EEN NACHTMERRIE OP
KLAARLICHTE DAG
Alles verrot en morgen weer naar het werk
DE NATUUR
HET ZIJN ER 3
KAPPIE en de KONINGSRUIL I
Uit de kerken
Vrijdag 15 januari 1960
ZEEUWSCH DAQBLAD
Pag. 2
..Schiiilkelderhesluit"
te kostbaar
Koud, koud
Net nieuw
FLITS
GORDON
in het
heelal
j Dan Barry
Handen en Li ppen
rwZPUROL
ZAGERSPITTER
BERECHT
De laatsten
Asia dreef
00M
BAZURKA
en
1 JAMPIE
W. Lohman
iiiiniiiiiiiiiiiiiiiHiiiniRiHiniini
I ARSENE (ONS ALS HONDEN
1 LUPIN
JACQUES
BL0NDEAU
sfiiiuiiiiiiitiniinruiitiiiirinifitia
11/ XII
I DE
I TINTELS
in en om uw huis
Jack
Dunkley
liiiitiiiiiiiimmniiiiirHimfiiit
r ER.WACHT
ÖH&DRINGEND
WERK,TOT
S\ ZIENS, a
FLITS,WlUoe WERKE^
LIJK JE MUWELWK UITSTEL"
L6N?I<UHHENWUNI6T
EVtrtOHOgRVlEROGEH
^PRATEN?
1111 111 *.i.\
opera muntll KFS
gehoord
door P. W. Russel
2.10 METER BENEDEN A.P. Ik sta met mijn
voeten in de natte drab en voor me ligt Tuindorp-
Oostzaan: één grote pikzwarte vlakte, waarin de
doodse stilte slechts verbroken wordt door het water,
dat zachtjes kabbelt tegen een paar wat hoger liggende straatstenen. Verder lopen
kan niet. Koud tot op de botten is het lijf en dat is dan het enige dat ik deze don
derdag veertien januari 1960 gemeen heb met die achtduizend Amsterdammers,
die deze dag door de erfvijand van dit lage land overvallen werden.
Voor de rest is het allemaal anders. v-, in
Ik weet mijn vrouw en kinderen op 4^^
dit avondlijke uur van achten thuis. v
een warme haard en bed. Adria-
nus uit den Boogaardt weet niet waar
zijn vrouw en dochter zijn. Hij is ze nu
zoeken, samen met zijn zoon Louis. Hij
is -met me meegekomen, van het ramp- j||
gebied naar de stad en hij loopt nu er- f
gens door een van de duizenden stra-
ten in de hoofdstad. Drie schoonzus- j^Hr
ters heeft Adrianus uit den Boogaardt
in Amsterdam en hij is ze stuk voor v
stuk langs, in de hoop ergens de zijnen
te vinden.
Dit, wat ik deze veertiende januari
I960 hier heb gezien, is afschuwelijk. HHlBm Ik 'C'"'«BHt j/lT jKnfiÊS^ÊÊ
Het is een nachtmerrie midden op BMH| WK&uS^kB.
