Twee artisten
in de keuken
Voor u: rauwe lof,
fruit, kaas, noten
KAPPIE EN DE DING-DONG
Uit de kerken
r russel
gehoord
Zelf aan de slag
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
F ransen ontruimen
Bizerta
Duitsland betaalt
slachtoffers
nazi-terreur
I Dan Barry
OOM
I BAZURKA
en
JAMPIE
W. Lohman
GEHEIM
AGENT
JAMES
BOND
lan Fleming
|fiiHifiinifnfl]HiMfnmniiA"
I DE
I TINTELS
PETRA IK HEB
JE EEN TUD NIET
ÓEZIEN.HEBje
DAT AL VAN
NOORTJE BAKKER,
GEHOORD?,J
NORA BAKKSR!
IK GELOOP we.-
DAT IK HAAR
KEN..y~—^"
S/WEL,
ACH, JE WEET WEL
HAAR BROER IS
MET PAULA
VROEZE GE"
TROUWD J
JEANETTE
VVUNEN??
PAULA
VROEZE
ZE GING WET
JEANETTE
WJJNEN NAAR
SCHOOL
LOOP J'J NOU WAAR DOOR,
DAN KUNNEN WE RODDELEN
OVER MENSEN DIE IKKBHI(~
H< KEN
PAULA l
VROEZE
V o'oovle.'man,
OÓGDl&ReVOLVER
weG.VËRWACHTOe
OATERHIERMNDE
POOL SPI ONNES
ZULLEN OP- J.
DUIKEN?
fWET V
rSPiJTMÉk;
FLITS, L|
IMAAR..5JB1
gezien
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
llllllllliillllllflilll|illlllllllllllll|||||i|l!l|||llllllllllllllllilllt"""""l'lll«,lllllllllll«IIIIMHIIItlllllflllllllllllllll|IIIIIIIIIIHIIII|l|||||llll|llll>llllltlll,llllailt„l|l„llll„ll|ll|llll||ll|,l|llll|lll|lll,||ll||)l
NED. HERV. KERK
Zaterdag 6 februari 1960
31
Niets was er over gebleven wat
deed denken aan de zelfbewuste
schertsende edelman van weleer. Zijn
vrienden. Higgs, Callender, De Ma-
rigny zagen ait alles met ontzetting
aan.
Higgs begon vriendelijk en tracht
te de verhoorde op zijn gemak te
stellen. Gèorges antwoordde op zijn
vraag, dat hij met De Marigny had
gesproken om half twee in de och
tend van de moord. Hij vertelde ook,
dat hij op het nogal kortaf gestelde
verzoek van zijn vriend de Maltese
kat had weggehaald, Dat was 3 uur
in de ochtend geweest.
Tot zover ging alles goed.
Higgs stelde geen verdere vragen.
De beurt, was nu aan Adderley.
Langzaam stond hij op en voor de
verbijsterde Georges leek het, alsof
zijn ondervrager groter en groter
werd.
Er viel een dreigende stilte.
Adderley's ogen keken bijna vader
lijk.
Hij glimlachte naar Georges.
Georges glimlachte terug.
Adderley keek ernstig.
Georges begon te trillen en leek in
tranen uit te barsten.
Higgs kreeg het warm.
Callender merkte dat hij op zijn na
gels zat te bijten.
De Marigny voelde zich onpasselijk
worden. „Begon die Adderley nu nog
eens?"
Adderley begon: Hij vroeg of Geor^
ges hem wat meer wilde vertellen
over de kwestie met Grisou de kat.
,.Ik weet niet precies meer. wat ik
gedaan heb", stamelde Georges
„maar ik weet wel dat ik de kat vrij
liet."
„Ging u de kamer binnen?"
„Ik weet het toch niet meer".
„U liegt toch niet hè?"
„Nee."
Adderley lachte weer. Georges lach
te ook. Het viel best mee vond hij.
Adderley haalde een paar papier
tjes tevoorschijn.
Toen hij dit zag verdween de
glimlach van Georges om plaats te
maken voor een blik van radeloze
ontzetting.
„Ziet u deze 5 blaadjes?"
,,Ja", het antwoord werd gefluis
terd.
Adderley hield ze voor zijn gezicht:
„Wat staat daar. is dat Uw onderte
kening?"
„Ja".
,.En daar op pagina 5?
Daar ook?"
„Ja".
