Groede en Nieuwvliet worstelen f met uitbreidingsplannen Marinekamp achthonderd herbergt jongeren >abriëlse Scherven brachten de burgemeester geluk De cijfers spreken een duidelijke taal 7 OOK ZEEUWEN OP HET APPÈL Jachtje sloeg vier maal om YMCA-congresBezinning en begrip „In Gods hand" Prachtig land MODERNE BRILLEN Zaterdag 13 augustus 1960 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. Waar moet geld vandaan komen? Stroom aanvragen voor bungalows Onze meubelen in Oudheidkundige verzameling van de heer Bouwman groeit „met de dag" uw woning kenmerken uw goede smaak middelburg-qoes Vangst van ongekend grote zeebaars Rammelkoorts Geen vakantiebazar zo onder de duinen langs een bij zonder aardige route is. Vrouw door honden onder de voet gelopen GOES MIDDELBURG Doorregen spek Advertentie GROEDE Sinds het woord „bermtoerisme" zijn intrede heeft 2*daan weten we dat ook vakantie-houden een vraagstuk is gewor den. Zo u wilt een „sociaal probleem". Te voorzien was dit natuur lijk wel. Op het ogenblik is het vakantie-vieren binmen het bereik gekomen van de honderdduizenden, die allen de gelegenheid hebben er voor korter of langer tjjd op uit te trekken. In de na-oorlogse jaren heeft het toerisme een geweldige vlucht genomen en naarmate de verkeerswegen voller werden ontstond ook de vraag waar al deze mensen moesten blijven. En een tweede vraag was hoe die vrolijk optrekkende volksstammen hun tijd (en hun geld) zouden gaatn besteden. Want als één ding bleek, dan was het wel dit, dat ook vakantie-vieren een kunst is. Een kunst die geleerd moet worden. In dit verband heeft de Zeeuwsch- Vlaamse kust de buitenstaander iets te zeggen en te leren. Want laat de voortjakkerende stedeling, die geen ogenblik buiten z'n hot-jaxz en z'n televisie-toestelletje kan niet naar Zeeuwsch-Vlaan- deren komen. Hij zal er niet vinden wat hij zoekt. Laat hij zich neervlijen op de stinkende berm van een autosnelweg en laat hij vooral niet vergeten zijn draagbare radio vlug neer te zetten tussen de jampot en de kaas. Maar hij moet dan niet verwachten nieuwe krac' -n op te kunnen doen voor een lange, winterse werkperiode. Wc hebben een bezoek gebracht aan Groede en Nieuwvliet, vooral met het oog op de recreatie, maar we moeten vooropstellen dat het een vakantieterrein is voor mensen die het „kunnen' Groede, augustus 1960. Witte wolken zeilen door een frisse lucht en beschaduwen een polderland schap dat een verstilde blik waard is. Golvende akkers, ver dolen dorpen achter het groen. uitbreidingsplannen van de ge. Stilte jmeente zijn van verstrekkende aard. Hoog in de lucht ronkt een een-: en zaam verkeersvliegtuig en rept ;de bouw van ruim 15o bungalows. Daar- zich naar een verre metropool, naast staan een viertal torenflats op het TT „r i programma die tezamen vier maal 58 riet IS een accent tussen de wol-etage-woningen zouden vertegenwoor- ken het beklemtoont de ruimte,'digen. De kustweg, die plan west en zeldzame geval zich voordoet dat het gebied geheel blauw gekleurd is door de Lamsoren, een bloem die bij uitstek in zilte grond gedijt. De badgast, die in de ..Panneschuur" (een kampeer- en cara- vanterrein dat vlak achter de dijk van de Zwarte Polder ligt) zijn tent opge slagen heeft, vind't hier in de buurt ook uitnemend viswater. Maar omdat de gemeente niet van plan is om ander-mans gronden te be werken, zal er bovendien een aan koopsom op de (groene) tafel moetein •komen. De plannen zijn tot in de fijnste ver takkingen doorgesproken en uitgewerkt en zouden desnoods onmiddellijk uitge voerd kunnen worden. Een kleinigheid ontbreekt nog: 923.000 gulden. Weliswaar zal de gemeente veel van de kosten