De Gaulle stond
langs de kant
WAS MAAR MATIG
TOUR 1960
tot zijn overwinning
Nencini droeg niets
constructiefs bij
Hulde aan Nederlandse
equipe en ploegleider!
m m
Negatief
NENCINI, WINNAAR
TOUR 1960
.Juiste taktiek
werd gevolgd
Meer Toumieuws
op pagina 8
Maandag 18 juli 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 7
Tour de France 2.0e etappe
TJayF*
POVERE WINNAARS
DRIE FASEN
GEEN TEGENSTANDERS
TWEE DELEN
LEERSCHOOL
GELDERMANS GROOT TOURRENNER
Wielrenners voor Rome
aan NOC voorgedragen
Kanoresultaten Tilburg
VAN II TOT l85~ KM VCCR.TPURSNC€ SU-tERMUTSELiNÓBN,
POOR. ITALIANEN SM FRANSEN!
keer CPKeez in ce kiemloj r/" Nr
NA tpOKM
SEÜFFEUIL
1A Wfö
CHAflPLlTTF
êiKtt
CHAUMOMT
I3BK<1
VeUDEUVZE-SuH'BARSe.
ig^K»
BESANfCNt
PARIJS. De laatste wieleretappe van de Ronde van Frank
rijk van Troyes naar het Pare des Princes te Parijs moge in alle op
zichten de traditionele allure en grootheid van de jaarlijkse rentree
triomphale gehad hebben, het was echter niet meer dan een hulde
betoon van het Franse volk en van de Parijzenaars in het bijzonder
aan de renners, die dit alles weer hebben overleefd en aan een Tour
de France die dit niet verdiende. In de vele, vele jaren, dat ik dé
Ronde van Frankrijk volgde, was dit namelijk een van de matigste
die ik ooit heb beleefd.
De triomfator Nencini. Terwijl de ovaties van de tribunes rolden, reed de
Italiaan zijn ereronde.
TROYES. Voor de eerste maal in de
geschiedenis van de Ronde van Frankrijk
heeft de wedstrijdleider een etappe on
derbroken, de wedstrijd geneutraliseerd om
hem enkele minuten later te doen hervat
ten als een eerbewijs voor iemand, die zich
onder het publiek bevond, maar die
.iemand" was dan ook generaal De Gaulle,
de president van de Franse republiek, die
in de buurt van zijn landgoed te Colom-
bey-les Deux-Eglises met zijn vrouw langs
de weg stond tussen het publiek, zoals hij
dit altijd placht te doen als de. Tour zijn
dorp passeerde vóórdat hij lot zijn hoge
functie werd geroepen.
Gezien deze traditie bestond de kans dat
hij in dit jaar weer aanwezig zou zijn, maar
het was niet meer dan een kans. De Tour-
leiding in ieder geval wist van niets en een
president van een republiek heeft nu een
maal geen vaste vrije zaterdagmiddag. Daar
om was ook geen enkele plichtpleging
voorzien of georganiseerd, te meer niet,
omdat de wedstrijd nu eenmaal zijn nor
male verloop moet hebben en het niet te
voorzien was of er op deze dag al dan niet
gefietst zou wot den.
Pas een kwartiervóórdat wij in Colom-
bey arriveerdenwerd de wedstrijdleider
Goddet door de begeleidende motorpolitie
ervan op de hoogte gestelddat de gene-
raai inderdaad langs de weg stond tussen
de dorpelingen in.
Omdat het peloton op dat ogenblik wati-
delde en er geen enkel, uitzicht was op een
actie, reed de wedstrijdleider het peloton
in om de renners te zeggen dat hij van
plan was de wedstrijd te Colombey enkele
ogenblikken te stoppen, om de president
en Sens vrouw te kunnen begroeten. Hij
gaf Nencini, de drager van de gele trui,
Darrigadedie in zijn trui van ivereldkam-
pioen reed. en Graczyk, de drager van de
groene trui opdracht zich aan het hoofd
Advertentie
van het peloton te stellen bij het binnen
rijden van Colombey.
