zo groot als Limburg Verbeter je stand koste wat het kost N OOSTERSE STAD MET EEN WESTERS SILHOUET Hond en paard gaan er op vooruit bij nieuwe wet AFGEWEZEN MINNAAR STAK MET MES DE CIRKEL IS VAN GOUD, Eis: Hagenaar behoedt P.T.T. voor fout DE GROTE GEBOUWEN OVERHEERSEN, MAAR TACHTIG PROCENT VAN DE 9,3 MILJOEN MENSEN WONEN NOG IN HOUTEN HUIZEN. MAAR PROBEER ALS WESTERLING NIET ER MET EEN AUTO TE RIJDEN. Op een plaatje door BAREND MAASKANT Niet te hoog Buigen VERENIGDE DIERENBESCHERMERS IJVERDEN NIET TEVERGEEFS Levensleus van doorsnee Amerikaan ONTHULLEND BOEK STEMT TOT DIEP NADENKEN Hengelaars brachten nacht op Wad door Denk aan Uw lijn van suiker Economisch rijden van Utrecht naar Cannes Offer vrienden club en kerk op Vermist vliegtuig opgegeven R'DAMS NASSICOMITÉ een jaar Rusland helpt Indonesië aan geld, atoomreactor en hoogovens V.U. breidt uit in Nieuwer-Auistel Zaterdag 9 juli 1960 ZEEUWSCH DAGBLAD l'ag. 8 TOKIO TOKIO maakte op mij geen westerse indruk, zoals velen willen doen geloven. Niet bij aankomst, ook niet na enkele dagen, toen ik mij al wat thuis ging voelen. Wel werd ik in een grote Amerikaanse auto naar het hotel gebracht, maar het was een bejaard geval en ik zou in de volgende week geen enkele keer in een glanzende, nieuw schijnende taxi terecht komen. Het begin van de 36 km van het vliegveld naar het centrum van Tokio, dat nog geen eeuw hoofdstad is, leek op een dorps weg. Het was een smalle straat met houten huizen, winkels en bedrijfjes. Allengs veranderde de indruk en dat kan ook niet anders, want ten slotte is Tokio een metropool, waar per 1 mei 9,3 miljoen mensen bleken te wonen en waar elk jaar 300.000 mensen bij komen. Tien procent van de Japanse bevolking woont in het gebied, dat tot de hoofd stad behoort. Een geweldige oppervlakte uiteraard, hoewel maar weinig groter dan onze provincie Lim burg. Wij vinden, dat Nederland met elf miljoen mensen dicht bevolkt is. Stelt u zich voor, dat wij op twee miljoen medebur gers na allemaal in Limburg zouden wonen.... Bovendien moet er dan nog ruimte over blijven voor vijftigduizend fa brieken en bedrijven, want die staan in Tokio ook tussen de huizen in. Hoeveel 9,3 miljoen mensen is, daar. van kan men zich geen voorstelling maken. Ontzettend groot zijn de legers, die 's ochtends de stations uitstromen, op weg naar hun werk. Zij worden aan- gevoerd met elektrische treinen. Dan zwijg ik verder over de menigten, die met bussen, trams en de métro reizen. Misschien beseft men het duidelijkst hoeveel ..veel Japanners" is als het regent. Dan draagt iedereen, een para plu, van jong tot oud. Men loopt onder één geweldige paraplu. Wat bij ons de fiets of brommer is voor degenen, die niet in een auto rijden, schijnt daar de paraplu te zijn. In hotels en kantoren ziet men dan ook geen paraplustan daards. maar rekken, meters lang, waarin de druipende paraplu s leunen. Verscheidene zijn nog in aanbouw: enorme staalconstructies als raam werk, geen betonskelettenEr zijn ook heel veel panden in steen van kleinere afmetingen. ER tussenin staan honderdduizenden huizen, winkels en bedrijven, dik wijls van hout en alleen met gelijk vloerse ruimte of met een verdieping. Die ziet men niet op een overzichts- HET is ook een stadsbeeld! met radio- en t.v.