Valse start van Hary
R'
GROTE SUCCESSEN VAN
RUSSISCHE ATLETEN
Veel zenuwen om derde
medaille voor Oranje
Geprikkeld en nerveus publiek keek in doodse stilte toe
$?KLEAr
Ontmoedigde
John Thomas
kreeg met
zijn sprong
KONINKLIJKE BELANGSTELLING
VIERKANTE
Vrijdag 2 september 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 9
door RU DE GROOD
Zenuwen
Weer
Fluiten
Weg
Leeg
Hoogtepunt
Waterpoloteam
verloor van V.S.
MEER
METERS
UIT
EEN
GROTE
BUS
Tsjechische
Negen uit Oosten
Favoriete iveg
Moens
ATLETIEK
ZWEMMEN
Alleen
Laatste sprong
Onzekerheid
HARDE STRIJD IN 10 SECONDEN
ROME Het stadion trilde van ingehouden spanning! Alle atleten, juist nog in volle actie ter ver
overing van Olympische eer, legden hun moede lichaam een ogenblik in het gras. Niemand wilde deze
historische strijd missen, de strijd op de 100 m hardlopen, het glorienummer van de Olympische Spe
len, het basisnummer van alle sportbeoefening. Twee duiven, die kennelijk nog achtergebleven waren
van de openingsceremonie, klapwiekten naar het dak om van daaruit deze strijd te kunnen gadeslaan
en zelfs de uitermate in yells getrainde Duitse kolonie zweeg. Wat overigens een zeldzaamheid is.
De spanning lag voelbaar in het sta
dion. Slechts de radiosprekers boven in
de hoofdtribune waren hoorbaar en zelfs
hen siste het publiek „stilte" toe. Het
publiek kon niet veel hebben op dit
ogenblik, het was geprikkeld en nerveus.
Een hoorbare zucht steeg op, toen de
starters de lopers naar de startblokken
riepen. Daar kwamen zij: driq blanken
en drie kleurlingen, het gewone beeld
van elke Olympische finale op deze af
stand. Nu was het nog altijd zo geweest,
dat de natuurkrachten van de laatsten
de doorslag hadden gegeven tegen de
overcultivering van de blanken. Maar nu,
nu was de Duitser Hary favoriet en bij
de Amerikanen had David Sime zich de
laatste tijd de snelste getoond. Slechts de
verrassende Cubaan Figuerola vormde
een onbekend element in deze strijd,
want de Brit Peter Radford had zich in
het afgelopen seizoen enkele malen laten
zien.
Daar kwamen ze: Hary zichtbaar ner
veus maar beheerst, Sime zenuwachtig
en het sprak uit elk van zijn bewegingen;
Norton en Budd, de beide Amerikanen,
gelaten en rustig; Peter Radford met
verkrampte kaken en Figuerola onwen
nig. zenuwachtig en stuntelig.
„Op uw plaatsen!". De lopers kropen
in hun startblokken, schikten en ver
schikten hun handen en lichamen en
slechts de Engelsman viel meteen in de
goede houding.
„Klaar?" En toen zou vier secon
den later het startschot moeten volgen.
Maar meteen was Sime weg en het was
alsof hij met een onzichtbare draad aan
zijn concurrenten was vastgebonden, zo
trok hij hen mee uit de startblokken.
Het schot kwam uiteraard niet. Even
was de spanning in het stadion, dat bij
het vertrek van Sime een kreet had ge
uit, gebroken, maar allengs keerde de
rust en de voelbare stilte terug.
„Op uw plaatsen!". Nerveuzer dan te
voren kropen de atleten weer naar hun
plaatsen en knielden daar. Zwaar drukte
de ongekende spanning op ieder van de
70.000 in dit stadion, een spanning die
zich hier en daar ontlaadde door gilletjes
en gesmoorde uitroepen, die over de tri
bunes schenen te dwalen.