Aldus geschiedde en toen de wagen van
de wedstrijdleider ter hoogte van de pre
sident was gearriveerd ging voor de eer
ste maal de rode vlag voor de renners in
topwaarmee de wedstrijd stil lag. Goddet
was de eerste die de president begroette en
generaal De Gaulle liet de belangrijkste
renners aan zich voorstellen. Hij wenste
Nencini bij voorbaatgeluk met zijn
overwinningprees Darrigade en Graczyk
voor hun prachtige houding en sprak nog
even met de andere renners. Nadat hij in
het publiek was teruggekeerd, gaf de wed
strijdleiding opnieuw het sein om te ver
trekken.
Het oponthoud had ongeveer drie mi
nuten geduurd
De Gaulle, president van de Franse
republiek, stond ergens langs de kant
van de weg om de Tour gade te slaan.
De organisatie wist dat en neutrali
seerde de wedstrijd. Aan de kop van
het peloton reden o.m. Anglade (links)
en Nencini, die door De Gaulle al by
voorbaat werd gefeliciteerd met de
eindoverwinning.
Als ik het logboek van deze Tour nog eens doorblader, op zoek
naar hoogtepunten en sensationele feiten, op zoek naar briljante
combinaties in het spel van aanval en tegenaanval, dan kom ik er
alles bijeen slechts twee tegen, de vlucht van Rivière met Nencini,
Adriaenssens en Junkermann van St. Malo naar Lorient en de on
gelukkige val van Rivière in de afdaling van de Col de Perjuret in
de etappe van Millau naar Avignon. Voeg hierbij het opgeven van
Bahamontes ver vóór de bergen, dan heeft men drie factoren, die
het beloop van deze Tour en de uitslag hiervan hebben bepaald.
Men zal het met mij eens kunnen zijn,
dat alle drie factoren negatief zijn, al
thans in ieder geval twee hiervan. Over
het tweede punt (de vlucht van Rivière)
kan men van mening verschillen of dit
positief dan wel negatief was. Ongetwij
feld heeft het in de bedoeling gelegen
van de Fransman om een positieve bij
drage te leveren tot een overwinning en
tot een zege van de Franse ploeg.
Wetende, dat hij in de bergen niet be
hoefde onder te doen voor Nencini
althans niet in de Alpen en dat hij de
Italiaan met minuten in de tijdrit van
Pontarlier naar Besangon (in zijn eigen
streek dus) zou kunnen kloppen, had hij
er geen bezwaar tegen om in deze vlucht
zijn grootste concurrenten, Nencini en
Adriaenssens, mee te nemen. Maar juist
door zijn val, juist door het feit, dat hij
niet aan de Alpen en niet aan de tijdrit
toekwam, veranderde dit feit van waarde
en werd van positief tot negatief.
Waren dus de drie hoogtepunten nega
tief, de Tour kon dus niet anders dan
zeer matig worden en de winnaar Nen
cini een povere winnaar. Als men de
wedstrijd als geheel analiseert, komt men
namelijk tot deze conclusie. Hoe heeft
Nencini deze Tour gewonnen?
Laten wij vooropstellen, dat hijzelf
geen enkele constructieve bijdrage hier
toe heeft geleverd. In de eerste plaats
won hij geen enkele etappe en zijn beste
plaats, die hij bereikte, was een tweede
in de korte tijdrit te Brussel, waar hij
door Rivière met 32 sec. werd verslagen,
wat door de bonificatie op een verlies
van 1 min. 2 sec. voor- de Italiaan kwam
te staan. In de tweede plaats kon hij deze
achterstand in een voorsprong omzetten,
omdat Rivière zich volkomen afzijdig
hield toen Anglade voor de Franse ploeg
de gele trui ging veroveren in de vierde
etappe. In de derde plaats profiteerde
hij van het „verraad" van Rivière daarna.
In de vierde plaats won hij zijn gele trui
door enkele roekeloze afdalingen, waarin
hij een grote meester is.
Dit deze vier punten mag men conclu
deren, dat het slechts het handhaven en
het profiteren van fouten en tekortko
mingen van de tegenstanders zijn ge
weest, die hem in de gele trui hielpen,
maar geen enkele persoonlijke actie,
geen enkele voorbereiding of groots op
gezette aanval, waarin hij ztfn tegenstan
ders versloeg op een wüze, een Tourwin
naar waardig.
