Films niet aan lopende band naar televisie Vladziu Liberace naar onbewoond eiland Tsjech kreeg geneesmiddel via luchtbrug 1 RADI° I I Diplomatie om celluloid THPl BRIELLE GEEFT SLEUTEL TOT DE EUROPOORT Veertig jaar touwtrekken televisie 1 In Den Haag Operatie ondergaan Dinsdag 10 mei 1960 ZEEUWSCH DAGBLAD pa„. 6 televisie"! VREUGDE EN ZORG PLAATS WAARD Chef filmdienst Van der Hoeven neemt hindernissen TOEVALLIG vandaag Chef Van der Hoeven DINSDAG. Het t.v.-programrna staat vanavond in het teken van de noordelijke provincies, omdat vandaag de nieuwe televisiezender in Smilde officieel in gebruik is gesteld. Eerst ziet u een film over het land „boven Zwolle" (20.20) en daarna volgt een gevarieerd programma vanuit Zuid laren, waar allerlei artiesten uit Fries land, Groningen en Drenthe hun op wachting maken bij de kijkers (20.35). Tot slot tien minuten filmreportage van de Ronde van Nederland (22.15). pB IS GOED nieuws voor de vereerders van Vladziu Liberace, de pianist met de kuiltjes in de wangen. Op maandag 23 mei (13.10 uur) laat de BBC Home Service in de serie „Desert Island Discs" de acht grammofoonplaten horen, die de „meester" met zich mee zou voeren, als hij voor de rest van zijn leven naar een onbewoond eiland moest. „De vier weken van het jaar dat ik vakantie heb, breng ik door in m'n villa in California, waar ik dan in zwembroek en badjas wat luier bij m'n privé zwembad," vertelde Liberace. „Als ik op een onbewoond eiland zat, zou ik ongeveer het zelfde doen, als het tenminste lek ker weer was Na verloop van tijd zou hij echter tot meer practische din gen komen, meent de pianist. „Ik zou een hutje voor mezelf bouwen. Ik ben namelijk een uitstekend metselaar, en kan ook meubelen, raamkozijnen en muurschilderingen maken. Wat Liberace wél zou missen op dat onbewoonde eiland, zei hij, zouden zijn bewonderaars uit alle landen zijn. En hij zou natuurlijk een piano meenemen, en zijn eigen nieuwe composi ties als flessenpost naar de be woonde wereld laten drijven. Het ziet er intussen niet naar uit, dat hij naar een onbewoond eiland moet deze bolronde pia nist met zijn glimlach van stra lend marsepein, die miljoenen dames tot tranen pleegt te be wegen, wanneer hij in goud kleurige smoking bij kaarslicht zijn muziekjes speelt. In zijn villa in Californië (eigen zwembad in de vorm van een concertvleugel, tuinhek versierd met smeedijzeren muzieknoten) kookt zijn moeder zijn lieve lingsschoteltjes, en dankzij die vele bewonderende dames kun nen er twee vieux-rose Cadillacs in de garage staan. Maar als Liberace naar dat eiland zou gaan, zou hij o.a. Glen Miller's Hallelujah meenemen, en een enkele compositie van Richard Strauss. Zijn eigen grammofoonplaten zou hij niét meenemen. En dat is mischien het enige, waarin de niet-bewonderaars hem gelijk zouden geven, die hem ove rigens gaarne op zijn eiland zou den zien. Reuzen van bomen zijn voor de 57-jarige Koos van der Vlis even gemakkelijk te „vertillen" als ko ningskronen of kloostertuinen. Ma dame Butterfly is hem even ver trouwd als TanchelijnVeertig jaar lang leeft hij tussen de groten van het toneel en hun droomwereld van getimmerde en geschilderde woon plaatsen. Onder leiding van Martin van der Lugt Melsert, die toen toneelmeester was, leerde hij zijn nieuwe vak: decors ver vaardigen en bij repetities en voorstel lingen opbouwen. Hij kreeg er al gauw zoveel plezier in dat hij niet meer naar de timmermanswerkplaats terugverlang de. Hij bleef bij het toneel. Eerst in de oude Schouwburg, tot die in de meida gen van 1940 afbrandde en daarna in de tegenwoordige schouwburg, die als noodgebouw in gebruik werd genomen, maar nu al bijna twintig jaar dienst doet. Van 's morgens vroeg tot in de nacht, als de voorstelling is afgelopen, kan men Koos van der Vlis met zijn tien assistenten vrijwel iedere dag op en rondom het toneel