GEHOORD
l
RONDJE IJSSELMEER
VOOR VLUCHTELINGEN
Pt ^Sn
1 Li
ÉI*1ÏIMr 'Wït- i?'
m •- 13
Wèdden...?
DE NATUUR
AKKERTJES
I KAPPIE EN DE DING-DONG
Uit de kerken
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
P. W. RUSSEL'S
-jlW
A.O.W.-premie ook voor
vrijgemaakten verplicht
Bij botsing omgekomen
INo"; één stoomtrriler
in Nederland
in en om uw huis
Jack
Dunkley
I
Ontsl
gaat naar Nijmegen
agen commissaris
iX
Ty R WORDT druk. gepraat over niet-Engelse meisje»
]j die naar Engeland gaan ,,om er de taal te leren".
Ook over Nederlandse meisjes. Ze schrijven me
brieven en vragen: „Moeten we gaan of is hel beter van
niet?'". Ouders bellen op en zeggen: „Heeft u gegevens
over Nederlandse meisjes in Engeland'/". En anderen
melden: „Ik heb uw verhaaltjes opgestuurd aan mijn doch
ter in Londen: je kunt nooit welen of het helpt".
Meisjes willen over de grens
Meisjes opvoeden is mijn task niet. Ik heb een dochter van ruim acht jaar
en daar heb ik de handen aan vol. Maar ik meldde u enkele keren iets over
meisjes: Zwitserse en Duitse meisjes, die in Engeland een baan hebben of er
in een huishouden werken en die de laatste maartden met honderden tegelijk naar
huis gaan of gestuurd worden. Bijna vijfhonderd Duitse meisjes gingen uit
Engeland weg. omdat ze een baby verwachtten; alle anderen hadden
ongenoegen met hun werkgever of werkgeefster.
.V
■-
jHHFa,/
va.n mevrouw Zus of op het kantoor
van meneer Zo. De meisjes krijgen alle
inlichtingen over de familie of het kan-1
toor waar ze heen gaan en omgekeerd.1
En op die manier is de kans het grootst
dat er zo weinig mogelijk ..brokken"
worden gemaakt
De eigen benen
En uiteindelijk zijn hét de meis
jes zelf, die grinds op de eigen benen
moeten staan. „Ik zeg wel eens tegen
de ouders, als die niet zo erg durven:
Laat uw dochter ilaar Parijs gaan,
juist nu. Nu bent u er zelf nog en gaat
het niet goed, in vier èn een half uur
bent u daar en kunt u haar terughalen.
Maar durft men niet en later zijn de
ouders er niet meer en het meisje gaat
dan toch, dan is er niemand meer om
haar terug te halen, wanneer het niet
lukt", aldus mejuffrouw Bosch.
En ten slotte: de ouders, zo werd
me duidelijk, die bepalen eigenlijk of
hun dochters buiten de grens op die
eerder genoemde eigen benen kunnen j
staan of niet.
Maar opvoeden is moeilijk en dat
wist u al.
DIT is drs». H. Hereuius, de rector van het Steei»w(jker Lyceum en voor hem
staan. links te beginnen: Dirk v. d. Heide, Willem v. d. Weg, Jan Pits en
Piet Oostenbrink. Die vier jongens gaan iets ongewoons doen.
Vaar» onze correspondent
DEN HAAG Ook vrijgemaakt^
gereformeerde predikanten zullen de prer
mie voor de algemene ouderdomswet
moeten betalen, zo heeft de Hoge Raad
in een lang verbeid arrest uitgemaakt.,
In alle delen van het land hebben deze
predikanten bezwaar gemaakt tegen het
betalen van de premie, omdat zij van
mening zijn dat- niet de overheid maar j
de kerk voor haar dienaren moet zorgen.
Zowel in Leeuwarden als in Dordrecht 1
begon een proces over deze kwestie. In
Dordrecht was het ds. D, Hennephof. die
eie kat de bel aanbond. Hij diende een
bezwaarschrift in bij de inspecteur der i
belastingen, waarop afwijzend werd be-
schikt.
Het Haagse gerechtshof verklaarde
hem niet ontvankelijk in zijn vordering,
maar de Hoge Raad vernietigde deze uit-
spraak, De beschikking van de inspec
teur werd bekrachtigd, dus zal ds. Hen-1
nephof moeten betalen, en met hem ver- j
moedelijk alle anderen die op deze gron-
den bezwaar hebben gemaakt.
