onk monk monk monk munks
Pagina Q Een
dagje in Ame
rika. Door Pe
ter Bulthuis
monk monk monk monk mon
Pagina Q - Een
dagje in 'l Am-
stel hotel door
Receptioniste in een groot hotel
moet met beroemde mensen praten
Poëtisch jong Vlissingen
baart waterige draakjes
MONK!
EVHonk op 7 u.
Monk onder 6 u
Cora's eersie
gast was
Elisabeth
Schwarzkopf
MONK!
Woensdag 29 juni 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. .6
Hans Verhagen en Egbert Munks
Sinaasappelsap
Wie van u leest Pagina
Q Zó beantwoordde
Peter Bulthuis deze
vraag.
H
Krant
Voor Monk
zie Pagina Q
Missen
Biertje: 1,50
„Nadat ik volgend jaar mijn eindexamen van de HBS A Heb
U gedaan hoop ik op de Hotel vakschool in Den Haag te worden aan-
U genomen. Als ik deze school heb doorlopen, wil ik proberen
M me op te werken tot receptioniste in een groot hotel.
Omdat het nog zo vreselijk lang duurt voordat deze plannen
jj werkelijkheid kunnen worden, zou ik het fantastisch vinden als
jj u me mijn ideaal een dag „te leen" zou kunnen geven. Hoog-
Ht achtend, Cora van Roode, Binnenweg 185, Heemstede."
Loopbaan te ieen:
Het amstel hotel
Schotland
SLIPPERTJES
MACHTELOOS
Krullenjongen
Gouden namen
ER komt zelfs in Amerika een ogenblik, waarop je
je over niets meer verbaast. Er zijn dan grote din
gen en kleine dingetjes gebeurd, mooi en lelijk.
Maar alles bij elkaar te mooi om er ook maar over
te piekeren balans op te maken.
4 augustus hoop ik weer in Holland te zijn. Als American
Field Service exchange-student heb ik een jaar in Amerika
doorgebracht. Ik was er de gast van dr. en mevrouw Char
les Owen, hun dochters Jane en Nancy en bun zoon Charles
Owen III. Het is dan een prachtig jaar geweest.
De community de bewo
ners van Asheboro die met el
kaar door dik en dun gaan
heeft me aanvaard. De com
munity is waar het om draait.
Als de school een voetbalstadi
on nodig heeft zorgt de com
munity daarvoor. Men wil im
mers de wedstrijden goed zien!
'Duizend toeschouwers zijn bij
elke partij minstens aanwezig
om naar de schoolatleten te kij
ken. Wanneer er een nieuw vak
op de school geïntroduceerd
moet worden, Russisch bijvoor
beeld, zorgt de community er
ook voor.
ET zou over een schooldag
gaan.
Opstaan is net als thuis. Er is
nog slaap over. Bij het ontbijt
wordt het al anders. Twee ge
roosterde sneetjes brood, twee ge
bakken eieren zonder prik in de
dooier, een glas melk en een
glaasje sinaasappelsap. Naast het
bord leg ik de pagina met de
vervolgverhaaltjes neer. Een hele
bladzijde Kappies. Het nieuws
lees ik meestal pas later als de
kranten uit Holland komen. Het
hindert volstrekt niet want mijn
vrienden praten er toch niet over.
Om acht uur komt Harold met
de ..Black Bom" om ons naar
school te rijden. De Black Bom
is Harold's auto, een Ford 19o0.
Harola is een junior (zeg maar
vierde kiasser HBS) op de High
School; zestien jaar oud. De auto
is van hem. Dat is niets bijzon
ders hier. Naast vier Amérika-
nen staat gemiddeld één auto.
Van elke vijf families heeft er
één twee of meer auto's. Pa voor
't kantoor, moeder om te winkelen
en zoon om mee naar school te
gaan. Er is geen fietsenparkeer-
probleem, wel iets dergelijks voor
auto's. Het plein voor de school
verandert overdag in een wagen
park.
OP tekenles kregen we de op
dracht een huis te ontwerpen.
Dat kan niet. In Nederland zijn
namen als Cezanne, Van Gogh,
Le Corbusier en Wright dikwijls al
leen maar namen. Soms zijn het
hier zelfs dat niet. Om belangstel
ling te kweken, daarom die zwa
re opdracht. Er moet een ency
clopedie aan te pas komen en
tijdschriften. Voor straf moesten
we een keer opzoeken wat im
pressionisme betekent en wie Dau-
mier is.
