Deel 3: hel wachten
is op de rechter....
KAPPIE en de KONINGSRUIL I
Dit ging vooraf:
Bonbons
Goede jongen
Duitsland reinigt
zijn binnenwaters
Verdrag van Benelux
spoedig in Kamer
Problemen
Vier arrestaties
na goudroof
1 Jack
Dunkley
Waar-maken
WEER EEN KANS
Kand. Lindeboom
deed intrede te
Wilhelminadorp
Maandag
25 januari I960
ZEEUvrscn dagblad
Pag. 1
Raoul MOET hangen
van Romeinse politie
VOOR een Romeinse rechtbank, waar de meest
bekwame juristen van Italië in deze dagen hun
vernuft slijpen om een oplossing te vinden voor
de moord op Maria Feranoli en zijdelings ook voor
die op Gemma Allegrini staat een jongeman, die de
voornaam Raoul heeft. Raoul wordt beschuldigd van
moord op Maria Feranoli. Langer dan een jaar beeft
de jongen in de cel gezeten, voordat hij voor zijn rech
ters werd gevoerd en de eindeloze dagen, weken en
maanden zijn voor de jongen, «lie zijn onschuld vol
houdt, een marteling geweest.
De eerste stap naar de beklaagdenbank zette hij on
bewust in de novembermaand van 1958. toen de
zenuwachtige bedrijfsleider van Giovanni Feranoli
tijdens een slopeml verhoor aan de politie verklaarde,
dat Giovanni Feranoli aan een jongeman, genaamd
Raoul opdracht had gegeven zijn vrouw Maria Feranoli
te vermoorden.
IJOND het midder
nachtelijk uur
van 10 op 11 sep
tember 1958 werd in
de woning Via Mo-
naci 21 te Rome de
49-jarige Maria Fe
ranoli, echtgenote
van een. met zake
lijke moeilijkheden
kampende aannemer,
door wurging om het
leven gebracht op
het moment, dat
haar man op het bij
kantoor van zijn be
drijf te Milaan ver
toefde. Personen, die
op het tijdstip van de
moord in de omge
ving waren, spraken
van een krachtig ge
bouwde, zelfbeivftste
jongeman met dik,
zwart haar. Twee
zonderlinge feiten
constateerde de po
litie op de plaats van
het misdrijf: Maria
Feranoli, aie als zeer
degelijk bekend
stond, had haar moor
denaar kennelijk
verwacht en ontvan
gen in zeer spaarza
me kledij: voorts
waren vrij kostbare
sieraden uit een ju
welenkistje verdwe
nen. maar een stapel
bankpapier, die zo
voor het grijpen lag,
was achter gelaten.
De politie kon geen
motief vinden. In de
nacht van 28 oktober
1958 werd de 47-
jarige Gemma Alle
grini onder dezelfde
omstandigheden ver
moord. Een her
nieuwd onderzoek
bracht de politie op
het spoor van een
wonderlijk afgeslo
ten levensverzeke
ring op de vermoor
de Maria Feranoli,
waardoor Giovanni
Feranoli uit zijn za
kelijke moeilijkhe
den kon komen. Sac-,
chi, bedrijfsleider
van Giovanni, beken
de na verhoren, dut
Giovanni een jonge
man, wiens voor
naam Raoul luidt,
opdracht tot de
moord had gegeven.
OMDAT de politie, slechts
over de voornaam en het
signalement van de ver
moedelijke moordenaar van
Maria Feranoli beschikte, stond
zij voor een bijna onmogelijke
taak. De naam Raoul komt in
Italië vrij veel voor en er zijn
in Rome en Milaan ongetwij
feld vele duizenden jongenian-
iièii te vinden, die naar deze
voornaam luisteren.
