zo groot als
Limburg
Verbeter je stand
koste wat het kost
N
OOSTERSE STAD MET EEN
WESTERS SILHOUET
Hond en paard gaan er op
vooruit bij nieuwe wet
AFGEWEZEN MINNAAR
STAK MET MES
DE CIRKEL IS VAN GOUD,
Eis:
Hagenaar behoedt
P.T.T. voor fout
DE GROTE GEBOUWEN OVERHEERSEN, MAAR TACHTIG PROCENT VAN DE 9,3 MILJOEN MENSEN
WONEN NOG IN HOUTEN HUIZEN. MAAR PROBEER ALS WESTERLING NIET ER MET EEN AUTO TE
RIJDEN.
Op een plaatje
door
BAREND MAASKANT
Niet te hoog
Buigen
VERENIGDE DIERENBESCHERMERS
IJVERDEN NIET TEVERGEEFS
Levensleus van doorsnee Amerikaan
ONTHULLEND BOEK
STEMT TOT DIEP
NADENKEN
Hengelaars brachten
nacht op Wad door
Denk aan Uw lijn
van suiker
Economisch rijden van
Utrecht naar Cannes
Offer vrienden
club en kerk op
Vermist vliegtuig
opgegeven
R'DAMS NASSICOMITÉ
een jaar
Rusland helpt Indonesië
aan geld, atoomreactor
en hoogovens
V.U. breidt uit in
Nieuwer-Auistel
Zaterdag 9 juli 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
l'ag. 8
TOKIO
TOKIO maakte op mij geen westerse indruk,
zoals velen willen doen geloven. Niet bij
aankomst, ook niet na enkele dagen, toen
ik mij al wat thuis ging voelen. Wel werd
ik in een grote Amerikaanse auto naar het hotel
gebracht, maar het was een bejaard geval en ik
zou in de volgende week geen enkele keer in een
glanzende, nieuw schijnende taxi terecht komen.
Het begin van de 36 km van
het vliegveld naar het centrum
van Tokio, dat nog geen eeuw
hoofdstad is, leek op een dorps
weg. Het was een smalle straat
met houten huizen, winkels en
bedrijfjes. Allengs veranderde
de indruk en dat kan ook niet
anders, want ten slotte is Tokio
een metropool, waar per 1 mei
9,3 miljoen mensen bleken te
wonen en waar elk jaar 300.000
mensen bij komen. Tien procent
van de Japanse bevolking woont
in het gebied, dat tot de hoofd
stad behoort.
Een geweldige oppervlakte
uiteraard, hoewel maar weinig
groter dan onze provincie Lim
burg. Wij vinden, dat Nederland
met elf miljoen mensen dicht
bevolkt is. Stelt u zich voor, dat
wij op twee miljoen medebur
gers na allemaal in Limburg
zouden wonen.... Bovendien
moet er dan nog ruimte over
blijven voor vijftigduizend fa
brieken en bedrijven, want die staan
in Tokio ook tussen de huizen in.
Hoeveel 9,3 miljoen mensen is, daar.
van kan men zich geen voorstelling
maken. Ontzettend groot zijn de legers,
die 's ochtends de stations uitstromen,
op weg naar hun werk. Zij worden aan-
gevoerd met elektrische treinen. Dan
zwijg ik verder over de menigten, die
met bussen, trams en de métro reizen.
Misschien beseft men het duidelijkst
hoeveel ..veel Japanners" is als het
regent. Dan draagt iedereen, een para
plu, van jong tot oud. Men loopt onder
één geweldige paraplu. Wat bij ons de
fiets of brommer is voor degenen, die
niet in een auto rijden, schijnt daar de
paraplu te zijn. In hotels en kantoren
ziet men dan ook geen paraplustan
daards. maar rekken, meters lang,
waarin de druipende paraplu s leunen.
Verscheidene zijn nog in aanbouw:
enorme staalconstructies als raam
werk, geen betonskelettenEr zijn
ook heel veel panden in steen van
kleinere afmetingen.
ER tussenin staan honderdduizenden
huizen, winkels en bedrijven, dik
wijls van hout en alleen met gelijk
vloerse ruimte of met een verdieping.
