EEN COWBOY EEN GENERAAL SAMEN ARIE AAN DE WIEL DE NATUUR ERGIFTIGDE OLIJVEN I KAPPIE EN DE KRIELKUNSTMAAN -»P. W. RUSSEL'S BAZURKA Donderdag 25 augustus I960 ZEEWSCH DAGBLAD Pag. 2 Verhaal Rodeo Terug Mentaal Het lukt Bepakking KOK VAN VERONICA VERDRONKEN Skeletten gevonden in IJmuiden Dordrecht bij opening Franse geref. kerk Auto tegen trein in en om uw huis FLITS GORDON in het heelal Dan Barry piiiufliiiiiiiiimiiiniiiimiiinm Dunkley Uit de kerken 1 - i - MSTERDAM. Er zijn niet zo veel jongeman nen die alle wereld zeeën bevoeren, op wilde paarden reden, een oer woudopleiding kregen als mili tair, werkelijk cowboy werden in Amerika en nu elke dag met hun boterhammen in een plas ticzakje naar Amsterdam- Noord fietsen om daar het vak van machinebankwerker uit te oefenen. George aan de Wiel wel. Nog even, want deze zwer ver van nature heeft al weer lang genoeg naar zijn zin in Amsterdam gezeten. Daarom gaat hij nu maar naar Tunis en naar Egypte en uiteindelijk naar Kaapstad. Nee niet vlie gen, per boot of met een auto. Lopen en liften. „Wie weet loop ik ergens een leuke baan tegen het lijf en blijf ik er", zei hij gisterochtend in onmiskenbaar Mokums. Acht en twintig jaar is hu en in 1953 en 1954 werd eigenlijk de basis voor zijn laatste plannen gelegd Bij de commando's deed Aan de Wiel dienst, bij de groene baretten. Tegen hekken opklimmen, aan kabels over rivieren slingeren, aan touwen de hoogste punten van de Ardennen af zakken. Dat hoorde allemaal bij die opleiding. ,.Ze hebben ons ook eens 's nachts in een gesloten wagen gestopt, drie uur weggereden, toen ergens ge dropt en dan was je opdracht: zie maar dat je zo snel mogelijk weer op je basis komt. Je wist helemaal niet waar ze je heen hadden gebracht, maar daar ging het juist om: oriën teren en uitzoeken." ,lk ben blij, dat ik die opleiding heb gehad", zegt Aan de Wiel, die bij de burgerlijke stand met de voornaam Arie staat ingeschreven. Dat is dan in Amsterdam. In Kansas staat hij heel anders in geschreven. bü de Kansas Cowboy As sociation. Daar heeft men hem geno teerd als George Lee Crane. Hoe dat komt? Kijk. als kleine jongen vertelde m'n vader me eens een cowboy-verhaal en wat later las ik erover. Daar moet ik heen, heb ik van toen af gedacht. En ik ben er gekomen ook. George vond ik wel een goede naam; Lee is de naam van een generaal die ik be- wonder en Crane is een naam uit een van die cowboyboeken. Als ik ze bij elkaar doe ben ik er, dacht ik. Van daar George Lee Crane." Ja, hij is er gekomen, bij de cow boys. Hij voer, als machinebankwer ker in de machinekamer van een schip. Hij zag een hoop mensen, een hoop havens en kwam toen in Boston. Nu of nooit, heeft Aan de Wiel ge dacht en hij stapte van boord. Zomaar zonder enig contact wipte hij in de lange-afstandbus en stapte er in Kansas weer uit. Mister Peter Kiewit kon wel iemand op zijn ranch gebruiken. „Ze vragen in Amerika niet verder", zei George aan de Wiel. „Als je twee goede handen aan je armen hebt zitten, kun je beginnen. Honderd en veertig dollar per maand plus sla pen en eten en ik was cowboy." Maar na een dik jaar stond er een emigratie-autoriteit voor de jonge Am sterdammer. Of hij Arie aan de Wiel was? „Neen, George Lee Crane". Nou, dat was dan ook wel goed, maar hij moest mee. Hij had geen werkvergun ning en binnen de kortst mogelijke tijd zat de Amsterdamse cowboy in een vliegtuig, dat hem via Chicago en New York weer naar Schiphol bracht. ,,Een geweldige tijd", zei George aan de Wiel gisteren en hij komt er moei lijk over uitgepraat. Cowboy geweest, plus die tijd bij de commando's die hem toen ook nog naar de West en in het Surinaamse oerwoud bracht sa men is het genoeg voor Aan de Wiel om weer iets te gaan doen