vinden. Hij behoeft niet meer als vroeger zelf de decors te maken, maar wel moet hij er voor zorgen, dat de decors, die de gezel schappen zelf meebrengen, overdag worden opgebouwd en 's avonds tijdens de voorstelling in de kortst mogelijke tijd kunnen worden gewisseld.' Zodra de vrachtauto met decorstukken en requisieten is uitgeladen gaan de heer Van der Vlis en zijn mannen aan het werk. Alles wordt volgens aanwij zingen van regisseur en inspeeiënt op zijn plaats gezet, en toneelmeester Koos tekent van elk bedrijf een nauwkeurige plattegrond op schaal, zodat hij 's avonds rustig aan de touwtjes kan trekken en voor de toeschouwers als vanzelf huiskamers, paleiszalen of kasteeltuinen op hün plaats kan laten zakken. Zo gaat het dag aan dag en avond aan avond. Een achturige werkdag be staat niet voor de mannen van het to neel. Koes van der Vlis vindt dat hele maal niet erg, want hij houdt van zijn vak. En zijn vrouw een dochter van de vroegere requisiteur van Rotter dams toneel, Goedkoop weet ook al niet beter en zij mag dan vanmorgen terecht delen in de hulde als vergoeding voor zovele avonden-alleen. Van een onzer verslaggevers DEN HAAG. Van de vliegba- sis Soesterberg is gisternacht een Amerikaanse T 33 straaljager opge stegen met bestemming Rheinstein in West-Duitsland. Dit toestel van het 32ste Amerikaanse squadron had het levensreddende geneesmid del aan boord voor een jonge Tsjech: Frantisec Kul die zwaar ziek ligt in het stadje Ulmiitz. Alleen chymotrypsine zou hem voor een spoedige dood kunnen behoeden maar dit geneesmiddel was in heel Tsjeehoslowakije niet te krijgen. Er is zondagmiddag toen dit bekend werd een vriendelijke boodschap de lucht in gestuurd door een zendamateur in Tsjeehoslowakije. Men vermoedde in Ulmütz dat Nederland chymotrypsine in voorraad zou hebben en via ver schillende radioamateurs en een cor respondente van een Duits blad in Amsterdam werd de speurtocht voort gezet. De apotheek van het gemeentezie kenhuis aan de Zuidwal in Den Haag bleek het middel te hebben en zondag avond werd het daar dan ook vandaan gehaald. Op Soesterberg werd een straaljager beschikbaar gehouden die het chymotrypsine naar West-Duits land vloog waar op Rheinstein een Dakota klaar stond die de buisjes naar het Berlijnse vliegveld Tempel hof heeft gevlogen. Een auto vervoerde de kostbare vracht Oost-Duitsland in en de Volks- polizei van Oost-Duitsland heeft ervoor gezorgd dat de zending doorgegeven werd via de Oostduitse luchtmacht radio vandaag rI 1 DINSDAG - Een uur Henri Salva dor kunt u vanavond via de Avro ho ren (20.45). Vooraf (20.05) de teai ein de spoedende strip „Dagboek van een grootvader". j Hilversum 1 geeft om 21.00 weer „Voorspel van een Revolutie", een klankbeeld uit de Russische geschie- j denis omstreeks 1910. Lachte muziek in de vooravond: 18.15 Tom Erich (Hilv. 2); 18.30 Me- I tropole-orkest, en 19.30 Licht te verte- ren (Hilv. 1). In het serieuze muziekprogramma komt de klarinet vandaag weer en kele malen solistisch naar voren. Al lereerst kun u luisteren naar de klarinettist Klaas de Rook, die om half vier (Hilv. 2) tezamen met de pianist Geza Frid composities van FinziSerocki en Martinu uitvoert. In het avondprogramma is de kla rinettist Hans Kropff om kwart over (Hilv. 1) de solist in Von Webers Klarinetconcert opus 73. Het Gelders Orkest o.l.v. Alfred Salten opent dit programma met Zes Duitse dansen I voor orkest van Mozart. BRITISH PETROLEUM HOGERE W INST 1959 AMSTERDAM. British Petroleum Company heeft over 1959 een geconsoli deerde winst behaald van 63,46 (v.j. 63.19) miljoen. De brutoverkopen ste gen tot 860 (v.j. 829) miljoen cn de nettoverkopen tot 612 (v.j. 5961 miljoen. Voorgesteld wordt een divic.end van 2 sh. 2 d (v.j. 1 sh 9 d) per aandeel netto. naar Tsjeehoslowakije. De patiënt die aan verlammingsverschijnselen ge paard gaande met