„Ik zal deze verklaring voorlezen",
zei Adderley gul. „Er staat: „Ik
heb De Marigny op de bewuste
nacht van de moord niet gezien tus
sen elf uur 's avonds en tien uur
's ochtends." Staat dat daar?",, mfw
Georges keek smekend naar de
bank waarin De Marigny verbijsterd
naar hem keek.
„Staat dat daar?"
Georges knikte. „Ja, ja", zei hij.
Hiermee was alles wat de verdedi
ging had gewonnen, verloren gegaan
Dat Barker en Melchen gelogen
hadden, deerde niemand meer, de
enige man die kon verklaren waar
De Marigny die nacht was ge
weest, getuigde tegen hem:
Higgs mond viel van verbazing
open.
Callender scheen sprakeloos.
Georges blunderde verder.
„Misschien vertelde ik Pemberton.
dat verdachte mij had geroepen van
wege de kat, maar ik herinnerde
mij echt niets meer, totdat verdach
te er over begon en ik weet ook niet
meer of ik de kat wèl of niet uit zijn
kamer heb gehaald. Ik was die
nacht ziek, weet U."
„Ik ben Fransman", eindigde hij
zijn volkomen verward en onjuist be
toog.... „en zeer emotioneel
Adderley was nu niet meer vrien
delijk: „Hoe komt het, dat Uw
schriftelijke verklaring afwijkt van
hetgeen U aan de rechter heeft ge
zegd?"
„Hoe komt het dat U, maanden na
de moord, een andere uitleg geeft,
dan toen U lang geleden deze verkla
ring op schrift stelde en toen U zich
alles nog goed kon herinneren?"
Georges stotterde „Ik begrijp er
niets van, mijnheer Adderley", sta
melde hij.
Adderley wendde zich woedend tot
Higgs.
„Uw beurt", zei hij. Maar de zit
ting werd verdaagd. Georges vlucht
te uit de zaal.
Higgs en Callender stonden op. De
Marigny keek naar hen, maar de ad
vocaten keurden hem geen blik waar
dig. zo scheen het.
Zwijgend wandelden zij weg.
Geodfrey Higgs en Ernest Callen
der bekeken de verklaring die de Vis-
delou had geschreven.
Ze waren nog steeds totaal verbijs
terd.
Het handschrift dat ze zagen was
moeilijk te ontcijferen. Georges
moest in haast hebben geschreven.
Wat nu? Waarom werd dit bewijs
stuk nu pas in de strijd gebracht?
Waarom?
Ergens moest dit een valstrik zijn.
Ergens moest iets niet in orde we
zen met dit zo plotseling geprodu
ceerde bewijs. Dit bewijsstuk dat wel
leek op een laatste wanhoopspoging
van de aanklager.
Ze namen samen de verklaring
van Georges door, woord voor woord.
Toen plotseling verhelderde een be
grijpende glimlach het gelaat van
Callender.
„Geodfrey", zei hij, „Kijk hier
eens"
Na de verdaging werd Georges ver
der gehoord. Callender had nu het do
cument dat Adderley voor het gezicht
van de bevende Georges had gehou
den en vroeg zoals de aanklager had
gedaan: „Is dit Uw ondertekening?"
Ja
,,Ik zal U de verklaring voorle
zen", zei Callender. ,,Ik en mijn
vriendin gingen naar boven. Ik voel
de me niet lekker. Om taalf twee
die morgen kwam De Marigny naar
mijn kamer en vroeg mij of hij Bet-
ty naar huis zou brengen. Ik ant
woordde Nee".
Staat het er zo?"
,,Ja", zei Georges.
Wordt vervolgd
AMSTERDAM „Laten we iets met sla doen,, ja, dat is leuk, met sla.
Maar ik bedoel dus sla van rauwe lof. Op vier struiken Mevrouw
Merel De Levita-Laseur deed haar blauwe ogen even dicht en wipte
met de punt van haar bruine spitse Italiaanse pumps een pluis weg. op de grond. Dat
wist ze zelf niet. Gewoon, omdat die ogen dicht waren. en c klein blikje ge
mengd fruit", ging ze verder, maar de rest vertel ik u dadelijk wei. Ja, ja, u heeft
het goed: ze is een dochter van de grote acteur, van wie wij nog niet zo lang geleden
en veel te vroeg afscheid namen. En ze is bezig aan een boek. Een ongewoon boek, zo
u wilt, een kookboek namelijk. Samen met Albert Mol.
