ik zweefde boven
Schouwens kust
Zoutelande twee avonden in
de greep van kampeerders
HUIS 3
Wolkbreuk boven Goes en Zierikzee
Tien minuten op vierhonderd meter
Toekomst voor Wolf aartsdijk
ligt in het watertoerisme
Nieuwe boeken
door Zeeland
Duitse evangelische jongeren
brengen bezoek aan Veere
c
Zaterdag 27 augustus 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
„Opzij, los"
Onbehaaglijk
Doodstil f
Wonderlijk
„Wlijn kist"
Scherpe maatregelen uitgevaardigd
Politie trad krachtdadig op
Excessen
Pogingen van gemeentebestuur
Geitenfokdag
te Goes
Restauratie Witte
Brug in Zierikzee
TERNEUZENAAR KREEG
HARTVERLAMMING
Raad Kruiningen
Geestelijke en lichamelijke vorming
Uitgebreid programma
HV1SKAMERS EN STRATEN
WERDEN OVERSTROOMD....
Van één onzer verslaggevers
Haamstede. ik iag schuin
achterover, mijn benen bengel
den niet meer verticaal omlaag,
maar bevonden zich bijna horizon
taal. Tussen m'n wimpers doorglu
rend keek ik pal in de felle zon. En
nog steeds stegen we, steeds snel
ler, steeds hogerLet nu op",
zei kapitein Hinlopen. ,,Je krijgt
even een schok en dan zijn we los."
„Goed, kapitein", zei ik gekweld.
Gelijktijdig realiseerde ik me dat
er een bepaald vreesachtige onder
toon in m'n stemgeluid meeklonk....
alsof ik weer recruut was. Daar
kwam de schok, even veerde ik op.
Mijn lichaam trilde, de omgeving
trilde, alles trilde en toen een sul
zen en verder niets: ik vlóóg.
Al zat ik dan niet in een straal
jager en al doorbrak ik dan de
geluidsbarrière niet. Al was het
niet zo spectaculair, het was een
aparte ervaring: het zweefvlie
gen. Vorige week gebeurde het.
Bij vliegveld Haamstede aangeko
men had ik geruime tijd geboeid
staan kijken naar de zweverige
capriolen van de bijna veertig
jongelui van zes verschillende
zweefvliegclubs.
Naar hartelust beoefenden ze hun
sport. Argeloos was ik het veld op
gewandeld om „dat gezweef' eens
van nabij te bezien. Ik zag hoe ze
instapten. De één rustig en gerouti
neerd, met de houding van iemand
die het méér 'heeft gedaan. De an-
ier een tikkeltje (maar dan ook
echt een tikkeltje, en niets meer)
aerveus, omdat hij of zij de eerste
solovlucht ging maken.
„Allemaal opzij, jalos",
f ichalde de krachtige beveelstem
y van de sportieve kapitein der Ko-
(ninklijke Luchtmacht D IL Hinlo
pen over het groene veld. De kabel
achter de trekker spande zich tril
lend, en hup, de wielen maakten
zich los van de grond en „het"
zweefde. De piloot maakte hóóg bo
ven ons de kabel los. Het enige con
tact met „moeder aarde" werd ver
broken en fluks vloog hij vervolgens
het voor mijn gevoel angstig ruim
lijkende blauwe luchtruim in
Het besluit was spoedig genomen:
„kapitein, zou 'het mogelijk zijn een
vlucht mee te maken. Het hoeft
niet per se nu te zijn, maar...."
„Prachtig", antwoordde kapitein
Hinlopen, ,,u kunt direkt instap
pen." Een beetje overrompeld en
bedremmeld keek ik 'hem nog eens
aan: in burger gekleed, blond, groe
ne zonnebril. Dat was kapitein Hin
lopen, instructeur van jongens en
meisjes, behept met Icarusachtige
neigingen. En, het moet gezegd:
een geboren leider. Iemand die ook
nogal erg doortastend was vond
ik vooral toen me opviel hoe nie-
I tig de „kistjes" er in feite uitzagen.