blindheid lijdt en die alleen geopereerd kan worden als er chymotrypsine bij de hand is. heeft inmiddels de operatie ondergaan. door onze Parijse correspondent André Glavimans TJET is wonderlijk te be- -*• denken dat het al weer twintig jaar geleden is. Ik woonde in de Grote Draai- steeg te Rotterdam; in het pand, dat met een zijde in het water van de Scheepmakers haven en met de andere in de steeg zelf stond. Daarin wa ren negen kleine apparte mentjes, op iedere verdieping drie. Ik had, voor het thans lach wekkende bedrag van zes gulden vijf en twintig of zoiets per week, een van de bovenste kun nen huren. Om dat het huis nog al nieuw was, was mijn behui zing veel minder nv.v.iromantisch dan dat van vrienden en vriendinnen, die kamers hadden gehuurd in de oude panden langs de havens of de Boompjes. Maar ik had voordelen: met eenzelfde uitzicht over een oude haven had ik bovendien een proper, goed ver licht trappenhuis, drie gemakkelijk schoon te houden en te verwarmen vertrekjes en zo meer. En boven dien was er, over het gehele huis, een plat, mei grind bestrooid dak. Daarop heb ik, staand, zittend, lig gend heen en weer lopend uren doorgebracht. Het uitzicht over de oude daken, over de rivier, over de Scheepmakershaven, met in de verte de torens van d.e stad, fas cineerde me. Ik heb nooit begrepen waarom ik de enige bewoner van het huis was, die zo graag op dat platte dak kwam. Mogelijk dat de andere harder werkten. NEGEN mei 1940 en in de och tend van de tiende heb ik mijn stad en de wereld van vóór de grote verandering eigenlijk voor het laatst goed gezien. De ne gende kwam ik om een uur of zeven met de electrische uit Den Haag, waar ik als korporaal in bur ger een betrekkinkje had bij O. en O. Dat is afkorting voor: Ont wikkeling en Ontspanning, een sec tie van het Algemeen Hoofdkwar tier. die zich daarmede bezighield. Men gaf o-a. een weekblad uit voor het leger, De Wacht. Jan Nieuwenhuis, reservekapitein, in dertijd kunstredacteur van de Maasbode, thans perschef van de stad Rotterdam, was hoofdredac teur, Jo Spier, die toen befaamd heid als tekenaar van de Telegraaf genoot (na de oorlog emigreerde hij bevreesd voor de Russen naar de Verenigde Staten) was redac teur. Karei Levisson verzorgde het technische gedeelte en uw dienaar was manusje van alles doch mocht zich redactiesecretaris noemen. Om dat ik als korporaal er potsierlijk uitzag, ik droeg onder mijn versle ten groenige jasje bij voorkeur overhemden van een soort Bra bants bont. met manchetten tot over de polsen, had Nieuwenhuis bewerkstelligd, dat ik in burger mocht gaan. Daarmede was ik zo zei die Jo Spier de enige kor poraal in het Nederlandse leger ge worden. die in dienst een paraplu en overschoenen droeg. Die laat ste schijnen' overigens na de oor log niet meer te bestaan. Ik her inner me dat ze vóór mei 1940 vrij veel werden gedragen door de man nen. Ze kostten weinig en ze maak ten dat men warme voeten hield, ook in kille, natte dagen wanneer de molières van f 6.90 of zoiets het paar, behoorlijke kwaliteit, mis schien niet genoeg weerstand zou den hebben geboden tegen regen of sneeuw. OOR de dag van de mobilisa tie van 1939 was ik in dienst a's kantoorklerk bij een aan zienlijk Rotterdams bankiershuis. Dat betaalde aan de gehuwde ge- mobiliseerden onder zijn personeel het volle salaris door (naar ik meen onder aftrek van het als mi litair genotene) doch de ongehuw- den kregen een soort fooi van 50 per maand. De firmanten vonden dat zij daarmee al redelijk veel deden ten bate van het geliefde vaderland. Ik was echter daaren boven medewerker aan de kunstru briek van de Nieuwe Rotterdamse Courant, die voor wat betreft schil derkunst en toneel werd geleid door de voortreffelijke en tot op de hui dige dag onderschatte P. Verdoes. Hij was me welgezind en hij hielp me op zijn manier beter dan de bank. Vandaar