Niet dat ik zijn overwinning veroordeel
of zou menen dat zij hem niet toekomt.
Verre van dat. Hij heeft inderdaad de
overwinning ten volle verdiend, maar
deze verdienste stempelt hem nog niet
tot een groot winnaar en het is slechts
dat wat ik hiermee \viide zeggen.
Hij heeft waarschijnlijk de pech gehad,
dat hij zich niet in zijn ware gedaante
heeft kunnen laten zien. Het verloop van
deze Tour gaf er ook geen aanleiding toe.
De gehele wedstrijd kan men immers in
drie fasen verdelen.
De eerste fase van Rijssel tot aan St.
Malo, waarin de Fransen de gele trui
veroverden en deze door de geweldige
snelheid van de verschillende etappes
bijna tot stervens toe verdedigden.
De tweede fase liep van Lorient tot aan
de Pyreneeën, waarin de Belgen hetzelf
de deden om de trui voor Adriaenssens
te behouden. Het gevolg van deze twee
fases was, dat zowel de Franse als de
Belgische landsknechten dodelijk ver
moeid waren en alleen nog maar moeite
hadden om zich in het geweld te kunnen
handhaven, laat staan een actie van be
tekenis te ondernemen.
In deze ploegen vormden resp. Anglade
en Graczyk en Adriaenssens en Planc-
kaert een uitzondering, omdat zij van al
het zware werk voor een goed deel ver
schoond bleven, doch dit wil niet zeg
gen, dat, toen zij eenmaal uit de gele
trui waren, nog volkomen brandschoon
waren. Het vervolg leerde namelijk
anders.
De derde fase liep van de Pyreneeën
tot aan Parijs, waarin de Italianen de trui
verdedigden tegener waren geen
tegenstanders meer, vooral niet na de
val van Rivière. Slechts een duel met
Rivière in de Alpen en in de tijdrit zou
Nencini tot een groot winnaar hebben
kunnen verheffen. In dit opzicht was
ook het opgeven van Bahamontes van be
tekenis. Zou de Spanjaard, gedesillusio
neerd door een grote achterstand in de
eerste ritten en moreel gedood door de
snelheid in de vlakke etappen, de bergen
hebben gehaald, dan zou hij door zijn on
miskenbaar grote klimkwaliteiten de
knuppel in het tamme hoenderhok van
De Nederlandse Tour ploeg na aankomst in het Pare des Princes. Van links naar rechts: Van den Borgh. Kersten,
Damen, ploegleider Büchly, Wim van Est, Plet van Est en Geldermans. Zij haalden Parijs en werden in de bloemen
gezet vóórdat zij een ereronde mochten rijden.
het peloton hebben kunnen gooien en wie
weet wat er met Nencini gebeurd zou
zijn of wat hij zou hebben kunnen berei
ken, jndien hij met Bahamontes in de
bergen een duel had moeten aangaan.
Zo ziet men, dat de drie factoren, die
ik in het begin van dit verhaal noemde,
van beslissende invloed zijn geweest op
deze Ronde van Frankrijk, en niet de
formule, zoals van verschillende zijden
is gesuggereerd.
Ik wil niet beweren, dat de nieuwe
formule van dit jaar goed is geweest of
aan de verwachtingen heeft beantwoord.
Integendeel. De Tour de France valt er
door in twee stukken uiteen Er was een
duidelijk verschil te merken in de strijd
tussen de grote ploegen aan de ene en
de duels tussen de kleine ploegen aan
de andere kant. Het waren twee volko
men aparte wedstrijden in het grote ge
heel, hetgeen begrijpelijk was, omdat het
voor de ploegen van acht volmaakt onbe
gonnen werk was om tegen de grote
equipes op te tornen. Daarom ontbrak
het deze Ronde aan homogeniteit, daar
om was het voor iedereen zo moeilijk om
zijn weg te vinden en kreeg het geheel
iets verwards.