Maar voordat ik goed en wel be
greep dat ik toch écht in een zweef
vliegtuig zat, klonk reeds de rustige
stem van Theo van Alphen van de
Gilzerijense zweefclub „Illustrious"
in m'n nabijheid: „ik zal de riemen
even vastmaken." De kapitein
kwam naast me zitten en ik dacht:
„het is net een auto." Maar het
was geen auto en omdat nog te ac
centueren zei kapitein Hinlopen ge
ruststellend: ,,o ja, die riemen zijn
ervoor om je eventueel hij het lan
den tegen verwondingen te bescher
men."
In tegenstelling tot mijn gewoonte
strekte ik me nu beslist onbehaag- -
•ijk uit. „Kapitein", merkte ik na- i
drukkelijk losjes op, „wat ik u nog
te vragen heb, zal ik dadelijk wel
doen, als we weer op de grond ko-
men." Opgewekt sprak hij: „Als de
landing tenminste lukt." Antwoord:
A
Enfin, even later vlogen we. Het
was een ervaring. Slechts de wind l
zoefde langs de cockpit en verder
was het stil, doodstil. Af en toe on
derbroken door de kapitein, die op
mooie plekjes wees, vér beneden
ons. De kapitein die me wees op
een zweefvliegtuig dat niet al te ver
verwijderd passeerde. „Die moeten
we in de gaten houden." Inderdaad,
het zou niet de eerste keer zijn dat
zweefvliegers botsten. We vlogen de
zee tegemoet. Links van me onder
scheidde ik als een grote groene
inktvlek Noord-Beveland. Daarach
ter rezen de forse contouren op van
de Veerse Dom.... En.onder me?
Daar stond als een petieterig speel
goedtorentje de vuurtoren van
Haamstede. Daar lagen de duinen,
als heipolletjes, maar toch, over het
Brouwershavense Gat kijkend, de
zelfde duinen zich verliezend in een
blauw waas: Goeree. Voorzichtig
draaide ik me om, bijna in de be
lachelijke veronderstelling dat één
lichaamsbeweging ons toestel uit
evenwicht zou kunnen brengen
Ja hoor, ik zag Schouwen. „Een1
wijds panorama ontrolt zich aan
uw oog" zou een gids zeggen.
Een vergezicht dat aan de einder,
waar nog heel vaag het eiland Tho-
len was te onderscheiden, werd be
heerst door de kerktoren van Zie-
rikzee. Vóór ons kabbelde als altijd
de zee: blauw en eenzaam.
Om eerlijk te zijn, dit zweven was
een wonderlijke ervaring. Iets wat
je later weer mee zou willen ma
ken, nog een keer en nog een keer.
En zij die aan dat verlangen, aan
dat snakken naar die vrije, onbe-
grijpelijk vriendelijke eenzaamheid
geen verweer kunnen noch willen
bieden, zij worden de ware zweef
vliegers. Althans, naar mijn be
scheiden mening. Helaas, ik heb het
maar kort mee kunnen maken. Bo
vendien betrekkelijk kort bij de
grond: misschien was het vierhon
derd meter. En misschien duurde
het tien minuten, al zal het dan in
mijn herinnering langer duren
Zoals kapitein Hinlopen zei, er
was geen termiek, hetgeen zoveel
wil zeggen als dat er niet voldoende i
opstijgende lucht aanwezig was om
Lang genoeg boven te kunnen ver
toeven. Daarom zeilden we met een
lange en gracieuze bocht onze aar
de tegemoet.
Snel werd alles groter. Vliegveld t
Haamstede werd van een nietig
groen vierkantje een angstig groot
weiland. De dwergjes werden men
sen en we begonnen onze landing
uit te voeren. Een lichte schok en
de wielen betasten de Schouwse
grond. De PH-One, Setbergh van
Slingsby, lestoestel voor elementai
re training, was geland. Ik stapte
uit en kon de zweefvliegers begrij
pen. En wierp vervolgens nog een
laatste liefkozende blik op „m'n i
kist", de PH-99.... Ik was „air-
minded" geworden!
