LGEMQQRÜ*
De karavaan is <t
gaar - het is nu
demi-
Tour
na fff fo
SPORT
$tyUL
w
ERGIFTIGDE OLIJVEN
VERBODEN
TARZAN
Uit de kerken
1 KAPPIE EN DE KRIELKUNSTMAAN
BAZURKA
Zaterdag 9 juli 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pagina 2
P. W...RUSSE
Ze zwijgen
door Andrew Garve
Kauwen
Geen tijd
Zendingsdag Geref.
Zendingsbond
N.C.V.B. Heinkenszand
N.C.V.B. Wolphaartsdijk
MULO-EXAMENS
Publieke verkoping
Zonder mankeren
Nooit
meer
ajiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniit'
FLITS
GORDON
in het
heelal
Dan Barry
Sijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiinm
aiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiitnniiiiin)
iniiiiiiiiiiiiiiniuiiiiNiiunur
Hittli
SJAANTJE
Ernie
u
Bushmiller
§5
iiiiiiiiniiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiii
1 DE
I TINTELS
Jack
|- Dunkley
.ïi ïtimmt mmmmminnHmmni
260
aT II
Turndemonstratie
te Terneuzen
Zelf aan de slag
T^jILLAU De lange ver-
slaggever van radio Ro
ma zit in de hal van ons
hotel en kijkt starend naar de
kleine tegeltjes op de -vloer.
Zijn koffie staat al een half
uur voor hem en is ijskoud. Met
de peuk van de ene sigaret
steekt hij de andere aan en hij
schopt een steentje, dat uit
zijn schoen kwam, achteloos
naar de chauffeur van een
krant uit Bilbao, die het zonder
het zelf te weten terugtrapt.
Overal liggen de aspirientjes
op tafel en dit is nu wat ze in
de karavaan van de heer God-
det „demi-Tour" noemen.
We zijn eigenlijk al lang over de
helft, maar het is de uitdrukking, die
elk jaar terugkomt. Demi-Tour; men
heeft tot aan zijn door de Zon ver
brande neus genoeg van dit circus.
Het is de inzinking, die net zo bij de
Tour hoort als de renners, de publi-
citeitskaravaan, de sirenes van de po
litiemotoren en het gieren van auto
banden. De klap is nu aangekomen en
de klap is raak.
/EZMeZWArOtVKSP
Dit is het verhaal, dat de sportjour
nalisten niet doorbellen naar hun kran
ten. Dit is dus geschiedenis, die zo
waar is als het feit dat we vandaag
zaterdag hebben, maar die nergens
in de kranten van Barcelona en Na
pels. Hamburg. Amsterdam of Brus
sel staat. Dit is de demi-Tour, waar
niemand aan ontkomt, maar waarover
al die tientallen Franse dagbladen, die
elke ochtend weer pagina's aan dit
fietsfeest wijden, angstvallig zwijgen.
Zwijgen, of ze een afspraak hebben
met de heer Jacques Goddet, zo van:
„Niet doen jongens, want dat is niet
best voor de naam van zijn winkel".
Maar het gebeurt en het is al de
derde keer dat ik het nu meemaak.
Voor het derde achtereenvolgende
Jaar zie ik collega's in» de Salie de
presse pilletjes slikken voor ze achter
hun typemachines gaan zitten. Ja ja,
soms dezelfde gemene pilletjes, die de
renners over de bergen heen helpen.
zorgen. ,,Ik ga nooit meer mee",
vindt de verslaggever uit Den Haag.
die bij de start in Rijssel beweerde,
dat hij zich nauwelijks een prettiger
karwei kon voorstellen dan die Tour
volgen.
Te lang, te veel, te hard. Dat
zijn de klachten van deze dagen en
ze worden in alle talen gesproken.
Verder zag men Cardew met zijn
gevoelige gezicht en zijn elegante
costuum, die juist, met een taxi, van
het departement van Buitenlandse
Zaken was gekomen. Ook zaten daar
Hutchinson, van de gemengde be
richten, «die gretig de niet gebruikte
berichten bijeenzamelde om daarvan
voor zijn rubriek een eigen potje te
koken, en voorts Pringle. de verslag
gever voor de misdaadrubriek, die
niet van het conferentiekaliber was,
maar die ochtend speciaal was ge
roepen in verband met de nieuwe golf
van overvallen in de stad.
