Officier zag zijn beschuldiging
door getuigen verzwakken
Disputen bron van
inlichtingen
Kansen minderen
voor Pohlmann
MYSTERIEUZE
DOOD VAN
APELDOORNSE
INWONER
Loemoemba lijdt
nederlaag
Erg weinig voldoening
achter groene tafel
op ieders lip'
Merkwaardige
manoeuvre
Natu-raLax
STEEKSPEL ROND ROSEMARIE
Ben was geen jongen
die een vliegtuig
zou „wegbrengen"'
RUSSISCHE SPION GEARRESTEERD
Vervolg van pagina 1
FRANSE REGERING
WACHT OP
ALGERIJNSE
BOODSCHAPPER
RUSSISCHE SPIONAGE
IN NOORWEGEN
justitie waarschuwt
ouders van meisjes
Staking in Liverpool
ZEVEN DODEN BIJ
ONTPLOFFING IN
MUNITIEFABRIEK
Donderdag 23 juni 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag.
Gisteren zijn in de geruchtmakende zaak rond het reclame-vliegbedrijf Trekair de getuigen gehoord, die
door de officier waren opgeroepen om zijn beschuldiging te ondersteunen. De getuigen waren echter wei
nig belastend voor de directeur Marcel S., die wordt beschuldigd opdracht te hebben gegeven een ver
zekerd vliegtuig te laten verongelukken.
Advertentie
Chief Whip
20 stuks f. 1.-
Van onzerechtbankverslaggever
"TR "TT AASTRICHT Ook de tweede dag in het Maastricht-
1^. se proces Trekair heeft voor de officier van justitie,
A JL mr. Rosingh, nog al wat teleurstellingen opgeleverd.
Vrijwel alle getuigen, die hij in het proces tegen Marcel S. had
gedagvaard, verkeerden in getuigen a decharge: de ouders van
de verongelukte vlieger Ben Kleijn, diens twee broers, de vlie
ger Verhoeven, aan wie de dag te voren allerlei sombere ge
zegdes waren toegeschreven, een huisgenootje van Ben Kleijn,
diens hospita en nog anderen.
Alleen aan het einde van de dag
gloorde er enig licht voor het open
haar ministerie, toen twee getuigen-
deskundigen (militaire piloten) aan
de hand van verklaringen van Noor
se zeelieden de manoeuvres toelicht
ten, die Ben Kleijn op 22 januari
vlak bij Dover boven zee had uitge
voerd.
Na halsbrekende toeren laag vlie
gen, snel optrekken, om de lengte-as
wentelen kwam hij vlak bij de tan-
SS-unóf AvVA M.i.TMJSSSy.,.
dat hij die nooit zou kunnen gebrui
ken, maar mevrouw Kleijn verzekerde:
„Dat geoeuroe zo vaak. Kens ging hij
naar .nfnka zonder iels bij zich''.
De president, mr. Pauiussen, vroeg de
moeder of zij haar zoon in staat acntte
tot het „wegorengen" van een vliegtuig,
om zodoenae verzekeringspenningen te
bemachtigen:
Mevrouw Kleijn: Nee, meneer.
ANDERE BRIEF
Evenzo ging het met haar man, de ge
meente-ontvanger van Stolwijk. Met hem
werd verder het mysterieuze blanco vel
letje besproken in de verzegelde enve
loppe, die op Ben Kleijns kamer in Maas-
tricnt was aangetrolien. Er moest, zo
redeneerde de vader, een andere briei
geweest zijn. Misschien stond daar wei
in van wie zijn zoon geld te yorderen
had. Diens spaarbanktegoed was name
lijk de laatste tijd bijzonder teruggelopen
in een maand met tweehonderd gulden
per week. De dag voor zijn dood had Ben
nog honderd gulden opgenomen. Ge
vraagd naar zijn opinie over het ver
ongelukken van de Kokker S 11, ant
woordde de heer Kleijn Sr.: ..Sabotage
Ben had eens tegen hem gezegd: „Er is
iemand die me wel dood kan kijken
Die „iemand" was de havenmeester van
het vliegveld Beek, vanwaar Trekair in
dertijd opereerde.