Merel Laseur en Albert Mol, als
die samen een kookboek aan het
voorbereiden zijn, is dat voor mij
reden genoeg naar Amsterdam te
gaan om er iets meer over te horen.
En dan komt natuurlijk eerst dat
vraagje, hoe deze twee bekende na
men elkaar rond één kookpan trof
fen.
Het werd gedrukt
„Oh, heel gewoon", zei mevrouw De
Levita. „Albert is een hele oude vriend
van mij. Via hem heb ik mijn man
bijvoorbeeld leren kennen. Nou ja, en
Albert werd een tijdje geleden geïnter
viewd. Ik ben gek op koken, heeft hij
toen gezegd. Dat werd dus gedrukt en
onmiddellijk was er een uitgever die
zei: Ik voel wel iets voor een kook
boek. Nu kwam Albert naar mij en
we gingen het samen doen. Ja, zo on
geveer ging het".
Ik keek door het raam naar buiten
en daar, op de Stadhouderskade, re
gende het vervelend en miezerig. Tien
minuten eerder zaten er nog twee ne
gen maanden oude hopen in blauwe
pakken en rode pantoffels. De twee
ling des huizes, twee zoons. Ze waren
nu naar bed en dat ze het daar niet
helemaal mee eens waren was door
de deur heen af en toe te horen.
„De heer
„Ja, Albert is een reuze kok", vond
mevrouw De Levita. Dat is dan eigen
lijk wel gek; je zegt de hele tijd „Ja,
mevrouw De Levita" en „Hoe maakt
u het, mevrouw De Levita", maar je
denkt telkens: Merel Laseur. Maar je
zegt het niet. Want zo zijn wij niet;
wij zijn beleefd en zeggen in dit land
maar steeds: Hoe maakt u het?
Wel, ik wilde weten wat de echt-
Bourguiba vertrouwt:
TUNIS (AFP, Reuter) De Franse
marinebasis in de Tunesische stad Bi
zerta zal binnenkort door de Fransen
worden verlaten. Dit verklaarde de pre
sident van Tunesië, Habib Bourguiba,
gisteren tijdens een bijeenkomst van
een zeer groot aantal politieke en vak
bondsleiders. Bourguiba sprak over eco-
nomische kwesties en roerde de ontrui
ming van Bizerta slechts terloops aan.
Onze belangrijkste strijd is de econo
mische, zo zei hij.
Tunesië eiste twee jaar geleden de
ontruiming van alle Franse bases. Dat
gebeurde nadat de Fransen het dorp
Sakiet aan de Tunesisch-Algerijnse grens
hadden gebombardeerd. Tunesische mi
litairen sneden daarop alle toevoerlijnen
naar de bases af, waarna de Fransen
inderdaad tot ontruiming overgingen. Al
leen Bizerta is tot op heden nog een
Frans steunpunt in het nu onafhankelij
ke Tunesië.
De Tunesische ambassadeur in Frank
rijk. een zoon van Bourguiba. heeft don
derdag een onderhoud met de Gaulle ge
had Het is niet bekend waarover zij
hebben gesproken.
Niet lang geleden riep Bourguiba zijn
landgenoten op tot de strijd om Bizerta
indien die basis op 8 februari niet zou
zijn ontruimd. Een woordvoerder van
het Franse ministerie van buitenlandse
zaken verklaarde gisteren in Parijs, dat
hij hoopte, dat het „gezonde verstand"
zou overheersen.
BONN fAP) West-Duitsland gaat
de slachtoffers van het nazi-bewind in
Noorwegen en Denemarken een schade
loosstelling betalen. Voor Noorwegen
is het bedrag vastgesteld op 60 mil
joen mark. Denemarken krijgt zestien
miljoen.
FRANKFORT tUPl» De 38-jarige
Haagse koopman V. liep in Frankfort
met drie portefeuilles en acht portemon
nees op zak. Dat bleek toen de politie
hem arresteerde, verdacht van diefstal
van een broche. V. bekende meermalen
in ziekenhuizen en scholen te hebben in
gebroken.
-#■ In zijn eigen keuken aan de Amster
damse Keizersgracht beoefent Albert Mol
de kookkunst met Merel De Levita-Laseur.
Nou, dat was het dan. Over me
vrouw Merel De Levita-Laseur, over
Albert Mol en over dat kookboek, dat
ze samen aan het maken zijn. Plus
een recept, omdat het vandaag de
zesde februari is.
U stort zich maar eens lekker op
die rauwe lof,dit weekend, zou ik
zeggen.
