Eis tien jaar
onthult
wrange
- pleidooi
feiten
U
MINDER GEJUICH
MEER APPLAUS
Twee prinsessen reden
mee in gouden
VAN ITALIËS ZON
NAAR HOLLANDS
REGENLUCHT
Stormachtige
avonturen bij
„de Hoek"
CEREMONIEEL
KLOPTE NIET
OVERAL
THUISBLIJVERS
KREGEN NOG
ONGELIJK
DRAMA OP UTRECHTSE WOONSCHUIT VOOR RECHTER
Politiebonden manen
tot kalmte
Oplossing van spel
der 7 vergissingen
PRIJS VOOR PRINS
BERNHARD
Soekarno brengt
bezoek aan Japan
.Is Uw, viervoeter welkom?
I
Woensdag 21 september 19fc0
Jt.
ZEEUWSCH DAGBLAD Pa»
Van onze rechtbankverslaggever
TRECHT Gisteren is het voor de Utrechtse rechtbank gekomen tot de ontvouwing
van het drama, dat aan het begin van dit jaar heel Nederland erop attent maakte, dat
ook de waardige Domstad haar menselijke riolen heeft: de wurging van Dikke Alie,
een vrouw van lichte zeden.
Zij werd op zondag 31 januari 's ochtends ontzield aangetroffen in haar woonschip
Jopie aan het Zandpad. Enige dagen later arresteerde de recherche een chauffeur, 26 jaar
oud, door zijn vrienden aangeduid als „Fernandel". Aanvankelijk ontkende de jongeman
iets met de dood van Alie te maken te hebben. Maar nog geen 48 uur later legde hij een
volledige bekentenis af.
Zo op het eerste gezicht leek het
gisteren een zaak zonder veel haken
en ogen. De officier van justitie, mr.
G. H. C. van Dijcken, had doodslag
te last gelegd en voor het geval, dat
dit in de ogen van de rechtbank te
sterk zou zijn uitgedrukt, zware mis
handeling met dodelijk gevolg. Hij
gaf zelf de voorkeur aan de opzette
lijke levensberoving en vond een
gevangenisstraf van tien jaar met
aftrek op haar plaats.
Toen deze eis viel was er eigenlijk
ter zitting nog maar weinig gebleken
van wat zich allemaal voor de wurging
tussen Fernandel en zijn slachtoffer
had afgespeeld. Ook het milieu, waarin
het drama zich had voltrokken, was
maar voor een schijntje uit de doeken
gedaan.
Schril licht
Duidelijker, maar ook schriller licht
ïcheen toen de verdediger, de schaker
air. E. Spanjaard, aan het woord kwam.
De feiten, die hij uit het dossier op
diepte, schiepen ineens wanorde in het
vrij gladde beeld dat de officier van de
gebeurtenissen had geschetst.
Toen de president de zitting sloot
waren heel wat uitroeptekens vraag
tekens geworden.
Alcohol
Fernandel had de vooravond van de
fatale zondag onder het genot van een
respectabele hoeveelheid alcohol door
gebracht. Eerst had hij een café be
zocht, later vierde hij bij zijn patroon
een gedeelte van een bruiloft mee. Dat
avondje duurde tot half één 's nachts
en daarna was Fernandel naar het
Zandpad getogen. Daar lagen de woon
schepen van een aantal van zijn ken
nissen uit de Utrechtse onderwereld.
Eerst legde hij aan bij een zekere Bep.
Zij was echter niet van zijn gezelschap
gediend en Fernandel vertrok naar de
Victoriebar, waar hij een vriendelijker
ontvangst verwachtte. Hij richtte daar
zijn door Bep versmade aandacht op
Trees, eveneens een schepelinge van
het Zandpad. Zij scheen wel iets in Fer
nandel te zien, maar haar kansen keer
den spoedig. Dikke Alie, voor wie Fer
nandel tijdens een periode van werkloos
heid enige weken het huishouden had
gedaan, kwam tussenbeide. Met de
woorden „nee, hij gaat met mij mee",
sneed zij Trees kordaat de pas af.