te zijner tijd kunnen verha len, maar de cost moet nu eenmaal voor de baet uitgaan. Een oplossing moet hier natuurlijk ko men. Er is een regen van aanvragen voor de bouw van zomerwoningen en aannemer Verstraeten uit Oost,burg be treurt het dat hij nog niet met z'n flats kan beginnen. Hij is al in het bezit van de grond en hij weet dat er voor zijn etage-woningen bij Nederlandse, Duitse en Belgische badgasten grote belangstel ling bestaat. Maar helaas, de grond is nog „on rijp", om niet te zeggen „groen". Het wachten is op riolering, bestrating, elec- trificatie enz. Ondanks dit alles is men in Groede Vol goede moed. Elke tevreden vakantieganger is een nieuwe ambassadeur en het aantal van deze wegbereiders is snel groeiende. Daar hoeft men niet aan te twijfelen. De cij fers spreken een duidelijke taal. De mogelijkheden voor de toe-: komst zijn ongetwijfeld verras-: send. Het komt er op aan ze te onderkennen, en uit te bui ten. Maar oh die financiën! Het kampeer- en caravanterrein „De Panneschuur" is momenteel behoorlijk bezet. Tenten in allerlei formaten en uitvoeringen staan in lange rijen opgesteld. Op deze manier is een tijdelijk dorp ontstaan met een sterk doorstromende be>- volking en met een internationaal karakter. Het terrein is prachtig ge legen, vlakbij de zg. geïnundeerde Zwarte Polder. De vakantie-gangers zelf zijn unaniem enthousiast over de streek van Groede en Nieuwvliet. Goudgele korenvelden, duinen, een breed strand en een prachtig polder landschap, wat wenst een vermoeide stedeling nog meer. Vooral het feit dat men op elk gewenst moment alleen kan zijn, dat men bij wijze van spreken niet op eikaars lip behoeft te zitten, is een trekpleister van betekenis. KORTGENE. Aan de Noord-Be- velandse kust bij Wissenkerke heeft de heer H. C. Warren uit Wissenkerke een zeebaars verschalkt van ongeken de grote afmetingen. Het dier mat van kop tot staart 75 cm. terwijl het gewicht 4 kg. en 840 gram was. De vangst gebeurde met een 0,35 nylondraad. Het duurde ongeveer een half uur voordat de heer Warren het „beestje" op het droge had. De heer C. H. Beeke, voorzitter van de Noord- Bevelandse hengelsportvereniging deelde ons mede dat het een bijzonder groot exemplaar betrof daar de groot ste zeebaars die tot nu toe gevangen werd ongeveer 7 tot 8 pond wogen. GRIJPSKERKE. Toen enkele jaren geleden in Grijpskerke een nieuwe riolering werd aangelegd, volgde burgemeester H. U. Bouw man de werkzaamheden met meer dan gewone belangstelling, zoals de burgemeester altijd de meest geïnteresseerde toeschouwer is wanneer er in zijn dorp wordt gegraven. Want voor wie het nog niet wist de heer Bouwman j is een verwoed amateur-archeo loog. Wie bij hem op bezoek komt, staat versteld van het aantal oude voorwerpen, die bij al dat graven I in Grijpskerke te voorschijn zijn gekomen en die welkome aanwin sten vormen voor de reeds rijke verzameling van Grijpskerke's eerste burger. In een groot dossier houdt de heer Bouwman al zijn vondsten bij. Zij wor den voorzien van een nummer en inge schreven, compleet met alle bijzonder heden. Terwijl wij bij hem waren in zijn gezellige werkvertrek, haalde de burgemeester het ene dossier na het an dere uit de kast. Hij toonde ons een boekwerk over het begin van de ge schiedenis van Grijpskerke. „Ik ben daar al jaren aan bezig, het is nog steeds niet klaar, maar u begrijpt, ik ben ook nog burgemeester en het ambtelijk werk mag er beslist niet onder lijden," De heer Bouwman schrijft de geschiedenis voor het oudheidkundige tijdschrift Westerheem. Jammer van de Middeleeuwse pot, vindt de heer Bouwman die pot was zo teer, dat hU, toen hjj werd opgepakt, in diggelen