ZOUTELANDE. Jongelui,
in leeftijd variërend van vijftien
tót twintig jaar, hebben de laat
ste dagen en vooral de avonden
Zoutelande uitgekozen als plaats
waar geknokt kan worden. Daar
door is aan de reeks van moei
lijkheden, die er dit seizoen in de
toeristensektor zijn geweest,
weer een toegevoegd. De moei
lijkheden begonnen toen vakan
tiegangers een plaatselijk café
bezochten en niet voldoende geld
bij zich hadden om hun consump
ties te betalen. Ook ontstond er
geharrewar over het gebruik van
de jukebox. De avond daarna
kwamen de herrieschoppers in
een nog groter aantal naar Zou
telande naar schatting waren
het vijftig man.
De jongelui het bleken kampeer
ders te zijn kwamen voor het meren
deel van buiten Zoutelande, onder meer
uit Valkenisse en Dishoek. Zij beweer
den naar Zoutelande te zijn gekomen
omdat er op hun kampeerterreinen
maar weinig te beleven was. De mees
ten waren afkomstig uit Bergen op
Zoom en omgeving.
Toen de „heren" probeerden auto's
aan te houden en op de kap van de
wagens te springen, werd de politie in
de zaak gemengd. Mede door ervarin
gen die de mannen van het gezag de
vorige avond hadden opgedaan, trad de
Hermandad bijzonder krachtig op.
Burgemeester J. de Pree van Zoute
lande deelde ons desgevraagd mee, dat
zijn gemeente om dergelijke oproer
kraaiers niet verlegen zit. Wanneer men
zich als gast niet gedraagt naar de re
gels van de gastheer, worden de maat
regelen die de overheid neemt steeds
strenger, terwijl het publiek van de
niet-willenden voortdurend meer last on
dervindt".
Uiteindelijk zijn in overleg met de
9 9
burgemeester van Koudekerke, en Big-
gekerke, de heer J. L. Dregmans, op
wiens grondgebied de jongeren kam
peerden, ongeveer twintig jongeren uit
gewezen. Zij hebben hun kampeertenten
moeten inleveren, die daarna werden
verstuurd naar de Nederlandse Kam-
peer-Centrale.
Langs het gehele kustgebied van Zou
telande tot Westduin (bij Vlissingen)
zijn maatregelen getroffen om in het
vervolg dergelijke excessen te voorko
men. In Koudekerke moeten de kam
peerterreinen om elf uur gesloten zijn.
Wie zich na die tijd op de openbare
weg bevindt, loopt onherroepelijk de
kans dat zijn kampkaart zal worden in
getrokken.
Naar wij ten slotte nog verne
men streeft men er op Walcheren
naar het kamperen zonder de
vereiste kampkaart of kampeer-
pas tegen te gaan. Zowel in Zou
telande als in Koudekerke wor
den de kampeerders regelmatig
door de politie gecontroleerd.
WOLFAARTSDIJK. Voor de
gemeente Wolfaartsdijk ligt een
nieuwe toekomst te wachten in
het watertoerisme. Dat staat on
omstotelijk vast. Het gemeente
besuur beijvert zich dan ook
sterk om pogingen in die richting
te ondernemen. En die pogingen
schijnen met succes bekroond te-
worden, al is dan sprake van een
nog maar bescheiden begin.
De waterskischool van Ferdy
Meulenberg heeft zich in Wol
faartsdijk gevestigd en trekt tij
dens de oefeningen drommen
mensen naar de boorden van de
Zandkreek. De oude haven werd
gedurende het zomerseizoen re
gelmatig „bevolkt" door een 20-
tal jachten. En dan is er het rus
tige veerhuis bij de aanlegstei
ger van de provinciale stoom
bootdiensten, dat niet over be
langstelling te klagen heeft.
Weliswaar een klein begin, maar
de vaste wil om iets in de recre
atieve sector te bereiken is aan
wezig.
In de komende jaren zal Wolfaarts
dijk ongetwijfeld nog een belangrijke
functie blijven vervuilen als plattelands
gemeente, hoewel het wegtrekken
der inwoners ook daar een rol speelt.
En om de zuigkracht naar andere, gro
tere gemeenten, tegen te gaan, zullen
voorzieningen op het gebied van de re
creatie noodzakelijk zijn. Voor een nieu
we ontwikkeling van de gemeente zal
het in die richting gezocht moeten wor
den. Nu de contouren van het Veerse
meer zich steeds meer gaan aftekenen
is het gemeentebestuur er als de kip
pen bij om het toerisme te bevorderen.