Een legertje rechercheurs
trok naar Milaan en begon
daar alle mensen te-ondervra-
gen, die ooit enig contact met
Giovanni hadden gehad. Da
genlang bleef het onderzoek
zonder resultaat, totdat op ze
kere morgen enkele recher
cheurs een bezoek brachten aan
de familie Inzolia. Terwijl de
politiemannen aan de heer des
huizes de gebruikelijke vraag
stelden en daarop een ontken
nend antwoord ontvingen,
mengde zich plotseling een
klein meisje, Donatella, in het
gesprek. Zij kende een „oom
Raoul", een vriend van de niet
aanwezige zoon van de heer
Inzolia. Op de vraag van de
rechercheurs, waar deze oom
Raoul woonde, kon het meisje
slechts een vage en onvolledige
aanduiding geven. Enkele mi
nuten later zat zij in de politie
auto. Ruim een uur kruiste de
wagen door een bepaalde wijk
van Milaan, totdat de auto zoe
kend de Via Tarquini Prisco
binnenreed. Enkele seconden
later wees het meisje het huis
van „oom Raoul" aan.
DONATELLA kreeg een doos
bonbons en werd naar huis ge
bracht. Vele ambtenaren kregen
het een kwartier lang druk. Toen
wist de politie, dat in het huis aan
de Via Tarquini Prisco de familie
Ghianni woondede enige zoon
heette Raoul. Alle onderzockings-
ambtenaren in Milaan werden naar
de wijk geroepen en voor de mid
dag verstreken was, beschikte de
politie over een groot aantal gege
vens, die echter verre van ongun
stig waren voor Raoul Ghianni en
zijn familie. Zowel buren als werk
gevers prezen de jongeman om zijn
ijver en humeur; de familie had een
uitstekende naam.
Tegen de avond kwam Raoul thuis
van zijn werk. De opsporingsambtena
ren zagen dat hij krachtig gebouwd
was. een zelfbewuste tred had en dat
golvend zwart haar zijn schedel bedek
te. Het net werd dichtgetrokken en
tot ontzetting van zijn familie en de
gehele buurt werd Raoul zonder ver
hoor gearresteerd en_ op transport ge
steld naar Rome. Bijna op hetzelfde
moment werd Giovanni Feranoli in het
huis Via Monaci 21 te Rome. waar zijn
vrouw twee maanden daarvoor was
vermoord, gevangengenomen op be
schuldiging opdracht te hebben gege
ven zijn vrouw le vermoorden.
Zelfs de meest onbevooroordeelde
toeschouwer is in de maanden, die
volgden tot de ontdekking gekomen,
dat het gedrag van de Romeinse poli
tie vanaf dit moment op zijn zachtst
gezegd ietwat merkwaardig is gewor
den.
DE POLITIE wees Raoul als de
schuldige aan op de volgende
gronden: De doodzenuwachtige Sacchi
had de naam Raoul genoemd en deze
Raoul, een van de duizenden in Mi
laan, beantwoordde aan het signale-
schreven. De publieke opinie, geschokt
door twee bijna identieke moorden,
ging aan de doeltreffendheid van het
politie-apparaat twijfelen. En ook po-
litie-autoriteiten hebben opdrachtge
vers aan wie zij verantwoording ver
schuldigd zijn.
Toen de Romeinse politie meende
de moordzaak-Feranoli „rond" te heb
ben, ging zij alle pogingen in het werk
stellen het onwaarschijnlijke waar te
maken.
Slechts van hieruit geredeneerd valt
de manier, waarop zij de alibi van
de jonge Ghianni ging aanvallen, te
verklaren.
De alibi van Raoul Ghianni, die
moest bewijzen, dat hij in de nacht
van 10 op 11 september tussen half
twaalf en twaalf uur onmogelijk in
Rome kon zijn geweest om de moord
te plegen, luidde als volgt:
Hij had op 10 september tot tien
voor zeven 's avonds op zijn fabriek
gewerkt. Een automatisch ponssys
teem bewees, dat Raoul tot dat tijd
stip in de fabriek was geweest. De
volgende morgen was hij om negen
uur in een bankgebouw van Milaan
bezig een elektrische machine te re
pareren. AI het personeel van de
bank, dat op 11 september om ne
gen uur in het gebouw aanwezig
was geweest, getuigde zonder uitzon
dering, dat Raoul daar op dat tijd
stip aan het werk was geweest.
