In Kapalowé
eten ze een
uurtje met
huid en haar
RU ROL
xr
KAPPIE en de KONINGSRUIL
Z
Pag. 2
P. W. RUSSEL'S
Een bordje
De tam-tam
Huidgenezing
Nogal gronderig
Dag oude
Rubertstraat wendt zich
tot Eerste Kamer
PRINCEVIIMIRABELIE
GEHEIM
AGENT
JAMES
I BOND
lan Fleming
I DE
I TINTELS
Jack
1 Dunkley
Zelf aasi sle slag
Uit de kerken
Zaterdag 30 januari 1960
ZEEUWSCH DAGBLAD
M'n tain getamtam
wekte lachlust
T^LISABETHSTAD. Hoe zijn
nu die Kongolezen, die op
30 juni onafhankelijk gaan wor
den en hoe wonen ze? Wel, bij
elkaar zijn het er dertien miljoen,
dus er zijn er beslist een paar
die ik niet ontmoet heb! En dan
is er natuurlijk een geweldig
verschil tussen de paar grote ste
den en het binnenland. Maar dat
binnenland trok me. En ik heb
er tijdens een kort bezoek wat
kunnen rondkijken.
9 Een autootje huren in Elisabethstad
is niet zo moeilijk. En benzine in de tank
laten lopen ook niet. Vervoer hadden
we dus. In het vliegtuig, op weg van
Leopoldstad naar Elisabethstad, had
een Belgische verzekeringsman tegen me
gezegd: „U moet eens gaan kijken naar de
vissersdorpen, zo'n honderd kilometer
van Elisabethstad." Dat deed ik dan ook
en de Nederlandse mevrouw N. Galiart-
Tripels wees de weg.
„Je moet de weg naar Jadotville ne
men". had de Belg in het vliegtuig ge
zegd. „Na zo'n zeventig kilometer pas
seer je de rivier Lufira en twintig kilo
meter verder ga je rechtsaf. Er staat er
gens wel een bordje."
Ja. dat stond er. Maar met de tekst
de andere kant op en die tekst zelf was
er wellicht een jaar of vijf geleden met
waterverf opgeschilderd. Nu had het een
paar keer geregend, intussen.... Enfin,
u begrijpt het al: nauwelijks leesbaar.
Maar we vonden het. Door kuilen en
gaten heen. langs en door plassen, om
en over keien. Toen ineens een recht
stukje zandweg, met links en rechts wat
hutten. Dat was het: Kapalowé.
„Jambo". groetten wij een handvol
vrouwen en kinderen; ik dacht eerst dat
er maar heel weinig mensen woonden,
maar binnen een paar tellen kwam men
uit alle hoeken en gaten naar voren
toen bleek dat mevrouw Galiart de taal
van de mensen sprak. Onmiddellijk een
druk gesprek tussen de Nederlandse en
de vissersvrouwen.
Neen. de mannen waren niet thuis,
vissen op het meer in de buurt. Oh, ma
dame had belangstelling voor de babies
op armen en rug; de zwarte moeders
voelden zich zeer gevleid. En handen
vol snoepjes had Madame ook. Ja, daar
waren ze gek op.
9 Nauwelijks had mevrouw Galiart een
pajïr zuurtjes uitgedeeld, of ze wa« om-
25
Hij zou getuigen, dat vingerafdruk
ken afnemen van bepaalde voorwer
pen (wat Barker constant had ge
daan) alleen in noodgevallen plaats
vond, wanneer het voorwerp, waar
op de afdruk werd aangetroffen,
moeilijk of in het geheel niet te ver
plaatsen was.
Bovendien moest dit afnemen, dat
bestaat uit het overbrengen van een
met poeder bestrooide afdruk op een
soort hechtpleister, dan nog altijd ge
beuren in het bijzijn van getuigen.
Barker had aan dit alles niet vol
daan.
Op advies van de zoon van een Ba-
hamese politieofficier, die bij Scot
land Yard had gediend, werden op
nieuw foto's gemaakt van dat ge
deelte van het kamerscherm, waarop
de vingerafdruk van De Marigny zou
hebben gestaan.
Deze keer moest deze zijn linker-
pink in alle standen er op afdruk
ken.
Uit de foto's, die men daarna van
de genomen afdrukken maakte, bleek
dat de vingerafdruk die Barker had
gefotografeerd, onmogelijk van het
kamerscherm afkomstig kon zijn.
