Groede en Nieuwvliet worstelen f
met uitbreidingsplannen
Marinekamp
achthonderd
herbergt
jongeren
>abriëlse
Scherven brachten de
burgemeester geluk
De cijfers spreken een
duidelijke taal
7
OOK ZEEUWEN OP HET APPÈL
Jachtje sloeg
vier maal om
YMCA-congresBezinning en
begrip „In Gods hand"
Prachtig land
MODERNE
BRILLEN
Zaterdag 13 augustus 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag.
Waar moet geld vandaan komen? Stroom aanvragen voor bungalows
Onze
meubelen
in
Oudheidkundige verzameling van de
heer Bouwman groeit „met de dag"
uw woning
kenmerken
uw goede
smaak
middelburg-qoes
Vangst van ongekend
grote zeebaars
Rammelkoorts
Geen vakantiebazar zo onder de duinen langs een bij
zonder aardige route is.
Vrouw door honden
onder de voet gelopen
GOES
MIDDELBURG
Doorregen spek
Advertentie
GROEDE Sinds het woord „bermtoerisme" zijn intrede heeft
2*daan weten we dat ook vakantie-houden een vraagstuk is gewor
den. Zo u wilt een „sociaal probleem". Te voorzien was dit natuur
lijk wel. Op het ogenblik is het vakantie-vieren binmen het bereik
gekomen van de honderdduizenden, die allen de gelegenheid hebben
er voor korter of langer tjjd op uit te trekken.
In de na-oorlogse jaren heeft het toerisme een geweldige vlucht
genomen en naarmate de verkeerswegen voller werden ontstond
ook de vraag waar al deze mensen moesten blijven. En een tweede
vraag was hoe die vrolijk optrekkende volksstammen hun tijd (en
hun geld) zouden gaatn besteden. Want als één ding bleek, dan
was het wel dit, dat ook vakantie-vieren een kunst is. Een kunst
die geleerd moet worden. In dit verband heeft de Zeeuwsch-
Vlaamse kust de buitenstaander iets te zeggen en te leren. Want
laat de voortjakkerende stedeling, die geen ogenblik buiten z'n
hot-jaxz en z'n televisie-toestelletje kan niet naar Zeeuwsch-Vlaan-
deren komen. Hij zal er niet vinden wat hij zoekt. Laat hij zich
neervlijen op de stinkende berm van een autosnelweg en laat hij
vooral niet vergeten zijn draagbare radio vlug neer te zetten tussen
de jampot en de kaas. Maar hij moet dan niet verwachten nieuwe
krac' -n op te kunnen doen voor een lange, winterse werkperiode.
Wc hebben een bezoek gebracht aan Groede en Nieuwvliet,
vooral met het oog op de recreatie, maar we moeten vooropstellen
dat het een vakantieterrein is voor mensen die het „kunnen'
Groede, augustus 1960. Witte
wolken zeilen door een frisse lucht
en beschaduwen een polderland
schap dat een verstilde blik
waard is. Golvende akkers, ver
dolen dorpen achter het groen. uitbreidingsplannen van de ge.
Stilte jmeente zijn van verstrekkende aard.
Hoog in de lucht ronkt een een-: en
zaam verkeersvliegtuig en rept ;de bouw van ruim 15o bungalows. Daar-
zich naar een verre metropool, naast staan een viertal torenflats op het
TT „r i programma die tezamen vier maal 58
riet IS een accent tussen de wol-etage-woningen zouden vertegenwoor-
ken het beklemtoont de ruimte,'digen. De kustweg, die plan west en
zeldzame geval zich voordoet dat het
gebied geheel blauw gekleurd is door de
Lamsoren, een bloem die bij uitstek in
zilte grond gedijt. De badgast, die in de
..Panneschuur" (een kampeer- en cara-
vanterrein dat vlak achter de dijk van
de Zwarte Polder ligt) zijn tent opge
slagen heeft, vind't hier in de buurt
ook uitnemend viswater.
Maar omdat de gemeente niet van
plan is om ander-mans gronden te be
werken, zal er bovendien een aan
koopsom op de (groene) tafel moetein
•komen.
De plannen zijn tot in de fijnste ver
takkingen doorgesproken en uitgewerkt
en zouden desnoods onmiddellijk uitge
voerd kunnen worden. Een kleinigheid
ontbreekt nog: 923.000 gulden.