dat ik voor hem mocht schrijven over tentoonstel lingen in Rotterdam en over boe ken op het gebied van de beel dende kunst die voor 1940 plasti sche kunst werd genoemd. Zaterdag 11 mei (het was toch een zaterdag?). Ik weet nog goed dat de oorlogs dagen alle notie van tijd en derge lijke vervaagden) zou in de kunst handel Koch aan de Blaak, naast de Twentse Bank, een tentoonstel ling van schilderijen van de Parij se schilder Jules Hervé worden ge opend. In die tijd spoedde de criti cus zich nog zo snel mogelijk naar zo'n expositie en de krant nam zijn stukje direct op. Dat kon want er was veel plaatsruimte. Van den Berg, de directeur van het Rotter damse huis van Koch en een van de aardigste kunsthandelaars die ik ooit heb ontmoet, had wetende van mijn omstandigheden, zich be reid verklaard mij zijn tentoonstel ling 's avonds te laten zien. Het artikeltje zou dan nog vrijdagavond of zaterdagavond mee kunnen. Wij bekeken dus een en ander, dronken snel samen een glaasje bij Alfred Stock in de Molsteeg en ik spoed de mij naar huis om mijn stukje te maken. Dat bracht ik om een uur of twaalf naar de Witte de Withstraat en keerde toen naar de Draaisteeg terug. De altijd gevolg de weg: Witte de Withstraat, Sehil- derssteeg, Leuvehaven O.Z., Scheep makershaven, Draaisteeg. IK wilde niet te laat naar bed. Levisson en ik hadden ons voorgenomen, het volgende nummer van Da Wacht dat op steen stond bij de Rotogravure Mij. te Leiden die vrijdag snel te con troleren en dan ergens buiten Lei den in een uitspanning pannekoeken te gaan eten en slokjes te drinken. Op de Leuvehaven (men zegt, meen ik, in Nederland aan de Leu vehaven) tussen Incassobank en de bakker Ulrich woonde toen mijn vriend, de kunsthandelaar Van Cre- veld. Ik keek dus of ik licht bij hem zag branden doch 'hij was niet thuis. Later heeft hij me verteld: Ik ben wat gaan rondwandelen. Op de Spaanse kade ben ik de schilder Louis van Roode (van wie men toen nog grote verwachtingen had) tegengekomen. Die zei: ik weet niet wat me bezielt maar ik kan het thuis niet uithouden; ik ben bang voor de oorlog. Omdat Van Creveld er niet was, ging ik slapen. Enige uren later werd ik wakker. Lawaai van afweergeschut vliegtuigen en van het geloop bo ven mijn hoofd op het platte dak. Eerste reactie: Duitsers of Engel sen vliegen over Rotterdam en de Lua schiet op hen. IK gevoelde eigenlijk weinig lust, uit bed te komen, de wekker wees een uur of half vijf. Maar de herrie hield aan. Dus schoot ik in een badjas en klom ik naar mijn dak. Daar stonden zo wat alle bewoners en bewoonsters van het huis in even nooddruftige kledij als ik. Het lawaai van het afweergeschut was groot. Nader hand. tijdens de bezetting, zouden we leren dat het nog veel groter kon zijn. Boven de stad vlogen vliegtuigen carousseL Men zag de zwarte wolkjes van de ontploffen de projectielen. In het westen, rich ting Schiedam, steeg een zwarte rookkolom omhoog. Dat moet van petroleumtanks zijn geweest, er gens over de Schiemond. Het is oorlog, zeiden enige men sen op het dak. Welneen, beweer de een, het zijn oefeningen of Duit sers, die de grote aanval op Enge land zijn begonnen en die nu over vliegen. Het werd me plotseling bang te moede. Ik voelde dat ik naar Den Haag moest en ik be greep dat bet niet gemakkelijk zou zijn er te komen. Plotseling riep iemand: daar komen Duitse watervliegtuigen aan; die gaan op de Maas dalen. Ik rende de beton nen trappen af en de Draaisteeg uit naar de Boompjes. Boven de Maasbrug tegen het rose licht van de opgaande zon, sterk als silhou et zich aftekenend, kwamen inder daad zes of acht watervliegtuigen laag aangevlogen. EVEN later daalden zij op het water dat opspatte langs de drijvers. In de geschutskoepels zag men de schutters achter hun wapens. Een motortjalk maakte zich op dat ogenblik los van de wal en voer in de richting