Higgs en Callender kregen weer
moed.
Zij bemerkten verder dat de stem
ming van de bevolking zich ten gun
ste van De Marigny begon te keren.
Steeds meer weddenschappen wer
den afgesloten in het voordeel /an de
verdachte. De noteringen, nog steeds
in .zijn nadeel, stonden nu 5 tegen 4.
Maar ook Adderley, de openbare
aanklager, leek optimistisch gestemd.
Hij was in het bezit gekomen van
een bewijsstuk, waarvan de verdedi
ging het bestaan niet wist en dat
volgens hem, beslissend zou zijn.
Nancv de Marigny bezocht haar
echtgenoot voor de laatste maal in
de gevangenis.
Als getuige a décharge mocht zij
hem tijdens de rechtszaak niet opzoe
ken, totdat zij haar verklaring, die
pas aan het einde zou plaatsvinden,
had afgelegd.
Higgs had besloten dat zij als laat
ste zou getuigen. Vijftig anderen
zouden haar voorgaan.
Terwijl de bewaker toezag, namen
man en vrouw afscheid.
Weldra zou het doek opgaan: met
kloppend hart en droge keel wacht
ten de acteurs hun beurt af: Alfred
de Marigny, Harold Christie en lady
Oakes, Edward Melc-hen, James Bar-
ker, Eric Hallinan en Alfred Adder
ley, Geodgrey Higgs. Ernest Callen
der, Geordes de Visdelou en Betty
Robert.
Alleen Grisou de Maltese kat
scheen geen last van plankenkoorts
te hebben.
HOOFDSTUK 12.
IS OCTOBER:
In de hete ochtend van de 18e Oc
tober stonden drommen mensen ge
duldig te wachten voor het grote ge
le gebouw, waarin over enkele uren
het proces tegen Alfred de Marigny
zou beginnen.
De rijke ingezetenen hadden hun
bedienden gestuurd om een plaats
voor hen vrij te houden.
Vele wachtenden brachten stoelen
mee. omdat de toeschouwers niet in
de rechtszaal mochten blijven staan.
Een grote politiemacht was op de
been om eventuele relletjes de kop in
te drukken.
Eindelijk zwaaiden de grote deure
die toegang gaven tot de rechtszaal
open en iedereen dromde naar bin
nen.
Men stond op toen de rechter, Sir
Oscar, Bedford Daly, klein en vrien
delijk, in vol ornaat verscheen. Sir
Oscar was 63 jaar oud en vervul
de zijn verantwoordelijke taak op de
Bahama-eilanden reeds sinds 1939.
Het vorige jaar was hij in de adel
stand verheven en zijn onkreukbaar
heid was een erkend feit. Evenals de
procureur-generaal Eric Hallinan,
was hij een Ier, die aan het Trini
ty College in Dublin had gestudeerd.
Hij kon bogen op een uitstekende
staat van dienst.
Rustig nam hij plaats als gold het
geen proces, dat de ganse wereld in
beroering hield.
De geheel uit mannen bestaande
jury werd beëdigd.
In de za-al werd zacht gepraat en
gefluisterd.
Alfred de Marigny zat in de be
klaagdenbank, gekleed in een licht
blauw pak; bedachtzaam kauwde hij
op een lucifer.
Hij zag er wat bleek uit, was ma
gerder geworden, maar maakte een
opgewekte indruk en wuifde naar zijn
vrienden.
Hij had zijn baard afgeschoren.
Iets verderop zat Higgs. beheerst,
knap, bijna hooghartig, een merk
waardig contrast vormend met zijn
assistent, de wat opgewonden Callen
der.
Adderley torende hoog boven ieder
een uit en maakte in zijn zwarte kle
ding een haast dreigende indruk.
Met zijn grote verstandige ogen
scheen hij ieder in de zaal op te ne
men; geen detail leek hem te ont
gaan.
Hallinan tenslotte, het lange gezicht
strak in de plooi, was verdiept in zijn
aantekeningen.
Het proces begon.
Hallinan en Adderley waren ie
openbare aanklagers.
Op hun (gebruikelijke') vraag
.schuldig of onschuldig" antwoordde
De Marigny, dat hij onschuldig was
Adderley viel daarop meteen fel
uit en beschreef beklaagde als een
sluwe en gewetenloze moordenaar.