klaarlichte dag. een droomtoestand die BBRlP3H&jr - ijl Pp Mg
tegelijk ijskoude werkelijkheid is. Dit M r\'Wf S
kon niet meer na 1953, wisten wij ze- V *K $ÜL* «raBal--',
ker. Maar ineens is het er toch. fck SjfêmÊx od|
Neen. geen doden, nog niet. Ik weet
het. Of er nog doden zullen vallen durf mft
ik niet te voorspellen. Dat er honder-
den in de komende dagen bronchitis en S'
longontsteking zullen krijgen, lijkt me
voor de hand liggen. M./1
Zoals bijvoorbeeld Johannes G. Waar- Igk. -"y kga® 'ifL
om zijn achternaam voluit! Hij vindt i
dat niet prettig, heeft hij me bibbe-
rend in een Amsterdamse ziekenhuis- :^gr ajfr.T^Bfcf'.Sëgf ^mtÊt&!ÊÊÊÊÊÊ£*- *4. 1
gang verteld. Hij is ergens in die plas IEk - .-■ Mk
water zijn gebit kwijr geraakt, deze HHHgj «Sfó 9
73-jarige man, die eens de krachtpat- i 'w-:
ser van zijn buurt was toen hij op zijn jjHg|||HMraHQHt -v Sm
veertigste een fietsenstalling beheerde |B
rn de hele straat wist het drie JgjES^BraKSra^ !t 1KL, »..?m ïmM
fietsen in één hand kon optillen. ;J*
Nu zit hij met doffe en van angst H
doortrokken' ogen op een bankje en jpwt "VGjSglBr
praat wat voor zich uit. ..Niet te gelo- T gifclaEHTC': j
ven, dat water. Ik moest ons huisje 1^. J
uit, zeiden ze. We zaten boven. Door m
de deur ging niet meer. Door het raam. "JMf'-W
riepen ze. Maai- mijn benen zijn oud en
stijf en ik kon niet over de venster-
bank heen. Er was geen tijd te verlie-
zen, zeiden ze. <11É1^R^P
Toen hebben ze me er overheen ge- 9
trokken. Ik gleed uit en kwam met Vi tk#
een klap in een roeibootje terecht. Mijn 4 'K A.
hele rechterbeen is paars. Mijn vrouw -W tj^s.
Annie ligt in bed.-Ze ftuilt maar. Ons TfT. 'j «fe. >J7 1*
fotoalbum met de foto's van de km- BB
deren, zegt ze. Ze is 76 jaar en onze WSK^jKf JÉÊÉSS
kinderen zitten in Australië. Ze wil
de foto's zien, ook van de kleinkinde- iB^WHa^jangg?jf TA SÊ
ren. Dat fotoalbum is weg. Het lag. «SjfV jS&Wui ^Hpr aT^hH
onder op onze tafel, weet u wel, onder
het door mijn dochter gehaakte kleed- ^®9Ka^^Vh'v^iaiÉ""^4
.ie O nee. dat weet u niet. u was nooit v v-fMC
bij ons thuis. Nou en toen we naar ♦-
boven de trap opgingen, zag ik het nog *kütvf>Wi
ben een kwijt. Daar za- S
ten dure postzegels uit Australië en
bijna twintig gulden. Krijg- ik terug,
zeggen ze. Ik heb nergens meer fami
lie. Heeft u misschien onze poes ge
zien'. Nee. wat praat ik toch, u heeft
onze poes nog nooit gezien. Zal wel
verdronken zijn. Als mijn vrouw dat
hoort, krijgt ze opnieuw een huilbui.
Ik wilde dat ik er iets aan kon doen.
maar wat! Ik ben oud en versleten en
ik heb' pijn in mijn borst".
UTRECHT (ANP) De voozitter van
de Nederlandse bond van bouwonderne
mers. de heer D. J. Beuker, heeft in
zijn nieuwjaarsrede voor de hoofdbe
stuursvergadering van de bond kritiek
geoefend op het zogenaamde Schuilkel-
derbesluit. Het besluit vereist bepaalde
bouwkundige constructies van souter
rains. die in tijden van oorlog als
schuilkelders dienst kunnen doen.
De heer Beuker deelde mee dat de
bouwkosten van de complexen met drié
en vier verdiepingen als gevolg van de
ze eisen acht tot tien pet zijn gestegen.
Per woning maakt dat een bedrag uit
van 1500 tot 2000 gulden. Dit komt neer
op een huurverhoging van 2,30 tot 3
per week.
De heer Beuker meent, dat het on
juist is, dat deze extra kosten, die een
gevolg zijn van een door de overheid
dwingend voorgeschreven maatregel tot
algemeen nut. ten laste van de huur
ders moeten komen.