viel. Maar geen nood. Zorg vuldig zocht de burgemeester de scher ven weer bij elkaar en zond die naar een pottenbakker in Aardenburg. Deze zorgde ervoor, dat alles weer als een legpuzzel in elkaar werd gezet. Waar de burgemeester al zijn „schat ten" bergt? „Ik heb ruimte in het ver enigingsgebouw, waarin ook het gemeen te-archief is ondergebracht." Wij krijgen zo het vermoeden, dat er een dag zal komen, dat dit verenigingsgebouw te klein zal worden. Want leest u maar, wat er dit jaar zoal aan de collectie is toegevoegd: een dorsvleugel, verschillende bajonetten, een medaille van de tiendaagse Veld- BURGEMEESTER BOUWMAN .scherven. tocht, een hele verzameling munten, waaronder een cent uit 1826. enkele leg penningen, vuurlepels en een klontjes tang annex notenkraker. „U bent juist op een goed moment gekomen", zegt de burgemeester, „want er is net schoongemaakt." Geen hekel aan, burgemeester? vragen we. „Wei nes, nu kun je tenminste alles weer terugvinden en ook ontdek je weer dingen waarvan je niet meer wist dat je ze had!" Advertentie het benadrukt de rust. I oost verbindt is voorlopig nog van voor historische kwaliteit. Boven onze hoofden bidt een' -ï iEen gezonde auto, die er aan de ene leeuwerik zijn hoog gebed en aan l4jde inrijdt, komt er aan de andere onze voeten zoemen de bijen van kant met de rammelkoorts en met de bloem tot bloem. w"en »P »'n bandcn weer uit' We ruiken de donkere aarde en De motten hebben schandalige gaten Wet oevaUen err a an in het wegdek gevreten, maar wie de net gevallen graau. trillende blik naar buiten werpt komt i-7 ondanks alles tot de conclusie dat het Zo is Zeeuwsch Vlaanderen. Geen ker- £>e ,.oer-kwaliteit" van deze weg is misachtige stadjes, geen rumoerige va- overigens niet het eni-ge probleem van kantiebazar, maar een ruimte om op- deze streek, nieuw adem te halen. Groede en Nieuwvliet hebben een bij Rcfotimrliilc livhilff uitstek gunstige ligging om in de ont- licaiUU'i lijn wikkeling van de recreatie een belang rijk woord mee te spreken. De groeien- De gemeente worstelt, zoals gebruike- de toeristenstroom wijst er op dat menlijk op leven en dood met de financiën de wind m de zeilen krijgt, en het bestuurlijk gehijg moet tot op De laatste jaren is er tenminste een provinciaal niveau hoorbaar zijn. (Ten- duidelijfce vooruitgang te constateren.minste, dat hopen we omdat zoiets nooit Cijfers zeggen in dit verband uiteraard kwaad kan), meer dan woorden. Stelt u zich voor: Alleen het bouw rijp maken van de gronden in het uit breidingsplan komt de gemeente op 925.000 pietermannen te staan. Wefera. blijkens de gegevens bedroeg het aantxl geregistreerde ovemachtin- gon fci Groede en Nieuwvliet gedurende het «omerseisoen 1959 niet minder dan 54.900. Indien we per badgast mogen aannemen dat gemiddeld tien gulden WuTi^ "j*fegeveil 7~ eenfa"De stranden van Groede en Nieuw- kanf U- "dan Z tekenTditda?' het fiet verrukking Men adem t vreemdelingenverkeer een meerdere o<h- df ruimte en men heeft ook inder- vangst opleverde van ruim een half mil- daad ^de ruimte. Op de De joen gulden. Dit resultaat werd boven dien geboekt onder ongunstige omstan digheden omdat men de badgasten nog betrekkelijk weinig comfort kan bieden. Avontuur op Oosterschelde KATTENDIJKE. Met een stel door natte kleren is gistermiddag de 19-jarige Ipo de Vos uit Bergen op Zoom behou den te voorschijn gekomen uit een hachelijk avontuur op de Oosterschelde met zijn jacht. Ipo wilde gisteren persé in Bergen op Zoom aankomen en daar om trotseerde hij wind en golven, toen hij uit Burghsluis vertrok. Tot Zierikzee verliep de reis voorspoe dig. Hij liep de haven binnen om het tuig te