Films niet aan lopende
band naar televisie
Vladziu Liberace
naar onbewoond eiland
Tsjech kreeg
geneesmiddel
via luchtbrug
1 RADI° I
I Diplomatie om
celluloid
THPl
BRIELLE GEEFT SLEUTEL
TOT DE EUROPOORT
Veertig jaar
touwtrekken
televisie
1
In Den Haag
Operatie ondergaan
Dinsdag 10 mei 1960 ZEEUWSCH DAGBLAD pa„. 6
televisie"!
VREUGDE EN ZORG
PLAATS WAARD
Chef filmdienst Van der Hoeven neemt hindernissen
TOEVALLIG
vandaag
Chef Van der Hoeven
DINSDAG. Het t.v.-programrna
staat vanavond in het teken van de
noordelijke provincies, omdat vandaag
de nieuwe televisiezender in Smilde
officieel in gebruik is gesteld.
Eerst ziet u een film over het land
„boven Zwolle" (20.20) en daarna volgt
een gevarieerd programma vanuit Zuid
laren, waar allerlei artiesten uit Fries
land, Groningen en Drenthe hun op
wachting maken bij de kijkers (20.35).
Tot slot tien minuten filmreportage
van de Ronde van Nederland (22.15).
pB IS GOED nieuws voor de vereerders van Vladziu Liberace, de
pianist met de kuiltjes in de wangen. Op maandag 23 mei (13.10
uur) laat de BBC Home Service in de serie „Desert Island Discs" de
acht grammofoonplaten horen, die de „meester" met zich mee zou
voeren, als hij voor de rest van zijn leven naar een onbewoond eiland
moest.
„De vier weken van het jaar
dat ik vakantie heb, breng ik
door in m'n villa in California,
waar ik dan in zwembroek en
badjas wat luier bij m'n privé
zwembad," vertelde Liberace.
„Als ik op een onbewoond eiland
zat, zou ik ongeveer het zelfde
doen, als het tenminste lek
ker weer was
Na verloop van tijd zou hij
echter tot meer practische din
gen komen, meent de pianist.
„Ik zou een hutje voor mezelf
bouwen. Ik ben namelijk een
uitstekend metselaar, en kan ook
meubelen, raamkozijnen en
muurschilderingen maken.
Wat Liberace wél zou missen
op dat onbewoonde eiland, zei
hij, zouden zijn bewonderaars
uit alle landen zijn. En hij zou
natuurlijk een piano meenemen,
en zijn eigen nieuwe composi
ties als flessenpost naar de be
woonde wereld laten drijven.
Het ziet er intussen niet naar
uit, dat hij naar een onbewoond
eiland moet deze bolronde pia
nist met zijn glimlach van stra
lend marsepein, die miljoenen
dames tot tranen pleegt te be
wegen, wanneer hij in goud
kleurige smoking bij kaarslicht
zijn muziekjes speelt.
In zijn villa in Californië (eigen
zwembad in de vorm van een
concertvleugel, tuinhek versierd
met smeedijzeren muzieknoten)
kookt zijn moeder zijn lieve
lingsschoteltjes, en dankzij die
vele bewonderende dames kun
nen er twee vieux-rose Cadillacs
in de garage staan.
Maar als Liberace naar dat
eiland zou gaan, zou hij o.a. Glen
Miller's Hallelujah meenemen,
en een enkele compositie van
Richard Strauss.
Zijn eigen grammofoonplaten
zou hij niét meenemen. En dat
is mischien het enige, waarin de
niet-bewonderaars hem gelijk
zouden geven, die hem ove
rigens gaarne op zijn eiland zou
den zien.
Reuzen van bomen zijn voor de
57-jarige Koos van der Vlis even
gemakkelijk te „vertillen" als ko
ningskronen of kloostertuinen. Ma
dame Butterfly is hem even ver
trouwd als TanchelijnVeertig jaar
lang leeft hij tussen de groten van
het toneel en hun droomwereld van
getimmerde en geschilderde woon
plaatsen.
Onder leiding van Martin van der Lugt
Melsert, die toen toneelmeester was,
leerde hij zijn nieuwe vak: decors ver
vaardigen en bij repetities en voorstel
lingen opbouwen. Hij kreeg er al gauw
zoveel plezier in dat hij niet meer naar
de timmermanswerkplaats terugverlang
de. Hij bleef bij het toneel. Eerst in de
oude Schouwburg, tot die in de meida
gen van 1940 afbrandde en daarna in
de tegenwoordige schouwburg, die als
noodgebouw in gebruik werd genomen,
maar nu al bijna twintig jaar dienst
doet.