Journalistiek op school bestaat
in Nederland niet. Er wordt ge
leerd hoe een artikel geschreven
wordt. Hoe wanneer het nieuws
is en hoe he. voor de bonte pagi
na moet. De schoolkrant die de
klas uitgeeft ziet er uit als een
echte krant en vertelt de com
munity wat er op school gebeurt
en wat er moet gebeuren. Front
pagina: nieuws. Voornaamste ar
tikel: rechterbovenhoek. Het be
langrijkste in twee zinnen in de
eerste alinea. Tweede pagina: de
commentaren. Derde pagina:
sport. En dan die bonte pagina.
DE krant bindt de leerlingen.
Daarnaast bestaat er een
schoolboek jaar met ieder's foto en
MAAR nu naar school.
8.25: De dag begint met een
dienst. De luidspreker in de klas
klikt aan en er wordt om aan
dacht gevraagd. Een leerling leest
een simpel verhaal voor met een
moraal. Daarna wordt gebeden.
Eens in het jaar een toneelstuk.
Voordat de schooltoneelclub dit
stuk gaat presenteren verzame
len alle spelers verkleed en
opgeschminkt, helemaal klaar om
voor het voetlicht te komen zich
achter het gordijn. Een van hen
gaat voor in gebed. Dit gebeurt
spontaan, niemand vraagt er om.
School.
Op school kiest ieder aan het
begin van het jaar de vakken uit,
waar hij les in wil hebben. Vipr
of vijf vakken en een of twee stu
die-uren. Ik koos tekenen, journa
listiek, Engels, Moderne proble
men der democratie en Ameri
kaanse geschiedenis. Het laatste
uur heb ik een studieperiode. Het
lukt me vaak mijn huiswerk op
school af te krijgen.
Dat ligt aan de vakken; er zijn
jongens cn meisjes die een zwaar
programma hebben en iedere
avond een paar uur werken. Wan
neer ik geen huiswerk heb het
valt nogal ongeregeld uit de lucht
ga ik dat laatste uur naar de
schc olbibliotheek.
draagt elke senior (vijfde kiasser
HBS) een. schoolring met een
steen.
Shakespeare's Julius Caesar
wordt in de Engelse les al door
de Sophomores (derde klassers
HBS) gelezen. En grondig: er
wordt een heel kwartaal aan be
steed. Ook al weer om belangstel
ling op te wekken worden dunne
boekjes over schrijvers gelezen in
de hoogste klassen. Verhaaltjes
schrijven staat ook op het pro
gramma.
Moderne problemen der demo
cratie is een discussie over de
tijd. Aan het eind van iedere
maand is er een repetitie over al
les wat die maand vette koppen
heeft gehad.
Van de topconferentie tot de
echtscheidingen in Hollywood toe.
„On the beach" werd ook bespro
ken. Het verschil In de zaak be
kijken: het eind van de film, dat
tussen drama en melodrama In-
zweeft (Brother, there's still time)
wordt hier zonder voorbehoud ge
waardeerd,
Amerikaanse geschiedenis is va
derlandse geschiedenis voor mijn
vrienden en voor mij iets nieuws
om me over te verwonderen
(daar is geschiedenis toch zeker
voor)
Het gaat nog steeds over de
schooldag.
j(- Achter de balie van kei Amstel
hotel kreeg aspirant-receptioniste
Cora van Roode rechtsals eerste
gast een beroemdheid: de zangeres
Elizabeth Schivarzkopf
DE lunch wordt in de school
door het tien man sterke keu-
kenpersoneel gekookt. Het kost
ongeveer vijftig cent. Er is een
groot cafétaria. Daarna wandel ik
de lounge in. Ik maak een praat
je met Miss Blue Comet (die ook
hoofd van de chearleaders is), de
voetbalkoningin. Dit jaar maakten
25 meisjes er aanspraak op de
mooiste te zijn. Ze werden in
avondkleding op versierde auto's
door de stad rondgereden. Schoon
heidswedstrijden zijn een groot
bedrijf hier.
Het varieert van Miss America
tot Miss Dill Pickle Packers (een
augurkenfabriek die ieder jaar
één tot mooiste uitroept) en Miss
Hurrican Honey (orkaanliefste) die
iiornia woont.
Om een kans te maken moeten
de meisjes naast mooi-zijn ook
nog talent hebben, ergens voor.
Ze moeten een lied zingen of ac
teren of schilderen op het toneel.
Alles mag.
HET is 3.12: de school gaat uit.
