E
ERGIFTIGDE OLIJVEN
...en liet kan
m niet in de
A-bom zitten
Laf
I KAPPIE EN DE KRIELKUNSTMAAN
DE NATUUR
Vrijdag 12 augustus I960
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 2
FLITS
GORDON
in het
heelal
in en om uw huis
Gevonden voorwerpen
Bent u al geweest of moet u
nog Of zit u er middenin In
elk geval bent u niet de enige
U J ZiU
Regen of geen regen: zandkastelen moeten er
gebouwd worden en schelpen moeten gezocht worden.
Het is tenslotte vakantietijd. i
EN GRIJZE. grauwe en trieste massa. Dat is wel de beste omschrijving van het weerbeeld van
de laatste dagen, dachten wij. De regen valt maar op ons neer en hel lijkt wel of hij overal j »ij|}{|||ii|||||iuiinil||ll|
42 t
Op zijn weg omlaag was opeens een
figuur verschenen, een grove aap
achtige figuur met bloed op hét ge
zicht. „Terug", schreeuwde deze met
de stem van Hind, in de rook met
zijn vinger omhoog wijzend. Toen
veranderde het gezicht in dat van
Ede. .,Als er een bom in het trap
penhuis neerkomt, zal ik je naar Ma-
lakka sturen," zei hij dreigend.
Er was een oorverdovend lawaai
en de aarde schokte. Uit de vlam
men kwam Archer te voorschijn,
met een touw om zijn hals. ,,Ik was
het niet, het was Jessop," gilde hij.
Daarop kwamen twee mannen die op
Haycock en Golightly leken, te voor
schijn en wierpen Archer van het
dak van het gebouw omlaag.
In een minuut veranderde het hele
toneel en overal vertoonden zich dui
vels met kolossale, vertrokken gezich
ten, die op Cardew. Hind en Ede le
ken. en met roodgloeiende stangen
naar hem staken en in koor
schreeuwden: ,,Jij bent de man, jij
bent de man!"
Zijn vijanden trachtten hem met
valse beschuldigingen te vernietigen.
Archer was de schuldige geweest en
Archer had er voor geboet. Hij had
niets op zijn geweten. Niets. Niéts!
Steunend tastte hij naar zijn gezicht.
Toen hij wat kalmer was gewor
den. herinnerde hij zich wat hij te
doen had. Hij knipte de zaklantaarn
aan om te kijken hoe laat het was
Het blikje met blauwzuur lag stevig
tegen zijn dij. Er was wilskracht
voor nodig om zijn schuilplaats te
verlaten, op weg te gaan voor zijn
zending, die gedurende enige minuten
zeer gevaarlijk zou zijn. maar nu de
tijd was gekomen bleef hij niet in
gebreke. Met behulp van de Voorzie
nigheid zou hij zijn vijanden ver
strooien. Hij trok zijn jas aan en
sloop behoedzaam naar boven.
Toen hij een half uur later naar
de schuilkelder terugkeerde, voelde
hij zich als een patrouille, die na
een gevaarlijke tocht met succes te
hebben volbracht behouden was te
ruggekomen. Even precies als een
uurwerk was zijn plan verlopen en
het karwei was voorbij.
Nu viel er niets anders meer voor
hem te doen dan tot rust te komen
en geduldig op nieuws te wachten.
Trots op zijn succes, nam hij zijn
tas ter hand en begaf zich naar een
garderobe op de eerste verdieping,
waarvan hij de deur afsloot. De
werksters hadden deze verdieping nog
niet bereikt hij had overvloed van
tijd.
V
door Andrew Garve
Hij waste en schoor zich. zoals hij
zo dikwijls had gedaan na de nach
ten van bombardementen.
Hij had wallen onder zijn ogen,
maar dat gebeurde wel meer als hij
last had gehad van slapeloosheid en
vermoedelijk zou niemand dat opmer
ken.