-masten, waaronder de <nog iets hogere) copie van de Pariise Eifeltoren. Maar wanneer men. een overzichtsfoto ziet van Tokio domineren vooral de grote gebouwen. Dan krijgt men de Indruk van een westerse stad met wolkenkrabbers. Naar een echte wolkenkrabber zal men vergeefs zoeken. Er mag met hoger dan tot 31 meter worden ge bouwd uit de overweging, dat hoge re gebouwen rampzalige gevolgen op leveren bij een aardbeving. De hoog ste panden tellen daarom circa tien verdiepingen. Onder de grond mag men niet verder dan tot vier ver diepingen gaan om dezelfde reden. Deze besluiten berusten niet op een gril, want Tokio heeft ervaring met totaal verwoest worden: in 1872 door brand, ih 1923 door aardbeving en in de jongste wereldoorlog door bommen. Toch vormen die dertig meter ho ge gebouwen indrukwekkende com plexen, omdat zij veelal een flinke oppervlakte beslaan. De meeste zijn in de jongste vijf tot tien jaren ver rezen: vooral kantoorgebouwen, wa renhuizen, hotels en krantenpaleizen. foto, zij verdwijnen fn het geheel van de immense stad en daarom lijkt Tokio op een plaatje een volko men westerse stad. Ondanks de mo derne, zakelijke stijl van de nieuwste gebouwen, waaraan inderdaad geen spoor van tierlantijnen te bekennen valt, Is Tokio een volkomen oosterse stad. In de schier ontelbare houten huizen woont nog tachtig procent van de bevolking. De massa leeft eenvoudig In een- of tweekamerwoningen. Ik hoorde voor waarheid dit veThaal: een Ja panner, die ook zo leefde, ging een poos naar Europa. Toen hij terug kwam, had hij niet voldoende aan de ruimte, waarin hij voorheen met twee andere gezinnen woonde. Als men de westerse stijl van wonen heeft ervaren, blijkt men deze wel prettig te vinden. Thans worden ook, wat wij noe men, flats gebouwd met drie woonlagen. Naar onze maatstaven behoeven de Japanners daarvoor maar lage huren te betalen. Deze woningen schijnen nog niet bestemd voor Westerlingen. Mij werd dit voor beeld verteld: eenvoudige, stenen wo ning. d.w.z. met woonkamer, twee slaapkamers, keuken, badkamer en een vertrek voor een bediende kost voor een Westerling alleen aan huur achthonderd gulden per maand. DE grootte van Tokio's bevolking weerspiegelt zich in de omvang van het verkeer. In Tokio rijden 450.000 auto's. De auto's vier rijen dik in twee richtingen is normaal en met vier auto's naast elkaar de bocht door ook. In Tokio zijn vele, zeer vele ver keerslichten met op ruime kruisingen altijd een agent en dikwijls nog een tweede erbij om het afbuigen de verkeer aanwijzingen te geven. Elke afbuigende auto, die stoppen moet, krijgt een fluitsein en letter lijk een vingerwijzing snel, maar rustig. Het verkeer staat geen moment stil, het kruispunt is nooit leeg, ook niet als het licht op een andere kleur springt. De meeste automobilisten trekken al langzaam op vóór het Zicht groen geeft. In file rijdt men bumper aan bumper, mén schuift zonder enig teken van de ene in de andere file. Harder dan vijftig kilo meter gaat het nooit. Autorijden in Tokio is rijden op het scheermes! VJEER dan één dag had ik nodig i'l voor het opdoen van. deze indruk ken. Toch kwam ik na een uur rij den van het vliegveld al met een hoofd vol verrassingen aan in het hotel. De grootste verrassing leek de niet-westerse stijl ondanks de onmis kenbare westerse invloed. Die bleek ook in het nieuwe, middelgrote Asia Center Hotel. Een hotelkamer zoals hier met als verschillen: leren sloffen voor het bed en een thermosfles gedesinfec teerd water op het tafeltje. In de badkamer een wastafel, waarbij ik dan wel niet hoefde te knielen, maar waarover ik mij wel diep moest bui gen van wege da kleine maten en omdat zij zo laag was gemonteerd. Japanners zijn meestal kleiner