Weliswaar zal de gemeente veel van
de kosten te zijner tijd kunnen verha
len, maar de cost moet nu eenmaal
voor de baet uitgaan.
Een oplossing moet hier natuurlijk ko
men. Er is een regen van aanvragen
voor de bouw van zomerwoningen en
aannemer Verstraeten uit Oost,burg be
treurt het dat hij nog niet met z'n flats
kan beginnen. Hij is al in het bezit van
de grond en hij weet dat er voor zijn
etage-woningen bij Nederlandse, Duitse
en Belgische badgasten grote belangstel
ling bestaat.
Maar helaas, de grond is nog „on
rijp", om niet te zeggen „groen". Het
wachten is op riolering, bestrating, elec-
trificatie enz.
Ondanks dit alles is men in
Groede Vol goede moed.
Elke tevreden vakantieganger
is een nieuwe ambassadeur en
het aantal van deze wegbereiders
is snel groeiende. Daar hoeft
men niet aan te twijfelen. De cij
fers spreken een duidelijke taal.
De mogelijkheden voor de toe-:
komst zijn ongetwijfeld verras-:
send. Het komt er op aan ze te
onderkennen, en uit te bui
ten. Maar oh die financiën!
Het kampeer- en caravanterrein
„De Panneschuur" is momenteel
behoorlijk bezet. Tenten in allerlei
formaten en uitvoeringen staan in
lange rijen opgesteld. Op deze
manier is een tijdelijk dorp ontstaan
met een sterk doorstromende be>-
volking en met een internationaal
karakter. Het terrein is prachtig ge
legen, vlakbij de zg. geïnundeerde
Zwarte Polder. De vakantie-gangers
zelf zijn unaniem enthousiast over
de streek van Groede en Nieuwvliet.
Goudgele korenvelden, duinen, een
breed strand en een prachtig polder
landschap, wat wenst een vermoeide
stedeling nog meer. Vooral het feit
dat men op elk gewenst moment
alleen kan zijn, dat men bij wijze
van spreken niet op eikaars lip
behoeft te zitten, is een trekpleister
van betekenis.
KORTGENE. Aan de Noord-Be-
velandse kust bij Wissenkerke heeft
de heer H. C. Warren uit Wissenkerke
een zeebaars verschalkt van ongeken
de grote afmetingen. Het dier mat
van kop tot staart 75 cm. terwijl het
gewicht 4 kg. en 840 gram was.
De vangst gebeurde met een 0,35
nylondraad. Het duurde ongeveer een
half uur voordat de heer Warren het
„beestje" op het droge had. De heer
C. H. Beeke, voorzitter van de Noord-
Bevelandse hengelsportvereniging
deelde ons mede dat het een bijzonder
groot exemplaar betrof daar de groot
ste zeebaars die tot nu toe gevangen
werd ongeveer 7 tot 8 pond wogen.
GRIJPSKERKE. Toen enkele
jaren geleden in Grijpskerke een
nieuwe riolering werd aangelegd,
volgde burgemeester H. U. Bouw
man de werkzaamheden met meer
dan gewone belangstelling, zoals
de burgemeester altijd de meest
geïnteresseerde toeschouwer is
wanneer er in zijn dorp wordt
gegraven. Want voor wie het
nog niet wist de heer Bouwman
j is een verwoed amateur-archeo
loog. Wie bij hem op bezoek komt,
staat versteld van het aantal oude
voorwerpen, die bij al dat graven
I in Grijpskerke te voorschijn zijn
gekomen en die welkome aanwin
sten vormen voor de reeds rijke
verzameling van Grijpskerke's
eerste burger.
In een groot dossier houdt de heer
Bouwman al zijn vondsten bij. Zij wor
den voorzien van een nummer en inge
schreven, compleet met alle bijzonder
heden. Terwijl wij bij hem waren in
zijn gezellige werkvertrek, haalde de
burgemeester het ene dossier na het an
dere uit de kast. Hij toonde ons een
boekwerk over het begin van de ge
schiedenis van Grijpskerke. „Ik ben daar
al jaren aan bezig, het is nog steeds niet
klaar, maar u begrijpt, ik ben ook nog
burgemeester en het ambtelijk werk
mag er beslist niet onder lijden," De
heer Bouwman schrijft de geschiedenis
voor het oudheidkundige tijdschrift
Westerheem.
