tralies zal kans voor reclassering scheppen Revolutie vóór de A' NA KLEURAANVAL AUTOMATISERING Huis van bewaring vraagt verbetering Duitse Casanova veroverde harten en spaarbankboekjes Gummilenzen beheersen camera- markt zaak van werkgevers en - Honderd vrouwen jaar Uit Tanganyika naar Oxford HUWELIJKSZWENDELAAR VAN DE EEUW Aardappeloogst wordt debacle Zaterdag 24 september 1960 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 11 Van een onzer redacteuren Regionaal Groepstherapie Aanvaardbaar Verontrusting weg Hinderpaal Te gemakkelijk Evenementen in Westkapelle Nieuwe kring Veel minder SECRETARIS VAN N.V.V.: m KNUS „Verdacht" RONDE S0»M MIS ZO GEMAKKELIJK ONAANGEDAAN Voorsprong VOORSTEL B. EN W.: DEMP GRONINGSE WESTERHAVEN Wijziging overeenkomst met firma Maljers yOLGENDE week zaterdag is het 25 jaar geleden, dat de eerste landelijke reclas- seringsdag werd gehouden. Ook dit jaar zullen wear collectanten rondgaan om gelden in te zamelen. De reclassering koestert de stille hoop, dat dit vijfde lustrum een halve ton zal opleveren. De overheid subsidieert weliswaar de activitei ten van de instellingen, maar die bijdrage behoeft grote aanvulling. Naast de finan ciële nood van alledag worstelt de reclassering ook nog met problemen van om vangrijker aard. Alleen al om „de grond bouwrijp te makejn", om een klimaat te r Uiiy I WWI M. Uf VIII //WW tb /flWMb/l f Win bbll IVIII/IWU t lb scheppen waarin het gesprek met verdachten en gestraften zin heeft en reclasse ring een kans krijgt, zijn zowel in geeste lijke als in materiële zin grote offers nodig. Het is die andere kant van de reclassering, die kant vol voetangels en klemmen, die een van onze redacteuren in onderstaande beschou wing belicht: de taaie en dure strijd, die de reclassering en het gevangeniswezen in eigen huis zullen moeten uitvechten. MSTERDAM. De tijd, dat justitie en reclassering als twee tegengestelde groot heden moesten ivorden gezien, is voorbij. Er steekt geen greintje vooruitstre vendheid meer in de gedachte, dat die twee eigenlijk te beschouwen zijn als gelijkwaardige partners. Sinds 1953 immers kent ons land de z.g. beginselenwet. Daarvan luidt art. 26: Met handhaving van het karakter van de straf of de maatregel wordt hun ten uitvoerlegging mede dienstbaar gemaakt aan de vooibereiding van de terugkeer van de gedetineerden in het maatschappelijk leven. Aldus is de reclasseringsgedachte verankerd in de wet. Deze bepaling heeft het vooral gemunt op het gevangenis wezen, doch raakt ook de rechtspraak en de handelingen van het openbaar ministerie. De rechter zal nl. bij het opleggen van de straf met het in de wet vastgelegde karakter daarvan rekening moeten houden; de officier van justitie, die strafoplegging eist, eveneens. Nu is het zó, dat deze goede be doelingen op het ogenblik een alles behalve moeiteloos bestaan leiden. In de eerste plaats is er het feit, dat het gevangeniswezen qua outillage abso luut ongeschikt is om de letter van de beginselenwet tot leven te wek ken. In beschouwingen naar aanlei ding van het psychopatenprobleem wezen wij enige tijd geleden daarop uitvoerig. Bij wijze van geheugensteun: van de achttien Nederlandse gevangenis sen staan er twaalf om dringende re denen op de nominatie om te verdwij nen. Van de rest kunnen slechts drie als gevangenissen gehandhaafd blij ven: Groningen, Zutfen en Vught. De overige drie zijn nog net geschikt om als huizen van bewaring dienst te doen: Den Haag (I), Rotterdam en Roermond. De af te breken gevangenissen zul len worden vervangen door drie regi onale centra, één in het noordoosten, één in het middenwesten, en één in het zuiden van