van postuur dan wij. Overigens... .buigen is misschien wel het meest gebruikte gebaar in Japan. De hoffelijkheid is namelijk zeer groot in dit land. Op deze plaat is de westerse in vloed wel heel sterk in de minderheid Scheepsaccu was leeg Van onze correspondent DEN HELDER. Zeven hengelaars uit Zaandam en Amsterdam hebben de bitter koude nacht van woensdag op donderdag in een klein bootje op de Waddenzee doorgebracht. De mannen hadden de hele dag op het wad gevist. Toen zij terugwilden sloeg de scheeps motor niet aan omdat de accu leeg was. Het bootje had geen vuurpijlen aan boord. Een paar in brand gestoken dot ten poetskatoen vermochten niet de aan dacht van de kustwacht te trekken. Gevonden De door het lange uitblijven van de hengelaars ongerust geworden huisgeno ten waarschuwden laat in de avond de politie van Den Helder. Na enig over leg gingen de reddingboot Prins Hen drik en de reddingvlet Christiaan Huy- gens op zoek naar de hengelaars. Schip per Piet Bot vond hen en sleepte hun bootje naar Den Helder. IET de auto is in Ameri ka meer het symbool van de welstand, maar het huis. De Statuszoe- kers, het gevecht om de „stan ding" van de Amerikaan. Wat gebeurt er met de stands verschillen tussen de mensen wanneer de meesten van hen leven in een langdurige periode van overvloed? Zo begint een nieuw boek van de Amerikaanse socioloog Vance Pack ard, de man die zich bekendheid verwierf met zijn boek over de ver borgen verleiders. Op de laatste bladzijde van het boek, dat hij de statuszoeker heeft ge noemd, zegt hij: ,,Ik geloof dat wij ons allemaal gelukkiger zouden voelen en een interessanter leven zouden, leiden als wij mensen niet zouden beoor delen naar de symbolen die zij verto nen en de etiketten die zij dragen, maar eerder naar hun waarde als in dividu." Naar waarheid Ja, ja, dat wisten we al. Het is ook niet om de conclusies dat dit boek in teressant is, maar. om de haast kille manier waarop het met feiten en ge tallen tot de waarheid probeert door te dringen. Waar gaat het om? Eerst moeten we weten wat voor soort mensen die sta- tuszoekers zijn waarover Packard het heeft. Het begrip status omvat zowel de po sitie als de rang die iemand inneemt in het maatschappelijk prestige, d« „standing" die hij heeft. Packard tracht aan te tonen, dat de Amerikaan er steeds op uit is die status te verbete ren, dat het er in leven om begonnen is zijn plaats in de maatschappelijke rangorde zo hoog als mogelijk is be vestigd te krijgen. Het is onbegonnen werk om in enkele regels in de krant de inhoud weer te geven van dit boek, dat steunt op ik mag wel zeggen typisch Amerikaanse onder zoekingen naar de gedragingen van de mensen. Temeer is dat zo moeilijk om dat de conclusies van de onderzoeker niet veel te betekenen hebben. Het is hem ook kennelijk niet om de conclusies te doen, maar om de resultaten zelf. Hij legt ze de lezer voor en die moet dan maar zien. en niet alleen uit het huis, ook uit de buurt waarin dit huis staat. Er is een voortdurende jacht naar een aanzienlijker ^uis, naar een betere buurt. Zie waar ik woon, zo zegt de Amerikaan, en ge weet tot welke klas se ik behoor. Toegangsprijs Advertentie Agenten-met-fluit regelen het afbuigende verkeer Advertentien in plaats (geen aostnc 'volgens de nieuw ontdekte formule. Booste» ven 150 tabl. f. 1.15 600 tabl.1.2.95,1000 tabl. S f. 5.50 bij apothekers en drogisten RV5. a TEN MERKEL. HILVERSUM ROTTERDAM, Vierenveertig deel nemers aan de vijfde Mobil economy run gaan