Het Leeuwarder hof had ds: Van Houdt
uit Uithuizermeeden, die aaai- zijn zaak
bepleitte, wel ontvankelijk verklaard.
maar uitgemaakt dat men gee'o gewe
tensbezwaren tegen, het betalen van de j
premie op deze gronden kan hebben.
aangezien het een ieder vrij staat de uit
keringen al dan niet te innen. Gewetens-
bezwaarden.'zo meende het hof. moeten
de uitkering dan maar weigeren, want
zij zijn wel verplicht ae premies te be
talen.
-)(- De vier fietsers uit Steenwijk met hun
liveewielers en een landkaart. Helemaal
links Willem r. d. We ge; naast hem Jan
PitsDirk v. d. Heide en Piet Oostenbrink.
Volgende week dinsdag zal dit zijn,
om negen uur in de avond bij hotel
Osse in Steenwijk. Dan starten Dirk,
Willem. Jan en Piet aan een fietstocht
van driehonderd negentien en een halve
kilometer rond het IJsselmeer. Van
wege de vluchtelingen.
Eén in 10 jaar
Eii de Nederlandse meisje»? Wel.
wat de Nederlandse meisjes betreft
kunt u die getallen als „honderden"
meteen verbeten. De officiële gegevens
vertellen, dat er de afgelopen «en jaar
één Nederlands meisje Hit Engeland
terug kwam om hier een baby ter
wereld te brengen.
Dat wil niet zeggen, dat er geen
meisjes terugkomen naar Utrecht of
Apeldoorn, Den Helder of Rotterdam
omdat ze op een of andere manier
teleurgesteld" zijn in Engeland. Ja.
dat gebeurt. Regelmatig, zou men
bijna kunnen zeggen.
„In vele. té vele. gevallen realise
ren. zich noch de meisjes noch hun
ouders wat ze eigenlijk gaan doen,
wanneer ze besluiten naar Engeland
te gaan", vertelde me gisteren me
juffrouw A. M. Bosch, leidster van het
M.A.I. in Rotterdam, het Maatschap
pelijk Advies en Inlichtingen Bureau.
Normaal verschijnsel
De M.A.I.-bureaus in Nederland
(Utrecht. Rotterdam. Amsterdam.
Den Haag. Haarlem en Arnhem) moe
digen het gaan van meisjes naar En
geland helemaal niet aan. „Wij zien HJIIIIilllllllllllllllllllllli
het verlangen van die meisjes om bui-
ten de grens te kijken als een doodge- j
woon en normaal verschijnsel van deze Cl ITO
tijd", aldus mejuffrouw Bosch. „Wij I 1.1 I J
animeren niet, maar gaan in op de
vraag. En Wij trachten de problems-
tiek duidelijk te maken aan de ouders! VJUI\L/UI>
en hun kinderen. Wij houden heus geen
excessen tegen, want die komen doorI
het nog niet zelfstandig zijn om be- III 1161
paalde situaties aan te kunnen. Maar
wij proberen wel zoveel mogelijk de L II
meisjes aan vertrouwde adressen en:= II661 a I
werk te helpen".
Het is aanpakken
Mejuffrouw Bosch is een seernan Dami
bijzondere en reële vrouw. „Ik vertél wflll DcHTy
bijvoorbeeld aan meisje# die naar Pk- i
rijs gaan. dat ze «ich niet moeten voor-.miiiiiiiiiiiimiiu
stellen alleen maar de stad te kunnen =vlUIllMlllHl IIIIIII111 tl I»
bekijken, naar musea te gaan, te stu--:
Vderen-, theaters te bezoeken of bood
schapjes te doen. Een meisje dat naar
Parijs gaat om ergens in de hoishou-
ding te helpen, drukt bij zo'n familie
toch' 'met eeï 325 gulden op het maan
delijkse budget. Voor dat bedrag koopt
mevrouw eigenlijk veel liever een ja- s-
ponnetje. Maar ze heeft iemand nodig S RA/HRKA
voor de kinderen. De Franse heer des'
huizes zal wel vriendelijk tegen het
Nederlandse meisje zijn, maar ten slot
te ziet mevrouw dat meisje als een
soort rivale. Dat zijn dus de gewone
nuchtere feiten. Eis daarom moeten
meisjes die ergens „in de huishouding"
gaan begrijpen, d*t ze er wis en waar
achtig de handen uit de monwen zui
len moeten steken".
Maar daar is de andere kant van de
medaille. Tientallen voorbeelden weet
mejuffrouw Bosch op te sommen van
meisjes, die het werk gewoon aanpak
ten en die nu in Nederland goede ba
nen hebben als secretaresse bij een
internationale maatschappij, bij een
K.L.M.. bij vooraanstaande firma's'.
