Het harde geslacht
PRESIDENT
KWAM EVEN
VOOR
,.VLAG"VERTOON
TUBMAN A
GUPA
Ikappie en het ijsbergraadsel I
Het was
tussen
en Rimini
P.W. RUSSELS
Zaterdag 15 oktober 1960
ZEEUWSCII DAGBLAD
Pag. 2
K.L.M. t/m H.A.L.
De kans
Kind aan huis
Vlucht
Zelf aan de slag
Bezadigd
JUNKER RUH
BF
DE
U
TINTELS
M
Jack
Dunkley
m
■mi
IIIIWIIIIIII
Culturele avonden
Herv. Evangelisatie
vergaderde
Goede vrienden van Nederland waren gisteravond in Sclieveningenpresident
tn mevrouw William Tubman van Liberia. En uw dienaar rekende liet zich tot
een eer dit echtpaar te mogen ontmoeten
DOOR
DICNATE ROBBERTZ
20
Geregeld kwam Arjen nu ook bij
Gelein Costens, waar hij naar de ge
sprekken van de bezoekers luisterde.
Óp een avond leerde hij de mooie
Francine kennen. Erg spraakzaam
was zij niet en ze liep weg toen haar
moeder tegen Arjen vertelde dat zijn
broer Joos een paar dagen geleden
in de Ruterbloeme was geweest. Hij
had een boodschap gebracht van heer
Adriaen, iets over het onderhoud van
het huis. Joos had meer dan twee
uur bij de vrouwen gezeten en een
goede indruk gemaakt op Francine's
moeder. Ze vond dat hij wel iets op
Arjen geleek, vooral als hij lachte.
Arjen had graag willen weten waar
Merijn de Seeu zich ophield, maar
vrouw Coster begon telkens weer
over Joos te praten. Arjen vond het
te veel. Na die éne keer ontmoette
hij haar bijna niet meer. Zij had een
zw'a&ké g'èzondhëid èn kwam zelden
onder de gasten van haar man. Fran
cine rzag hij meer, al kwam het nooit
tot een gesprek met haar.
Op een dag na Drie Koningen
kwam Jurein met twee paarden,
naar het klooster om de jonker te be
geleiden op zijn terugrit naar Lodyc-
ke. Arjen nam afscheid van het kloos
ter. Hij vermoedde dat zijn vader hem
niet terug zou laten komen. Het was
een zonnige dag. In de nacht had het
gevroren en de plassen kraakten on
der de paardenpoten toen zij het ooen
veld inreden. Een strakke, helder
blauwe lucht welfde over het land,
waarvan de oude versleten kleuren
nog tintelden in het koude licht.
Weerszijden knapte het struikhout en
de bevroren rietpluimen bewogen
stokkig bij het langsrijden. Onderweg
vertelde Jurein over wat er op het
kasteel was voorgevallen gedurende
de tijd dat Arjen weg was geweest.
Hij deed dit met de vrijmoedigheid
van een oude dienaar, die alles van
zijn heer en diens gezin weet. Het
was nu wei zeker dat jonker Joos de
wereld zou in trekken. Ook had Ju
rein gehoord dat zijn heer bruiden
wilde zoeken voor de twee oudsfe jon
kers en dat Arjen zou gaan studeren.
Arjen luisterde verstrooid. Een troep
kraaien krijste op een geploegde ak
ker en ergens klaterde een waterlo
zing uit een hoger deel in een laag-
stromende watergang en brak het ijs-
vlies.
Jurein hield zijn paard in en wees
naar de polders aan de rechterkant.
Een van de heren van Romerswale
had dit land gekregen toen het nog
gors- en slikland was.
Wonen daar de pachters die kla
gen over de slechte waterlozing?
vroeg Arjen.
Jurein keek de jonker verwijtend
aan. Nee, die komen uit een ande
re polder. Ondankbaar volk. dat
meent onze heer geld te kunnen af
troggelen.
Mij dunkt dat ze gelijk hebben,
Jurein, als het water hun gewas be
schadigt.
Arjen liet zijn paard over een grep
pel om verlost te zijn van Jureins
verhalen. Maar toen ze de brug over
de Maroole naderden en ze weer ge
lijk op moesten rijden, begon de
knecht opnieuw te praten.
In de oude tijden was hier de Vern-
oudsee geweest Een breed water,
waarop grote schepen konden varen.