het land. Hooguit in 1962 zal met de bouw van het eerste cen trum, in het middenwesten, worden begonnen. Het krijgt de vorm van een soort nederzetting, verdeeld in zes paviljoens voor 25 man elk. Dat de eerste regionale gevangenis in het westen verrijst is te verklaren uit het feit dat deze streek de meeste delinquenten levert". En hoezeer het van belang is, dat de gevangenissen van- de toekomst bij de woonoorden van de gedetineerden worden opge richt, moge blijken uit het feit, dat slechts de helft van de bewoners van de tegenwoordige strafgestichten be zoek van thuis ontvangt. De reisaf standen zijn eenvoudig te groot. De re classering mist hierdoor een natuur lijke kans. In de nieuwe centra zal een zwaar accent worden gelegd op de groeps therapie. Iedere groep (25 man maxi maal) zal worden geleid door een spe ciaal daarvoor opgeleide functionaris. De nieuwe aanpak stelt aan het ge vangenispersoneel hoge eisen. In feite is het al zo, .dat de tegen woordige bewaarders geacht worden deel te nemen aan een zo goed mo gelijke uitvoering van de bedoelingen van de wetgever: de delinquent moet gedurende zijn straftijd deugdelijk worden voorbereid op zijn terugkeer in de maatschappijmen kan echter de gedachte dat het huidige personeel daarvoor geschikt is, een illusie noe men. De stand van salariëring maakt het onmogelijk hier acuut verbetering in aan te brengen. Voor de rechter maken deze om standigheden de zaak niet gemakke lijker. Over het algemeen weet hij dat het systeem, waaraan hij de veroor deelden toevertrouwt, in feite ondeug delijk is. En mocht hij dat niet we ten, een jaarlijkse excursie naar de voornaamste strafgestichten zou hem daarvan terdege kunnen doordringen. Enige dagen geleden werden wij in de gelegenheid gesteld' een rondgang te maken door de strafgevangenis te Hoorn. Daar verblijven op het ogen blik degenen, die straffen van één tot en met zes maanden moeten uitzitten; ook politieke delinquenten, die overi gens op de rest van de bevolking wat gunsten betreft duidelijk worden be voordeeld, hebben er onderdak gevon den. Men heeft gepoogd van dit ge sticht, dat in de 17e eeuw dienst deed als admiraliteitsopslagplaats en dat sindsdien slechts hoogst noodzake lijke wijzigingen heeft ondergaan, na de oorlog een aanvaardbaar1 oord t< maken. Hier volgt het oordeel, dat de com missie s' Jacob, die zich bezig moest houden met de bouwkundige voorzie ningen van het gevangeniswezen, twee jaar geleden over deze gevangenis velde: Geschiktheid voor het uitvoeren van de bedoelingen van de wetgever (art. 26 beginselenwet): zeer slecht. Cellen en zalen: slecht. Arbeidsruimte: gedeeltelijk Slecht, gedeeltelijk aanvaardbaar. Indeling van de ruimte: zeer slecht. Vrije ruimte (uitzicht op zee, om ringend grasland, red.): goed. Bij onze rondgang door dit strafge- sticht, dat sinds het uitbrengen van het rapport hoegenaamd geen verbe teringen heeft ondergaan, moesten wij denken aan dat grote aantal promi nente Nederlanders dat in de jaren '40'45 geruime tijd in de gevangenis sen doorbracht. De in die tijd opgeda ne ervaringen hebben er na de oorlog in niet geringe mate toe bijgedragen dat het gehele vraagstuk van de be straffing onder de loep werd geno men. Wij hebben soms wel eens de in druk, dat die toen algemene veront rusting wat getaand is. Per slot van rekening ervaren de rechters en de le den van het openbaar ministerie iede re dag het begrip „gevangenis" dus danig als een vanzelfsprekendheid, dat het wel bijzonder moeilijk wordt het probleem steeds weer opnieuw fris te benaderen. Het gevaar is daarbij niet denkbeel dig dat de vakbemoeiingen een zekere geestelijke