SPELEN OP HET NIPPERTJE
Beppie Nooy: acteur, die
wegliep, was mijn man
KAPPIE en de KONINGSRUIL
Uit de kerken
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
iiin i ui in
vood!
Geen moeilijkheden met gezelschap
IETS VERANDERD?
PRIVÉ
j FLITS
j GORDON
in het
heelal
Dan Barry
Ëüijiiiiiiiiimiiiiiiiiniiil
I OOM
BAZURKA
en
JAMPIE
W. Lohman
1 ARSÈNE
1 LUPIN
door
JACQUES
BLONDEAU
i DE
1 TINTELS
Jack v
Dunkley
Amsterdams Volkstoneel
toneel voor het volk
DOEK OP
Studie over besteding-
van vrije tijd
\Torige week heeft het Amsterdamse Volks-
V toneel moeilijkheden gehad in Weesp.
Een acteur liep weg en het stuk dat gespeeld
moest worden, Rooie Sien, ging niet door.
Het was niet duidelijk waarom dit allemaal
gebeurde. Een onzer redacteuren is het Am
sterdamse Volkstoneel achterna gereisd en
heeft met de directrice gesproken. Beppie
Nooy heeft openhartig verteld waar de
moeilijkheden lagen. Onze redacteur was
tevens in de gelegenheid te zien hoe het
Amsterdamse Volkstoneel werkt.
Lezing met kleurendia's
Zelf aan de slag
Zaterdag 23 januari 1960
32 /DAAS. S)MNËNx;OMeHDeN
1 T065TEU-ENOOOR.D6
/SKORPI'S ONTDEKTZOUDEH WOR-
f OEN HEEFT MIJN PLANEÉTBOOW-
PLANNËN VOOREEN MATERIE'
ZÊNDEff GEZONDEN.IKHÊB Tl
V HIER eeMDEMONSTRA-
VJIE.- MODEL,HEREN...-,/
DERUIMTEVeR-
DEDIGING5RAAD
VANDEAARDE....
ELLTA RAPPO RTEERT.
r WAAN
ZINNIG)
ON<3E-
t-UK.'
ZE IS
POOP
ZE IS;
Het Amsterdams Volks
toneel In de rolbezet
ting: voor Rooie Sien:
I. Wim van Holten, 2.
Marty Hinrichs, 3. Bep-
pie Nooy, 4. Frits En
gels, 5. Piet Beukman,
6. Mevrouw B. Nooy
sr. 7. Ed Bauer, 8. Alex
Faassen, 9. Jopie Kor-
da, 10. Johan Sirag,
II. Nettie Kramer, 12.
André van Dijk.
AMSTERDAM Beppie Nooy, de
directrice van het Amsterdams Volks
toneel legt privé alles af wat haar
aan Rooie Sien zou herinneren, be
halve het haar. Met haar hese stem,
zwerft zij enthousiast door de vier
jaren waarin zij de zakelijke leiding
voor haar vader Jan Nooy overnam
en het Amsterdams Volkstoneel tot
een goed gehumeurde groep smeed
de.
Het is ongelooflijk, we weten soms
niet wat we aanmoeten met de reacties
van het publiek. Het schijnt dat we hen
midden in d'r hartje pikken. We spelen
een gewoon stuk, dat iedereen begrijpt.
Met een lach en een traan, als het
maar lekker huilen is, vooral niet
wrang.
Beppie, meid, zeiden vrienden, ga niet
naar Heerenveen, dat wordt niets. Ik
ben er acht keer uitverkocht geweest!
Ik wist dat de mensen daar dezelfde
gevoelens hebben als in het zuiden, mis
schien wat minder fanatiek, maar dat
mag.
Spree, Heijermans en anderen schre
ven op het publiek. Rooie Sien dateert
van vijftig jaar geleden. Is er iets ver
anderd, zegt Mevrouw Nooy bladerend
in de laatste berichten over de walle
tjes. Dat moet ik hebben. Het publiek
moet geen al te grote sprong maken in
de tijd.