Jammer van de Middeleeuwse pot,
vindt de heer Bouwman die pot was zo
teer, dat hU, toen hjj werd opgepakt, in
diggelen viel. Maar geen nood. Zorg
vuldig zocht de burgemeester de scher
ven weer bij elkaar en zond die naar
een pottenbakker in Aardenburg. Deze
zorgde ervoor, dat alles weer als een
legpuzzel in elkaar werd gezet.
Waar de burgemeester al zijn „schat
ten" bergt? „Ik heb ruimte in het ver
enigingsgebouw, waarin ook het gemeen
te-archief is ondergebracht." Wij krijgen
zo het vermoeden, dat er een dag zal
komen, dat dit verenigingsgebouw te
klein zal worden.
Want leest u maar, wat er dit jaar
zoal aan de collectie is toegevoegd: een
dorsvleugel, verschillende bajonetten,
een medaille van de tiendaagse Veld-
BURGEMEESTER BOUWMAN
.scherven.
tocht, een hele verzameling munten,
waaronder een cent uit 1826. enkele leg
penningen, vuurlepels en een klontjes
tang annex notenkraker.
„U bent juist op een goed moment
gekomen", zegt de burgemeester, „want
er is net schoongemaakt." Geen hekel
aan, burgemeester? vragen we. „Wei
nes, nu kun je tenminste alles weer
terugvinden en ook ontdek je weer
dingen waarvan je niet meer wist dat
je ze had!"
Advertentie
het benadrukt de rust.
I oost verbindt is voorlopig nog van voor
historische kwaliteit.
Boven onze hoofden bidt een'
-ï iEen gezonde auto, die er aan de ene
leeuwerik zijn hoog gebed en aan l4jde inrijdt, komt er aan de andere
onze voeten zoemen de bijen van kant met de rammelkoorts en met de
bloem tot bloem. w"en »P »'n bandcn weer uit'
We ruiken de donkere aarde en De motten hebben schandalige gaten
Wet oevaUen err a an in het wegdek gevreten, maar wie de
net gevallen graau. trillende blik naar buiten werpt komt
i-7 ondanks alles tot de conclusie dat het
Zo is Zeeuwsch Vlaanderen. Geen ker- £>e ,.oer-kwaliteit" van deze weg is
misachtige stadjes, geen rumoerige va- overigens niet het eni-ge probleem van
kantiebazar, maar een ruimte om op- deze streek,
nieuw adem te halen.
Groede en Nieuwvliet hebben een bij Rcfotimrliilc livhilff
uitstek gunstige ligging om in de ont- licaiUU'i lijn
wikkeling van de recreatie een belang
rijk woord mee te spreken. De groeien- De gemeente worstelt, zoals gebruike-
de toeristenstroom wijst er op dat menlijk op leven en dood met de financiën
de wind m de zeilen krijgt, en het bestuurlijk gehijg moet tot op
De laatste jaren is er tenminste een provinciaal niveau hoorbaar zijn. (Ten-
duidelijfce vooruitgang te constateren.minste, dat hopen we omdat zoiets nooit
Cijfers zeggen in dit verband uiteraard kwaad kan),
meer dan woorden.
Stelt u zich voor: Alleen het bouw
rijp maken van de gronden in het uit
breidingsplan komt de gemeente op
925.000 pietermannen te staan.
Wefera. blijkens de gegevens bedroeg
het aantxl geregistreerde ovemachtin-
gon fci Groede en Nieuwvliet gedurende
het «omerseisoen 1959 niet minder dan
54.900. Indien we per badgast mogen
aannemen dat gemiddeld tien gulden
WuTi^ "j*fegeveil 7~ eenfa"De stranden van Groede en Nieuw-
kanf U- "dan Z tekenTditda?' het fiet verrukking Men adem t
vreemdelingenverkeer een meerdere o<h- df ruimte en men heeft ook inder-
vangst opleverde van ruim een half mil- daad ^de ruimte. Op de De
joen gulden. Dit resultaat werd boven
dien geboekt onder ongunstige omstan
digheden omdat men de badgasten nog
betrekkelijk weinig comfort kan bieden.
Avontuur op Oosterschelde
KATTENDIJKE. Met een stel door
natte kleren is gistermiddag de 19-jarige
Ipo de Vos uit Bergen op Zoom behou
den te voorschijn gekomen uit een
hachelijk avontuur op de Oosterschelde
met zijn jacht. Ipo wilde gisteren persé
in Bergen op Zoom aankomen en daar
om trotseerde hij wind en golven, toen
hij uit Burghsluis vertrok.