Verder was er Smith-Randolph, de
schrijver van de hoofdartikelen, die
links van de hoofdredacteur en iets
achteruit op zijn stoel was gezeten.
Aan Edes rechterzijde zat de plaats
vervangende hoofdredacteur, Henry
Jackson, een oude vechtjas, door
drenkt van drukkersinkt, en de voor
naamste steun van de krant. Hij was
reeds ver over de zestig, maar nie
mand wist precies hoe lang en zelf
liet hij zich daarover niet uit. Zijn
gezicht vertoonde diepe groeven en
zijn haar was volkomen wit, doch
zijn geestkracht had zeker z;jns ge
lijke niet.
Hij bewonderde Ede en wérd door
deze vertrouwd en de beide mannen
werkten in het gareel goed samen.
Maar terwijl Ede zich op zijn taak
van hoofdredacteur met zwier en ele
gantie toelegde, was Jackson tevre
den met een prozaïscher wijze van
werken en rustige competentie.
Bij Ede ging de krant vóór alles,
maar hij trachtte toch, hoewel niet
altijd met succes, te voorkomen, dat
hij daarin volkomen onderging; bij
Jackson bestond er niets anders dan
de krant en hij kende geen ander le
ven.
Het was een van de oudste redac-
tiegrappen, dat Jackson zelfs wan
neer hij vrij was. er toch tegenop
zag naar huis te gaan.
Zijn standpunt was, dat een kran
tenman eigenlijk geen recht had op
een huiselijk leven. Weliswaar traden
ook journalisten vaak in het huwe
lijk, brachten kinderen groot, koch
ten huizen en sloten een levensver
zekering, hadden hun hobby's en gin
gen met vakantie, maar per slot van
rekening waren deze dingen bijkom
stigheden en onder geen voorwaarde
mocht de krant daaronder lijden. Hij
was betrouwbaar, gelijkmatig van hu
meur en vriendelijk en kende zijn
vak door en door. Hij wist ook zijn
plaats en onderwierp zich altijd aan
Edes oordeel, wanneer zulks nodig
was. Hij was de souffleur, de advi
seur en zo nodig de remmer, maar
nooit de rivaal.
Ede presideerde de tafel met de
goedgehumeurde verdraagzaamheid
van een man, die wist dat zijn gezag
niet werd aangevochten.
Toen allen gezeten waren, knikte
Ede de chef van de nieuwsdienst toe
en de conferentie nam een aanvang.
Hind begon een uiteenzetting voor
te lezen, waarin onder zijn toezicht
de voornaamste nieuwspunten kort
waren samengevat. Deze zouden met
latere toevoegingen de ruggegraat
vormen van de nieuwspagina's van
morgen.
Hind, opnonchalante wijze achter
overleunend, zijn bruine kostuum ver
fomfaaid. alsof hij erin had geslapen,
een smeulende sigaret tussen zijn vin
gers voerde een eerste klas-nummer
op. Van oude koek moest hij niets
hebben.
Op vrije wijze parafraserend be
lichtte hij de naakte nieuwsfeiten in
schilderachtige en humoristische be
woordingen. waarbij hij herhaaldelijk
zijn collega's aankeek om te zien hoe
zij genoten van zijn vrolijk commen
taar.
Ook nu weer sloeg Ede hem rus
tig. geamuseerd gade, vol bewonde
ring voor zijn deskundigheid. Hind
mocht zichzelf dan graag horen spre
ken en hij had ongetwijfeld wel
enige betreurenswaardige eigenschap
pen, maar het was toch altijd een
genoegen naar hem te luisteren.
De uiteenzetting werd geopend met
nieuws over de voedselvoorziening,
waarbij het een somber teken van
de tijdsomstandigheden was. dat de
noodzakelijke extra uitgave van een
stuiver vlees per week er in kon sla
gen onder een flinke kop in de krant
te komen.