Dordrecht. Op de achterplecht wapperde een grote rood-wit-blauwe vlag en ik zag het met zekere trots. Langs het water en voor de huizen ston den veel mensen uit de buurt te kijken. Niemand scheen zich onge rust te maken dat er zou worden geschoten. Ik ben toen naar huis terugge keerd en ik ben me gaan aankle den. Ik herinner me nog dat ik me zorgvuldig heb geschoren en dat ik een niet al te best pak 'neb aangetrokken, denkend: misschien moet je wel vannacht erin slapen en het kan best dat de gehele re dactie van De Wacht vandaag met een vrachtauto naar Noord-Holland wordt gebracht. Vanwege het schie ten, dat aanhield, heb ik het raam wat opengeschoven omdat ik meen de dat het dan minder kans liep, te springen. Een grote plant met vele kleine violette bloemen, die er voor stond, heb ik wat meer de kamer in geplaatst en ik heb er zorgvuldig een schotel met water onder gezet: omdat het nu oorlog was, behoefde hij toch niet te ver drogen. Daarna heb ik een tas ge pakt met scheergerei, kam en borstel en zo, een schoon over hemd en Quai des brumes van Car- co, dat er reeds inzat (ik las het in de trein). Zo heb ik om een uur of zeven het huis verlaten. EEN DAG of tien later zou ik het terugzien', alleen het beton nen trappenhuis stond nog over eind; al het overige was geredu ceerd tot een laag puin en as van enige meters hoog. Op het ogenblik dat ik de brug naar de Gedempte Glashaven over ging, kwam er een kleine ouder wetse Ford-vrachtauto snel aange reden. Op de brug stapte een sol daat uit, die hl de Reederijstraat dekking zocht in een portiek. Was er niet het geluid van de vliegtui gen en van het afweergeschut ge weest dan scheen het eerder de vroege ochtend van een nationale feestdag. Op de Glashaven al zag ik dat verscheidene mensen net rood-wit-blauw hadden uitgestoken. Naderhand zag men dat op vele plaatsen in de stad. Waarom dat ooit iemand heeft kunnen doen, is me een raadsel. Misschien dat het iets te maken heeft gehad met de psychologie van de frisse, vrolijke oorlog? Op straat was het iets drukker dan gewoonlijk Hier en daar werden de stoepen en puien van kantoren gedweild of het een normale dag was. Mensen liepen od straat om te gaan zien „wat er aan de rivier gebeurde"; anderen, reeds beladen maar toch met met veel meer dan een koffertje of twee, trokken de stad in, waar schijnlijk naar adressen van welke zij vermoedden dat ze veiliger wa ren dan het hunne. Dwars door de stad ben ik naar het Lisplein gelopen. Over de Re- gentessebrug, waar mensen stonden en keken naar hetgeen zich blijk baar op de spoorbrug over de Wijn haven aan het afspelen was, langs de Lutherse kerk, de Keizersstraat, de Weste Wagenstraat, de Delftse vaart, waar naast het politiebureau autobussen van de R.E.T.M. ston den, waarin later de N.S.N.'ers en Duitsers zouden worden opgehaald, het Hofplein (ik wilde, o argelo ze, zien of ik met de trein naar Den Haag kon) en verder het Stro- veer, de Hofdijk en zo verder naar het noorden. Op het stroveer dat geheel verlaten was, kwam een trailer met oplegger aanrijden. OP DE OPLEGGER stonden een stuk of twintig, dertig jonge soldaten, waarschijnlijk genietroe pen, Zij juichten en riepen, vermoe delijk om zich moed te bezorgen. Enigen van hen wuifden naar me; ik wuifde terug en het gebaar scheen zo zinloos als dat van de mannetjes, die op het schilderij van Willink naar een Zeppelin wui ven. Bij mijn vrienden (een zoon als reserve-luitenant in de Peel, een schoonzoon, als Israëliet enige jaren geleden uit Duitsland gevlucht had zijn Rotterdamse huis reeds verlaten) werd ik liefderijk opgeno men. Toen was het misschien tegen aen uur of acht, half negen en toen begon het ellendige, zenuwslopende luisteren naar de radio, die steeds maar berichten uitzond voor de luehtwacht en waarschuwingen te gen de vijfde kolonne. Het huishou den ging inmiddels gewoon