Toen hij zijn toilet had gemaakt,
ging hij naar de schuilkelder terug.
Dit was liet werkelijk vermoeiende
gedeelte het wachten op de begin
nende werkdag. Het zou fataal voor
hem zijn te worden opgemerkt voor
dat het gebouw vol mensen was. De
uren gingen langzaam voorbij. Hij
had niets meer te lezen. Hij at de
laatste sandwich op, maar voelde
zich nog hongerig. In een gezellig
zaakje zou hij de lunch gaan gebrui
ken, besloot hij, en een fijn etentje
met wijn nemen. Een viering, in zijn
eentje, van de komende gebeurtenis.
Dat had hij wel verdiend.
Om ongeveer tien uur hoorde hij
plotseling voetstappen boven de
schuilkelder en het geluid van stem-
men van werklieden. Hij geraakte
een ogenblik in paniek, pakte zijn
boeltje bijeen en kroop zonder enig
geluid te maken naar een brits, toen
de sterhmen dichterbij kwamen. Als
de mannen naar de schuilkelder af
daalden, zouden ze hem ongetwijfeld
zien. Misschien moest hij nu al door
een andere uitgang zien weg te ko
men.
Geleidelijk aan verminderde even
wel zijn onrust enige goederen
werden daarboven weggehaald, dat
was alles. Na een paar zware bon
zen op de zoldering verwijderden de
voetstappen zich en het stemgeluid
stierf weg'. Hij voelde zich opge
lucht, maar toch geschokt. Het werd
tijd dat hij wegkwam.
Toen de wijzers van zijn horloge
naar elf uur liepen, kwam hij voor
de laatste maal uit de schuilkelder
te voorschijn. Langs de achtertrap
liep hij naar boven, nam toen de
hoofdtrap en ,was spoedig op de ver-
Mr.
een
dieping van de redactie, waar hij
vlug voortstapte om zodoende de in
druk te vestigen, zei hij tot zichzelf,
dat hij juist met zijn auto van Bec-
kenham was gekomen, alsof er niets
bijzonders was gebeurd. De tas in
zijn hand zou die indruk bevestigen.
Hij trad de kamer van de afdeling-
buitenland binnen en groette met een
..goedemorgen" Miss Burton en de
jongen van de druktelegraaf. Car
dew was nog niet gearriveerd.
,,U bdot vroeg vanmorgen,
Jessop. zei het meisje met
vriendelijke glimlach.
Jessop keek naar de klok. Zij was
om een praatje verlegen. Met niets
bijzonders om handen in de och
tenduren. was hij vaak, vooral na
de dood van zijn moeder, op dit uur
komen opdagen, onverschillig of hij
dienst had of- niet.
..Ik heb een beetje gewinkeld."
zei hij. Hij hing zijn tas aan een
haak en slenterde de kamer uit. Hij
voelde zich thans gedekt. Hij was
gearriveerd net als alle andere men
sen dat sprak vanzelf.
Het zien van een paar politieman
nen in burger maakte hem wat ze
nuwachtig. Zij schenen vandaag op
nieuw zeer actief te zijn. De verho
ren zouden ze nu toch zeker reeds
hebben afgesloten en wat zouden ze
nog meer aan gegevens kunnen ver
wachten? In elk geval had hij hun
niets te zeggen en hij wenste he
lemaal niet met hen in gesprek te
komen en nu zeker niet.
Morgen zou hij zich evenals alle
anderen weer volkomen vrij kunnen
bewegen, maar nu kon hij in het oog
lopen. Hij moest zo weinig moge
lijk van zich laten zien. Nog altijd
had hij door de spitsroeden van de
portiersloge te lopen. Hij liep naar
beneden in de richting van de ves
tibule en hield stil bij de deur, die
naar de garage leidde, zijn oog op
Vickers gevestigd.