Moeder haalt ons op of Ha
rold brengt ons thuis. In dat laat
ste geval brengt hij ons eerst naar
de drive-in.
De drive-in is een restaurant,
waar je tweemaal met je hand
op de claxon slaat. Dan komt
iemand de bestelling opnemen. Je
kunt in de auto blijven zitten. Bier
kun je er alleen maar krijgen als
je met een kaart kan aantonen
dat je achttien bent of ouder. Het
kost bovendien 1,50. Het wordt
dus coca-cola. Gegeten wordt er
een hotdog, een hamburger of een
cheeseburger. Hot dog is een
broodje worst met vleessaus en
ui. Een hamburger is een gebak
ken biefstuk tartaar in een ge
roosterd kadetje met een tomaat
en een tandenstokertje houdt het
bij elkaar. Bij een cheeseburger
zit er ook nog gebakken kaas in.
Thuis zet ik mijn Prisma-woor
denboekjes in de kast. Ik pak een
jas en wandel naar de stad. De
weg gaat over drie heuvels. Het
lijkt op Noord-Limburg en heeft
de rust van Domburg.
In een restaurant speel ik een
potje schaak met een vriend. Half
drogisterij en half coffee-shop is
dat restaurant. Naar een echt
restaurant ga je alleen om te
eten. Er is geen traditie van fijn
achter een biertje op een terras
te zitten nietsen. Amerika is ter
rasloos als Londen.
Een vriend van me bedient ons.
Hij gaat 's morgens naa: school
en werkt 's middags en 's avonds.
Hij heeft al één been uit school.
Een andere schoolvriend is ge
trouwd. Die heeft nog één been
in school.
De avond.
ligt groot en oud aan
de veelbezongen ri
vier. Als men er arri
veert (voor de deur wemelt
het van sleeën) nijgen rood-
gejaste mannen om je koffer
over de statige trap naar de
nog plechtiger hal te torsen.
Bq de draaideur zqn jon
gens met beige jasjes be
hulpzaam. Het is hoog hier,
de hemel van de hal is koe
pelvormig; fluwelen trappen
leiden ginds tot de „160 ka
mers", die het Amstel hotel
mede tot een begrip hebben
gemaakt in ons land cn
vooral ook daarbuiten. Het
is voornamelijk een zaken-
hotel; de dikke vloerkleden
dempen het geluid van
stemmen, die Engels, Duits,
Frans spreken. Links van
de ingang staat een heer,
hjj heeft een keurig zwart
pak aan, boven zijn hoofd
hangt een blauw bord: RE
CEPTION. Dat nu is de
heer G. M. Daenen (34),
chef de réception.
lijkt me zo leuk om de men
sen wegwijs te maken in het
hotel en in de omgeving en
De schim van Joke van Groenendaal, het als zoveel anderen
door een pseudo- (en psycho-) fotograaf vermoorde meisje waart
nog rond. Toen wij aspirant-receptioniste Cpra van Roode ophaal
den voor deze reportage stapten haar ouders in de eigen auto
en volgden ons.
Veertien jaar geleden betrad
ook hij voor het eerst die plech
tige trap. Maar hij had toen
al een gedegen opleiding ach
ter de rug. Cora van Roode,
pas 17, donkerharig, goedlachs,
leuk gezichtje, zit nog op de
h.b.s. en voor haar is een
werkkring in de altijd wat of
ficiële sfeer van een hotel nog
een verre en vage toekomst.
Eén dag sprak en werkte zij
met de heer Daenen, die haar
bereidwillig antwoordde en
wees. Zij en wij weten het nu:
achter die altijd zo korrekt ge
klede figuren achter de balie,
het eerste toevluchtsoord voor
de toerist, zit méér dan alleen
dat goede pak, voorkomende
gebaren, dienstwilligheid.
„Dat dacht ik al" zei Cora,
en met kleine prairievuur
tjes in haar ogen: „Maar het
TK lees een boek of kijk naar de
J t.v. *k kan naar de film gaan
of naar het drive-in theater. Het
drive-in theater is een gr 'e par
keerplaats. Als het donker is wor
den er films gedraaid. Men
neemt zijn beste vriendinnetje mee
om te gaan kijken. Het beeld is
niet zo scherp en het gelnid komt
w?' jes nit een paaltje naast de
auto. Maar dat hindert helemaal
niet. Het gaat er eigenlijk meer
om naar elkaar te kijken en te
luisteren.
Er kan ook een vergadering zijn
van een van de vele verenigingen
of een feest. Dan is het altijd
moeilijk een meisje te vinden.