ZWAKT GAZlrH
TUSSEW ve TAKIC«M.
t>K MUïttti ZUUSN
W€6 &L»JV€N.
Mussen hebben het in deze tijd van
het jaar voorzien op de dikke bloem
knoppen van uw Chinese klokjes;
meer bekend als Forsythia's; als ze
dicht bij het huis staan zullen ze niet
rusten voordat ze alle bloemknoppen
hebben weggepikt. Dat is jammer; u
kunt er ook wel iets tegen doen. Tus
sen de takken onderling zal men dan
zwart garen moeten spannen; ze vlie
gen er tegen aan en verdwijnen dan
wel. Laat u ze ongestoord hun gang
gaan zal er geen enkele bloemknop
overblijven.
Uw aardappelen op zolder en in de
I kelder zullen wel jonge spruiten vor
men; dat mag men niet zo maar zijn
gang laten gaan; ze zullen er afgebro
ken moeten worden Tegenwoordig
heeft men in de zaadhandel ook wel
chemische middelen die spruitvorming
I tegengaan. U kunt nu echter uw aard
appelen allemaal omzetten; dus voor-
zichtig omkeren en omrollen; verschuif
ze van de ene plaats naar de andere,
doch doe het voorzichtig anders zul
len allemaal blauwe plekken ontstaan;
ide meeste spruiten zullen bij het ver
plaatsen wel afbreken.
De dikke knoppen van de echte
paardekastanje gaan al kleverig wor-
den en dat is het goede moment er
enkele van te snijden; die kunnen dan
i binnenshuis tot vervroegde bloei ge
bracht worden. Zet die takken dan in
een ruime kan met water en los chry-
sal in het water op. De takken zal men
I regelmatig door middel van sproeien
vochtig moeten houden; gebruik er in
ieder geval lauw water voor; koud
water zo uit de kraan helpt niets en
i is zeLfs verkeerd.
5. „Ahoy Is hier iemand..?!"
galmde Kappie's stem. Het kostte hem
moeite om boven het geraas van de
zee uit te roepen.
„Ahoy.. Haast je als je leven je
lief is 1"
Er kwam geen antwoord.
„Zie je wel? Onbewoond stelde
de meester vast en hij keek bezorgd
naar de bruisende zee. „Alle moeite!
voor niks!"
Maar daarin vergiste de meester
zich. Er was wel degelijk een levend
wezen op het bedreigde eiland. Een
paar gele ogen had hen onafgebroken
gadegeslagen en voorzichtig kwam nu
eerst de kop, daarna het lijf van een
wonderlijk dier te voorschijn.
Met geruisloze stap naderde het Kap
pie en de meester van achteren, ter
wijl het een verrukt keelgeluid maakte.
Juist wilde Kappie zich omdraaien om
te zien. waar het geluid vandaan
j kwam, toen zijn hoofd op een vreemde
manier bekneld raakte..
„Hé! Ho! Help..! Hou op met die
flauwe grappen!" riep Kappie woedend.
Aangenomen naar Utrecht als predi
kant voor buitengewone werkzaamhe
den (jeugdpredikant): J. v. d. Werf
te Naarden.
Bedankt voor Poortvliet: J. C.
Schuurman te Bleskensgraaf.
Beroepbaarstelling: de heer J. C. de
Bie, kand. te Sprang is beroepbaar,
zijn adres is Van de Duinstraat 19.
GEREFORMEERE^E KERKEN
Beroepen te Berlikum: A. Corporaal
te Edam.
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te Gorinchem: M. Blok te
Rijssen.
GRIJPSKERKE. Geb.: Catfaarma C, d.
v. J. Koole en F C. Francke; Overl.:' L.
Vos 64 jr., echtgen v. J. Brasser, te Mid
delburg; T. Francke, 58 jr., echtgen v. Ju»
Louwerse.
Beroepen te Goudnaan-Ottoland en
te Wouterswoude: J. C. de Bie, kand
te Sprang; te Brakel (toez.):'E. F.
Vergunst te Rijssen; te Ommen: L. J.
Bloemsma te Huizen N.H.
Snuffelen in kruidenwinkeltjeszoeken in kaashuisjesMerel (De Levita) Laseur
en Albert Mol zijn er gek op. En alle opgedane wetenschap komt ten gunst aan
het boek
genoot van mevrouw De Levita doet
en toen bleek, dat hij samen met zijn
vader de directie van een herencon
fectiefabriek voert.