Van 's morgens vroeg tot in de nacht,
als de voorstelling is afgelopen, kan
men Koos van der Vlis met zijn tien
assistenten vrijwel iedere dag op en
rondom het toneel vinden. Hij behoeft
niet meer als vroeger zelf de decors
te maken, maar wel moet hij er voor
zorgen, dat de decors, die de gezel
schappen zelf meebrengen, overdag
worden opgebouwd en 's avonds tijdens
de voorstelling in de kortst mogelijke
tijd kunnen worden gewisseld.'
Zodra de vrachtauto met decorstukken
en requisieten is uitgeladen gaan de
heer Van der Vlis en zijn mannen aan
het werk. Alles wordt volgens aanwij
zingen van regisseur en inspeeiënt op
zijn plaats gezet, en toneelmeester Koos
tekent van elk bedrijf een nauwkeurige
plattegrond op schaal, zodat hij 's avonds
rustig aan de touwtjes kan trekken en
voor de toeschouwers als vanzelf
huiskamers, paleiszalen of kasteeltuinen
op hün plaats kan laten zakken.
Zo gaat het dag aan dag en avond
aan avond. Een achturige werkdag be
staat niet voor de mannen van het to
neel. Koes van der Vlis vindt dat hele
maal niet erg, want hij houdt van zijn
vak. En zijn vrouw een dochter van
de vroegere requisiteur van Rotter
dams toneel, Goedkoop weet ook al
niet beter en zij mag dan vanmorgen
terecht delen in de hulde als vergoeding
voor zovele avonden-alleen.
Van een onzer verslaggevers
DEN HAAG. Van de vliegba-
sis Soesterberg is gisternacht een
Amerikaanse T 33 straaljager opge
stegen met bestemming Rheinstein
in West-Duitsland. Dit toestel van
het 32ste Amerikaanse squadron
had het levensreddende geneesmid
del aan boord voor een jonge
Tsjech: Frantisec Kul die zwaar
ziek ligt in het stadje Ulmiitz.
Alleen chymotrypsine zou hem voor
een spoedige dood kunnen behoeden
maar dit geneesmiddel was in heel
Tsjeehoslowakije niet te krijgen. Er is
zondagmiddag toen dit bekend werd
een vriendelijke boodschap de lucht in
gestuurd door een zendamateur in
Tsjeehoslowakije. Men vermoedde in
Ulmütz dat Nederland chymotrypsine
in voorraad zou hebben en via ver
schillende radioamateurs en een cor
respondente van een Duits blad in
Amsterdam werd de speurtocht voort
gezet.
De apotheek van het gemeentezie
kenhuis aan de Zuidwal in Den Haag
bleek het middel te hebben en zondag
avond werd het daar dan ook vandaan
gehaald. Op Soesterberg werd een
straaljager beschikbaar gehouden die
het chymotrypsine naar West-Duits
land vloog waar op Rheinstein een
Dakota klaar stond die de buisjes
naar het Berlijnse vliegveld Tempel
hof heeft gevlogen.
Een auto vervoerde de kostbare
vracht Oost-Duitsland in en de Volks-
polizei van Oost-Duitsland heeft ervoor
gezorgd dat de zending doorgegeven
werd via de Oostduitse luchtmacht
radio
vandaag rI
1
DINSDAG - Een uur Henri Salva
dor kunt u vanavond via de Avro ho
ren (20.45). Vooraf (20.05) de teai ein
de spoedende strip „Dagboek van
een grootvader".
j
Hilversum 1 geeft om 21.00 weer
„Voorspel van een Revolutie", een
klankbeeld uit de Russische geschie-
j denis omstreeks 1910.
Lachte muziek in de vooravond:
18.15 Tom Erich (Hilv. 2); 18.30 Me-
I tropole-orkest, en 19.30 Licht te verte-
ren (Hilv. 1).
In het serieuze muziekprogramma
komt de klarinet vandaag weer en
kele malen solistisch naar voren. Al
lereerst kun u luisteren naar de
klarinettist Klaas de Rook, die om
half vier (Hilv. 2) tezamen met de
pianist Geza Frid composities van
FinziSerocki en Martinu uitvoert.
In het avondprogramma is de kla
rinettist Hans Kropff om kwart over
(Hilv. 1) de solist in Von Webers
Klarinetconcert opus 73. Het Gelders
Orkest o.l.v. Alfred Salten opent dit
programma met Zes Duitse dansen
I voor orkest van Mozart.
BRITISH PETROLEUM
HOGERE W INST 1959
AMSTERDAM. British Petroleum
Company heeft over 1959 een geconsoli
deerde winst behaald van 63,46 (v.j.