'Enige sensatie ontstond, toen een huis
genootje van Ben Kleijn, een zenuw
achtig gichelende teenager (Anna) werd
gehoord. Bij de politie had ze verklaard
dat haar „mevrouw", Bens hospita, haar
had gezegd dat zij Marcel S. vlak na het
ongeluk op de kamer van vlieger Kleijn
had zien rondscharrelen. Dat was
's nachts geweest. De hospita had deze
mededeling van haar meisje later be
vestigd. Op grönd hiervan rees de ver
denking dat Marcel S. toen de verzegelde
brief had geopend en vervangen door een
andere met blanco inhoud. Anna en haar
werkgeefster kwamen nu verklaren dat
zij het allemaal niet meer zo goed wisten.
Anna: ,.De politie heeft me verzocht me
vrouw te vragen of zij daar iets van had
gezien". Verder kwam het meisje niet.
Het antwoord van de hospita stond haar
niet helemaal meer voor de geest. De
president werd hierdoor bijzonder ge-1
prikkeld. „Op meineed staat zes maan
den". zo vloog hij op. „Minstens", vulde
een van de rechters hem aan.
KEUKENPRAAT
Later concludeerde de president: „Het
kan dus best keukenpraat geweest zijn,
wat u aan de politie hebt verteld „Ja
knikte Anna, en hikkend van het ner
veuze lachen zocht zij een stoel in de
zaal.
Haar mevrouw bracht het er al niet
beter af. Zij wist niet meer of Marcel nu
wel of niet op Bens kamer was geweest
vlak na het ongeluk. Als dat was ge
beurd, dan zou het in ieder geval
's nachts moeten zijn geweest.
Een van de rechters vroeg: Uw
portaal kraakt zeker niet?
Hospita: Jawel, behoorlijk.
Rechter: Slaapt u goed
Hospita: Nee, slecht.
President: U vond het zeker gek,
toen u later hoorde dat Marcel S. met
een paar anderen die verzegelde brief
op Bens kamer had open gemaakt en
verbrand?
De hospita gaf geen duidelijk antwoord.
Verdediger: Dit is een goede ge
tuige: zij waagt zich niet aan veronder
stellingen
President (kwaad): Deze opmerking
van u lijkt me nu helemaal niet op haar
plaats.
NIET GEZEGD
Het openbaar ministerie had ook al
niet veel aan de volgende getuige, de
vlieger Verhoeven. Die had bij kennissen
van Ben in Huis ter Heide na het ongeluk
verteld dat Kleijn eens had gezegd: „Ik
spring nog eens uit die Fokker, als we
ermee in onze maag zitten". De kennis
sen hadden deze mededeling op een band
recorder opgenomen. Nu zei Verhoeven:
„Ben heeft dat helemaal niet gezegd. Ik
heb het maar verteld om indruk te
maken".
Verder was hij over vroegere uit
latingen al even vaag als zijn voor
gangsters. „Ik vergeet wel meer", ver
ontschuldigde hij zich, „bijvoorbeeld ook
mijn trouwdatum". „Leuk voor uw
vrouw", schamperde de president. Even
te voren had hij kribbig opgemerkt: „Ik
zou u niet graag in mijn vliegtuig heb
ben ais piloot".
Getuige: Ja zeker, meneer de officier,
maar die is niet doorgegaan in verband
met de huidige moeilijkheden.
Even later loste de officier opnieuw een
sarcastisch schot in de richting van „af
vallige" getuigen. Verhoeven vertelde dat
Trekair in Engeland nog een vliegtuigje
had staan, dat echter niet kon worden
gebruikt, omdat niemand het op het ogen
blik, nu deze strafzaak diende, wilde
verzekeren.
Officier: Zelfs de luchtvaartpool
niet? (De maatschappjj, welker directie
secretaris de vorige dag dynamiet had
gelegd onder de beschuldiging van vals
heid in geschrifte tegen Marcel S.).
ONSYMPATHIEK
De broers van Ben Kleijn, die in Maas
tricht betrokken waren geweest bij het
verbranden van de mysterieuze brief,
kwamen verklaren dat ze meenden dat
er eerst een andere brief moest zijn
geweest.
Broer Albert: Ik vertrouwde het
eigenlijk niet.
Broer Fop: Dat verbranden was
achteraf dom. Misschien stonden er
vingerafdrukken op het papier.
Fop vertelde nog dat Ben hem eens
had gezegd dat hij de Fokker S 11 een
„onsympathiek toestel" vond. Over de
toedracht van het ongeluk had de jonge
man echtier geen oordeel. Met zijn broer
Albert was hij van mening dat Ben nooit
voor „wegbrengen" te vinden zou zijn
geweest.