Tot Zierikzee verliep de reis voorspoe
dig. Hij liep de haven binnen om het
tuig te wisselen. Daarna koos hij het
ruime sop van de Oosterschelde, maar
toen begonnen de moeilijkheden pas
goed. In de buurt van het Goese Sas.
ter hoogte van Kattendijke kon Ipo het
jachtje niet meer houden, het vaartuig
je sloeg om. De jongeman s-laagde er
in om zelf het hoofd boven water te
houden, hij zwom na zijn onvrijwillige
duik naar het bootje en probeerde het
weer recht te krijgen. Wat hem geluk
te, maar niet voor lang. Na enkele mi-
nuten sloeg het bootje weer om en dat
herhaalde zich tot vier keer toe. Intus
sen was de inventaris van het bootje
weggespoeld. Zwemmend, wist Ipo de
haven van Kattendijke te bereiken. In
tussen waren de R.P. 18 van de rijks
politie te water eri een vaartuig van de
visserijpolitie, na een waarschuwing,
Uitgevaren om de drenkeling op te zoe
ken, maar dat bleek niet meer nodig.
Bij de heer Meeuwse, in de woning bij
het stoomgemaal, werd Ipo van droge
kleren voorzien.
Deze cijfers moeten toch welhaast
tot de verbeelding spreken. Het is alles
zins redelijk dat een streek die in geen
geval mag rekenen op een uitbreiding
stranden zoals men ze hier ziet
liggen zouden nog duizenden gasten
op kunnen nemen zonder dat men
voorshands bang behoeft te zijn voor
overbevolkingIndien het pxibliek
zich gedisciplineerd weet te ge
dragen en we hopen dat dit
TERNEUZEN. Mevrouw D. A. W. F.,
opvarende van de sleepboot Jabi werd
gisteren in de Nieuwstraat door twee gro
te herdershonden, die een bepaald wild
robbertje aan het vechten waren, omver
gelopen. Eigenaars van de twee dieren
waren de hotelhouders F. H. V. en B. T.
M. de vrouw klaagde over pijn in de
rechterarm. Na een medisch onderzoek
sinds 1893
OPRIL GROTE MARKT
NIEUWE BURG 9
geen vrome wens blijft zullen bleek deze bij de elleboog gescheurd te
aan duizenden een mooie vakantie
kunnen bieden.
van de werkgelegenheid als gevolg van de duinen en het strand nog zijn.
industrievestiging, alle aandacht gaat
besteden aan eên mogelijke ontplooiing
van de recreatie. Bovendien moet wor
den toegegeven dat de ontwikkelmgs- j
plannen bijna logisch voortvloeien uit
de gunstige ligging van het gebied.
Alt men bedenkt dat Nieutuuliet
één van de mooiste, en wat mis
schien meer zegt ongevaarlijkste
stranden van west Europa heeft, dan
moét hier een exploitatie-mogelijkheid
liggen die ook stoute verwachtingen
zou kunnen overtreffen.
Toegegeven: De attractie van het
Zeeuwsch Vlaamse kustgebied is van
een verfijnde vorm.
We mogen hier niet de boekhouder
verwachten die drie hoog achter in Am
sterdam de ion onder sag gaan en naar
zijn vrouw riep: „Mien, kijk eens naar
de hieht, het lijkt net een lap doorregen
spek'."
Dit soort mensen maakt van de va
kantie een „geruchtmakende zaak". Ze
trekken met een bus naar de Rivièra,
zingen onophoudelijk van „toffe jon
gens" en gaan veertien dagen op een
stenen strand zitten.
Grappige bijzonderheid is dan natuur
lijk dat de Franse stenen anders zijn
dan de Nederlandse stenen.