en „Dag" tegen Amsterdam te zeggen. Hii had het plan om naar Kaapstad te gaan. Met een jeep, maar de finan ciën reikten niet voor dat plan en be halve de banden moest alles betaald worden. Met z'n vieren op reis, zo was het plan. „Maar twee vielen er af. Die hadden geen moraal genoeg en waren nog minderjarig, dus het stuitte ook wel op bezwaren bü de ouders. Want we willen een jaar lang er over doen. En nu gaan we met z'n tweeën". In de opgebro ken Jan Evert- senstraat in Am sterdam liepen gisteren twee jongemannen. Ze vielen niet op en niemand bekeek George Lee Cra ne oftewel Arie aan de Wiel (links) en Kees Pels met bijzondere be langstelling. Dat zal binnenkort wel anders wor den, wanneer dit tweetal met brie ven van Neder landse burge meesters bij zich op weg gaan naar Kaapstad, dat ze liftend willen be reiken. „En we komen er", zei den ze. 53 i ,,En om de volgende dag weer te vertrekken zonder dat iemand er iets van merkt?" „Ik wed van wel, als hij een beetje voorzichtig was." Ogilvies ogen straalden. „Dank je wei, Sarge. ik denk dat we iets op het spoor zijn, weet je." Hij ging op nieuw naar boven en legde de laat ste hand aan zijn aantekeningen. Om ongeveer even over half negen arriveerde Haines. „Morgen, inspec teur," riep hij Ogilvie toe. „Nog nieuwe ontwikkelingen?" „Er zijn een paar dingen, chef, die ik graag onder uw aandacht zou wil len brengen," zei Ogilvie beschei den. Hij had het aangename gevoel, dat hij iets had bereikt, maar hij trad tactvol op. „Is u er nog in geslaagd iets uit Mrs. Ede los te krijgen?" Haines zette zich neer en begon zijn pijp te stoppen. ,,Ik' had een nuttig nalf uurtje met haar," zei hij. „Zij is inderdaad een charmante vrouw. Niet erg groot, maar een aardig figuurtje ik vermoed, dat jullie dat „petite" zouden noemen. Grote donkere ogen en een aardig gezichtje." „Dat lijkt een volledige beschrij ving", zei Ogilvie eerbiedig, maar in zijn hart dacht hij, dat Haines' schildering van vrouwelijke charmes wel zeer onvolledig was. „Ik wil niet ontkennen," ging Hai nes verder, „dat zij veel indruk op mij maakte en ik kan me voorstel len, dat een gevoelige jongeman als Cardew door haar zijn hoofd verloor. Zij is een van die vrouwen met veel sex appeal, zoals men dat noemt, en bovendien is ze nog waardig in haar optreden. Ede heeft bepaald een prijs getrok ken." „En bevestigde zij Cardews re laas?" „Ja en neen. Zij wilde hem niet alle verantwoordelijkheid laten dra gen voor hetgeen gebeurd is dat was het voornaamste verschil. Ik vermoed al wel, dat hij ridderlijk wilde optreden. Volgens haar vond zij hem aangenaam gezelschap en zij waren, zoals zij het uitdrukte, een klein beetje aan het flirten geweest, maar niet zo, dat haar echtgenoot het niet zou mogen weten. Dat kan zijn. Hoe dan ook, nu is ze van oor deel, dat ze dom heeft gehandeld en neemt het zichzelf kwalijk, dat ze V door Andrew Garve zich niet heeft gerealiseerd, dat hij het ernstig zou kunnen menen. Zij zei, dat zij zo luchthartig was, dat die mogelijkheid nooit bij haar was opgekomen." Haines pauseerde een ogenblik. ,,Ik ben geneigd haar te geloven het is een tamelijk alledaagse situa tie en zij maakte op mij inderdaad de indruk, dat zij veel van Ede houdt. Zij was ongetwijfeld volko- 'men in de war door die gebeurte nis van gisteren. Als je het mij vraagt, was Ede ietwat te veel met de krant getrouwd en heeft zij zich geamuseerd op een wijze, die zij ongevaarlijk achtte." ,,Dus zij staat erbuiten, chef?" ..Dat denk ik wel. Ze maakte al lerminst de indruk van een vrouw, die met haar minnaar het plan had beraamd om haar echtgenoot te ver moorden. Haar houding tegenover Cardew was daar niet naar. Zij was te openhartig, evenals hij, voor zo iets. Zij