Hugo van Romerswale had daar slag
geleverd, ruim twee eeuwen geleden.
Van diens zoon Boudewijn stond in
de kronieken opgetekend, dat hij bui
tengewoon dapper was en schoon van
gestalte en voorkomen.
Waarom zeg je dat tegen mij?
vroeg Arjen.
Het is toch uw geslacht, jonker,
meende de knecht. TJw vaderen heb
ben hun vorst in trouw en aanzien
gediend, zoals mijn vaderen hen dien
den.
Jurein was gewoon om alle dingen
die hij dacht ronduit te zeggen, ook
als het tegen heer Adriaen zelf was.
De tijden zijn nu niet meer zo
als in de dagen van hertog Albrecht.
Toen kende de heer van Romerswale
geen zorgen.
Heeft hij die nu wel, Jurein?
Arjen keek met gefronste wenkbrau
wen naar de knecht. Ik heb je
niet gevraagd om hierover te praten,
hou je mond.
Jurein zweeg gekrenkt en bleef
achter. Hij vond dat de bastaard van.
zijn heer wel op een andere toon met
hem had kunnen spreken. Waartoe
diende het om zu snel te rijden? Ju
rein kon de jonker' nauwelijks bij
houden. De paarden zakten dikwijls
weg in de kleverige modder. De weg
was slecht onderhouden en nu op het
midden van de dag de zon doorbrak,
ontdooide de dunbevroren bovenlaag.
Het kasteel lag zwaar en donker
voor hen. Boven de scheefgewaaide
bomen waren de torens al van verre
te zien geweest. Het park was kaal,
ïaar het lichU speelde tussen de
stammen door en maakte het aan
zicht vriendelijker. Op het verharde
deel van de weg gaf Arjen zijn
paard de sporen. Hij draafde met zo
veel geweld over de brug dat de
poort al opendraaide eer hij aan het
belletouw had kunnen trekken. Mi-
chiel, de poortwachter, nam zijn
muts af en zeide dat heer Adriaen
geen kwartier geleden ook thuis was
gekomen van een rit door de polders.
Arjen vond zijn vader in de wapen
zaal bij een vuur van berkenstam
metjes. Hier ben ik, zei hij.
Ik verwachtte je. antwoordde
heer Adriaen, opstaande van het
vuur en beide handen naar zijn zoon
uitstekend. En hoe is het klooster
leven je bevallen?
Er was een vleugje spot in die
vraag, maar Arjen lachte. Hij had
niet gedacht dat hij zo blij zou zijn
om weer terug op het kasteel te ko
men.
Ik hou veel meer van Lodycke
dan ik wist, bekende hij eerlijk, al
beviel het mij wel in de stad.
In de stad? Ik meende dat je
naar Maria's Paradijs gegaan was
om je kennis te vergroten.
Adriaen was weer gaan zitten en
had een bankje nader getrokken voor
Arjen. De gloed van het vuur speelde
over het hoofd en de schouders van
de jonker. Adriaen herkende in zijn
gezicht de trekken van Oda van Bor-
rendamme. Bijna zeven jaar was het
geleden dat zij gestorven was en nog
kon hij aan haar denken met dezelf
de liefde en voelde hij hetzelfde ver
driet om haar heengaan.
Dat heb ik ook gedaan, vader.
In het klooster én in de stad.
(Wordt vervolgd)
IIIHIIIIIIIIIIIIIItHflIIIIIIIIIIIIIHIilmillHllllllltlllflIHIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIMHIIIHimHIIIIIIIIlWIlfMIMlIlllllllllIHMIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIHIIHIIillllllllllllllllllllllllimii
ïtttimmmmmmvmmimmtmmmtmtmntmtmtmmmimnitmmmtmmtMtmtmmiUMimmtmnmtmtmtttttmmtmmmmitmmtmmtmmtmmitmmtttiittmtm
mmmmmnmnimmmmmi
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIMIlIHHIIIHIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIHtllllllllllllllllllllllllllMllllllllllltlltlllllllillltlltHlIHHIIIIIIIIItHII
EEN president, die ik bewonder, schudde me gisteravond de
hand. Opnieuw, nadat hij me elf jaar geleden in zijn presi
dentiële paleis een whisky had aangeboden. William V. S-.
Tubman is zijn naam, eerste burger van de onafhankelijke neger
republiek Liberia aan Afrika's Westkust.
9?