vereelting teweegbrengen. Het is een algemeen menselijk ver schijnsel, waaraan slechts een enke ling ontkomt. Misschien zou in dit ver band ook van een wenselijke „reclas sering" van de magistratuur mogen worden gesproken? Een grote hinderpaal bij de verwe zenlijkingen van de idealen van de wetgever vormen nog steeds de hui zen van bewaring. Zij zijn de domei nen van het openbaar ministerie, dat er tijdens het gerechtelijk vooronder zoek zijn cliënten bewaart. Welis waar niet zonder medewerking van de rechter, die in raadkamer de verlen ging van het voorarrest al of niet be veelt. In de meeste gevallen vindt ech ter de officier van justitie weinig moeilijkheden op zijn weg, als hij ie mand wil vasthouden. Het is nu juist in deze huizen van bewaring, waar de psychische klap van de vrijheidsbero ving en de daarmee samenhangende a-socialisering van een verdachte het hardst aankomt. Algemeen is de er varing dat de overgang van huis van bewaring naar gevangenis een grote opluchting teweeg brengt. Niet alleen omdat de delinquent dan weet waar hij aan toe is, maar ook omdat, hoe deplorabel zij soms ook mogen zijn, het in de strafgestichten beter leven is. De huizen van bewaring zijn be waarplaatsen, waar maar weinig wordt gedaan om de bedoelingen van de .wetgever na Je leven,. En dat, terwijl de verdachte nog niet eens is veroordeeld. Rijp en groen zitten er ongeselec- teerd door elkaar. Als een veroordeel de slechter uit de gevangenis komt dan hij er in is gegaan, is veelal in het huis van bewaring de kiem van het kwaad gelegd. Dit probleem klemt temeer, omdat meer dan de helft van degenen, die van hun vrijheid wor den beroofd, uitsluitend met de hui zen van bewaring kennis maken, Hoe vaak gebeurt het niet, dat een straf wordt opgelegd, die gelijk is aan. de tijd, die in voorarrest is doorge bracht? Een oplossing van de moeilijkheden kan eensdeels worden gezocht in een techmsche, op selectering berustende vernieuwing van het bewaarsysteem, maar zou ook te vinden zijn in een verenging van de gronden, waarop iemand in voorarrest kan warden ge houden. De klacht, dat het openbaar ministerie mensen, maar al te gemak kelijk laat zitten (in politiekringen hoort men nog wel eens de kreet: ,,Dat hebben ze dan al vast te pak ken") wordt in de advocatuur te veel gehoord, om hem in dit verband on vermeld te laten. Ook hier misschien „reclassering" van de magistratuur? van de reclassering. Zijn bereidwillig heid om later aan de tenuitvoerleg ging van zijn straf mee te werken, kan hier worden gemaakt of gebro ken. De reclasseringsambtenaar be perkt zich in de tijd van het voor arrest meestal tot het opstellen van een rapport, dat aan de rechtbank, die de zaak behandelt, wordt uitge bracht. Nu heeft ons het contact met een aantal oud-delinquenten geleerd, dat de reclasseringsambtenaar vaak wordt gezien als een soort verlengstuk van „de autoriteit". En wij hebben rap porten onder ogen gehad, die het ves tigen van zulk een indruk in de hand werken. Het feit dat in vele rappor ten tot het opleggen van een bepaald soort straf wordt geadviseerd iets dat bij sommige rechters ergernis op wekt, omdat zij menen dat hier de grenzen van htm domein warden ge schonden spreekt al voor zichzelf. Het is vaak goed bedoeld, want meestal komt het advies neer qp het bepleiten van een gedeeltelijk voor waardelijke straf, maag: de gemiddel de delinquent komt nu eenmaal met voort uit die kringen, waar men ge wend is gedifferentieerd te denken. Alleen het spreken over een bepaalde strafmaat kan een reclasseringsamb tenaar al verdacht maken. Daarbij komt nog, dat herhaaldelijk de zin snede: ,,de verdachte maakt