m
Hoe ik een haarnet
van een Bremer
kapper kreeg
de Schat
3rosi«llê6
J GORDON
A^AMET
Behoud en schoonheid der landen
De ruime
tent die voor
gemak en
veiligheid
zorgt met
9 vervolmakingen
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
MTwrnn
Nieuwe propagandafilm
van Rheuraafonds
Melkwagentje onder
trein: stagnatie
Auto's met vertraging
naar Texel
j FLITS
in het
heelal
Dan Barry
Zelf aan de slag
zegt
DREMEN. De jongen was bereidwillig en op zijn wangen
zaten wat pluisjes, die zelf nog niet wisten of ze haren of
veren zouden worden. Een jaar of zestien zal hij geweest zijn en
de bedoeling is dat hij het vak leert. Het vak van kapper. Wel,
als hij eenmaal zelf staat te knippen heeft hij een harde leerschool
achter de rug; harder dan een militaire dienst.
Dat moogt u dan een van mqn
afwykingen noemen, maar als het even
kan ga ik buiten onze grenzen naar
een kapper. Waarom? Nou, dat weet
ik niet en daarom zal het dus wel
een afwijking zijn. Hoewel, deze
keer was het nodig. Dat zei eigenlyk
iedereen van het s.s. „Zeeland", waarop
ik Bremen binnenkwam. Van de
kapitein tot en met de hofmeester. Het
moet een geweldige bos geweest zijn,
waaronder ik liep.
Boekjes
U kunt gerust zijn, die is nu weg.
Herr Armkneeht persoonlijk heeft er
voor gezorgd en toen, wat hij geknipt
had, bij elkaar werd geveegd, zag ik
het ook: een aardige vulling voor een
tweepersoons kussen.
Maar goed. het begin lag elders. Het
begin lag bij een rondneuzen op de
markt van Bremen, waar twee kiosken
staan die een heleboel boekjes met
onalledaagse omslagen aan «een hele
boel mensen verkopen die dan, al
wandelend en bladerend, steeds kwa
der worden omdat het bij die „foto
voorop" blijft en de rest zijn van die
,,nare Duitse gotische lettertjes". Ja,
ja, die mensen zijn bijna allemaal
buitenlanders, dat heeft u goed geraden.
Ergens om de hoek een zaak met
de gekleurde kapperspaal naar buiten.
Daar moest ik dus zijn en een aller
beleefdste begroeting deed mij ervan
overtuigd zijn dat ik in Duitsland was,
voor geval ik dat had mogen vergeten.
De keizer van Japan kon niet met meer
strijkages naar een stoel gevoerd zijn,
dacht ik.
Sportmodel, Brrr!
Op vier plaatsen was men druk aan
het knippen en scheren, de vijfde stoel
-was voor mij. De baas persoonlijk
DEN HAAG Binnenkort zal op rui
me schaal de nieuwe propagandafilm
van de Nederlandse vereniging tot rheu-
matiekbêstrijding in omloop.komen. Deze
film heeft tot ''titel'Wil om te winnen"
en geeft een indrukwekkend beeld van
de strijd tegen deze volksziekte.
Scenario, regie en montage zijn van
Wim van der Velde, die er in de 25 mi
nuten durende film volkomen in ge
slaagd is in zeer boeiende beelden een
blijvende impressie te geven, niet alleen
van de zeer omvangrijke medische en
technische bestrijdingsmiddelen maar
ook van de wil die bij arts, verpleeg
ster en patiënt nodig is om de ziekte
te overwinnen/
UTRECHT. Even na vieren gister
middag heeft de trein RotterdamAm
sterdam op een onbeveiligde particuliere
spoorwegovergang bij Hekendorp een
melkwagentje aangereden. Er werd nie
mand bij dit ongeluk gewond. Wel ont
stond er een vertraging van circa twee
uur. Het wagentje werd vernield, het
treinstel beschadigd.
TEXEL. Automobilisten die tijdens
de Pinksterdagen naar Texel willen, zul
len bij het overzetten rekening moeten
houden met ernstige vertraging. Als ge
volg van een defect is een der boten
van de Texelse eigen stoomboot onder
neming, met een capaciteit voor veer
tig auto's, uitgevallen.
kort, dik, bebrild en even in de vijftig
vroeg naar de wensen. Knippen, zèi ik.