Dan kwamen er berichten over een
mogelijke spoorwegstaking, waar
de industriële medewerker zich mee
bezighield; een witboek over de ver
deling van arbeidskrachten en de
nieuwste cijfers over de steenkool-
produktie.
,,Dat is de hele saaie stof zei
Hind. Hij wist wat belangrijk was,
maar hij gal niet voor ervan te hou
den. ,,Dan zal er nog de gebruikelij
ke voorbeschouwing over de vakan
ties zijn, over de treinenloop, de an
dere verkeersmogelijkheden en zo
voort." Hij keek de hoofdredacteur
vragend aan. ,.Ik weet niet, of wij
nog meer werk moetenmaken van
Cooper-Wrights aanval op de B.B.C.
wegens het aanstellen van subversie
ve elementen'."'
Ede streek met de hand over zijn
kaak. ,.Ik denk van niet, Joe, de
man heeft vermoedelijk gelijk, maar
wij denken er niet aan een ketter
jacht. aan te moedigen. Ga verder."
,,En dan hebben we natuurlijk de
kerken." De Morning Call voerde
reeds sinds enige tijd een campagne
voor het herstel vm de stadskerken,
die -door de luchtbombardementen
waren beschadigd. „Twee inter
views."
,.En foto's", merkte de fotoredac
teur op.
..Prachtig", zei Ede. ..Het is beter
het vandaag mee te nemen, want het
ziet er naar uit. dat we een beetje
arm aan stof zijn."
Hind schreef het woord „Vandaae"
naast het desbetreffende punt van
zijn overzicht en ging toen verder.
,,De golf van misdaden neemt nog
altijd in omvang toe", zei hij. ..We
hebben er vandaag nog drie geval
len bij gekregen: een oude vrouw
aangerand in Hampstead. een over
val op een juwelierswinkel tijdens
het drukke ochtenduur en een steek
partij in Stepney."
Niet al te vriendelijk keek Ede
over de tafel heen naar de misdaad
reporter. Arthur Pringle was een
klein, Weinig innemend mannetje van-
vijfenveertig jaar met een smal
hoofd, zandkleurig haar en fletse
ogen.
(Wordt vervolgd)
GOES. De grote landelijke Zen
dingsdag van de Gereformeerde Zen
dingsbond zal dit jaar gehouden wor
den op donderdag 4 augustus a.s. te
DriebergenRijsenburg. Aanvang 10
uur precies. De sprekers voor die dag
zijn de volgende Hervormde predikan
ten: Ds. A Meijers te Utrecht, ope
ningswoord. Ds. J. Vos te Rijssen, Ds.
R. de Bruin te Barneveld. Ds. C. Graaf
land te Woerden, Ds. A. den Hartogh
te Amersfoort en ds. T. Poot te Mid-
delharnis, slotwoord.
HEINKENSZAND De N.C.V.B.
heeft onder leiding van mevr. Amesz
haar maandelijkse vergadering gehou
den. Na een korte meditatie over 2
Cor. 2 14 kreeg mevr. Verschoor-v.
d. Vlis uit Vlissingen het woord. Onder
werp van haar toespraak was: ,,Het
godsdienstig leven van het kind." De
volgende vergadering is D.V. op 6 sep
tember a.s. De heer Suurmond uit
Souburg zal dan spreken over de re
classering.
WOLPHAARTSDIJK De N.C.V.B.
kwam bijeen onder leiding van mevr.
H. A. van Liere—Hoek. Spreker was de
heer J. Moerland, hoofd van de lage-
re school der Gereformeerde gemeente
te Goes. v.h. te Wolphaartsdijk die een
lezing hield over school- en beroepskeu
ze. Hij wees daarbij op de mogelijk
heid de kinderen, te laten testen door
de Chr. Stichting voor School- en Be
roepskeuze.