„Wenst de overheid hier dwingend te
blijven optreden", aldus de heer Beu
ker, „dan zuilen hiervoor aparte sub
sidies moeten worden verstrekt".
In geen jaren heb ik zo dikwijls de
perskaart van deze krant uit mijn bin
nenzak moeten halen als op deze veer
tiende januari 1960. Overal rond het
rampgebied hebben politiemensen de
wegen afgezet en iedereen die er door
wil dient een reden te hebben. De agen
ten zijn verkleumd en duiken weg in
hun jaskragen, het gezicht van de
snijdende en bevroren pluisjes sneeuw
meevoerende wind afgewend.
Het grote opvangcentrum vlak by het
rampgebied zijn de lokalen van de
N.D.S.M De hele dag door zijn hier
mensen aangevoerd. Eerst tientallen,
toen honderden, later duizenden.
„Koud, koud", dat waren de enige
woorden d'ie de meesten over de op
gezette lippen kwamen wanneer ze uit
de bootjes stapten.
Nu. terwijl het duister van de avond
een inktzwarte mantel over Tuindorp-
Oostzaan heeft uitgespreid, en heel in
de verte waar een etmaal eerder op
dit uur een zee van licht doorlatende
ramen de woonplaats van duizenden
landgenoten aanwees enkele dak
punten zwakjes te onderscheiden zijn.
nu zijn de lokalen leeg. Bij familie, in
ziekenhuizen en in wat zalen, dat zijn
de adressen w'aar men de evacuees
heeft heen gebracht. Behalve twee. Een
vader en een zoon, die staan nog met
bijna dichtvallende ogen van vermoeid
heid tegen een muur geleund. Het zijn
Adrianus uit den Boogaardt en zijn
zoon Louis.
De omvang van de ramp beseft
zij niet, dit kleine vluchteüngetje
voor het koude water van het Noord
zeekanaal. Zij is tevreden: haar
poesje is veilig.
en dochter werden heengebracht. Ze
zullen wel vreselijk ongerust zijn maar
ik ga mijn schoonfamilie af, dan zullen
we ze wel ergens vinden."
Tot burgemeester van de gemeente
Teteringen is met ingang van 1 februari
benoemd mr. F. M. Bloemen te Mij
drecht, lid van de KVP. Hij is thans
ambtenaar ter secretarie in Mijdrecht.
12
Dit alles schreeuwde om moeilijk
heden in de kleine zwoele gemeen
schap die geregeerd werd door de
ex-koning van Engeland, Edward
VIII
Er gebeurde inderdaad iets.
Maar niet datgene wat de ge
meente had verwacht.
Zeker niet dat.
In mei 1942 vertrok Alfred de Ma-
rigny naar New York, waar hij in
het huwelijk trad met Nancy Oakes,
de oudste dochter van Sir Harry
Oakes. De Marigny was toen 32 jaar
oud. Nancy Oakes was een tenger,
schuw meisje, met mooi rood haar
en sproeten dat juist 18 was gewor
den.
Haar romance met Alfred de Ma
rigny was enkele jaren eerder be
gonnen als een bakvisverliefdheid.
Ze had hem gadegeslagen, wanneer
hij race na race met de Concubine"
won. Ze had gehoord van zijn
reputatie met vrouwen, ze zag hem
terwijl hij in de Britse club danste
met de beeldschone Brenda Frazier.
De Marigny had haar ook wel ge
zien, maar geen notitie van haar ge
nomen. Toen hij haar later ontmoet
te, bemerkte hij tot zijn verwonde
ring, dat zij hem alle wedstrijden,
die hij gewonnen had, kon opnoe
men; hem kon vertellen wat hij be
zat, wat hij deed, ho^ zijn vroegere
echtgenoten heetten. - Ze wist zelfs
zijn autonummer. Hij werd,er ver
legen van en van het een kwam
het ander. De Marigny werd tot over
zijn oren verliefd en Nancy Oakes
werd de derde vrouw van Alfred de
Marigny.
