Duitse consul-generaal liet
burgemeesters wachten
Oudste mosselhandelaar van
Yerseke volop aan 't werk
Detailliaiidelsvakschool
in de oude griffie
Vreemde nasleep van affaire
uitwijzing toeristen
Middelburg-
Rijiveg
ingewikkelde situatie
Verbetering
Vlissingse
Tijdelijk onderdak
tot nieuwe school
gereed
is
KRABBENDUKE
ONTBREEKT IN
FRUITC0RS0
(JvemnkiM
o
Bliksem-interview met een
man die het druk heeft
Zaterdag 27 augustus 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 13
GEEN HOGE DUNK VAN HOOG BEZOEK
Versierde fietsen en
Puzzlerit in vakantie-
speelweek
P arkeer probleem
Duinweg nadert
oplossing
KONGO SPEELDE OOK
SOUBURG PARTEN
Drie stukken
Nieuwe haven in
Wolfaartsdijk
Ploegkampioenschap
in West-Zeeuwsch-
Vlaanderen
RUIMTEPROBLEEM NU OPGELOST
Per huwelijksboot
naar stadhuis
Medewerking
10.000ste bezoeker
op watertoren
Afscheid directeur
„Concordia**
Fout gedacht
Vluggertje
lb_
DOMBURG. Een bijzonder vreemde indruk. Dat hebben de
burgemeesters van Domburg en Oostkapelle gekregen van het op
treden van de West-Duitse consul-generaal te Rotterdam, de heer
Liebrecht, tijdens diens bezoek aan Zeeland. De gezagsdrager uit
de Bondsrepubliek is namelijk spoorslags naar Walcheren gereisd
om zoals hij enkele dagen geleden tegenover ons verklaarde, de
„andere kant" te horen van het uitwijzingsgeval van twee Duitse
gezinnen, die bij hem hun beklag zijn komen doen. Zoals bekend
hadden deze toeristen moeilijkheden gehad met de boswachter van
Berkenbosch.
Burgemeester mr. W. J. E. Crotmmelin van Domburg en burge
meester F. G. Sprenger van Oostkapelle zijn sterk gepikeerd over de
wijze, waarop de Duitse consul-generaal aan de Walcherse kust te
werk is gegaan. De heer Sprenger had met de heer Liebrecht een
telefonische afsraak gemaakt voor een gesprek in het gemeentehuis.
Op het vastgelegde tijdstip wandelde de heer Sprenger naar zijn
bureau, maar wie verscheen, geen Duitse consul. De Oostkapelse
burgemeester heeft de hele morgen op zijn hoge gast zitten
wachten
SEKRETAR1S
Met de burgemeester van Domburg
bad de heer Liebrecht geen afspraak ge
maakt. Wel vereerde de Duitse consul-
generaal de Domburgse gemeente-sekre-
ftarie met een hoog bezoek. Dat gebeur
de omstreeks het middaguur om pre
cies te zijn tegen enen, toen de sekre-
tarie gesloten was. De heer Liebrecht
stond dus voor een dichte deur. Niet
temin belde hij en stond even later
oog in oog met een jongste bediende
van 15 jaar, die pas enkele weken op
de gemeentesekretarie werkzaam is. De
jongen had zijn hoofd door een luikje
gestoken en in sappig Domburgs ge
vraagd wat de bezoeker wenste.
De bediende, die waarschijnlijk de
Duitse taal niet zo goed beheerste, kon
op de vraag van de heer Liebrecht,
waar het huis van de burgemeester was,
niet direkt antwoord geven. De con
sul moet toen gezegd hebben: „Ik vind
het wel vreemd, dat een gemeentesekre-
taris niet weet waar de burgemeester
van zijn gemeente woont".
TEVERGEEFS
De Duitse consul is daarna verdwenen.