deed geen pogingen om hem voldoende te dekken. Het scheen niet bij haar te zijn op gekomen, dat hij onder verdenking zou kunnen staan totdat ik haar vra gen ging stellen over zijn gemoeds toestand toen hij haar verliet. Zij maakte zich toen ernstig ongerust over hem en haar houding was zoals ik had verwacht, indien haar relaas en het zijne overeenkomstig de waarheid zijn. Natuurlijk betekent dat niet, dat we Cardew geheel kunnen uitscha kelen hij zou het op eigen houtje hebben kunnen doen. Hij is nog al tijd de enige persoon, van wie wij weten, dat hij toegang tot Edes ka mer had tenzij jij dienaangaande iets meer te weten bent gekomen?"- „Ja,'ik denk, dat ik nu iets moet gaan vertellen, chef," zei Ogilvie. „Sinds gisteravond heb ik heel wat terrein verkend." Hij bracht aan Haines een gedetailleerd verslag uit over zijn vruchteloze onderzoekingen wat de sleutels betrof en over zijn veel beter geslaagd half uurtje uit horen van de werksters. ,,Ik zie deze zaak thans zo, chef", zei hij ten slotte. „We weten nu, dat het een vaststaand feit is, dat het blauwzuur er niet is neergelegd vóór kwart over zeven gisterochtend, toen mrs. Little gereed was gekomen met het schoonmaken van de kamer. Als wij de portiers en miss Tim- mins kunnen geloven, had de moor denaar geen gelegenheid meer, zo dra de werksters waren vertrokken. In dat geval moet hij het goedje er vóór kwart voor acht hebben neer gelegd, toen mrs. Little opnieuw Edes kamer afsloot. Er is nog meer bewijsmateriaal ter staving van die theorie ten eerste de krant, die de moordenaar daar neerlegde. Ik vermoed dat hij dat heeft ge daan om te voorkomen, dat het blauwzuur met de natte vloer in aanraking kwam. Indien mijn theo rie juist is, dan volgt daaruit, dat de daad werd bedreven bijna onmid dellijk nadat mrs. Little de douche cel had verlaten, omdat anders de vloer reeds zou zijn opgedroogd en deze voorzorgsmaatregel niet nodig was geweest. En dan is er nog een ander punt een man die de gehele nacht in het gebouw heeft doorgebracht met de bedoeling om na de werksters de kamer binnen te gaan, is juist de man, van wie men kan verwachten dat hij een exemplaar van de eer ste editie in zijn zak zal hebben, ter wijl dat op een later uur zeer on waarschijnlijk zou zijn. Ik wil niet zeggen, dat deze theo rie absoluut sluit, maar het schijnt mij toe, dat alles erop wijst, dat het karwei in dat half uur werd ge daan." Haines kon daar veel voor voelen. ,,Dat is een knap stukje reconstruc tie werk geweest, hoe dan ook", zei hij. „Echt iets voor jou, Ogilvie." (Wordt vervolgd) een tent mee, geen matrassen, maar wel slaapzakken, muskietengaas, tro- penkleren, een grondzeil en twee ca mera's. „We gaan tussen 20 en 25 september op stap", aldus Kees Pels, „en de eer ste lift tot Parijs hebben we al voor elkaar met een vrachtwagen die uit mijn woonplaats Beverwijk vertrekt". Hij zat er snel in bij de collega's, leerde hun vak en hun taal. Hij be waakte de kudden, ging met de vee arts mee naar zieke dieren, spoorde afgedwaalde koeien op en leerde steeds beter paardrijden. „Maar de rodeo, dat is het. Ik heb er een sleutelbeen mee gebroken, lag drie weken in het ziekenhuis, hoorde dat er eigenlijk zes weken voor stond, maar na vijf zat ik weer te paard." Rodeo-rgden, op wilde en ongeza delde paarden, dat trok George Lee Crane aan. Hij had zich al bij de Cowboy Association laten inschrijven en op een zondagmiddag bleef hij tien seconden bovenop „Little Brown Jack" zitten, een bijzonder wilde hengst. „Niemand had het verder dan acht seconden gebracht en ik won zo doende de zilveren breidel. O ja, en achthonderd dollar, maar die was ik 's avonds op vijftig dollar na al weer kwijt met een spelletje in een café. De