GEHOORD m GEZIEN
Carnaval ging,
de geit bleef
ZAND
ZAND
DE NATUUR
ZAND
ERGIFTIGDE OLIJVEN
KAPPIE EN DE KRIELKUNSTMAAN I
In de hoopdat ze een mannekeivordt
KNAC wil einde maken
aan parkeerprivileges
Levensonderhoud
een punt duurder
Rotterdammer in
Worms gearresteerd
FLITS
GORDON
in het
1 heelal
in en om uw huis
Jack
Dunkfey
Uit de kerken
Geen afgevaardigde naar
dorpsgemeenschap
Vrijdag 19 augustus 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 2
lil
Martha v. Meurs
schildert, Anton
van Meurs schil
dert en is beeld
houwer, Martha
van Meurs de jon
gere schildert.
„Wanneer we van
vakantie terugko
men, willen wij
veertien dagen niet
gestoord worden",
zegt schilder Van
Meurs, „Dan moe
ten wij onze ideeën
uitwerken".
BERGEN OP ZOOM Hier en daar verspreid hingen gisteren
nog wat vlaggen, maar voor de rest merkt men niets meer
van het Carnaval. Er wordt weer gewoon gewerkt in Bergen
op Zoom. Alleen die geit op het Bleekveld heeft nog iets met
Carnaval te maken. En die blijft er staan, want men wil haar
even beroemd maken als dat manneke in Brussel. Op de borst
van de geit staat een vrouwtje en zij heeft er voor gezorgd, dat
die geit voor eeuwig in Bergen op Zoom blijft.
Rond negentienhonderd, precies weten
doet men het niet, woonde dat vrouw
tje op het Bleekveld en zij heette Mie
den Os. Met een geitenkarretje reed zij
altijd door Bergen op Zoom.
Tijdens een van de vele feesten daar,
liep zij mee in een optocht met geit en
kar. Bij die gelegenheid zong zij het
schone lied: ..Mie den Os die had een
geitje." Zo mooi vond men het, dat het
een Carnavalslied is geworden. Ieder
jaar moet men een nieuw idee hebben
voor het Carnaval en dit jaar werd
dat de geit.
Jawel, een goed idee, maar hoe ko
men we aan een geit. Daar heeft beeld-
houwer-schilder Anton van Meurs voor
gezorgd.
Twee verschillen
Daarom gingen wij gisteren meteen
van het Bleekveld naar de Kerkstraat,
waar Anton van Meurs (50), woont met
vrouw en kinderen. Kunstzinnig is de
de familie van Meurs, want mevrouw
Martha van Meurs schildert en haar
zestienjarige dochter Martha ook,
Anton van Meurs is Rotterdammer
van geboorte. „Ik kom evenals mijn
vrouw uit een predikantenfamilie. Maar
predikant worden had ik geen zin in.
Ik gaf de voorkeur aan kunstschilder,
zoals mijn oudste broer, dus ging ik
na mijn HBS-tijd naar de Kunst-
akademie." Op de Kunstakademie ont
moette hij zijn vrouw en samen trok
ken zij naar Bergen op Zoom in '40.
„En van die tijd af zijn wij altijd
samen genoemd en hebben wij samen
geëxposeerd," vertelt Martha van
Meurs. „Maar er zijn twee grote ver
schillen tussen mij en mijn man: ik
schilder alleen en werk direkter."
Dat wil zeggen, dat Anton van Meurs
vele maanden over een bepaald werk
kan doen, terwijl zijn vrouw het achter
elkaar afmaakt en er dan niet meer
naar kijkt.
Kleine geitjes
Een paar maanden tijd had Anton
van Meurs maar om de geit van Mie
den Os af te maken. Maar het beest
staat er nu: grillig, met krullen en
dun. En in zijn atelier stonden er nog
een stuk of tien. Kleine geitjes dan. De
Bergen op Zoomers moeten niet alleen
praten over die geit, maar er ook een
kopen, vindt de Stichting Vastenavond.