„Sportfrisur?", informeerde hij.
Ik keek eens naar rechts en za.g
een gezet heer die tot op de helft van
zyn achterhoofd met een kwast was
ingezeept en nu ja!, op dat hoofd
per scheermes zo kaal als een tafel
blad werd geschoren. Ik kon er niets
aan doen, maar ik rilde even en
haastte me te zeggen: „Sportfrisur?
Helemaal niet, gewoon wat knippen en
graag rustig met die tondeuse."
Een bandje van rekbaar papier kwam
om mijn hals, daaroverheen een nylon
omslaggeval en de baas zette zien in
de houding. Met zijn elektrische ton
deuse ging hij bijzonder voorzichtig te
werk en wisselde intussen vijf keer
van kopstuk". Daarna hanteerde hij
drie gewone en één uitdunschaar en
na een kwartier ging hij zijn werk in
volle tevredenheid en op een afstand
bekijken. „Schön, was?".
De Meester
Intussen was dat jongetje van die
veren of haren steeds in de scha
duw van zijn meester gebleven. En dat
meester moet u maar helemaal letter
lijk nemen want in een hoekje op een
bordje stond: „Dieser Betrieb ist ein
Meisterbetrieb". Hoe verzinnen ze het.
Stond de meester links te knippen,
het jongetje stond ook links vlak naast
de Grote Man en volgde knip voor
knip. Was hij rechts bezig, het jonge
tje deed precies hetzelfde. Had de mees
ter een andere schaar nodig, comman
deerde hij alleen tussen twee tanden
door: „Schaar". Wilde hij wat afgeknipt
haar weghalen, volgde het commando:
„Borstel". En ging hij een moment naar
de kassa om een andere .klant wat Mar
ken af te houden, "dan haastte het
knaapje zich met een zachte borstel
mijn afgeknipte hoofdbekleding ge
ruisloos op een hoopje te vegen.
Geruisloos, zo deed het jongetje al
les. „Feuer", zei de baas, toen de klant
een sigaret opstak. Het jongetje had
het niet direct gehoord en als de baas
hem met zijn blik had kunnen dood
maken, was het jongetje nu ergens in
de buitenwijken van Bremen begraven
geweest. Aangenomen, dat de kerkho
ven in de buitenwijken liggen, hier in
Bremen.
Handen!
„Zeker ook wassen?", zei de meester.
Dat was inderdaad de bedoeling, ant
woordde ik en mijn woorden waren er
nog nauwelijks uit of ik zat gesnoerd
tussen twee dikke badhanddoeken,
waarmee ik min of meer werd vast
gesjord als een schip aan een meer
paal.
,,Zeep!" Het jongetje was al onderweg
en de baas klodderde een deel van de
fles op mijn hoofd. Misschien staat
die fles in Bremen altijd in een ijskast,
de zeep voelde in elk geval aan als ijs-
lotion.
Nu had die kappersbaas van die han
den die u tegenwind bezorgen als hij
ze optilt. Juist, dat bedoel ik, zó groot.
Echte washanden, zogezegd. Wel, dat
heb ik geweten.
Of hij zijn eigen winkelpui stond af
te schuren, zo ging hij te keer. Zijn
geweldige klavieren rauschten over
mijn hersenpan op een manier, waarby
een kampioenmasseur zou verbleken.
Elk ogenblik verwachtte ik die vingers
ergens bij mijn kin er doorheen te zien
komen, maar er gebeurde niets.
Bukken boven de wasbak en afspoe
len. En toen een geweldige stoot ijs
koud water na. Dat zal wel erg gejond
zijn en alle mogelijke huidporiëm.ten
goede kopien, het bloed doen stromen
en'le Haargroei b^voÈÜeiién, maar ïiaafs
mijn smaak doe je zoiets het paard van
de schilleman nog niet aan.
Ik zat gekamd en wat afgedroogd in
mijn eigen gezicht te kijken toen de
meester zei: Moet er geen vet in?