Burgemeester Crommelin die korte tijd
later van het bezoek van de heer Lie
brecht hoorde, wachtte een hele middag
op een mogelijk herhaald bezoek van
de Duitse regeringsambtenaar. Maar net
als zijn kollega in Oostkapelle: Tever
geefs
Tegen het einde van de middag was
de Domburgse burgemeester het wach
ten moe. Hij nam de telefoon en belde
het Duitse consulaat op om naar de
plannen van de consul-generaal te in
formeren. Daar werd hem verteld, dat
de heer Liebrecht via Antwerpen weer
naar Rotterdam zou komen. Mr. Crom
melin meende hieruit de gevolgtrekking
te moeten maken dat de geachte afge
vaardigde uit Bonn de eerste tijd zijn
visite wel niet zou herhalen.
Desgevraagd deelde de Domburgse
burgemeester ons mee, dat tiij de vrees
koesterde dat de Duitse consul bij het
verdedigen van het protest van de bad
gasten als argument zal aanvoeren, dat
hij (de heer Liebrecht) wel in Zeeland
was geweest om de zaak met de burge-
MIDDELBURG. Achttien kleine
deelnemers meldden zich gistermorgen
voor de wedstrijd met versierde fietsen
en steps, welke in het kader van de
vakantie-speelweek door 't Trefpunt ge
organiseerd werd. Het was jammer,
dat de regen uit een troosteloos grijze
hemel neergutste, anders was er wel
meer publieke belangstelling geweest.
De jeugd verzamelde zich onder het
afdak achter het politiebureau op de
Dam en hun fietsen werden door een
deskundige jury, bestaande uit de dames
Adriaanse, De la Haye en Scherft, on
der het oog genomen. Daarna begon een
parade, welke als route had: Dam Zuid
zijde - Dam Noordzijde - Lange Gist-
straat - rondom de abdij en weer terug
via de Lange en Korte Delft. De ver
siering, die bestond uit bloemen en ge
kleurd papier had wel erg te lijden on
der de regendruppels.
Tien prijswinaars kwamen uit de bus.
Voor de mooist versierde fiets werd de
achtjarige Anneke de Pagter bekroond,
terwijl haar vijfjarige broertje Adrie
de best opgetuigde step bezat.
Een puzzlerit startte om twee uur op,
het Molenwater bij de Schouwburg. Zes
deelnemers hadden daaraan een behoor
lijke kluif. Zij kregen ieder een route
beschrijving mee, waarop ook nog eni
ge bijzondere vragen stonden. Vijf con
troleposten hielden hen in de gaten,
waarvan drie speciaal voor het verkeer
waren. De drie beste puzzelaars wa
ren: Wim van Tiel, twaalf, Jaap Kerk-
hove, vijftien en Willy de Klerk, der
tien. Vanmiddag wordt de speelweek in
't Trefpunt feestelijk besloten. De jeugd
wordt een gevarieerd programma voor
geschoteld, waaraan een sneltekenaar en
een goochelaar hun medewerking ver
lenen. Dat zijn de heren De Leeuw uit
Vlissingen en Marquinie uit Middelburg.
Mevrouw Dieleman verzorgt het hoog
tepunt van deze middag: de poppenkast.
BIGGEKERKE. Naar aanleiding
van publicaties in dit blad stelde in de
gisteren gehouden raadsvergadering van
Biggekerke het raadslid P. Lampert
(chu) de vraag hoe het nu eigenlijk
stond met de parkeergelegenheid aan
de duinen. Burgemeester J. L. Dreg-
mans gaf toe, dat daar met name op
topdagen een onhoudbare toestand
heerste. Aan beide zijden van de Duin
weg worden dan auto's geparkeerd, zo
dat andere voertuigen er niet meer door
kunnen komen. Reeds vorig jaar heb
ben B. en W. onderhandelingen aange
knoopt met de heer L. Vos, maar deze
bleek niet bereid een stuk weiland te
verkopen. Daarna is getracht met rijks-
steun te komen tot de aanleg van een
parkeerterrein.
Eerst kortgeleden werd bekend, dat
de heer Vos genegen was tot verkoop.