Volgende week:
Politie heeft
maar één getuige
20
Een taaie zwarte massa, die men
bij de lijkschouwing in Sir Harry's
maag aantrof, werd nooit geanaly
seerd. Alle getuigen waren aanwezig:
Charles Hubbard. Dulcibel Effie Hen-
neage, Harold Christie, Georges de j
Visdelou. Betty Roberts, Jean Ains-
lie, Dorothy Clark en bediende. De
Marigny werd apart genomen en ver-
der door Melchen m de slaapkamer i
van de vermoorde ondervraagd.
Naast hem stond een glas water i
en De Marigny dronk er uit zonder i
hier verder bij na te denken. Gedach- i
teloos nam hij een Lucky Strike
uit een pakje, dal binnen zijn bereik j
was gelegd. Het onderzoek werd na
de lunch voortgezet.
Ook de hertog van Windsor kwam
zich van de situatie op de hoogte stel
len.
Toen hij voorbij kwam, stond ie
dereen op en De Marigny merkte
hoe de hertog hem lang aankeek.
Een gevoel van vrees, dat hij nooit
had gekend, kwam over hem.
Zijn angst was gerechtvaardigd.
Om 6 uur die avond werd hij weer
geroepen. Ditmaal stelde men hem
officieël in staat van beschuldiging,
en hij werd gearresteerd onder ver
denking de moord op Sir Harry
Oakes te hebben gepleegd.
Toen men hem vroeg of hij nog iets
wilde regelen, zei hij: ..Ik had graag
dat U zich in verbinding stelde met
mijn advocaat".
,.Wie is dat"?
„Alfred Adderle", zei De Marig
ny.
Dit werd hem beloofd. Even later
bracht men hem onder politiebewa
king naar de gevangenis van Nas
sau. De deur van cel 2 sloeg achter
de verdachte in het slot
HOOFDSTUK 10
De Marigny zette zich in zijn ge
vangeniscel neer op een ruwe houten
bank, die in de hoek stond en schud
de het hoofd. De waarheid was dit
maal erger dan zijn naarste dromen.
De nacht viel.
Een flauw licht gluurde door de
tralies naar binnen. In de verte
klonk het geluid van een klagende
calypso in een zwijgende wereld,
zang die ongetwijfeld moest komen
uit een neger-nachtclub niet ver van
de gevangenis.
De Marigny trachtte zich te herin
neren, welke. Eigenaardig was
daar een nachtclub? Volgens hem, die
meende alle gelegenheden in Nas
sau te kennen, niet, en tóch Op
de een of andere manier scheen dit
alles hem van het grootste belang.
Belangrijker dan al het andere
m
De gedachte hield hem gevangen:
„Waar kwam dit gezang vandaan?"
„Waar?" Ze hield hem bezig,' weken
en maanden daarna.
Nancy Oakes vertrok onmiddellijk
uit Bennington Vermont naar Bar
Harbor toen zij het vreselijke nieuws
hoorde. Zij trof daar haar moeder in
een staat van volslagen wanhoop.
Samen wachtten zij op het stoffe
lijk overschot van Sir Harry, dat per
vliegtuig naar Bar Harbor zou wor
den vervoerd. Maar zelfs nu gebeur
den er vreemde dingen: Foto's van
het lijk werden gestolen en het vlieg
tuig werd telegrafisch verzocht naar
Nassau terug te keren. Men bracht
de kist naar het ziekenhuis in Nas
sau. haalde het lichaam er uit, waar
na nieuwe foto's werden gemaakt.
Intussen had dokter Ulrich Ober-
wath van het ziekenhuis der Baha
ma's armen, handen en baard van
De Marigny onderzocht, zonder iets
te vinden dat leek op verbrand of
geschroeid haar.
Sir Harry Oakes werd in Dover-
Foxcroft begraven.
