. Hij
gaat 's ochtends om half acht de deur
uit en kan daar dan kwart voor ne
gen zijn. Vanaf de Jongkindstraat
loopt hij dan nog tien minuten naar
zijn werk. Door vertragingen komt
ook hem de reis meestal op ander
half uur te staan.
Iets beter treft het de belasting
ambtenaar J. van der Zwaai, die da
gelijks van Meeuwenplaat naar Pun
tegaal gaat. Om half vijf eindigt zijn
werktijd, zodat hij meestal vóór de
grootste drukte op de spitsuren in de
Rochussenstraat, bus 38 kan nemen.
Als het allemaal goed gaat is hij dan
tien voor half zes thuis. Maar bus 38
moet veel knelpunten passeren, die
ook vóór de spitsuren vertraging op
leveren. Eerst tegen zes uur bereikt
hij dan ook meestal Meeuwenplaat.
Om kwart over zes ga ik elke dag
van huis, zei de galvaniseur H. J. van
Hees. die eerst in Rotterdam Zuid
voonde en sinds ruim een jaar, van
Meeuwenplaat uit naar zijn werk in
vest moet.
Om half acht moet ik daar zijn en
ils alles meezit met de bussen, maar
dat gebeurt niet dikwijls, kan ik tien
over zeven binnenstappen. Eigenlijk
zou ik met de bus van half zeven op
tijd moeten zijn, maar dat durf ik niet
te riskeren. Als er iets tegenzit kom
ik dan te laat, en dat betekent boete.
De eerste keer is dat een dubbeltje,
maar de vierde keer vijftig cent. Dat
haal je zó in een week met deze ver
bindingen, als je niet elke dag een
bus eerder van huis gaat.
De bankemployé M. E. Bleeken-
daal, die ook over de verkeersperi-
kelen kwam meepraten, werkt bij
Mees Zonen op de Blaak. Dat be
tekent twee bussen en een tram om
naar zijn werk te komen. Hij moet
er om negen uur zijn en gaat vóór
half acht de deur uit elke morgen.
Bij Mees stapt hij dan om kwart
voor negen binnen, als het mee zit.
Hij komt echter ook wel eens tegen
half tien pas aan, al ging hij even
vroeg van huis. Dan blokkeerde bij
voorbeeld een vrachtwagen bij de melk
zaak Lengkeek op de smalle Hoogvlietse
Dorpstraat het verkeer. Dat betekent
wachten maar, of naar de andere halte
lopen. Een vertraging van drie kwar
tier kan dat opleveren.
Voor wie 's zaterdags ook werken
is het vooral verschrikkelijk, merkte
onze gastvrouw op. Dan zitten de man
nen meestal meer uren in de bus, dan
dat ze die ochtend in hun werkkring
zijn. Voor een vrije zaterdag stemden
Nergens bij de bushalten is
enige behoorlijke beschutting te
gen regen, storm en sneeuw,
zeggen de mannen van Meeu
wenplaat die elke dag naar Rot
terdam heen en weer moeten.
Voor lijn 54 kun je alleen aan
de Lengweg onder de luifels van
de winkels schuilen. Bij geen en
kele andere halte van die lijn
staat een abri,
Wanneer komt er nu eindelijk
eens een einde aan het oponthoud
dat de smalle doorgang van de
Hoogvlietse Dorpstraat oplevert,
vragen zij zich af. Alleen omdat
tussen de tramrails van de
R.T.M. bij het kruispunt Groene
Kruisweg-Aveling alles nog open
ligt, blijft het oponthoud in die
dorpstraat bestaan. Wanneer
wordt dat kruispunt nu eindelijk
eens in gebruik genomen?
Van bus 54 moeten de Meeu
wenplaters op de Oude Wal in
Hoogvliet op bus 38 overstappen,
die naar de Rotterdamse Jong
kindstraat gaat. Honderden man
nen staan daar tijdens de spits
uren op bussen te wachten. Er
is ook daar echter geen enkele
beschutting en als het regent
staan zij met hun voeten in de
nattigheid, want het trottoir is
daar overal verzakt, zodat er die
pe plassen staan. Telkens ligt de
Vondelingenweg weer open, wat
ook vertraging voor de bussen
naar en van de stad betekent.
Op Charlois tot vóór de tun
nel, moet bus 38 soms drie maal
stoppen om passagiers in te la
den, die slechts voor een kleine
afstand meegaan. Dat betekent
voor de spitsuurklanten van de
lange afstand ook telkens weer
veel oponthoud.
Vele mannelijke bewoners van
Meeuwenplaat zijn jaloers op de
passagiers voor Zuidwijk-Pen-
drecht, die bij de halte Jongkind
straat meestal veel korter op een
verbinding hoeven te wachten tij
dens de spitsuren. De ontevreden
heid groeit menigmaal aan tot
een woedeorkaan, als er eindelijk
een 38 komt opdagen en die bij
de halte wordt „doorgefilmd" op
58 of 42.