Een „date" heet het. Het meisje
vinden heet „dating system".
Je moet een paar dagen van te
voren van je laten horen en niet
met meisjes aanpappen die al een
vriend hebben (zelfs niet wan
neer die er toevallig niet is bijv.
studeert aan een college). Het
feest zelf wordt meestal gechape-
onneerd.
De auto van vriend Tom (achter het stuur). Vriend Don zit
rechts. Ford 1931. 8 kilometer met 1 liter benzine. Veertig paarde-
krachten. Maarbeiden hebben de beschikking over een
grotere wagen.
rpOEN iemand me laatst iets
i vroeg keek ik niet op van het
boek Ik was er niet, ik zat er
gens in Schotland. ..You sure
ain't sociable", was het vonnis.
Sorry, ik weet het. Ik was fout.
Ik sta ergens tussen in en doe
naar beide kanten mijn best.
De „Dichters van Morgen"
die ene Ad den Besten enige tijd
terug meende te moeten lance
ren werpen nog steeds hun laf
hartige vruchten af. Ja, steeds
meer! Want van alle kanten
hoor je van periodiekjes en ge-
schriftjes waarin vele jongens
en meisjes die genoeg hebben
van pingpong, hun werkjes laten
afdrukken onder het motto: ge
dichten. In werkelijkheid zetten
die kinderen, meestal ontroerd
of soms alleen maar overmoe
dig, een groot aantal van alle
kracht ontnomen woorden ach
ter en vooral onder elkaar op
een wijze, die volgens hun idee
(hun enige idee) wel iets met
„experimentele poëzie" te ma
ken zal hebben. Hun zoete of
would-be-bittere ontboezemin
gen hebben uiteraard niets met
de poëzie van de vijftigers en de
nieuwe avant-gardisten te ma
ken, is gewoon een reactie van
de simpele dromerige geest die
vagelijk iets vermoedt van „al
les mag" en zijn ondeugende
gedachtetjes zo vrij van vorm
en taal in het schrift pent.
Waarschijnlijk hebben die kinde
ren nog nooit goed werk van
werkelijke (moderne) dichters
gelezen, noch beide contemporai
ne literaire tijdschriften. Mis-
schien ook wel, maar dan heel
vagelijk en zonder veel interesse:
nee, zélf doen.
t
Deze regelen schrijf ik neer na
het lezen van de dichtbundel die
de leerlingen van de Vlissingse
r.h.b.s. hebben uitgegeven (ook
van jongeren van buiten de school
werd werk opgenomen).
Ik signaleer de uitgave niet om
dat ze belangrijk is. maar om
anderen van dergelijke onderne
mingen te weerhouden.
Over de zeer domme inleiding
iet volgende: de auteur spreekt
van „een gedichtenbundel", ter-
vijl hij het een eindje verder over
.een stapel geestelijke slipper
tjes" heeft. Dat is zeer ergerlijk
voor mensen voor wie de poëzie
meer is dan voor deze scholieren
hun einddiploma. En wat is méér
voor deze kinderen dan een eind
diploma
Hier en daar zijn enige mede
werkers tot leesbare regels geko
men, bijv.:
„het tragische gebed van de
voetzool
Is gefluister geworden
de litanie is uit".
Dergelijke regels die natuurlijk
nog niets zeggen, zijn nog rede
lijk vergeleken bij veel van de
rommel die tegenwoordig bij gro
te uitgeverijen in druk verschijnt.
De invloed van de moderne
poëzie ligt voor het opscheppen.
Maar het is nog niet eens epigo-
nistisch te noemen, .zo slecht, slap
en kinderlijk is dit werk. Het
minst kwalijke versje, geen ge
dicht, laten wij hier horen:
als Wij
kinderen van de zon
de bolle bessen gaan plukken
gaan ze verrotten
de gieren ze rukken
en slikken
de takken se breken
de boom wordt
één stam
en wij?
zonder handen.
XVI
Maar dat ls dan ook het toppunt
van kreatief kunnen in deze Vlis
singse „machteloze" scholieren-
scherts.
Hans Verhagen
HDOEN de heer Daenen zeven
jaar in het Amstel hotel werkte,
na zeven jaar „van dienst zijn"
en „heel har£ werken" dus, werd
hij eerste receptionist. Hij wordt
nu geassisteerd door vier man
sterk, en alle vijf hebben ze de
handen vol.
„Wat doet u nu allemaal pre
cies meneer?" informeert Cora.