BERGEN OP ZOOM. Voor het
mulo-examen slaagden voor het diplo
ma a de dames W. J. Laban te Tholen,
J. de Jonge, idem, H. C. Moerland (x)
te St. Annaland en de heren M. Heezen
(x) en M. W. de Kort (x) te Tholen,
L. A. de Lange te Poortvliet, J. Jan
sen (x) te Kruiningen, J. Hoekman en
W. van Zweden te Krabbendijke. Voor
het diploma b slaagden de heren J.
Koster Lx) en J. C. Kriekaard te Krab
bendijke. A. J. Paardekoper te 's-Heer
Hendrikskinderen.
Met (x) slaagden ook voor het mid
denstandsexamen.
MELISKERKE. Notaris B. A. van
Verre te Middelburg heeft te Melisker-
ke in het openbaar verkocht: een huU
met tuin aan de Valkenburg-straatnum
mer 29 te Meliskerke. Koper Adriaan
Wouters te Meliskerke voor 10.300.
Aan de start, gisterochtend in Tou
louse, stonden ze weer in de rij voor
de ambulancewageh van het Franse
Rode Kruis: journalisten en chauf
feurs, puibliciteitsmensen en fotogra
fen, ja ook de verpleegsters zelf. Al
lemaal met dezelfde klachten: geen
eetlust, hoofdpijn, maagklachten en
pijnlijke ogen. En met handen vol wer
den ze weer uitgedeeld, de aspirientjes,
de stopmiddelen, de flesjes spuitwater
en de maagtabletten.
Een figuur, die van alles statistieken
bijhoudt, heeft berekend dat de ruim
tweehonderd journalisten in deze
Tour per dag meer dan twaalfhonderd
koppen koffie drinken. Elke dag wor
den er meerthermosflessen gekocht
om die met koffie te vullen voor men
weer aan een etappe gaat beginnen.
„Om onderweg wakker te kunnen blij
ven", zeggen de chauffeurs.
Ze hebben gelijk, want ik merk het
aan mezelf. Steeds meer overvalt me
onderweg de neiging om de ogen even
dicht te knijpen en soms betrap ik me
erop, dat ik zit te suffen achter het
stuur. Dan neem ik weer een kauwgum,
die ik kreeg van de Tourdokter Du
mas ..Blijf kauwen als je rijdt", heeft
hr 1 gezegd, „dan blijf je tegelijk
Maar het is lawaai,
het doorschreeuwen ranten-
verhalen door soms nau.. üjks ver
staanbare telefoonlijnen, het auto
rijden, het in razende vaart van de ber
gen afkomen en bochten doortrekken.
Nee nee, het is meer.
Het elke da# naar een ander hotel
sjouwen, het soms nog veertig of zes
tig kilometer van de etappeplaats naar
zo'n hotel moeten rijden, het nooit
's middags eten, het tegen middernacht
aanvallen wanneer de vissen of de
biefstukken verschijnen en het met een
volle maag tegen half twee in de vroe
ge ochtend naar bed gaan.
Denk niet dat het aan het zwakke
mannetje ligt, want dit gaat niemand
in de koude kleren zitten. Paarden
van kerels schuiven hun borden met
kip weg, wanneer die eindelijk voor
hen staan. Dezelfde kip, waar zij het
de 'hele dag over gehad hebben; de
zelfde kip waarvan ze er, volgens hun
verhalen om een uur of vier 's middags
wel zes van op konden.
De karavaan is gaar, zo gaar als
boter.
Maar het circus gaat door en de
hele Alpen liggen nog voor ons. Ber
gen van meer dan tweeduizend me
ter hoog moeten we nog over, tien
tallen haarspeldbochten zullen we
nog dienen door te vliegen en voor
we in Besangon zijn, zal het aantal
ingedeukte wagens beslist nog wel
oplopen.