„Klaar". In een flits verhieven zich de
zes ruggen en ieder van de lopers pro
beerde die volledige balans te vinden, die
hem na het schot het meeste voordeel kon
bezorgen. Trillend en lichtelijk wankelend
stonden zij daar. Daar ging het schot en
meteen knalde er een tweede overheen.
Niemand wist waarom, totdat het start
blok van Hary met het gele plakaat ver
sierd werd ten teken van het feit, dat
volgens de starter hij te vroeg was ver
trokken.
De Duitser schokschouderde even en
hij wist dat hij misschien wel in het schot
was gevallen, maar te vroeg vertrokken,
neen. En ik kon hem geen ongelijk geven.
Hij vertrok pas toen het schot geklonken
had en vermoedelijk was de starter ver
rast door het bliksemsnelle vertrek van
de Duitser, dat hem als iets onwaarschijn
lijks geschenen moet hebben. Misschien
ook het publiek, dat met ons ervan over
tuigd was, dat er niets aan deze start
mankeerde en dat hij volkomen zuiver
was. Met een fluitconcert van allure werd
de starter om beide oren geslagen en
toen hij later het stadion verliet, zou hij
er nog één krijgen.
Een starter uitgefloten.Kunt u nu
iets voelen van de zenuwzagende span
ning, die deze start meebracht? Het pu
bliek reageerde zijn spanning af in het
fluitconcert en de spanning moet wel ont
stellend groot zijn geweest
Weer werden de lopers teruggeroepen.
Langzaam kwamen zij; ongerust, maar be
heerst zetten zij zich weer en geen van
hen keek naar de eindstreep, bang daar
een nederlaag te zien staan aan het einde
van de baan.
„Klaar?" Wat moet er op dat ogenblik
zijn omgegaan in Hary en in Sime, de
twee grote favorieten? Zij wisten dat
een tweede foutieve start uitsluiting met
zich mee zou brengen, het einde van een
jarenlange voorbereide finale. Zij wisten
ook, dat een ogenblik van aarzeling, ge
zien de kwaliteit van de tegenstanders,
hen die ene tiende seconde zou kunnen
kosten, die zij aan de eindstreep zo hard
nodig zouden hebben. Zij dwongen zich
tot rust en voerden door een innerlijke
concentratie hun reactievermogen op
tot het uiterste.
„Pats!" zei het schot en alsof er een
bliksem door hem heensloeg, vertrok
Hary en had meteen een halve meter
voorsprong op de anderen. Sime was net
iets te laat weg. En hij wist zich op dat
ogenblik reeds door Hary verslagen.
Snel klom hij op tot de hoogte van zijn
beide landgenoten Norton en Budd, die
op een halve meter afstand Hary volg
den. Heel kort daar achter lag Radford
en Figuerola was onder het geweld van
de spanning bezweken en lag iets achter
de Brit. Na ongeveer 50 m lanceerde
Radford een aanval en hij zoog hierin
de Cubaan, die nu naast hem lag met
zich mee en kwam op gelijke hoogte van
de Amerikanen. En toen rnoet Sime in
de hoek van zijn rechteroog dat witte
shirt van de Engelsman hebben gezien.
Hij was de enige van de Amerikanen
die nog in staat was deze aanval te pa
reren. De enige, die op dat ogenblik,
waarop de grote uitputting snel nader
de, zijn allerlaatste reserves in de strijd
kon gooien. O. het speelde niet om grote
verschillen. Het waren centimeters en
millimeters, waarom werd gevochten.
Maar dan wel aan de uiterste rand van
het menselijk vermogen.
Sterk drong Radford op en Sime wist,
dat hij het niet lang meer kon maken.
Hary was hem ver voor en werd geen
ogenblik meer bedreigd. Het goud was
voor hem Sime verkeken, maar het
zilver moest hij, kost wat kost. voor zijn
land redden. Hij voelde zijn krachten af
nemen, maar daar was de eindstreep. Hij
kon niet meer In die laatste wanhopige
poging om nog iets te redden, op het
ogenblik dat zijn benen hun diensten
verder weigerden, gooide zijn wilskracht
zijn uitgeputte lichaam over de eind
streep heen, waar het enkele meters over
de baan voortgleed en dan bleef liggen.