Merkwaardig reliëf
Dit initiatief van Alie, dat door de
officier in zijn requisitoor met geen
woord was aangeroerd, kreeg een merk
waardig reliëf: toen de vrouw met
Fernandel en nog een paar vrienden
rond half vier 's nachts in een auto
naar het Zandpad reden, had zij tegen
een van de inzittenden, haar buurman
gefluisterd: Die jongen (Fernandel)
heeft poen. Ga je mee?"
De buurman interpreteerde deze
woorden zonder meer als een uitnodi
ging tot beroving en hij weigerde. De
verdediger plaatste dit kleine voorval
tegen de achtergrond van een andere
roofpartij aan boord van Alie's woon
schuit. Nog niet lang voor de gebeur
tenissen op 31 januari was de „bescher
mer" van de vrouw in verband hier
mee gearresteerd. En, zo memoreerde
mr. Spanjaard, was niet ruim een jaar
voordien in het water langs het Zand
pad het ongeschoeide lijk aangetroffen
van een jongeman? Nooit was diens
dood tot klaarheid gebracht.
Boze plannen
Uit dit alles kon blijken dat Dikke
Alie boze plannen had met haar gast.
Die indruk werd nog versterkt door
de mededeling van Fernandel, dat de
vrouw hem aan boord van haar schip
met een kolenschop op het hoofd had
geslagen. Het wapen was langs zijn
slaap afgeschampt en had zijn schou
der getroffen. Na zijn arrestatie vond
men op zijn overhemd bij de boord een
zwarte veeg, die inderdaad door kolen
gruis veroorzaakt bleek te zijn.
Volgens Fernandel was Alie hem te
lijf gegaan, omdat hij haar niet zon
der meer een bedrag van vijf en twin
tig gulden wilde afstaan. Dat geld
maakte deel uit van een aan het Zand
pad niet ongebruikelijke transactie,
waarop Alie niet wilde ingaan. De
vrouw kon de vijf en twintig gulden
echter wel gebruiken. Zij had geld no
dig voor de verdediging van haar ge
arresteerde vriend.
Even voor Fernandel bij haar binnen
kwam hij was kort voor het Zand
pad uit de auto gestapt, omdat Alie niet
de indruk wilde wekken, dat zij het
tijdens de gevangenschap van haar be
schermheer met een ander hield had
zij aan haar buurman negentig gulden
getoond, die voor dat doel bestemd
waren. Het bedrag was echter bij lange
na niet genoeg om een advocaat te
kunnen betalen, zo gaf een getuige
gisteren onder grote hilariteit te ver
staan, Er moest meer op tafel komen.
Want een verdediger kostte immers een
gulden of tweehonderd?
Verdwenen geld
Na de dood van Alie waren de ne
gentig gulden verdwenen. Eerst dacht
de politie, dat Fernandel hier wel meer
Op de gewijzigde tekening:
1 De rechtervoet van de
meneer heeft een teen
minder.
2 Zijn rechterarm is ter hoogte
van de oksel iets dikker.
3 Zijn broekje heeft in het
midden een lijntje meer.
4 Zijn schedel is minder af
geplat.
5 De tweede voet van het
meisje is zichtbaar.
Haar rechter vlecht is te
zien.
7 Haar emmertje heeft geen
hengseltje meer.
van af zou weten, maar een zorgvuldig
onderzoek naar de gedragingen van de
chauffeur de dag na de wurging leerde,
dat hij niet meer dan dertig gulden had
uitgegeven. Bij zijn arrestatie had hij
nog geen twee gulden op zak. Verder
bleek dat, voordat de politie in de
woonboot van Alie arriveerde, er se
dert de ontdekking van het stoffelijk
overschot verschillende mensen aan
boord waren geweest. Voldoende kan
didaten dus voor een diefstal, doch
tegen geen van hen bestond een schijn
van bewijs.
Hoe nu paste in dit geheel de dood
van Alie? Fernandels lezing is dat hij
door de plotselinge aanval van de
vrouw in blinde woede was ontstoken.