63.19) miljoen. De brutoverkopen ste
gen tot 860 (v.j. 829) miljoen cn de
nettoverkopen tot 612 (v.j. 5961
miljoen. Voorgesteld wordt een divic.end
van 2 sh. 2 d (v.j. 1 sh 9 d) per aandeel
netto.
naar Tsjeehoslowakije. De patiënt die
aan verlammingsverschijnselen ge
paard gaande met blindheid lijdt en
die alleen geopereerd kan worden als
er chymotrypsine bij de hand is. heeft
inmiddels de operatie ondergaan.
door onze Parijse correspondent
André Glavimans
TJET is wonderlijk te be-
-*• denken dat het al weer
twintig jaar geleden is. Ik
woonde in de Grote Draai-
steeg te Rotterdam; in het
pand, dat met een zijde in het
water van de Scheepmakers
haven en met de andere in de
steeg zelf stond. Daarin wa
ren negen kleine apparte
mentjes, op iedere verdieping
drie.
Ik had, voor
het thans lach
wekkende bedrag
van zes gulden
vijf en twintig
of zoiets per
week, een van
de bovenste kun
nen huren. Om
dat het huis nog
al nieuw was,
was mijn behui
zing veel minder
nv.v.iromantisch dan
dat van vrienden
en vriendinnen, die kamers hadden
gehuurd in de oude panden langs
de havens of de Boompjes. Maar
ik had voordelen: met eenzelfde
uitzicht over een oude haven had
ik bovendien een proper, goed ver
licht trappenhuis, drie gemakkelijk
schoon te houden en te verwarmen
vertrekjes en zo meer. En boven
dien was er, over het gehele huis,
een plat, mei grind bestrooid dak.
Daarop heb ik, staand, zittend, lig
gend heen en weer lopend uren
doorgebracht. Het uitzicht over de
oude daken, over de rivier, over de
Scheepmakershaven, met in de
verte de torens van d.e stad, fas
cineerde me. Ik heb nooit begrepen
waarom ik de enige bewoner van
het huis was, die zo graag op dat
platte dak kwam. Mogelijk dat de
andere harder werkten.
NEGEN mei 1940 en in de och
tend van de tiende heb ik
mijn stad en de wereld van
vóór de grote verandering eigenlijk
voor het laatst goed gezien. De ne
gende kwam ik om een uur of zeven
met de electrische uit Den Haag,
waar ik als korporaal in bur
ger een betrekkinkje had bij O.
en O. Dat is afkorting voor: Ont
wikkeling en Ontspanning, een sec
tie van het Algemeen Hoofdkwar
tier. die zich daarmede bezighield.
Men gaf o-a. een weekblad uit
voor het leger, De Wacht. Jan
Nieuwenhuis, reservekapitein, in
dertijd kunstredacteur van de
Maasbode, thans perschef van de
stad Rotterdam, was hoofdredac
teur, Jo Spier, die toen befaamd
heid als tekenaar van de Telegraaf
genoot (na de oorlog emigreerde
hij bevreesd voor de Russen naar
de Verenigde Staten) was redac
teur. Karei Levisson verzorgde het
technische gedeelte en uw dienaar
was manusje van alles doch mocht
zich redactiesecretaris noemen. Om
dat ik als korporaal er potsierlijk
uitzag, ik droeg onder mijn versle
ten groenige jasje bij voorkeur
overhemden van een soort Bra
bants bont. met manchetten tot
over de polsen, had Nieuwenhuis
bewerkstelligd, dat ik in burger
mocht gaan. Daarmede was ik
zo zei die Jo Spier de enige kor
poraal in het Nederlandse leger ge
worden. die in dienst een paraplu
en overschoenen droeg. Die laat
ste schijnen' overigens na de oor
log niet meer te bestaan. Ik her
inner me dat ze vóór mei 1940 vrij
veel werden gedragen door de man
nen. Ze kostten weinig en ze maak
ten dat men warme voeten hield,
ook in kille, natte dagen wanneer
de molières van f 6.90 of zoiets het
paar, behoorlijke kwaliteit, mis
schien niet genoeg weerstand zou
den hebben geboden tegen regen of
sneeuw.
OOR de dag van de mobilisa
tie van 1939 was ik in dienst
a's kantoorklerk bij een aan
zienlijk Rotterdams bankiershuis.
Dat betaalde aan de gehuwde ge-
mobiliseerden onder zijn personeel
het volle salaris door (naar ik
meen onder aftrek van het als mi
litair genotene) doch de ongehuw-
den kregen een soort fooi van 50
per maand. De firmanten vonden
dat zij daarmee al redelijk veel
deden ten bate van het geliefde
vaderland. Ik was echter daaren
boven medewerker aan de kunstru
briek van de Nieuwe Rotterdamse
Courant, die voor wat betreft schil
derkunst en toneel werd geleid door
de voortreffelijke en tot op de hui
dige dag onderschatte P. Verdoes.
Hij was me welgezind en hij hielp
me op zijn manier beter dan de
bank. Vandaar dat ik voor hem
mocht schrijven over tentoonstel
lingen in Rotterdam en over boe
ken op het gebied van de beel
dende kunst die voor 1940 plasti
sche kunst werd genoemd. Zaterdag
11 mei (het was toch een zaterdag?).