van 18 tot en met 22 juli heel zuinigjes aan van Utrecht naar Cannes. De eerste dag komen zij tot Le Touquet aan de Franse kust, de tweede dag rijden zij door naar Bour- ges, de derde dag naar Grenoble en de vierde dag naar de finish in Cannes. Een afstand van achttienhonderd kilo meter, die want dat is nu het typi sche van een zuinigheidsrally met een minimaal aantal liters benzine moet worden verreden om in de prij zen te vallen. De wagens komen in ze ven klassen uit, al naar gelang hun cy- linderinhoud. Aan deze rally doen zeven Nederland se equipes mee. Als waarnemers in elke auto dient er een mee te rijden gaan o.m. vijftig studenten van de Tech nische hogeschool in Delft mee naar Cannes. DAAR IN ONS LAND reeds enkele tientallen jaren de dierenwereld wat betreft de wettelijke bescherming ta melijk stiefmoederlijk bedeeld is, is het nu dan eindelijk zover, dat er een nieuwe, bevredigende wet op de dierenbescherming op komst is. Dit is niet in de laatste plaats te danken aan de Neder landse Vereniging tot Bescher ming van Dieren die een paar jaar geleden een ontwerp hier voor heeft opgesteld, dat in grote lijnen een behoorlijke kans heeft om aanvaard te worden. Bekijken we de tot nu toe geldende artikelen betreffende de dierenmis handeling' dan zien we onder andere dat diegenen strafbaar zijn die „zon der redelijk doel of met overschrij ding van hetgeen ter bereiking van zodanig doel toelaatbaar is opzette lijk pijn of letsel aan een dier veroor zaken". Dit nu is zo vaag gesteld dat het dikwijls zeer moeilijk is om ie mand voor een bepaald bedrijf te veroordelen. Men kan zich namelijk afvragen wat redelijk en wat nog toelaatbaar is. Het ligt in de bedoe ling deze zaken concreter op te stel len om zodoende de mazen van de wet hier minder ruim te maken. Voorts zijn er bij de debatten in de Tweede Kamer enkele punten naar voren gekomen waar ik iets meer over wil zeggen. KETTINGHONDEN JN DE EERSTE plaats is er het probleem van de kettinghonden. Het is te betreuren dat het. naar de. uitlatingen van Staatssecretaris Schol ten, niet in de bedoeling ligt aan de ze vorm van dierenmishandeling een einde te maken. Het moet voor deze dieren inderdaad een grote kwelling betekenen om hun hele leven aan een touw of ketting van een meter of drie te moeten liggen. Daarbij komt dat de verzorging soms zeer te wensen overlaat. Niet zelden moet een ket tinghond genoegen nemen met een lekke regenton als onderdak voor zo mer en winter, wat aardappelen en brood als voedsel. In dit verband moet mij van het hart dat de opmer king dat boeren dierenvrienden zijn omdat ze er dagelijks mee omgaan, in zijn algemeenheid althans, toch wel met een korreltje zout genomen moet worden. Nee, het moet een eer ste eis zijn dat aan deze dieren een behoorlijke loopruimte en een goede behuizing wordt verschaft. OREN EN STAARTEN EEN ANDER PUNT dat bij de de batten uitvoerig ter sprake is ge komen betreft het couperen van paar- destaarten respectievelijk hondeoren. Dat laatstgenoemde ingreep verboden wordt is volkopien terecht. Ik heb vroeger al eens betoogd dat dit een modeverschijnsel is dat zeker moet v/orden bestreden. Het is een pijnlijke Ingreep die geen practisch nut heeft. Het argument dat gecoupeerde oren minder kans op verwondingen zouden geven houdt geen steek; men cou peert toch ook geen spanieloren! Wil men het staande oor behouden dan zal de fokker zich daar op toe moe ten leggen. Moeilijker ligt het coupeervraag- stuk waar het de paardestaarten