Die ziet men niet op een overzichts-
HET is ook een
stadsbeeld! met
radio- en t.v.-masten, waaronder
de <nog iets hogere) copie van de
Pariise Eifeltoren. Maar wanneer men.
een overzichtsfoto ziet van Tokio
domineren vooral de grote gebouwen.
Dan krijgt men de Indruk van een
westerse stad met wolkenkrabbers.
Naar een echte wolkenkrabber zal
men vergeefs zoeken. Er mag met
hoger dan tot 31 meter worden ge
bouwd uit de overweging, dat hoge
re gebouwen rampzalige gevolgen op
leveren bij een aardbeving. De hoog
ste panden tellen daarom circa tien
verdiepingen. Onder de grond mag
men niet verder dan tot vier ver
diepingen gaan om dezelfde reden.
Deze besluiten berusten niet op
een gril, want Tokio heeft ervaring
met totaal verwoest worden: in 1872
door brand, ih 1923 door aardbeving
en in de jongste wereldoorlog door
bommen.
Toch vormen die dertig meter ho
ge gebouwen indrukwekkende com
plexen, omdat zij veelal een flinke
oppervlakte beslaan. De meeste zijn
in de jongste vijf tot tien jaren ver
rezen: vooral kantoorgebouwen, wa
renhuizen, hotels en krantenpaleizen.
foto, zij verdwijnen fn het geheel
van de immense stad en daarom
lijkt Tokio op een plaatje een volko
men westerse stad. Ondanks de mo
derne, zakelijke stijl van de nieuwste
gebouwen, waaraan inderdaad geen
spoor van tierlantijnen te bekennen
valt, Is Tokio een volkomen oosterse
stad. In de schier ontelbare houten
huizen woont nog tachtig procent van
de bevolking.
De massa leeft eenvoudig In een-
of tweekamerwoningen. Ik hoorde
voor waarheid dit veThaal: een Ja
panner, die ook zo leefde, ging een
poos naar Europa. Toen hij terug
kwam, had hij niet voldoende aan
de ruimte, waarin hij voorheen met
twee andere gezinnen woonde. Als
men de westerse stijl van wonen
heeft ervaren, blijkt men deze wel
prettig te vinden.
Thans worden ook, wat wij noe
men, flats gebouwd met drie
woonlagen. Naar onze maatstaven
behoeven de Japanners daarvoor
maar lage huren te betalen. Deze
woningen schijnen nog niet bestemd
voor Westerlingen. Mij werd dit voor
beeld verteld: eenvoudige, stenen wo
ning. d.w.z. met woonkamer, twee
slaapkamers, keuken, badkamer en
een vertrek voor een bediende kost
voor een Westerling alleen aan huur
achthonderd gulden per maand.
DE grootte van Tokio's bevolking
weerspiegelt zich in de omvang
van het verkeer. In Tokio rijden
450.000 auto's. De auto's vier rijen
dik in twee richtingen is normaal en
met vier auto's naast elkaar de
bocht door ook.
In Tokio zijn vele, zeer vele ver
keerslichten met op ruime kruisingen
altijd een agent en dikwijls nog
een tweede erbij om het afbuigen
de verkeer aanwijzingen te geven.
Elke afbuigende auto, die stoppen
moet, krijgt een fluitsein en letter
lijk een vingerwijzing snel, maar
rustig.
Het verkeer staat geen moment
stil, het kruispunt is nooit leeg, ook
niet als het licht op een andere kleur
springt. De meeste automobilisten
trekken al langzaam op vóór het
Zicht groen geeft. In file rijdt men
bumper aan bumper, mén schuift
zonder enig teken van de ene in de
andere file. Harder dan vijftig kilo
meter gaat het nooit. Autorijden in
Tokio is rijden op het scheermes!
VJEER dan één dag had ik nodig
i'l voor het opdoen van. deze indruk
ken. Toch kwam ik na een uur rij
den van het vliegveld al met een
hoofd vol verrassingen aan in het
hotel. De grootste verrassing leek de
niet-westerse stijl ondanks de onmis
kenbare westerse invloed. Die bleek
ook in het nieuwe, middelgrote Asia
Center Hotel.