die of die indruk" wordt aangetroffen. Is die Indruk ongunstig, dan wil het open baar ministerie op de zitting daarvan nog wel eens gebruik maken. Al deze bespiegelingen maken ter gelegenheid van de 25ste reclasse- ringsdag, die voor velen aanleiding zal zijn tot het steken van de loftrom pet, misschien de indruk van dwars- kijkerij. Het bezig zijn met straf en reclassering mag echter nimmer een doel in zichzelf zijn. Van onze correspondent Twee twintigjarige Afrikaanse meisjes Florentina Baltasar en Dora Mebezi gaan voor rekening van een Larens actiecomité „Afrika-studiefonds" studeren aan de universiteit van Oxford. Drie jaar. Sociale wetenschappen met veel praktijk. Het Larense actiecomité wil een begin maken met de concur rentie tegen de studiemogelijkhe den door Afrikanen achter het ijzeren gordijn. Het hoopt dat andere gemeenten deze actie overnemen. Een Amerikaanse in dustrieel, die van dit Larense ini tiatief vernam op doorreis in het Gooise schildersdorp heeft spon taan tweeduizend dollar beschik baar gesteld. Een Amerikaans student op weg naar Moskou om er eens een kijkje te nemen voegde daar bescheiden één dol lar aan toe. Florentina en Dora zijn nu in Laren voor enige dagen en ver trekken vandaar naar Oxford. Al het geld voor drie jaar stu die is in Laren nog niet bijeen gebracht maar men wilde niet langer wachten want dan zou er weer een schooljaar om zijn. De Larense kantoren van de Amster damse Bank, de Nederlandse Han delmaatschappij en de Coöpera tieve Boerenleenbank hebben re keningen geopend voor het Werk comité. WESTKAPELLE. Onder voorïït- terschap van burgemeester Ph. de Meester zijn vertegenwoordigers uit h«:t plaatselijke verenigingsleven bijeen ge weest ter vaststelling van het wintur- programma. Tot het volgende werd be sloten. De chr. gemengde zangvereniging „Looft den Heere" zal op 21 of 28 iok- tober een jaarfeest houden, terwijl 'het fanfarekorps O.K.K. een bazar hoop); te organiseren op enkele zaterdagen, even eens in oktober. In november feomeBi'dé volgende verenigingen aan de beurt. De jeugdclubs van tiet C.J.V. houden oio 11 november hun jaarfeest, 26 november geeft de chr. mondorgelclub „De Kre kels" de jaarlijkse uitvoering en lü of 19 november concerteert O.K.K. Het kinderkoor „De Zangvogeltjes" zal op 17 december een uitvoering geven, ter wijl de chr. zangvereniging zondaig 18 december een avond hoopt te verzairgen in de Ned. Hervormde Kerk. De gym nastiekclub geeft een uitvoering ap 18 januari evenals op 4 februari. Het C.J.V. geeft 10 februari nog een jaar feest en 18 februari volgt tenslotl e een uitvoering van het dameskoor. iïSSHWfi&SWKSÏ»! Van een onzer redacteuren TtTEULEN West-Duitsland laat, op fotografisch gebied, zijn tanden zien. Dat blijkt duidelijk op dat droomland van alle amateur- en beroepsfotografen de Photokina die vandaag wordt geopend door dr. Ludwig Erhard, de Westduitse mi nister van economische zaken. Het is de populairste tentoonstelling die men hier in de Messehallen aan de voet van de oude Hohenzollern- brücke, met de oude Dom aan de overkant van de Rijn, kent. De he le fotografische en cinematografi sche wereld is hier vertegenwoor digd en dit jaar worden er 250.000 bezoekers verwacht. Na bezichtiging van de 550 stands, waarvan er 199 Duits zijn en de overi ge uit zestien landen komen, zijn een paar zaken duidelijk. De automatisering van de fotoca mera is in volle gang. Vorig jaar is de volledig automatische belichtingsre geling voor het eerst -op de markt ge bracht en na een wat aarzelend begin maakt Agfa nu met rechtmatige trots bekend dat het 250.000ste exemplaar de fabriek dezer dagen heeft