De Voddenrapers van Parijs (1843)
is me teveel melo. Stelt u zich voor,
een jonge baron werpt beurs op tafel
en zegt: ik stel u schadeloos tegen arm
naaistertje met bevlekte eer).
Ik wil geen „Omzien in wrok" maar
wel Rooie Sien. Toen ik het in ons bus
je onderweg voorstelde, voelden de
mensen er niet voor.
Te oud vonden zij. Ik dacht van niet
en stelde voor het veertien dagen te re
peteren en dan opnieuw krijtgsraad te
houden. U ziet het, het gaat en ieder
een heeft er plezier in.
Met het echte Jordaans heb ik wel
moeite gehad. Het mag niet te overda
dig worden gesproken. Het publiek
merkt het direct en dan is de sfeer
van de werkelijkheid weg.
Wat dat in Weesp was? Bert Silves
ter is mijn man. Wij hadden privé-
moeilijkheden en hij liep weg. Nee,
geen geldkwestie met het gezelschap. Ik
heb nooit op zogenaamde partage laten
spelen want dan wil iedereen meedoen
in de leiding. Mijn mensen neöben van
drie tot zeshonderd gulden en worden
geëngageerd voor een reeks voorstel
lingen.
Ik hoop maar dat het lukt met die
subsidieaanvrage. Geld heeft me nooit
veel geïnteresseerd, maar wel mijn to
neel. Ik heb een paar plaatjes van stuk
ken op het. oog, die we kunnen spe
len. Maar ik wil de kwaliteit van de
voorstellingen verbeteren en daar is
geen geld voor.
Hjllllllllllllllllllllllllllll
EE door
jUlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
1 door
liiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiinniiiii
linnniiiiiiiiiniiiiininiMiiiti
DE NATUUR IN EN OM UW HUIS
pa
ACONSKELK VER
VEEL WATER
De aronskelk groeit nu prima en hoe
beter de groei des temeer bladeren zul
len zich vormen en zonder blad geen
bloemen De bloemstengels ontwikke
len zich uit de bladscheden en men
moet dus een sterke- groei in de hand
zien te werken en dat kan men be
reiken door de plant regelmatig tc be
mesten: elke week moet ze beslist een
beetje opgeloste kamerplantenkunst-
mest hebben. De aronskelk heeft ook
behoefte aan veel water en dagelijks
zal men z»ker moeten gieten- geef ech
ter lauw water; het water zo uit de
kraan is veel te koud.
De tere en kostbare seringen verlan
gen een goede verzorging; dat bent u
tegenover de bloemen verplicht, doch
ook tegenover de milde gevers De
houtige stengels nemen het watei niet
zo gemakkelijk op en dus zal nen
met een scherp mesje de st^nge van
onderen een bet ie open moeter splij
ten. Bovendien zal men chrysal in het
water moeten oplossen; per liter water
hebt u één pakje nodig De levuisduur
van uw kostelijke bloemen wordt er ze
ker enkele dagen door verlengd.
H Vrij naar
Maurice Leblane
iiiiiiiuuuuuiiiiinuiuoiumiiiif
-~A
S
1 **00f
C..H!) HGÈFT\
BK VAST EËr-füEHeiMj
D MAG 1
WILJE VADER.
NIET MET ONS
CKICKETeNT'
wil. niet
WEET IK
JE VADER
IS IN Z'N
is daar
KAS
ALTIJD
NIEMAND
ERIN
GISTEREN PRO- KREEG JE Ze-
BEERDE IK El? I KER REUZE
BINNEN TE ICO- OP-JE KOP
MEN, MAAR HU L
GREEP MG.. EN ZeilI
ÏHET TEGEN MAMM'Ej f
WELNEE,ZE HAD
MS GEZEGD, DAT
IK MAAI? EENS 1
MOEST GAAN K'JkENj
ipiiiiBiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirmiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiHiniiiiiiiwiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiNiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH
78. Wanneer het om zijn vrijheid ging,
stond Libertien III voor niets! Niet al
leen bereikte hij als eerste het strand
waar de boten lagen hij toonde zich
tevens een kampioen in het prauw-ped
delenKappie en de anderen moesten
nog van wal steken, toen hij reeds hal
verwege het strand en de Kraak was!