Een hotelkamer zoals hier met als
verschillen: leren sloffen voor het
bed en een thermosfles gedesinfec
teerd water op het tafeltje. In de
badkamer een wastafel, waarbij ik
dan wel niet hoefde te knielen, maar
waarover ik mij wel diep moest bui
gen van wege da kleine maten en
omdat zij zo laag was gemonteerd.
Japanners zijn meestal kleiner van
postuur dan wij.
Overigens... .buigen is misschien
wel het meest gebruikte gebaar in
Japan. De hoffelijkheid is namelijk
zeer groot in dit land.
Op deze plaat is de westerse in
vloed wel heel sterk in de
minderheid
Scheepsaccu was leeg
Van onze correspondent
DEN HELDER. Zeven hengelaars
uit Zaandam en Amsterdam hebben de
bitter koude nacht van woensdag op
donderdag in een klein bootje op de
Waddenzee doorgebracht. De mannen
hadden de hele dag op het wad gevist.
Toen zij terugwilden sloeg de scheeps
motor niet aan omdat de accu leeg was.
Het bootje had geen vuurpijlen aan
boord. Een paar in brand gestoken dot
ten poetskatoen vermochten niet de aan
dacht van de kustwacht te trekken.
Gevonden
De door het lange uitblijven van de
hengelaars ongerust geworden huisgeno
ten waarschuwden laat in de avond de
politie van Den Helder. Na enig over
leg gingen de reddingboot Prins Hen
drik en de reddingvlet Christiaan Huy-
gens op zoek naar de hengelaars. Schip
per Piet Bot vond hen en sleepte hun
bootje naar Den Helder.
IET de auto is in Ameri
ka meer het symbool
van de welstand, maar
het huis. De Statuszoe-
kers, het gevecht om de „stan
ding" van de Amerikaan.
Wat gebeurt er met de stands
verschillen tussen de mensen
wanneer de meesten van hen
leven in een langdurige periode
van overvloed?
Zo begint een nieuw boek van de
Amerikaanse socioloog Vance Pack
ard, de man die zich bekendheid
verwierf met zijn boek over de ver
borgen verleiders.
Op de laatste bladzijde van het boek,
dat hij de statuszoeker heeft ge
noemd, zegt hij: ,,Ik geloof dat wij ons
allemaal gelukkiger zouden voelen en
een interessanter leven zouden, leiden
als wij mensen niet zouden beoor
delen naar de symbolen die zij verto
nen en de etiketten die zij dragen,
maar eerder naar hun waarde als in
dividu."
Naar waarheid
Ja, ja, dat wisten we al. Het is ook
niet om de conclusies dat dit boek in
teressant is, maar. om de haast kille
manier waarop het met feiten en ge
tallen tot de waarheid probeert door te
dringen.
Waar gaat het om? Eerst moeten we
weten wat voor soort mensen die sta-
tuszoekers zijn waarover Packard het
heeft.
Het begrip status omvat zowel de po
sitie als de rang die iemand inneemt
in het maatschappelijk prestige, d«
„standing" die hij heeft.
Packard tracht
aan te tonen, dat
de Amerikaan er
steeds op uit is die
status te verbete
ren, dat het er in
leven om begonnen
is zijn plaats in de
maatschappelijke
rangorde zo hoog
als mogelijk is be
vestigd te krijgen.
Het is onbegonnen werk om in enkele
regels in de krant de inhoud weer te
geven van dit boek, dat steunt op ik mag
wel zeggen typisch Amerikaanse onder
zoekingen naar de gedragingen van de
mensen. Temeer is dat zo moeilijk om
dat de conclusies van de onderzoeker niet
veel te betekenen hebben. Het is hem
ook kennelijk niet om de conclusies te
doen, maar om de resultaten zelf. Hij legt
ze de lezer voor en die moet dan maar
zien.
en niet alleen uit het huis, ook uit de
buurt waarin dit huis staat.
Er is een voortdurende jacht naar
een aanzienlijker ^uis, naar een betere
buurt. Zie waar ik woon, zo zegt de
Amerikaan, en ge weet tot welke klas
se ik behoor.
Toegangsprijs
Advertentie
Agenten-met-fluit regelen het
afbuigende verkeer
Advertentien
in plaats
(geen aostnc
'volgens de nieuw
ontdekte formule.