Onmiddellijk kwamen zijn beide land
genoten en tilden hem op. Hij kon nau
welijks meer staan. En terwijl het pu
bliek vooral de Duitsers op de tribunes
Hary staande een ovatie bracht, werd
hij door Norton en Budd teruggebracht
naar de startplaatsen, waar de bank
stond waarop hij kon gaan rusten. Hij
had gedaan wat in zijn vermogen lag en
hij was geslaagd. Het was voor hem de
grootste voldoening, groter dan het feit
dat hij ten om-echte dezelfde tijd kreeg
toegewezen als Hary: 10.2 sec.
En Hary? De Duitser maakte, ver voor
dat de luidspreker het kon meedelen,
bekend dat hij had gewonnen en hij ge
noot er zichtbaar van met volle teugen.
Het enige wat hem speet zo vertelde
hij mij na afloop was dat de Canadees
Jerome, die met hem wereldrecordhouder
is op deze afstand in 10 sec. precies niet
in de finale was gekomen. Hij had dan
kunnen laten zien wie de s terkste was
Maar Jerome lag op dat ogenblik in
de masseerkamer en werd gekneed aan
die ene spier, die hem in de halve finale
verraden had als gevolg waarvan hij plot
seling niet meer kon lopen. Hij was in
het gras gevallen en had vijf minuten
lang gehuildHet was het Olympisch
verdriet na zoveel Olympische vreugde-
door Ru de Grood
ROME Eindelijk krijgen wij
het gevoel, dat in Rome de Olym
pische Spelen aan de gang zijn.
Tot nu toe scheen het, dat wij
toevallig in dezelfde stad een
aantal sportwedstrijden bezoch
ten, waarover wij u moesten ver
tellen, wedstrijden, die vaak de
sfeer misten, die onverbrekelijk
aan dit tornooi verbonden moet
zijn-
Maar met de komst van de atletiek,
met de voortdurende aanwezigheid in het
majestueuze Olympische stadion van de
tienduizenden, die elke prestatie, groot
of klein, toejuichen, is de waarlijke
Olympische sfeer eindelijk Rome komen
binnenwaaien en kan het feest een hoog
tepunt bereiken.
Gisteren gebeurde dat dan ook enkele
malen. Zoals bij de finale op de 100 m.
heren, een van de spannendste uit de
Olympische geschiedenis die door de
Duitse wonderloper Hary werd gewonnen
in 10.2 sec. voor de Amerikaan Sime (10.2
sec.), de Engelsman Peter Radford (10.3
sec.), de Cubaan Figuerola (10.3 sec.), de
Amerikanen Budd (10.3 sec.) en Norton
(10.4 sec.), waarmee voor de eerste maal
sedert lange, lange jaren de aanwezige
blanken de kleurlingen volledig de baas
bleven.
Een hoogtepunt was ook het hoogsprin
gen voor heren, dat de grootste sensatie
bleek, die vermoedelijk deze Olympische
Spelen zullen krijgen: Thomas, de onver
slaanbare Amerikaanse hoogspringer, die
al een jaar lang als overwinnaar was be
schouwd, werd niet alleen zo maar ver
slagen, maar bovendien gebeurde dit door
twee Russen Shav Lakadze en Brumel.
De winnaar van Melbourne, Dumas, was
op het ogenblik dat dit drietal de laatste
strijd uitvocht,, al lang, heel lang uit de
strijd verdwenen.
Deze hoogtepunten wil ik uechter
apart vertellen.
Rusland was gisteren overigens zeer in
trek bij het Olympisch goud. In het
ROME. In de strijd om de vijfde
tot en met achtste plaats heeft het Neder
lands waterpoloteam gisteravond laat
met 76 van de Ver. Staten verloren.