De hertog van Windsor werd verte
genwoordigd door majoor George
Wood.
Twee mannen wachtten, bloots
hoofds. buiten het huis. Het waren
Melchen en Barker. Zij groetten
majoor Wood, toen deze hen nader
de.
„We hebben die De Marigny al bij
na op de electrische stoel", fluister
de Melchen.
Inmiddels verwezenlijkte Barker
een plan dat in feite even afschuwe
lijk was, als de moord op Sir Har
ry Oakes. Na de begrafenis was la
dy Oakes uitgeput op haar bed neer
gevallen. Haar kamer stroomde vol
met familieleden en bekenden, die
zich in een kring om haar heen
schaarden.
Daar waren, afgezien van Melchen
en Barker, dr. EUis, zwager van Sir
Harry (tweede echtgenoot van Jen
ny Oakes-Babson), majoor Wood,
Walter Foskett en vele anderen, die
straks in de rechtszaal als getuigen
zouden moeten optreden. Toen stond
Barker op.
Hij leek wel een beetje op een zeer
gewichtige en vooral wrekende rech
ter. Zijn woorden vielen rauw in een
doodse stilte. In korte zinnen gaf hij
zijn visie op de moord van de zo
juist ter aarde bestelde.
Hij vertelde aan de zwijgend luis
terende aanwezigen, dat De Marigny
uit de garage in Westbourne een
stok met een scherpe punt zou heb
ben genomen, waarmee hij de kamer
van sir Harry was binnengeslopen.
Er waren harde woorden gevallen en
De Marigny had toen meedogenloos
toegeslagen. (Barker demonstreerde
hierbij met gebaren hóe het precies
gebeurd was
Het was doodstil in de kamer, al
leen het schreien van lady Oakes
werd gehoord. Hier luisterden men
sen, waarvan niemand behalve dan
misschien George Wood zich kon
voorstellen hoe men zó maar, in koe
len bloede, iemand kon vermoorden..
Het afgrijzen stond op ieders ge
zicht te lezen.
Barker ging meedogenloos verder:
„Sir Harry was nog niet dood. Zijn
bloed spatte tegen de muur toen hij
wanhopig trachtte zijn revolver te
pakken.
De moordenaar sloeg opnieuw en
weer en weer
Toen besproeide hij het bed met
benzine en stak het in brand.
Hij smeet Sir Harry op het bed.
De vlammen maakten de doodstrijd
van de stervende nog vreselijker
Sir Harry stierf een ellendige
dood."
Barker zweeg even en vervolgde
toen-plechtig: „In dezelfde kamer
waar de moord plaats vond, ontdekte
ik vingerafdrukken van De Marig
ny".
(Wordt vervolgd)
I)it is Frank Arnaude befaamde
auteur van deze serie artikelen over
de mysterieuze moorden van hel
Rome van 1958, welke serie vandaag
wordt besloten.
ment van de vermoedelijke moorde
naar van Maria Feranoli.
Zij schonk geen aandacht aan het
feit, dat het karakter van Raoul
Ghianni tegengesteld was aan dat van
een moordenaar en zeker aan dat van
een man, die zich voor geld laat om
kopen een moord te plegen. Raoul
Ghianni stond bekend als een goede,
werkzame jongen, die een bijna week
gemoed had en onpasselijk werd als
hij bloed zag. Daarbij kwam, dat de
jongeman over alibi's beschikte, die
het praktisch onmogelijk maakten,
dat hij de moord had gepleegd.
Twee dagen na de arrestatie had de
politie de beschikking over de volgen
de gegevens:
Het meisje Reana, dat met haar
vriend in de portiek van Via Monaci
21 had gestaan, toen de moord werd
gepleegd, herkende in Raoul Ghianni
de jongeman, die zij van de trap had
zien komen.
De jonge monteur, die op het tijd
stip van de moord in de Via Monaci
op zijn vriend had gewacht, verklaar
de ten stelligste, dat Raoul Ghianni
niet de man was. die hij uit de Fiat-
1100 had zien stappen.