B. en W. van Biggekerke hopen dan
ook, aldus de burgemeester, binnenkort
met een voorstel te komen. Wanneer
het volgend seizoen Groot-Valkenisse
een parkeerterrein heeft zal voor de
Duinweg een parkeerverbod worden in
gesteld.
Verder verleende de raad medewer
king aan de school voor chr. volkson
derwijs voor verbouw van schoorstenen
en aanschaf van kaostokken. Voor de
school voor gereformeerd lager onder
wijs werd een bedrag van 660 uitge
trokken voor de aanschaf van een werk
bank en gereedschappen. Op deze school
zal het vak handenarbeid worden inge
voerd.
De heer Lampert wilde nog weten hoe
het staat met het politietoezicht op de
speelwei. Er is namelijk door de oudere
jeugd een wip vernield. De burgemees
ter deelde mee dat de wip opnieuw zal
worden geplaatst.
meester van de betrokken gemeenten
te bespreken, maar dat beiden hem niet
te woord hadden willen staan.
ONDIPLOMATIEK
Verder zei mr. Crommelin: „Direkt
na de uitwijzing verleden week
heb ik een telefonisch onderhoud" met
de Duitse consul-generaal gehad. De
heer Liebrecht, die van het geval alleen
maar hoorde via de klachten van de
betreffende toeristen, ging op wel zeer
ondiplomatieke wijze tegen mij te keer.
Hij verklaarde, dat het een schande
was wanneer Duitsers op een dergelij
ke manier waren behandeld".
De heer Crommeling deelde ons ook
nog mee, dat er sinds 1955» veel Duitse
gasten in Domburg kwamen en dat de
Domburgers altijd in de beste verhou
ding met hen zijn omgegaan, maar de
Domburgse burgemeester meende zich
het recht te moeten aanmatigen als
hoofd van de politie het gezag te hand
haven en misdragingen van toeristen te
corrigeren.
Burgemeester Sprenger vertelde nog:
,,Ik ben van de week opgebeld door
het Duitse consulaat in Rotterdam,
waarbij mij werd gevraagd of ik de
heer Liebrecht in de loop van de mor
gen kon ontvangen. Ik wist niet, dat
ik om kwart voor een in de middag
nog geen schim van de Duitse rege
ringsafgevaardigde zou zien. Toen ben
ik naar huis gegaan".
De Oostkapelse burgemeester
vertrouwde ons ten slotte nog en
kele gevallen toe, waarbij last
was ondervonden van Duitse
badgasten in Oostkapelle. Hij
vond dat er in Nederland langza
merhand stelling moet worden
genomen tegen bestaande Duitse
theoriën, „dat in ons land alles
mag".
SOUBURG. Een voorstel tot
verbetering van de Middelburg-
Vlissingse Rijweg werd in de gis
termiddag gehouden gemeente
raadsvergadering, wat betreft de
financiële overwegingen daartoe,
goedgekeurd. Op de vraag van
de heer G. J. Janse (C.H.) welk
gedeelte van die weg in het voor
stel bedoeld werd, antwoordde
burgemeester A. H. S. Stemer-
ding: „Ik weet het niet uit mijn
hoofd, want het is nogal inge
wikkeld."
Met behulp van een kaartje kon de
burgemeester toen de vrager van re
pliek dienen. De weg werd in drie stuk
ken gehakt. Van de grens van Middel
burg af tot aan de Molenweg, met uit
zondering echter van de bebouwde kom
van Grote Abele, zal door het Water
schap Wegschap Walcheren verbeterd
worden. Daar heeft de gemeente trou
wens verder niet veel meer mee te ma
ken.
Gedeputeerde Staten wezen aan de ge
meente toe voor verbetering: de ver
bouwde kom van Grote Abele en het
gedeelte van de weg tussen Molenweg
en Oranjeplein. Verder een klein ge
deelte van de weg bij de grens met
Vlissingen. Een totaal bedrag voor de
verbetering wordt op 54.500 geraamd.