Bij bus 38 gaat in de Jongkind-
straat het instappen meestal veel
te langzaam. Maar zelden helpt
een controleur daar met knippen
om het vlug inladen te bevorde
ren.
Vele mannen rijden 's och
tends op de fiets van Meeuwen
plaat naar de halte Oude Wal in
Hoogvliet voor bus 38, om
de perikelen van de Dorpstraat
en het onbeschut wachten op bus
54 te vermijden. Op de Oude Wal
is echter geen fietsenstalling. On
beschut staan daar dagelijks dik
ke rijen fietsen van mannen die
in Rotterdam naar hun werk
gaan, tegen het recreatiegebouw
en de hekken in de omgeving.
Als lijn 38 werd doorgetrokken
of er kwam voor Meeuwenplaat
een nieuwe, rechtstreekse lijn,
zouden ook de mannen dit woon
oord meer een paradijs gaan vin
den, zeggen zij.
toen alle leden van de vergadering,
aannemend dat zij daarbij spraken na
mens allen, die vele uren van en naar
hun werk moeten reizen.
OP de vergadering van Meeuwen
platers die voor rechtstreekse ver
binding kwamen pleiten, verscheen
tenslotte ook de heer D. D. Zuiddam,
de enige stoere fietser van elke dag
in dit gezelschap. Met de bus doe ik
er anderhalf uur over, met de fiets
een uur, vertelt deze tariefcalculator.
En ik blijf er gezond bij.
'TOEN ik hier pas woonde ging het
A nog wel met de bussen, al reden
die toen om het half uur en nu om het
kwartier. Maar het werd steeds druk
ker en steeds erger met de vertraging.
Nu fiets ik maar en je blijft daar vro
lijk bij, wat je van de „bussers" niet
kunt zeggen als je hun verhalen hoort!
Van de Metro verwacht men op
Meeuwenplaat ook niet veel heil. Men
zou dan eerst naar Hoogvliet moeten,
daar overstappen op 38 en dan bij
voorbeeld bij Zuidplein de Metro ne
men. Wie niet in het centrum werkt
heeft dan toch weer nog een bus of
tram nodig. Rechtstreekse verbinding
blijft onze grote wens, zeggen de man
nen van Meeuwenplaat, ook al komt
er een Metro.
ROME. Het gesprek tussen paus
Johannes XXIII en dr. Geoffrey
Fisher, aartsbisschop van Canterbury,
een gesprek dat men nu al als histo
risch bestempelt, is een groot succes
geworden. Het werd gistermorgen
gehouden in de privé-bibliotheek
van de paus. De beide religieuze
leiders konden het uitstekend met
elkaar vinden, dat staat vast. Ze
hebben er geen doekjes om ge
wonden.
Zonder twijfel hebben beide mannen
de grondslagen gelegd voor betere be
trekkingen-tussen de rooms-katholieke
kerk met haar 450 miljoen zielen en
de Anglicaanse gemeenschap van 36
miljoen.
Een verklaring die na de ontmoeting
werd uitgegeven, ontzenuwde alle ge
ruchten dat er door paus en aarts
bisschop over een concordaat zou zijn
gesproken.
Weer viel het gisteren op hoezeer
het Vaticaan er de nadruk op legde dat
het bezoek van dr. Fisher als iets
volkomen normaals, sterker nog: be
slist niet als een historische gebeurtenis,
moest worden beschouwd. Dit ge
schiedde in weerwil van het feit dat
het gesprek in zeer hartelijke sfeer
verliep.
Er mochten geen foto's worden
genomen.
Ook bij de ingang van het Vaticaan
op het Sint Pietersplein werden de
fotografen verre gehouden. Rooms-
katholieke geestelijken werd eveneens
verzocht niet te dicht bij te gaan staan.
Toen dr. Fisher na anderhalf uur het
Vaticaan verliet en langs de Zwitserse
garde reed die de hellebaarden stram
presenteerden, was duidelijk te zien
hoezeer hij door de confrontatie met
de r.k. kerkvorst was aangegrepen. Hij
is meestal een zeer nuchter man; des
te opvallender was het gisteren dat hij
zijn emoties toonde.
Op het St. Pietersplein werd dr.
Fisher hartelijk toegejuicht.
Paus Johannes zei gisteren de Op
vatting van de aartsbisschop van
Canterbury geheel te delen, dat broe-
derlijker gevoelens tussen de kerken
zeer gewenst zijn. Zowel in een ver
klaring van het Vaticaan als in een van
dr. Fisher werd er met klem op ge
wezen dat er tijdens het gesprek niet
over vastomlijnde vraagstukken was
gesproken. Het was slechts een beleefd
heidsbezoek.
Niemand twijfelt er evenwel aan dat
juist door de gecentraliseerde leiding
van de r.k. kerk gunstige consequenties
uit het gesprek in Rome zullen voort
vloeien.
De paus stelde vooral veel belang
in de ervaringen van de aartsbisschop
in Jeruzalem en Istanboel opgedaan,
aangezien hijzelf tien jaar lang het
Vaticaan in deze laatste stad heeft
vertegenwoordigd.