Hij greep haar met zijn grote handen
bij de keel, zoals hij dat ook wel eens
eerder in een driftbui bij een andere
vrouw had gedaan. ..Er knapte iets
in mijn hoofd en het zag rood voor
mijn ogen", vertelde hij gisteren de
rechtbank. Maar hij had echt niet be
seft dat Alie, toen hij haar losliet,
overleden was. Hod kon hij dat ook
verwachten, als het andere keren al
tijd goed was afgelopen? En boven
dien, nadat hij zijn slachtoffer op de
grond had gelegd was hij een schuit
verder opgegaan, naar Trees, c.e vrouw
van wie Alie hem eerder in de nacht
gescheiden had. Trees zag echter niet
veel meer in hem, en daarna was hij
maar naar huis gegaan. Wees dit nu
op een gedrag van iemand, die net
willens en wetens iemand had gedood?
De officier van justitie stond bij de
ze vraag niet stil. Hij hechtte wel
waarde aan zijn redenering, dat Fer
nandel had moeten weten, dat zijn
krachtige handen dodelijke wapens
werden zodra die zich rond de keel
van een medemens sloten.
N oodweerexces
Mr. Spanjaard, de verdediger, Was
een geheel ander inzicht toegedaan.
Hooguit zware mishandeling met do
delijk gevolg, misschien noodweerex
ces, concludeerde hij. In ieder geval:
de tien jaar van de officier stond in
geen enkele verhouding tot de werke
lijke gebeurtenissen. Mr. Spanjaard
schetste zijn cliënt als een Joris Goed-
bloed, sullig, eerder geneigd om over
z-ich te laten lopen dan om tot agressie
over te gaan. Hij had bij deze ken
schets de gerechtelijke psychiater aan
zijn zijde. Tegenover Fernandel stelde
mr. Spanjaard Dikke Alie als een
vrouw op wie na haar overlijden hot
adagium ,,van de doden niets dan
goeds" maar a-paarzamelijk van toepas-
O
Van een onzer verslaggevers
HOEK VAN HOLLAND. Tijdens
stormachtig weer is het gisteravond bij
Hoek van Holland spannend toegegaan.
Hengelaars hadden zich te ver op het
Noorderhoofd gewaagd, op de Zuiderpier
raakte een Pools sphip vast en even
buiten de pieren geschiedde een aan
varing. Alles is goed afgelopen, maar als
raadsel bleef: welke kustvaarder werd
aangevaren? Het schip is namelijk door
gevaren
Schipper Willem van Seters vertelde
ons, dat hij om kwart over zeven met
de reddingvlet was uitgevaren om te
proberen drie Rotterdamse hengelaars
van de Noorderpier te halen. Halverwege
de pier hadden twee van hen zich vast
geklemd aan een lichtopstand en een paal.
De zee sloeg over hun hoofden. Het
was windkracht acht („Het woei nogal
aardig", vond de schipper) en het duurde
vrij lang voordat de twee mannen de
toegeworpen lijnen konden grijpen. Door
het water werden zij toen aan boord
gesleurd.
De derde hengelaar verrichtte een op
merkelijke prestatie door de woedende
zee te trotseren en over de gladde pier
naar de kust te waden.
Los en weg
Om kwart voor negen voer de vlet de
Berghaven binnen en direct daarna
vertrokken schipper Van Seters en zijn
mannen weer, nu met de reddingboot
Koningin Wilhelmina, omdat op de
Zuiderpier het Poolse uitgaande schip
Liwiee was vastgeraakt. Nog voor de
boot erbij was, was de Pool losgekomen
en zette koers naar buiten.
Dicht bij het Noorderhoofd is zij daar
in aanvaring gekomen met een kustvaar
der. De Liwiee liep daarbij enkele flinke
deuken op, zodat de kapitein besloot
terug te keren naar de Rijnhaven te
Rotterdam.
Ondanks alle nasporingen was het
gisteravond laat niet gelukt de naam van
het andere schip te achterhalen. Het
heeft ook geen enkele maal gereageerd
op radio-oproepen. Waarschijnlijk heeft
zij van de aanvaring geen nadelige ge
volgen ondervonden.
Van onze Amsterdamse redactie
AMSTERDAM. De Amsterdamse
afdeling van de centrale van politie
organisaties heeft per circulaire de le
den tot kalmte gemaand. Dit naar
aanleiding van het telegram, dat zater
dag aan de centrale werd verzonden, en
dat door vrijwel alle lagere Amster
damse politieambtenaren werd onderte
kend. Daarin gaven de politiemannen
uiting aan hun diepe teleurstelling over
het trage verloop van de salarisonder
handelingen. ,,Het geduld 'is op", zo
luidde de aanhef.