Rechter: Zou hij ook niet onder de
invloed van Marcel S. tot zo iets zijn
gekomen?
Fop: Ben was erg standvastig.
Een hoofdcontroleur van 's Rijks be
lastingen verklaarde, gevraagd over de
aan S. te last gelegde belastingfraude, dat
naar zijn oordeel S. voor de aankoop van
een vliegtuig nog wel krediet zou kunnen
krijgen. Overigens brachten zijn woorden
aan het licht dat S. een geheime bank
rekening had, waarvan het te goed niet
voor de inkomstenbelasting was op
gegeven.
Marcel: Mijn boekhouder wist wel
van dat saldo, en hij moet er met de
opgaven rekening mee hebben gehouden.
Tóén bleek, dat tijdens het vooronder
zoek verzuimd was om deze boekhouder
te horen.
De officier van justitie had zeer veel
nadruk gelegd op het feit dat de Fokker
S 11 niet nieuw meer was. Dat zou dan
kunnen verklaren waarom S. er even
tueel af had gewild. Maar een getuige-
deskundige van een Haagse firma op het
gebied van vliegtuigreparaties zei gis
teren: „De S 11 was wel nieuw. Het
toestel had immers nog praktisch geen
vlieguren (40) achter de rug?"
OP ROZEN
Ziehier een globaal overzicht van de
dag van gisteren in het proces dat voor
het Maastrichts openbaar ministerie wel
het paradepaard van de eeuw had kunnen
zijn. Veel onder ede geuite opinies,
weinig feitelijk materiaal tegen Marcel S,
De verdedigers, de mrs. Sasse van Ysselt
en Tripels, hebben het gevoel dat ze op
rozen zitten. Zij steken dit niet onder
stoelen of banken.
Zozeer hebben de getuigen van de offi
cier hen geholpen, dat ze van het horen
van vier van hun zestien getuigen a de
charge hebben afgezien. De overige twaalf
zullen morgen voor het voetlicht treden.
Mocht men dan aan de pleidooien toe
komen, dan zal de verdediging zonder
twijfel de onmiddellijke invrijheidstelling
van Marcel S. verzoeken.
DEN HAAG. De Russische ambas
sadeur in Den Haag, de heer P. K. Pono-
marenko, heeft zowel bij het ministerie
van buitenlandse zaken in Den Haag als
KC&JN.
ó&mfisxrs
C£V£(&AC£75....
ker Sagona in het water terecht.
De vleugels van zijn Fokker S 11 knap
ten af en het toestel verdween on
middellijk in de golven. Vlak voor dit
gebeurde viel er een vierkant pakje
uit het vliegtuig. De deskundigen, die
met een speelgoedvliegtuigje en een
bouwdoosschip demonstreerden hoe
alles in zijn werk moest zijn gegaan,
kwamen eenparig tot de conclusie dat
Kleijn een hoogst onervaren vlieger
moest zijn geweest. Anders had hij
nooit zo boven zee gemanoeuvreerd
zoals hij gedaan had. Zijn handelingen
waren eigenlijk geheel onbegrijpelijk,
als men er van uitging dat hij het
vliegtuig opzettelijk op het water had
willen laten landen. Kleijn moet in
paniek gehandeld hebben. Sprake van
motorstoring was er niet geweest, daar
over lieten de toch weer op veel pun
ten uiteenlopende verklaringen van de
Noorse zeelieden geen twijfel.
GEEN ANGST
Dit resultaat van urenlange verho
ren was vrijwel het enige, waarop het
openbaar ministerie met enige voldoe
ning kon terugzien. Bij haast alles, wat
er verder gisteren werd gezegd, spon
alleen de verdediging zijde. Daar was
de moeder van Ben Kleijn. die de
rampzalige sfeer waarin tot nu toe een
door haar afgeluisterd telefoongesprek
van haar zoon met Marcel S. was ge
huld, aanzienlijk afzwakte. De flarden,
die zij had opgevangen, luidden als w
volgt: I niinïhkste' verrassing "voor de officier:
He, Engeland? Is nog al wat. O, jk jjen tijdens mijn verhoor sterk be-
ja. die Fokker, dat zou kunnen. Ja, i'nvloed door de politie. Zij drong maar
BEÏNVLOED
Op een gegeven ogenblik kwam de
dat doe ik wel, dat versier ik, dat fiks
ik wel.