wisselen. Daarna koos hij het ruime sop van de Oosterschelde, maar toen begonnen de moeilijkheden pas goed. In de buurt van het Goese Sas. ter hoogte van Kattendijke kon Ipo het jachtje niet meer houden, het vaartuig je sloeg om. De jongeman s-laagde er in om zelf het hoofd boven water te houden, hij zwom na zijn onvrijwillige duik naar het bootje en probeerde het weer recht te krijgen. Wat hem geluk te, maar niet voor lang. Na enkele mi- nuten sloeg het bootje weer om en dat herhaalde zich tot vier keer toe. Intus sen was de inventaris van het bootje weggespoeld. Zwemmend, wist Ipo de haven van Kattendijke te bereiken. In tussen waren de R.P. 18 van de rijks politie te water eri een vaartuig van de visserijpolitie, na een waarschuwing, Uitgevaren om de drenkeling op te zoe ken, maar dat bleek niet meer nodig. Bij de heer Meeuwse, in de woning bij het stoomgemaal, werd Ipo van droge kleren voorzien. Deze cijfers moeten toch welhaast tot de verbeelding spreken. Het is alles zins redelijk dat een streek die in geen geval mag rekenen op een uitbreiding stranden zoals men ze hier ziet liggen zouden nog duizenden gasten op kunnen nemen zonder dat men voorshands bang behoeft te zijn voor overbevolkingIndien het pxibliek zich gedisciplineerd weet te ge dragen en we hopen dat dit TERNEUZEN. Mevrouw D. A. W. F., opvarende van de sleepboot Jabi werd gisteren in de Nieuwstraat door twee gro te herdershonden, die een bepaald wild robbertje aan het vechten waren, omver gelopen. Eigenaars van de twee dieren waren de hotelhouders F. H. V. en B. T. M. de vrouw klaagde over pijn in de rechterarm. Na een medisch onderzoek sinds 1893 OPRIL GROTE MARKT NIEUWE BURG 9 geen vrome wens blijft zullen bleek deze bij de elleboog gescheurd te aan duizenden een mooie vakantie kunnen bieden. van de werkgelegenheid als gevolg van de duinen en het strand nog zijn. industrievestiging, alle aandacht gaat besteden aan eên mogelijke ontplooiing van de recreatie. Bovendien moet wor den toegegeven dat de ontwikkelmgs- j plannen bijna logisch voortvloeien uit de gunstige ligging van het gebied. Alt men bedenkt dat Nieutuuliet één van de mooiste, en wat mis schien meer zegt ongevaarlijkste stranden van west Europa heeft, dan moét hier een exploitatie-mogelijkheid liggen die ook stoute verwachtingen zou kunnen overtreffen. Toegegeven: De attractie van het Zeeuwsch Vlaamse kustgebied is van een verfijnde vorm. We mogen hier niet de boekhouder verwachten die drie hoog achter in Am sterdam de ion onder sag gaan en naar zijn vrouw riep: „Mien, kijk eens naar de hieht, het lijkt net een lap doorregen spek'." Dit soort mensen maakt van de va kantie een „geruchtmakende zaak". Ze trekken met een bus naar de Rivièra, zingen onophoudelijk van „toffe jon gens" en gaan veertien dagen op een stenen strand zitten. Grappige bijzonderheid is dan natuur lijk dat de Franse stenen anders zijn dan de Nederlandse stenen. De attracties van Groede en Nieuw vliet zijn van een andere klasse. De z g. „Geïnundeerde Zwarte Polder" is bijvoorbeeld een verrukking voor het °og. De grond, die bij zeer hoog water onderloopt k verzilt, waardoor het vrij VJIH C€U medewerker KAMP LOOSDRECHT „Ik heb heel mijn vakantie en al mijn snipperdagen hiervoor opgenomen al kostte dat laatste wel moeite want zoiets maak je nooit meer mee", vertelt de negentienjarige Joop Oele uit Goes ons. „Zoiets" dat is de wereldjeugdconferentie van de YMCA in het Marine-opleidingskamp Loosdrecht, waar achthonderd jongeren uit heel de wereld tot vandaag bijeen zijn. Dat het er acht honderd zijn, ziet men er zó niet vanaf. Toen wij 's morgens arriveerden lag het kamp er verlaten bij: de discussies waren in het schoolgebouw van het kamp aan de gang en de wegen en laantjes van het kamp boden een bijna dorpse aanblik. Dat er iets aan de hand was, viel eigenlijk alleen af te leiden uit het feit, dat onder de nogal prozaïsche straatborden van de marine („officiersweg, Cantineweg") gloednieuwe Engelse bordjes hingen: Afrikalaan, Koningin Julianaweg, terwijl op de hoeken hele kerstbomen van wegwijzers stonden, die ons enkele malen voor verdwalen behoedden. 