Met name het watertoerisme, want in
deze sector liggen grote kansen voor
Wolfaartsdijk.
Het gemeentebestuur onder leiding
van 'burgemeester B. H. G. ter Haar
Romeny laat dan ook geen gelegenheid
voorbij igaan om de aandacht te vesti
gen op Wolfaartsdijk.
Voor de liefhebbers van waterski
en is Wolfaartsdijk al een igrote trek
pleister geworden, het veerhuis biedt
de toerist (en niet alleen hem) cultoai-
Te en andere genoegens in een rustige
omgeving. En de bemanning van vele
jachten vond in de oude haven reeds
een veilig oord. Het is ons 'bekend,
dat een aantal Duitsers, dat hun va
kantie aan die Wolfaartsdijkse oever
'iqoEjqaSjoop ijaaq yfaaxstpuez op uba
'bijzonder enthousiast was over het
verblijf aldaar.
Voor de eerste maal in dit seizoen
zijn er nu ook 'badhokjes verrezen, waar
van een gretig 'gebruik wordt gemaakt.
Kanotochten zijn vanuit Wolfaartsdijk
eveneens mogelijk, want enkele van die
ranke vaartuigjes zijn aanwezig.
Het gemeentebestuur 'noopt intussen
vurig, dat er een nieuwe haven komt.
De oude kan dan nl. geschikt gemaakt
worden als jachthaven.
Plannen
Zelfs zijn er .plannen voor volgend
jaar. Met gerechtvaardigde trots liet de
burgemeester ons het ontwerp van een
folder zien, waarin op 'kleurige en pak
kende wijze de toeristische mogelijkhe
den van Wolfaartsdijk onder de aan
dacht wor gebracht. Het is de -bedoe
ling dat deze fraaie folder in een op
lage van enkele duizenden exempla
ren verspreid zal worden.
De exploitant van het veerhuis, de
heer S. van Bakeghem, loopt met het
plan rond om in samenwerking met
landbouwer Driedijk, kampeervoorzie-
ningen te treffen voor het volgende sei
zoen.
De mogelijkheden zijn -bovendien aan
wezig, dat in -het „nieuwe land" dus
■buitendijks, terreinen beschikbaar ko
men voor exclusieve bungalowbouw,
waarvoor zich reeds gegadigden gemeld
hebben.
Overigens geniet het gemeentebestuur
wel veel medewerking 'bij haar pogin
gen voor recreatieve ontwikkeling. Er
zijn geen „krachten" (als we het zo mo
gen uitdrukken) aan het werk, die de
plannen van het gemeentebestuur
dwarsbomen. En dat geeft 'het gemeen
tebestuur 'ook de moed om door te gaan.
Actief
Via de nog jonge V.V.V. worden vele
activiteiten ontwikkeld, waarbij het uit
eindelijk gaat om het welzijn van de be
woners van Wolfaartsdijk en om die be
woners in de gemeente te houden.
Het gemeentebestuur roept dan
GOES. Naast de runderen en scha
pen zullen ook de geiten acte de pré-
sence geven op de grote Zuid-Beveland-
se fokveedag, die op dinsdag 30 augus
tus in Goes wordt gehouden.
Met ruim 100 van hun beste dieren
komen de geitenfokkers op die dag naar
Goes. Voor de fokkers betekent dit de
derde provinciale keuring. En ook voor
hen belooft het een hoogtijdag te wor
den.
ZIERIKZEE. Met het herstel van
de Witte Brug is een begin gemaakt.
De „klappen" van de brug zijn groten
deels „verrot" en daarom zal dit deel
geheel vernieuwd worden. Men denkt
hierbij gebruik te maken van harde
houtsoorten. De vormgeving van de brug
zal worden gehandhaafd.
TERNEUZEN. Een bridge-drive,
die zoals gewoonlijk in hotel Des
Pays Bas werd igttiouden heeft gister
avond een 'ontijdig en tragisch einde ge
had.
Een van de spelers, de 57-jarige Ter-
neuzenaar A. Bliek werd plotseling on
wel en zakte scheef van zijn stoel af.