verlaten. Dat is een veelzeggend cijfer. Het is door de concurrerende fabrikanten met afgunst bekeken en het is dus met te verwonderen dat de andere grote fabrieken nu het voorbeeld volgen. Op deze Photokina zijn er daarom ver scheidene te zien o.a. van Zeiss Ikon en Rollei, waarbij men bovendien nog verbeteringen heeft aangebracht. Deze gezamenlijke ontwikkeling heeft al merkbare gevolgen voor de omzet omdat een geheel nieuwe kring van „ontechnische" amateurs is ont sloten die zonder enig probleem hun familie nu in de zoeker kunnen nemen. Vooral de dames blijken goede afne- mers. Verder blijkt het 4x4 cm formaat zo veel aanhang te vinden, dat de keus aanmerkelijk is uitgebreid. De kosten van een film zijn kleiner en yergro ten is niet nodig wanneer men voor zijn album genoegen neemt met een contactafdruk. Op de vorige Photokina twee jaar geleden lag de nadruk sterk op de kleur. Nu is het zover dat de kleur heel gewoon is en de zwart-wit-afde- ling een ook van nature veel onop vallender plaats inneemt. Daardoor is vanzelf ook meer aandacht besteed aan de projectie van kleurendia's. Ook daar is de automatisering het hoofd thema, gepaard met prijsverlaging. Het opvallende van deze Photokina is dat de Japanners veel minder in druk maken dan vroeger. Er is wel een nieuwe lens van Canon met een licht sterkte 0,95, die dus meer ziet dan het menselijk oog, maar toch is de Duitse industrie hier duidelijk in de aanval en in de voorste linies, ook op cinema tografisch gebied. Het meest spre kende bewijs lijkt ons wel dat Leica met een verrassende 8 mm camera is gekomen, de Leicina die veel indruk zal maken. Al deze vernieuwingen hebben na- Eigen nieuwsdienst AMSTERDAM. De heer W. F. van Tilburg, secretaris van het N.V.V., heeft gisteren op het congres van de Algemene bedrijfsgroepeneehtrale in Amsterdam gepleit voor een loonregeling, waarbij primair wordt uitgegaan van de onder- Van onze correspondent ARNHEM Een klein, be deesd mannetje met een goud gerande bril, is door de officier van justitie bij de rechtbank in Kiel gekarakteriseerd als de grootste Duitse huwelijkszwen delaar van deze eeuw. Jarenlang heeft men jacht gemaakt op hem, de 57-jarige huisschilder Fredi Köllermana uit Bochum, die in de loop vaa de laatste vijf jaren minstens hon derd vrouwenharten en even zoveel spaarbankboekjes heeft weten te veroveren. "Men neemt echter aan dat dit aantal in wer kelijkheid nog veel groter is, want Fredi, die helemaal niet zo'n mooie man was, had het vooral gemunt op wat oudere jongedochters van gegoede ouders, die nog niet aan de man waren gekomen, op weduwen van fabrikanten, op eerzame onder wijzeressen enz. Men gelooft dat velen van de bedrogen vrouwen geen aangifte hebben gedaan om dat ze de openbaarheid schuwen. Enkele van de gevallen zijn tijdens de terechtzitting in Kiel uitvoerig behan deld, zoals het geval van de om haar zoëven begraven echtgenoot rouwende Hulda die op het station in Frankfurt door Fredi aangesproken werd. Hij was zo vriendelijk en hij leerde haar dat het leven doorging en dat het graf van haar man haar juist moest herinneren aan de vergankelijkheid van alle aardse din Het huis van bewaring is de plaats, waar een verdachte voor het eerst in,.._w. aanraking kamt met de ambtenaren genT Dat "weerhield Fredi er niet van 'drie maanden vol aardse pleziertjes met Hulda door te brengen in ei en klein idyllisch dorpje in het Zwhrte woud. Hij noemde zich toen dr. Josef Rep- perimann, mijmngenieur uit Bissen, die na die drie maanden eindelijk weer eens naar zijn mijn moest. Hij kreeg 7000 Mark mee voor de eerste aanbetaling van het huisje dat hij voor b.em en de