Want zij krijgen hun deel van de op
brengst van iedere geit,
„Maakt u ieder miniatuurgeitje zelf,"
De geit van Mie den Os op het
Bleekveld in Bergen op Zoom.
Zo zag beeldhouwer-schilder
Anton van Meurs de geit.
DEN HAAG (ANP) De K.N.A.C.
heeft op een beroepschrift bij de Kroon
een antwoord ontvangen waarin te le
zen staat dat het parkeerprivilege op
de Wolvenhoek in Den Bosch onaan
vaardbaar is en geen wettelijke grond
slag heeft.
Volgens de automobielclub moet deze
uitspraak het einde betekenen van alle
zogenaamde parkeerprivileges. De club
zal verdere stappen ondernemen om dit
einde zoveel mogelijk te bespoedigen.
Het beroep is indertijd ingediend naar
aanleiding van een negatieve beslissing
van het gemeentebettuur van Den
Bosch op het verzoek van de ICN.A.C.
een wachtverbod op de Wolvenhoek
daar ter plaatse op te heffen.
Onder het desbetreffende verbodsbord
was een bord met de tekst „met uit
zondering van motorrijtuigen van ge
meentewerken en rijkswaterstaat" ge
hangen. Kort na het indienen van het
beroep bij de Kroon hief het gemeen
tebestuur het omstreden wachtverbod
op.
DEN HAAG. Het prijsindexcijfer
van het levensonderhoud van gezinnen
van hand- en hoofdarbeiders (op basis
1951 100) liep van medio juni tot medio
juli met 1 punt op. Het indexcijfer inclu
sief a.o.w. steeg van 126 tot 127, exclusief
a.o.w. van 121 tot 122.
De stijging deed zich hoofdzakelijk voor
in de sector voeding, waarvoor het index
cijfer steeg van 122 naar 125. Binnen deze
sector daalde het indexcijfer voor aard
appelen. Voor groenten en fruit steeg het
indexcijfer, terwijl voorts de prijs van
eieren opliep. Buiten de voedingsector
daalde in verband met de uitverkoop
in juli het indexcijfer voor kleding.
wilden wj$ weten. „Nee, vroeger heb
ik ook wel eens beeldjes en inasse ge
probeerd te maken, maar dat was nooit
een succes. Ze worden nu in brons ge
goten en ik ben de enige die ze mag
verkopen."
Wanneer er evenveel mensen naar
de geit komen kijken als naar het man
netje, dan zit er dus wel een boterham
in. Overigens is het maar dat u weet
hoe het precies zit met die geit op het
Bleekveld in Bergen op Zoom, voor het
geval u er eens langs mocht komen.
ZAND
Misschien lachte Marguerite
Fairchild uit Cornwall alleen
maar terwille van deze foto. Voor
de rest heeft zij het te druk om
op te kijken. Zij moet graven,
iedere dag weer en vele tonnen
zand heeft zij zo al weggereden.
De heer Ernest Fairchild heeft
ook nü geen tijd om iets anders
te doen dan te graven.
48
Haines knikte. „Neemt u plaats.
Ik vermoed, dat u het goede nieuws
over Mr. Ede reeds heeft gehoord?"
„Ja, ik had juist een telefoonge
sprek met het ziekenhuis gehad,
toen inspecteur Ogilvie mij opbel-
de."
Het scheen, dat de jongeman zich
moest inspannen om kalm te pra
ten. „Het is een ontstellende schok
geweest."
„Dat was het voor ons allen,
zei Haines. „Evenwel, eind goed al
goed, Mr. Cardew. Steek een siga
ret op."
„Dank u." Cardew nam een siga
ret uit de koker van de inspecteur
en knipte zijn aansteker aan. Hij in
haleerde diep en zijn gezicht ont
spande zich.
Klaar voor de sprong, leunde Hai
nes voorover in zijn stoel en zei
scherp: „Waarom ging u vanavond
om zes uur de kamer van Mr. Ede
binnen?"
Cardews mond ging open en
dicht zonder dat er enig geluid
kwam. Hij was volkomen uit zijn
evenwicht gebracht.