Nee, nee, geen vet, vond ik. Een beet
je dan, drong hij aan. Ik heb het nooit,
zei ik. Maar het resultaat wordt zoveel
mooier, meende hij. Nou vooruit, vet,
zei ik om van het gezeur af te zijn.
„Vet", siste de meester en het jonge
tje holde. Een beetje hier, een beetje
daar en weer kammen. Zo, ik vond
het geweldig en wilde naar buiten,
want het begon me nu langzaamaan
bijzonder te vervelen.
„Kein Haarnetz?", verwonderde zich
de meester luidop. Een haarnet? Ik
was op dat moment minstens even
verwonderd als hijzelf. Ik een haarnet?
Het wordt hier altijd gedaan, aldus
de kapper. Ineens begon het me te in
teresseren. Zouden ze me met een haar
net op de deur uit sturen? Om gillend
de markt van Bremen op te rennen,
Goed, doe maar, zei ik.
„Gib doch mahl das flüssige Haar
netz", kreeg het jongetje te horen. Hij
draafde door de zaal en kwam terug
met een enorme bus. De baas zocht
het knopje en ging spuiten. Eerst even
in de lucht. Tegen de muggen, dacht
ik een moment, maar toen richtte hij
die bus op mij en liep, al spuitend, om
me heen. Van alle kanten nam hij me
onderhanden en ging toen weer kam
men. Ik was klaar.
„Zes Mark", zei hij, bij de kassa, met
een stalen gezicht, en op mijn hoofd
begon het allemaal hard te worden.
„Das flüssige Haarnetz".
Om te brullen.
44
„Misschien kunnen we het gebrui
ken in de zitkamer", stelde Justus
vlug voor. Aan de snelle blik die Ce-
lestine hem toewierp zag hij dat ze
begreep dat hij weer iets in het
schild voerde en even trok zij de
wenkbrauwen samen, als om hem te
waarschuwen. Het was ook haar op
gevallen, in dit korte ogenblik, dat
Willie Grant zeer gespannen was.
Terwijl Celestine zich in de keuken
bezig hield met het klaar maken
van de koffie nestelden de twee
mannen zich in de fauteuils van de
zitkamer.
„Ik neem aan dat uw vader mees-
al in deze kamer zat?"
„Dikwijls, ja."
„Hier werkte hij toch, of niet?"
„Veelal."
„En hier ook gaf hij zich over aan
zijn hobby van puzzelen?"
..Dat deed hij overal."
Na een korte stilte zei Justus, wij
zend naar de kast tussen de twee
boekenkasten:
„Is dat de kast waarin alle leg
puzzels en wat het zijn mogen zijn
opgeborgen?"
Willie Grant stond met een snelle
beweging op en trok de kastdeur
open. Hij wees met een welsprekend
gebaar naar de twee bovenste plan
ken, die voor een groot deel gevuld
waren met kleurige dozen.
,,U ziet het
„Ja, ik zie het," beaamde Justus
peinzend, zonder op te staan.
Hij offreerde Willie Grant een si
gaar en de makelaar ging weer zit
ten. Hij savoureerde de sigaar als
een typische pijproker. Celestine
kwam binnen met twee kopjes, die
ze vol schonk met koffie.
„Als de heren er geen bezwaar te
gen hebben ga ik weer naar het ter
ras."
„Ga je gang, lieve."
Zwijgend dronken ze hun koffie, tot
Justus begon:
„Meneer Grant, ik begrijp volko
men dat u geïnteresseerd bent in
het vermogen van uw vader. De in
teresse die David ervoor had heeft
hij op tragische wijze met de dood
moeten bekopen en mogelijk zal het
ons helpen bij de oplossing van de
moord, als wij de schat vinden. Ik
heb er mijn gedachten over laten
gaan en als u het niet vervelend
vindt, zou ik u graag een paar vra
gen stellen. De eerste is: hebt u
of een van uw broers de leeswoede
geërfd die uw vader kennelijk beze
ten heeft?"
gf-'Vï
Van alle vragen had Willie Grant
juist deze niet kunnen verwachten
en vragend trok hij een wenkbrauw
op. Toen Justus slechts enkele voor
zichtige trekken deed aan zijn si
gaar, antwoordde hij:
„Nee. dat geloof ik niet, al be
grijp ik niet wat dat met het ver
bergen van de schat te maken zou
hebben. Voor zover ik weet las Da
vid helemaal niet, ik lees af en toe
een boek en houd mijn vakliteratuur
bij en Andrew is een verwoed lezer
van economische rubrieken, maar
voor zover ik weet gaat zijn belang
stelling niet veel verder. U moet we
ten dat wij het alle drie druk heb
ben en dan komt er van lezen meest
al weinig.