De toon waarop Ben vooral dit laat
ste zei, was zeer bemoedigend geweest.
Er had geen angst of'twijfel in door
geklonken.
Men had eergisteren nog al wat na
druk gelegd op het feit dat Ben voor
zijn vlucht naar Engeland geen nor
male reisbagage had meegenomen. Dat
zou er op kunnen wijzen dat hij wist,
Advertentie
daty in daty uit
d<a regelmaat van de klok
Een uitkomst bij hardnekkige verstopping 60 tabl. f t 35
Ideaal voor kinderen, as. moeders, work buitenshuis
steeds in de richting van de beschuldiging
van Marcel S.", zo verklaarde Verhoeven.
De politieman, die hem gehoord had.
werd er bij gehaald. Van enig suggestief
vragen was geen sprake geweest, zei die.
Doch dat bracht Verhoeven niet op zijn
verklaring terug.
De dag te voren was een uitlating ter
sprake gekomen, die hij vlak na een
ongeluk met een vliegtuigje van Trekair
in België had gemaakt: „De kruik gaat
zo lang te water tot ze barst", had hij
gezegd. Ook had hij eens uitgeroepen:
..Geld. geld, geld, is alles waar ze aan
denken, mensenlevens tellen niet meer
mee". Het klonk, allemaal heel onheil-
i spellend, zoals het uit de stukken werd
I opgediept. Verhoeven zorgde evenwel
I voor een milde interpretatie: „Ik heb dat
j gezegd, omdat ik een technischedienst
|bij ons bedrijf hoog nodig achtte". Even
I later wendde deze getuige zijn koers
geheel: „Ben heeft wel eens gezegd dat
hij bang was voor sabotage. Hij had het
I zelfs eens over zand, dat hij in de ben-
i zineleiding had gevonden".
De officier viel uit: U is toch een
Van onze correspondent
PARIJS, Het vliegtuig dat de
Franse regering dinsdag naar Tunis
had gestuurd om de Algerijnse afge
vaardigde een gemakkelijke over
tocht naar Frankrijk te bezorgen is
in de nacht van woensdag weer te
ruggekeerd naar zijn basis. De voor
lopige Algerijnse regering heeft er
kennelijk geen gebi'uik van willen
maken.
Men verwachtte echter gisteren te
Parijs dat van dit uitstel geen afstel
zou komen. De Algerijnse afgevaardig
de die de voorbereidende besprekingen
voor de komst van de delegatie van
de nationalisten moet voeren, zal wel,
zo meent men in Franse regeringskrin
gen, op andere wijze naar Frankrijk ko
men. ,,Het is ons ook om het even,
al komt hij via de Noordpool, als hij
maar komt."
Het ligt voor de hand. dat hij via
Frankfort of Rome zal imzen, zoals
wij gisteren reeds meldden en dan per
auto verder tiaar Parijs zal gaan.
In ieder geval heeft deze eerste moei
lijkheid reeds aangetoond, hoeveel zorg
de onderhandelingen nog met zich bren
gen. Men kan dan ook gerust verwach
ten, dat er nog maanden mee heen
zullen gaan eer i-cn resultaat zichtbaar
zal worden. De vraag blijft open of
generaal de Gaulle wel graag zoveel
tijd ziet verstrijken. De tegenstelling
tussen de aanhangers van hetgeen zij
noemen een Frans-Algerije en degenen,
die zeer wel begrijpen, 'dat de Gaulle
opnieuw zijn laatste troeven op laf ei
legt om te kunnen behouden wat er
binnen het verband van de Franse ge
meenschap te behouden valt, neemt al
weer toe.
bij de officier van justitie het verzoek
ingediend ,,een Russische onderdaan" in
vrijheid te stellen. Hij heeft ook een of
ficieel protest ingediend tegen de ar
restatie.
Direct na de arrestatie van Smirnot
lieeft zijn vrouw met hun kind een toe
vlucht gezocht in de Russische ambas
sade. Bij de huiszoeking in het Haagse
pension constateerde de politie, dat net
echtpaar reeds alle maatregelen had ge
troffen voor een vertrek naar elders.