Als eerste getuigen verschenen en
kele technici van de Britse lucht
macht. die verklaringen aflegden
over de foto-apparaten, die Barker
bij gebrek aan beter van hen had ge
leend: daarna kwam Mabel Ellis,
het meisje dat Sir Harry Oakes op
de laatste avond had bediend. Maar
pas bij het verschijnen van Harold
Christie, begon het proces goed.
Advertentie
Huidzuiverheid - Huidgezondheid
ïwermd door wel veertig kinderen, die
roepend en handen uitstékend oni haar
heen stonden te dringen. Polly, polly",
zei ze en het werd iets kalmer.
Of er geen tam-tam in het dorp
was? Ja en of. Een knaapje van een jaar
of elf ging er een. halen, uit een hut.
Hij kwam er mee naar me toe en ik deed,
zittend op de hurken, enige pogingen:
het werd een. rythme waar de zwarte
kinderen alleen maar om moesten la
chen.
Puistjes verdrogen door Purol-poederqpapier
IMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIjL
i
Het schijnt niet erg Kongolees te
zijn geweestwant de manier waarop
uw dienaar de tam-tam bewerkte in
Kapalowé ontlokte aan de jeugdige be
woners een schaterende lachbui-
keken ze naar blanken. Als ze op de
verkeerde kant van de stoep liepen
was er geen sprake van opzij gaan.
Het enige goede dat ik ontdekte was,
dat ze het gewoon vonden dat blank
en zwart als mens evenveel waard zijn.
In Kapalowé was dat anders. Daar
was het meer dat nog respect hebben
voor elkaar. ,,Dag oude", zei mevrouw
Galiart in het Kiswahili tegen de bejaar
de man, wetende, dat deze aanspreking
tegelijk een onderscheiding inhield. En
terwijl ze het zei, zakte ze door de
knieën en klapte voorzichtig een paar
keer met de handen op elkaar.
Jambo, jambo madame", sprak de
man, maar niet dan nadat hij met zijn
oude arm het stukje hoed van het hoofd
had gehaald en tegelijk wat doorzakkend
in zijn oude botten en ook de handen
op elkaar klappend.
Een beslist ontroerend tafereel.
En tegen het einde van de dag, nadat
we uitvoerig met handen en met „Jam-
bo"-zeggen langdurig afscheid hadden
genomen, schoof ik in Elisabethstad
achter een tafel, waarop ik een rasecht
inlands diner kreeg voorgezet: Mwambe.
Daar waren kip en rijst en pilepili en
een soort hele fijne spinazie, die in wer
kelijkheid bestond uit manjok-blaren.
Over dat alles heen een saus, die zo be
werkelijk is, dat men bijna een dag
met de voorbereiding ervan bezig is.
Wel, ik ben blij dat ik het eens ge
proefd heb. Maar om tegen m'n vrouw
te zeggen: Laten we dat thuis ook
eens eten" nee, dat nou weer niet.
Ik vond het nogal gronderig smaken,
zo bij elkaar. Maar ze zeggen, dat je het
pas heerlijk vindt na de vijfde keer.
De vraag is of ik zover kom.
2 hebt u gelezen tot welke ontzet-
tende gevolgen eenzaamheid kan
f= leiden. Een jongen uit Deurne
3 werd door de bewoners van het
3 dorp gemeden. Niemand wilde om-
gang met hem hebben. Toen zocht
die jongen omgang met de bier-
fles en probeerde uit het gerste-
ff nat het plezier te halen, dat de
3 dorpsgemeenschap hem niet gun-
3 de.
Hij heeft met ëen gehuurde
auto drie meisjes doodgereden.
De rechtbank zal een vonnis
3 moeten vellen over deze jongen.
Een vonnis over de vereenzaam-
S Er vallen niet alleen doden in
2 oorlogen. Zij sterven niet alleen
door het toppunt van haat en ge-
weid, maar ook als reactie op ge-
5 niepigheid en tartende hoon. Daar-
om spreekt de belijdenis der kerk
5 al over doodslag als de mensen
5 (slechts) reppen over haatgevoe-
lens.
Misstn:en zijn er ook in onze
omgeving mensen, die wij al ja-
renlang laten liggen en in de woes-
tijn der eenzaamheid laten voort-
ploeteren.
Laten we ons herzien. God wil
een gemeenschap op aarde.
(ÏTiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifiiiiiT
De collecte ..Voor ieder venster een
plant" ten bate van Tuindorp-Oostzaan
bracht in Dreischor 97,01 op.
0 Onder leiding van mej. Hondius ver-
gaderde de afdeling Grypskerke van de
N.C.V.B De heer Schoenmaker uit Zou-
telande hield een lezing over zijn reis
naar Marokko en vertoonde kleuren- i
dia's.
Het dorpje zelf lag eigenlijk aan weers
zijden van de smalle weg. Links een soort
pleintje met de hutten er omheen, rechts
de hutten zomaar wat bij elkaar ge
bouwd. De meeste woninkjes hadden een
onderkant van leem met direct daarop
het dak van gedroogd nou ja. ge
droogd gras of zo. ,,Zo op het eerste ge
zicht niet te geloven, maar die daken
zijn waterdicht", vertelde mevrouw Ga
liart. En om door het deurtje te komen
moest men eerst op de knieën.
De mensen waren bepaald opvallend
vriendelijk en de hele kleine kinderen
om zó mee naar huis te nemen. Overi
gens: de moeders met de babies op heup
of rug kwamen nu ook aanzetten om een
snoepje te krijgen. En denk niet dat
het in Kapalowé zo gaat als bij ons: dat
je een hummel van anderhalf geen vier
kant en hard en glad zuurtje geeft. Wel-
neen. de zwarte moeders drukten het
hun kinderen vlotweg in de hand en
de kleintjes staken zuurtjes met papier
en al in de mond.
Vlak voor mijn neus gebeurde dat
ook en ik heb toen toch echt maar die
protesterende lippen van elkaar en het
intussen kletsnatte zuurtje eruit ge
haald en eerst van papier ontdaan. De
operatie werd in het begin even arg
wanend, maar later begrijpend door
mama gevolgd.
Eén man was er: ik zag hem pas na
tien minuten. In de schaduw van een
hut zat hij in een bijzonder oude en
half vergane ligstoel. Hij was misschien
tachtig, misschien negentig, maar heel:
oud en zo mager, dat je de ribben achter
zijn openhangend hemd kon tellen. Een
witte en korte baard had hij en een i a -1\
vilten hoed zonder rand stond er op zij^LllllCll eil flllier V.H. J O.ÓU
hoofd.
Eigen nieuwsdienst
DEN HAAG Het conflict over de
gebrekkige woningen in de Rubertstraat
te Hoogerheide is thans in de Eerste
Kamer aangeland.
De commissie van de bewoners van
de Rubertstraat heeft zowel de kwestie
van de gebreken aan de woningen als
ten aanzien van de huurprijs voorge
legd aan de commissie van bezwaar
schriften van de Eerste Kamer.
De bewoners dringen bij de kamer
commissie aan op een neutraal en des
kundig onderzoek naar de huizen en een
herziening van de huur, die in overeen
stemming moet worden gebracht met de
kwaliteit en de standing van de wonin
gen en het geboden woongerief.
Advertentie
cafa-restaurants
En nu het verschil met de Kongolezen
van middelbare leeftijd, die ik in Leo en
Elisabethstad had gezien. Soms minach
tend, soms uitdagend, soms honend
aparte zalen voor recepties
en partijen
ZONDAG MUZIEK IN BEIDE ZALEN
s door
ÏLmHiimimiimmmtWHimM
piuiiiiiiiHiuifinMimiiimt!)
door
PAUI_,FAUL,S w.Dpizzee?
WORD JeRRR.BPR,
WAKKER I Goeo LIEEje,
PAG, IK KAM NIET
TE LAAT KOMEN
ir-i DB ZAA<
HEB JEMARQO
WEER IM SLAAP-
vr oA i ii
IK Wou DAT ze jezeioewJ
WAAROM ZBJB WAKKER 1
MAKEN r
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
IIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIllllllllllllllllllllIlllllllllllllllllllllllllllllll
Ook al valt het op dit ogenblik met
de sneeuw nogal mee, als uw groen-
blijvende heesters en vooral coniferen
onder een dikke laag sneeuw komen te
zit:en -s dat voor hen niet zo prettig,
de takken buigen onder die zware
vracht helemaal door en het is ook niet
denkbeeldig dat ze afbreken. Dat moet
men zien te voorkomen; niets onplezie
riger dan het afbreken van takken Bij
bladverliezende heesters kan men dat
door middel van snoeien nog wel her
stellen, doch bij een conifeer is dat niet
mogelijk: het model is meestal voor
goed verloren en men moet de sneeuw
dan voorzichtig afschudden.