Ik weet nog goed dat de oorlogs
dagen alle notie van tijd en derge
lijke vervaagden) zou in de kunst
handel Koch aan de Blaak, naast
de Twentse Bank, een tentoonstel
ling van schilderijen van de Parij
se schilder Jules Hervé worden ge
opend. In die tijd spoedde de criti
cus zich nog zo snel mogelijk naar
zo'n expositie en de krant nam zijn
stukje direct op. Dat kon want er
was veel plaatsruimte. Van den
Berg, de directeur van het Rotter
damse huis van Koch en een van
de aardigste kunsthandelaars die
ik ooit heb ontmoet, had wetende
van mijn omstandigheden, zich be
reid verklaard mij zijn tentoonstel
ling 's avonds te laten zien. Het
artikeltje zou dan nog vrijdagavond
of zaterdagavond mee kunnen. Wij
bekeken dus een en ander, dronken
snel samen een glaasje bij Alfred
Stock in de Molsteeg en ik spoed
de mij naar huis om mijn stukje
te maken. Dat bracht ik om een
uur of twaalf naar de Witte de
Withstraat en keerde toen naar de
Draaisteeg terug. De altijd gevolg
de weg: Witte de Withstraat, Sehil-
derssteeg, Leuvehaven O.Z., Scheep
makershaven, Draaisteeg.
IK wilde niet te laat naar bed.
Levisson en ik hadden ons
voorgenomen, het volgende
nummer van Da Wacht dat op
steen stond bij de Rotogravure Mij.
te Leiden die vrijdag snel te con
troleren en dan ergens buiten Lei
den in een uitspanning pannekoeken
te gaan eten en slokjes te drinken.
Op de Leuvehaven (men zegt,
meen ik, in Nederland aan de Leu
vehaven) tussen Incassobank en de
bakker Ulrich woonde toen mijn
vriend, de kunsthandelaar Van Cre-
veld. Ik keek dus of ik licht bij
hem zag branden doch 'hij was niet
thuis. Later heeft hij me verteld:
Ik ben wat gaan rondwandelen.
Op de Spaanse kade ben ik de
schilder Louis van Roode (van wie
men toen nog grote verwachtingen
had) tegengekomen. Die zei: ik
weet niet wat me bezielt maar ik
kan het thuis niet uithouden; ik
ben bang voor de oorlog. Omdat
Van Creveld er niet was, ging ik
slapen. Enige uren later werd ik
wakker. Lawaai van afweergeschut
vliegtuigen en van het geloop bo
ven mijn hoofd op het platte dak.
Eerste reactie: Duitsers of Engel
sen vliegen over Rotterdam en de
Lua schiet op hen.
IK gevoelde eigenlijk weinig
lust, uit bed te komen, de
wekker wees een uur of half
vijf. Maar de herrie hield aan. Dus
schoot ik in een badjas en klom ik
naar mijn dak. Daar stonden zo
wat alle bewoners en bewoonsters
van het huis in even nooddruftige
kledij als ik. Het lawaai van het
afweergeschut was groot. Nader
hand. tijdens de bezetting, zouden
we leren dat het nog veel groter
kon zijn. Boven de stad vlogen
vliegtuigen carousseL Men zag de
zwarte wolkjes van de ontploffen
de projectielen. In het westen, rich
ting Schiedam, steeg een zwarte
rookkolom omhoog. Dat moet van
petroleumtanks zijn geweest, er
gens over de Schiemond.
Het is oorlog, zeiden enige men
sen op het dak. Welneen, beweer
de een, het zijn oefeningen of Duit
sers, die de grote aanval op Enge
land zijn begonnen en die nu over
vliegen. Het werd me plotseling
bang te moede. Ik voelde dat ik
naar Den Haag moest en ik be
greep dat bet niet gemakkelijk
zou zijn er te komen. Plotseling
riep iemand: daar komen Duitse
watervliegtuigen aan; die gaan op
de Maas dalen. Ik rende de beton
nen trappen af en de Draaisteeg
uit naar de Boompjes. Boven de
Maasbrug tegen het rose licht van
de opgaande zon, sterk als silhou
et zich aftekenend, kwamen inder
daad zes of acht watervliegtuigen
laag aangevlogen.
EVEN later daalden zij op het
water dat opspatte langs de
drijvers. In de geschutskoepels
zag men de schutters achter hun
wapens. Een motortjalk maakte
zich op dat ogenblik los van de wal
en voer in de richting Dordrecht.
Op de achterplecht wapperde een
grote rood-wit-blauwe vlag en ik
zag het met zekere trots. Langs
het water en voor de huizen ston
den veel mensen uit de buurt te
kijken. Niemand scheen zich onge
rust te maken dat er zou worden
geschoten.