Smirnof is ongeveer een jaar geleden
op aandrang van de Russische ambassa
deur in Den Haag als student toegelaten
tot het Institute of Social Studies. Zijn
studie werd door de Russische overheid
betaald. De sociologische studie duurt
twee jaar. Smirnof had deze studie half
voltooid.
Openhartig
In het Instituut, dat gevestigd is in
het voormalige Paleis Noordeinde, heeft
de arrestatie van Smirnof, wiens naam
kaartje nog niet van de postbox in de
portiersloge is verwijderd, diepe indruk
gemaakt. Studenten en hoogleraren rea
liseren zich nu hoe ook het Instituut
een bron van inlichtingen kon zijn voor
iemand die daar op uit was. Immers
de studenten komen uit vele landen en
staten. De meesten bekleden in hun land
reeds een officiële functie en zijn naar
Den Haag gekomen om daar een graad
te behalen. Anderen zijn voorbestemd
om in hun land een hoge functie te gaan
bekleden.
Alle studenten hebben meer dan nor
male kennis omtrent toestanden en fei
ten in hun land. In de dispuutgroepen,
waar Smirnof ook aan deelnam, werd
daar op basis van het wetenschappelijke
vertrouwen, openhartig over gesproken.
Aan deze disputen nam de Rus ijverig
deel. Hij was een voorbeeldig student en
hij heeft zijn communistische overtuiging
nimmer onder stoelen of banken gesto
ken Niettemin was zijn optreden zo dat
hij ieders vertrouwen had gewonnen.
Zware schok
Van onze correspondent
BONN Het net om de vertegenwoor
diger Heinz Pohlmann werd gisteren
weer wat strakker om hem heen ge
trokken, maar hij. bleef hardnekkig be
weren: „Ik heb Rosemarie Nitribitt op
29 oktober 1957 niet vermoord. Ik ben
onschuldig
Twee factoren spelen in dit proces om
de dood van de prostitué Nitribitt in de
Frankfurter rechtszaal een allesbeheer
sende rol: tijd en geld. Pohlmanns alles
behalve vlekkeloze verleden; de talloze
veroordelingen die deze op het oog niet
oncharmante man achter de rug heeft;
de volstrekte onbetrouwbaarheid waar
van al zijn kennissen en vroegere werk
gevers getuigen; al deze factoren la
ten Pohlmann als een eenzaam mens
scnerp naar voren komen. De in een
keurig pak gestoken man die de eerste
dagen van zijn proces trachtte de rol
van „mooie jongen" te spelen, heeft zijn
kunsten bijna alle terzijde moeten stellen.
Het gaat voor hem thans om levenslang
of vrijspraak.
De middag
Heinz Pohlmann miste voor de middag
van 29 oktober 1957 ook gisteren een
sluitend en geloofwaardig alibi. Die dra
matische dag bood voor hem het vol
gende beeld:
OSLO (AP). Doordat het geweten
van een Poolse vluchteling begon te
spreken en hij zich als spion aangaf,
is de Noorse politie in staat gesteld een
uitgebreid Russisch spionagenet op te
rollen.
Het Noorse Dagblad voor handel en
scheepvaart meldde uit Oslo dat de
Poolse vluchteling Podsinsky zich had
aangegeven, omdat hij zich schaamde
voor zijn spionage tegenover Noorwe
gen, het land dat hem als voormalige
nazi-slavenarbeider huisvesting en papie
ren had verschaft.
In 1958 was Podsinsky door een Pool
se ambassaderaad aangezocht voor de
inlichtingendienst, in welk kader hij in
Warschau een spionageschool onder
Russische leiding bezocht. Volgens Pod
sinsky staat het spionagenet onder lei
ding van de Russische ambassade, ter
wijl men leden van de ambassades der
communistische blokstaten gebruikt voor
directeursfunctie bij Trekair aangeboden? het contact met Noorse huurlingen.
Van onze correspondent
VALKENBURG. In Zuid-Limbuiig
heeft de justitie in het bijzonder ouders
en opvoeders van jonge meisjes op het
hart gedrukt de jongedoehters te waar
schuwen voor het gevaar van aanrandin
gen. Laat meisjes en vrouwen buiten de
bebouwde kommen zo voorzichtig moge
lijk zijn en laat ze zo veel mogelijk paden
en eenzame wegen vermijden, aldus de
waarschuwing.
Weer een nieuwe aanranding ditmaal
onder de gemeente Meerssen. van een
zestienjarig meisje uit Valkenburg
leidde tot de justitiële waarschuwing.