De attracties van Groede en Nieuw
vliet zijn van een andere klasse. De
z g. „Geïnundeerde Zwarte Polder" is
bijvoorbeeld een verrukking voor het
°og. De grond, die bij zeer hoog water
onderloopt k verzilt, waardoor het vrij
VJIH C€U medewerker
KAMP LOOSDRECHT „Ik heb heel mijn vakantie en al mijn
snipperdagen hiervoor opgenomen al kostte dat laatste wel moeite
want zoiets maak je nooit meer mee", vertelt de negentienjarige Joop
Oele uit Goes ons. „Zoiets" dat is de wereldjeugdconferentie van de
YMCA in het Marine-opleidingskamp Loosdrecht, waar achthonderd
jongeren uit heel de wereld tot vandaag bijeen zijn. Dat het er acht
honderd zijn, ziet men er zó niet vanaf. Toen wij 's morgens arriveerden
lag het kamp er verlaten bij: de discussies waren in het schoolgebouw
van het kamp aan de gang en de wegen en laantjes van het kamp
boden een bijna dorpse aanblik. Dat er iets aan de hand was, viel
eigenlijk alleen af te leiden uit het feit, dat onder de nogal prozaïsche
straatborden van de marine („officiersweg, Cantineweg") gloednieuwe
Engelse bordjes hingen: Afrikalaan, Koningin Julianaweg, terwijl op
de hoeken hele kerstbomen van wegwijzers stonden, die ons enkele
malen voor verdwalen behoedden.
's Zomers zijn er in het MOK een
paar weken, dat er niets op te leiden
valt. Alleen een kleine vaste bezet
ting blijft dan achter totdat een nieu
we zending aankomende matrozen in
de leer komt. In die periode herbergt
het kamp nu dus YMCA, de interna
tionale organisatie, waarbij de Neder
landse AMVJ en het vroegere CJMV
zijn aangesloten en die in totaal 4,5
miljoen jongeren omvat.
En waar anders in rotten van
drie gemarcheerd wordt op het ,,dek"
we zijn immers bij de marine,
ook al zitten we midden in het bos
slenteren nu groepjes teenagers in
druk gesprek, rijden Amerikaanse
jongens gevaarlijk-wankel op in Hil
versum gehuurde fietsen, spreken een j
aaar Duitsers diep-ernstig de dingen
nog eens grondig door praten wat
Zuidamerikanen met mond, hart en
handen, en lopen de Nederlanders er
als ware talenwonders tussendoor.
Het fietsen is inmiddels afgeschaft
als te gevaarlijk.
De grootste delegatie is die van de
Amerikanen. De heel aparte, wat
eenvormige stijl van deze groep,
schept wel wat problemen. Daar zijn
allerlei redenen voor aan te geven.
Men maakt daar al van de YMCA
deel uit. wanneer men abonnee van
het zwembad is. Al is dat geen be
zwaar want de enige vertegenwoordi
ger van Kenya heeft óók alleen maar
een band met de beweging doordat
hij in een YMCA-hostel woont. Maar
voor die laatste is het een hele tocht
Ja maar.In de banken van
de kampscliool vindt het gesprek
en begin. Maar na het uurtje dat
roor discussie op het programma is
uitgetrokken, is het nog niet afge
lopen.
geweest om aan dit congres deel te
nemen. Van de Amerikanen krijgt
men wel de indruk, dat ze Europa
..doen" en onderweg naar het dure
Rome (Olympiade), nog even een
goedkope tien dagen in Holland „mee
nemen". „Te weinig geselecteerd",
vond Maatje Dekker uit Westkapelle
ervan. En ook wel wat te veel in
de eigen kring landgenoten verdiept.
Er zijn ook nogal wat meisjes bij en
naar Amerikaanse zede valt er dus
te genieten van een vleugje flirt, een
snufje snel tot stand gekomen kalver
liefde en gezelligheid rondom de juke
box in de cantine. Wie die zede kent
kan daar nu niet erg van onder de
indruk komen, al is het natuurlijk
spijtig dat bet goede gesprek met het
lieve meisje dat hen zo goed begrijpt,
de voorrang heeft boven het interna
tionale gesprek.
En die juke-box is evenals de meis
jes een doorn in het wel erg se
rieuze Duitse oog. De Duitse CVJM
is zeer sterk tegen gemengd jeugd
werk. In de Duitse CVJM-sfeer is de
juke-box ondenkbaar en bij de dage
lijkse bijbelstudie duiken de Duitse
jongeren er heel diep in. Zo diep
soms dat het de anderen niet steeds
meevalt, om het zo maar te zeggen.
Voor die juke-box is trouwens een
oplossing gevonden na de eerste da
gen. want het werd wel iets te Ame
rikaans.
De delegatie die van liet congres het i
meeste werk gemaakt heeft, is de
Canadese. Haar leden hebben thuis de I
zaak niet alleen duchtig voorbereid,
maar hebben zelfs min of meer uni
forme kleding meegebracht voor het
congres; grijze broeken en blauwe
blasers.