Booste» ven 150 tabl. f. 1.15
600 tabl.1.2.95,1000 tabl. S f. 5.50
bij apothekers en drogisten
RV5. a TEN MERKEL. HILVERSUM
ROTTERDAM, Vierenveertig deel
nemers aan de vijfde Mobil economy
run gaan van 18 tot en met 22 juli
heel zuinigjes aan van Utrecht naar
Cannes. De eerste dag komen zij tot
Le Touquet aan de Franse kust, de
tweede dag rijden zij door naar Bour-
ges, de derde dag naar Grenoble en de
vierde dag naar de finish in Cannes.
Een afstand van achttienhonderd kilo
meter, die want dat is nu het typi
sche van een zuinigheidsrally met
een minimaal aantal liters benzine
moet worden verreden om in de prij
zen te vallen. De wagens komen in ze
ven klassen uit, al naar gelang hun cy-
linderinhoud.
Aan deze rally doen zeven Nederland
se equipes mee. Als waarnemers in
elke auto dient er een mee te rijden
gaan o.m. vijftig studenten van de Tech
nische hogeschool in Delft mee naar
Cannes.
DAAR IN ONS LAND reeds
enkele tientallen jaren de
dierenwereld wat betreft
de wettelijke bescherming ta
melijk stiefmoederlijk bedeeld
is, is het nu dan eindelijk zover,
dat er een nieuwe, bevredigende
wet op de dierenbescherming op
komst is. Dit is niet in de laatste
plaats te danken aan de Neder
landse Vereniging tot Bescher
ming van Dieren die een paar
jaar geleden een ontwerp hier
voor heeft opgesteld, dat in grote
lijnen een behoorlijke kans heeft
om aanvaard te worden.
Bekijken we de tot nu toe geldende
artikelen betreffende de dierenmis
handeling' dan zien we onder andere
dat diegenen strafbaar zijn die „zon
der redelijk doel of met overschrij
ding van hetgeen ter bereiking van
zodanig doel toelaatbaar is opzette
lijk pijn of letsel aan een dier veroor
zaken". Dit nu is zo vaag gesteld dat
het dikwijls zeer moeilijk is om ie
mand voor een bepaald bedrijf te
veroordelen. Men kan zich namelijk
afvragen wat redelijk en wat nog
toelaatbaar is. Het ligt in de bedoe
ling deze zaken concreter op te stel
len om zodoende de mazen van de
wet hier minder ruim te maken.
Voorts zijn er bij de debatten in de
Tweede Kamer enkele punten naar
voren gekomen waar ik iets meer
over wil zeggen.
KETTINGHONDEN
JN DE EERSTE plaats is er het
probleem van de kettinghonden.
Het is te betreuren dat het. naar de.
uitlatingen van Staatssecretaris Schol
ten, niet in de bedoeling ligt aan de
ze vorm van dierenmishandeling een
einde te maken. Het moet voor deze
dieren inderdaad een grote kwelling
betekenen om hun hele leven aan een
touw of ketting van een meter of drie
te moeten liggen. Daarbij komt dat
de verzorging soms zeer te wensen
overlaat. Niet zelden moet een ket
tinghond genoegen nemen met een
lekke regenton als onderdak voor zo
mer en winter, wat aardappelen en
brood als voedsel. In dit verband
moet mij van het hart dat de opmer
king dat boeren dierenvrienden zijn
omdat ze er dagelijks mee omgaan,
in zijn algemeenheid althans, toch
wel met een korreltje zout genomen
moet worden. Nee, het moet een eer
ste eis zijn dat aan deze dieren een
behoorlijke loopruimte en een goede
behuizing wordt verschaft.
OREN EN STAARTEN
EEN ANDER PUNT dat bij de de
batten uitvoerig ter sprake is ge
komen betreft het couperen van paar-
destaarten respectievelijk hondeoren.
Dat laatstgenoemde ingreep verboden
wordt is volkopien terecht. Ik heb
vroeger al eens betoogd dat dit een
modeverschijnsel is dat zeker moet
v/orden bestreden. Het is een pijnlijke
Ingreep die geen practisch nut heeft.
Het argument dat gecoupeerde oren
minder kans op verwondingen zouden
geven houdt geen steek; men cou
peert toch ook geen spanieloren! Wil
men het staande oor behouden dan
zal de fokker zich daar op toe moe
ten leggen.