Mettertijd zal de gemeente het ge
deelte van de weg bestaande uit Oran
jeplein Paspoortstraat en Vlissmgse
straat van de Commissie van Beheer
overnemen.
In de rondvraag vroeg de heer A. W.
Bouff (P.v.d.A.) waarom de openbare
kleuterschool in de Braamstraat niet
uitgerust was met houten gedeelten
van irokotiek, waarmee moderne bouw
sels vaak worden opgetrokken.
Het verrassende antwoord luidde:
Dat hout moet uit de Kongo komen
en door de gebeurtenissen aldaar zijn
de zendingen vertraagd."
De raad keurde verder voorstellen
goed tot een wijziging van een raadsbe
sluit van 1958 inzake invoering van een
werkclassificatie en prestatiebeloning
voor de gemeente-werklieden, het aan
vragen van voorschotten en steun uit
's Rijks kas voor de bouw van vier wo
ningwetwoningen en het verlenen van
medewerking tot het vergroten van het
schoolplein bij de Julianaschool.
WOLFAARTSDIJK. Naar
wij vernemen wordt ernstig over
wogen een nieuwe haven te Wol
faartsdijk te graven, parallel lo
pend aan de bestaande oude
haven. En al geldt het spreek
woord „één zwaluw maakt nog
geen lente" ook voor dit object,
toch werd ons uit betrouwbare
bron bekend, dat gedacht wordt
in de richting van een nieuwe
haven. Technici bestuderen mo
menteel het probleem van de
havenaccommodatie in Wol
faartsdijk.
Overigens is het definitieve besluit tot
de aanleg van een nieuwe haven (of aan-
passingswerken voor de oude haven,
want dat zit er ook altijd nog in) op kor
te termijn niet te verwachten. De pro
blemen zijn zo veelomvattend, dat een
oplossing niet zo gauw is gevonden.
De oude haven is eigendom van het
waterschap „De Brede Watering van
Zuid-Beveland". En dit waterschap is
dus ten nauwste betrokken bij de gang
van zaken. Technici bestuderen momen
teel de mogelijkheden. Maar ook de
Deltadienst van Rijkswaterstaat houdt
zich met deze materie bezig. Wat de
kosten betreft heeft het waterschap
te maken met de 60-40 pet regeling. De
ze regeling is een moeilijk te verteren
brok, want de waterschappen zien hierin
een grove onbillijkheid. Met de formule
60-40 komen de waterschappen, die wer
ken uit moeten voeren, noodzakelijk
door de uitvoering van het Drie-Eüan-
denplan, voor onnoemlijk zware lasten.
Het gemeentebestuur van Wolfaartsdijk
is uiteraard wel te vinden voor de aan
leg van een nieuwe haven. De oude ha
ven zou dan immers geheel voor het
watertoerisme bestemd kunnen worden.
SCHOONDIJKE De Vereniging
van oud-leerlingen der Rijks Middelbare
Landbouwschool te Schoondijke zal ook
dit jaar weer het traditionele ploegkam
pioenschap voor W.Z. Vlaanderen orga
niseren. De wedstrijd wordt gehouden
op 10 september a.s. op een gunstig ge
legen perceel grond van de heer Cam-
maert aan de weg van Schoondijke naar
Sasput. Evenals voorgaande jaren mag
worden verwacht dat het weer een leer
zame en sportieve ontmoeting zal wor
den tussen de vertegenwoordigers der
boeren-, boerenjeugd- en landarbeiders
organisaties. An belangstelling zal het
ook nu wel niet 'ontbreken en natuur
lijk is er als attractie weer een bijzon
dere demonstratie op het gebied der
landbouwmechanisatie.
Van een met buizen gelaiden vracht
wagen die door de Langeweg in St Anna-
land reed, kwam een kereltje zodanig
te vallen, dat het ventje bewusteloos
bleef liggen. Dokter Nooteboom consta
teerde een zware hersenschudding.