be treft. Toch acht ik ook hier het cou peren niet toelaatbaar. Een staart is bij onxe paarden een uiterst nuttig instrument om zich tegen insecten te! verdedigen. De gevolgen van een am putatie (niet de operatie zelf) kunnen dus in zekere zin toch wel een kwel ling voor het dier betekenen. Het is overigens jaminer dat bij de bespre king van dit punt zo de nadruk is ge legd op de aesthetische kant van de zaak. Waar we toch allereerst aan het dier zelf moeten denken lijkt me dit een punt van ondergeschikt be lang. ZEER REËEL HEB U enkele punten genoemd waar de dierenbescherming reeds jaren voor ijvert. Hopelijk zal zij nu resultaat van. haar werk zien. Tot hen die de dierenbescherming niet au sé- rieux nemen zou ik willen zeggen dat deze vereniging wel degelijk reële doelstellingen nastreeft en met beide benen op de grond staat. Zij tracht het dierenbestaan dragelijk te maken en de dieren te beschermen tegen excessen en misstanden. Dat i« werk waarvoor geen beschaafd mens onge ïnteresseerd kan blijven laat Uw fiets steeds paraat staart! Symbool Wel, te kijken is er genoeg, ook voor Europese ogen. Neem dit: in onze ogen laat ons zeggen v-an de Nederlanders is het symbool van de status nog steeds de auto. Het is bij ons nog steeds to, dat ons de status van een man moet tegen- blinken uit de kostbaarheid van de auto waarin hij rondrijdt. De Amerikanen zijn daar al weer af. Voor de Amerikaan moet nu zijn sta tus blijken uit het huis waarin hij woont Het is ook wel nodig, want: „als wij in de wereld vooruit willen, komen maar niet in staat zijn de kleur aan te nemen van de groep waardoor wij opgenomen zouden willen worden doordat wij verzuimen onze oude sta tussymbolen, vrienden, lidmaatschap pen, waarden en gedragingen op te rui men, en ons nieuwe aan te meten die in de smaak vallen van de hogere groep dan worden onze kansen op succes minder." Packard gaat verder: „Sociologen hebben ontdekt dat onze adressen, onze vrienden, onze clubs, onze waarden en zelfs ons lidmaatschap van een kerk, „barrières" kunnen zijn als we ze niet veranderen bij elke poging die wij on dernemen een stukje op te schuiven op de ladder. Dit is een bijzonder ontmoe digende situatie voor een volk dat mo del staat voor de democratische we reld." Snobisme Een aannemer in Texas vertelde hem: „Wij proberen het verlangen te scheppen om niet onder te doen voor de Rocke fellers. Dan moet je wel voor snob- appeal zorgen. Snobappeal: dat ls het woord. Het snobappeal wordt geschapen, dat wil zeggen het wordt gemaakt door lie den die precies weten hoe ij del een mens is en hoe die ijdelheid kan worden uitgebuit; Met de auto is het niet zo veel meer, iedereen heeft een auto. Daar zijn nog wel gra daties in het vermogen, het uiterlijk en de inrichting van de auto, maar het ware is het toch niet. Niet iedereen bezit een huis. Huizen kan men bij wijze van spre- tot tot in het oneindige vergroten, men kan ze tot in het oneindige duurder en kostbaarder van inrichting maken, men kan ze zetten in tuinen en parken, die weer voorzien van duur ingerichte zwem baden en andere mooie en begeerlijke zaken. De kansen om met huizfen geld te verdienen aan de ijdelheid van mensen zijn welhaast onbeperkt. Vandaar dat nu de status vooral moet worden uitgedrukt in de kostbaarheid van de woning en de prijs van de grond waarop het huis staat. LONDEN (Reuter). Het zoeken naar het vermiste Amerikaanse verken ningsvliegtuig RB-47 is in de nacht van donderdag op vrijdag ge staakt. Aldus