lieftallige Hulda wilde bouwen. Erika uit Speyer, de dochter van een rechter leer de Fredi bij de mgang van een bioscoop kennen. Na de voorstelling tracteerde Fredi, die zich jachtopziener noemde, de al wat oudere Erika op een ijsje en de volgende da.g bracht hij haar het gewed van een hert als teken van zijn liefde. Dat w-ais gebruikelijk in de ikringen van de jachtopzieners, zo verteld*» hij de van geluk stralende Erika. Hij vertelde er niet bij dat zowel het uniform als het gewei hadden toebehoord aa n de gestor ven man van Hulda, die jachtopziener was geweest. De vader van Erika, veriheugd dat zijn dochter nog aan de man kwam was niet karig tegenover de aanbidder van zijn dochter en stortte een gnote som gelds op ha ar spaarbankboekje dat al spoedig in het bezit was van Fre di, die er nog een groot stuk bos bij vrilde kopen om zijn eigendom aan hosb ezit wat af te ronden. Ook Erika nam met een traan in de ogen afscheid van Fredi, evenals Hulda het kort tevoren had gedaan. Zij zagen hem nooit weer terug. Steeds meer vrouwen werden het slachtoffer van de welbespraakte 'Fredi, die dan eens als professor, dap als ingenieur, soms als fabrikant of als rentmeester optrad. Het leek onmogelijk hem te grijpen; zelfs een beloning van 1000 mark scheen niet te b elpen. Totdat ook voor Fredi het noodlot toe sloeg en wel in een klein dorpje Kail- bach in het Odenwa) d. In een van de kleine dorpshotels komt op een avond een wat bejaarde hé er met grijze sla pen binnen. Hij zegtIk ben fabrieks directeur jRöhl. Ik zoek voor mijn per soneel een aardig klein hotel, waar het om de beurt tijdens de vakantie een week kan vertoevenHoeveel kamers hebt u? Bent u eigei ïares van het hotel? U bent weduwe nie twaar? Dat laatste komt er zo volkome* n onschuldig lijkend achteraan. Maar er zitten frwee jongelui in het café, die kort tevor en uit verveling aan de deur van het politiebureau het op sporingsbericht om1 ,rent een huwelijks- zwendelaar hebben gelezen. Zij ruiken onraad. Een gaat er weg en komt met •twee (politiemannen terug. Nog dezelfde avond ging over de telex een bericht dat in Kadlbach gearresteerd werd Fredi 'Köllermann, huwelijkszwendelaar. Fredi toonde zich berouwvol en bekent alles. Zo zit hij dezer dagen ook op het ver dachtenbankje. Hij sprak zorgvuldig: „Er is niet eens veel fantasie nodig. Vrouwen zijn zo gemakkelijk te ver overen. De enige moeilijkheid voor mij was mezelf in te leven in de rol die ik had te spelen. Telkens als ik van ge daante verwisselde, van jachtopziener tot ingenieur, van fabrikant tot pro fessor studeerde ik uit de encyclope die alles wat ik diende te weten en vaak wist ik daarna meer als de vak man zelf. Het belangrijkste waarover men beschikken moet om een vrouw met kans op succes het hof te maken is zichzelf direct aan haar aan te kun nen passen. Wanneer je de geheimste gevoelens en wensen kent is het nog maar een kleinigheid om haar tot tra nen toe te bewegen en haar geld in te palmen. Dat zei de helemaal niet mooie Freda en de -grote stapel dosisiers schenen zijn theorie -volk-omen te bevestigen. De Officier van Justitie heeft Fredi met een donderstem geducht de les ge lezen en hem de grootste huwelijks- zwendelaar van deze eeuw genoemd, die zijn jachtgebied had van de Noord- Friese eilanden tot aan. Tirol toe. Fre di zat onaangedaan te luisteren. Af en toe knikte hij eens. Ook peinsde hij zo'n beetje of poetste bedachtzaam zijn goud omrande bril. Dat deed -hij ook nog toen het vonnis viel: zes jaar (gevangenisstraf en daarna ter beschikkingstelling van de regering. Dat betekent dat Eredii vermoedelijk nooit meer de vrijheid zal hebben om