Het aangerande meisje werd toen ze
dezer dagen over een binnenpad van
school naar huis liep door een man ge
grepen en tegen de grond gedrukt. Ver
zet hielp haar niet. Om hulp schreeuwen
werd haar belet.
De paar angstkreten die zij had kunnen
slaken waren echter gehoord door een
paar hengelaars die een eindje verder in
de Geul zaten te vissen. De mannen gin
gen op onderzoek uit en zagen toen een
man en een meisje op de grond liggen.
De man sloeg meteen op de vlucht.
De ijlings gewaarschuwde politie kam
de het hele gebied uit en arresteerde ten
slotte de 33-.jarige J. R. uit Maastricht. Hij
bleek de dader te zjjn.
's Morgens: Pohlmann brengt per auto
goederen naar klanten in Offenbach en
Frankfort:
12.55 uur. Pohlmann keert terug in
zijn woning.
13 uur. Pohlmann belt Rosemarie
Nitribitt op. Hij wil haar des middags
bezoeken, omdat zij hem daags tevoren
had uitgenodigd.
13.30 uuur: Pohlmann betreedt de
luxueuze woning van Rosemarie in de
Frankfurter Stiftstrasse. „Zij bood mij
een borrel aan en begon een gesprek over
koetjes en kalfjes. Daarop werd zij ge
beld", aldus Pohlmann. Kort daarop
maakte de befaamde prostitué hevige
scènes met haar werkster, die zij van
diefstal verdacht.
13.45 uur. „Meneer Feldmann" belt
Rosemarie op en maakt voor die middag
een afspraak. Pohlmann speelt daarop
de bescheiden vriend en wil afscheid
nemen. „Blijf toch zitten, Feldmann komt
toch niet", aldus Rosemarie.
14 uur. Meneer „Feldmann" in
werkelijkheid een bekende en niet on
bemiddelde inwoner van Frankfurt wiens
naam geheim wordt gehouden omdat hij
niet van de moord wordt verdacht
belt aan. Pohlmann verschuilt zich in de
keuken; een paar minuten later helpt
Rosemarie hem uit zijn benarde positie
Pohlmann kan ongezien voor „Feldmann"
uit de flat van Rosemarie sluipen.
15 uur. Pohlmann arriveert bij be
kenden.
15.15 uur. Hij betreedt zijn eigen
woning, waar hij tot de avond blijft.
15.3017 uur. Iemand wurgt Rose
marie Nitribitt met een nylonkous en
rooft een bedrag van 18.000 mark.
Zweet en tranen
De getuigen in dit proces schilderden"
Pohlmann als een labiele man, die leu
genachtig van natuur was, maar wel
ijverige buien had. Hij zat altijd in geld
nood tot 29 oktober 1957, aldus de
getuigen. „Dat is niet waar", zegt Pohl
mann, „van verduisteringen en diefstal
len van een vroegere werkgever had ik
14.000 mark overgehouden en die in mijn
woning verstopt. Dan had ik nog 6.000
mark uit andere niet officiële inkom
sten
De rechter: „Waarom was in de na
middag van die dag uw gezicht vol
schrammen?"
„Ik had me bij het scheren gesneden".
„Waarom deed u zo nerveus en waarom
transpireerde u die gehele verdere dag
zoals kennissen van u hebben opge
merkt?"
„Ik had griep en lichte koorts". „Hoe
kwam dat bloed op uw broek?" „Het
was geen bloed, het waren roestvlekken
van mijn auto".
En zo gaat dit spel van vraag en ant
woord al drie dagen door. Vruchteloos,
tot nu toe. Er blijven nog teveel gaten
waardoor Pohlmann kan ontsnappen
Het heeft een zware schok teweeg
gebracht in de gemeenschap van stu
denten en hoogleraren van het Insti
tuut in het Koninklijk Paleis nu blijkt
dat het instituut is misbruikt voor
spionage. Uit de gevonden bescheiden
ten huize van de Russische student
blijkt, dat hij ook buiten het instituut
actief is geweest en dingen heeft ge
daan, die de veiligheid van de Neder
landse staat in gevaar kunnen bren
gen.