volgende dag won ik weer zeven honderd dollar terug en toen ben ik vlug weggegaan Met m'n geld." Geoefend hebben de twee ook al. In een bunker aan het strand, die toebe hoort aan de verkenners. „Ik ben voor trekker, maar de stam ligt uit elkaar en nu kunnen wij gebruik maken van de bunker", zei Pels. „Mentaal geoefend vooral, met lezen en alleen zitten", vertelde George aan de Wiel. Over Afrika hebben ze alle mogelijke gegevens van Tropen-Insti tuut en Afrika-Instituut. Over dieren deden ze veel wetenschap op in Artis en van burgemeester Van Hall van Am sterdam en de Beverwijkse eerste bur ger krijgen zij brieven mee voor de burgemeesters van Nairobi en Kaap stad. „Onze tocht slaagt zeker, want bij de commando's hebben we geleerd dat, warneer je denkt dat je moe bent, je nog veel verder kunt", aldus Pels en Aan de Wiel. Door de Sahara heen mogen ze niet en Congo lijkt niet erg aantrekkelijk. Van Parijs gaat het verder naar Marseille, met de boot naar Tunis en Noord-Afrika langs tot in Egypte, dan zakken langs de Nijl, de Soedan, Ethi opië en zo naar het Zuiden. George aan de Wiel fotografeert on derweg („Het liefste zou ik later pers fotograaf worden") en Kees Pels heeft een afspraak gemaakt met een krant in zijn geboorteplaats over verhalen, die hij over hun avonturen gaat schrij ven. „Zo moeten we aan de kost komen", zei Aan de Wiel. „Maar maakt u zich maar geen zorgen. Het lukt, dat staat als een paal boven water. Bij de cow boys ben ik tenslotte ook gekomen". Alleen hebben ze op het laatste mo ment de plannen moeten ombuigen. Die „tweede" dat is dan Kees Pels van 24, Typograaf is hij geweest en sinds een half jaar legt hij zich toe op het vak van journalist. Niet zo'n doordouwer als Aan de Wiel, maar meer de rustige figuur die eventueel al te voortvarende plannen van zijn reisgenoot wel zal afremmen. Ook een oud-commando, die Kees Pels. Hij weet wat het is, je diensttijd af te sluiten met een „afmattingsweek". „We liepen in die vijf dagen 230 kilo- meer met zware bepakking. Dat ben ik dus wel gewend". Nou, zwaar is de bepakking van de twee Afrika-reizigers niet. Ze nemen DEN HAAG (ANP). In de eerste binnenhaven in Scheveningen is gister morgen het stoffelijk overschot gevon den van de 49-jarige C. H. van der Oord uit Aalsmeer, die kok was op het radioschip Veronica. Vorige week was hij met een scheep je, dat de verbinding tussen de Veronica en de wal onderhoudt naar Schevenin gen gekomen. Bij vertrek van het scheepje uit Sche veningen was hij spoorloos Hoewel de inlichtingen vaag waren, is de politie gaan dreggen. Zonder re sultaat evenwel. Later werd het lichaam gevonden. Van onze correspondent IJMUIDEN Een ploeg grondwer kers die dinsdag op het terrein van de hoogovens bezig was met het graven voor een riolering, heeft drie skeletten gevonden. Daar dit terrein in de oorlogsjaren tot de Westwall behoorde, is er kans dat een graf van Duitse militairen is opgegraven. De sectie graven van het Ministerie van defensie en het Bureau voor indentificatie oorlogs slachtoffers zijn gewaarschuwd omdat er ook kans is dat er sprake is van gefusilleerde Nederlanders. De Leidse arabist dr. S. A. Bonebak ker is benoemd tot assistent-professor in het Arabisch aan de universiteit Co lumbia in New York. Hij zal 6 septem ber ons land verlaten. Eigen nieuwsdienst DORDRECHT Bij de opening van een nieuwe gereformeerde kerk voor de gemeente Chatillon-Coligny (Loiret) in Frankrijk op 7 september, zullen van alle twintig kerken van de classis Dordrecht afgevaardigden aan wezig zijn. Dat gebeurt omdat de gereformeerde kerken in Frankrijk en België onder de classis Dordrecht val len. Ds. F. J. Jonkhoff uit Parijs zal als consulent van de gemeente het litur gisch deel