Het staat inmiddels wel vast, dat de
formule voor het volgende jaar ten op
zichte van die welke dit jaar werd ge
hanteerd, zéér grote veranderingen zal
ondergaan. Welke deze zullen zijn? Mis
schien dat ik hierover binnenkort iets
meer vertel. De Tour is altijd weer een
leerschool voor de volgende. Nog altijd
is de organisatie in haar 57-jarig bestaan
op zoek naar de ideale formule. Geluk
kig is zij er zich van bewust dat zij deze
nooit zal vinden. Gelukkig, omdat daar
door de Tour zelf levendig blijft. Naar
wij hopen tot in lengte van jaren
Ploegeji voor Leipzig bekend
DEN HAAG (ANP) De Sportcom-
missie van de Koninklijke Nederlandse
Wielren Unie heeft de ploegen voor de
wereldkampioenschappen 1960 In Leip
zig samengesteld en aan het Neder
lands Olympisch Comité (N.O.C.) voor
gesteld de volgende renners af te vaar
digen naar de wielerwedstrijden, die in
het kader van de Olympische Spelen te
Rome zullen worden gehouden:
Sprint: De Graaf en Van der Touw,
Kilometer-tijdrit: Van der Touw; Tan
dem: Gerritsen en Paul; Pioegenach-
tervolging op de baan: Nijdam of Schuu
ring: v. d. Lans: Oudkerk en Nikke-
sen; reserve: Le Grand. Voor de weg,
tevens ploegentijdrit over 100 km: Hu-
gens, Janssen, Van Kreuningen, Lotz
en Sluis. In Rome zal door de chef
d'équipe worden beoordeeld, welke vier
van deze vijf renners zullen deelnemen
aan de Spelen.
De ploegen voor de wereldkampioen
schappen zijn:
AMATEURS
Sprint: De Graaf. Gerritsen en Paul.
Achtervolging: v. d. Lans en Nijdam;
reserve: Oudkerk; Stayers: Buis, v. d.
Meulen en Romijn; Op de weg:
Groeneweg, Hugens, v. d. Klundert, Van
Kreuningen, Lotz en Snijders; reserves:
Janssen, De Jongh en Verstraete.
PROFESSIONALS:
Sprint: Derksen; reserve: Captein.
Achtervolging: Post Stayers: Van Hou-
welingen, Koch en Wierstra. Op de weg:
v. d. Borgh, Damen, Enthoven, Gelder
mans, De Haan, Maliepaard. Rentmees
ter en Stolker.' reserves: P. van Est,
Lahaye en De Roo.
TILBURG (A.N.P.) De uitslagen van de
e Tilburg gehouden nationale kortebaan-
anowedstrljden waren:
KI heren senioren 1000 m.: 1 Geurts (Bea-
rlx. Eindhoven) 4 06.2; 2 Weyzen (Beatrix,
iindh.), 3 Lagrand (De Geuzen. Zaandam)
12.-. KI heren senioren 500 m.: 1 Leeuwe
ik (Zwetplassers, Wormer) 1.58.-. 2 Bun-
choten (Quo Vadis. Koog a. d. Zaan) 3.42.-.
12 heren senioren 1000 m.: Geurts-Kiruppen
Beatrix Eindhoven) 3.49.6, 2 Lagrand-Wey-
m 3.50.6, 3 Beunders-Huysman (Zwetplas-
i s) 3.52.-. K2 dames senioren 500 m.: 1 A
Ikema-E. Stadt (De Geuzen, Zaandam)
33.-, 2 D. Kerkhofs-E. Mueller (Beatrix,
ndhoven) 2.07.-, 3 H. Mulder-G vet (De
auzen) 2.11.-. KI dames senioren 500 m.: I
Alkema 2.15.5, 2 E. stadt 2.16.-, 3 G. La-
and (De Geuzen) 2.19.-.