Prof- dr. De Vries, rector van het
instituut zei er huiverig van te zijn
ooit nog een Rus tot het instituut toe
te laten. Smirnof was de eerste, het
ziet er wel naar uit, dat hij meteen
ook de laatste is. Juist omdat het een
internationaal instiuut is waar de mees
te studenten intern zijn, is het een
kwade zaak als het instituut wordt ge
bruikt als voorwendsel om te spione
ren. Uit de reacties van studenten van
verschillende nationaliteit valt af te
leiden, dat in deze gemeenschap nim
mer meer een Rus zal worden opge
nomen.
De Binnenlandse veiligheidsdienst
had reeds geruime tijd verdenking
tegen Smirnof. Hij is de laatste tijd
nauwkeurig in de gaten gehouden tot
dat er zekerheid was dat hij dingen
had bijeengebracht, die regelrecht op
spionage duidden. Toen ook nog bleek,
dat Smirnof maatregelen aan het tref
fen was om zijn adres te verlaten vaar
digde de officier van justitie een arres
tatiebevel uit tegen de Rus.
Smirnof is de zesde Rus tegen wie
maatregelen moesten worden genomen
op grond van verdenking van ernstige
spionage. De vijf anderen: de Russische
journalist Lev Piassarev; de tweede
secretaris van de Russische ambassade
Wasili Drankof; de militaire attaché
kolonel Tsjernof; de marine attaché
Zenin en de tolk Soesatsjof, moesten
tenslotte worden uitgewezen omdat zij
allen in het bezit waren van een diplo
matiek paspoort.
Met Smirnof is dit niet het geval,
zodat vervolging wegens spionage in
Nederland tot de mogelijkheden be
hoort.
LIVERPOOL (Reuter). In de ha
ven van Liverpool zijn gisteren onge
veer tienduizend havenarbeiders wegens
een loongeschil in staking gegaan. Een
kleine honderd schepen van allerlei na
tionaliteit lag daardoor werkeloos, waar
onder de 20.000-tonner Empress of
France.
De stakers eisen hoger loon en een
veertig-urige werkweek.
WORMERVEER (ANP) De tien
jarige G. J. A. Apeldoorn uit Wormer-
veer is gistermiddag, toen hij spelend
met vriendjes op weg naar school naar
huis was, in de Zaan gevallen.
Zijn vriendjes renden naar huis en
waarschuwden hun ouders, die op hun
beurt de politie waarschuwden. Na twin
tig minuten dreggen heeft de politie
het lijkje opgehaald.
Van een onzer verslaggevers
APELDOORN De plotselinge
dood van de 47-jarige grondwerker
R. van der Veen uit Apeldoorn is
tot heden zelfs voor de gerechtelijke
deskundige dr. D. Zeldenrust een
mysterie. Vergiftiging? Hij weet het
nog niet. De Apeldoornse politie, die
sinds gistermorgen met deze won
derlijke zaak bezig is, gelooft er niet
al te erg aan, maar houdt de moge
lijkheid van een misdrijf toch open.
De heer Van der Veen, een rustig
man van de Veerhuizerweg, waar hij
met vrouw en twee kinderen woonde,
ia, gisterochtend vroeg overleden, nadat
hli de avond tevoren tegen zijn vrouw
had gezegd: Ze hebben wat in mijn
borrel gedaan. Op deze laatste woorden
móest de recherche wel verder gaan,
al had zij bitter weinig aanknopings
punten.
YAN KARWEI
Vast staat, dat de heer Van der Veen
maandagavond van karwei naar huis
zou gaan en met zjjn uitvoerder een
biertje ging drinken in het kleine,
nette café van de heer I. Beeltje aan
de Soerenseweg daar waar de buurt
schap Wormen aan Apeldoorn grenst.
Vast staat, dat de nu gestorven man
tegen een paar toevallige kennissen op
liep, die hem uitnodigden een partijtje
te komen klaverjassen aan hun tafeltje.
De mannen gingen van bier over op
een borrel en de sfeer werd gezellig
maar bepaald niet rumoerig, naar de
heer Beeltje zich duidelijk weet te
herinneren.
Trouwens, deze Van der Veen was
geen druk mens. Hij kwam hier maar
zelden. Hij dronk nooit veel. Een paar
weken geleden is er eens een woorden
wisseling in het café voorgevallen,
waarbij een lichtelijk aangeschoten be
kende van de heer Van der Veen be
trokken was. „Die schaamt zich dood"
zei Van der Veen maandag. Nee, echt
geen drinkebroer, deze man.