(Wordt vervolgd)
vandaan komt. En rekent u maar uit: er was lot gistermorgen veertig millimeter regen geval-1
len. terwijl er normaal in deze vakantiemaand 70 millimeter valt. Wij zijn dus in elf dagen al overv
de helft heen.
woe
STAD
op De.
bodem,
WAAR
MBS
06 DUIK
BOOT
NICT5AF-
WSÊTa
Dat de regen ook zijn best
doet in Scheveningen, bewijst dit
bord wel: De hotelkamers staan
leeg. Schevcningen en regen zijn
twee dingen, die niet samen gaan.
Iedereen klaagt steen en been en
wanneer twee mensen elkaar tegen
komen is het eerste, wat zij zeggen:
.,Hoe vind je dat weer? Het lijkt wel
of er nooit een einde aan komt. Ik
beklaag de mensen, die met vakantie
zijn in Nederland." Maar het grappige
is, dat de mensen, die wij de laatste
tijd spraken, niets hebben gemerkt van
regen tijdens hun vakantie. „Nee hoor,
we hebben maar één dag regen gehad,
voor de rest mooi weer. Kijk maar hoe
bruin ik ben."
En er zijn zo heel wat bruin ge
brande mensen, die niet verder zijn
geweest dan de Veluwe. Die hebben
er een maniertje op gevonden, maar
dat vertellen zij u niet. Wanneer wij
DEN HAAG. Begin oktober wordt,
tussen Utrecht en Schiphol een recht
streekse busverbinding geopend. De bus-|
onderneming Maarse en Kroon had bij j
de Commissie vergunningen personen-!
vervoer een vergunning voor de nieuwe'
lijn aangevraagd, maar de commissie
had daarop afwijzend beschikt.
De Kroon heeft deze afwijzing onge-J
grond verklaard.
Illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllj
Mister K. Hopwood uit Engeland zat gisteren onverstoorbaar met vrouw en dochter
in zijn auto. Was u ai eerder in Nederland? „Nee, dit is de eerste maai. Gisteren ztfn
we tussen de stortbuien door naar Den Haag geweest, maar we vonden het vandaag te
nat om naar Amsterdam te gaan." Het enige wat wy konden zeggen was: Volgend jaar
beter. Je kan moeilijk zeggen, dat het vandaag voor het eerst in zoveel dagen regent.
zeggen, dat er al zo'n twee miljoen
flesjes-om-bruin-te-worden zijn ver
kocht, dan wordt het allemaal wel
duidelijk.
Plassen
Iedere dag turen we weer naar de
grijze lucht, om vervolgens de plastic
.jas maar weer aan te doen. Als zielige
ineengedoken vogels schieten de men
sen huizen en winkels binnen en als
het tè erg wordt staan zij dicht opeen
gedrongen in ^portieken en onder
bruggen.
Daar trekt die regen zich niets van
aan, die valt maar. Sommige automo
bilisten interesseert het ook niet veel,
want een lezeres uit Gouda schrééf
ons: „Kunt u niet eens in de krant
zetten, dat ze met hun auto's niet zo
hard door de plassen moeten rijden".
Nu. dat doen wij dan bij deze, me
vrouw.
Maar er zijn van die mensen, die
gaan toch wandelen. Die voelen er
niets voor om op hun kamers te zitten
mijmeren over de mooie zomer van
het vorige jaar. Wij zijn ze gisteren
tegengekomen in Scheveningen en
Katwijk en op de Reeuwij<kse plassen
wuifde een groepje enthousiastelingen
in een bootje naar cns. In de stro
mende regen hadden zij plezier. Net
zoals die mensen, die in Scheveningen
zwommen. Tenminste, ze deden ple
zierig.
In de zee van onplezierig
B nieuws die dagelijks over ons
heenspoelt zitten soms kleine
5 golfjes die op zichzelf helemaal
geen storm aankondigen, maar
die de lezer toch diep treffen.
g Dat overkwam me toen ik las
dat in de Biesbosch regelmatig
fuiken van beroepsvissers wor
st den leeggehaald en zelfs worden
gestolen. Door zomergasten, die
daar zo wat rondvaren.