Het scorebeloop was Wolf (VS) 10;
Van Dorp 11: Tisue (VS) 3—2: Vriend
22; Tisue (VS) 32; rust; Crawford
4—2; Van der Zwan 4—3; Tisue (VS)
5—3; Van der Zwan 5—4; Crawford (VS);
64: Van der Zwan 65; Van Dorp 66;
Volmer VS 7—6.
Advertentie
4.
95
Irena Press bezorgde Rusland opnieuw een gouden medaille. Op het nummer
80 meter horden was zij alle andere atletes te snel af.
speerwerpen was de wereldrecordhoud
ster, de Russin Ozolina onbedreigd. In de
kwalificatie kwam zij met haar speer al
tot een afstand in haar eerste worp
die voor de anderen onbereikbaar was:
53.25 m en in de finale bereikte zij op
nieuw met haar eerste de beste worp een
nieuw Olympisch record: 55.98 m, waar
mee zij haar landgenote Iaounzeme (53.86
m) onttroonde.
Maar uitermate verheugend was dat de
Tsjechische Zatopkova, de vrouw van de
vroegere Tsjechische hardloper Zatopek,
evenals in Melbourne, opnieuw het zilver
won met een worp van 53.76 m, iets waar
mee het publiek veel hartelijker instem
de dan met de Russische overwinning.
Om het Russische succes op dit nummer
te vervolmaken, werd Kaledene derde met
een afstand van 53.45 m. Bij dit alles is
wel merkwaardig, dat al deze medaille
winnaressen hun winnende worp maak
ten tijdens de kwalificatie voor de finale-
groep omdat de spanning voor de fi
nale te veel voor hen was. De aanwezig
heid van deze spanning demonstreerde
zich overigens in de vele ongeldige wor
pen in deze finale, waarvan het aantal
groter was dan in de kwalificatieronden.
Hoe waar de woorden van Olga Co-
nolly-Fiketova dan ook waren, die zij mij
voor de Spelen toevoegde toen zij zei,
dat de Westelijke vrouwen kracht te kort
komen -— als gevolg van de vermage
ringskuren en de wil om de „lijn" te
behouden om zich in de atletiek-
wereld te kunnen handhaven.
Dit bleek duidelijk uit deze finale,
waarin van de dertien finalisten er niet
minder dan negen uit het Oostelijke blok
kwamen.
Van de zes laatste overgeblevenen was
alleen Anne Pazera een vreemde in deze
communistische bijt. Zij is Australische
en zij verrekte bij haar laatste worp een
spier, zodat zij gehavend uit dit zware
tornooi tevoorschijn kwam, overigens op
de laatste plaats.
Nog een Russische vlag ging gisteren
de hoogste mast in. Irina Press de on
weerstaanbare hordenloopster was veel
te snel voor de wereldrecordhoudster
Gisela Birkemeyer en voor haar andere
tegenstandsters. Met een veilige voor
sprong zeilde zij over de horden naar de
overwinning en er was niemand, die
haar ook maar een ogenblik kon be
dreigen. Niet Gisela Birkemeyer werd
echter verzilverd, maar de Engelse Carol
Quinton, het serieuze meisje, dat timide
op de buitenbaan vertrok, maar dat, toen
het merkte dat haar landgenote Mary
Bignal, Birkemeyer niet kon houden zelf
tot een aanval overging en in een uiter
mate sterke finish haar ware kracht vond.
Zij kreeg van haar landgenote die zich
verslagen wist na afloop twee dikke
zoenen op haar wangen. Slechts 0.1 sec.
achter Irina Press die in 10.8 sec. won,
kwam zij juist voor de Duitse over de
streep.
Er werden ook nog ontelbare hoeveel
heden series van loopnummers verwerkt.
De damessprinters kwamen in de baan.