De centrale dringt er nu bij onderte
kenaars op aan vertrouwen te hebben
in de besturen van de bonden. Toege
zegd wordt dat, indien de onderhande
lingen met de regering geen resultaten
zullen opleveren, alle door de feiten ge
rechtvaardigde acties tot het verkrij
gen van rechten zullen worden ge
voerd.
sing kon worden gebracht. De jonge
chauffeur moest, zo zei hij, in de eerste
plaats worden gezien als een slacht
offer van het verderfelijke milieu
waarin hij na zijn diensttijd verzeild
was geraakt. Zelfs in die smoezelige
omgeving was hij nog in de eerste
plaats op menselijkheid uit geweest
Hij had met alle macht, doch vruchte
loos geprobeerd een meisje van wie
hij was gaan houden, uit ,,het leven"
te halen.
STRAATSBURG (ANP). Prins
Bernhard zal op 28 september in
Straatsburg uit handen van de voorzit
ter van de raadgevende vergadering
van de Raad van Europa, de Deen Per
Federspiel, de Europese FVS-prijs krij
gen.
Deze prijs, groot 10.000 Zwitserse
frank, is hem als voorzitter van de Fon-
dation Européenne de Ia culture toege
kend wegens zijn verdiensten voor de
Europese samenwerking, vooral op cul
tureel gebied.
TOKIO (DPA). President Soekarno
zal op weg naar de Algemene Verga
dering van de Verenigde Naties een
bezoek brengen aan Tokio. Hij zal 26
en 27 september in de Japanse hoofd
stad zijn.
Advertentie
en de volgende
belangrijke gebeurtenis
de 78ste Damesbeu rs van de
Dameskroniek vanaf dinsdag
27 september 2 uur, Houtrust,
Den Haag. Entree slechts f 1.25,
alles inbegr., ook modeshows
en Noviteitencentrum.
Bezoekt de Damesbeurs
en U spaart geld!
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG Meer dan vroeger viel op
deze Prinsjesdag op, dat het publiek
minder juicht, maar meer klapt. Her
haaldelijk werden de Gouden koets of
een van de militaire onderdelen van
de stoet met applaus begroet. Zou hier
invloed zijn te bespeuren van de Rus
sische gewoonte, waar het begroeten
met handgeklap ingeburgerd is
De zon brak om precies 12 uur 45 door,
tot groot genoegen van iedereen be
halve van die militairen, die staande
in de zon voor de afzetting moesten
zorgen. Op het Binnenhof sloeg een der
leden van de prinses Irene brigade dan
ook na twintig minuten zonneschijn
voorover tegen de grond.
Het ceremonieel klopte gisteren niet
steeds. Bij het voorrijden voor de
Ridderzaal ontstond kennelijk tijdnood,
zodat de koetsen van de hofdignitaris-
sen met twee tegelijk naast elkaar
voor de ingang stil hielden. Dat ver
oorzaakte somber wenkbrauwfronsen
bij de hoge militaire autoriteiten.
De paarden, die het rijtuig van opper-
ceremoniemeester viee-admiraal Rost
van Tonningen trokken, toonden zich
bij het wegrijden weerspannig. Twee
lakeien en de koetsier hadden de
grootste moeite de dieren er van te
weerhouden te steigeren. Tenslotte
schoot de koets met onwaardige snel
heid, de opperceremoniemeester mee
sleurend, het Binnenhof af.
Het is de Haagse hoofdcommissaris van
politie J. H. A. K. Gualtherie van
Weezei nog steeds niet beschoren bij
de koninklijke stoet te zijn ingedeeld.
Ieder jaar rijdt hij op zijn schimmel
voorop, met zijn adjudant en negen
ruiters van de gemeentepolitie. Maar
volgens de officiële opgave begint de
stoet pas daarna. De hoofdcommis
saris en zijn mannen gaan „vooraf",
aldus die opgave.