PARIJS Vanavond zo heb ik ver
nomen zal de Nederlandse Tourploeg
in het Olympisch Stadion te Amsterdam
door het Nederlandse publiek worden
ontvangen en gehuldigd. Ik hoop, dat
deze huldiging zódanig zal zijn, dat zij in
alle uithoeken van Nederland gehoord
zal worden. Deze Nederlandse ploeg
heeft dat ten volle verdiend. Er mogen
dan geen etappe-overwinningen behaald
zijn, geen gele truien veroverd, noch de
groene, de overwinning in het klasse
ment van de kleine ploegen èn de vele
malen, dat een Nederlandse renner aan
de eindstreep de bloemen in ontvangst
mocht nemen als beste renner van de
kleine buitenlandse ploegen, rechtvaar
digen een grote gelukwens, vooral ais
men hierbij bedenkt, dat deze ploeg fei
telijk met twee „invallers" reed voor De
Haan en Enthoven. Ik wil werkelijk de
eerste zijn, die hier openlijk toegeeft,
dat ik mij van tevoren op deze Neder
landse equipe heb verkeken en een aan
zienlijk slechter resultaat vreesde dan
nu behaald is. Alle hulde aan de jongens
en aan hun ploegleider Büchly.
Als ik in alle nuchterheid de presta
ties van de Nederlanders afzonderlijk en
van de ploeg als geheel zou willen
analiseren en naar de oorzaken gaan
zoeken, die tot dit uitstekende resultaat
hebben geleid, dan springen onmiddel
lijk twee feiten naar voren: in de eerste
plaats het feit, dat deze Nederlandse
ploeg zich geen ogenblik heeft gemengd
in het duel van de grote equipes en dat
zij dus meer verdedigend dan aanval
lend reed; in de tweede plaats, dat de
werkelijk grote gevechten ln de bergen
zijn uitgebleven en een aantal van onze
jongens dus is gespaard.
Nederland heeft in deze Tour inder
daad de juiste tactiek gevonden ook de
enige tactiek, die mogelijk was om iets
te winnen en om zich staande te houden.
Het was inderdaad zo dat andere ploe
gen (zoals de Britse en Duitse), die
meenden tegen de Franse, Italiaanse en
Belgische ploegen te kunnen optornen
met het oog op de aanwezigheid in hun
eigen ploegen van Robinson, Simpson,
Junkerman en Friedrich, hierin ten
onder zijn gegaan. Engeland eindigde
met twee, Duitsland met drie renners
deze Tour en met zo weinig kan men
geen wedstrijd meer rijden; men kan
slechts meelopen en hopen dat men geen
pech zal krijgen.
Voldoende reserves
Nederland heeft dit niét gedaan en
bleef met zes man voldoende reserves
houden voor tijden van nood. Bovendien
had deze tactiek het voordeel, dat men
zijn eigen grenzen, die men te verdedigen
had, tot een minimum kon beperken.
Men kon de Fransen, Belgen, Italianen
en Spanjaarden rustig hun gang laten
gaan en men behoefde slechts de kleine
ploegen in de gaten te houden. Zag men
bijvoorbeeld, dat een van de kleineren
meeging in een aanval van de groten,
wel, dan behoefde men er maar voor te
zorgen, dat ook een of twee renners van
de eigen ploeg hierin meegingen.
En als men aan het eind van de etappe
er dan maar voor zorgde enkele renners
iitiiiifiiiiiiimiiiiiiiitiiiitimimmiifiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiimiiuiiiimmimtiimiiiiiiiiiiii
itiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiittiiiiiiiimitiiiiiifiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiniiiiKiiiii,minimin'
De Nederlandse amateurwielrenr
Snijder werd in Stuttgart tweede
een wegwedstrijd over 170 km. W
naar werd de Liechtensteiner Heeb
4 uur, 31 min. en 7 sec. Snijder vol'
op anderhalve lengte. Derde werd
Nederlander Janssen op 50 meter.
voorin te hebben, die dan eventueel, het
zij enkele seconden voorsprong konden
nemen, hetzij in de eindsprint enkele
goede plaatsen konden veroveren, dan -
wist men, dat het ploegenklassement ge
wonnen was of een goede plaats hierin
behouden bleef.