In Bar Harbour vernam Lady
Oakes het bericht met ontzetting. Ze
viel flauw. In Nassau nam Sir Har
ry Oakes het nieuws meer cynisch
op: ,,Je bent dus getrouwd", zei hij,
toen zijn dochter hem opbelde, „Hoe
veel geld wil je hebben?" „Niets",
zei Nancy.
In 1942 kwam de hele familie in
Bar Harbour bijeen en kon het nieu
we lid zijn opwachting maken. Al
les ging boven verwachting. Wat
veel belangrijker was: De Marigny
en Oakes kwamen tot de conclusie
dat ze geen hekel aan elkaar had
den, dat zij zelfs met wat goede
wil goed met elkaar konden op
schieten.
Eigenlijk was dat geen wonder.
Beiden waren het mannen, die lak
hadden aan anderen, die actie wil
den en niets-doen haatten, die moei
lijk ontzag hadden voor wie dan ook.
Tijdens het diner ontdekte sir Har
ry tot zijn grote verbazing dat de
Marigny zijn champagne bijna niet
aanraakteu Hij dronk zelden. Die
avond stonden ze in de grote tuin
van het huis, waar de Marigny een
grote sigaar op stak. ,,Wat vindt U
van de hertog als gouverneur?"
vroeg hij aan Oakes, om maar wat
te zeggen. Oakes kuchte: ,.Hij zal
ontdekken, als hij dat nog niet ge
daan heeft, dat de beste manier om
de Bahama-eilanden te regeren is,
ze niet te regeren. Als hij zich nu
maar bij golf houdt, is hij een uit
stekend gouverneur en krijgt hij la
ter vast een standbeeld. Maar wan
neer hij gaat proberen hervormingen
door te voeren, zal hij alleen maar
moeilijkheden krijgen en impopulair
worden."
Ze zwegen een ogenblik, toen
sloeg Oakes de Marigny op de rug.
„Fransje", zei hij, „je bent een
schurk om mijn dochter te trou
wen, maar toch mag ik je wel." De
Marigny lachte. Alles ging veel be
ter dan ze hadden vermoed.
Alles ging veel betermaar in
Nassau broeide het. Het was begon
nen toen Amerika met toestemming
van Engeland besloot, een groot
nieuw vliegveld op New Providence
te bouwen. Het was een plan, dat
snel moest worden uitgevoerd en
daarom betaalde men de arbeiders
omgerekend vier gulden per uur.
De gevolgen waren natuurlijk te
voorzien. De negers die tot nu toe
gemiddeld twee gulden per dag had
den verdiend, kwamen zich in groten
getale melden. Winkelbedienden na
men ontslag, negers wier voorouders
reeds voor dezelfde families hadden
gewerkt, vertrokken.
Hotels zaten zonder bedienden. Het
welzijn van het hele eiland werd be
dreigd. Steeds meer personeel van
de electriciteitscentrale. die een be
langrijke taak op het eiland vervul
de, nam ontslag.
De watervoorziening kwam in ge
vaar. Afgevaardigden van de Baha
ma-eilanden deden, samen met de
Hertog van Windsor, wanhopige po
gingen het gevaar te keren. De her
tog was met de hertogin in Washing
ton, waar zij het eerste lustrum van
hun huwelijk vierden. Hij besprak
de zaak persoonlijk met president
Roosevelt, waarop zij met voorrang
behandeld werd.
De oplossing van het probleem was
eenvoudig en drastisch. De lonen op
het vliegveld werden onmiddellijk
verlaagd tot het peil op de rest van
het eiland. En dat was: twee gul
den per dag!
De inboorlingen hoorden het
nieuws met doffe ontzetting. Hun
gouddromen verdwenen als sneeuw
voor de zon. Tweeduizend mannen
en vrouwen drongen Nassau binnen:
vloekend en tierend bestormden ze
de winkels en café's; ze plunderden
ganse warenhuizen leeg. De hande
laars van Bay Street vluchtten in pa
niek.