Buiten de muren van het Binnenhof
vonden de militairen even rust. Het
garderegiment grenadiers, zo stram
in de stoet, liet tijdens de plechtig
heid in de Ridderzaal, op het Buiten
hof alle discipline varen. Uit de pa
troontassen kwamen sigaretjes te
voorschijn, de hoge kolbakken werden
zo lang op straat gezet en hartelijke
betrekkingen werden aangeknoopt
met het publiek.
Hagenaars, die lange tijd moeten wach
ten, nuttigen bij voorkeur etenswaren
die zo veel mogelijk rommel maken
zoals pinda's, sinaasappelen en aller
hande zaken aan stokjes en in zakjes.
Dat kon de reinigingsdienst constate
ren die na afloop met groot materieel
moest uitrukken om de boel op te
ruimen.
Wie van negen uur af zijn plaats langs
de route bezet houdt, kan het niet
waarderen als vijf minuten voor één
een politieman vlak voor zijn neus
komt staan. Dat overkwam een Haag
se dame, die echter niet op haar
mondje bleek te eijn gevallen. De po
litieman moest het veld ruimen: hij
ging achter een der bomen op het
Lange Voorhout schuilen.
DEN HAAG En toch
scheen de zon! De regen van
maandagavond, de sombere
weersvoorspelling en de aan
trekkingskracht van de tele
visie hebben op Prinsjesdag
1960 minder mensen op de
been gebracht dan andere ja
ren. Maar de thuisblijvers
hebben ongelijk gekregen:
Toen om één uur de als altijd schit
terende stoet met de Gouden koets
waarin dit jaar de Koningin, prins
Bernhard en de beide oudste prinsessen
waren gezeten door het hart van
Den Haag trok was de dreigende lucht
opgetrokken en de zon doorgebroken.
Het was daarom met oprechte vreugde
dat de tienduizenden langs de route
de koninklijke familie toejuichten en
-zwaaiden.
EREWACHT
Om vijf minuten voor één kwamen
de grenadiers uit een donkere zijstraat
het Voorhout opmarcheren. De zon
straalde op hun glimmende uitmonste
ring en op de instrumenten van de Ko
ninklijke militaire kapel. Het publiek
applaudisseerde voor de kranige gre
nadiers toen zij zich op het middenpad
van het Voorhout opstelden. De men
sen drongen tegen de ijzeren hekken
aan en kinderen werden op de schou
ders van vaders en moeders gehesen.
De vijf koetsen, die de Gouden koets
vooraf gingen, kwamen voorgereden.
De koetsiers met hun witte pruiken
onbeweeglijk, de paarden trappelend.
Nadat de hofdignitarissen waren inge
stapt rolde de Gouden koets voor, glin
sterend en fonkelend, met acht paar
den, acht koetsiers en acht lakeien.
De erewacht van de garde jagers in
het mosgroene ceremonieel tenue pre
senteerde het geweer. De kapelmeester
keek gespannen naar de voordeur van
het kleine paleis en op het moment
Advertentie
OVER DE GOEDE TOON EN GLADSTONE
Wafwafzegt Bello. Hij wil
óók graag mee op visite.
Begrijpelijk, die „brave kerel"
laat het baasje of vrouwtje niet
graag in de steek. En U hèm
niet. Nochtans: vóór U ergens
op bezoek gaat met Uw trouwe
makker éérst even informeren
of U hem mee kunt brengen.
Misschien komt U bij een heel
precieze huisvrouw die, met een
hond op bezoek, de schrik krijgt
voor haar kleed en meubeltjes.
Of voor haar poes, die hij het
zien van een hond metéén in de
gordijnen klautertDus?
Eerst even informeren. Dat is
hofTelijk en attent. Weet U wat
ook zo hoffelijk en attent is?
Gladstone sigaretten presen
teren. Want Gladstone is - met
of zonder filter - de sigaret die
ledereen voldoening schenkt.
VOORNAAM EN AANGENAAM
20 STUKS F 1..
Van onze parlementaire redacteur
Het deed bepaald huiselijk aan, de
Koningin in de Ridderzaal de tekst van
de Troonrede naast zich op de troon
te zien neerleggen en vervolgens haar
tasje te zien open maken om er haar
bril uit te halen. Zij ging recht zitten,
zette de bril op. nam het papier en
begon te lezen, alles op haar gemak,
In de tussentijd hadden de dames
onder de aanwezigen al gelegenheid
gehad om elkaar toe te fluisteren dat
de Koningin er toch niet zo gebruind
uitzag als men wel had mogen ver
wachten nu de koninklijke familie pas
zondag de Italiaanse zon vaarwel had
gezegd.