„Wat jammer dat de Fricandelle niet
hier is," hijgde de vorst. „Hij zou de
wilden op het verkeerde van hun han
delwijze hebben kunnen wijzen. Puf, pull
Acn en nou ben ik een vorst in ball'ag-
schap....oef-oef! Maar wat wil je, als
het volk naar de macht grijpt?"
Zoals reeds gezegd, vergiste Liber
tien zich in dit laatste. De inboorlingen
hadden de achtervolging al lang ge
staakt en stonden niet-begrijpend op het
strand bijeen.
„Waarom achtervolgen wij opper
hoofd?" zo vroegen zij zich al ,Wie
heeft gezegd, dat blank opperhootd niet
de eerste de beste is? Hij loopt harder
dan één van ons en zie hem nu eens
peddelen..!"
Zelfs de medicijnman stak zijn be
wondering voor Libertiens prestaties
niet onder stoelen of banken.
„Waarlijk, deze blanke is snelle! dan
de wind.." sprak bij. „Het is wijs van
hem om ons zijn grote spierkrachi te
tonen. Wanneer hij straks weerkeert zul
len wij hem eerbewijzen brengen!"
Doch Libertien keerde niet terug en
Kappie en zijn mannen evenmin...
NED. HERV. KERK
Beroepen te Westzaan-Assendelft: G.
Prast, vic. te Amsterdam-Watergraafs-
meer.
Aangenomen naar Oudeschoot: W.
van der Wolk, vic. te Zeist; het beroep
van de generale synode tot predikant
voor buitengewone werkzaamheden
(geestelijk verzorger van de collectief
gehuisvesten in de vier noordelijke pro
vincies): S. v. d. Linde, voorheen pre
dikant in Indonesië, wonend te Deven
ter.
GEREFORMEERDE KERKEN
Aan de Joh. Calvijnacademie te Kam
pen slaagde voor het doet. examen theo
logie; dr. H. Baarlink, miss. pred. të
Hilversum; voor het kand. examen
slaagde D. E. Firet te Bergambacht en
voor het prop. examen slaagden R. J.-
Dijkema te Hattem, D. H. Elderman
te Midwolda en A. J. van Nijen te Em-
men.
CHRIST. GEREF. KERKEN
Beroepen te Eemdtjk; P. op den Vel
de te Hilversum.
ALKMAAR 't Wordt niks,
zegt de toneelknecht bedrukt om
acht uur. Zo spelen we om half
negen nog niet. De affiches van
het Amsterdams Volkstoneel
hangen treurig en nat tegen Alk-
maars schouwburg Het Gulden
Vlies en de contouren van Rooie
Si-en schijnen in het flakkerig
licht te bewegen. De zaal is bijna
volgelopen.
Ik verzeker u, zegt de direc
teur, als dat gevalletje in Weesp
niet was gebeurd, zouden we voor
de achtste maal uitverkocht zijn
geweest. Er durven nu veel meer
mensen van buitenaf niet te ko
men. Nee, het gezelschap is nog
niet binnen. Dat zal wel door het
slechte weer komen.er is al uit
Breda opgebeld dat zij op weg
zijn.
Opzij van het gebouw is intussen een
busje met caravan op kcrusevoeten ko
men aanrijden. In hoog tempo gaat nu
ieder doen wat hij moet doen om de
voorstelling binnen een kwartier te kun
nen beginnen.
De pianist zet achter de coulissen een
vrolijk deuntje in en stoort zich niet aan
de gordijnen die hem in de hals krie
belen. De voorstelling!
Vliegensvlug worden de summiere de
corstukken door de leden van het ge
zelschap neergezet. Dat kabinetje wil
niet. Er zijn twee pootjes gebroken.
De spiegel wil niet, de deur moet toch
open en dicht kunnen, vaasjes zijn zoek
of wiebelen omlaag, een stuk decorlin
nen prikt zich onbeschaamd door de
hoek van hetzelfde kabinet.