„Daarvoor behoeft u zich tegen
over mij niet te verontschuldigen, het
was alleen een vraag. Mijn volgen
de vraag is: de puzzelwoede, had
een van u die?"
„Evenmin, zou» ik zeggen", ant
woordde Willie Grant na enig na
denken. „Ik waag me nog wel eens
aan een kruiswoordpuzzle in een dag
blad, maar daar houdt het ook mee
op".
„Heeft uw vader zijn drie zoons
dan nooit betrokken in zijn hobby?"
„U weet, meen ik al, dat wij de
laatste jaren weinig contact meer
met hem hadden. Natuurlijk spijt je
dat achteraf, maar eenmaal zelf be
zig zijnde met het opbouwen van een
leven heeft men maar weinig tijd
voor familiebanden".
„Ook dat is begrijpelijk".
Justus zweeg geruime tijd. Wat
de inspecteur ook doen mocht, hij
deed het geluidloos. Het was stil in
het huis. Met een kort gebaar wuif
de Justus de sigarenrook voor zijn
gezicht weg, toen hij eindelijk zei:
„Dit maakt het niet begrijpelijker.
Wij zijn het er over eens, dat uw va
der niet van plan was zijn vermogen
in handen te laten van vreemden,
wanneer dit huis ooit verkocht zou
worden. Men andere woorden: het
was zijn bedoeling dat een van zijn
zoons of alle drie samen zijn vermo
gen zouden vinden, na enig naden
ken. Ik heb het album van Angus
Grant bestudeerd en als daarin de
sleutel ligt van het geheim, dan zijn
er enkele mogelijkheden. Mogelijk
heid nummer één: de sleutel ligt in
de dagboekaantekeningen. Die moge
lijkheid hebt u zelf min of meer ont
zenuwd door te zeggen dat u met
uw broer Andrew woord voor woord
hebt gekontroleerd en dat geldt ook
voor mogelijkheid nummer twee: dat
de sleutel zou liggen in de diverse,
in het album opgenomen becijferin
gen. Elk genoemd meubelstuk hebt
u beklopt en de schoorsteen hebt u
laten demonteren, als ik het wel heb
Dan is daar mogelijkheid nummer
drie: de sleutel ligt in een van de
vele citaten, die uw vader haalde uit
de boeken van zijn bibliotheek. Maar
hij kon, beter dan wie ook, weten
dat geen van zijn zoons verzot was
op lezen, zoals hij. Als het dus in
zijn bedoeling zou hebben gelegen
om de schat door zijn zoons te la
ten vinden, dan moest hij de aan
wijzingen daartoe zeker niet leggen
in een citaat".
„Tenzij hij ons een lesje wilde ge
ven".
„Dat zou ook nog kunnen, maar
dan zou het toch wel een uitgebreid
lesje,zijn. Een hele bibliotheek vol
lesjes".
Justus wees naar de boeken in de
kasten en Willie Grant staarde er
met vijandige ogen naar. Hij stond'
op en drentelde langs de rijen boe
ken. die daar onaandoenlijk naast el
kaar stonden. Voor de nog steeds ge
opende kastdeur bleef hij wijdbeens
staan, de handen op de heupen.