Hy Is wat ouder geworden, natuur
lijk, maar hij is gebleven dezelfde
markante figuur met de levendige
ogen achter een zwaar omrande bril.
Met zijn echtgenote was hij in Sche-
veningen en daar werd hem dan gis
teravond in Hotel Witte Brug door het
Afrika Instituut een receptie aange
boden.
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIItlllllllllillllMlllltlllllllMIMIIIIIIIIk
Een drukke receptie, moogt u zeg
gen. Ik denk, dat er een tweehonderd
en vijftig mensen waren. Wie? Ja,
natuurlijk de directeur van het Afrik a -
instituut de heer A. G. Aukes en de
voorzitter mr, Ph. A. J. Mees. En na
mens prins Bernhard diens secretaris
dr. F. de Graaff.
Verder? Wel, verder was er ,,het"
Nederlandse bedrijfsleven, van de
K.L.M. via Verolme tot en met de Hol-
land-Amerika Lijn en alles wat er tus
sen ligt.
Dat is niet zo gek, als u even denkt
aan de enorme vloot ,,van" Liberia.
Geen eigen vloot, nee, nee, maar sche
pen onder Liberiaanse vlag. zoals dat
heet. En veel, heel veel bedrijven in
Europa hebben belangen bij en in Li
beria.
IIIIIIIHIIItlHIHilMIHIHIIII
Elf jaar geleden. Ja, men kende Li
beria wel, al wist menigeen niet waar
hij de zeven letters op de landkaart
moest zoeken. De Amerikanen hebben
er in de oorlog een grote basis aan
gelegd en een vliegveld. Ze brachten
hun troepen via Liberia naar Sicilië.
En toen ze weg waren uit het land van
president Tubman, toen lieten ze dol
lars, datzelfde vliegveld, wat veld
telefoons en nog zo een en ander ach
ter.
Maar William V. S. Tubman greep
de mogelijkheden. Jonge Liberianen
werden naar Amerikaanse „high-
schools" gestuurd, ambassadeurs wer
den over en weer geplaatst, de rubber-
plantages van Firestone brachten
meer op en er vloeide ook meer in de
staatskas van Liberia.
Nederlanders hebben een grote vin
ger in de pap bij het ontginnen van de
ijzermijnen in Bomï Hills en de eerste
spoorlijn ging zo rond 1950 rijden.
Liberia begon er aan te pas te ko
men.
rilHIIIIIMilHIIIMIHIHIIIIlIHlIHIIHIIIIHIIIIIIIIHIt
En nu, ruim tien jaar later? „De
relaties met uw land zijn uitstekend",
zei president Tubman. ,,A1 negentig
jaar doen we zaken met elkaar."
Ja, dat is lang, vooral wanneer u
weet, dat Liberia pas een dikke hon
derd jaar bestaat. Het waren in Ame
rika voor harde dollars vrijgekochte
negerslaven die het land stichtten en
zij schreven in rood bloed zou men
mogen zeggen in hun wapen de
spreuk: De liefde tot de vrijheid bracht
ons hier.
Nederlandse firma's zijn kind aan
huis in Liberia, Nederlanders werken
er in het zakenleven, de mijnen, de
grondontginnlng en de rubberplantages.
Nederland heeft in Liberia een ambas
sadeur en president Tubman is nog
altijd verrukt van een reis die hij eens
maakte op het Nederlandse schip Am-
steldyk.
iiiliiiiiiiiiiimiiiHiiii
Een handvol maanden ben ik destijds
de gast van president Tubmans volk
geweest. Het zal niet dikwijls gebeuren
dat men oude herinneringen over een
bezoek met een president van een land
ophaalt, maar gisteravond kon dat
even.
De Ashmundstreet, waar het paleis
van de heer Tubman ligt, had toen nog
afbrokkelende stoepranden. „Nu zult u
die niet meer tegenkomen", hoorde ik.
Elf jaar geleden was er één bioscoop,
waar de film vier keer per voorstelling
afbrak. „Nu zijn er vijf ultramoderne
cinema's met luchttoevoer", werd me
gezegd. Toen moest het eerste ijzererts
nog uit de bodem komen. „Nu arriveren
Advertentie
Stop met kneedbaar hout
van Ceta-Bever
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
elke dag in de haven van de hoofdstad
Monrovia de treinen met erts", was de
trotse opmerking.
llflIflIllllllllllllillllllllHIHIIt
President Tubman is geen man van
beleefdheidsfrases. Hij meent het wan
neer hij informeert: „Waar bent u toen
in mijn land precies geweest, hoeveel
artikelen schreef u erover, dcen-t u de
hoofdstad?"