Zachte stem
De grote overgang van de zorgeloze
vakantieweken aan de Middellandse
zee naar de zorgvolle staatszaken onder-
de Hollandse regenluchten was waar
schijnlijk reden dat de vorstin de aan
vang van de Troonrede langzaam en
met zachte stem voorlas, als ware het
om voorzichtig-aan even te wennen
aan de sfeer.
Die sfeer was als vanouds, met
uniformen van de diplomaten, de mili
tairen, de leden van de Raad van State
en nog steeds ook wel van de Neder
landse politici, hoewel het pak van een
kamerlid eigenlijk toch maar sobertjes
en somber afsteekt bij de pracht zoals
die kan worden tentoongespreid door
bij voorbeeld mr. P. W. J. H. Cort van
der Linden, die nog de enige is die de
originele uniform van staatsraad draagt
en door de opperceremoniemeester N.
A. Rost van Tonningen in zijn tenue
van vice-admiraai. Het was weer de
oude sfeer van de grote hal met de
vlaggen en de bloemen langs de wan
den, het rode tapijt en de zee van
licht over al dit geschitter rond de vier
tronen op het verhoog midden in de
zaal.
Plechtig als altijd was weer de
binnenkomst van Koningin, Prins en
prinsessen, waarbij het opviel dat
prinses Beatrix en prinses Irene werden
begeleid door twee socialisten, namelijk
het Eerste-Kamerlid mej. mr. M. Tjeenk
Willink en het Tweede-Kamerlid J. G.
Suurhoff.
Het kabinet zat weer, voltallig op
minister mr. J. M. A. H. Luns na. in
jacquet tegenover de troon. Minister
mej. dr. M. A. M. Klompé stak als
enig vrouwelijk lid van dit gezelschap
in haar romig witte toilet vreugdig af
tegen het zwart van de pandjesjassen
harer collega's. Haar hoed had een
lichte Nieuw-Guineatoets in de vorm
van witte en gele paradijsvogelveren.
Trouwens er waren zeven Papoea's bij
de plechtigheid, gezeten onmiddellijk
achter de volksvertegenwoordigers.
Der traditie getrouw eindigde de
plechtigheid met het door voorzitter
mr. J. A. Jonkman ingezette „Leve de
Koningin". De zitting was geopend, de
Koningin vertrok, buiten werd de ere
wacht in het geweer gecommandeerd
en even later verlieten ook de volks
vertegenwoordigers de oude hal om
zich te gaan verkleden. Want een uurtje
later zou hun werk weer beginnen.
dat de deur openging zette de kapel
het Wilhelmus in.
De Koningin, gekleed in een zacht-
lila robe en een lila hoed schreed over
de rode loper naar buiten, groette het
vaandel en nam plaats in de koets. Na
haar kwamen prinses Beatrix in een
blauw gewaad en prinses Irene in een
gebloemde robe op wit fond. Prins Bern
hard, gekleed in het admiraalsuniform
van de Koninklijke marine, _nam als
laatste plaats in de koets.
GEJUICH
Het Wilhelmus klonk nog toen de
koets afreed en daarom aarzelde het
publiek met zijn toejuichingen. Maar
toen de laatste klanken verstorven wa-
Gespannen toekijkend hebben
enige Papoea-landsdienaren, voor
een langdurige excursie naar Neder
land gekomen, meegemaakt hoe
hun Koningin de Staten-Generaal
opende.
ren werden de klokken van de Kloos
terkerk en de minuutschoten op het
Malieveld overstemd door het gejuich
van de duizenden mensen.
Langzaam verdween de koets onder
het goudkleurig bladerdak van het
Voorhout dat nu en dan heel oneer
biedig een bruin blad op 'de koets liet
vallen.
Omstreeks tien over één bereikte de
stoet het Binnenhof aan de kant van
het plein, waar duizenden mensen zich
hadden opgesteld. Staande op van thuis
meegebrachte of in de stad gekochte
krukjes rekte men de halzen om een
glimp op te vangen van de Gouden
koets en de inzittenden.