Ik ben toen naar huis terugge
keerd en ik ben me gaan aankle
den. Ik herinner me nog dat ik
me zorgvuldig heb geschoren en
dat ik een niet al te best pak 'neb
aangetrokken, denkend: misschien
moet je wel vannacht erin slapen
en het kan best dat de gehele re
dactie van De Wacht vandaag met
een vrachtauto naar Noord-Holland
wordt gebracht. Vanwege het schie
ten, dat aanhield, heb ik het raam
wat opengeschoven omdat ik meen
de dat het dan minder kans liep,
te springen. Een grote plant met
vele kleine violette bloemen, die er
voor stond, heb ik wat meer de
kamer in geplaatst en ik heb er
zorgvuldig een schotel met water
onder gezet: omdat het nu oorlog
was, behoefde hij toch niet te ver
drogen. Daarna heb ik een tas ge
pakt met scheergerei, kam en
borstel en zo, een schoon over
hemd en Quai des brumes van Car-
co, dat er reeds inzat (ik las het in
de trein). Zo heb ik om een uur of
zeven het huis verlaten.
EEN DAG of tien later zou ik
het terugzien', alleen het beton
nen trappenhuis stond nog over
eind; al het overige was geredu
ceerd tot een laag puin en as van
enige meters hoog.
Op het ogenblik dat ik de brug
naar de Gedempte Glashaven over
ging, kwam er een kleine ouder
wetse Ford-vrachtauto snel aange
reden. Op de brug stapte een sol
daat uit, die hl de Reederijstraat
dekking zocht in een portiek. Was
er niet het geluid van de vliegtui
gen en van het afweergeschut ge
weest dan scheen het eerder de
vroege ochtend van een nationale
feestdag. Op de Glashaven al zag
ik dat verscheidene mensen net
rood-wit-blauw hadden uitgestoken.
Naderhand zag men dat op vele
plaatsen in de stad. Waarom dat
ooit iemand heeft kunnen doen, is
me een raadsel. Misschien dat het
iets te maken heeft gehad met de
psychologie van de frisse, vrolijke
oorlog? Op straat was het iets
drukker dan gewoonlijk Hier en
daar werden de stoepen en puien
van kantoren gedweild of het een
normale dag was. Mensen liepen
od straat om te gaan zien „wat er
aan de rivier gebeurde"; anderen,
reeds beladen maar toch met met
veel meer dan een koffertje of
twee, trokken de stad in, waar
schijnlijk naar adressen van welke
zij vermoedden dat ze veiliger wa
ren dan het hunne.
Dwars door de stad ben ik naar
het Lisplein gelopen. Over de Re-
gentessebrug, waar mensen stonden
en keken naar hetgeen zich blijk
baar op de spoorbrug over de Wijn
haven aan het afspelen was, langs
de Lutherse kerk, de Keizersstraat,
de Weste Wagenstraat, de Delftse
vaart, waar naast het politiebureau
autobussen van de R.E.T.M. ston
den, waarin later de N.S.N.'ers en
Duitsers zouden worden opgehaald,
het Hofplein (ik wilde, o argelo
ze, zien of ik met de trein naar
Den Haag kon) en verder het Stro-
veer, de Hofdijk en zo verder naar
het noorden. Op het stroveer dat
geheel verlaten was, kwam een
trailer met oplegger aanrijden.
OP DE OPLEGGER stonden een
stuk of twintig, dertig jonge
soldaten, waarschijnlijk genietroe
pen, Zij juichten en riepen, vermoe
delijk om zich moed te bezorgen.
Enigen van hen wuifden naar me;
ik wuifde terug en het gebaar
scheen zo zinloos als dat van de
mannetjes, die op het schilderij
van Willink naar een Zeppelin wui
ven. Bij mijn vrienden (een zoon
als reserve-luitenant in de Peel,
een schoonzoon, als Israëliet enige
jaren geleden uit Duitsland gevlucht
had zijn Rotterdamse huis reeds
verlaten) werd ik liefderijk opgeno
men. Toen was het misschien tegen
aen uur of acht, half negen en toen
begon het ellendige, zenuwslopende
luisteren naar de radio, die steeds
maar berichten uitzond voor de
luehtwacht en waarschuwingen te
gen de vijfde kolonne. Het huishou
den ging inmiddels gewoon door:
het dienstmeisje was gekomen; de
bakker en melkboer kwamen; men
zette koffie, men at een boter
ham. Ik ben verder de gehele dag
op de been geweest. Eerst gepro
beerd, via Hillegersberg, de stad
uit te komen (altijd nog maar dat
plan naar het A.H.K. te gaan, waar
ik vond dat ik thuishoorde) doch
teruggewezen door soldaten. Terug
gekeerd, via de omweg van de tun
nel bij het Henegouwerplein en de
Witte de Withstraat om via de
Wijnhaven weer naar mijn huis te
gaan. Ik heb het gebracht tot de
Leuvehaven.