Het werk dat in Nederland is verricht
is met geen pen te beschrijven. Een
half jaar lang heeft men iemand in
full-time dienst gehad om de zakelij
ke kant van het congres op poten te
zetten. De Nederlandse werkgroep is
trouwens halverwege het congres, sa
men met de état-major hartelijk ge
huldigd door de hele congresbevol
king. De marine kreeg zelfs een oor
konde met alle handtekeningen.
Aan de hand van een vorig jaar ver
schenen boekje waarin alle onder
werpen zijn behandeld en discussie
punten geformuleerd is er dus deze
tien dagen gepraat. Waarom het ras-
senprobleem er niet instond, moest
iemand nodig weten. Dat was toch
het belangrijkste probleem van deze
tijd? Het antwoord is simpel: voor
de YMCA is het geen probleem. Daar
over is tijdens het eeuwfeest m Pa
rijs (1955) een uitspraak gedaan.
De negers in het gezelschap hebben ook
geen andere aanpassingsmoeilijkheden
dan bijvoorbeeld de Zuidamerikanen,
die alleen het Spaans machtig: zijn en
daardoor aanvankelijk in een zeker
isolement leefden.
Maar goed: liet boekje vermeldt ook
het thema. In His hand, ontleend aan
de beroemde negro-spiritual. In Gods
band voelt men zich ook, vooral na
tuurlijk tijdens de dagelijkse gods
dienstoefeningen en met name ook tij
dens de slottoespraak die conferentie
leider Arnold Fraser iedere avond
houdt en die uitloopt op een gebed.
Hij is een boeiende figuur, met zijn wit
te haar boven een vriendelijk gezicht.
Zo vriendelijk als hij is, zo fel uit
dagend waren zijn woorden zaterdag
avond in de toespraak waarin hij vra
gen stelde, „waarop jullie toch liet
antwoord niet weten".
Wat zal de jeugd doen voor de were,
vroeg hij. Zal ze wel iets doen? Door
de zeer persoonlijke spreekwijze, en
door zijn zonder veel omslag grijpen
naar de kern van de zaak, heeft hij
heel wat deelnemers aan het denken
en het praten gezet.
Praten deden ze toch al. Joop Oele, boek
houder in Goes en ook leider van een
jongenselub (op zijn veertiende was
hij al assistent-leider: nu, vijf jaar
later, heeft hij zelf een club van tien
jongens) ligt met een Thailander, een
paar Amerikanen en een Liberiaan
om niet meer te noemen, op een ka
mer met bedden boven elkaar.
Tol drie uur 's nachts hadden ze de vo
rige avond over het communisme ge
sproken. Je ontwent het helemaal om
je in het Nederlands uit te drukken,
zei hij, en als je een Hollander
spreekt, moet je vaak langer naar
een woord in de moedertaal zoeken
dan naar een Engelse uitdrukking.
Dat gaat wel weer over.
Maatje Dekker uit Westkapelle is twin
tig jaar. Ze gaat dit najaar naar De
Horst in Driebergen en vormt met
Joop de Zeeuwse vertegenwoordiging
in de Nederlandse delegatie van der
tig man, die zoveel mogelijk uit
alle provincies is samengesteld. Ze
heeft ons het kamp laten zien en veel
van de wijsheid die wij hierboven
voor u hebben opgetekend hebben wij
via haar vernomen.
Voor de rust tekent de in Zeeland ook
al niet onbekende Gerard de Voogd,
de perssecretaris van het CJV. die
voordien werkzaam was op de re
dactie van het Zeeuwsch Dagblad.
Voor nieuwsgierigen van buiten is Do
Voogd een steun en een toeverlaat,
die alle publiciteitsmedia hanteert mei
een onverstoorbaar enthousiasme.
De dames van de informatiedienst zijn
al even onverstoorbaar, zoals ze bij
hel postkantoortje de vraagbaak zijn
van alle conferentiegangers. We heb
ben er eens even naar geluisterd en
hadden na een kwartier al het idee
dat alle achthonderd In het kamertje
geweest waren met de meest verschil
lende vragen. Het zou ons niet zo
lang lokken in vier talen vriendelijk
te blijven en wij zouden het niet
vreemd gevonden hebben wanneer zij
in het Nederlands uitgeroepen zouden
hebben: Nu nog één en dan ga ik
gillen'.
Maar daarvan kwam niets, misschien
wel omdat je gillen zo moeilijk kunt
vertalen.