Toende berichten de hertog be
reikten, vloog hij onmiddellijk naar
Nassau. Orde en rust moesten wor
den hersreld en hij riep de hulp in
van militairen. De opstandelingen
werden na wilde gevechten terug
gedreven in Grant's-town. De strijd
was gestreden. Het aantal slachtof
fers viel nogal mee: drie opstande
lingen werden gedood, een paar ge
wond, veertig gearresteerd. De ge
volgen duurden echter veel langer,
duren nog steeds voort.
Ieder ging weer aan zijn werk,
maar de eigenaars van landhuizen,
hotels en winkels bezagen hun oude
bedienden nu met andere ogen. Met
achterdocht, met vrees. De rust was
verdwenen en een groeiende weder
zijdse haat kwam er voor in de
plaats. Zo was de toestand, toen
Harry Oakes van Bar Harbour te
rugkeerde en de onrust op het
eiland sloeg terug op zijn eigen ver
bitterde stemming.
door
'/AAAR^IgFSTE.'
LATERZULUEME
HIERVOORDANK-
SAARZIJN..
hes ue
NUJEZIN,
DID i
FEEKS:
Advertentie
MIDDELBURG. Op vijf december
wérd een eenzame zagerspitter op een
stuk Oosterscheldegrond waargenomen
en verbaliseerd. Het bleek de 30-jarige
schipper A. P. S. uit Yerseke te zijn
die zich op de verjaardag van Sinter
klaas aan het edele wormspitten schul
dig maakte. In tegenstelling tot vele
eerder voorgekomen gevallen van het
in Zeeland zo populaire zoeken van za
gers, zou hij niet op oester- of mossel
percelen hebben gegraven.
Voor de Middelburgse kantonrechter,
mr. J. Moolenburgh. verklaarde hij nor
maal altijd met vergunning wormen te
steken. Die dag zat hij echter in grote
tijdnood omdat hij Belgische vissers te
gast kreeg. In allerijl spitte hij even
een kilo, maar werd betrapt. Het spit
ten van een kilo wormen in de Ooster-
schelde vergeleek hij met „het graven
met een lepeltje in de Sahara". Bij de
oester- of mosselpercelen kon hij met
komen omdat er tussen die percelen en
de plaats waar hij groef een geul
stroomde. Wel verklaarde hij openhar
tig dat hij „niet wist dat hij gepakt zou
worden". De officier van justitie meen
de dat verdachte toch wel fout was ge
weest. Ook al gebeurde het niet op oes
ter- of mosselpercelen, het was ver
dachte toch ook niet toegestaan om op
de gronden te spitten waar hij werd
verbaliseerd. Wel meende de officier dat
er een groot verschil bestond tussen
vroegere gevallen van wormstekenj en
dit van de schipper S. Hij ging in zijn
eis niet hoger dan 20 of vier dagen.
De kantonrechter wilde er rekening
mee houden dat verdachte eerlijk uit
kwam voor hetgeen hem ten laste was
gelegd. Hij vonniste met 15 of drie
dagen. Hij wees erop dat verdachte bij
een tweede keer strenger gestraft zou
worden. „Wij nemen deze zaak zeer
ernstig, het wormspitten zal en moet
de kop worden ingedrukt zo meende
hij.
De heer J. v. d. Hengel, hoofd van
de Chr. school te Bolnes, is per1 juni
in gelijke functie benoemd aan de Lhr
Nationale school te Axel.
Louis heeft een mandje in zijn hand.
Er steken een paar schoenen uit en een
trui. „Ze 'zouden ons komen halen, maar
we staan al een uur en zien niemand",
zegt Uit den Boogaardt.
