Stel u voor dat HIER brand kwam
aaptenmakei%
Onderwijs
tussen de
zwammen
I JAMPIE
DE NATUUR
KAPPIE en de KONINGSRUIL
Uit de kerken
P. W. RUSSEL'S
VIERHONDERD PAAR OUDERS KLAGEN AAN
JUNKER+ RUH
Onrust rond huis van
Willy Brandt
Kerken protesteren samen
tegen zondagsarbeid
Boeken vallen uiteen
Van muur tot muur
Drie fonteintjes
Een ramp
f
8 maanden geleden
j FLITS
GORDON
in het
heelal
Dan Barry
OOM
BAZURKA
en
1 f
W. Lohman
1 ARSÈNE
LUPIN
JACQUES
BLONDEAU
1 DE
I TINTELS
Jack
Dunkley
Waterval"
in en om uw huis
Woensdag 23 december 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
In de bergruimte voor landkaarten en boeken zitten
de zwammen op de muurHet vocht druipt bijna zicht
baar naar beneden
1959: uiv kind zit op een Vlo in Leiden met een
walmende, stinkende en roet rondwerpende potkachel.
Eén moderne schoolbank stond er in die klas. Moet u
eens op die andere banken letten
Vlak naast de houten trap staat, beneden, een van de
drie middeleeuwse fonteintjes, bestemd voor driehonderd
kinderen. Oftewel: 100 kinderen voor één wasbak je.
130
Zo eenvoudig was het dus, be
sefte Andrea en hij verwenste zijn
onnozelheid om niet van het be
gin af te vermoeden, dat Mattei
zulk een strategie zou aanwenden
om in het bezit te komen van de
Al-Kemal, waarvan hij met zijn
kennis van scheepvaart en han
del tenvolle de waarde besefte.
Per slot van rekening had Andrea
hem al eens een moordenaar ach
ternagezonden zelfs op de reis
naar het eiland Arguin, wat hem
toch voldoende waarschuwing had
moeten zijn. Het feit dat zijn half
broer het geheim zo heftig begeer
de, dat hij hem niet wilde doden,
voegde een nog dreigender noot
toe aan een situatie, die bijna het
hoogtepunt was genaderd.
,,Wat hebt ge hierop te zeggen?"
vroeg Mattei, terwijl Angelita on
verstoorbaar haar lokken borstel
de.
„Wat zal er met mij gebeuren
indien ik u het geheim openbaar?"
vroeg Andrea.
„Dat heb ik al gezegd", zei Mat
tei ongeduldig. „Uw leven in
ruil voor uw geheim!"
„Hoe zal ik weten, dat gij u
aan de overeenkomst zult hou
den?"
Mattei haalde de schouders op.
„Ge hebt mijn woord. Dat moet
u voldoende zijn."
„Uitstekend" zei Andrea. „Ik
zal u het werktuig geven."
Hij begon zijn tuniek los te ma
ken maar onmiddellijk zette Mat
tei hem de punt van de dolk weer
op de borst.
„Probeer geen kunstjes!" waar
schuwde Mattei. „Ik zou u het
liefst doden!"
Andrea wilde alles verhinderen
wat zijn halfbroer zou kunnen er
geren.
Toen hij nog een kind was, had
hij vaak gezien hoe Mattei levende
huisdieren had gedood, als hij om
een of andere futiliteit in woede
was ontstoken.
„Wat ge zoekt zit verborgen in
een linnen gordel rond mijn mid
del", verklaarde Andrea kalm.
„Ik ben ongewapend."
Behoedzaam gmg Mattei wat
achteruit en hij keek toe hoe An
drea de linnen gordel losmaakte.
Hij haalde de Al-Kemal te voor-
Üi
ff ANK G-. SLAUGHT€.
m
schijn en overhandigde die aan
zijn halfbroer.
„Ik had dit aan Prins Henry wil
len schenken, opdat alle zeevaren
den het werktuig zouden kunnen
gebruiken", verklaarde hij. „Nu
is het uw eigendom."
„Dat vod!" schreeuwde Mattei
woedend, terwijl hij de Al-Kemal
uit Andrea's hand rukte. „Ziet ge
me voor een krankzinnige aan?"
In een vlaag van razernij, menend
dat Andrea hem probeerde te be
dotten, draaide hij zich om. Hij
smeet de Al-Kemal in het vuur.
Toen wendde hij zich weer tot
Andrea en zette hem weer de
dolk op de borst.