door: het dienstmeisje was gekomen; de bakker en melkboer kwamen; men zette koffie, men at een boter ham. Ik ben verder de gehele dag op de been geweest. Eerst gepro beerd, via Hillegersberg, de stad uit te komen (altijd nog maar dat plan naar het A.H.K. te gaan, waar ik vond dat ik thuishoorde) doch teruggewezen door soldaten. Terug gekeerd, via de omweg van de tun nel bij het Henegouwerplein en de Witte de Withstraat om via de Wijnhaven weer naar mijn huis te gaan. Ik heb het gebracht tot de Leuvehaven. DAAR zag ik, hoe plotseling men sen uit de richting van de Zui- derkerk kwamen aanrennen en dekking zochten achter de walhuis- jes op de kade en in de huizen Er klonken schoten. De gehele dag trouwens loeiden de sirenes van de luchtbescherming. Op straat was het vol als op een vroegere Konin ginnedag: wandelaars, kijkers, ge zinnen met beddegoed en koffers, auto's fietsen, duizenden fietsen. Men kwam kennissen tegen en wis selde geruchten uit. Lawaai van af weergeschut, van artillerievuur en van vliegtuigen. Radio's, die kei hard aanstonden voor open ven sters. Op verscheidene plaatsen werd men aangehouden maar men kon direct weer verder. Het was al les onder een stralende blauwe voor jaarshemel, van een roezemoezige angstwekkendheid, waarvan men zich telkens probeerde wijs te ma ken dat „ze", de Fransen, die im mers onderweg waren naar Bra bant, en de Engelsen, die immers in Hoek van Holland waren geland, er ons wel uit zouden helpen. Ca fé's deden goede zaken want ieder een was moe en dorstig en iedereen had behoefte aan contact met zijn medemensen, IK BEN er van overtuigd dat iede re Rotterdammer, die niet di rect in de vuurlinie terecht was ge komen, die eerste oorlogsdag vrij wel eender heeft beleefd. Tot in de nacht, waarin men de slaap niet vatten kon en men schieten hoorde, de voetstappen van patrouilles en de sirenes van het luchtafweerge schut. (Wordt vervolgd) AL jarenlang is de wekelijkse filmavond van de N.T.S. één van de populairste en meest bekeken uitzendingen, maar te vens één van de programma's die veel hoofdbrekens kosten. Want ook op dit terrein van de ln Hef korf WOENSDAG II MEI HILVERSUM I. 402 m. ochtend NCRV7.00 Nws; 7.10 Gram; 7.30 Een woord voor de dag; 7.40 Gram; 8.00 Nws; 8.15 Radiokrant; 8.35 Gram; 9.00 V d zie ken; 9.30 Gram; 9.35 Waterstanden; 9.40 V d vrouw; 10.15 Gram; 10.30 Morgen dienst; 11.00 Gram; 11.15 Wij wonderkin deren, hoorsp, middag 12.30 Land- en tuinb. meded; 12.33 Rit misch koperark; 12.53 Gram of act; 13.00 Nws; 13.15 15 jaar geleden; 13.20 Met Pit op pad, praatje; 13.25 Lichte rauz; 13.50 Gram; 14.00 Bondsdag v. Bond v. Geref. Vrouwenverenigingen; 14.45 Gram; 15.00 Gram; 15.35 Twee hobo's, fagot en twee hoorns; 16.00 V d jeugd; 17.20 Gram; 17.40 Beur.sber: 17.45 Het Spectrum van het Christelijk Organisatie- en Verenigings leven, lezingen. avond 18.00 Leger des Heilskwartier; 18.15 Boek- bespr; 18.30 R.V.U.: Feiten en vragen rond de sport in. het persoonlijk en maat schappelijk leven, door Dr. W. van Zyll; 19.00 Nws en weerber; 19.10 Op de man af, praatje; 19.15 Pianorecital; 19.30 Ra diokrant; 19.50 Gitaarensemble; 20.10 Ra dio Fhil'harmonisch ork en solist: 21.15 Jean-Paul Sartre - wijheidsfatalisme, le zing; 21.35 Oude muz; 22.10 Gram; 22.30 Nws en S.O.S.-ber; 22.40 Zaalsportuitsl; 22.45 Avondoverd; 23.00 Platennieuws; 23.55—24.00 Nws. HILVERSUM II. 298 m. ochtend VARA: 7.00 Nws; 7.10 Gym: 7.20 Gram; 8.00 Nws; 8.18 Gram; 8.55 V d vrouw; 9.00 Gym v, d. vrouw; 9.10 Gram; VPRO: 10.00 Schoolradio. VARA: 10.20 V d vrouw; 11.00 Gevar progr. middag 12.00 Lichte muz; 12.30 Land- en tuinb. ■meded; 12.33 Voor bet platteland; 12.38 - Orgelspel; 13.00 Nws en tentoonst.-agenda; 13.20 Ronde van Nederland» 13.30 Gram; 13.45 Gesproken portret;. 