Aan dat tafeltje moet het, als de
overleden grondwerker niet heeft ge
fantaseerd, gebeurd zijn: iemand heeft
iets in zijn borrel gedaan.
NETTE ZAAK
De caféhouder komt daar fel tegenop:
het is hier een nette zaak en ik let per
soonlijk op alles wat er omgaat. Ik had
het moéten zien, als er een pilletje in
een borrel was verdwenen.
De politie heeft gisteren alle kaarters
van deze maandagavond ondervraagd.
Zij waren stuk voor stuk hoogst ver
baasd over de dood van de grond
werker, maar niemand wist iets van een
pilletje
Hij heeft natuurlijk, toen hij thuis
kwam, 'een verontschuldiging willen
zoeken tegenover zijn vrouw, omdat hij
niet helemaal fris meer was, zegt één
hunner.
VIJF A ZES
Vijf tot zes borrels heeft het slacht
offer gedronken en een paar biertjes
aan de tapkast, waarvan één samen
met de heer Beeltje.
Hij Js naar huis gefietst (en ik laat
niemand gaan, die niet kan^fietseii, zegt
de herbergier) en vertelde zijn vrouw
bij thuiskomst, dat hij zich niet hele
maal in orde voelde.
Bij Beeltje was ik ook al niet goed
en toen heeft iemand wat in mijn
borrel gegooid
Het echtpaar is naar bed gegaan. In
de loop van de nacht werd de vrouw
wakker, omdat haar man kreunde dat
hij zich doodziek voelde. De dokter
werd gewaarschuwd, die enkel zet
pillen voorschreef. Eén ervan heeft hij
nog kunnen gebruiken, maar dinsdag
morgen vroeg is hij overleden. De
politie betrekt de overgebleven zet
pillen ook in het onderzoek, dat nog
steeds verder gaat. Er zijn geen arres
taties verricht.
BISHOPTON, (Reuter) In een mu
nitiefabriek in Schotland heeft zich een
ontploffing voorgedaan in de onder
grondse installaties waar nitroglycerine
werd bereid. Zeven mensen kwamen
om het leven.
Boven de fabriek, de grootste in zijn
soort in Groot-Britannië, hing nog uren
later een enorme oranje paddestoelvor-
mige rookwolk. Drie gebouwen werden
geheel verwoest. Tot op 30 kilometer af
stand sprongen ruiten door de lucht
druk.
Van onze correspondent
BRUSSEL De nederlaag die Kasa-
voeboe en het kartel van partijen dat
om hem heen is gegroepeerd, dinsdag
heeft geleden, is gisteren weer wat
goedgemaakt.
Dinsdag kwamen alle functies in het
bestuur van de Kamer in handen van
aanhangers van Loemoemba, die daar
mee bewees dat hij inderdaad over een
meerderheid beschikt, zodat Ganshof
v. d. Meersch hem opdracht gaf een
kabinet te vormen. Gisteren echter, toen
de Senaat een voorzitter moest kiezen,
werd na drie stemronden Ileo gekozen
met 41 tegen 39 stemmen. Ileo behoort
wel tot Loemoemba's Kongolese natio
nale beweging, maar tot de afgescheiden
fractie daarvan die met Loemoemba
overhoop ligt en thans met Kasavoehoe
en diens kartel samenwerkt.
Ileo is een rustig en algemeen geacht
man die doorgaat voor een goed organi
sator. Hij wordt beschouwd als de vader
van de Kongolese onafhankelijkheids
beweging, want hij was het die in de
zomer van 1956 een manifest publiceerde
waarin voor het eerst door een Kongo
lees in overigens zeer kalme bewoor
dingen de wens naar onafhankelijkheid
werd uitgedrukt.
De verkiezing van Ileo heeft bijzon
dere betekenis omdat wanneer in Kamer
en Senaat geen twee derden meerderheid
wordt bereikt over de persoon van het
toekomstige staatshoofd, de voorzitter
van de Senaat voorlopig staatshoofd
wordt. De overwinning van Ileo wijst er
verder op dat het blok-Loemoemba en
het blok-Kasavoeboe elkaar nodig heb
ben Loemoemba heeft aan de Abako
van Kasavoehoe de portefeuille van
buitenlandse zaken aangeboden en verder
besprekingen gevoerd met de gematigde
Bolikango die ook tot het kartel behoort.