Dr. Bos, die ijlings geroepen werd,
kon naderhand slechts de dood consta
teren.
De heer Bliek was overleden aan een
hartverlamming
KRUININGEN Dinsdag 30 augustus
a.:s. zal de gemeenteraad bijeen komen.
De agenda vermeldt o.a. onderzoek
van de geloofsbrief van het nieuwbe
noemde raadslid, de heer C. Slabbe-
koorn.
Voorstel om namen te geven aan de
nieuwe straten in het uitbreidingsplan
in het Eindje de Rondte. De nieuwe
straat vanaf de Henry Dunantstraat tot
aan de Slagveldstraat zal beschouwd
worden als het verlengde van de Hen
ry Dunantstraat. De in Noord-Zuid rich
ting lopende straat zal Blomstraat ge
noemd worden, naar de inmiddels over
leden opzichter bij de herstelwerkzaam
heden aan de Zeedijk na de ramp van
1953.
Voorstel tot aankoop van het perceel
grond aan de Achterstraat met de zich
daarop bevindende restanten van de door
brand vernielde uienprepareerinrichting
voor de som van 10.000.
Benoeming van een onderwijzeres aan
de o.l. school te Hansweert. Op de voor
dracht is geplaatst mej. L. W. Klaver
te Överveen.
Voorstel tot het bouwen van een wacht-
lokaaltje voor autobuspassagiers aan de
Schoolstraat te Hansweert.
De heer J. W. P. Comelissen, on
derwijzer aan de mulo te Wissenkerke
slaagde te Breda voor de hoofdakte B.
De collecte voor het Anjerfonds heeft
opgebracht 87,71 in de gemeente Krui
ningen.
ook steeds tot de middenstan
ders: „Blijf zitten waar je zit,
loop niet weg. Het kan misschien
nog wel even duren, maar in de
toekomst liggen er schone kan
ten".
De kost zal ook in dit geval
voor de baat uitgaan. En met dit
gezgde voor ogen gaat het ge
meentebestuur, dat over recrea
tieve mogelijkheden ook regel
matig contact houdt met de kex-
ken, onverminderd voort op de
weg naar een nieuwe ontwikke
ling voor de gemeente.
Vlucht naar de zon", Rita
Wagenaar. Uitgave: J. H. Kok,
Kampen.
Alma van Beurden (de hoofdpersoon
in dit prachtige boek) groeit op onder
de hoede van haar grootmoeder. Op
latere leeftijd neemt zij haar intrek
weer in het ouderlijk huis. Gabri Du
bois kwam in haar leven. Op tweede
kerstdag hadden zij elkaar leren ken
nen. Gabri is piloot. Alma en Gabri
treden in het huwelijk. Dit is in enkele
zinnen een korte kenschets van de in
houd van het boek.
Met smaak hebben we de belevenissen
van de jonge Alma gelezen. Ook boven
haar leven pakken zich donkere wolken
samen. De verleiding is groot om nog
meer uit het boek te vertellen. Wij kun
nen dit boek in de warme belangstelling
van onze lezers aanbevelen. Rita Wa
genaar leverde een kostelijk boek, ver
schenen in de V.C.L.-reeks.
Met het verschijnen van ,,De Zwar
te" is een apart boek op de markt ge
komen. De schrijfster 'heeft een diep
gaande studie gemaakt van het secte-
wezen in het godsdienstige leven in ons
land. In haar boek licht zij een tipje
op van de sluier van geheimzinnigheid,
die rond de secten hangt. Zij neemt
ons mee met de secte ,,De weg des
Heren". Wij bezoeken enkele samen
komsten, en komen in aanraking met
de huiselijke kring, waarin de broeders
en zusters elkaar ontmoeten. En ,,De
Zwarte" gaat als geheimzinnige figuur
met ons mee. Martha Marijs heeft het
verhaal op interessante en levendige
wijze beschreven. Wie meent veel heil
te moeten verwachten van de secten
moet dit boek lezen. Hij of zij komt
wellicht dan tot andere gedachten. Het
boek brengt ons in aanraking met de
zelfkant van godsdienstig Nederland.