Banen, die ze alleen konden krijgen
wanneer ze hun talen spreken en dat
hebben ze geleerd tijdens die tijd.
waarin ze ook luiers spoelden van
Franse of Engelse babies.
Grondige inlichtingen
Ik heb mogen snuffelen in dikke
mappen vol brieven en inlichtinfcen-
staten. En ik heb zo'n beetje kunnen
zien hoe dat M.A.I.-bureau wérkt.
De meisjes (of jongens) die zich daar
opgeven en vertellen dat ze werken
willen in Engeland, in Zwitserland, in
Frankrijk of waar ook, die moeten
hele lijsten met gegevens invullen. Re
ferenties worden getrokken. Dan ko
men de Engelse of Franse adreesen van
werkgevers erbij. Ook van die werk
gevers worden uitvoerige referenties
gevraagd en zo komt men tot de slot
som: U, juffrouw, zbu wellicht het bes- j
t« kunnen gaan werken in het gezin
15
Waarom die ironische toon? Dat
vraag ik me zelfs nu nog af. Onge
twijfeld besefte ik instinctief dat ik
niet moest meespelen in de melo
dramatische scène waar Savonarola
op aan stuurde. Mijn houding scheen
hem ietwat in de war te brengen
..Zo. Een vuurwapen", constateer
de hij. „Verboden of niet dat
moeten de militaire autoriteiten
maar uitmaken, U gaat ook naai
de Radetzkykazerne."
Twee piepjonge miliciens brachten
me met een autootje naar de kazer
ne. Door een kier van het portier
blies een ijskoude wind naar bin
nen die me wat deed bekoelen. Ik
zag heel goed in dat de gebeurte
nissen een gevaarlijke wending be
gonnen le nemen, maar hoopte no>g
steeds dat ik er met behulp van
een legerofficier eerder zonder kleer
scheuren af zou komen dan met dat
hakenkruiserscanaille.
We liepen een lange betegelde
gang door en ik werd naar een gro
te kamer gebracht. De eerste per
soon die ik daar zag was een
kapitein van de marechaussee. Hij
was in uniform en zijn haar was
zorgvuldig geonduleerd.
De kommandant van de kazerne
keerde me de rug toe. Toen hij de
deur achter mij hoorde dichtslaan,
wendde hij zich weer om.
„Grote hemel!" riep ik uit. „Mor
ton Hommonai!"
De officier dééd alsof hij mij niet.
had gehoord en ook of hij mij niét
herkende.
„We zullen Uw geval ééns onder
zoeken", zei hij. „Men heeft me zo
juist opgebeld dat U in het bezit
bent van een vuurwapen en dat U
aanleiding hebt gegeven tot éen op
stootje. en dat alles om een paar
smerige Joden te redden.
Ik was sprakeloos. Ik kende deze
uitstekende waterpolospeler heel
goed. Meermalen was hij aangewe
zen voor internationale wedstrijden,
en in het zwembad bij het Marga-
relha-eiland had ik hem vaak ont
moet. En wat meer is. ik wist wel
een en ander omtrent zijn verleden.
Hij was de zoon van de concierge
van een huurkazerne op het Appo-
nyiplein, en was „ontdekt" door een
Joodse mecenas die zijn studie had
betaald, en dank zij wiens hulp hij
het staatsdiploma had kunnen be
halen. Ook wist ik dat zijn vrouw,
Kato Szöke. een zwemkampioene,
een Jodin was. Op de Olympische
Spelen van 1948 zou zij een gouden
medaille winnen. Deze vrouw, van
wie hij heel veel hield, h d hem de
vorige zomer een dochtertje geschon
ken, met wie ik vaak pret maakte
in het zwembad. Hommonai maakte
geen deel uit van het actieve leger
en had zijn bliksemcarrière te dan
ken aan zijn activiteiten voor de
Nazi's.
Een van de miliciens die me had
begeleid legde mijn revolver op zijn
bureau. De kommandant wierp me
een minachtende blik toe. en ver
dween, het aan de marechausseekapi
tein overlatend mij le ondervragen.
Om mij te ergeren begon deze de
revolver aandachtig te onderzoeken.
Het was een aardig wapentje, kali
ber 6.35, en hij had er kennelijk ple
zier in ermee te spelen.
Opeens klonk er een knal en er
sprong een vlam uit de loop. De ko
gel sloeg ergens in de muur. On
middellijk snelde Hommonai, gevolgd
door mijn beide bewakers, naar bin
nen.
