Op Oudejaarsdag moet de eerste tanker binnenvaren IR. PIK: LEIDER VAN 28 JAAR DE BAAS WOONT IN NOORDELIJK DRENTE AART VISSER: DE MAN AAN DE KANT DE NATUUR IN EEN HOEK GEDRONGEN LE'NY RICHTER: OASE IN DE ZANDWOESTIJN Het land verhuist 'P weg naar de tweede wagen DE MAN AAN DE OLIEPIJP Zaterdag 14 mei 19(V0 ZEEUWSCH DAGBLAD Pagina 13 DE POORT GAAT LANGZAAM OPEN CRAZY, riep een Ame rikaan uit toen hij zag hoe in het maanland schap op Rozenburg drag lines zand vraten, rode vrachtauto's over de hob belige wegen raasden, cutterzuigers havens op diepte zogen, pijpleidin gen modder spoten, rijs- werkers krammatten vlochten, steenzetters glooiingen legden, kranen olietanks bouwden, en springmeesters bunkers opbliezen. Hij zou waar schijnlijk nog eens crazy hebben geroepen als hij had geweten dat op heel dat machtige karwei van internationale allure geen pakje sigaretten te koop is. Op Oudejaarsdag moet de eerste olietanker van zestigduizend ton de zee haven van Europoort bin nenvaren. Zoals het er nu uitziet, kan dat ge makkelijk, want het werk is voor op het schema. Voor op het schema. Dank zij de mannen die Europoort maken. Tj^EN VAN DE WONDEREN van Europoort is wel, dat een 28-jarige man, vader van een elf maan den oud zoontje, de supervisie op de aanleg heeft. Het is ir. F. J. N. Pik te Oostvoorne van de afdeling nieuwe havens van Gemeentewerken Rotterdam. Op 1 april 1958 kwam hij in dienst van de ge meente, direct nadat hij aan de technische hoge school te Delft was afgestudeerd in weg- en water bouw. De technisch hoofdambtenaar, die hem moest inwerken, overleed drie maanden later en zo kwam ir. Pik plotseling alleen voor het werk te staan. In de houten directiekeet aan de noordelijke kant van de dam in het Brielse Meer tuurt ir. Pik dage lijks op kaarten, bestudeert rapporten, organiseert en regelt, opdat het hele karwei volgens schema verloopt. LIENDRIKUS Bouwmeester (32) rijdt het puin van de opgeblazen bunkers naar de ha vens, waar het wordt gebruikt als ondergrond voor de glooiin gen. Hij is zijn eigen baas. Zijn naam staat op de enige vracht wagen die hij heeft. Vroeger werkte hij op de boer derij van zijn vader in Zeven bergen. Door vlijtig sparen kon hij zich een auto kopen toen hij trouwde. Hij woont nog in zijn geboortedorp. Elke dag rijdt hij anderhalf uur van zijn huis naar Europoort en omgekeerd Hendrikus Bouwmeester hoopt genoeg aan Rotterdam te ver dienen om aan het eind van het jaar een tweede vrachtauto te kunnen aanschaffen. De steenzetter op de voorgrond verde het steenzetten die rijksdaal- is de 57-jarige Aart Visser uit ders op". Hoek van Holland. Van januari Overal heeft hij gewerkt. Dicht af is hij bezig aan de oevers van bij huis, aan de pieren van Hoek de havens in. Europoort. De Bel- Van Holland, en ook verder wég, gische bleksteen en de Duitse zui- aan de Maas in Limburg, len past hij aaneen tot een grauw ..Het is sjouwerig werk. Som mozaïek over de puinlaag heen. mige keien kan je niet lichten, „Dit hier is een lastig talud, die moet je roüen, anders werk want het wordt heel steil en hol. je je ondersteboven. En het is al- Zo'n model had ik nog niet eerder tijd uitkijken geblazen. Ik heb in gezien. Het heeft het voordeel dat mijn leven al twee tenen en een de golven, die hier straks tegen vinger gebroken," lacht hij. aan juinen, achterover slaan en zo Met een hamer aan een lange worden gebroken". steel slaat hij een brak van een De heer Visser is van zijn acht- kei om hem passend te maken, tiende jaar af steenzetter. „Voor „Op de Afsluitdijk'roept hij die tijd zat ik op een scheepswerf, over de winid heen, „staat een maar die ging op de fles. En standbeeld met de woorden: Een toendertijd vroegen ze mij niet: wat volk dat leeft, bouwt aan zijn toe- wil' je worden, zoals nu, maar: komst. Hier moest een standbeeld breng ma:ar een paar rijksdaal- komen met erop: Een volk dat ders mee naar huis. Toevallig le- leeft, bouwt aan Europoort". De heer P. F. Dieters (38) uit Utrecht last aan de Europoortse kant van de oliepijpleidingY naar Pernis. Achter zijn rug verrijzen de tanks van de Shell. Iedere ochtend moet de heer Dieters om half zes op. Met een busje wordt hij van huis