DAAR zag ik, hoe plotseling men
sen uit de richting van de Zui-
derkerk kwamen aanrennen en
dekking zochten achter de walhuis-
jes op de kade en in de huizen Er
klonken schoten. De gehele dag
trouwens loeiden de sirenes van de
luchtbescherming. Op straat was
het vol als op een vroegere Konin
ginnedag: wandelaars, kijkers, ge
zinnen met beddegoed en koffers,
auto's fietsen, duizenden fietsen.
Men kwam kennissen tegen en wis
selde geruchten uit. Lawaai van af
weergeschut, van artillerievuur en
van vliegtuigen. Radio's, die kei
hard aanstonden voor open ven
sters. Op verscheidene plaatsen
werd men aangehouden maar men
kon direct weer verder. Het was al
les onder een stralende blauwe voor
jaarshemel, van een roezemoezige
angstwekkendheid, waarvan men
zich telkens probeerde wijs te ma
ken dat „ze", de Fransen, die im
mers onderweg waren naar Bra
bant, en de Engelsen, die immers
in Hoek van Holland waren geland,
er ons wel uit zouden helpen. Ca
fé's deden goede zaken want ieder
een was moe en dorstig en iedereen
had behoefte aan contact met zijn
medemensen,
IK BEN er van overtuigd dat iede
re Rotterdammer, die niet di
rect in de vuurlinie terecht was ge
komen, die eerste oorlogsdag vrij
wel eender heeft beleefd. Tot in de
nacht, waarin men de slaap niet
vatten kon en men schieten hoorde,
de voetstappen van patrouilles en
de sirenes van het luchtafweerge
schut.
(Wordt vervolgd)
AL jarenlang is de wekelijkse
filmavond van de N.T.S.
één van de populairste en meest
bekeken uitzendingen, maar te
vens één van de programma's
die veel hoofdbrekens kosten.
Want ook op dit terrein van de
ln Hef korf
WOENSDAG II MEI
HILVERSUM I. 402 m.
ochtend
NCRV7.00 Nws; 7.10 Gram; 7.30 Een
woord voor de dag; 7.40 Gram; 8.00 Nws;
8.15 Radiokrant; 8.35 Gram; 9.00 V d zie
ken; 9.30 Gram; 9.35 Waterstanden; 9.40
V d vrouw; 10.15 Gram; 10.30 Morgen
dienst; 11.00 Gram; 11.15 Wij wonderkin
deren, hoorsp,
middag
12.30 Land- en tuinb. meded; 12.33 Rit
misch koperark; 12.53 Gram of act; 13.00
Nws; 13.15 15 jaar geleden; 13.20 Met Pit
op pad, praatje; 13.25 Lichte rauz; 13.50
Gram; 14.00 Bondsdag v. Bond v. Geref.
Vrouwenverenigingen; 14.45 Gram; 15.00
Gram; 15.35 Twee hobo's, fagot en twee
hoorns; 16.00 V d jeugd; 17.20 Gram;
17.40 Beur.sber: 17.45 Het Spectrum van
het Christelijk Organisatie- en Verenigings
leven, lezingen.
avond
18.00 Leger des Heilskwartier; 18.15 Boek-
bespr; 18.30 R.V.U.: Feiten en vragen
rond de sport in. het persoonlijk en maat
schappelijk leven, door Dr. W. van Zyll;
19.00 Nws en weerber; 19.10 Op de man
af, praatje; 19.15 Pianorecital; 19.30 Ra
diokrant; 19.50 Gitaarensemble; 20.10 Ra
dio Fhil'harmonisch ork en solist: 21.15
Jean-Paul Sartre - wijheidsfatalisme, le
zing; 21.35 Oude muz; 22.10 Gram; 22.30
Nws en S.O.S.-ber; 22.40 Zaalsportuitsl;
22.45 Avondoverd; 23.00 Platennieuws;
23.55—24.00 Nws.
HILVERSUM II. 298 m.
ochtend
VARA: 7.00 Nws; 7.10 Gym: 7.20 Gram;
8.00 Nws; 8.18 Gram; 8.55 V d vrouw;
9.00 Gym v, d. vrouw; 9.10 Gram; VPRO:
10.00 Schoolradio. VARA: 10.20 V d vrouw;
11.00 Gevar progr.
middag
12.00 Lichte muz; 12.30 Land- en tuinb.
■meded; 12.33 Voor bet platteland; 12.38 -
Orgelspel; 13.00 Nws en tentoonst.-agenda;
13.20 Ronde van Nederland» 13.30 Gram;
13.45 Gesproken portret;. 14.00 Jeugdconc;
14.45 Volksliedjes en -dansjes; 15.00 V d
jeugd; 17.00 Gram; 17.15 Promenade-ork./
sopr. en koor; 17.50 Regeringsuite;: Jeugd-
•uitz.; De brievenbus gaat open., oorresp.
