r
REDERIJ VOOR
ZWARE ZAKEN
KRIS 3Cr~
wapen-feiten
Chauffeur op
zeeman in een auto
Drie eeuwen geleden werd
Coosje Busken geboren
door Zeeland
Nieuw boek
Pag. 5
SCHOT
wanöeLinqen öoor öe zeeuwse histORie
Intelligent meisje
BURGERLIJKE STAND
Zaterdag 5 december 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Wie gaat er mee naar
Chauffeur Desly Gregory
ziet nauwkeurig toe hoe het
liijstuig bevestigd wordt om
zijn zware vrachtauto in
het ruim van de River
Fisher te plaatsen.
Engeland RIJDEN?
door Barend Maaskant
2TEEZIEK Neeik ben een zeeman geworden
J Met een bescheiden lachje zegt dit de Londense chauffeur Lesley Gregory als wij samen in
een vrachtauto van een Duitse verffabriek naar Rotterdam rijdenop weg naar Engeland. Met
de bedoeling om overmorgen weer terug te zijn
M
KAPITEIN JAMES ARMSTRONG
the Fishersgood peopleyeh
James Fisher and Sons Ltd. te Barrow-in-Furness is een
rederij, die zich sedert enkele tientallen jaren heeft toegelegd
op het vervoer van zware lading en van goederen met grote
maten. Haar directeur Sir John Fisher kreeg er eveneens mee
te maken, toen hij in de tweede wereldoorlog „director of
coastal and short-sea shipping" was. In die functie dirigeerde
hij ook enkele honderden Nederlandse kustvaarders, die rond
om de eilanden van Groot-Britannië werden gebruikt.
De schepen van Sir John bren-
gen, zware Centurioi|-t^nks .naar
het Europese vastelanden ont
schepen deze lading dikwijls in
Rotterdam. Deze^reder kwam ook
in contact met ondernemèrs van
tank-aanhangwagens, die naar het
continent moesten en op die basis
kwam in september van het vorige
jaar de veerdienst tussen Rotter
dam en Felixstowe tot stand.
Waarom Felixstowe, zal men te
recht vragen. Het is een nogal on
bekende kleine kustplaats met circa
12.000 inwoners, die de Britten beter
als badplaats dan als scheepvaart
haven kennen. In de oorlog werd er
echter een basis van de Royal Air
Force gevestigd, speciaal ten behoeve
van vliegboten. De R.A.F. zetelt er
nog, maar nu met een zee-reddings
dienst, die van helikopters gebruik
maakt. Die heeft de vijftig tons kraan,
waarmee in de oorlogsjaren de vlieg
boten in en uit het water werden ge
tild, niet nodig. Maar James Fisher and
Sons vond hier precies wat men nodig
MATROOS GERRIT DE JONGE
lang staan
0 De heer L. Soomers te Tholen slaag
de te VVoensdrecht voor het brevet
zweefvliegen
0 Bij de Rijkspostspaarbank te Ter-
neuzen is in de maanci uo\ -
legd 240.311 gulden en terugbetaald
164.620 gulden.
Voor de acte Duits l.o. slaagde te
Utrecht de heer H. van Hechemer uit
Temeuzen.
0 De Vrouwenbond van het N.\.\. af
deling Goes heeft de zieke kinderen van
..Iepenoord" in üostkapelle een prettig
Sinterklaasfeest bezorgd.
Dames uit Goes. Wühelmmadorp
Kloetinge en Kattendijke brachten o9b
gulden bijeen, welk geld werd omgezet
m speelgoed en in diverse lekkernijen
voor de kinderen.
Het Zweedse m.s. Royal wood is
gistermiddag Vlissingen binnengelopen
met machineschade. De machineschade
die ontstond door defecte leidingen zaJ
in de buitenhaven hersteld worden.
In de recreatiezaal van het zieken
huis „Bethesda" te Vlissingen zal dins
dagavond om acht uur een gezellige
bijeenkomts beginnen. Jan Andriessen
zal dan namelijk voordragen uit zijn
boekje ..Wit met vlekjes". Flans Lam-
bregts laat beeldinjecties zien.