Moeilijker ligt het coupeervraag-
stuk waar het de paardestaarten be
treft. Toch acht ik ook hier het cou
peren niet toelaatbaar. Een staart is
bij onxe paarden een uiterst nuttig
instrument om zich tegen insecten te!
verdedigen. De gevolgen van een am
putatie (niet de operatie zelf) kunnen
dus in zekere zin toch wel een kwel
ling voor het dier betekenen. Het is
overigens jaminer dat bij de bespre
king van dit punt zo de nadruk is ge
legd op de aesthetische kant van de
zaak. Waar we toch allereerst aan
het dier zelf moeten denken lijkt me
dit een punt van ondergeschikt be
lang.
ZEER REËEL
HEB U enkele punten genoemd
waar de dierenbescherming reeds
jaren voor ijvert. Hopelijk zal zij nu
resultaat van. haar werk zien. Tot hen
die de dierenbescherming niet au sé-
rieux nemen zou ik willen zeggen dat
deze vereniging wel degelijk reële
doelstellingen nastreeft en met beide
benen op de grond staat. Zij tracht
het dierenbestaan dragelijk te maken
en de dieren te beschermen tegen
excessen en misstanden. Dat i« werk
waarvoor geen beschaafd mens onge
ïnteresseerd kan blijven
laat Uw fiets steeds paraat staart!
Symbool
Wel, te kijken is er genoeg, ook voor
Europese ogen.
Neem dit: in onze ogen laat ons
zeggen v-an de Nederlanders is het
symbool van de status nog steeds de
auto. Het is bij ons nog steeds to, dat
ons de status van een man moet tegen-
blinken uit de kostbaarheid van de auto
waarin hij rondrijdt.
De Amerikanen zijn daar al weer af.
Voor de Amerikaan moet nu zijn sta
tus blijken uit het huis waarin hij woont
Het is ook wel nodig, want: „als wij
in de wereld vooruit willen, komen
maar niet in staat zijn de kleur aan
te nemen van de groep waardoor wij
opgenomen zouden willen worden
doordat wij verzuimen onze oude sta
tussymbolen, vrienden, lidmaatschap
pen, waarden en gedragingen op te rui
men, en ons nieuwe aan te meten die
in de smaak vallen van de hogere
groep dan worden onze kansen op
succes minder."
Packard gaat verder: „Sociologen
hebben ontdekt dat onze adressen, onze
vrienden, onze clubs, onze waarden en
zelfs ons lidmaatschap van een kerk,
„barrières" kunnen zijn als we ze niet
veranderen bij elke poging die wij on
dernemen een stukje op te schuiven op
de ladder. Dit is een bijzonder ontmoe
digende situatie voor een volk dat mo
del staat voor de democratische we
reld."
Snobisme
Een aannemer in Texas vertelde hem:
„Wij proberen het verlangen te scheppen
om niet onder te doen voor de Rocke
fellers. Dan moet
je wel voor snob-
appeal zorgen.
Snobappeal: dat
ls het woord. Het
snobappeal wordt
geschapen, dat wil
zeggen het wordt
gemaakt door lie
den die precies
weten hoe ij del een
mens is en hoe die
ijdelheid kan worden uitgebuit; Met de
auto is het niet zo veel meer, iedereen
heeft een auto. Daar zijn nog wel gra
daties in het vermogen, het uiterlijk en
de inrichting van de auto, maar het ware
is het toch niet. Niet iedereen bezit een
huis. Huizen kan men bij wijze van spre-
tot tot in het oneindige vergroten, men
kan ze tot in het oneindige duurder en
kostbaarder van inrichting maken, men
kan ze zetten in tuinen en parken, die
weer voorzien van duur ingerichte zwem
baden en andere mooie en begeerlijke
zaken. De kansen om met huizfen geld
te verdienen aan de ijdelheid van mensen
zijn welhaast onbeperkt. Vandaar dat nu
de status vooral moet worden uitgedrukt
in de kostbaarheid van de woning en
de prijs van de grond waarop het huis
staat.