„En nu geeft ge me het ware
werktuig. Geloof niet dat ik zo
dwaas ben me te laten afschepen
met een blok hout en een stuk
koord", schreeuwde Mattei, tril
lend van woede.
„Wat ge zo even hebt vernield
noemt men de Al-Kemal", zei An
drea. „Arabische zeekapiteins ma
ken die ook van glas, porselein of
zelfs uit hoorn. Deze had ik van
hout vervaardigd."
Mattei keek naar het vuur. Het
houten blok was al bijna verkoold.
„Ge liegt", zei hij, doch zijn stem
miste overtuiging.
„Dat vod, zoals gij het noemde,
heeft mij de weg gewezen van Gui
nea naar Lagos," zei Andrea, „en
ook van het eiland Antillia naar de
Aqores".
Mattei keek naar het vuur, waar
de resten van de Al-Kemal nog
smeulden. En met snijdende min
achting zei Angelita tot haar echt
genoot: „Gij dwaas Andrea zou
dat ding heus niet in een speciale
gordel op zijn lichaam hebben ver
borgen als het niet zo kostbaar was
Uw afschuwelijke humeur heeft
ons maar weer eens parten ge
speeld!"
„Ik zal een nieuwe Al-Kemal ma
ken," beloofde Andrea, „als ge mij
de zekerheid verschaft, dat ik niet
zal worden gedood. Maar uw
woord alleen is daarvoor niet vol
doende."
„Gooi hem in de kelder," her
haalde Mattei. „En bind zijn han
den aan zijn voeten vast of
neen, breng de touwen hier, ik zal
het zelf doen".
De lakeien haalden stevige tou
wen en Mattei beval Andrea op de
grond te gaan liggen. Hij gaf zijn
dolk aan de man, die hij Angelo
had genoemd en bond behendig
Andrea's polsen aan elkaar. An
drea herinnerde zich een oud kunst
je van de slavenmarkt, en spande
zijn spieren, zodat de touwen los
zouden zitten als hij ze weer ont
spande, maar Mattei was van de
ze praktijk op de hoogte en trok
de touwen zo strak aan, dat ze
hem in het vlees sneden. Zelfs
toen Andrea de spanning van zijn
spieren wilde verminderen, kon hij
zijn polsen nauwelijks bewegen en
het leek wel uitgesloten dat hij
ooit zijn handen uit de touwlussen
zou kunnen bevrijden.
(Wordt vervolgd)
Advertentie
GASFORNUIZEN
reeds varwf
f 284.-
tm piekfijns
keuken met 'n
LEIDEN Ruim driehon
derd kinderen en tien lera
ren verkeren elke dag zes
uur in lijfsgevaar. Elk moment
kan er links of rechts een pla
fond naar beneden komen; op
z'n minst zitten er dan zo'n der
tig kinderen onder het puin, in
één klap. Dat gebeurt allemaal
in de openbare Ulo-school aan
de Pieterskerkstraat in Leiden.
Een school uit 1861, over een
goed jaar een eeuw oud dus.
Gistermiddag heb Ik die school be
zocht en een van de leraren heeft me
er rondgeleid. Uit dat bezoek is één
ding heel zeker bij mij komen vast
BERLIJN (Reuter). Een Westber-
lijnse politieman, die belast is met de
bewaking van het huis van Willy Brandt,
de burgemeester van Berlijn heeft gis
ternacht vier schoten gelost op twee
mannen, die in de tuin bij het huis
rondzwierven.
De mannen wisten te ontkomen on
danks de speurtocht, die met speurhon
den werd ingezet.
De bewaking van het huis was eind
vorige week verscherpt, omdat burge
meester Brandt een dreigbrief had ont
vangen.
PUTTERSHOEK De kerkeraden
van de hervormde gemeente en de ge- j
reformeerde kerk te Puttershoek hebben
contact opgenomen met de directie van
de suikerfabriek in verband met het
voornemen om gedurende de raffinage-
campagne zondagsarbeid te doen ver
richten.
De kerkeraden hebben hiertegen prin
cipiële bezwaren, temeer waar de zon-
dagsarbeid huns inziens niet noodzake- j
lijkerwijs uit het produktieproces voort- i
vloeit.
miiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiui
i
,'i 'j&m
v 'Jt&SÊT'
:.;X .Ê&WHk
LAZEN WE DE KOP: ..Chess
man sterft op 19 februari".