„Wat gebeurt hier?"
..O, je vriend heeft met mijn re
volver zitten spelen", zei ik. „Hij
zag niet dat de veiligheidspal los was.
De kapitein met het kappershoofd
wist zich met zijn houding geen raad.
Hommonai was woedend,
..Probeer niet de verantwoordelijk
heid op een ander te schuiven! U
loopt rond met een schietklare revol
ver omdat U van plan was een over
val te plegen op het gebouw van de -
Hongaarse beweging!"
Dat was de officiële naam van de
organisatie der hakenkruisers.
>»Die ^veiligheidspal zat los toen
men mij die revolver afnam", riep
ik uit. „Ik heb die niet losgemaakt!"
,,U liegt!" antwoordde Hommonai.
En op dat moment volgde er een wa
re coup de théatre, want:
„Kommandant het is, mogelijk
dat ik wat onhandig te werk ben ge
gaan," opperde verlegen een van de
kwajongens die van Savonarola op
dracht hadden me te bewaken.
„Zwijg!" riep Hommonai die niets
gesticht bleek door deze mededeling.
..Dat vermindert in geen geval Uw
verantwoordelijkheid eri die van ka
pitein Alapy. Een officier mag zich
zulke buitenissigheden niet veroorlo
ven. en we kunnen ook niet .toestaan
dat een officier een smet werpt op
de eer van het leger, door te trach
ten die parasieten te redden."
„Ik vind dat de kapitein de eer
van het leger hoger heeft gehouden
dan jij," antwoordde ik.
„Men werpt niet straffeloos een
smet op ons Hongaarse vaderland,"
riep Hommonai op dramatische toon
uit. „Uit Uw woorden spreekt dezelf-
de kwade wil als die van onze tegen
standers, die zich verzetten tegen de
nationale gedachte!"
Zoveel pathos uit die mond was
me teveel.
„O en omdat jij een voorvech- a
ter bent van de nationale gedachte,
behoor je ook tot de bloem van het
Hongaarse ras?" riep ik uit. „Jïj
Hommonai, jij bent van Slovaakse
afkomst, en je werkelijke naam is
Hlavati en jij wilt Gabor Alapy
een lesje in nationalisme geven?
Iedereen weet dat hij van oude Hon
gaarse adel is. en dat zijn volledige
naam luidt: Alapy van Rétalap en
van Nagykemlek, en dat een van zijn
voorouders, Gaspar, onderkoning van
Kroatië is geweest! En wat jullie
hoofdkommandant, Ferenc Szalasi
betreft iedereen weet dat zijn fa
milie Szalosjan heette, wat voldoen
de zijn Armeense afkomst bewijst.
En wat Béla Imrédi betreft, ook zohi
Jodenhater, diens grootmoeder ligt op
een Joods kerkhof begraven!"
Hommonai. die van Gabor waar
schijnlijk ook al enige striemende
opmerkingen had moeten incasseren,
vond het helemaal niet. prettig dat
ik over zijn Joodse affiniteit begon
en hij besloot zich te wreken.
„Jullie gaan te ver. Ik wil'jullie
niet meer zien en zal jullie laten
overbrengen naar Nemzeti Szamon-
kéroszék.
(Wordt vervolgd)
Eigen nièuttidieiUt
He.
man naar
Ita
IJMUIDEN. De op een na laatste
stroomtreiler van de Nederlandse vis
sersvloot. de Herman 'IJmuiden 2). is
door de n.v. visserijonderneming De
Vem in IJmuiden naar Italië verkocht.
Hij gaat dus de zelfde weg als de
Tzonne (IJmuiden L) en Abraham ^en
«Vlaardingen 77). die ook naar Italië,
gingen om daar te worden verbouwd
tot motortreilers voor Griekse rederij-
Van de IJmuidense stoomtreilervloot.
die in 1949 nog 63 schepen groot was
en die in vooroorlogse jaren meer dan
tweehonderd schepen telde, is nu nog
maar één treiler over: de Haarlem
(IJmuiden 9» van De Vem. J
Gesprekken op dat Lyceum in Steen
wijk werden er gevoerd, gesprekken
over fietsen en heel lang fietsen. „Wed- ECHX 0nder de gemeerde Echt,
den van. Nou ja, het werd wed- ;s gistermorgen een persönenauiö
hef: „i en aTt" Jein V.® dfn tnnr Sr teSen e?n trailer van een firma uit
vluchtelingen omdat het Vluchte- R^ver gebotst. Het portier van de per-
lingenjaar is", zeiden Dirk, Willem, sonenauto sloeg open en mevrouw Ver-
Jan en Piet goossen (33), die de wagen bestuurde.