MIDDELBURG Naar wij
vernemen zal de Christelijke De
tailhandelsvakschool voor Zee
land, die momenteel is gevestigd
in een schoolgebouw aan de Ne-
derstraat te Middelburg, in sep
tember aanstaande tijdelijk wor
den ondergebracht in het gebou
wencomplex Van de oude provin
ciale griffie aan de Dam. Wan
neer in de Stromenwijk tussen
Rijn- en IJsselstraat de voor dat
doel bestemde onderwijsinrich
ting gereed zal zijn gekomen,
zullen de klassen van de detail
handelsvakschool verhuizen naar
Middelburgs nieuwste wijk.
De directeur van de Chr. detailhan-
delsvakschool, de heer P. Geelhoed,
deelde ons mee, dat hij buitengewoon
VLISSINGEN. Voor het Vlis-
singse stadhuis, waar vrij regel
matig stemmige zwarte auto's
nieuwe huwelijksparen met hun
gevolgen aanvoeren, was het gis
termiddag de Vli.20 die een der
gelijk feestelijk gezelschap debar-
keerde.
Voor ibruid en bruidegom, me
juffrouw L. Geluk en de heer C.
L. Leynse had de vereniging voor
watertoerisme „De Schelde"
waar beiden lid van zijn, deze
huwelijksvaart georganiseerd.
Vanuit de jachthaven vertrok
de Vli. 20 geëscorteerd door een
tiental jachten, allen feestelijk ge-
pa voi se erd.
Intussen verzamelde zich een
zo grote menigte op de Houtkade
dat menige hoogwaardigheidsbe
kleder reden tot afgunst zou heb
ben gehad.
Na de huwelijksvoltrekking be
gaf het paar zich weer aan boord.
Voor het navigeren komt schip
per N. Visser zeker een woord
van lof toe.
Een verkeerde manoeuvre zou
een voortijdig stranden van het
prille huwelijk betekend hebben.
Na aankomst in de jachthaven
werd in het clubgebouw het brui
loftsfeest voortgezet.
verheugd was over deze oplossing. „Het
begon in de Nederstraat nijpend te
worden, temeer omdat de school in het
nieuwe cursusjaar niet met twee eer
ste klassen zal starten maar met drie".
Met de tijdelijk overbrenging in de
gebouwen aan de Dam is het ruimte
probleem in elk geval van de baan.
Dat was voor de heer Geelhoed de
grootste zorg.
De directeur vertelde ons zeer veel
medewerking te hebben ontvangen van
de gemeente Middelburg. „Het was niet
gemakkelijk om de oude-griffievertrek-
ken tot onze beschikking te krijgen, om
dat „De Posthoorn" en „De Roeybaer-
se" en het ernaast liggende pand in
particuliere handen zijn. Maar ook de
Rijksgebouwendienst heeft de helpende
hand geboden en is met de „inwoning"
van de detailliandelsvakschool akkoord
gegaan.
Zo spoedig mogelijk zullen nu voor
zieningen worden getroffen om de klas
sen over te brengen. Een aannemer zal
een dézer dagen aan het werk gaan om
het interieur van de oude griffie wat
op te knappen. In de maand septem
ber zullen dan geleidelijk de leerlingen
KRABBENDIJKE. Er heerst een
gevoel van wrevel in fruitkwekerskrin
gen te Krabbendijke. Het ziet er n.l.
naar uit, dat ook dit jaar Krabbendijke
niet vertegenwoordigd zal zijn met een
praalwagen in het fruitcorso, dat op za
terdag 17 september door de straten
van Goes zal trekken. Naar ons ter ore
kwam is dit te wijten aan gebrek aan
samenwerking.
Naar wij vernemen zijn er enkele gro
te fruitkwekers, die niets voor deelna
me aan het fruitcorso voelen. Zij zien
dit zuiver als een aangelegenheid voor
de Goese middenstand. Een andere
groep fruitkwekers beweert daarentegen
precies het tegenovergestelde.