„De Bijbel", leerboekje voor
de hoogste klassen van de la
gere school, J. van Leerdam,
uitgave: J. H. Kok, Kampen.
De onderwijsmethoden voor de kinde
ren worden steeds in meer attractieve
vorm opgediend. Dat geldt ook voor het
bijbels onderwijs. De heer J. van Leer
dam, hoofd van de chr. school in Se-
rooskerke (W.) is er naar onze mening
in geslaagd op eenvoudige wijze onder
richt te geven in hetgeen de Bijbel ons
vertelt. Met de bedoeling om de zo on
misbare kennis van de Bijbel de jeugd
bij te brengen, In het werkje zijn voorts
enkele aardige tekeningen opgenomen.
„Toen Josje en Jaapje.vakan
tie kregen", Nel Verschoor
van der Vlis, uitg.: J. H. Kok,
Kampen.
Nel Verschoor-van der Vlis is een
bekend schrijfster van kinderboeken,
Haar boeken vonden altijd gretig af
trek. Wij twijfelen er niet aan, dat ook
het boek „Toen Josje en Jaapje vakan
tie kregen" zijn weg wel zal weten te
vinden onder het jeugdig lezerspubliek.
Josje en Jaapje rollen natuurlijk van
het ene avontuur in het andere. En dat
maakt dit boekje, kleurig uitgevoerd,
uitermate spannend.
„De hongertocht van 1911?%
M. H. Szekely-Lulofs, uitg.:
Querido's uitgeversmij, Am
sterdam.
In 1911 kreeg de onder-luitenant Ny-
hof de opdracht om met twee brigades
infanterie een patrouille-tocht te onder
nemen in het bergachtige oerwoud van
Noord-Sumatra. Deze tocht, gebaseerd
op ware gebeurtenissen, is een vrése
lijke tocht geworden. De soldaten stier
ven de hongerdood, de commandant
overleefde de expeditie. Hij werd prompt
ter verantwoording geroepen. De gege
vens van zijn tocht stelde de comman
dant ter beschikking van de schrijfster
M. H. Szekely-Lulofs. Zij heeft deze ge
gevens in een kostelijke uitgave ver
werkt.
„Het Riool", Jerzy Stëfaü
Stawiusky, uitgave: N.V. De
Tijdstroom, Lochem.
Het is algemeen bekend, dat de Po
len een heldhaftige strijd hebben ge
voerd tegen de nazi's. In de meest let
terlijke zin des woords namen zij deel
aan de ondergrondse.
Via de onderaardse riolen zoeken zij
hun weg in Warschau. Een vreselijke
tocht. „Het Riool" geeft deze episode
op indrukwekkende wijze weer. De tra
gedie wordt op afschuwelijke wijze ge
schilderd.
Burgemeester b. h. g. ter
Haar Romeny van Wol
faartsdijk heeft zijn hart verpand
aan het landbouwonderwijs. Hij
vervult daarom ook met veel ge
noegen het voorzitterschap van
de commissie voor landbouwhuis-
houdonderwijs en de commissie
voor lager landbouwonderwijs
van de Z.L.M.
„Al doe ik dan dit werk met
grote liefde", zegt hij „mijn bur
gemeesterschap van Wolfaarts
dijk staat op de eerste plaats.
Dat is. primair. Maar juist als
burgemeester van een agrarische
gemeente als Wolfaartsdijk kan
ik nu een beleidsrol vervullen om
zodoende een steentje bij te dra
gen tot de ontwikkeling van het
platteland. Niet alleen plaatselijk,
maar vooral ook op provinciaal
niveau.
JA, de toekomst van het plat
teland ligt de burgemeester
na aan het hart. Met zorg for
muleert hij zijn mening: „Doel
bewust heb ik indertijd het con
gres in Emmeloord, met als on
derwerp ..De toekomst van tiet
platteland" bijgewoond. Ik heb
toen ook de gedachte gelanceerd
om het landbouwonderwijs om te
vormen tot plattelandsonderwijs.