LONDEN (Reuter). Het zoeken
naar het vermiste Amerikaanse verken
ningsvliegtuig RB-47 is in de
nacht van donderdag op vrijdag ge
staakt. Aldus een bekendmaking van het
luchtmacht in Europa.
Zoals bekend wordt het vliegtuig ver
mist sinds vorige week vrijdag. Het
maakte van Engeland uit een verken
ningstocht boven de Poolzee.
Tijdens het zoeken naar het verdwe
nen vliegtuig vond men niet de ge
ringste aanwijzing van wat er mee ge
beurd kan zijn. Ook van de zes beman
ningsleden ontbreekt elk spoor.
De Amerikaanse luchtmacht gelooft
niet dat het toestel uit de koers is ge
raakt en ergens boven Russisch gebied
is terecht gekomen, zoals aanvankelijk
wel werd gevreesd. Veertien Ameri
kaanse vliegtuigen namen van Noorwe
gen uit deel aan de onafgebroken speur
tocht naar het verdwenen toestel.
ROTTERDAM. Thans is te Rotter
dam ook een plaatselijk comité opgericht
binnen het raam van de Nationale ac
tie steun spijtoptanten Indonesië (Nas-
si).
Het beoogde doel van de actie is de
regering met medewerking van het Ne
derlandse volk te overtuigen van de
noodzaak de in Indonesië in de steek
gelaten stamgenoten te redden. Bij de
actie zijn alle godsdienstige en politieke
richtingen betrokken.
Voorzitter van het Rotterdamse comi
té is mr. J. P. van Loon. Het secreta
riaat is gevestigd Patijnstraat 37 a te
Overschie.
AMSTERDAM De 27-jarige Su
rinamer L. H. O. was zijn vroegere
vriendin, het 23-jarige Surinaamse
verpleegstertje Ligia Noordwijk met
een mes te lijf gegaan. Gisteren
stond hij voor de Amsterdamse recht
bank terecht wegens poging tot dood
slag.
De verliefde dakdekker had het feit,
dat het meisje weigerde zich met hem
te verloven niet kunnen verkroppen. Op
16 maart wachtte hij haar op het Cen
traal Station op en liep haar in de
trein achterna. Er ontstond een worste
ling en passagiers vonden het meisje
bloedend uit een wond aan haar rech
terbeen. De dakdekker had zich inmid
dels uit de voeten gemaakt.
MYSTERIE
In de rechtszaal was het mes een
groot mysterie, waar iedereen een an
dere lezing over had. De Surinamer
noemde het mes een middel tot be
scherming, terwijl het volgens de of
ficier een verschrikkelijk en levensge
vaarlijk wapen was. Het mes bleef on
vindbaar.
Op de vraag van de officier in hoe
verre het meisje de Surinamer in een
verloving had doen geloven bleef zij,
luid snikkend, het antwoord schuldig.
Omstreeks Kerstmis bracht Ligia Noord-
wijk de jobstijding aan haar vriend,
maar ging enkele dagen later weer met
hem uit.
KRABJE
In plaats van dat daarmee de liefdes
geschiedenis ten einde was, wachtte hij
haar een paar maanden later op het
station op. Om met haar te praten,vol
gens verdachte. „Zij ging gillen en toen
wilde ik haar een krabje geven. Natuur
lijk heb ik haar niet willen doden,"
verklaarde de Surinamer plechtig.
Het krabje was een wond van vier
centimeter diep. Dat het een crime pas
sional was wilde de officier van justi
tie wel aannemen, maar toch was er
sprake van opzet.
Rekening houdend met het feit. dat
verdachte nooit in Nederland heeft kun
nen wennen, waarbij de psychiater hem
als kinderlijk schetste eiste de officier
twaalf maanden gevangenisstraf, waar
van vier maanden voorwaardelijk.
De Hagenaar dr.
A. Schierbeek heeft
de PTT er voor be
hoed dat deze post
zegel is uitgegeven.
De PTT zou er een
figuur mee hebben
geslagen, want de
zestiende eeuwse ge
neeskundige die er
op af is gebeeld,
heette namelijk niet
Johann Weyer, maar
Johannes Wier. Met
Johann Weyer werd de geleerde in
Duitsland aangeduid. De waarschuwing
van dr. Schierbeek dat de naam fout
was, kwam nog net op tijd. De PTT
kon het ontwerp wijzigen na zich er
van te hebben overtuigd dat de naam
Wier inderdaad beter is dan Weyer.