We vragen ons af of het nu
werkelijk.zo ver zal komen. Deze
man, die in de elf en een half
jaar na zijn veroordeling kans
heeft gezien zijn terechtstelling
acht maal uit te stellen, is op
z'n minst genomen een opmerke
lijke figuur. Zelden zal in de ge
schiedenis een man opgedoken
zijn die bereid was zo lang en zo
vasthoudend voor zijn leven te
vechten.
Wat dat laatste betreft heeft hij
we kunnen het eerlijk toege
ven onze sympathie verworven
en wellicht ook verdiend.
De strijd die hij, op de rand
van de afgrond, met taaie verbe
tenheid heeft gevochten zal in de
geschiedenis van het recht onge
twijfeld een plaats hebben ver
overd.
Intussen is het opmerkelijk dat
de strijd om het bestaan voor
Chessman in letterlijke zin een
strijd voor het leven is geworden.
In zoverre is Chessfrian een pro
totype dat ons iets te leren heeft.
Ook voor ons is de strijd om
het bestaan een strijd voor ons le
ven, en niet een strijd voor een
goed salaris.
Maar wie in die strijd Het Le
ven niet kent als de ware over
winningsbron, moet noodzakelijk
het onderspit delven.
Het is belangrijk dit vooruit te
beseffen.
WEERSLAG
De treden van de brandtrap zijn zo
smal, dat er niet eens een hele voet op
kan staan.
te staan: zou er ooit van z'ïl leven,
door welke oorzaak ook, brand uitbre
ken in die Ulo-school in de Pieterskerk
straat in Leiden, dan gebeurt er een
ramp.
Aan de buitenkant valt het wel mee,
zo op het eerste gezicht. Een oud ge
bouw, denkt men. Maar zet niet twee
stappen naar binnen, want dan ziet
u iets anders.
Dan ziet u de vocht, die tientallen
vierkante meters, op alle verdiepingen,
door de muren heen slaat. Dan ziet
u de zwammen, die hier en daar op
de muren groeien. Op sommige plek
ken wordt de specie gewoon wegge
vreten door de vocht en in de boeken
bergplaats vallen de banden van de
boeken uiteen.
Maar binnen in die Ulo-school ziet
u meer. Daar zijn elf klaslokalen, die
wellicht tot de somberste, de verve
lendste, de ongezondste en de naar-
geestigste behoren in Nederland. Grote
ijzeren potkachels staan er in de hoe
ken. ,,Op maandag is er bijna geen
les te geven; dan zijn de kachels net
aangemaakt en zitten we in de rook
en de stank, omdat de rookkanalen
niet willen trekken. Voortdurend wordt
er aan die rookafvoer gewerkt", zo
vertelde me een leraar.
Ik stapte binnen in klasse 4 a en
vroeg, waarom de gordijnen er tussen
de kieren van de ramen gestopt wa
ren. ,,Dat doen de leerlingen", hoorde
ik, omdat ze vergaan van de tocht.
Overal tocht het in dit gebouw. Als
het even flink waait buiten, dan is
het hier een herrie van rammelende
deuren en ramen, daar hebt u geen
idee van. Kijk, de tussendeuren tussen
de klassen zetten we dan vast met
grote, oude liniaals".
üp de bovenste verdieping waren
twee timmerlieden bezig met het pla
fond. Een onbeschrijfelijke bende op
de grond: men had het hele plafond
eruit gehakt, nadat er in de gangen
stukken naar beneden waren gekomen
en nu werd een tijdelijke voorziening
getroffen met zachtboard.
Men liet mij een andere klas zien,
die nog het originele plafond had. De
barsten liepen van muur tot muur,
dwars boven de klas en hier en daar
kon men een vinger tussen zo'n barst
steken. ,,Als dat naar beneden komt,
omdat er bijvoorbeeld boven kinderen
door een andere klas hollen, dan ge
beuren er ongelukken", aldus de leer
krachten.
En die andere klassen, waar tijdelijk
dat board-plafond in zit? Wel, dat
board trekt krom als de kachel ge
stookt wordt en dan vliegen de spij
kertjes eruit. Dat gebeurt zo tijdens
de lessen: dan is het ineens tik-tik-
tik en tien spijkertjes komen op de
banken of de hoofden van de leer
lingen terecht.
melkfabriek, waar het lossen en laden
een dergelijk lawaai maakt, dat de
leraren staan te schreeuwen voor de
klas om zich verstaanbaar te maken.