Drieëntwintig zijn het er nu; drie
entwintig auto's, waaraan een voor-
of achterbumper ontbreekt, waarvan
het kofferdeksel of de motorkap als
een luciferdoosje is ingedrukt bij de
klap tegen een collega, waarvan de
achterlichten verdwenen zijn, de an
tenne bij een schuiver tussen de rot
sen door aan een steen bleef hangen,
of waarvan de portieren aan één
kant niet meer opengaan, omdat ze
werden ontzet bij een rake tik tegen
een boom-
Maar we stoppen pas in Parijs,
heeft meneer Goddet bepaald, mor
gen over een week- Pas dan zitten
de 4172 kilometers er op; pas- dan
kan men zeggen, dat de 47e Tour
de France, die met de Franse slag
in de officiële papieren als de 46e
staat aangekondigd, voltooid is.
Ongetwijfeld zullen er nog wat
renners in een ziekenhuis verdwij
nen- Ongetwijfeld zal er nog wel
iemand een sleutelheen of een hand
breken, zoals de laatste dagen elk
etmaal zonder uitzondering gebeur
de.
Zonder mankeren worden er nog
gezichten ontveld, fietsen vernield,
tanden uit rennerskaken gevallen,
nog veel meer aspirientjes en gifpil
letjes geslikt.
Het schijnt nodig te zijn, al begrijp
ik niet waarom, Meneer Goddet zal
het weten.
„Hij woont in een villa buiten Pa
rijs", zei me gisteren zijn adjudant
Lucien Flambart.
Een ander verschijnsel? Wanneer
de kerels 's avonds aan tafel foto's
zitten uit te wisselen van hun vrou
wen en kinderen; wanneer mannen
die de eerste acht of tien dagen niet
uitgepraat kwamen over al de mooie
meisjes om zich heen, nu ineens win
kels binnenschieten om plastic au
tootjes voor hun zoontjes of poppen
voor hun dochtertjes te kopen
dan is de klap in de Tour aangeko
men.
„Het duurt te lang", zegt de man
vÉn de telefoondienst, die elke dag
weer voor de verbindingen met een
stuk of negen Europese landen moet
VIJFTIG kilometer voor we gis
teren Millau binnenvielen,
reden we door het lieve en
uit de zesde eeuw stammende
dorpje St. Afrique. Ik zat er ach
ter een zeven meter lange, blote
en gebruinde Tarzan van karton,
die meerijdt in de publiciteitskara-
vaan als reclame voor een Frans
weekblad.
Op de hoek van de hoofdstraat
stond een volledige meisjeskost
school aangetreden, met zes zus
ters en de moeder-overste aan het
hoofd op een stoel. Omdat ze op
die manier het best uitzicht had,
zag ze die blote Tarzan ook het
eerst en onmiddellijk gaf ze het
bevel: ,,Meisjes, twee minuten om
draaien".
Gierend van het lachen reed de
chauffeur van de reclame-auto
langs de ruggen van zeker hon
derd blauwe jurken.
=j door
in da
door
s TV.Lohmarw
MllllllllllllllUillllllllUIIIMM
VOLGENDE. WEEK 1N
DE OPTOCHT WIL IK
KNOTSEN-
ZWAAI ER.
door
•7 WEZEN. 1 grntfN
n
f AH, HEEf?(.'JK,ZO'r4 VRIJE 1
dag-ikétazitten en
IK BLUF ZITTEM
door
afschuwelijk, die
stem vaa hg ree we-
tem iii
1 T
0E NATUUR IN EN OM UW HUIS
NED. HERV. KERK. Beroepen te
Thamen aan de Amstel J. H. J. Hoff
man te Koudekerke, te Schiedam (toez.i
G. Gijbei te Gorkum, te Werkendam J.
Smit te Grool-Ammers. Bedankt voor
Oud-Betjerland J. van Rootselaar te
Delft.
GEREF. KERKEN. Beroepen te Val-
thermond J. Zijp, kand. te Delft.
GEREF. GEMEENTEN. Tweetal te
Almelo-Enter, Amsterdam-C, Nunspeet
en te Slikkerveer W. C J. Bosschaait,
kand. te Wolfaartsdijk en H. Ligtenberg
kand. te Rijssen.
Beroepen te Almelo-Enter, Elspeet en
te Nunspeet W. C. J. Bosschaart te Wol
faartsdijk, te Aagtekerke. Amsterdam-
C, Ridderkerk, en Terwolde H Ligten
berg, kand. te Rijsser.