(Wordt vervolgd)
door
=niJlllll!ll!lllllll!IIIIHIII
milllllllllllilHllllttllHIIllllHtWIH
Advertentie
Katalogus Gratis
Donor Camping
GroothandelsgebouwRotterdam
Advertentie
Uw Rhododendrons of alpenrozen kun
nen het nu wel te droog krijgen en voor
al struiken die men verleden herfst heeft
gepoot zal men wel eens moeten begie
ten. Het is niet goed ze elke avond een
klein beetje water te geven; het is veel
beter een kuiltje bij de plant te graven
en daarin kan men dan éénmaal per
week een emmer water gieten. Boven
dien zal men nu voorzichtig de uitge
bloeide resten moeten verwijderen; men
mag ze niet tot zaadvorming laten ko
men. Pluk die dorre resten voorzichtig
weg. want de .deine jonge scheuten, die
voor de bloemknoppen van een volgend
jaar moeten zorgen, zitten er al weer
naast.
Prei die men al in april op een wacht-
bedje heeft gezaaid zal nu wel zo groot
zijn, dat ze op de voor haar bestemde
plaats gepoot kan worden. Hebt u ver
zuimd om prei te zaaien, dan kan men
nu bij de tuinders of op de markt in de
stad wel jonge planten aanschaffen.
Prei kan men het best in tien centime
ter diepe greppeltjes poten; in de loop
van de zomer kan men die dan geleide-.
li.ik dichtschoffelen. In de greppeltjes
komen de planten op een onderlinge af
stand van ongeveer tien centimeter en
de greppels moeten vijfentwintig centi
meter uit elkaar.
Dak van ROCVAL blauw, waterdicht en.
dampdicht.
Ruimer dagverblijf.
Staat buitengewoon stevig in de wind.
Versterkte onderdelen.
Extra muskietengaas-deur.
Vlug opgezet.
Verplaatsbare extra-deur,
Een derde kamer mogelijk.
En vele kleine praktische nieuwtjes.
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
Muurbloemen kan men best van zaad
in eigen tuin opkweken: Cheiranthus
cheiri dient men dan te bestellen. Er
zijn verschillende soorten muurbloemen;
de mooie donkerbruine zullen echter het
best voldoen; die verspreiden ook een
heerlijke geur. Er kan nu op een wacht-
bedje,. een hoekje van een halve vierkan
te meter, gezaaid worden; later moeten
de plantjes dar» op een afzonderlijk bedje
verplant worden en in de late herfst kun
nen ?e dan op de voor hen bestemde
plaats in de border gepoot worden.
34. Niet alleen Kappïe werd door de
kunstmaan gewekt, het hele schip was
opeens in rep en roer. De Maat, de
meester en Okki dromden Kappie's ka
juit binnen, om te zien wat er gaande
was. Professor Dubbelster was er eer
der dan zij. Meewarig hoofdschuddend
zag de geleerde, hoe Kappie als razend
rondsprong, met wilde bewegingen al het
textiel uit zijn kajuit verzamelend. Beur-
„Ik wou dat je ophoepelde met die
krielkunstmaan!" zei Okki tegen de uit
vinder, toen het wat stiller was gewor
den. „Zie je niét, dat dat snertding van
jou onze ouwe stapeldol maakt?! Het
zou me niks verbazen, als je het expres
zo'n heibel liet maken!"
Professor Dubbelster haalde zijn schou
ders op.
„Het is de kapitein zijn eigen schuld",
antwoordde hij. „Ik heb nog aangeboden
het toestel aan boord van mijn duikboot
te nemen! Maar misschien is hij nu van
gedachten veranderd..."
UTRECHT. De minister van bin
nenlandse zaken heeft nog geen beslis
sing genomen over de provinciale inde
ling van de gemeente Woerden. Gede
puteerde Staten van Utrecht delen dit
mee in een nota aan Provinciale Sta
ten.
Gedeputeerde Staten van Zuid-Holland
hadden met zoveel woorden te kennen
gegeven, dat de minister zijn standpunt
in deze kwestie al had bepaald. Bij
informatie op het departement is geble
ken dat dit niet het geval is, aldus Ge
deputeerde Staten van Utrecht. Het
door de minister beloofde overleg met
beide colleges moet nog worden gehou
den.
Het spaaroverschot bij de Groningse
Nutsspaarbank bedroeg in mei 755.095
tegen 105.895 in april. Eind mei had
den 130.590 spaarders 112,6 miljoen
tegoed.