Toen het eerste rijtuig waarin de
ceremoniemeester direct achter de
Koninklijke militaire kapel onder de
eeuwenoude poort van het Binnenhof
doorreed ging er op het Binnenhof al
een luid gejuich op. Achtereenvolgens
reden voor een rijtuig met de vier oud
ste kamerheren, een rijtuig met de
grootofficieren, een rijtuig met de
grootmeesteres en de dame du palais en
een rijtuig met de opperceremonie
meester.
NAAR RIDDERZAAL
Nadat dit laatste rijtuig voor de
Gouden koets was voorgereden klonken
voor de erewacht van het garderegi
ment prinses Irene en het Korps ma
riniers de commando's „presenteert ge-
Jhr. E. C. H. de Jonge heeft het
Koninklijk echtpaar gistermiddag,
namens het in 1949 ter gelegenheid
van het koperen huwelijksfeest van
koningin Juliana en prins Bernhard
gevormde comité, het park rondom
het paleis Huis ten Bosch over
gedragen. Het comité had zich inder
tijd belast met het aanbieden van
een geschenk namens het Neder
landse volk. De aanleg van het park
is daar een onderdeel van.
weer". Direct hierna zette de Mari
nierskapel het Wilhelmus in en reed
de Gouden koets voor.
Achtereenvolgens stapten uit konin
gin Juliana, prinses Irene, prinses Bea
trix en prins Bernhard. De leden van
het koninklijk gezin brachten de groet
aan het vaandel en bestegen daarna
het bordes van de Ridderzaal.
Aan de ingang werden zij ontvangen
door de commissie van in- en uitge
leide om vervolgens, voorafgegaan door
de ceremoniemeester, acht kamerheren,
de grootofficieren en de opperceremo
niemeester, de Ridderzaal te betreden.
De ceremoniemeester kondigde de
komst van de Koningin aan.
Zodra het koninklijk gezin gezeten
was plaatsten zich rechts van de Ko
ningin de grootmeesteres en links de
dame du palais. Het uitspreken van de
troonrede, dat tot ongeveer half twee
duurde, werd door alle aanwezigen op
het Binnenhof in stilte aangehoord.
Het was bijna twee uur toen de
marsmuziek van de Koninklijke mili
taire kapel de terugkeer van de stoet
op het Voorhout aankondigde. De klok
ken begonnen weer te luiden en aan
het begin van het Voorhout werden de
blauwe broeken en zwarte jassen van
de grenadiers weer zichtbaar. Zij moch
ten zich verheugen in de bijzondere
waardering van het publiek dat hen
ook nu weer met een hartelijk applaus
begroette.
VOORBIJ
De zon was inmiddels verdwenen en
de ceremonie bij aankomst ging nu wat
vlugger.
Drie van de vijf koetsen reden door
zonder dat de inzittenden uitstapten. Het
rijtuig van de grootmeesteres en de da
me du palais hield halt zodat het pu
bliek nog eens de kans kreeg de fraaie
toiletten van de dames te bewonderen.
De eerste stalmeester, majoor Bi-
schoff van Heemskerck, op zijn fraaie
witte paard op het pleintje voor het
paleis trok aller bewondering. Maar
dat duurde slechts kort want even later
reed de Gouden koets weer voor.
De garde jagers van wie er ditmaal
niet een is flauw gevallen en de kapel
van de Luchtmacht speelden het Wil
helmus. Nu kende het publiek geen
aarzeling en juichte luid.
De Koningin, de twee prinsessen en
prins Bernhard groetten het vaandel
en verdwenen in het gebouw om even
later op het balkon te verschijnen.
Vriendelijk wuivend naar alle kanten
beantwoordden zij het gejuich van de
duizenden, die zich hier hadden opge
steld.
En dan was het sprookje afgelopen.
Het lange wachten was beloond. Nau
welijks een minuut later reden de Weel
prozaïsche hofauto's voor om het ko
ninklijk gezin naar het Huis ten Bosch
te brengen.
Grote paraplu's moesten de vier
traditionele rijtour door Den Haag
oranjezon liet dit jaar verstek gaan.
prinsessen tegen de regen bij de
beschermen; de even traditionele