van de dienst verzorgen en ds W. F. M. Lindeboom uit Zwijn- drecht de preek. De kerk kost 35.000 gulden, waarvan al 25.000 gulden uit Nederland is bin nengekomen. Een Rotterdammer heeft een smeedijzeren hugenotenkruis ge schonken, dat de voorgevel^ van de nieuwe kerk zal sieren. Leerlingen van de chr. schildersschool te Zwolle hebben onder leiding van hun directeur de kerk geverfd. WARFFUM Op een onbewaakte overweg in Warffum is gisterein om streeks het middaguur op ongeveer drie honderd meter afstand van het station een personenauto tegen een trein gere den De bestuurder van de auto, de 23- jarige heer E. Posthumus uit Stadska naal, is ernstig gewond in het zieken huis opgenomen. Doordat de snelheid van de auto nog al groot was, zoals uit de remsporen bleek, heeft de heer Posthumus niet tijdig kunnen stoppen voor het trein stel van het type Blauwe engel, dat op het Traject Groningen-Roodeschool rijdt. Graskanten moeten regelmatig en liefst elke keer na het maaien geknipt worden en in feite moet dat dus weke lijks gedaan worden. Het is niet alleen een tijdrovend, doch ook een verve lend werkje. Nu is dat niet meer nodig: er zijn zogenaamde grasstrips in de handel; die kan men langs het gazon in de grond ingraven en dan is het vervelende grasknippen overbodig ge worden. De zaadhandel zal er u wel aan kunnen helpen. |i||||||llllllll!lll!llllllll| door nïlJIIIMIIHIIIIIIIIIIIIIIIK ZENIET. IK. ZIB gfEN KANS UIT DAT ZEE-I WISRBOSTE KOMEN EN ZIO DENKEN VAST MIETMEEO OCH,NOUKAN k DIETENMINSTE N NI ET ACHTEE DE AUTO'S AANREN NEN. in de höVT£Ezr HOEVEEL dmbwcr MinmnRmmmunnMNHiiiHfii giiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiii:::::<iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiiiiiiitiiii!i:iiiiiii>i^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!Miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuitg 103. „Moed houden, prof!" schreeuw de Kappie, uit het raampje van de heli kopter gebogen. „Ik kom je redden!' Hij stak het machinepistool tussen zijn jas en liet zich uit de cabine hangen. „Grijp mijn benen, jong Goed zo!" Met inspanning van al zijn krachten hees hij zich zover op, dat Dubbelster zich aan de treeplank kon vastklam pen, die zich onder de deur bevond. Hijgend tuimelde het tweetal naar bin nen. De redding had geen minuut later moeten plaatsvinden. De felle tocht, die door de cabine blies, had nu met de stank van de kunstmaan, de bewus teloosheid van de beide spionnen ver dreven. Hein was het eerste wakker. „Janus!" gilde hij ontzet, toen hij de onbediende stuurknuppel gewaar werd. „Wat is er! Wat is er gebeurd?" vroeg de ander, de ogen opslaande. Het volgend ogenblik vroeg hij niets meer, zo druk had hij het met het uitvoe ren van allerlei ingrijpende maatrege len aan de stuurinrichting NED. HERV. KERK Beroepen te Groot-Ammers (toez); J. Wieman te Oudewater. Beroepbaarstelling: Te Isselsveld: G. M. Santman, kand. te Amersfoort. Bedankt voor Tjerkgaast (toez): K. M. de Bruyn te Marrum. GEREF. KERKEN Beroepen te Nieuw-Loosdrecht: C. Wielemake te Bruinisse. Aangenomen naar Dinteloord: P. van den Berkel, kand. te Delft, die bedankte voor Baarland. Beroepen te Gorkum: H. Hogerhuis te Dokkum. GEREF. GEMEENTEN IN NEDERLAND Beroepen te Bruinisse: H. Ligten- berg te Rotterdam-West. CHR. GEREF. KERKEN Tweetal te Leiden: T. Brienen te Mus sel en dr. W. H. Velema te Eindhoven. GOES. Naar wij vernemen hebben de Zwitserse autoriteiten bekend ge maakt dat de invoer van bonen en kropsla in dit land uit Nederland, thans weer in beperkte mate is toegestaan. Dit zelfde geldt (met directe ingang) voor tomaten, echter alleen voor fa brieksmatige verwerking.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1960 | | pagina 2