14.00 Jeugdconc; 14.45 Volksliedjes en -dansjes; 15.00 V d jeugd; 17.00 Gram; 17.15 Promenade-ork./ sopr. en koor; 17.50 Regeringsuite;: Jeugd- •uitz.; De brievenbus gaat open., oorresp. club o.l.v. Regina Zwart. avond 18.00 Nws en comm.; 18.20 Act; 18.30 Hammondorgelspel; 18.45 De Diaconie in nieuwe banen, toespr.; 19.00 V d kind; 19.10 Gram; 19.20 Ronde v. Nederland. VPRO: 19.30 V d jeugd; VARA: 20.00 Nws; 20.05 M-usical-fragm; 20.30 Vorsten school, hoorsp; 22.00 Jazzmuz; 22.20 Keu ren en kiezen, comm.; 22.30 Nws; 22.40 Gram; 23.00 Tussen mens en. nevelvlek, le zing;» 23.15 Muzikale discussie; 23.5524.00 Nws. DRAADOMROEP 4e LIJN 18.00—-20.00 Gram.pl. Lichte muziek, o.a Helmut Zacharias, Willy Steiner, Viktor Reschke, Ray Anthony, Gerry Mulligan, Max Woiski, Louis Armstrong. NEDERLAND NTS: EUROVISIE: 14.45—16.30 Rep. In terl. voetbalwedstr. EngelandJoegoslavië, te Wembley. VARA: 17.00 Jeugdprogr. NTS: 17.30 Intern, jeugdjourn. VPRO: 20.00 Journ. en weeroverz; 20.20 Film- progr; 20.45 Oude filmfragm; 21.05 Ballet- progr; 21.30 Documentaire. BELGIë VLAAMS 19.00 Lekenmoraal en filosofie; 19.30 Nws; 20.00 Filmrep; 20.20 Speelfilm; 21.50 V d vrouw; 22.20 TV-rebus; 22.50 Nws. BELGIë FRANS 16.00 Eurovisie: tewaterlating v. d. boot de France; 17.00—18.00 V d jeugd; 19.00 Protestantse uitz; 19.30 Sport v. d. jeugd; 20.00 Nws; 20-30 Filmprogr: 21.00 Gevar. progr; 21.35 Concert; 22.05 Lectuur voor allen; 22.50 Nws. DUITSLAND 17.00 V d kind; 17.20 V d jeugd; 18.05 18.25 Progr over binnenhuis-archtectuur. (Regonaalprogr: 18.45 NOR: De Nord- schau; WDR: Hier und Heute; 19.25 NDR: Inspecteur Garrett; WDR: Post mortem); 20.00 Nws; 20.20 Polit gesprek: 21.00 Ge var progr; 21.30 Rep. Interland-voetbal- wedstr. Duitsland-Ierland. ALS IN VROEGER EEUWEN een nieuw lid van een Hoog heemraadschap was ingehul digd werd de nieuw gekoze ne een glazen bokaal, de Hensbeker overhandigd, die hij ad fundum moest uitdrinken. Er werd een vlot bedacht rijm bijgezegd een rijm, dat later in sierlijke let ters op de beker werd gegraveerd. Brielle heeft dit oude gebruik in een nieuw vat gegoten tijdens hot openingsritueel van de tentoonstelling ..Brielle, sleutel tot de Europoort", die een paar weken het Trompmu- seum in het Voornse stadje opfleurt. De voorzitter van dc Stichting Haven- belangen. ir. J. W. Ernste. doorstond de dronk-in-één-teug zonder met de ogen te knipperen en oogstte daar voor de bewondering dergenen, die de opening in het Brielse raadhuis bijwoonden. DE tentoonstelling probeert in klein bestek te laten zien welke profij telijkheden en welke zorgen het stad je aan het water te danken en te wij ten heeft. De Rotterdamse ontwerper C. Nieuwland heef met het materiaal, dat mevrouw J. C. van der Knoop en haar zoon. samen met de conservator van het Trompmuseum de heer Klok aandroegen, een expositie gemaakt, die zonder bezwaar door een ringetje te halen is. Niet alleen is zij klein, maar zij is bovendien bijzonder mooi in artistiek opzicht: het verleden van Brielle en van het hele eiland is als het ware als donkere ondertoon ge bruikt voor een lichte melodie, die in blauw en rood door de zalen van het museum klinkt. Oude scheepsmodellen en oude kle derdrachten. munten en wapenen uit de tachtigjarige oorlog, een bij de watersnood in 1953 gevonden door weekt missaal en andere menselijke souvenirs uit voorbije jaren worden in een hier en daar haast gewaagde tegenstelling tot de nieuwe dynamiek van wereldhavens en olieraffinaderijen geplaatst. Zo echter, dat het oude vertrouwde niets van zijn patina ver liest en het nieuwe nergens profaan I is geworden. DRIELLE wil met deze expositie la- 4J ten zien, dat het zijn plaats in het gebied van de Europoort waard is. Als woonstadje voor de werkers, als rustpunt tegen de van schoorstenen hijgende horizonten. Het pleit voor de burgemeester van Brielle, de heer D. M. van Zwieten, die de gedachte er voor aan zijn raad verkocht én voor degenen, die