op vrouwenharten en geldroof te jagen. Ook deze gedachte nam Fredi als een man. T-oen hij weggevoerd werd draaide hij zich om naar het publiek qp de tri bune met een verontschuldigende blik in de ogen alsof hij wilde zeggen: zij waren zo lief en ze maakten het mij zo gemakkelijk. Ik kon niet anders. Het Danzi-kwintet en de hoboïst Jaap! Stotijn zijn gisteren naar War schau vertrokken. In het kader van 'iet kamermuziekfestival in de Poolse hoofdstad geven zij vandaag een con cert van moderne muziek. handelingsvrijheid in de bedrijfstak. De taak van de toetsende instantie dient daarbij beperkt te blijven tot een bescher ming van het algemeen belang, voorzover dat door de uitkomsten van het vrije overleg zou kunnen worden geschaad.' Bij een globaal toetsingsbeleid, aldus de heer Van Tilburg, komen we in be langrijke mate af van de soms belache lijke beschouwingen en berekeningen over de „ruimte". Ik heb de indruk dat een paar grote mogendheden in de we reld preciezer de ruimtevaart naar de maan kunnen berekenen dan wij de ruimte in welke bedrijfstak ook, zo voegde hij hieraan toe. Achterblijvers Herziening van de materiële inhoud van de gedifferentieerde loonpolitiek achtté de secretaris van het N.V.V. op dit ogenblik niet van' onmiddellijk be lang. Urgenter achtte hij het optrekken van de lonen der achterblijvers. Onge acht de grote groep van werknemers die niet onder een c.a.o. of loonregeling valt behoren volgens hem ruim honderd duizend werknemers, vallende onder 33 c.a.o.'s en loonregelingen, tot de achter blijvers. V rijheid Om dit probleem op te lossen hebben de vakcentralen bij de Stichting van de arbeid een voorstel ingediend, dat ervan uitgaat dat de ontwikkeling van het indexcijfer van de regelingslonen richt snoer is voor het optrekken van de lonen van de achterblijvers. Dit systeem zou al op 1 oktober moeten worden ingevoerd. In dit verband herinnerde de heer Van Tilburg ook aan de besprekingen in de S.E.R. over een wettelijk verplicht minimumloon. Het N.V.V. stelt zich blijkens een uit lating van de heer Van Tilburg op het standpunt, dat, indien vertegenwoordigers van werkgevers en werknemers in een bedrijfstak in alle vrijheid een tussen tijdse herziening van een bestaande c.a.o. overeenkomen, dit behoort tot de be voegdheid van partijen, waaraan niet mag worden getornd. Een afwijzing mag niet berusten op de overweging dat van een openbreking sprake zou zijn, aldus de heer Van Tilburg. Resolutie In een resolutie heeft het congres het hoofdbestuur van de Algemene bedrijfs groepencentrale opgedragen gebruik te maken van „alle mogelijkheden tot wijzi ging en vernieuwing van contracten en het overleg met de werkgevers te openen over verbetering op korte termijn van lonen en/of arbeidsvoorwaarden". tuurlijk een commerciële grondslag. Er waren tekenen die erop wezen dat de omvang van de productie van Duit se fotocamera's terugliep. In aan tallen dan, niet in waarde, want de vraag naar duurdere uitrustingen is aanzienlijk gestegen. Er was bovendien de vrees voor de nadering van een verzadigingspunt: De Duitsers bezitten een camera op elke 2 gezinnen en zijn daarmee wel het meest fotograferende volk naast de Verenigde Staten. Dus: export was noodzakelijk. Vorig jaar werden er dan ook van de 2,8 min. vervaardigde fotocamera's 2 milj. geëxporteerd, of te wel voor een waarde van D.m. 170 miljoen. Op het gebied der cinematografie heeft het 8 mm formaat een duidelijke voorsprong waar het de amateurs be treft. De zoomlens of „gummi-lens", het optische systeem met variabele brandpuntsafstand, heeft hier boven dien de belangstelling nog vergroot. Er zit zeggen sommigen