Hamergeklop mengt zich nu met de
rustige aanwijzingen van Beppie Nooy
en met het pianospel dat steeds sneller
de opwekkingen uitdeelt. Tien over
acht. Als het publiek maar niet aan
Weesp zit te denken, halen we het, is
op ieders gezicht te lezen.
Ze halen het. Om kwart .over acht
klinkt de gong voor de tweehonderdste
voorstelling. Om kwart voor acht joeg
het busje met gezelschap en decor nog
over donkere wegen voor zover de ha
gelbuien het toelieten. Om kwart over
acht rolt de hese lach van de Jordaan
se Rooie Sien het zaaltje binnen. Bep
pie Nooy en de haren hebben het pu
bliek in de greep en zullen het niet
meer loslaten.
Het publiek, zo op het oog midden
standers, doet zelfs geen enkele poging
om zich eruit te bevrijden. Integen
deel, het nestelt zich in de armen van
het Amsterdams Volkstoneel, snikt
waarlijk op het juiste moment en
schreeuwt ook wel „vuilak" tegen be
lagers van Siens toch al wankele
eerbaarheid.
Voor dit enig Nederlands gezelschap
hebben zich enkele prominenten uit li
teraire, financiële en schouwburgkrin
gen verzameld om overheidssubsidie te
krijgen. De laatste hand wordt gelegd
aan de stichtingsacte.
Zes jaar geleden ontbond Ben Groe-
neveld zijn gesubsidieerd Nederlands
Volkstoneel. Vier jaar werkt nu Beppie
Nooy zonder steun maar met hoofd,
hart, handen, voeten en veel feeling om
haar toneel te kunnen brengen waar het
wordt gevraagd. Maar er is geld nodig
voor betere voorstellingen, een groter
repertoire voor uitbreiding van het ge
zelschap.
De Jantjes zijn door bezetting en de
cor te duur voor de provincie, maar trok
in Amsterdam drie maanden een uit
verkocht De la Mar-theater.
Met subsidie zou een stuk traditio
neel volkstoneel dat ondanks een lich
te bloedarmoede springlevend blijkt te
zijn, een comfortabeler toekomst tege
moet kunnen gaan, vooral comforta
beler, want spelen blijven Beppie
Nooy en haar toegewijde troep. Al
moesten zij eerst het onkruid tussen de
toneelplanken weghalen. Zoals het
oude komediantendom nooit vreemd
is geweest.
DEN HAAG. Door een interdeparte
mentale commissie is een voorbereidende
studie gemaakt over het vraagstuk van
de vrijetijdsbesteding.
Ook de daarmee samengaande econo
mische aspecten zijn er in verwerkt. De
studie is verricht omdat de regering door
de aan de hand zijnde arbeidsverkorting
op den duur ingrijpende veranderingen
verwacht in het levenspatroon van de be
volking.
19
Fred de Marigny reed naar West-
bourne waar zich een grote menigte
had verzameld. „Wie zijn dat
vroeg hij aan Christie, terwijl hij
naar Melchen en Barker wees, die
plechtstatig, gevolgd door een groep
Bahamese politieagenten, door de
tuinen liepen.
„Ze zijn hier op speciaal verzoek
van de hertog", legde de ander hem
uit.
Christie werd ondervraagd en
toen werd gekeken of hij brand- of
schroeiwonden op gezicht en handen
had. Men kon niets vinden.
Die nacht werd Alfred de Marigny
opgebeld door kolonel Erskine-Lin-
dop, hoofd van de politie van de
Bahama-eilanden die hem verzocht
naar Westbourne te komen. De Ma
rigny gaf aan dit verzoek onmiddel
lijk gevolg en stond weldra voor een
indrukwekkende bijeenkomst van po
litie- en andere autoriteiten.
Hij zag onder hen Eric Hallinan,
majoor Pemberton van de Bahamese
politie en natuurlijk Melchen en Bar
ker.