hem later bij de verwe zenlijking hebben geholpen, dat zij in een historisch gebouw als het Tromp museum zo veel hebben weten bijeen te brengen zonder een indigestie te veroorzaken. Wie de moderne kleuren in de be nedenzalen te druk worden kan altijd nog de wenteltrap naar boven be klimmen, waar de stijlkamers van het Voornse boerenland inmiddels zijn ge reedgekomen. televisie wemelt het van de voetangels en klemmen. Die kopzorgen zijn echter niet af te lezen van het opgeruimde gezicht van de man over wiens hoofd dage lijks alle problemen worden uitge stort: De heer Van der Hoeven, chef van de filmdienst, wiens dagtaak eigenlijk niet anders is dan één lang gevecht met filmverhuurkantoren en producenten: Steeds maar weel de film los te krijgen los te praten waar hij nu eenmaal zijn zinnen op heeft gezet. Dat is hem de laatste jarenin 99 van de honderd gevallen glansrijk ge lukt. Denkt u maar aan twee maal Don Camillo, Belle de nuit. Beauté du dia- ble, Monsieur Hulot, en uit de laatste tijd: Anastasia, Passage home, de Bor neo story, de kapitein van Köpenick en A matter of life and dead. Die vasthoudendheid is onmiddellijk van zijn hele verschijning af te lezen; klein, breed, potig, terwijl achter de met lichte ironie lachende ogen een grote dosis onverzettelijkheid schuil gaat. Hy is een man die voor niets of niemand uit de weg gaat, maar tevens iemand die weet wat soepelheid is. Bovenal is hij een geboren causeur, geestig en vol zelfspot. „Ik daag iedereen in Nederland uit vijf films voor mij op tafel te leggen die technisch geschikt zijn voor de televi sie en niet door ons werden uitgezon denNatuurlijk binnen het contract met de Nederlandse bioscoopbond", zegt de heer Van der Hoeven. Maar er is niets martiaals in zijn blik, slechts een brede glimlach als hij er aan toevoegt: „Ik bedoel het niet zo uitdagend. Alleen is het vervelend wan neer ons kritiek bereikt die kant noch wal raakt. In de eerste plaats zijn wij natuurlijk gebonden aan de overeen komst met de bioscoopbond, die onder meer inhoudt, dat een film pas veer tig maanden na de Nederlandse pre mière voor de televisie mag worden gedraaid, terwijl wij verder uitsluitend materiaal mogen betrekken van Neder landse verhuurkantoren na toestem ming van de producent. Dat wij ondanks belemmeringen toch nog iedere week een zeer redelijk filmprogramma voorgeschoteld krijgen, komt voor een groot deel door de spe ciale televisiefilms die niet onder deze bepalingen vallen en waarvan de N.T.S. een ruim gebruik maakt. „Hoe kan volgens u het probleem van de speelfilms worden opgelost?" Geef ons meer vrijheid van handelen en de mogelijkheid om tien a vijftien films per jaar direct uit het buiten land te betrekken, net als de Belgen of de Britten bijvoorbeeld, die kortge leden liefst vijftig films hebben ge kocht. Verder: grotere souplesse bij de Ame rikanen en bij sommige Nederlandse verhuurders, die de televisie niet al te eenzijdig als een levensgevaarlijke con current mogen zien, maar als de stimu lerende kracht tot het verhogen van het artistieke filmpeil." Van een onzer redacteuren ROTTERDAM Vandaag viert de heer J. A. van der Vlis, de eerste toneelmeester van de Rotterdamse Schouwburg, zijn veertigjarig jubileum. Voor één dag* is zijn plaats dan niet achter de schermen, maar in de grote foyer, waar hij om 11 uur gehul digd zal worden. Koos van der Vlis kwam kort na de Eerste Wereldoorlog door een toeval in de schouwburg terecht. Hij was ze ventien 'jaar en was van krullenjongen al tot timmermansgezel opgeklommen. Toen hij twee dagen zonder werk liep, vond zijn vader dat meer dan genoeg en stuurde hem naar de arbeidsbeurs in de Kipstraat. Daar wees men hem de weg naar de Aert van Nesstraat, en Koos werd er onmiddellijk aangenomen door directeur Poutsma.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1960 | | pagina 6