De verklaring van Sacchi werd door
Giovanni Feranoli als verzinsel be-
bestempeld.
Eigen nieuwsdienst
HAMBURG. Eindelijk zijn de eer
ste beslissende stappen ondernomen te
gen de verontreiniging van de Duitse
binnenwateren. Nadat er reeds jaren
over was gediscussieerd, heeft tenslot
te de Bondsdag het desbetreffende wets
ontwerp goedgekeurd waardoor de re
gering het recht zal krijgen de afvoer
van bepaalde stoffen in binnenwater ge
heel of gedeeltelijk te verbieden.
De toestand van de Duitse kanalen
en rivieren heeft inmiddels een der
mate hoge graad van verontreiniging
gekregen, dat de drinkwatervoorzie
ning voor grote gebieden van Duitsland
in ernstig gevaar is gekomen. Aange
zien echter verscheidene federale lan
den een dergelijke bevoegdheid van de
centrale regering destijds bestreden,
en een daartoe uitgelokte rechterlijke
uitspraak hierover nog hangende is zal
nog moeten worden afgewacht of bij
I de uitvoering nog verdere vertraging
|zal optreden.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG. Minister De Pous ver
wacht, dat na de regeringsconferentie
van de landen van Benelux op 6 fe
bruari gewijd aan de landbouwvraag
stukken het verdrag van Benelux in
het parlement kan worden' behandeld.
In zijn memorie van antwoord aan de
Eerste Kamer merkt hij op, dat de re
gering aan een spoedige ratificatie van
het verdrag het grootst mogelijke ge
wicht hecht.
Het zal de belemmering wegnemen
voor het sluiten van een handelsverdrag
met de Sovjetunie en in het algemeen
zal de eenheid van optreden van Benelux
in de toekomst van groot belang zijn.
TAE POLITIE tobde met nog enke-
■*-' le andere problemen. Tot dan
toe had men als vaststaand aangeno
men, dat de moord op Maria Ferano
li en Gemma Allegrini door dezelfde
man waren gepleegd en dat de man,
die zondags voor de moord op Maria
Feranoli tevergeefs had gepoogd haar
flat binnen te dringen, haar moorde
naar was geworden.
Raoul Ghianni kon echter onomstote
lijk bewijzen, dat hij op die bewuste
zondag en in de nacht van 28 oktober
onmogelijk in Rome kon zijn geweest.
Hij had ook een sluitend alibi voor
de nacht van 10 op 11 september.
De politie liet toen haar veronder
stelling'. dat beide moorden door één
man zouden zijn gepleegd, schieten en
Va<u onze Amsterdamse redactie
AMSTERDAM De Amsterdamse re-
chen'ie heeft gisteren vier „kooplieden"
gearresteerd, die ervan worden verdacht
de hand te hebben gehad in de diefstal
van de auto met 60.000 gulden aan goud-
monsters dinsdagavond op de Jacob van
Lennepkade te Amsterdam.
Een routine-onderzoek, waarbij alle
mogelijke verdachte figuren op de korrel
zijn genomen, leidde de recherche ten
slotte naar de 31-jarige koopman A. D.
J., een bewoner van de Van Lennep-
buurt. Bij hem en bij -drie vail zijn kor
nuiten. de 22-jarige G. W„ de 44-jarige
M. P. en de 37-jarige B. V. R„ deed men
in de nacht van zaterdag op zondag een I
inval.
Vrijwel al het gestolen-e werd in de
woningen van de arrestanten aangetrof
fen. Sommige gouden ringen waren reeds
van hun edelstenen ontdaan.