Ik geloof, dat president Tubman
In het roerige Afrika een rustpunt is.
Een bezadigd man. Een man, waar ook
de heer Loemoemba een tijdje terug
steun ging halen, maar door president
Tubman als een jong politicus werd
behandeld en overgoten met rustige,
wijze en kalme raadgevingen.
President William V. S. Tubman is
iemand, die in het buitenland niet veel
op de voorgrond treedt.
Maar een hoop Nederlanders hebben
bijzonder prettige herinneringen aan
hem.
Een van hen is uw dienaar.
Gladiolen of zwaardlelies zijn
winterhard en omdat ze nu uitgebloeid
zijn en afgestorven, kunt u ze uit dt
grond opnemen. De grote knollen kunt
u heel goed laten overwinteren; het
loof afsnijden of afbreken. De knollen
eerst in zon en wind laten drogen, voor
dat ze naar binnen kunnen. U kunt ze
gewoon in papieren zakken of in drog«*
molm of in droog wit zand bewaren
Zet ze dan vorstvrij en droog, doch
vooral niet te warm. weg.
De bonte aukuba is een mooie tuin-
i heester, doch kan ook als tijdelijke ka-
1 merplant gekweekt worden. Ze is ge
schikt voor een donkere en eventueel
tochtige hal: in ieder geval op een
plaats waar met andere planten vrij
wel niets te beginnen is. Overigens vindt
ze een beter plekje wel zo prettig.
Als ze in de volle grond van de tuin
worden gekweekt dient u wel voor een
beschutte plaats te zorgen. Ze verlan
gen ook een veenachtige grondsoort,
De eerste bloeiende cyclamen zijn er
inmiddels alweer; vergeet niet dat ze
in een normaal verwarmde kamer nu
de volle zon nog niet kunnen hebben;
ze zullen dus tot het eind van de
maand nog beschermd moeten wor
den. Overigens is het voor hen in die
normaal verwarmde kamer veel te
warm: de planten zakken in die warm
te uit elkaar. Ze voldoen veel beter in
een zeer matig verwarmde kamer.
Begiet ze vooral niet met koud leiding
water; het water moet beslist hand
warm zijn.
„Niet 's nachts langs de weg
gaan staan om te slapen", zegt
de Italiaanse politie iedere
keer, wanneer Jan Stoppelen
burg op Sicilië is. Maar ook al
staat men niet stil, dan nóg
kunnen er vreemde dingen ge
beuren daar in dat zonnige
land. En dat heeft chauffeur
Stoppelenburg op zijn laatste
reis naar Palermo ondervon
den.
Zesendertig jaar is de heer Stoppe
lenburg en achttien zit hij er nu ach;
ter het stuur van een vrachtwagen. Hij
woont in Bergschenhoek. onder de rook
van Rotterdam, en van daar uit
maakt hij tochten naar Duitsland,
Oostenrijk en Italië, kortom naar het
buitenland.
Vier keer is hij nu naar Sicilië ge
weest met chemische produkten, verf
en dergelijke zaken. „Wanneer ik naar
Palermo moet, dan rijd ik vijf dagen
achtereen om die vier en dertig hon
derd kilometer af te leggen", vertel
de Jan Stoppelenburg ons gisteren. Aan
één stuk door? „Nou ja, 's nachts
slaap ik daar", en hij wijst op de ca
bine van zijn achttien tons vrachtwa
gen. Voor het geval u klaagt, wanneer
u een lekke band heeft: chauffeur
Stoppelenburg kan achttien lekke ban
den krijgen.
EEN METER TOUW
Zo vertrok hij de laatste keer wel
gemoed met zijn wagen met verf, be
stemd voor een tar.ker van de heer Ari
Onassis, naar Palermo. Voor de vier
de maal, via Duitsland, Oostenrijk en
Italië naar Sicilië. Hij draait er zijn
hand niet voor om, want afstanden tel
len niet.
„Natuurlijk scheen de zon, toen ik
er aankwam," zei wegrot Stoppelen
burg ons. ,,JEn arm dat het daar Is.