S Waarom treft me dit nu zo?
S Ik geloof: omdat het zo een
s bijzonder laffe vorm van diefstal
is. Vissers ik ken er vele
zijn over het algemeen goed-
s moedige mensen, met groot Ver-
troiiujen in medemens. Dat
moeten zij hebben; zii zetteuMjni
H fuiken, keerwant. repen ennal-
g dobbers, en laten 'dip achter,
H vaak 24 uur lang. onbewaakt
5 en onbeschermd Zij behoren
S tol die heel zeldzamen die
als u cynisch bent moogt u
E zeggen: door de omstandigheden
s gedwongen geloven in de
eerlijkheid van de medemens.
Deze mensen kleine tujjden.
de binnenvisserij maakt niemand
rijk te beroven van hun
winst en hun bedrijfskapitaal
dat vind ik buitengewoon ge-
s meen.
Duik
Met onze regenjassen aan hebben
wij naar ze gekeken en ook naar die
dame, die zielig in een grote strand
stoel zat te wachten op de zon. Die
was gisteren weer niet van de partij
en liet de mensen in de regen over
de boulevard lopen. Zon was er oo»k
niet op de Reeuwijkse plassen, want
daar hebben wij geen enkele zeilboot
kunnen bespeuren op het gladde water
Wel zagen wij een juffrouw een duik
nemen in hét grijze water, maar zij
was ook weer na een paar minuten
verdwenen om haar badpak te ver
wisselen voor een waterdichte regenjas.
Kijk. wat regen in de zomer, daar
hebben wij niets tegen. Maar het moet
toch niet zo zijn, dat je op elf augustus
weer moet gaan zoeken naar de wollen
wintertrui. „Zit hem allemaal in dat
gegooi met die atoombommen", weet
de man van het haringstalletje in
Scheveningen ons te vertellen." Die
werden het vorige jaar ook gegooid,
dachten wij. en toen was het wèl
mooi weer.
Onverstoorbaar
Ja. die zomer van het vorige jaar,
daar is iedereen het over eens: „Dat
was nog eens een zomer". Daarom
dachten vele slimme lieden, dat ze dit
jaar ooi? fijn in Nederland konden
blijven. Maar niks hoor. gisteren heb
ben wij gezien hoe mensen hun tenten
afbraken van pure ellende. De door
zetters bleven en gingen zitten lezen
in de auto. Daar waren het ook Engel
sen voor om onverstoorbaar te gaan
zitten lezen.
Bepaald medelijden hadden wij met
de familie met vier kinderen, die wij
in een tent zagen tussen Rotterdam en
Moordrecht. „Wij hebben het hele jaar
gespaard", verleiden zy ons, „voor een
tent en veertien dagen vakantie. Alles
is nu doornat geregend en we gaan
maar weer naar huis."
En wij zijn ook maar naar huis ge
gaan, want het bleef maar regenen.
Iedere opklaring betekende even later
een nog hardere regenbui. Triest sjok-
ten de koeien over de weilanden met
imïmiïmm&-
Heinrlch vom Heufel uit Mainz 5
kwamen wy gisteren halfweg Katwijk 3:
en Scheveningen tegen. Welgemoed
stapte hy over het strand op zoek naar
betere oorden om zyn tent naar toe
te brengen.
rondom het hooi, dat nu wel zo'n beetje
zal staan te verrotten.
Wat een trieste dagen, terwijl het nu
notabene volop zomer moet zijn. Wan
neer we nu eindelijk eens wat beter
weer krijgen? Misschien weten de he
ren het in De Bilt.
Of zou het toch aan die atoombom
men liggen?