Hij werkt bij een ijzergieterij m
Amsterdam-Noord, niet verder dan een
kwartier fietsen van zijn huis in de
Jupiterstraat. „Om half acht was ik op
het werk", vertelt deze in Zwolle ge
boren man. „Precies een uur later
kwamen ze me zeggen: Tuindorp loopt
onder. Ik ben zo, in mijn overall, op de
fiets gesprongen. Louis was nog niet
naar school en mijn dochter van elf
jaar ook niet. Tot aan de trappers ging
ik door het water, voor ik thuis was.
Maar het zag er even naar uit, dat
onze straat niet verder onder zou lo
pen."
„Wat verderop was het vreselijk. Tot
meer dan anderhalve meter stond het
water in de huizen. Oude mensen
stonden te huilen achter de ramen van
de eerste verdieping en ergens om de
hoek- gilde een vrouw dat ze eruit
wilde."
De vijftienjarige Louis zit er bij. Af
en toe rilt hij even. Hij denkt aan zijn
konijn. „Het staat buiten in een hok",
zegt hij. „Toen we van de politie weg
moesten, heb ik er nog alle wortels in
gegooid die ik in huis kon vinden. Het
water staat precies tot aan de onderste
rand van het hok. Als het niet stijgt,
haalt hij het misschien. Ik wilde het
konijn hoger hebben maar de venster
bank was bevroren en ik durfde er
niet op te staan. Dat moest ik, anders
kon ik niet bij het hok. Wat denkt u,
pa. zou hij het halen?"
Adrianus uit den Boogaardt knikt
maar even. „Alles net nieuw betimmerd
in de kamers en alles geschilderd",
zegt hij met een zucht. „Allemaal ver
rot en morgen maar weer naar het
werk. Wat moet je anders?"
Drie straten verder dreven een dode
poes en twee ratten langs de voor
deuren „En toen ineens zette het water
door', aldus Uit den Boogaardt. „Mijn
vrouw Pil dochter moesten ook weg.
want de Jupiterstraat zou ook verder
onder komen te staan. Ik bleef met
Louis achter en wij sjouwden de stoe
len van de eettafel de trap op. Ook de
radio en het televisietoestel en nog
twee kleden. De stoffen fauteuils pro-
heerden we ook. maar we bleven onder
aan de trap klem zitten en moesten
terug. Toen hebben we de rest maar
in het water laten staan en zijn naar
boven gegaan We hadden een paar
kaarsen en staken er een aan. Tot tien
uur in de ochtend werkte de radio
nog. toen viel de stroom uit."
„Het was koud, ijs- en ijskoud en de
asla van de haard dreef door de kamer.
We gaan naar bed Louis, zei ik om
zeven uur en we doken onder de wol.
Niet lang Een kwartier later stonden
er politiemannen in onze dakgoot Ze
hadden schijnwerpers en richtten die
in alle kamers op de eersle verdieping
Ze zagen ons in bed liggen en we
moesten er uit Niemand mae blijven,
zeiden ze Ik vertelde dat we melk en
brood voor twee dagen in huif hadden
maar we moesten mee Toen hebber
we ons maar weer aangekleed en zijn
in de oolitieboot gestapt. En nu zijn
we hier Ik weet niet waar mijn vrouw
Advertentie
Drie bijzonder interessante tijdschriften
uit het dynamische Rotterdam:
PM, het beste uit POPULAR MECHA- S door
NICS, een nieuw Nederlands maandblad
met 128 pagina's boeiende lektuur.
DOE HET ZELF, het bekende tijdschrift
voor praktische mensen. Ditmaal o.a. met j§
10 pagina's beschrijving van een vier- g
persoons caravan.
SPREEKUUR THUIS, het voorlichtings
blad van de Koninklijke Nederlandse
Maatschappij tot Bevordering der Genees
kunst, van belang voor iedereen, die
gezond wil zijn en blijven.
door
IlllllllllllllllllflMinilfffl I KOM,ISIDORE.jdeHEBTNU
I «nrhir geenkeusmeer.