Deze groep ziet het Zeeuwse fruitcor
so als een prachtige reclame voor het
fruit. Vanuit deze groep zijn enkele ini
tiatieven ontwikkeld om tot deelname
met een praalwagen aan het corso te
komen.
Alle pogingen hiertoe zijn op niets
uitgelopen, omdat men steeds .stuitte op
een gebrek aan samenwerking. En als
die samenwerking er niet is zijn de po
gingen al bij voorbaat tot mislukken ge
doemd.
Een der fruitkwekers, die een harts
tochtelijk voorstander bleek van het
fruitcorso vertelde ons: „Het zou een
blamage zijn voor Krabbendijke, het
fruitcentrum bij uitstek van oostelijk
Zuid-Beveland, als het ontbreekt in het
fruitcorso." Mogelijk dat de pogingen
toch nog tot deelname aan het corso
kunnen uitgroeien, al .schijnt het .succes
niet groot te zijn.
„Hij sprak ook met het oog
op sommigen, die van zich
zelf vertrouwden dat zii
rechtvaardig waren en al
de anderen verachtten..."
Lukas 18:9.
De hierboven staande tekst vormt de in
leiding tot de bekende gelijkenis van de
Farizeeër en de Tollenaar. Wie van beiden
vertrouwde van zichzelf dat hij rechtvaar
dig was? Niet de Tollenaar. Mensen zoals
hij weten van zichzelf heel goed, dat ze
knoeiers zijn. Daarom is het duidelijk, dat
de gelijkenis gesproken is met liet oog op
de Farizeeërs en op alle mensen als zij.
Jezus heeft steeds mensen van dit soort
om zich heen. Ze zoeken Hem op en op het
eerste gezicht moet men zeggen: Soort
zoekt soort. Jezus zelf is immers „gods
dienstig" en „vroom" in de meest volstrek
te zin. En ook zij, de farizeeërs en fari-
zoïde personen zijn ernstige mensen, im
mers bezig met Góds geboden. En dat ze
vrome mensen zijn, dat willen ze weten.
Daarom komen zij bij Jezus. Aanvankelijk
zien ze in Hem een geestverwant en een
medestander.
Maar spoedig blijkt dit een vergissing te
zijn. Jezus aanvaardt lien niet als zodanig.
En van de weeromstuit wijzen zij dan op
hun beurt Jezus af. Want, Jezus of geen
Jezus, zij blijven zichzelf beschouwen als
de hetere, zo niet de beste paarden van
Gods renstal. Ze vinden zichzelf de paar
den, die de haver verdienen. Maar Jezus
zegt, dat ze die niet krijgen zullen en dat
ze ook niet de favorieten des Heren zijn,
gelijk ze zelf menen.
Waarom niet?
Het kan de Heer niet behagen, dat men
sen op hoge benen komen aanstappen, re
gelrecht op de ruif des Heren af. Hij ver
foeit het, dat ze daarbij ook nog briesend
anderen wegduwen, die zich ook in de buurt
van de ruif wagen.
Laten we ervoor oppassen, dat wc niet
van onszelf denken, dat wij de trouwe paar
den zijn voor Gods wagen. Want dan mis
leiden we onszelf. In feite zijn we dan niet
anders dan dwaze trekdieren, die parman
tig het karretje van onze eigen hoogmoed
en eigengerechtigheid voortzeulen, ,,'t Is of
liet zelf de weg wel weet, de voerman leit
ter ruste..." Dit kan dan van ons gezon
gen worden, wij als 't trouwe paard en
God de voerman, die op de bok kan sla
pen, want wij weten zelf de weg wel.
Het is Jezus, die onze vrome illusie
rook doet opgaan. In de gelijkenis laat H1J
zien, hoe Gods haver over de rug van hen,
die van zichzelf menen de volbloed-ras
paarden te zijn, wordt uitgereikt aan ande
ren.
Aan wat voor anderen? Aan hen, die niet
zulk een eigendunk er op na houden. Aan
zo iemand, die als een kreupel en schurf
tig dier naderbij komt.