.ïiinwmwwimwwmwiwH//^
Vroege aardappelen kunnen hu al ge
oogst worden, doch haal er niel meer
uit de grond dan men voorlopig dage
lijks nodig denkt te hebben. Ze kunnen
nu nog zwellen en het is allemaal ver
lies indien men er tê veel tegelijk
rooit. Het loof kan men beter niet op
de grond laten liggen en zeker niet in
dien het gewas ziek is; breng het ook
niet naar de komposthoop; de sporen
zullen later dan toch allemaal door de
grond heenkomen; laat het drogen en
dan kan men het verbranden; dat is de
zekerste weg.
1 92. Toen Kappie en Dubbelster het ho-
j tel binnensloften, sloeg de klerk achter
de balie met tegenzin de ogen op.
..Kamers?" vroeg hij slaperig.
„Nee, geen kamers jong", antwoord
de Kappie. „Wij wilden alleen maar we
ten of er soms passagiers aan boord
zijn, die met een helikopter zijn aange
komen!"
Nu was de bediende klaarwakker en
dat nam hij hen bijzonder kwalijk.
„Wat een onzin!" riep hij geprikkeld.
„Met een helikopter! Waar zouden ze
die moeten laten? In de badkamer
soms?"
„Maak niet zo'n deining, man. Hel
was maar een vraag zei Kappie
vermoeid. „Kom, Dubbelster. Hier zijn
|ze kennelijk niet geweest."
Doch toen het tweetal zich bij de deur
bevond, kwam er juist een opgewonden
persoon in pyama de trap afstormen.
1 „Ik kom me beklagen!" riep deze tot
de hotelklerk. „Het is een schandaal!
Naast mijn kamer logeert iemand met
een vreselijke wekker, die vannacht al
drie keer is afgegaan! Om dol van te
worden een ding dat loeit en beiert
en ratelt! Daar moet onmiddellijk iets
aan gedaan worden
„Nou en of!" riep Kappie op zijn b»k-
iken omkerend. „Kom mee. Dubbelster!
;We hebben dus toch de goede koers te
pakken I"
MIDDELBURG. De Commissaris van
Politie te Middelburg maakt bekend dat aan
zijn bureau inlichtingen zijn te verkrijgen
omtrent in het tijdvak van 3 tot en met .9
augustus 1960 als gevonden aangegeven voor
werpen.: blauwe plastic regenjas; tas met
gereedschap; gele sjaal*, doublé oorring; Bel
gisch geld; rode slipover; blauwe trui; rode
kinderportemonnee inh. ƒ0.25 en zakdoek;
zwarte portemonnee met inh; bril in grijs
etui; ring met sleutels; rood plastic bood-
schappennet; schroevendraaier, bruine akte-
i tas inh. regenjas; sigaren; portemonnee met
inh. en paspoort, t.n.v. Vrijdag te Rotter-
dam; gele kanarie; muntbiljetten; wit lede-
i ren kindertuigje: grijze portemonnee met
I inh; speelgoedeend; geel dames vest; grijze
1 tas; witte bal met 3 rackets; lipssleutel no.
28; kettinkje waaraan molentje; bougie; lips-
sleutel no. 2466; sigarenaansteker; sleutel;
grijze portemonnee met inh; armkettinkje:
schroevendraaier; portefeuille inh. 2 bankbil-
jetten 2 muntbiljetten en markbiljet; gele da-
i mesregenjas; kinderportemonneetje inh.
j,f 0.50; donkerblauwe portemonnee met inh;
portemonnee met drukknopsluiting met inh;
kaartjes wit elastiek; doos inhoudende da
messchoenen; gebreid vestje blauw; rode
portemonnee met inh; hondepenning no. 183-
'60; zwarte damesportemonnee met inh;
honderiem; beige kinderschoen; uitlaat van
brommer: bruine portemonnee inh. zwem-
kaart.
Op maandag 15 augustus hoopt het
echtpaar Moerland-Korstanje te Rilland
hun 25-jarige echtvereniging te her
denken.