Het is niet alleen meer de zoon
of dochter van de agrariër die
de landbouwscholen bezoekt. Ook
de kinderen van de middenstan
der en industriearbeider komen
op deze scholen. Naar mijn me
ning dient in het leerplan aan
dacht geschonken te worden aan
bijv. het toerisme met een oplei
ding voor serveerster, het ser
vice-verlenen aan pensiongasten
e.d."
IVF A AST deze ontboezeming ver-
telt de burgemeester ook
graag over zijn vele contacten,
die hij als voorzitter der com
missie heeft met vele instanties
en personen, verspreid over de
gehele provincie. „Naast h-ot be
leidswerk vraagt dit voorzitter
schap ook veel representatie. En
die contacten geven toch wel de
charme aan deze functie".
OVERIGENS timmert de com
missie niet veel aan de weg,
maar achter de schermen wor
den bergen werk verzet. Alleen
bij de eindlessen („de tiendaagse
veldtoc'it") en bij de opening
treedt de commissie naar buiten.
Het is vandaag de dag heus
geen peuleschilletje om voor goed
en degelijk landbouwonderwijs te
zorgen in modern geoutilleerde
scholen. Burgemeester Ter Haar
Romeny weet ervan mee te pra
ten. Niettemin is dit werk, naast
zijn gezin en zijn gemeente de
derde liefde van de burgemees
ter geworden.
ZIERIKZEE. Te Rotterdam slaag-
1voor het examen detailhandel tex-
isl mevr. "M. Bakker-Schiettekatte voor
ie brevetten twee en vijf. De heer J.
M. v. d. Brandt behaalde het diploma
bekleding vloeren, tapijten en stoffen.
Het diploma Gawalo, loodgieterspatroon,
behaalde de heer J. C. A. Wisse. Hij
is gediplomeerd gas- water- en loodgie
ter.
Tot directeur van de muziekvereni
ging „Vooruit" te Waarde is benoemd de
heer D. Manneke te Kruiningen.
De in -de maand augustus gehóuden
busjesactie ten bate van de Hemava
heeft in St Anna land 15,51 opgebracht.
Zaterdagavond hoopt het muziekge
zelschap „Accelerando" te St Annaland
een concert te geven op de tent. Onder
leiding van H. J. L. Laenen.
De bond van ouden van dagen voor
Terneuzen, Hoek en Zaamslag heeft van
uit Temeuzen een toc'ht met bussen ge
houden door Zuid-Beveland en Walche
ren.
Advertentie
\JEERE Met een fikse duik in
het water van het Kanaal
door Walcheren maakte ds. L.
Wieringa, hervormd predikant te
"Veere, gistermiddag duidelijk, dat
tijdens het bezoek van de Duitse
Evangelische jongeren uit Refrath
bij Keulen niet uitsluitend aan
geestelijke vorming wordt gedaan
maar ook aan lichamelijke en spor
tieve verzorging. Met de dominee
waagden nog vele Duitse en Veerse
jongens en meisjes de sprong in de
golven, terwijl van de oever af de
Duitse predikant Joachim Quistorp,
de leider van het Refrath-gezel-
schap de wedstrijd gadesloeg.
De zwempartij vormde een onderdeel
van het uitgebreide programma, dat de
Duitse jongeren in Veere krijgen voor
geschoteld. Zij zijn naar Walcheren ge
komen op uitnodiging van ds. Wieringa,
die vorig jaar met tien jongens en
meisjes uit Veere een bezoek aan Re
frath bracht. Behalve door ds. Quistorp
wordt het 24 jeugdigen tellende gezel
schap nog geleid door organist Hermann
Dreyer, Sc-hwester Erika en Bea Schmie-
g-elt. De meisjes zijn in Veere onder
gebracht bij particulieren, de jongens
logeren in het jeugdgebouw aan de
Oudestraat.
Ds. Wiertoga vertelde ons, dat hij
zeer veeï ziet in deze uitwisselingsbe-
zoeken. Zij tonen ons opnieuw weer de
zekerheid, dat Christus' Kerk niet aan
grenzen is gebonden. Op de bijbelavon
den die in Veere worden belegd, wordt
dit alles nog eens duidelijk gemaakt.
In het bijzonder werpen wij het licht
op de discipelen, aldus ds. Wieringa,
met name op Simon Petrus, een van
Jezus' vooraanstaande apostelen.