„O God, wees mij, zondaar, genadig".
W. J. van Meeuwen.
TERNEUZEN. De fraaie waterto
ren van Terneuzen was de stomme ge
tuige van een merkwaardig maar vreug-
devolle samenloop van omstandigheden.
Gisteren noteerde men op de
ren nl. de 10.000ste bezoeker, maar dit
had nooit beter kunnen uitpakken dan
het gisteren gedaan heelt.
De 10.000ste was mevr. L. J. van
Aalst-Huizinga uit Middelburg, die een
dochter is van oud-burgemeeste Hui-
zinga van Terneuzen. Maar bovendien
vierde de familie Van Aalst fisteren een
40-jarig huwelijksfeest, zodat de 10.UUU-
ste de bruid in eigen persoon was.
Met een bus vol bruiloftsgasten was
het gezelschap naar Terneuzen geko
men om de oude woonplaats van vader
ditmaal vanaf een hoog standpunt
weer eens in ogenschouw te nemen. De
heer C. C. A Heeffer, penningmeester
van de V.V.V. bood met zijn dubbele
gelukwensen een fraaie foto aan van de
watertoren.
KRABBENDIJKE De heer .P
Krijnsen, directeur van de muziekver
eniging „Concordia" heeft op de jongste
repetitie-avond afsctteid genomen van
bestuur en leden. De directeur heeft ge
meend voor zijn functie te moeten be
danken. De voorzitter van „Concordia",
de heer M. Markusse heeft in brede be
woordingen de scheidende directeur be
dankt voor alles wat hij voor de vereni
ging heeft gedaan. Op zijn beurt dankte
de heer Krijnsen voor de goede samen
werking. Hij kreeg een enveloppij met
inhoud aangeboden.
,De heer J. van Dalsen te Stavenisse is
per 1 septembeer benoemd tot leraar aan de
lagere technische school te Gorcum.
YERSEKE Het was een
toestand. Laat ik daar maar
mee beginnen. U moet goed be
grijpen dat ik Dies Koster zou
bezoeken omdat bij de oudste
mosselhandelaar van Yerseke
is. Nou ja, daar is natuurlijk
geen bezwaar tegen, maar wat
doe je nu als je je schoonouders
te logeren hebt. Ze staan al
wat sceptisch tegenover je be
roep en ze vragen zich af wat
je de hele dag uitspookt als je
zo langs de wegen zwalkt,
maar wat te doen als ze de
wens te kennen geven om mee
te gaan. Je probeert het nog
met een paar beleefde termen
af te wimpelen, maar lukken
doet het niet.
Zo kwam het dat we met z'n
allen naar Yerseke togen. Ik
natuurlijk een beetje zenuw
achtig, want ik heb altijd met
de sterkst denkbare termen lo
pen te verkondigen dat ik het
zo ontzettend druk heb, en dat
ik geen tijd heb voor dit en voor
dat. Enfin, u begrijpt het wel.
Het beste had ik me er natuurlijk
uit gered als ik in Yerseke mijn fa
milie ergens in een café achter had
gelaten met het beleefde maar drin
gende verzoek om nu zelf maar wat
rond te kijken omdat ik het echt te
druk had.
Maar ik had buiten de waard gere
kend. Ze hadden uitgerekend alles op
alles gezet om mij de hele middag op
m'n vingers te kijken. Lichtelijk
transpirerend heb ik me tenslotte bi'
deze wilsbeschikking neergelegd.
Samen, dat wil zeggen mijn schoon
ouders, mijn vrouw en ik zijn we er
toen op uitgetrokken om Dies Koster
met een bezoek te vereren. Om de
zaak wat te vertragen stelde ik om te
beginnen voor een kopje koffie te gaan
drinken, hetgeen mijn schoonvader
d?Ir ironische opmerking ontlokte:
„Wat heeft die jongen het toch druk
hè". Maar ja, ik had tijd nodig om
mi]n houding en mijn gedragslijn een
beetje te bepalen.