De mensen laten hun kat uit aan een
touwtje van een meter, want als het
langer is, dan pakt een ander die kat
om hem op te eten."
Snel lossen, want lekker luieren in
de zon is er voor hem niet bij. En
terug langs de Adriatische Zee.
EEN WEET
..Ja, en daar tussen Ancona en
Rimini is het gebeurd. Ik reed met
een vaartje van vijf en zeventig ki
lometer, toen ik plotseling dertig ki
lometer voor Rimini gesneden werd
door een Fiatje. Aan weerszijden
sprong er een man uit, de één ge
wapend met een stuk ijzer, de ander
met een pistool. Aangezien ik gewaar
schuwd was trok ik de wagen onmid
dellijk om het autootje heen. Op het
moment, dat ik ter hoogte van de
kerels was sloeg er eer?, met het stuk
ijytegen de cabine."
Dwars er door heen, zoals later
bleek. Hoe het avontuurtje afgelopen
Dat was hel gat, dat ze erin geslagen
hebben met een stuk ijzer." (Zie pijl
Vechten met de vuistdaar is chauffeur
Stoppelenburg niet bang voor, maar een
stuk ijzer is te veel van het goede.
was, wanneer chauffeur Stoppelen
burg was gestopt is een open vraag,
maar zeker is. dat hij er goed aan
heeft gedaan snel door te rijden.
Het is maar dat u het weet.
(Advertentie)
'n woroidnaam.
Ook voor
■Ü&HÜ
ELECTRISCHE
FORNUIZEN
EST^-^ kV
vanaf .gg,.
t. 36S.. (JV)
door
fHH
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllHlllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllilllllllllllllllll!
30. Toen Kappie en de Meester, als
ijsberen vermomd, naar de Kraak lie
pen. stuitten zij halverwege op een twee
tal plunderaars die juist van het schip
terugkeerden. Zij torsten een van de
luxe-koelkasten, die deel uitmaakten van
Kappie's lading.
„Krakende krukassen nou komt
het!" dacht de meester, zwaar ade
mend. „Ik hoop maar. dat Kappie een
technisch verantwoorde list bij de hand
heeft".
Nu had Kappie, evenals de meester,
ook te kampen met hoge temperaturen
in de berenhuid. Maar dat verhinderde
hem niet, om zeer koelbloedig te werk
te gaan.
„Wij komen jullie aflossen!" sprak
hij, op de mannen toetredend.
Deze lieten verbaasd hun vracht zin
ken.
„Da's raar mompelde er een.
„De baas heeft ons toch aangewezen
om dit karweitje op te knappen. Hoe
zit dat dan? Doen wij het soms niet
goed?"
Kappie liep echter zwijgend door.
,,Nou moeten die kakelobbesen niet
al te veel gaan vragen", dacht hij, „dat
maakt alles alleen maar ingewikkelder".
Maar gelukkig was de andere plun
deraar niet zo nieuwsgierig.
„Kom toch mee, man", drong hij bij
zijn kameraad aan. „Dit is toch een
buitenkansje. En bij een buitenkansje
moet je nooit te veel vragen Laat
die twee maar sjouwen. Over een uur
tje komen we wel eens terug
„Eén uurtje bromde Kappie.
,,Dat wordt opschieten, meester!"
ST. ANNALAND. In het komende
seizoen zullen te Sint Annaland enkele
culturele avonden gehouden worden,
waarvan de eerste op donderdag 13 ok
tober plaats had. Aan deze avond werk
ten mee, het jeugdorkest „Vive la Mu-
sica" en de muziekvereniging „Accele
rando", beiden onder leiding van H. L.
J Laenen uit Bergen op Zoom en het
Christelijk Gemengd zangkoor „V.Z.
O.S.", onder leiding van de heer J. C.
Geluk uit St. Maartensdijk.
WESTKAPELLE. De Hervormde
Evangelisatie hield een contactavond,
onder leiding van de heer Huibregtse,
voorzitter van het voorlopig comité. Het
voorlopig comité werd in zijn geheel ge
kozen als bestuur van de vereniging.
Men besloot het godsdienstonderwijs in
twee groepen te splitsen, van de leeftijd
van 12 tot 16 jaar en van 16 jaar en
ouder. Dit onderwijs zal gegeven wor
den op vrijdagavond door evangelist
Faassen. Vanaf januari 1961 zal de heer
Faassen twee zondagen per maand gods
dienstoefeningen leiden.