Ter gelegenheid van het vijftigjarig
bestaan van het (N)ederlands (C)hris-
telijk (G)ymnastiek (V)erbond zal
,,E.M.M." afdeling Terneuzen heden
middag om 3 uur een turndemonstratie
geven op de Markt.
^IIIHIHilllillllllMlllllllillllilllllflIlflIlllflIlltillllllllllliljllillllllllllllliflIlllltlllllllllllllllllllllllliiiilinilllllllllliiHiillliiiiiniiiiiiiiiiKiinilllllllllllHllllllllltillllfHIillllllllllllinilllllllltllilllllKUIlitllKHIU
UONQC X'JSÖWCUTCPJ
UIT X>B OK*^L«,
V€**WJOCS.€W
Jonge bloemkoolplanten kan men nul
nog poten; als men zelf verzuimd heeftt
om te zaaien; de tuinders hebben nu.
wel jonge planten in voorraad en an
ders kan men ze ook wel op de markt,
in de stad kopen. U moet er vooral re-l
kening mee houden dat ze verse grond
nodig ooen en dat wil zeggen: zei
mogen in geen geval gepoot worden op
een heekje, waar verleden jaar ook
al kool groeide. Bloemkool moet ook
voldoende ruimte hebben; een onderlin
ge afstand van ongeveer zeventig cen
timeter hebben ze wei nodig. Ze ver
langen ook een zwaar bemeste grond
en het is dus wel nuttig wat oude mest
onder te spitten.
De tomaten die men al veel eerder
heeft gepoot groeien nu lekker door; ze
hebben al ongeveer de vereiste leng
te van ruim één meter bereikt en dan
kan men de top wel uit de plant ne
men; op die hoogte zullen zich toch
geen goede vruchttrossen meer vormen.
In de oksels van de bladeren ontstaan
niet alleen de vruchttrossen. doch ook
de jonge zijscheuten en de zijscheuten
moet men allemaal wegnemen; daar
heeft de plant niets aan; die gebruiken
al het voedsel wat voor de vruchten be
stemd is.
Dianthus barbatus of duizendschonen
kunnen in eigen tuin van zaad opge
kweekt worden en het is nu de goede
tijd dat te doen. Men kan ze op een
zogenaamd wachtbedje zaaien; een
hoekje van een halve vierkante meter.
Stop het zaad vooral niet te diep in de
grond; het is al voldoende als het juist
onder de oppervlakte zit. Na het zaai
en dient men het zaad af te dekken
met vochtige zakken of lappen; zodra
het zaad tot ontkieming komt moet men
dat dek echter verwijderen; ze kunnen
dan wel volle zon hebben.
63. „Weet je wel zeker, dat die ge
vangene de kapitein is, die wij zoeken?"
vroeg de spion Heir, bezorgd. „We mo
gen geen fouten maken."
,,Ik heb scherpschuttersogen. Vol
gens mij is hij het, als twee druppels
water," verzekerde Janus, terwijl hij
zijn wapen tevoorschijn haalde. „Alleen
zijn snor heeft hij zwartgeverfd. Petje
af voor de politie, dat ze hem tóch heb
ben herkend!"
Hij richtte het machinepistool op Dub
belster, die met Kappie in de richting
van het perrun l;ep.
„Petje af ook, omdat er direct een
agent minder zal zijn voegde hij er
duister aan toe.
„Halt! Stop! Wat ga je doen?" fluis
terde Hein, terwijl hij het wapen vast
greep.
„Dat heb ik toch al gezegd! We paf
fen die agent neer en nemen de arres
tant mee," verklaarde Janus ongedul
dig. „Dat is de simpelste oplossing."
„Ben je mal?" riep de ander ge
schokt. „Het neerschieten van een poli
tieman op een station valt veel te erg
op! Nee, het spijt me wel, Janus: weer
geen geweld, deze keer! In deze toestand
is uiterste list geboden. Kom mee
Even later stapte het ongure tweetal
in dezelfde trein, waarin ook Kappie
en Dubbelster reeds waren gezeten..