De Marigny werd gevraagd nauw
keurig mede te delen, wat hij de vo
rige nacht had gedaan. Hij vertelde
van de cocktailparty, die hij thuis
had gegeven en schrok even toen hij
in zijn verhaal kwam aan het mo
ment, waarop hij de twee vrouwen
van de RCAF-officieren, achter West
bourne langs, naar huis had ge
bracht. Hij overdacht, dat hij alleen
over dezelfde route was teruggere
den en op een tijdstip waarop de
moord kon hebben plaats gevonden.
De detectives keken elkaar aan.
Vervolgens verzochten zij De Ma
rigny zijn handen en armen te laten
zien, voor eventuele brand- of schroei
wonden. Eerst werd hij door Mel
chen, die een vergrootglas hanteerde,
onderzocht, daarna door Barker.
Beiden deden opgewonden.
„Kijkt u eens." Ze gaven het
vergrootglas aan Erskine-Lindop die
er op zijn beurt scherp door heen
tuurde.
Melchen keek triomfantelijk naar
De Marigny. „Er zitten verbrande
haren op Uw handen en Uw armen
De Marigny", zei hij en uw baard
is geschroeid. Heeft U er bezwaar
tegen, dat wij met U mee naar Uw
huis gaan om daar een onderzoek in
te stellen?"
„Volstrekt niet", zei De Marigny,
die moeite had zich te beheersen en
niet in woede uit te barsten.
Op de Victoria Avenue onderzocht
Barker het huis en vroeg toen aan
De Marigny of deze hem het over
hemd kon tonen, dat hij de vorige
nacht had gedragen.
De Marigny zocht overal, haalde de
wasmand er zelfs bij, maar vond al
leen overhemden van Georges. „Ik
weet niet wat de dienstmeisjes er
mee gedaan Lebben", zei hij onge
duldig tegen Barker. „Ik let trouwens
nooit op zulke dingen".
Barker vroeg hem toen het pak te
halen, dat De Marigny de vorige
nacht had gedragen en deze keer kon
Freddie het gevraagde tbnen. Bar
ker merkte echter iets: „Dit pak is
vandaag geperst", zei hij achterdoch
tig.
De Marigny, die bezorgd begon te
worden, snauwde terug: ,,U weet
kennelijk niet hoe men hier in Nas
sau leeft. Mijn kleren worden altijd
de volgende morgen door de butler
geperst."
„Hum".
De detectives vertrokken, maar in
specteur John Douglas, van de Baha
mese politie, vriend van De Marig
ny, kreeg bevel die nacht in het huis
te blijven en de gedragingen van De
Mar'jny na te gaan.
Journalisten, die uit New York en
Miami op New Providence waren
aangekomen, vroegen zich na korte
tijd af. wanneer nu de Amerikaanse
recherche of Scotland Yard zou ko
men, om het werk van Melchen en
Barker over te nemen. Ze waren,
bijna zonder uitzondering verbluft,
toen zij bemerkten, dat dit tweetal
de zaak in handen zou houden.
Maar ze moesten toegeven dat het
nette kerels waren.
Het tweetal had het vertrouwen
van de hertog gewonnen en nu sinds
kort, vonden zij ook Eric Hallinan,
die algemeen als een hoogstaand
mens stond aangeschreven, aan hun
zijde. Hallinan wees de journalisten
erop, dat de detectives hun volledige
„uitrusting" uit Miami hadden mee
genomen en dat het Bahamese gou
vernement hun aanwezigheid op ho
ge prijs stelde.
Het was wel een beetje anders!
Barker bv. had vergeten een ca
mera voor het fotograferen van vin
gerafdrukken mee te brengen en ver
trouwde erop, dat hij deze wel op het
eiland van de Bahamese politie zou
kunnen lenen.
Hallinan wist dit niet en Barker
vond het niet nodig hem hierover in
te lichten.
Hallinan was trouwens helemaal
geen expert in vingerafdrukken en
het materiaal dat de detectives had
den meegebracht, overtuigde hem
er volledig van, dat Barker bij uit
stek deskundig was.
Elke leek zou tot een dergelijke con
clusie zijn gekomen! Maar verslag
gevers die meer thuis waren in
moordzaken dan het gouvernement
van de Bahama-eilanden, zagen dit al
les met ontzetting aan.