Goed u kunt het geloven of niet,
maar mijn moeilijkheden smolten weg
als sneeuw voor de zon.
Dat kwam zo.
Ik had gedacht dat Dies Koster een
oude grijsaard zou zijn die met zijn
gerimpelde handen over een tafel
kleed zou strijken terwijl hij heel be
dachtzaam een paar blauwe wolkjes
uit een zeer oude pijp zou stomen.
Kortom, ik dacht aan een onderhoud
waarbij we in dit geval met z'n
allen een flinke duik in het verleden
zouden nemen. Maar ik had buiten de
waard gerekend, want de heer Koster
had geen tijd voor het verleden.
Om te beginnen was hij niet thuis.
Deksels, dacht ik, hij zal toch niet
aan het werk zijn? Daar zat ook een
beetje eigenbelang bij want als de
mensen aan het werk zijn moet je je
vragen in vol bedrijf afvuren, ter
wijl je als een hondje achter de be
trokkenen aanloopt. Idiote hanepoten
verschijnen dan in je notitieboekje en
het onderhoud verloopt met stukken
en brokken. Thuisgekomen heb je dan
de delicate taak om alles in een lo
gisch verband aan elkaar te breien.
Welnu, het resultaat ligt hier voor
me. Het zijn hanepoten, brokstukken,
de zichtbare resultaten van een blik
sem-interview. Want de heer Koster
had geen tijd. En ik noem dit een
unieke eer voor een man die 9 sep
tember 90 jaar hoopt te worden. We
hebben snel even een praatje met
elkaar gemaakt, terwijl lange rijen
mosselzaken via een transportband
naar een gereedstaatnde vrachtauto
gleden. Dat was de auto waarmee
Koster een paar minuten later naar
Brussel vertrok. Dat doet hij nog
elke week. Mossels maken een mens
blijkbaar sterk, oer-sterk.
Leeftijd komt er niet op aan. Dies
Koster loopt het smalle en lichtelijk
gevaarlijke trapje van de dijk af en op
of hij veertig is. Ophouden? Hij
denkt er nog niet over.
Het zeebanket had hem tachtig jaar
geleder, al te pakken en over ophou
den wil hij nog niet eens spreken.
„Als je wat wilt weten moet je vlug
zijn jong, over drie minuten vertrek
ken we naar Brussel."
Zenuwachtig greep ik naar m'n hoek
je en begon in het wilde weg een se
rie onsamenhangende vragen af te vu
ren.
Geboren in Krabbendijke. Zeven en
tachtig jaar geleden naar Yerseke ge
komen en er nooit meer uit geweest.
Dat wil zeggen, hij heeft nog twee
maanden in Kleef (Duitsland) „ge
woond". In de gevangenis wel te ver
staan.
Want Koster stond in de laatste oor
log aan de goede kant. Zo zelfs dat
de bezetters het raadzaam oordeelden
om de toen reeds oude man een paar
maanden op te hergen. Wat zal hij
toen naar een maaltje mosselen ver
langd hebben.'
Elke week trekt hij nog naar Brus
sel om zaken te doen.
Vroeger ging dat met een schip,
maar die tijd is lang voorbij. Nu rei
zen de mosselen met een hypermo
derne vrachtauto.
Om twee uur gevangen en een paar
uur later reeds op de Brusselse markt.
Eerste kwaliteit is de faam die ons
vooruit gaat.
De heer Koster neemt nog vol
op aan het zakenleven deel. Hij
heeft zijn moeilijke jaren gehad,
vooral in de beide wereldoorlo
gen. Tussen 1914 en 1918 voer hij
dus op bezet gebied. Maar hij is
er altijd doorgerold en heeft zo
een geweldige steen bijgedragen
tot de roem van Yerseke.
Ruim negentig procent van de
mosselexport geschiedt vanuit
Yerseke. De heer Koster heeft
daarin nog steeds een werkzaam
aandeel.
A