een nadeel aan, omdat het objectief zwaarder en duurder is dan drie verwisselbare ob jectieven, mkar het grote voordeel is en blijft dat men effecten bereikt die met verwisselbare optiek nu eenmaal niet mogelijk zijn. Het publiek wil het en daarom is het aanbod hier nu al veel groter. De optische fabriek van Schneider bijv. heeft een nieuwe serie zoomlenzen vervaardigd met licht sterkte 1,8 en 2,8 en een brandpunts afstand die loopt van 9 tot 120 mm. Bij de camera's is Voigtlander nog steeds de enige die een zoomlens heeft ontwikkeld, maar het gerucht gaat dat andere fabrieken zich ermee bezig houden. Voorlopig is er genoeg te zien, inclusief een uitgebreide foto tentoonstelling die uit twaalf delen be staat en een evenement apart is. Een van de sensaties van de Photo- hina-1960: Leitz' eersteling op kine- gebied, de slanke Leicina. Dit volauto matische beweeglijke zusje van een beroemde broer, de Leica, is klein, licht van gewicht en gemakkelijk met één hand hanteerbaar. GRONINGEN (ANP). Burgemees ter en wethouders van Groningen heb ben de raad voorgesteld de Groningse Westerhaven .geheel of gedeeltelijk te dempen. Dat zou noodzakelijk zijn om de benarde verkeerssituatie daar -op te .loss-en en parkeerruimten te verkrijgen. Indien de -haven geheel wordt ge dempt, zal een terrein van ongeveer hon derd bij vijftig meter v-rij komen dat zou -kunnen worden -benut voor tentoon stellingen e.d. Een volledige demping heeft het ma- deel dat de karakteristieke waterpartij zal verdwijnen. MIDDELBURG In maart van dit jaar besloot de Middelburgse gemeen teraad tot het aangaan van een overeen komst met de firma Maljers, welke over eenkomst inhield de overplaatsing van dit bedrijf van de Vlissingsestraat naar de Achter de Houttuinen. Gedeputeerde Staten hebben inmiddels bezwaren ge koesterd tegen het bedongen renteper centage. Dit kollege vraagt dan ook tiet gemeentebestuur het raadsbesluit te herzien. B. en W. hebben nu gemeend de rentevoet van de door de gemeente te verstrekken hypothecaire lening te moeten .stellen van 4 op 4,5 pet. Dit per centage is ongeveer gelijk aan de effec tieve rente welke de gemeente zelf voor door haar °p te nemen leningen ver schuldigd is. De firma Maljers heeft dit alles na ampele overweging geaccep teerd. B.en W. geven de raad nu in overweging zijn besluit van 21 maart jl. te herzien. BRUINISSE. De vele regens waar door Sehouwen-Duiveland de laatste week werd geteisterd dreigen funest te worden voor de aardappeloogst. Sommige percelen vooral in midden Duiveland en m Schouwen -staan geheel 'blank en -de aantasting door phytophte- ra is zo groot, dat het al is voorgeko men, dat men bepaalde percelen niet meer gaat rooien. Waar in het zelfde deel van het eiland ook de graanoogst niet voor de regen binnen was, is de -gedeeltelijke misluk king van de aardappeloogst voor velen opnieuw een geduchte tegenvaller waardoor 1961 voor vele vooral kleine! re landbouwers een rampjaar dreigt te worden Voor zover de uien tijdig van het land konden worden gehaald, kwam maar L°0?St dit- Prod"=t binnen, maar de uienprijzen zijn zo laag, dat ook hierop grote verliezen worden gele den. Al met al een finaneële debacle van grote omvang. PERLAND. De Noord-Beve- landse Gereformeerde jeugd heeft een appel-avond gehouden in het vereni gingsgebouw „Renata". verem Na een openingswoord van P Jiiip over hef' ^intjeS Uit WolphaaVtsdijk A - ?nd?rwerp „In dienst van Je- voLdilnnpS ^en le^end'ge diskussie volgde. De avond werd verder gevuld l "fanS en deklamati-e. De lei ding berustte bi] de heer P. Geelhoed.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1960 | | pagina 11