club o.l.v. Regina Zwart.
avond
18.00 Nws en comm.; 18.20 Act; 18.30
Hammondorgelspel; 18.45 De Diaconie in
nieuwe banen, toespr.; 19.00 V d kind;
19.10 Gram; 19.20 Ronde v. Nederland.
VPRO: 19.30 V d jeugd; VARA: 20.00
Nws; 20.05 M-usical-fragm; 20.30 Vorsten
school, hoorsp; 22.00 Jazzmuz; 22.20 Keu
ren en kiezen, comm.; 22.30 Nws; 22.40
Gram; 23.00 Tussen mens en. nevelvlek, le
zing;» 23.15 Muzikale discussie; 23.5524.00
Nws.
DRAADOMROEP 4e LIJN
18.00—-20.00 Gram.pl. Lichte muziek, o.a
Helmut Zacharias, Willy Steiner, Viktor
Reschke, Ray Anthony, Gerry Mulligan,
Max Woiski, Louis Armstrong.
NEDERLAND
NTS: EUROVISIE: 14.45—16.30 Rep. In
terl. voetbalwedstr. EngelandJoegoslavië,
te Wembley. VARA: 17.00 Jeugdprogr.
NTS: 17.30 Intern, jeugdjourn. VPRO:
20.00 Journ. en weeroverz; 20.20 Film-
progr; 20.45 Oude filmfragm; 21.05 Ballet-
progr; 21.30 Documentaire.
BELGIë VLAAMS
19.00 Lekenmoraal en filosofie; 19.30 Nws;
20.00 Filmrep; 20.20 Speelfilm; 21.50 V d
vrouw; 22.20 TV-rebus; 22.50 Nws.
BELGIë FRANS
16.00 Eurovisie: tewaterlating v. d. boot
de France; 17.00—18.00 V d jeugd; 19.00
Protestantse uitz; 19.30 Sport v. d. jeugd;
20.00 Nws; 20-30 Filmprogr: 21.00 Gevar.
progr; 21.35 Concert; 22.05 Lectuur voor
allen; 22.50 Nws.
DUITSLAND
17.00 V d kind; 17.20 V d jeugd; 18.05
18.25 Progr over binnenhuis-archtectuur.
(Regonaalprogr: 18.45 NOR: De Nord-
schau; WDR: Hier und Heute; 19.25 NDR:
Inspecteur Garrett; WDR: Post mortem);
20.00 Nws; 20.20 Polit gesprek: 21.00 Ge
var progr; 21.30 Rep. Interland-voetbal-
wedstr. Duitsland-Ierland.
ALS IN VROEGER EEUWEN
een nieuw lid van een Hoog
heemraadschap was ingehul
digd werd de nieuw gekoze
ne een glazen bokaal, de
Hensbeker overhandigd, die hij ad
fundum moest uitdrinken. Er werd
een vlot bedacht rijm bijgezegd
een rijm, dat later in sierlijke let
ters op de beker werd gegraveerd.
Brielle heeft dit oude gebruik in
een nieuw vat gegoten tijdens hot
openingsritueel van de tentoonstelling
..Brielle, sleutel tot de Europoort",
die een paar weken het Trompmu-
seum in het Voornse stadje opfleurt.
De voorzitter van dc Stichting Haven-
belangen. ir. J. W. Ernste. doorstond
de dronk-in-één-teug zonder met de
ogen te knipperen en oogstte daar
voor de bewondering dergenen, die
de opening in het Brielse raadhuis
bijwoonden.
DE tentoonstelling probeert in klein
bestek te laten zien welke profij
telijkheden en welke zorgen het stad
je aan het water te danken en te wij
ten heeft. De Rotterdamse ontwerper
C. Nieuwland heef met het materiaal,
dat mevrouw J. C. van der Knoop en
haar zoon. samen met de conservator
van het Trompmuseum de heer Klok
aandroegen, een expositie gemaakt,
die zonder bezwaar door een ringetje
te halen is. Niet alleen is zij klein,
maar zij is bovendien bijzonder mooi
in artistiek opzicht: het verleden van
Brielle en van het hele eiland is als
het ware als donkere ondertoon ge
bruikt voor een lichte melodie, die in
blauw en rood door de zalen van het
museum klinkt.
Oude scheepsmodellen en oude kle
derdrachten. munten en wapenen uit
de tachtigjarige oorlog, een bij de
watersnood in 1953 gevonden door
weekt missaal en andere menselijke
souvenirs uit voorbije jaren worden
in een hier en daar haast gewaagde
tegenstelling tot de nieuwe dynamiek
van wereldhavens en olieraffinaderijen
geplaatst. Zo echter, dat het oude
vertrouwde niets van zijn patina ver
liest en het nieuwe nergens profaan I
is geworden.