„Nu, Mr. Cardew, waarom was
dat?"
Cardews gezicht was bleek gewor
den. „Het spijt me, inspecteur," sta
melde hij, als het ware hopeloos
zoekend naar een antwoord, dat de
vraag recht zou doen wedervaren.
„Ik - ik herinner me het niet
goed.
„Herinnert u zich dat niet! Nog
geen drie uur geleden en u weet van
niets meer! Laat mij u helpen uw
geheugen daarover op te frissen. U
ging juist even voor zes uur Edes
Kamer door de gangdeur binnen. U
bleef daar slechts enige minuten en
verliet de kamer juist voor hij te
rugkeerde. U moet er met een be
paalde bedoeling naar toe zijn ge
gaan. Welke was die?" Cardew
ademde zwaar. De spanning van de
afgelopen dagen met nu weer de
poging tot moord op Ede was bij
na meer geweest dan hij kon dra
gen en zijn hersenen waren allesbe
halve helder.
„Laat me even denken, inspec
teur, ja, laat me even denken. De
ze afschuwelijke geschiedenis heeft
me volkomen in de war gebracht.
Het moet iets met redactiewerk te
maken hebben gehad, vermoed ik.."
Op dreigende toon zei Haines:
„Ik vermoed, dat u daarheen bent
gegaan om blauwzuur in zijn dou
checel neer te leggen om hem te
doden, Mr. Cardew."
V
door Andrew Garve
Cardew sprong op, terwijl zijn
ogen vlam schoten. ,,Hoe durf je
dat te zeggen, lelijk zwijn?" Doods
bleek en trillend staarde hij naar de
inspecteur, Ogilvie was eveneens op
gestaan, op alles voorbereid.
Haines zat doodstil. „Tenzij u rrrij
een bevredigende uitleg kunt ge
ven van wat u daar deed," zei hij
bars, „blijft er voor mij geen an
dere veronderstelling over. Ga zit
ten, Mr. Cardew, en beheers u.
U moet begrijpen, dat u in een
zeer ernstige positie verkeert en
het helpt u niets hier te gaan tie
ren en razen. Voor zover wij in
staat zijn geweest te achterhalen,
heeft u als enige overdag enige tijd
alleen in de kamer van Ede ver
toefd.
Het blijkt, dat u op dit moment
zelf niet kunt verklaren, wat u daar
deed. Als ik ooit een schuldige wei
feling op iemands gezicht heb ge
zien, dan is het nu wel."
,,Ik heb het niet gedaan, ik zeg u
het is een monsterachtige be
schuldiging. Waarom zou ik dat
doen?"
„Van welke aard zijn uw relaties
met Mrs. Ede?" vroeg Haines rus
tig.
Cardew keek, alsof hij op punt
stond over de schrijftafel heen te
springen. „Laat haar erbuiten, be
roerling."
Haines zuchtte. ,,Mr. Cardew, u
verkeert klaarblijkelijk in een hefti
ge gemoedstoestand. Als u nu wilt
trachten een beetje kalmer te wor
den, zal ik u een goede raad geven.
Indien u het verstandiger acht, tot
dat u contact met uw advocaat hebt
opgenomen. In dat geval neem ik
aan dat de informatie, waarover ik
met betrekking tot u en Mrs. Ede
beschik, juist is en zal ik dienover
eenkomstig mijn onderzoek bepalen.
U kunt er zeker van zijn, dat we
ons spoedig in het bezit van alle
gegevens zullen hebben gesteld. Van
de andere kant kunt u ons zelf de
waarheid zeggen, in welk geval ik
u misschien op een bepaald moment
zal hebben te waarschuwen, dat al
les wat u zegt als bewijs tegen u
kan worden gebruikt."
,,Er valt niets te zeggen,"
schreeuwde Cardew. „Als u iets
heeft gehoord, is het niets dan vuile
laster Hij begroef zijn gezicht
in zijn handen.