En dan mocht het niet in de series zijn
deze dienden om een klein aantal
meisjes uit te schakelen in de kwart
finale beleefden wij de sensatie dat een
van de grootste favorieten voor de Olym
pische titel werd uitgeschakeld: de Au
stralische Betty Cuthberth, tweevoudige
gouden medaille winnares van Melbourne
Zij startte in haar serie met de Engelse
Hyman, de Amerikaanse Jones en de
Poolse Wieczorek. Terwijl de Engelse en
de Amerikaanse elkaar opvoerden tot
een gevecht van een zeldzame allure,
worstelde de Australische met de Poolse
zij aan zij. Zij mochit dan in dezelfde tijd
binnenkomen als de Poolse, de jury zag
haar later arriveren, werd daarmee vier
de en uitgeschakeld. En natuurlijk tra
nen «net tuiten.
Een 'uitermate grote indruk maakte
het Amerikaanse meisje Wilma Rudolph,
die de eerste kwartfinale won in 11.5
sec., de beste tijd van de dag; de Russi
sche Krepkina bleek op geen stukken
na in staat te zijn om haar te houden.
Maar de Russen hebben een andere troef
in Itkina feitelijk sterker op de 200
meter die haar kwartfinale in 11.7 sec.
won, voor de Duitse Hendrix en de Pool
se Richter, die beiden 11.9 sec. noteerden.
De Italiaanse Josa Leona bracht het
stadion tot waanzin door haar serie te
winnen, al kwam de tijd, die zij maakte
als een koude douche (12 seconden), zo
dat al die verhitte Italianen weer koel
op hun plaatsen konden gaan zitteh om
Cuthbert te zien uitschakelen, wat hen
overigens weinig deed.
De twee halve finales van de dag, de
400 meter en de 800 meter brachten mo
gelijk onverwachte resultaten, maar
toch geen verrassing.
Opmerkelijk was dat uit beide num
mers de Russen werden weggelopen. In
de hordenserie door Glen Davis, de win
naar van Melbourne in de tijd van 51.1
sec. Nog scherper liep zijn landgenoot
Cushman in de tweede halve finale; hij
werd met een tijd van 50.8 sec. de grote
favoriet en schakelde tevens de Rus, die
in deze serie zat, uit.
Zijn landgenoot Howard werd hier
tweede in 50.9 sec. en zo ligt dan een
drievoudige Amerikaanse overwinning in
het verschiet.
Op de 800 meter ontwikkelds zich alles
volgens plan. De eerste halve finale was
voor de Antilliaan Kerr, die echter een
nieuw Olympisch record moest lopen om
zich zijn tegenstanders van het lijf te
De triomfantelijke glimlach van de
Duitser Hary werd ditmaal aanvaard,
want hij had zich op de 190 meter de
snelste getoond. Rechts van hem de
Engelsman Peter Radford, die de bron
zen medaille won en links de enige
Amerikaan, Sime, wiens tweede plaats
met zilver beloond werd.
houden. Ook de Zwitser Wagli plaatste
zich in de finale met een tijd van 1.47,3
waarmee hij tweede werd. Zijn tijd over
de 400 meter van 52,5 seconden getuigt
echter van grote moed, en hij zal daarom
ook in deze finale bepaald een rol van
betekenis spelen.
In de andere serie wandelde de Belg
Moens naar een gemakkelijke finaleplaats
in 1.47,4 en hij kon zich de weelde ver
oorloven om de Nieuw-Zeeiander Snell
vóór te laten gaan. Van dit spel werden
zowel de Amerikanen als de Russen het
slachtoffer. Hierdoor is de 800 meter
volgens traditie een vrijwel Europees
nummer geworden met als gasten de
Antilliaan Kerr en de Nieuw-Zeelander
Snell
Dan was er verder nog de hindernis
loop over drie kilometer, die te weinig
om het lijf had om u hiermee te plagen.
Maar de finale wordt anders, en dan
zullen we u vertellen wat hiermee aan
de hand is.
800 m HEREN
800 meter heren: Voor de finale 800 meter
heren hebben zich geplaatst: Kerr (Jamaica,
1.47.1, nieuw Olympisch record), Peter Snell
(Nieuw-Zeeland, 1.47.2), Waegli (Zwitserland,
1.47.3), Matuschewski (Duitsland, 1.47.4), Ro
ger Moens (België, 1.47.4) en Paul Schmidt
(Duitsland, 1.47.8).