viel daardoor vlak voor de wielen van 12
Eerst een paar, toen tientallen en ten de trailer. Zij kwam op slag om het,»
slotte bijna alle medeleerlingen zegden teven. 2
geld toe. Dan doen we het. aldus het ,2
viertal en dinsdagavond gaan ze dus. Het enige zoontje van het slachtoffer,12
Dirk, Willem en Piet zijn zestien en dat door zijn moeder in de auto naar-g
Jan is negentien. Ze hebben behoorlijk school zou worden gebracht, bleef on-!5
geoefend, de laatste tijd en rector <*edeerd
Herenius vorid het allemaal, best en
prachtig mits er een grondige
medische keuring plaats had. De dok-j
ter keek, keek nog eens en zei: Ga je
gang maar. j
Van Steenwyk wordt er over Giet
hoorn en Zwolle naar Nykerk en Bus-
snm gefietst; vandaar via Amsterdam,
Wierïngermeer, Den Oever, Sneek,
Heerenveen en Wolvega weer terug
naar Steenwyk. „In vier en twintig
uur moet het erop zitten", zeggen de
fietsers. En de andere leerlingen van
het Steenwijker Lyceum zullen dan Forsythiatakken zitten nu vol dikke
financieel over de brug moeten komen, bloemknoppen en als men het weer een
Hoeve-el de opbrengst is. weet ik nog beetje mee heeft kunnen ze zelfs al in
niet. Maar ik neem aan, dat ik dat bloei staan. Nu kan men hiervan wel
zeker zal horen. enkele takken afsnijden; op water zul
len ze in de kamer vrij snel open ko-'
men en van zo veel takken kunnen er
ROERMOND. Een Belgische auto. best enkele gemist worden. De mussen
bestuurd door de veertigjarige C. uit pikken de knoppen van de Forsythia
Gent is gistermiddag op de beruchte; n°£ vveI eens af; dat kan men voorko-
kruisiiig van Panheel-Grathem door on- men door er zwart garen tussen te
bekende oorzaak tegen een boom gere-., spannen; enkele draden zijn al wel vol-
den. De bestuurder kwam om het le-'doende: na de blcei kan men die wel
verwijderen.
NED. HERV. KERK:
Aangenomen naar kinschoten: R. E.
k?»d; te Zeist, naar Aalst
j (Geld.). J. C. de Bie, kand. te Sprang.
Bedankt voor Hoosblokland: R. E.
Kuus, kand. te Zeist, voor Boven-Har-
dinxveld: W. Vroegindewey te Bleis-
wijk.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen le Munnêkeburen: J. van
l Uoo. kand. te Sneek. bedankt voor
Sneek: G. J. Buys te Papendrecht.
(Advertentie)
GRIEP GRIEP GRIEP GRIEP GRIEP
HELPEN
D1REKT
wel
27. „Ah .ik ben blij, dat mijn gong zoeken. „Tienduizendmaal vergeving dit ingelegde zakmes? Zie je
de edele Ding-Dong bevalt!" sprak do mompelde hij. „Maar ik geloof niet,:dat dacht ik al!" Van onze corrcsnomlcni
eigenaar van de bazaar ...Dat is dan dat ik een kompas voor u heb! Kijk „Hou op!" tierde Kappie. „Je zil dat VENT n n„ a 7
vijfenveertig roepij, sahib! eens. wel een klein verguld model van; bliksemse beest met opzet van alles in 'tot voor enüm VA' Hermans.
„Maai: ik wil die overgehaalde gong de tempel van slangalla Een beetje zijn laadklep le stoppen en ik kan be-polife in Von^1? m, 2
helemaal niet! Ik wil een kompas! prijzig, maar talen'" e m venio, is tot hoofdinspecteur
riep Kappie geprikkeld. „Hap!" zei de Ding-Dong. .Men mag de Onsterfelijke Dine Donp I™6'!? dlens.t in N'jiamgen be-
„O, juist, een kompas Dat is waar „De Onsterfelijke Vogel heeft een uit-jimmers niets weigeren?" was het anuTn benoeming gaat op 1 maar!
ook. antwoordde de handelaar en stekende smaak!" stelde de oosterling! woord. „Zal ik even de rekenine on 1 n
hij begon ijverig tussen zijn waren te. vast. „Heeft hij misschien interesse in maken sahib?" 'eaening op-. De heer Hermans was enige maande»
aiAXW* geleden m Venlo ontslagen na kritiek op
+X'