een bekendmaking van het luchtmacht in Europa. Zoals bekend wordt het vliegtuig ver mist sinds vorige week vrijdag. Het maakte van Engeland uit een verken ningstocht boven de Poolzee. Tijdens het zoeken naar het verdwe nen vliegtuig vond men niet de ge ringste aanwijzing van wat er mee ge beurd kan zijn. Ook van de zes beman ningsleden ontbreekt elk spoor. De Amerikaanse luchtmacht gelooft niet dat het toestel uit de koers is ge raakt en ergens boven Russisch gebied is terecht gekomen, zoals aanvankelijk wel werd gevreesd. Veertien Ameri kaanse vliegtuigen namen van Noorwe gen uit deel aan de onafgebroken speur tocht naar het verdwenen toestel. ROTTERDAM. Thans is te Rotter dam ook een plaatselijk comité opgericht binnen het raam van de Nationale ac tie steun spijtoptanten Indonesië (Nas- si). Het beoogde doel van de actie is de regering met medewerking van het Ne derlandse volk te overtuigen van de noodzaak de in Indonesië in de steek gelaten stamgenoten te redden. Bij de actie zijn alle godsdienstige en politieke richtingen betrokken. Voorzitter van het Rotterdamse comi té is mr. J. P. van Loon. Het secreta riaat is gevestigd Patijnstraat 37 a te Overschie. AMSTERDAM De 27-jarige Su rinamer L. H. O. was zijn vroegere vriendin, het 23-jarige Surinaamse verpleegstertje Ligia Noordwijk met een mes te lijf gegaan. Gisteren stond hij voor de Amsterdamse recht bank terecht wegens poging tot dood slag. De verliefde dakdekker had het feit, dat het meisje weigerde zich met hem te verloven niet kunnen verkroppen. Op 16 maart wachtte hij haar op het Cen traal Station op en liep haar in de trein achterna. Er ontstond een worste ling en passagiers vonden het meisje bloedend uit een wond aan haar rech terbeen. De dakdekker had zich inmid dels uit de voeten gemaakt. MYSTERIE In de rechtszaal was het mes een groot mysterie, waar iedereen een an dere lezing over had. De Surinamer noemde het mes een middel tot be scherming, terwijl het volgens de of ficier een verschrikkelijk en levensge vaarlijk wapen was. Het mes bleef on vindbaar. Op de vraag van de officier in hoe verre het meisje de Surinamer in een verloving had doen geloven bleef zij, luid snikkend, het antwoord schuldig. Omstreeks Kerstmis bracht Ligia Noord- wijk de jobstijding aan haar vriend, maar ging enkele dagen later weer met hem uit. KRABJE In plaats van dat daarmee de liefdes geschiedenis ten einde was, wachtte hij haar een paar maanden later op het station op. Om met haar te praten,vol gens verdachte. „Zij ging gillen en toen wilde ik haar een krabje geven. Natuur lijk heb ik haar niet willen doden," verklaarde de Surinamer plechtig. Het krabje was een wond van vier centimeter diep. Dat het een crime pas sional was wilde de officier van justi tie wel aannemen, maar toch was er sprake van opzet. Rekening houdend met het feit. dat verdachte nooit in Nederland heeft kun nen wennen, waarbij de psychiater hem als kinderlijk schetste eiste de officier twaalf maanden gevangenisstraf, waar van vier maanden voorwaardelijk. De Hagenaar dr. A. Schierbeek heeft de PTT er voor be hoed dat deze post zegel is uitgegeven. De PTT zou er een figuur mee hebben geslagen, want de zestiende eeuwse ge neeskundige die er op af is gebeeld, heette namelijk niet Johann Weyer, maar Johannes Wier. Met Johann Weyer werd de geleerde in Duitsland aangeduid. De waarschuwing van dr. Schierbeek dat de naam fout was, kwam nog net op tijd. De PTT kon het ontwerp wijzigen na zich er van te hebben