Wim van Est speelde
grote rol
Op deze wijze heeft Nederland deze
Ronde van Frankrijk gereden van de
eerste dag af tot de laatste dag toe en
deze consequente houding heeft het ge
wenste resultaat opgeleverd. Hulde voor
de wijsheid deze tactiek gevonden te
hebben, hulde óók voor de wijze, waar
op de uitvoering tot stand kwam. Het
staat voor mij vast, dat Wim van Est, de
ervaren Tourroutinier, hierin een zeer,
zéér grote rol heeft gespeeld.
Zijn wij verheugd de Nederlandse
equipe deze lof te kunnen toezwaaien en
deze hulde te kunnen brengen, aan de
andere kant moeten wij bekennen, dat
het heroïsche aan de overwinning ont
breekt, hetzelfde gebrek aan heldendom,
dat ook de winnaar van deze Tour,
Nencini, stempelt. De Nederlanders
toonden in deze Ronde van Frankrijk
een ander gezicht, het gezicht van een
verdediger in plaats van het traditionele
gezicht van de aanvaller, van de vrij
buiter, die men sedert de laatste jaren
hier zo goed kent. Het was een bleek en
wat kil gezicht dit jaar en wij vonden
dat jammer.
Het tweede feit, waardoor de Neder
landse ploeg zich overeind kon houden,
was het gemis aan grote offensieven in
de bergen. Met de aanwezigheid van een
werkelijk grote klimmer, met de slagen,
die wij zo vaak in de Pyreneeën en de
Alpen ademloos hebben gadegeslagen,
zouden wij het nooit zover hebben ge
bracht. Daarvoor behoeven wij de ver
slagen en de uitslagen van deze berg
etappen maar na te gaan. Zou bijv. de
slag op de Luitel Chamrousse dezelfde
hevigheid hebben gekend als die waar
mee Gaul twee jaar geleden zijn Ronde
van Frankrijk won, dan waren wij in
deze etappe in ieder geval twee (Van
den Borgh en Wim van Est) en miss ihien
zelfs drie renners (deze twee met "Cer-
sten) kwijt geraakt. Wellicht zou dit
zelfs al te Luchon zijn gebeurd na de
drie bergen in de Pyreneeënetappe,
waarin Piet van Est toen nog met een
onwillige knie sukkelde. Dit zijn echter
slechts hj'potheses die de waarde heb
ben, die men eraan wil toekennen. Maar
wél staat vast, dat dit uitblijven van
boeiende duels in de bergen de Neder
landse tactiek een kans van slagen heeft
gegeven.
Groot Tourrenner
Gaan wij in het kort de prestaties vai.
de verschillende renners nog even na,
dan staat het vast, dat Geldermans een
uitgesproken groot Tourrenner is en dat
de Franse journalisten, die in hem een
toekomstige winnaar zagen, volkomen
gelijk hebben.
Zeer sterk meegevallen zijn Piet van
Est na een uitermate aarzelend begin, en
Kersten. Deze twee jongens hebben door
hun sterke wil en hun doorzettings
vermogen de ploeg stevig geschraagd.
Een grotere rol dan uit het klassement
blukt, heeft Wim van Est gespeeld. Hij
moge dan in prestaties niet de eer-te
Nederlander zijn, wél was hij dit als
mentor en als raadsman, die bovendien
mentaal de equipe op een hoog peil hield.
Uitermate wisselend was Van den
Borgh, die geweldige dieptepunten be
leefde naast de grootste hoogtepunten.
Jammer, dat de dieptepunten hem meer
verlies opleverden dan hij in zijn hoogte
punten winst kon verzamelen.
Vorm kwijt
Bepaald tegengevallen zijn Damen en
De Roo. De laatste was kennelijk zijn
vorm van het begin van het seizoen
kwijt en was vermoedelijk vermoeid en
leeg gereden na een lang seizoen. Met
wat meer voorbereiding en met een
uiste keuze van de wedstrijden kan hij
iderdaad een grote rol spelen in de
our, evenals Niesten, die wij na zijn val
'de hebben gemist.
Alles bijeen heeft Nederland een goe-
maar geen grote Tour gereden en do
derlandse equipe en ploegleider Büehij
die slechte met goede ogenblikkeu
wisselde, doch m.i. vaak te traag in
greep verdienen hiervoor alle hulde.