Haines wachtte een ogenblik. Ogil
vie leunde onbewogen achterover, in
nerlijk vol bewondering voor Haines'
zwaarwichtige, maar vernietigend ef
fectvolle tactiek.
Toen keek Cardew op, zijn gevoelig
gezicht vertrokken door de inspan
ning tot een besluit te komen.
„Heel goed," zei hij iets rustiger,
,,ik vermoed, dat ik u alles zal moe
ten vertellen."
Hij aarzelde nog een ogenblik en
kwam toen los. „Toen ik vanavond
naar Edes kamer ging was het mijn
bedoeling hem te zeggen dat ik ont
slag bij de krant wilde nemen."
„Zo spoedig na £w nieuwe promo
tie?"
,,Ik moest wel. Ik ik ben name
lijk verliefd op Mrs. Ede."
„En zij op u?"
,,Neen, neen, alles is van mijn kant
gekomen. Dit is vernederend!"
Niemand hielp hem verder, hij
haalde eens diep adem en ging voort:
„Gedurende enige tijd ben ik vriend
schappelijk omgegaan met Nicholas
Ede en Rosemary Ede. Hij is vre
selijk aardig voor mij geweest en zij
eveneens. Zij is een aantrekkelijke
vrouw. Hij vroeg me eens bij hen
aan te lopen, kort nadat ik bii de
krant was gekomen en ik maakte er
een gewoonte van, hen dikwijls te
bezoeken. Ik werd een soort huis
vriend en ging vaak met haar uit.
(Wordt vervolgd)
JARENLANG woonden ze
daar fijn, de familie
Fairchild. Ze hadden een
mooi huis in Perranporth
Beach in Cornwall, Engeland.
Rotsen in de grote tuin en
een prachtig uitzicht op zee,
„Fairpeak" heet het huis en
de bewoners waren er trots op
en blij mee.
Maar nu denkt de familie
Fairchild er anders over. Nu
moeten ze iedere dag hard
werken om nog wat te kunnen
zien. En als ze dat niet doen,
dan zitten ze binnen niet al te
lange tijd helemaal onder het
zand.
Tien jaar lang blaast de wind al in
de richting van „Fairpeak". Op zich
zelf is dat nu niet zo erg, maar met
die wind komt er ook zand mee. Het
werd steeds meer zand en wanneer
de familie voor het raam zit is het als
of er een lawine op hen afkomt.
Een lawine van fijn, wit zand. Zes
meter hoog staat het al in hun tuin en
het is nog maar enkele meters ver
wijderd van hun huis.
„Tonnen zand hebben mijn vader en
ik al weggeschopt", vertelde de acht
tienjarige dochter Marguerite. „Maar
we schieten er niets mee op. Het zand
staat al ter hoogte van het dak en nog
komt er geen einde aan."
Kijk, zand is altijd wel prettig: Je
kunt er lekker op liggen aan het strand,
kinderen kunnen er in spelen en het
is eventueel nog te eten ook. Wanneer
men echter zo in het zand zit als de
familie Fairchild, dan zou men van
moedeloosheid gewoon zijn hoofd er
maar in steken,
„De bewoners van Perranporth Beach
noemen „Fairpeak" „Het huis, dat in
het zand wegzinkt", aldus de heer Er-
nest Fairchild. Wanneer de gemeente
er niets aan doet dan is het inderdaad
komende winter verdwenen."
Eigen nieuwsdienst
WORMS. De Duitse politie heeft
in Worms de 31-jarige Rotterdamse
vertegenwoordiger A. L. de R. gear
resteerd.
De vertegenwoordiger zou er een
gewoonte van hebben gemaakt langs
de Duitse autowegen onder een of
ander voorwendsel van landgenoten
geld te lenen. Hij zou het nooit heb
ben teruggegeven.
Bij de Rotterdamse politie zijn een
tijd geleden ook klachten tegen De R.
binnengekomen. Hij zou toen met een
huurauto op soortgelijke wijze als in
Duitsland mensen hebben opgelicht.