H door
2 Vrij naar
§j Maurice Leblanc
illllllltllllllllllllllllllllllMNM
LUPlN DRUKT OP
f op.wu «nundi Hoch»tl»Cloud» t«blo^
VOORUIT SIMSOh),
BAT IS M'JN STOEL..
De januarinummers zijn overal ver
krijgbaar bij kiosken, boek- en tijd-
schriftenhandel
fiiiiiHiHtiiiiiitiiiiittMtiiiiiiimiiimnintiiiiiitiHtiMiiimtniiiitiiiiiitiiimtiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiHniitimmiiiiiiHHiiiffliiiiitiiiiiiiiiiiiiitiiiiitiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiitiuiiiiimiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiu
ALoe variegata wordt ook wel de pa-
trijsveer genoemd; een mooie vetplant
die in de winter of in het vroege voor
jaar kan bloeien, doch ook al bloeit de
plant niet. de bladtekening is bijzon
der de moeite waard Deze vetplant
mag men 's winters niet alle gietwa-
ter onthouden: ze zal nu spoedig be
ginnen met het vormen van een bloem
stengel en dan moet ze wel een beetje
water hebben De patrijsveer heeft liet
zo veel warmte nodig; een matig ver
warmd vertrek is voor hen al wel vol
doende.
71. Zodra Libertien weer vaste grond j
onder zijn voeten had, riep hij de be- i
manning van de Kraak rond zijn troon
Ontevreden vertelde hii hen, wat er die
dag was /oorgevallen.
„Het gaat niet aan. dat men de ko-
ning van hot naar haar sleept!" sprak
hij „Zonder in de oude toestand te wil
len vervallen, wil ik toch enkele regelen
jvast stellen, waaraan mijn onderdanen
Izich moeten houden.."
..Belangrijk!" zei Okki „Maar wat
hebben wij daarmee, te maken? Wij
zijn uw onderdanen toch niet?"
„Zo is het maar net!
pie. „Waarom vertel ie
rlanen zelf niet?"
Libertien keek hen
beaamde Kap-
het je onder-
verbaasd
aan
Jk spréék hun taal immers-niet!ant
woordde hij. „Neen. ik heb jullie hier
laten komen, zodat jullie kunnen zorgen
dat mijn volk zich wat eerbiediger ge
draagt.."
„Een soort hofmaarschalken, dus.."
stelde Kappie vast. „Ik kan me ver
gissen majesteit, maar ik geloof, dat u
ja bezig bent weer een soort protocol
in te voeren!"
Wat Libertien ook van plan was. hij
was er juist te iaat mee,. Voor hij kon
antwoorden traden er enige inboorlin
gen binnen, die dreigend met hun lan
sen in zijn richting wezen..
NED. HERV. KERK.
Beroepen te Poortvliet J. C. Schuur
man te Bleskensgraaf, door de generale
synode tot predikant voor buitengewone
werkzaamheden (geestelijke verzorging
collectief gehuisveste gerepatrieerden in
de vier noordelijke provincies) S. v. d.
Linde, voorheen predikant in Indonesië,
wonende te Deventer.
GEREF. KEKKEN (VRIJGEM.)
Beroepen te Opende-Surhuistervéen J.
D. Janse, kand. te Breda
GEREF. GEMEENTEN
Beroepen te St. Annaland air. van
Dam te Rotterdam-zuid. te Giessendam
A. El shout te Utrecht, die bedankte
voor Boskoop.
VRIJ EVANG. GEMEENTEN.
o Beroepen te Gorcum. tevens als pre-
dikant voor de binnenlandse zending. J.
Moerland, te Wormerveer, tevens predi
kant voor de B.Z.
De heer J. C. Folmer te Axel behaal
de het staatspraktijkdioloma bedrijfsad-
mmistratjp (eerste cleel'.
In St. Maartensdijk werden in de
cember 43 vergunningen voor huisslach
tingen afgegeven.