„Deze twee dikhoofden kunnen dit
niet behandelen", zei Jimmy Kilgal-
len van de International News Ser
vice, maar Barker en Melchen ge
lukte het, op hun beurt, om vele min
der geroutineerde verslaggevers op
hun hand te krijgen.
Jimmy Kilgallen was overigens
niet de enige bekende verslaggever
die naar Nassau was gekomen. Men
trof er verder aan: Ruth Reynolds
van de New York Daily News en
Jeanne Bellamy van de Miami He
rald, Helen Worden van de New York
World Telegram, John McDermott
van United Press en vele anderen. Er-
Ie Stanley Gardner was onderweg
met drie secretaressen om het ver
haal voor de „Hearst Press" te
schrijven.
Op de ochtend van de 9e juni beslis
te Barker dat de lucht nu droog ge
noeg was om een onderzoek in te
stellen en het werk nam een aan
vang.
(Wordt vervolgd)
Uw sa,.i taza ea zal naast de bloem
knopjes kleine, groene scheutjes vor
men de bloemist noemt hen diefjes en
da zijn he: .nderdaad ook: ze trekken
ai het voedsel wa' voor de bloemknop-
per ->est i1 is iot zich en daardou
verkleuren en verdrogen ze en komen
de bluemei) au niet uit Die diefjes zal
men dus met eer schaartje moeten
wegknippen: de bloemknoppen groeien
dan vee) sn- lier door. Uw azalea moet
ook elke week bemest worden- de L"-
kende kamerp.antenkunstmest kunt u
voor dit doel wel gebruiken.
BROUWERSHAVEN De heer M. H.
bij de Vaate te Zierikzee hield dezer
dagen een zeer interessante lezing met
kleurendia's over zijn bezoek aan de
Zweedse provincie Varmland en de
hoofdstad van dit land?-t.w. Stockholm.
De kleurendia's waren schitterend.
Het reisverhaal werd vol aandacht
door de aanwezigen gevolgd, getuige de
intense stilte tijdens de causerie.
De presidente (van de afd. Brouwers
haven van de Ned. Bond van Platte
landsvrouwen), mevrouw Van der Wek
ken van Sluis, dankte na afloop van
deze lezing de heer Bij de Vaate zeer
hartelijk voor zijn optreden.
In de Ned. Herv. kerk te Hulst werden
als ouderling benoemd de heren J. Neete-
son en J. de Bokx en als diaken de heer
J. Scheele.
Mejuffrouw N. Capelle Jd uit Ooster-
land slaagde in Bergen op Zoom met
lof voor hét examen machineschrijven.
illllllllltiiiiiiihiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiimiiiiiiiihi
is in deze krant weer speciale
aandacht gevraagd voor Indone-
sië. De economische situatie van
dat land wordt voortdurend slech- g
5 ter. De noodzakelijke levensbe-
hoeften worden schaars en de g
prijzen van artikelen, die men da- g
1 gelijks nodig heeft, stijgen nog g
jE steeds.
Soekarno slaagt er niet in zijn g
g land, ondanks alle gedane belof-
1 ten, ook maar enige welvaart te
g brengen: Indonesië raakt steeds g
5 meer achterop. De produktie daal)
nu snel en de fabrieken hebben
gebrek aan grondstoffen en on g
g derdelen. Op deze wij-: gaat In-
donesië bergafwaarts.
g Soekarno heeft diverse metho- g
den toegepast om een verande-
ring ten goede in de economische g
g situatie te brengen. Keer op keer g
is echter gebleken dat deze man
wel in staat is opruiende rede- g
g voeringen te houden, luchtkastelej
te scheppen en moeilijkheden met
g andere landen te veroorzaken,
5 doch dat hij van regeren en hel 1
voeren van een werkelijk beleid g
geen kaas gegeten heeft.
Hij heeft het land, waar men g
kaas maakt en eet, zo ver mo-
g gelijk van zich weg getrapt. g
Over enige tijd kan de Indone-
g siër nauwelijks meer rijst eten-
weerslag
lli.lllllllllllllllMllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!'