„Zet er alsjeblieft niet bij dat ik de
vrouw ben „van de heer L. S. De Le
vita". Ik vind het ontzettend steeds de
vrouw van „een heer" te moeten zijn.
Mijn man heeft gewoon Loek".
Exotische kruiden
„Kijk, zoiets wordt het". Mevrouw
Merel De Levita-Laseur wandelde in
haar grijze truitje door de kamer, nam
een boek uit een rek en liet het me
zien: iets groter dan een pocket, iets
dikker, met een gezellige kaft.
„Geen boek voor de „allerhoogste
kokers". Neen, elk hoofdstuk begint
met een gek verhaal over koken. Af
komstig uit Zuid-Frankrijk bijvoor
beeld, of Amerika of Londen. Maan
dag ga ik met mijn man naar Londen.
We gaan er dus vast en zeker ook een
Engels hoofdstuk bijhalen. En in
Parijs, daar heb je een heerlijk krui
denwinkeltje. Daar hebben we recep
ten gekregen, klaar te maken met de
meest exotische kruiden. Dat pro
beren we dan natuurlijk wel tevoren".
„Zo af en toe komt Albert ineens
aanhollen en zegt: Ik heb nu iets heer
lijks gekookt, schrijf eens op Merel.
Nou, en zo zijn we dus druk aan het
verzamelen. Albert zit nu in Straats
burg, waar hy regisseert in het
Theatre Municipal, maar als hy terug
is in Amsterdam en ik de uitstap naar
Londen achter de rug heb, dan gaan
we met de vingers in de oren zitten
en werken".
De uitgeverij van dit bepaald niet,
alledaagse kookboek is Ruys in Bus-
sum. Ik had iets van een verschijnings- j
datum gehoord, ergens in mei. Maar
mevrouw De Levita stak twee slanke
handen de lacht in en we, werden»,het
eens, dat dit een „streefdatum" is.
„Albert is laiïg in Amerika geweest",
vertelde mevrouw De Levita, terwijl
ze "op eèn Parijs' witgeschilderd ijze
ren terrasstoeltje zat. „Dat is leuk voor
ons boek. De mensen zijn langzamer
hand wel toe aan knoflook en uien,
maar toch beslist nog niet aan. ham
met ananas of sla met suiker. Dat I
soort Amerikaanse recepten komen er
dus ook in. O ja, nog iets: in een
beetje ballorige bui vertelde Albert
aan een journalist die vroeg of hij nog
meer ging schrijven: O ja, we gaan
er zeker nog twee of drie boeken ach
teraan schrijven. Meteen belden er uit
gevers op om zaken te doen. Maar
voorlopig komt er helemaal geen twee
de boek. Dit kookboek is nog niet eens
klaar".
Gewoon husselen
Nu vind ik het leuk om met een
recept naar huis te gaan, mevrouw
De Levita, zei ik; niet gewoon en
niet al te vreemd. Zoiets, dat ieder
een een keer kan maken.
Een beetje gek, dacht ik, een man
die een recept zit te noteren. Maar
aan de andere kant is daar de uit-
spraak, dat de journalistiek tot alles f
leidt behalve tot rijkdom en ik hield
mijn papiertje al klaar.
„Sla dus, rauwe sla van lof", zei
Merel Laseur, want één keer wil ik
haar dan toch zo noemen. „Fijn snij-'
den en wassen", lachte ze, „en we
houden het dus op vier struiken. Dan
in een kom doen, een slabak dus.
Ha. Ha! Ja, waar moet je die sla
anders in doen. Maar goed, een klein
blikje gemengd fruit er doorheen,
anderhalve schijf ananas in blokjes,
anderhalf ons walnoten (ik maal ze
altijd een seconde in de elektrische
koffiemolen), een appel, ook in blok
jes, een sinaasappel in partjes en een
banaan." Die laatste dan in stuk
jes, maar dat zeg ik er dan maar
bij en dat komt dan niet van de
schrijfster van dat kookboek.
Mijn gastvrouw ging verder: „Een
half ons kaas Danish blue met
een vork fijngemaakt. En dat alles
door elkaar husselen, ja, gewoon hus-
selen. Een flinke scheut slasaus erover
en later wat paprika eroverheen
strooien. Heerlijk is het."
=ni.'iiitiiiiiiiiiiiiiiiitiiii.
jpiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
g door
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii.
yjimillllUIHHHimillltltHHWIIti!
s
1 door
3
i