De postzegel komt in de tweede helft
van deze maand uit.
Geen negers!
„De woningen voor de rijken hebben
gedistingeerde trekjes, als Hij en Zij
badkam-eirs, kleurentelevisie in het
slaapkamerplafond, hondenhokken met
air-conditioning en fonteinen in de hal."
Men moet natuurlijk vooral oppas
sen dat de buurt niet wordt ontsierd
door de aanwezigheid van negers.
In de oude buurten, zo constateert de
schrijver ergens, wordt de aanwezig
heid van negers of andere gekleurde
mensen niet als hinderlijk voor de sta
tus beschouwd, maar juist de nieuwe
moeten vrij zijn van kleurige smetten.
Dit geeft ons toch wel een heel nieu
we kijk op het rassenprobleem in de
Verenigde Staten: het is voor een deel
dus een kwestie van louter snobisme,
kunstig opgewekt door makelaars in
huizen.
Ik heb dit ene punt van de huizen
uit het boek gepikt, omdat het zo dui
delijk is voor de zaak waar het om
gaat, maar alles is interessant.
DJAKARTA (Antara). Rusland en
Indonesië voor een lange termijn 250
dertekend voor de bouw van een atoom
reactor voor onderzoekingen en voor de
bouw van hoogovens in Indonesië, bei
de met hulp van de Russen.
Rusland heeft daarnaast toegezegd
Indonesië voor een lange termijn 250
miljoen dollar te lenen voor de ontwik
keling van de industrie.
Vergelijking
Onwillekeurig gaat een mens verge
lijken. Zo is het in Amerika; hoe is
het hier. Ik zal mij wel wachten daar
op een, antwoord te geven. Men kan te
genover zulk een grondige studie niet
een vluchtige indruk stellen, maar wel
zit er in dit boek van een Amerikaan,
over Amerikanen stof te over voor zelf
onderzoek, ook voor de Nederlander.
Ik neig er wel toe, veel van dit Ame
rikaanse belachelijke maar ook ge
vaarlijke snobisme ook aan ons Ne
derlanders toe te schrijven, maar toch
geloof ik. dat de Nederlander niet zó
hecht aan de uiterlijke symbolen van
zijn status dat dit de enige inhoud van
zijn leven uitmaakt.
Vrouwen
Dit ligt dan voor een belangrijk deel
aan de Nederlandse vrouw en aan haar
plaats in de samenleving, want, zo zegt
Packard: „Vrouwen spelen eigenlijk de
belangrijkste rol in het streven naar
statuskenmerken, omdat zij iets nodig
hebben om de belangrijkheid van hun
mannen mee te bewijzen in gesprek
ken met vriendinnen."
Onze vrouwen, zijn. dunkt mij, in de
regel wel verstandiger.
Oorspronkelijke titel van het boek:
The status seekers, Nederlandse verta
ling en bewerking J. Eijkelboom. uit
gever van de vertaling H. J. Paris,
Amsterdam.
OCULUS
DEVENTER tANP) Het Amster
dams gemeentebestuur heelt de Vrije
Universiteit laten weten, dat zij haar
twaalf en een halve hectaren grote ter
rein aan de Amstelveenseweg, waar
een groot ziekenhuiseomplex in aan
bouw is, met vijf en een halve hecta
ren mag uitbreiden. Op het terrein zal
bovendien een laboratorium met
hal voor een cyclotron worden
bouwd.
Ir. C. K. Doetz uit Leerdam, juist af-
getreden als lid van het college van di
recteuren der Vrije Universiteit, heeft
dit gisteren meegedeeld op de jaarver
gadering van de Vereniging voor hoger
onderwijs op gereformeerde grondslag
in Deventer.
Met de gemeente Nieuwer-Amstel, zo
onthulde hij voorts, wordt onderhan
deld over de aankoop van tien hecta
ren grond voor de vestiging van een op
leidingsschool voor verpleegsters en een
studententehuis. Er wordt naar gestreefd
het ziekenhuis aan de Amstelveenseweg
in 1963 in gebruik te kunnen n°men
ge-