Later zou hij de huurwagen hebben
vervangen door een gestolen auto.
liiiiiiiiiiiiiiiiniimiiirgaxiTT^
LIJNDIENST OP TAHITI
Eigen nieuwsdienst
ROTTERDAM. De Stoomvaartmij.
Nederland en de Koninklijke Rotter-
damsche Lloyd gaan in hun maande
lijkse uitgaande dienst van Nederland
naar Australisch en Nederlands Nieuw-
Guinea de haven van Papeete op Ta
hiti aanlopen. Het m.s. Bintang van
de Nederland zal de eerste afvaart
naar die haven uitvoeren.
Als men een altijd groenblijvende
haag wenst kan men coniferen poten;
er zijn enkele soorten die speciaal voor
dit doel geschikt zijn. Vooral Thuja oc-
cidentalis kan men er voor gebruiken.
Nu is het de goede tijd zo'n haag te
bestellen; die kan dan tegen het eind
van de maand na ontvangst wel ge
poot worden, doch tracht de wortel
kluiten zo veel mogelijk intact te hou
den; als ze alle grond verliezen moet
men niet op hergroei rekenen.
.üiifliiiiniiiiiiiiiiiiiiiimiifMifffiij
glIllliHlillllIllllllllllltlllIlllllllllllltlllllllllllllllllllllIHHIIlllilllliiilllllliiilliiliiiliiiiiiiilllHllllllllllllliSfllllllllllllllllllllillllllllllllllllllilillllllllllllllllllllllllllllllllllllllltllllllllllllllllllllllllillliiiiiiiimm
Op hetzelfde ogenblik, dat Kappie
en Dubbelster de achtervolging van de
beide spionnen weer inzetten, steeg er
van de benedenverdieping van het ho
tel een onduidelijk rumoer op. Politie-
fluitjes weerklonken en barse stemmen
schreeuwden bevelen.
„Bliksem, de politie aan boord!" zei
Kappie. „Die komen natuurlijk voor
ons, maar nu de spionnen de krielmaan
hebben, durven zij natuurlijk ook niet
meer naar beneden!"
Op het dak klonk het gerucht van
snelle schreden.
„Je hebt gelijk, kapitein! Ze zijn naar
boven gegaan!" riep de geleerde, op
een kleine trap wijzend. „Als ze nu
maar niet gaan schieten!"
Maar Kappie zette zonder bedenken
zijn voet op de trede. „Niet zeuren,
Dubbelster. Er zal voor ons ook niks
anders opzitten dan naar het dak te
gaan!" stelde hij vast.
Maar toen Kappie zijn hoofd door het
luik naar het dakplat stak, zag hij di
rect, dat zij wel heel vlug moesten zijn,
wilden zij Janus en Hein kunnen grij
pen. Hij zag ook, waarom deze twee
eigenlijk naar het dak waren uitgewe
ken. Niet om de politie beneden, maar
om de helikopter, die daar boven ge
reed stond
NED. HERV. KERK
Beroepen te Nieuwveen, toez. A. S.
Klusener, kand- te Delft; te Tholen, toe-
z. J. C. Schuurman, te Bleskensgraaf
te Genemuiden, J. den Besten te Dirks-
land.
Aangenomen; het beroep van de Ge
nerale Synode tot predikant voor bij
zondere werkzaamheden, conrector aan
het Theologisch Seminarium te Drieber
gen, dr. A. A. Koolhaas te Amersfoort.
GEREFORMEERDE KERK
Beroepen te Muiden-Muiderberg, G. v.
Halsema te Fijnaart.
SINT ANNALAND. Het ziet er naar
uit, dat de christelijke en kerkelijke
verenigingen geen afgevaardigden zullen
zenden naar de vergadering, die op
dinsdag 23 augustus a.s. wordt gehou
den door de voorlopige commissie van
de Dorpsgemeenschap. Dit vindt zijn
oorzaak in heit feit, dat deze verenigin.
gen beschikken over een eigen verenW
gingsgebouw, n.l. het hervormde verenk
gingsgebouw.