„Ziet u al die nattigheid boven de
trap?", werd me gevraagd. Ik zag het.
„Daar hebben we een urinewaterval
gehad, toen de buizen van toilet en-
zoverder gingen lekken en alles naar
beneden kwam".
Hygiëne kunt u ook verder niet vin
den in die Leidse Ulo. Voor die drie
honderd leerlingen in dit antieke ge
bouw bestaan er zo, open en bloot
op de gangen drie ouderwetse fon
teintjes. Bovendien nog een handjevol
toiletten, die doodgewoon stinken en
die bij een beetje vorst al bevroren
zijn.
Kijken op hun werk kunnen leer
lingen en leraren moeilijk, maar het
buitenlicht komt sporadisch binnen
door de hoge smalle raampjes en het
kunstlicht is niet voldoende. Meer lam
pen erbij? Kan niet, want daar is het
lichtnet niet op gebouwd en dan slaat
de boel door.
Maar nu het levensgevaarlijke. Het
hele trappenhuis in die bejaarde school
is van hout. De gangen en de vloeren
in de klassen zijn van hout. De plafonds
maakt men nu gedeeltelijk van board.
Mocht hier ooit iemand een siga
rettenpeuk laten vallen, dat staat die
hele school in een minimum van tijd
in lichterlaaie en dan is er geen blus
sen aan. Wat dat aangaat is een rode
brandblusser, die ik hoven ergens in
een gang zag, een lachertje.
Ja, er is een ijzeren brandtrap, aan
de buitenkant. Maar wat voor een. De
treden van die trap liggen volkomen
verkeerd. Ik heb het gisteren zelf ge
probeerd. Je breekt bijna je nek als
je gewoon naar beneden wilt lopen,
omdat die treden teveel boven elkaar
zijn gebouwd. En bij een brand wordt
er niet gewoon en voorzichtig gelopeh,
maar dan vliegen van twee en drie hoog
een paar honderd kinderen die trap af.
Dat er in zo'n geval doden en tiental
len gewonden vallen is net zo zeker als
dat het gisteren dinsdag was.
Beneden aan die trap ligt een klein
plaatsje, waar de fietsenrekken van de
leerlingen staan. Dat plaatsje staat
als de lessen gegeven worden stamp
vol. „Door die kier daar kunnen ze
dan vluchten voor de brand, u voelt
wel dat het een paniek en een ramp
wordt", wees mij een leraar.
Vierhonderd ouders van leerlingen
van deze Leidse Ulo hebben nu be
sloten, dat de maat vol is. Zij hebben 1
gezamenlijk een motie aangenomen,
waarin zij hun verontrustheid uitspre- S
ken over „de zeer slechte staat waarin j i=
het schoolgebouw verkeert, een zo j SE
slechte staat, dat er zelfs lijfsgevaar
voor de kinderen en de .eerkrachten is". ^||Ht|IIM,MHMHn,n„
Die vierhonderd ouders dringen er bij
de minister van O. K. en W. en bij zijn
collega van Volkshuisvesting en Bouw
nijverheid op aan thans eindelijk
de vereiste rijksgoedkeuring te ver
lenen die nodig is om met de bouw van
een nieuwe school te kunnen beginnen.
De aanvraag daartoe is ingediend op
13 april 1959
ËilllllllllllllllllllHIIIIIII
door
Fnijmiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii'
ptiiiitiiiiiiiiiiiiiiunitiitttiiiiiin
- door
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiniiiiii
|iiiiiiiiiiiniiHiiiiininimnitiHn
1 door
h Vrij naar
1 Maurice Leblanc
pHIIIIflIIIIIIUftllillllllillllllllllt
'EM de SEiD£t.eTTERS.d£U F,» N DB
STEEN VAN DE KAMER DER UOF—
FÉRSN GEGRIFT, ZNN DESBSIhJ--
US.TTERSVAN
UOFFEREN
ENFRtj—
FO&S&.
DE ENIGS
HEGELDie
JKNIETBE'
GRldPNOG
MAAREENS
GRONDIG
BESTU
DEREN
door
lliiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiirmiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiitiiiininiiiiiiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiimniitiiiiiiiiiiiiimiiiiiniiiiiiiiiiiiiniiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!
DEN HAAG Tot burgemeester van
de gemeente Roosendaal en Nispen is
met ingang van 16 januari benoemd de
heer J. P. Godwaldt, burgemeester van
Etten en Leur.
nog
Die kachels worden overigens
met cokes gestookt en u moogt raden
naar de stof, het roet, de walm en de
gloeiende stukken cokes, die naar
buiten vallen en op de houten vloer
terecht komen.