FINALE 100 m HEREN
Finale 100 meter heren: 1. Armin Hary
(Duitsl) 10.2 sec. 2. Dave Sime (VS) 10.2 sec
3. Peter Radford (GB) 10.3 sec. 4. Ed Figue
rola (Cuba) 10.3 sec. 5. Frank Budd (VS)
10.3 sec. 6. Ray Norton (VS) 10.4 sec.
FINALE 80 m HORDEN DAMES
Finale 80 meter horden dames*. 1. Irina Press
(Rusl) 10.8 2. Carol Quinton (Eng) 10.9 3
Gisela Birkemeyer (Did) 11 4. Mary Bignal
(Eng) 11.1 5. Galina Bystrova (Rusl) 11.2 6.
Rimma Kosheleva (Rusl) 11.2.
FINALE SPEERWERPEN DAMES
Finale speerwerpen dames: 1. Elvira Oza-
lina (Rusl) 55,98 meter 2. Dana Zatapekova
(Tsjsl.) 53,78 meter 3. Birute Kaladene (Rusl)
53,45 4. Peskova (Tsjsl) 52,56 5. Figwer (Po
len) 52,33 6. Pazera (Austr) 51,15.
FINALE HOOGSPRINGEN HEREN
Finale hoogspringen heren: 1. Robert Shav-
lakadze (Rusl) 2.16 meter 2. Valery Brumel
(Rusl) 2.16 (Ol ree) 3. John Thomas (VS)
2.14 4. Viktor Bolchov (Rusl) 2.14 5. Stig
Petterson (Zweden) 2.09 6. Charles Dumas
(VS) 2.06.
FINALE 4 x 100 m.
WISSELSLAG HEREN
Final® 4 x 100 m. wisselslag est. heren:
1. Ver. Staten, 4.05,4 (nw wereld en. ol.
record) 2. Australië, 4.12,0 3. Japan, 4.12,2
4. Canada, 4.16.8 5. Rusland, 4.16,8 (z.t.) 6.
Italië, 4.17,2 7. Gr. Britt. 4.17,6 8. Neder
land Jiskoot, Mensonides, Korte weg ei
Kroon) 4.18,2).
FINALE 400 m VRIJE SLAG DAMES
Finale 400 meter vrije slag dames: 1. Chris
von Saltza (VS) 4.50,6 2. J. Cederqvist (Zwe.
den) 4.53,9 3. Tineke Lagerberg 4.56,9
4. Ilse Konrads (Austr) 4.57,9 5. Dawn Fraser
(Austr) 4.58,5 6. N Rae (G Br) 4.59,7 7.
Corrie Schimmel 5.02,3 8. B Seger-
stroem (Zweden) 5.02,4.
SERIES 100 m RUGSLAG DAMES
Tweede serie: 1. Lynn Burke (V.S.) 1.09.4
(Olympisch record); 2. Ethel Ward Petersen
(Denemarken) 1.12.6; 3. Ingrid Schmidt
(Did.) 1.13.1; 4. Marilyn Wilson (Austr.)
1.13.8; 5. Rini Dobber (Ned.) 1.14.2;
6. Mej. Klipova (Rusland)) 1.14.5; 7. Mej.
Vetteerli (Zwits.) 1.19.6; 8. Mej. Theis
(Luxemburg) 1.23.9.
Derde serie.: 1. Ria van Velsen
(Ned.) 1.11.1; 2. Satako Tanaka (Japan)
1.11.5; 3. Natalie Steward (GB) 1.12.0; 4.
Helga Schmidt (Did.) 1.13.3; 5. Mej. David
(Hong.) 1.15.7; 6. Anna Faidiga (Italië) 1,18.5;
7 Mej. van Parijs (België) 1.20.4.
Voor de finale plaatsten zich: 1. Lynn
Burke (VS) 1.09.4 (nw. Ol. record); 2. R i a
van Velsen (Ned.) 1.11.1; 3. Satako
Tanaka (Japan) 1.11.5; 4. Laura Ranwell
(Rhodesië) 1.12.0; 5. Natalie Steward (GB)
1.12.0; 6. Sylvia Lewis (GB) 1.12.2; 7. Rosy
Piacentini (Fr.) 1.12.2; 8. Nadine Delache
(Fr.) 1.12.5.