Gisteren waren de eerste verhoren van
de verdachten nog niet voltooid. Er zijn
aanwijzingen dat de 31-jarige J. een,
oude bekende van de politie de roof
van de auto heeft opgezet. De gangen
van de bestolen vertegenwoordiger moe-1
afgelegd"-
ljLIMIIIIt>l|IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIHIIIIIII!IIIIIIIIIIIIIIMllllllllllllllllllllllllimillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllMlllllllllllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllMIHIiyi
hield ook niet meer vast aan haar ten entée töd zorgvuldig zijn
mening, dat de man die zondags voor nnrC!C!,r a tv t W;A inm
de moord een poging had gedaan dei CHtoSMAiN W AA Lr J
flat binnen te dringen, de moordenaar
moest zijn.
Een waardig rechtsbegrip van het
oude Rome luidt: In dubio pro reo
in geval van twijfel geldt deze
twijfel ten gunste van de verdachte.
MEN KAN het de Romeinse politie
niet al te kwalijk nemen, dat zij
dit beginsel in het onderzoek niet tot
toepassing bracht. Maandenlang had-
SAN FRANCISCO (AFPi - Elf en
een hall' jaar in de dodencel zitten is
een buitengewoon wrede straf, die een
inbreuk betekent op de grondwet. Het
veertiende amendement op deze grond
wet verbiedt buitengewoon wrede straf
fen.
Aldus luidt het argument waarmee ge
probeerd wordt de terechtstelling van
de ter dood veroordeelde Amerikaanse
misdadiger Caryl Chessman, op 19 fe-
den kranten onvriendelijke dingen ge- bruari te voorkomen.
79. Langzamerhand drong het tot de
eilandbewoners door. dat Libertien niet
van plan was om bij hen terug te ke
ren. De prauw met de vorst was nog
slechts als een stipje zichtbaar, dat bijna
de plek genaderd was, waar de Kraak
voor anker lag.
„Mwoegbibi togo..!" riep zijn volk ont
steld. „Opperhoofd keert niet terug! Wij
hebben hem wel zeer erg bang gemaakt
Dit is een vlucht!"
En de wilden begonnen luid te klagen.
„Nu hadden wij een opperhoofd, sneller
dan Grote Trom „Hij liep sneller
dan de wind Waait....!" „Geen haai
kon zijn prauw bijhouden
merspijt! Jammerspijt... nu zijn wij hem
kwijt!"
Van deze en andere uitroepen maak
ten zij een treurige lofzang, die door de
wind over het water werd meegevoerd.
Libertien, die juist bij de Kraak was
l'aangekomen, voelde een rilling langs
zijn rug lopen.
„Hoor nu eens" dacht hij. „Zij zijn
vast weer bezig met een van hun ruwe
volksgebruiken! En van dat volk ben
ik nu een tijdlang koning geweest...Brrr
Had ik mij maar aan het protocol ge
houden"!
Hij wiste zich het zweet van het ge
laat en hees zich aan boord. Niet veel
later bereikten cok de anderen het vei
lig schip.
WILHELMINADORP. Met een
preek over Openbaring 5 vers 5 heeft
Kandidaat H. Lindeboom van Delft zon
dagmiddag zijn intrede gedaan in de
Ned. Herv. Kerk te Wilhelminadorp.
In de morgendienst werd hij bevestigd
door Prof. Dr. W. H. Beekenkamp uit
Delft.
Na de preek werd de nieuwe predi
kant toegesproken door ds. F. M. Nijs-
sen uit Goes, namens de Ring en na
mens de kerkeraad van de Ned. Herv.
Gemeente te Goes (ds. Lindeboom zal
twee dagen per week in Goes gaan ar
beiden), door burgemeester P. j. Evers
namens het gemeentebestuur en door ou
derling C. Burger namens kerkeraad,
kerkvoogdij en gemeente.
Na afloop van deze dienst werd nog
een bijeenkomst gehouden in het Wilhel-
mmahuis. Tijdens deze bijeenkomst
werd o.m. het woord gevoerd door de
vorige predikant, ds. Ph. Cornelder,
thans predikant te Rotterdam en door
de heer A. Hoboken, die namens de Kon.
Maatschappij „De Wilhelminapolder"
ds. Lindeboom het gedenkboek van de
maatschappij aanbood.