STERKE GROEI
Ds. Quistorp vertrouwde ons toe, dat
er in 1950 in Refrath in het geheel geen
protestantse gemeente bestond. Er wa
ren toen uitsluitend rooms-'katholieken.
Door het toenemende aantal vluchtelin
gen en industrie-arbeiders uit Noord
en Zuid-Duitsland ontstond <er evenwel
in het kleine stadje onder de rook van
Keulen een bloeiende evangelische ge
meente, die thans ongeveer drieduizend
zielen telt. Vooral het jeugdwerk leeft.
De jongeren die nu naar Veere zijn
gekomen zou men kunnen vergelijken
met leden van de Jonge Kerk bij ons,
al ligt de leeftijdsgrens van de Duit
sers lager, omdat het in West-Duits-
iand de gewoonte is dat jongens en
meisjes ai op 14-jarige leeftijd belijde
nis -doen.
In de afgelopen weck zijn de jongeren
druk in do weer geweest. Maandag gin
gen zijn haar het strahd bij Vrouwen
polder. dinsdag brachten zij een bezoek
aan de Deltawerken in 'het Veerse Gat,
woensdag is ook gezwommen en in dé
avonduren werd van het klank- en licht
spel in de Abdij genoten; donderdag wa
ren de jongens en meisjes present in
de Schotse Huizen. Vrijdag werd er ven
eens een duik genomen en zaten de
groepen aan in de kelder van de Camp-
veerse Toren waar hun een maaltijd
werd aangeboden. Daarna was er eer.
gezellige avond in het verenigingsge
bouw. Vandaag gaan de jongelui een
vaartocht maken niet visser Iman Bout
Zondag is er een kerkdienst, waarin zoé
w Wieringa als ds. Quistorp (in
het Nederlands) zullen voorgaan Maan
dag gaat het gezelschap naar Brugge
en dinsdag wordt d-e reis naar Duits
land weer aanvaard.
GOES. Onverhoeds hebben zich gistermorgen zware regen
buien ontladen boven Zuid-Beveland en een gedeelte van Schouwen
Duiveland. Boven Goes zowel als Zierikzee nam de neerslag op
«en bepaald ogenblik, omstreeks acht uur, zelfs de vorm aan van
een complete wolkbreuk. In beide plaatsen spoelde een vloedgolf
van regenwater door laaggelegen gedeelten.
Een halve meter water was in het Jannewekken en in de Molen
straat te Zierikzee geen uitzondering. De brandweer die door de
bewoners van deze straten gewaarschuwd was omdat het water
de woonhuizen binnendrong moest echter onverrichterzake terug
keren omdat het toen al weer begon te zakken. Sommige bewoners
van de Molenstraat hadden vloedplanken tegen de voordeur ge
plaatst (klei diende als cement). Bij de familie "Verwest in Molen
straat 15 was het water tot in de gang en huiskamer doorgedron
gen. Dit zal trouwens niet het enige geval geweest zijn. De hoe
veelheid neerslag die in Zierikzee werd gemeten was 33 mm.
In Goes kwamen vooral in het ooste
lijk deel van de stad „overstromingen"
voor. Bovenstaande foto werd genomen
op het kruispunt Van Mellestraat en Vo-
gelzangsweg. Ook in de Korte Kerk
straat speelden zich taferelen af, die
bepaald aan de watersnood herinnerden.
Er reed daar een Borgward komende
uit de Lange Vorststraat het straatje in
waar juist op dat ogenblik een giganti
sche hoeveelheid water uit de riolen
gulpte.
Wat gebeurde er met de fraaie Borg
ward? De motor sloeg af en de inzit
tenden, twee jongemannen, probeerden
tevergeefs keer op keer de motor
te starten. Na vele wanhopige pogingen
kreeg een van hen een slimme inval.
Beiden trokken moedig kousen en schoe
nen uit. stroopten de broekspijpen op
en plonsden met hun witte benen door
het vuilgele water. Met vereende krach
ten duwden ze de wagen toen naar een
hoger gelegen gedeelte van de straat,
geestdriftig aangemoedigd door de ver
pleegstertjes van het Oostwaiziekenhuis.