OME. De zon was al
achter het stadion ver
dwenen. De lampen ver
lichtten helder de piste
en gaven het gras een giftig groene
kleur. Op dat ogenblik, dat vrijwel
alle deelnemers van deze dag naar
huis waren, stonden er vijf atleten
aan het uiteinde van het hoofdveld
aan de springbak en vochten een
woedend duel uit: twee Westelij
ken tegen drie Russen.
Die Westelijken waren de Zweed
Pettersson en de Amerikaan John
Thomas, de Russen Bolshov, Brumel
en Shav Lakadze. En op dat ogenblik
vroeg ik mij af van welke kant de
strijd het heftigst werd gevoerd. Ver
moedelijk van de kant van de Rus
sen, die het gehele seizoen lang de
Amerikaan Thomas de lat hoger en
hoger hadden zien leggen en die pas
gestopt was, toen het wereldrecord
hoogspringen met een hoogte van 2,22
meter voorlopig onbereikbaar was.
rpHOMAS voelde zich alleen. In de loop
-l van de strijd had hij zijn landgenoot
Faust al op twee meter zien verdwijnen
en zijn ras- en landgenoot Dumas,
de winnaar van de Spelen te Melbourne,
was, nadat hij voor de hoogte van 2,06
meter niet was komen opdraven, op de
hoogte van 2,09 meter gesneuveld. En
toen was hij met vier anderen overgeble
ven. Pettersson, die het ongelijke in de
strijd voelde, weerde zich als een be
zetene en twee maal achtereen had hij
drie sprongen nodig gehad om over de
hoogte van 2,06 en 2,09 meter te komen.
Maar op 2,12 meter, juist toen Thomas
zelf even rust nam, zich bewust van zijn
kracht, kon de Zweed zichzelf niet meer
tot voldoende niveau verheffen om dit te
klaren. En toen stond Thomas met dé
drie Russen.
Shav Lakadze kwam ineens over de
2,14 meter, de twee andere Russen niet
en toen was het de beurt aan Thomas.
Een beetje nonchalant was zijn sprong
enhij miste ook. Meteen wilde hij
zijn sprong overdoen, maar de jury wei
gerde. Deze kleine twist ontlokte het on
dankbare publiek een fluitconcert, waar
van de Amerikaan schrok en zijn zwaar
beproefde moreel kreeg een nieuwe
schok.
Vlot kwamen alle drie bij een tweede
sprong over de hoogte heen en toen ging
men over naar de 2,16 meter.
WEER gelukte Shav Lakadze de eer
ste sprong, schijnbaar zonder moei
te en de zelfverzekerdheid van Thomas
begon onder dit alles te wankelen.
Weer volgden drie mislukte sprongen
van de anderen, gevolgd door een ge
slaagde sprong van Brumel. Bolshov
miste en toen kwam Thomas. Beter ge
concentreerd, maar kennelijk onder de
indruk van het voorafgaande, sprong hij
goed, maar zijn hand raakte de lat en deze
viel. Dit ontwrichtte hem volledig. En
nadat Bolshov ook voor de derde maal
meteen een poging deed om de hoogte
te halen, stond Thomas dan voor de be
slissing.
LANG bestudeerde hfl de situatie, lang
bad hij nodig voor zijn concentratie,
die maar niet wilde komen. Toen begon
hij te lopen maar in die loop lag de on
zekerheid over het slagen. Hij kwam
onder de lat, ging omhoog, maar zijn
„rol" kwam niet hoog genoeg en de lat
zeilde met hem naar beneden.
Uit! Hij, de grote Thomas, moest de
overwinning aan de beide Russen laten,
een overwinning die Shav Lakadze kreeg
nadat de hoogte van 2,18 meter on
bereikbaar was gebleken omdat hij
de 2,16 meter ineens en Brumel in twee
sprongen had gehaald.