gehaald en tegen achten is hij dan op zijn werk. Andere grote wbjecten waar hij een aandeel in had, waren d-e Hoogovens in IJmuid'en en de raf finaderij van de Esso in het Bot- lekgebied. In het buitenland heeft hij nooit gewerkt. Kort geleden kon hij wel bij een Afrikaanse constructi ema a tschappij komen maar hij vond het contract te laag. Soms als het werk niet verder kan. dan wil de heer Dieters nog wel eens voor eigen genoegen iets lassen. Zo heeft hij van wat afval- ijzer een miniatuur keukentje ge maakt voor zijn twee dochtertjes van negen en drie jaar. TARAGLINES graven een bouwput in de ■*-' dam van het Brielse Meer en waar zij niet kunnen komen helpt Imand Kap (45) uit Rockanje met zijn schop. Zijn leven lang is hij al grondwerker, maar dat belet hem niet ook op zijn vrije avonden in de grond te werken. „Ik tuinier graag". Zijn getrouwde zuster, bij wie hij als vrij gezel in de kost is, plukt er de vruchten van. rUütrtrtrtoirlfb-ktfhitictrtiifirb-h-trlrktrüirfr-ktitfüti-h-i,-!, kend. Met pijn in het hart heeft hij vorig jaar grote stukken duin doorn en vlier zien branden en nestjes met eieren zien vernielen omdat er ruimte moest komen voor Europoort. Wie over de oude straatweg dwars door De Beer loopt, ziet hier en daar in de verte de lap pen opgespoten zand liggen. Toch is er nog veel te genieter op de duizend hectare die er nog over is van het reservaat en op de 250 hectare die toegankelijk is Voor het publiek. Patrijzen en fa zanten stappen trots rond. Hun gevederte gloeit op als de zor door de wolken breekt. Konijntje; huppelen uitgelaten her en der'. Nachtegalen en wielewalen fluiter er lustig op los. Wezels en her melijnen ritselen in het struikge was. De meeuwen hangen als een levend gordijn krijsend boven dc broedplaatsen als een mens te dichtbij komt. Urenlang wandelt hij nu op zijn gymnastiekschoentjes en in zijl groene, gladgesleten uniform don. zijn domein. Ieder nest wee hij te vinden. ..Kijk, hier broed: een waterhoentje." Dode vogel: begraaft hij. 's Winters voert hi de dieren graan en brood en 's zomers let hij erop of alle br zoekers zich wel aan de regel houden. De natuurwachter woont mè zijn vrouw en zijn vierjarig doel '.ertje Anneke in een houten huis ie in de zuidpunt van het eiland. Vorig jaar woonde hij nog in een >rachtige witte villa met een rie- en dak a.an de oever van d Nieuwe Waterweg. Het huis moe- vorden afgebroken omdat op d Maats de havenmond van Eun noort was geprojecteerd. 's Avonds schrijft de heer Korl naker aan een vogelboek. Nauw Keurig tekent hij op wat hij in De Beer allemaal heeft gezien en gehoord. Het wordt een historisch werk als Europoort de «pronj ->*ar de Ma as-vlakte maakf WABE KORFMAKER (55) is al van even voor de oorlog af wachter op het natuurmonument De Beer. Hij heeft het reservaat nog in zijn ongerepte staat ge- J7EN MODDER brakende pijp maakt hier nieuw land aan het Brielse Meer. Straks kan op deze plek het spoorwegemplacement voor Euro poort worden aangelegd. De specie is afkomstig van de Sliedrechtee snijkopzuiger, die de strook grond slecht tussen de al gegraven binnenhaven en het Brielse Meer. Een kwestie van landver- huizen dus. EEN OASE in de zandwoes tijn noemen de arbeiders dit kraampje aan de oever van het spuikanaal. Misschien doelen zij tegelijkertijd wel op de 21-jarige Leny Richter, die de koffie zet, de limonade in schenkt, de soep kookt en de worstjes warmt. Leny is als klein kind zon der ouders uit Duitsland ge komen en dat is nog te horen aan een licht en pikant accent. Zij werd opgenomen in het gezin van de Veugelers te Oostvoorne. Toen Rob Veugelers (25) in maart vorig jaar het kraam pje in Europoort zette, kwam zij erin te staan, want Rob die zich de Pionier noemt rijdt een groot deel van de dag met zijn bestelauto, zijn „koffiemobiel", rond om de mannen op het werk hun lekkernijen en lafenis te bren gen en de overwerkers hun lunchpakketten. Rob heeft pas examen ge daan voor het diploma hotel, "afé, restaurant, want hij hoopt binnen niet al te lange tijd een permanent etablisse ment in Europoort te zetten. Maar eer ik alle vergunningen

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1960 | | pagina 13