DRIELLE wil met deze expositie la-
4J ten zien, dat het zijn plaats in het
gebied van de Europoort waard is.
Als woonstadje voor de werkers, als
rustpunt tegen de van schoorstenen
hijgende horizonten. Het pleit voor de
burgemeester van Brielle, de heer D.
M. van Zwieten, die de gedachte er
voor aan zijn raad verkocht én voor
degenen, die hem later bij de verwe
zenlijking hebben geholpen, dat zij in
een historisch gebouw als het Tromp
museum zo veel hebben weten bijeen
te brengen zonder een indigestie te
veroorzaken.
Wie de moderne kleuren in de be
nedenzalen te druk worden kan altijd
nog de wenteltrap naar boven be
klimmen, waar de stijlkamers van het
Voornse boerenland inmiddels zijn ge
reedgekomen.
televisie wemelt het van de
voetangels en klemmen.
Die kopzorgen zijn echter niet af
te lezen van het opgeruimde gezicht
van de man over wiens hoofd dage
lijks alle problemen worden uitge
stort: De heer Van der Hoeven, chef
van de filmdienst, wiens dagtaak
eigenlijk niet anders is dan één lang
gevecht met filmverhuurkantoren
en producenten: Steeds maar weel
de film los te krijgen los te praten
waar hij nu eenmaal zijn zinnen
op heeft gezet.
Dat is hem de laatste jarenin 99
van de honderd gevallen glansrijk ge
lukt. Denkt u maar aan twee maal Don
Camillo, Belle de nuit. Beauté du dia-
ble, Monsieur Hulot, en uit de laatste
tijd: Anastasia, Passage home, de Bor
neo story, de kapitein van Köpenick
en A matter of life and dead.
Die vasthoudendheid is onmiddellijk
van zijn hele verschijning af te lezen;
klein, breed, potig, terwijl achter de
met lichte ironie lachende ogen een
grote dosis onverzettelijkheid schuil
gaat. Hy is een man die voor niets of
niemand uit de weg gaat, maar tevens
iemand die weet wat soepelheid is.
Bovenal is hij een geboren causeur,
geestig en vol zelfspot.
„Ik daag iedereen in Nederland uit vijf
films voor mij op tafel te leggen die
technisch geschikt zijn voor de televi
sie en niet door ons werden uitgezon
denNatuurlijk binnen het contract
met de Nederlandse bioscoopbond",
zegt de heer Van der Hoeven.
Maar er is niets martiaals in zijn
blik, slechts een brede glimlach als hij
er aan toevoegt: „Ik bedoel het niet zo
uitdagend. Alleen is het vervelend wan
neer ons kritiek bereikt die kant noch
wal raakt. In de eerste plaats zijn wij
natuurlijk gebonden aan de overeen
komst met de bioscoopbond, die onder
meer inhoudt, dat een film pas veer
tig maanden na de Nederlandse pre
mière voor de televisie mag worden
gedraaid, terwijl wij verder uitsluitend
materiaal mogen betrekken van Neder
landse verhuurkantoren na toestem
ming van de producent.
Dat wij ondanks belemmeringen
toch nog iedere week een zeer redelijk
filmprogramma voorgeschoteld krijgen,
komt voor een groot deel door de spe
ciale televisiefilms die niet onder deze
bepalingen vallen en waarvan de N.T.S.
een ruim gebruik maakt.
„Hoe kan volgens u het probleem
van de speelfilms worden opgelost?"
Geef ons meer vrijheid van handelen
en de mogelijkheid om tien a vijftien
films per jaar direct uit het buiten
land te betrekken, net als de Belgen
of de Britten bijvoorbeeld, die kortge
leden liefst vijftig films hebben ge
kocht.
Verder: grotere souplesse bij de Ame
rikanen en bij sommige Nederlandse
verhuurders, die de televisie niet al te
eenzijdig als een levensgevaarlijke con
current mogen zien, maar als de stimu
lerende kracht tot het verhogen van het
artistieke filmpeil."
Van een onzer redacteuren
ROTTERDAM Vandaag
viert de heer J. A. van der Vlis,
de eerste toneelmeester van de
Rotterdamse Schouwburg, zijn
veertigjarig jubileum. Voor één
dag* is zijn plaats dan niet achter
de schermen, maar in de grote
foyer, waar hij om 11 uur gehul
digd zal worden.
Koos van der Vlis kwam kort na de
Eerste Wereldoorlog door een toeval
in de schouwburg terecht. Hij was ze
ventien 'jaar en was van krullenjongen
al tot timmermansgezel opgeklommen.
Toen hij twee dagen zonder werk liep,
vond zijn vader dat meer dan genoeg
en stuurde hem naar de arbeidsbeurs
in de Kipstraat. Daar wees men hem
de weg naar de Aert van Nesstraat, en
Koos werd er onmiddellijk aangenomen
door directeur Poutsma.