Thomas kreeg een armzalige bronzen
medaille, na een jaar lang met het goud
gelopen te hebben. In de Amerikaanse
gebouwen van het Olympische dorp gin
gen daarom gisteravond de vlaggen
halfstok.
ROMEDe derde medaille die Ne
derland uit het Olympische zwem
bassin opviste, heeft ons het meest van
onze zenuwen gekost. In een voortref
feiijk gezwommen race, warin Tineke
Lagerberg vrijwel de gehele wedstrijd
in het zilver zwom, moest zij tegen het
einde van de 400 meter zoveel aanval
len pareren, dat wij met angst in het
hart ons afvroegen of zij het zou kun
nen houden.
En hoe dichter het einde naderde,
des te sterker zwommen haar tegen
standsters op. Reeds had zij de sterke
Zweedse Cederquist moeten laten lo
pen, maar toen kwamen Ilse Konrads
en Dawn Fraser met een geweldige
sterke finish naar voren. Moedig sloeg
Tineke terug.
Zij was vermoeid, maar een eind
sprint kon zij nog juist uit haar jeug
dige lichaam halen en met een duide
lijke voorsprong zorgde zij voor de
kapitale verrassing het geweldige
Australische tweetal van de medailles
af te houden en zelf de bronzen te ver
overen.
Hoeveel genoegen ons dit ook deed als
zodanig, nog groter was de vreugde om
dat dit gebeurde onder de ogen van het
koninklijke gezin, van wie de Koningin,
prins Bernhard en de prinsessen Beatrix
en Irene in het zwemstadion aanwezig
waren.
Zij juichten de prestatie van het Neder
landse meisje hartelijk toe en evenals
wij, zullen ook zij dat warme gevoel in
zich hebben voelen opkomen, toen bij de
overwinningsceremonie de Nederlandse
vlag mee in top ging. Het was een pleis
ter op de wonde, die ons in het begin
van de avond pijn had gedaan, toen wij
zagen hoe onze heren estafetteploeg op
de 4 x 100 meter wisselslag zo'n povere
laatste plaats moest innemen. Van de
andere kant had de goede tijd van Ria
van Velsen in de series op de 100 meter
rugslag weer heel wat goedgemaakt.
Op de 400 meter vrije slag was de Ame
rikaanse Chris von Saltza als de weer
licht vertrokken en had zich reeds in de
eerste 50 meter van een comfortabele
voorsprong verzekerd. Tineke Lagerberg,
die probeerde haar te volgen, verloor
weliswaar wat terrein, maar legde met
dit alles toch wel de basis voor een moge
lijke tweede plaats, die zij na 100 meter
reeds bezette. Tot ieders grote verrassing
huisden de Australische meisjes achter
in, en schenen niet vooruit te kunnen
komen, evenmin als Corrie Schimmel,
die op de buitenbaan in gevecht lag met
de Deense Segerström.
Gaandeweg zwom de Amerikaanse van
de andere weg, maar ook Tineke Lager
berg rukte steeds verder op. Na 300 me
ter lag zij al 1.4 sec. voor op Cederquist
en ruim 3% sec. op Konrads.
Toen, toen zette de Zweedse Cederquist
haar aanval in. Vrij snel liep zij op Ti
neke Lagerberg in, die probeerde haar
met enkele tussensprints kwijt te raken.
Dat lukte haar niet en 50 meter voor
het einde keerden beide meisjes gelijk
en toen was de Zweedse weg!
Daarna zwom Tineke ogenschijnlijk op
een gemakkelijke derde plaats. Schijn
baar, want in deze laatste 50 meter kwa
men de Australische meisjes terug. En
nu mocht Dawn Fraser niet al te ge
vaarlijk zijn, maar Ilse Konrads die vrij
dicht was genaderd, was dit in hevige
mate wel. Maar onze Bussumse zwem
ster wist zich nog juist te handhaven.