overtuigd dat de naam Wier inderdaad beter is dan Weyer. De postzegel komt in de tweede helft van deze maand uit. Geen negers! „De woningen voor de rijken hebben gedistingeerde trekjes, als Hij en Zij badkam-eirs, kleurentelevisie in het slaapkamerplafond, hondenhokken met air-conditioning en fonteinen in de hal." Men moet natuurlijk vooral oppas sen dat de buurt niet wordt ontsierd door de aanwezigheid van negers. In de oude buurten, zo constateert de schrijver ergens, wordt de aanwezig heid van negers of andere gekleurde mensen niet als hinderlijk voor de sta tus beschouwd, maar juist de nieuwe moeten vrij zijn van kleurige smetten. Dit geeft ons toch wel een heel nieu we kijk op het rassenprobleem in de Verenigde Staten: het is voor een deel dus een kwestie van louter snobisme, kunstig opgewekt door makelaars in huizen. Ik heb dit ene punt van de huizen uit het boek gepikt, omdat het zo dui delijk is voor de zaak waar het om gaat, maar alles is interessant. DJAKARTA (Antara). Rusland en Indonesië voor een lange termijn 250 dertekend voor de bouw van een atoom reactor voor onderzoekingen en voor de bouw van hoogovens in Indonesië, bei de met hulp van de Russen. Rusland heeft daarnaast toegezegd Indonesië voor een lange termijn 250 miljoen dollar te lenen voor de ontwik keling van de industrie. Vergelijking Onwillekeurig gaat een mens verge lijken. Zo is het in Amerika; hoe is het hier. Ik zal mij wel wachten daar op een, antwoord te geven. Men kan te genover zulk een grondige studie niet een vluchtige indruk stellen, maar wel zit er in dit boek van een Amerikaan, over Amerikanen stof te over voor zelf onderzoek, ook voor de Nederlander. Ik neig er wel toe, veel van dit Ame rikaanse belachelijke maar ook ge vaarlijke snobisme ook aan ons Ne derlanders toe te schrijven, maar toch geloof ik. dat de Nederlander niet zó hecht aan de uiterlijke symbolen van zijn status dat dit de enige inhoud van zijn leven uitmaakt. Vrouwen Dit ligt dan voor een belangrijk deel aan de Nederlandse vrouw en aan haar plaats in de samenleving, want, zo zegt Packard: „Vrouwen spelen eigenlijk de belangrijkste rol in het streven naar statuskenmerken, omdat zij iets nodig hebben om de belangrijkheid van hun mannen mee te bewijzen in gesprek ken met vriendinnen." Onze vrouwen, zijn. dunkt mij, in de regel wel verstandiger. Oorspronkelijke titel van het boek: The status seekers, Nederlandse verta ling en bewerking J. Eijkelboom. uit gever van de vertaling H. J. Paris, Amsterdam. OCULUS DEVENTER tANP) Het Amster dams gemeentebestuur heelt de Vrije Universiteit laten weten, dat zij haar twaalf en een halve hectaren grote ter rein aan de Amstelveenseweg, waar een groot ziekenhuiseomplex in aan bouw is, met vijf en een halve hecta ren mag uitbreiden. Op het terrein zal bovendien een laboratorium met hal voor een cyclotron worden bouwd. Ir. C. K. Doetz uit Leerdam, juist af- getreden als lid van het college van di recteuren der Vrije Universiteit, heeft dit gisteren meegedeeld op de jaarver gadering van de Vereniging voor hoger onderwijs op gereformeerde grondslag in Deventer. Met de gemeente Nieuwer-Amstel, zo onthulde hij voorts, wordt onderhan deld over de aankoop van tien hecta ren grond voor de vestiging van een op leidingsschool voor verpleegsters en een studententehuis. Er wordt naar gestreefd het ziekenhuis aan de Amstelveenseweg in 1963 in gebruik te kunnen n°men ge-

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1960 | | pagina 8