De banken in de klassen staan bijna
óp elkaar en de leerlingen zitten hutje-
mutje opgepakt. Eigenlijk telt die Ulo
vierhonderd leerlingen, maar vier
klassen zijn een half uur verderop in
een andere school ondergebracht. Wan
neer leerlingen en leraren moeten
rouleren dan begrijpt u het gemak van
dit alles wel.
IHUnillllllllllliniHItllllllHIIIIinilllllHtlfflfflfflfflmiHIHIIIfflntll voor aan de straat, vlak tegenover een
De bonte klimop groeit lang niet zo
snel als de gewone groenbladige, dat is
eigenlijk geen wonder ook; alle bont-
bladerigheid is in feite min of meer
een ziekteverschijnsel. De bonte klimop
kan ook wel een beetje meer warmte
hebben als de gewone groenbladige; een
matig verwarmde kamer of een nor
maal verwarmd vertrek is wel goed
Het is nuttig in die droge omgeving de
Overigens ligg;en er enkele klassen!blaadjes dagelijks even met lauw waterkoning.
te besproeien.
54. Kappie kreeg het inboorlingenop
perhoofd onmiddellijk te spreken.
..Klachten?" vroeg de wilde.
,,Wis en waarachtig! Een hele laad-
lijst!" riep Kappie uit.
Toen wees hij op Libertien. die er
zelfs op flinke afstand zeer opgewon
den uitzag.
,,Maar die lange dunne daar heefi
wel de meeste klachten!" vervolgde hij
„Hij vindt niet dat hij behandeld wordt
met de nodige onderscheiding
Wel, wel.. antwoordde de neger-
,En waarin onderscheidt hij
zich dan wel van de anderen?"
,,Het is onze.... eh, het is de koning
van Opdol!" verklaarde Kappie.
Verrast sloeg het opperhoofd de nan-
den ineen.
„Kwili-kwalaEn dat vertelt ge me
nu pas? Een echte blankenkoning?!"
Kappie knikte. ..Maar u moet niet
alle vorsten over één kam scheren....!"
antwoordde hij. „Koning Libertien is
wel een bijzonder lastig exemplaar'"
De heerser maakte een vergoelijkend
gebaar.
„Ik ben zelf ook niet de gemakke
lijkste...." erkende hij. „Maar in elk
geval zal ik zorgen, dat de koning van
Opdol behandeld wordt volgens
waardigheid."
Een kort bevel en de kooi werd voor
Libertien ontsloten.
„Dat was van korte duur. heren."
sprak deze. naar buiten stappend. „Ik
zal zien, wat ik fhans voor u kan
doen..
Baron de Fricandelle echter, staarde
hem twijfelend na.
„Bedenk Sire, de vrijheid is een
breekbaar ei!" waarschuwde hij nog.
„En vrijheid zonder Protocol is een ei
zonder schaal...."
NED. HERV. KERK
Beroepen te Sloten, Fr.: A. F. Ver-
heule, kand. te 's-Graveland.
Aangenomen naar Hoogeveen (vac.
J. W. Beerekamp): M. van den Bosch
te Nigtevecht.
Bedankt voor Rhoon: (2e pred. pl.):
P. Holst te Rotterdam-Charlois.
GEREFORMEERDE KERKEN
Beroepen te Soest: C. M. v. d. Loo
te Dordrecht.
Examens: Aan de Theologische Ho-
j geschool te Kampen slaagden voor het
kand. examen de heer E. C. Kim te
Groningen en voor het prop. examen
de heer W. D. Omta te Ems (N.O.P.).
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Aalsmeer: J. M. Visser
te Dokkum.
Bedankt voor Huizen: N. H.: B. Bij-
leveld te Noordeloos.
Z1ïn j BOND VAN VRIJ EVANG. GEM.
Aangenomen naar Oude-Pekela: D. J.
I. van Wijck te Gouda.
ROTTERDAM Het College van rijks
bemiddelaars heeft de nieuwe c.a.o. voor
de havenbedrijven goedgekeurd. Met in
gang van 1 januari krijgen de havenar
beiders, toezichthouders, het technisch
personeel en het personeel in koei- en
vrieshuizen in de havens van Amster
dam en Rotterdam een verhoging van
vijftien cent per uur (met inbegrip van
de huurbijslag)