's Zomers zijn er in het MOK een paar weken, dat er niets op te leiden valt. Alleen een kleine vaste bezet ting blijft dan achter totdat een nieu we zending aankomende matrozen in de leer komt. In die periode herbergt het kamp nu dus YMCA, de interna tionale organisatie, waarbij de Neder landse AMVJ en het vroegere CJMV zijn aangesloten en die in totaal 4,5 miljoen jongeren omvat. En waar anders in rotten van drie gemarcheerd wordt op het ,,dek" we zijn immers bij de marine, ook al zitten we midden in het bos slenteren nu groepjes teenagers in druk gesprek, rijden Amerikaanse jongens gevaarlijk-wankel op in Hil versum gehuurde fietsen, spreken een j aaar Duitsers diep-ernstig de dingen nog eens grondig door praten wat Zuidamerikanen met mond, hart en handen, en lopen de Nederlanders er als ware talenwonders tussendoor. Het fietsen is inmiddels afgeschaft als te gevaarlijk. De grootste delegatie is die van de Amerikanen. De heel aparte, wat eenvormige stijl van deze groep, schept wel wat problemen. Daar zijn allerlei redenen voor aan te geven. Men maakt daar al van de YMCA deel uit. wanneer men abonnee van het zwembad is. Al is dat geen be zwaar want de enige vertegenwoordi ger van Kenya heeft óók alleen maar een band met de beweging doordat hij in een YMCA-hostel woont. Maar voor die laatste is het een hele tocht Ja maar.In de banken van de kampscliool vindt het gesprek en begin. Maar na het uurtje dat roor discussie op het programma is uitgetrokken, is het nog niet afge lopen. geweest om aan dit congres deel te nemen. Van de Amerikanen krijgt men wel de indruk, dat ze Europa ..doen" en onderweg naar het dure Rome (Olympiade), nog even een goedkope tien dagen in Holland „mee nemen". „Te weinig geselecteerd", vond Maatje Dekker uit Westkapelle ervan. En ook wel wat te veel in de eigen kring landgenoten verdiept. Er zijn ook nogal wat meisjes bij en naar Amerikaanse zede valt er dus te genieten van een vleugje flirt, een snufje snel tot stand gekomen kalver liefde en gezelligheid rondom de juke box in de cantine. Wie die zede kent kan daar nu niet erg van onder de indruk komen, al is het natuurlijk spijtig dat bet goede gesprek met het lieve meisje dat hen zo goed begrijpt, de voorrang heeft boven het interna tionale gesprek. En die juke-box is evenals de meis jes een doorn in het wel erg se rieuze Duitse oog. De Duitse CVJM is zeer sterk tegen gemengd jeugd werk. In de Duitse CVJM-sfeer is de juke-box ondenkbaar en bij de dage lijkse bijbelstudie duiken de Duitse jongeren er heel diep in. Zo diep soms dat het de anderen niet steeds meevalt, om het zo maar te zeggen. Voor die juke-box is trouwens een oplossing gevonden na de eerste da gen. want het werd wel iets te Ame rikaans. De delegatie die van liet congres het i meeste werk gemaakt heeft, is de Canadese. Haar leden hebben thuis de I zaak niet alleen duchtig voorbereid, maar hebben zelfs min of meer uni forme kleding meegebracht voor het congres; grijze broeken en blauwe blasers. Het werk dat in Nederland is verricht is met geen pen te beschrijven. Een half jaar lang heeft men iemand in full-time dienst gehad om de zakelij ke kant van het congres op