De vogels krijgen het in deze tijd
van het jaar ook te kwaad; er is on
voldoende voer voor hen te vinden. Te
genwoordig ziet men in vele tuinen al
de bekende vogelhuisjes; dat is prettig
I voor hen; allerlei etensaival kan er in
gestrooid worden. Vogels vinden heL
echter niet zo prettig als dat vogelhuis
je van een schuin dak is voorzien; ze
hebben liever een open tafel, dus zon
der dak er boven; dat dak belet hen
ihet uitzicht; ze moeten alle kanten kun
nen uitkijken.
In de tuin zal men nu of straks ook
een plek sneeuwvrij moeten maken; de
grotere vogels komen niet graag in dat
vogelhuisje, doch zullen het voer veel lie
ver van de grond af zoeken Alle etens
resten kunnen er ook voor gebruikt wor
den en tegenwoordig kan men in de
zaadhandei ook allerlei vogelzaden be
stellen; gemengde zaden en vooral zon-
nepitten zijn ze gek op. Een stukje kaas
kan men voor de koolmeesjes ophan
gen; pinda's kan men aan een draad
rijgen en zo kunt u hen helpen.
84. Bij de aankomst van de Kraak te
j.Niez was de stad wederom getooid met
bonte, vrolijke versieringen. Uit de stra-
j ten klonk vrolijke marsmuziek. Kappie,
I die op de brug stond, nam dat alles
glimlachend in zich op.
,,De koning is terug van zijn plezier
reis.." mompelde hij. ,,Dat denken die
landrotten tenminste: Niemand, behalve
wij hier op de Kraak, weet dat het ja
1 een studiereis is geweest I
..Een studiereis met niks dan ellende
en narigheid!" verbeterde de maat.
Kappie keek hem een ogenblik streng
en zwijgend aan.
i ..Ben je vergeten hoe dit avontuur
begon, jong?" vroeg hij toen.
De maat draaide zenuwachtig aan het
roer.
,,Het was net zo'n dag als nu.." ver
volgde Kappie. ,,De haven was versierd
en aan de kade lag een deksels mooi
I jacht.1"
,,Hou toch op!" riep de maat ge
kweld. ..Plaag me niet. zo!"
I ..Pas dan maar op, dat je deze keer
nergens tegen op vaart jong!" antwoord
de Kappie. „We hebben nu wel geleerd,
hoe gauw je je vrijheid kwijt bent, als
je in verkeerd vaarwater komt. Hoe zei
die kakelobbes van een Fricandelle dat
ook weer.
„De vrijheid is als een broos ei.."
herinnerde zich de maat. „En vrijheid
zonder protocol is een ei zonde!
schaal.
„Dat laatste geldt alleen voor konin-
'gen.l" meende Kappie.
NED. HERV. KERK
Beroepen te Burgh op Schouwen: F
Don te Nisse.
GEREFORMEERDE KERKEN
Ds. C. van der Woude te Leeuwar
den heeft de benoeming tot hoogleraar
aan de theologische hogeschool te Kam-
pen als opvolger van wijlen prof. G,
M. den Hartog. om onderwijs te geven
m het kerkrecht, aangenomen.
Beroepbaarstelling. De classis Gro-
ningen heeft praep. geëx. en beroepbaar
verklaard de heer E. C. Kim. kand. te
Groningen en F. Spoelstra. kand. te
Groningen.
GEREF. KERKEN (VRIJGEM.)
1 Aangenomen naar Ruinerwild-Koec-
kangen: J. van Bruggen, kand. te As
sen.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Preekconsent. De theologische stu
denten J. Otter, K. Enschede en J P
Versteeg te Amsterdam mogen voor
gaan in kerkdiensten.
GEREFORMEERDE GEMEENTEN
Beroepen te Apeldoorn: M. Blok te
Russen; te Leerdam: Chr. van Dam te
Rotterdam-Z: te Nunspeet: p. Honkoop
ie Yerseke: te Waardenburg C. Mole
naar te Leiden: te Nieuw-Beijerland:
A. tHonkoop te Goes.
BOND VAN VRIJE EV. GEM.
Aangenomen naar Gorinchem, tevens
predikant voor de B.Z.J. Moerland te
Wormerveer.