„O, zoveel, het is eigenlijk niet
precies samen te vatten", de
heer Daenen probéért het: ..Gas
ten ontvangen, de meest mógelij
ke service bieden. Je moet het ze
in de eerste plaats natuurlijk zo
aangenaam mogelijk maken.
En dan komen er in de recep
tie een heleboel administratieve
draden samen, van alle afdelin
gen. Veel boekhouden komt er bij
kijken".
„Dus ook?"
„Jaja, je komt niet de hele dag
in aanraking met de gasten".
„Geeft men de voorkeur aan
vrouwen boven mannen bij de:e
baan?"
„Tja, wat moet ik daar nu op
antwoorden, eh, nu, hier nemen
wij uit principe nooit dames aan.
In hotels aan de kust en ook in
sommige andere hotels gebeurt
dat wél, maar over het algemeen
is het in de Grande Hótelerie nog
geen gewoonte om dames als re
ceptionisten te nemen. Ook in het
buitenland niet".
„Is er dan iets op tegen?"
vraagt Cora, beetje fel.
TVfEE, nou ja, het is hier een
■i' principe, zei ik al. Misschien
ook omdat het voor meisjes mis
schien een erg zwaar beroep is,
je bent lang in touw. Iedereen, dis
eraan wil beginnen moet zeker
weten dat hij voor 110 pet. met
de gasten en het hotel is begaan,
anders verzandt hij al gauw in de
enorm veel kleinigheden die erbij
te pas komen".
„Welke school is volgens u de
beste?"
„In Nederland is alleen die in
Den Haag ook toegankelijk voor
meisjes. En dan natuurlijk die in
Lausanne, dat is een erg beroem
de school
„En dan?"
„In je schooltijd maak je sta
geperioden door; dan ga je dus
in hotels werken; je moet van al
les doen daar, hoewel de school je
natuurlijk al in een bepaalde
hoek duwt. In het hotel waar je
tenslotte komt begin je als krul
lenjongen in de receptie. Je kan
het beste eerst allerlei andere af
delingen ervaren, als receptioniste
heb je overal enorm veel mee te
maken".-
Men is niet zomaar receptionis
te, dat ziet Cora wel in. „Het
klinkt allemaal nogal zwaar,
maar laat, ik je dit vertellen dat
het altijd erg interessant is", zegt
de receptionist.
De heer Daenen, een Limbur
ger die zijn beroep een afwisse
lend beroep en een dankbaar be
roep noemt, moet weer achter de
balie. Cora gaat mee.
-)é Eerste receptionist G. M. Daenen
van het Amstel hotel wijst in het
boek met de grote namen. Cora
kijkt. Prinses MargaretMaurice
ChevalierGina Lollobrigida.
Haar eerste gast was de we
reldberoemde sopraan Elisabeth
Schwarzkopf, die woensdag so
leerde in een concert van het Hol
land Festival. De ontmoeting tus
sen de onbekende aspirant-recep
tioniste en de allang gearriveer
de, beroemde zangeres verliep ge
moedelijk, zoals het heet, en Eli
sabeth Schwarzkopf stelde in het
Engels vragen aan Cora.
TTET is druk in het Amstel Ho-
-1 A tel. Gasten gaan af en aan.
Jong en gebruind, ouder en grijs
harig. De heer Daenen manipu
leert met vele talen, knikt en
glimlacht. De internationale sfeer,
die meisjes zo aantrekt. Voor de
gasten is hij de personificatie van
het hotel (in een kamertje achter
hem staan rekenmachines, kaart
systemen en dergelijke, weinig
glamoureuze instrumenten). Voor
de gasten...
Xn het gastenboek Iaat hij gou
den namen zien: Guilietta Massi-
na, prinses Margaret, Gina Lollo
brigida, Danny Kaye, Lizzy An-
singh', Juliette Gréco die haar
handtekening tot een karakteris
tiek tekeningetje heeft verwerkt.
Maurice Chevalier, Yehudi Menu-
hin. Cora van Roode lacht. Een
receptioniste in een groot hotel
moet met beroemde mensen pra
ten. Dan: Draaideur. Trap. Heem
stede. H.B.S. Hotelvakschool.
Trap. Draaideur. ,,Het is te hopen
dat je voor die tijd niet getrouwd
bent" zegt de heer Daenen, „maar
kom nog eens langs als je zélf
eerste receptioniste bent".
Pianist Theolonius Monk: een
zéér groot man, „hogepri'ester van
de bebop, inspiratiebron voor <Je
angry young jazzmen, meester van
merkwaardige moderne muziek.