poten te zetten. De Nederlandse werkgroep is trouwens halverwege het congres, sa men met de état-major hartelijk ge huldigd door de hele congresbevol king. De marine kreeg zelfs een oor konde met alle handtekeningen. Aan de hand van een vorig jaar ver schenen boekje waarin alle onder werpen zijn behandeld en discussie punten geformuleerd is er dus deze tien dagen gepraat. Waarom het ras- senprobleem er niet instond, moest iemand nodig weten. Dat was toch het belangrijkste probleem van deze tijd? Het antwoord is simpel: voor de YMCA is het geen probleem. Daar over is tijdens het eeuwfeest m Pa rijs (1955) een uitspraak gedaan. De negers in het gezelschap hebben ook geen andere aanpassingsmoeilijkheden dan bijvoorbeeld de Zuidamerikanen, die alleen het Spaans machtig: zijn en daardoor aanvankelijk in een zeker isolement leefden. Maar goed: liet boekje vermeldt ook het thema. In His hand, ontleend aan de beroemde negro-spiritual. In Gods band voelt men zich ook, vooral na tuurlijk tijdens de dagelijkse gods dienstoefeningen en met name ook tij dens de slottoespraak die conferentie leider Arnold Fraser iedere avond houdt en die uitloopt op een gebed. Hij is een boeiende figuur, met zijn wit te haar boven een vriendelijk gezicht. Zo vriendelijk als hij is, zo fel uit dagend waren zijn woorden zaterdag avond in de toespraak waarin hij vra gen stelde, „waarop jullie toch liet antwoord niet weten". Wat zal de jeugd doen voor de were, vroeg hij. Zal ze wel iets doen? Door de zeer persoonlijke spreekwijze, en door zijn zonder veel omslag grijpen naar de kern van de zaak, heeft hij heel wat deelnemers aan het denken en het praten gezet. Praten deden ze toch al. Joop Oele, boek houder in Goes en ook leider van een jongenselub (op zijn veertiende was hij al assistent-leider: nu, vijf jaar later, heeft hij zelf een club van tien jongens) ligt met een Thailander, een paar Amerikanen en een Liberiaan om niet meer te noemen, op een ka mer met bedden boven elkaar. Tol drie uur 's nachts hadden ze de vo rige avond over het communisme ge sproken. Je ontwent het helemaal om je in het Nederlands uit te drukken, zei hij, en als je een Hollander spreekt, moet je vaak langer naar een woord in de moedertaal zoeken dan naar een Engelse uitdrukking. Dat gaat wel weer over. Maatje Dekker uit Westkapelle is twin tig jaar. Ze gaat dit najaar naar De Horst in Driebergen en vormt met Joop de Zeeuwse vertegenwoordiging in de Nederlandse delegatie van der tig man, die zoveel mogelijk uit alle provincies is samengesteld. Ze heeft ons het kamp laten zien en veel van de wijsheid die wij hierboven voor u hebben opgetekend hebben wij via haar vernomen. Voor de rust tekent de in Zeeland ook al niet onbekende Gerard de Voogd, de perssecretaris van het CJV. die voordien werkzaam was op de re dactie van het Zeeuwsch Dagblad. Voor nieuwsgierigen van buiten is Do Voogd een steun en een toeverlaat, die alle publiciteitsmedia hanteert mei een onverstoorbaar enthousiasme. De dames van de informatiedienst zijn al even onverstoorbaar, zoals ze bij hel postkantoortje de vraagbaak zijn van alle conferentiegangers. We heb ben er eens even naar geluisterd en hadden na een kwartier al het idee dat alle achthonderd In het kamertje geweest waren met de meest verschil lende vragen. Het zou ons niet zo lang lokken in vier talen vriendelijk te blijven en wij zouden het niet vreemd gevonden hebben wanneer zij in het Nederlands uitgeroepen zouden hebben: Nu nog één en dan ga ik gillen'. Maar daarvan kwam niets, misschien wel omdat je gillen zo moeilijk kunt vertalen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1960 | | pagina 5