Pakhuismeesteren te Rotterdam, die
aan deze kant van de lijn het agent
schap bekleedt, had in het begin de
beschikking over een drijvende bok om
de zware en grote spullen te behandelen.
Vrij spoedig erna kon men echter gebruik
maken van de 25 tons kraan, die de
gemeente plaatste op het terrein
van P.H.M. aan de Rijnhaven.
Er kwam a! gauw
schot in de zaak. En
het is nu heel gewoon,
dat tweemaal per
week het duizend tons
m.s. River Fisher aan
komt, zowel te Rot
terdam als te Felix
stowe, met tank-
aanhangwagens,
vrachtauto's, een
dubbeldekker met
Britse auto's en
terug met Duit
se scooters, met
vele tonnen
wegende land
bouw- en
wegenbouw,
machines en
met laadkistcn.
Hieruit groei-
de een aparte
dienst voor het vervoer van zg. unit-
loads, die van huis-tot-huis gebracht
worden. Dit geschiedt met behulp van
grote stalen platforms, die afhankelijk
van de lading van gevarieerde typen
zijwanden worden voorzien. Op die
manier worden het open laadkisten en
met deze containers gaan dan stuk
goed, machines en motoren, loodslak
ken in bulk, chemicaliën in zakken,
tentoonstellingsmateriaal. conserven,
vloerbedekking en verhuisgoed naar
hun bestemming.
In ruim een jaar zijn opvallende
prestaties geleverd en die hebben er
ongetwijfeld aan meegewerkt, dat bin
nenkort een tweede schip deze dienst
gaat versterken.
Prof. Hubert Manschka, bekend ge-
worden door zijn optreden ais acteur in
en als regisseur van Weense operettes,
is gisteren te Wenen in de ouderdom van
77 jaar overleden
9 Ter gelegenheid van het honderdjarig
I bestaan van de N.V. Levensverzekerings
maatschappij Nillmij., verscheen een his- j
torisch boekwerk ..Nederland voor hon-
derd jaar. De schrijver en samensteller
van dit jubileumboek is Dr. W. Jappe
Alberts.
Tijdens een strandwandeling gleed de j
heer C. Flipse uit WESTKAPELLE over
enige stenen uit en kwam zodanig te val
len. dat hij met een gebroken arm naar
het ziekenhuis vervoerd moest worden. j
a Ds. Baar te WESTKAPELLE, die na- i
mens de Classis Walcheren als zendings- I
predikant uitgezonden is geweest naar het
zend»ngsveld Sarnu. hield in het Herv.
Jeugdgebouw een lezing, die hij illustreer-
^de met kleurendia's.
Dit klinkt nogal verward,
hoewel het niet zo ingewikkeld
is als het schijnt. Het is wel
een uitvloeisel van de moge
lijkheden, die de Rotterdamse
haven biedt. Daar is namelijk
een regelmatige lijndienst op
Felixstowe (aan de overkant
van de baai waaraan Harwich
ligt), die in het by zonder het
transport van zware lading en
goederen met grote afmetin
gen verzorgt.
Tot de zeer vaste klanten van de
ze merkwaardige scheepvaartver
binding behoort de verf- en lak
fabriek Hermann Wiederhold te
Hilden, op vijftien kilometer van
Düsseldorf. Op zijn gebied is het
een van de grootste in Europa.
Niet alleen omdat er 550 verschil
lende tinten autolakken gemaakt
worden, want die vormen maar een
bescheiden deel van de produktie.
Van de 1600 mensen die er werken,
zijn er 150 (onder wie veertig aca
demici) die in de vijftien labora
toria hun arbeid vinden.
Een flink deel van de verven en
lakken wordt geëxporteerd. In Londen
werd ten behoeve daarvan een eigen
kantoor gesticht. Dat lijkt ook wel te
kunnen als Engeland maandelijks voor
een half miljoen Mark aan produkten
van Wiederhold afneemt.
In het begin ging dat allemaal per
vliegtuig, maar dat werd te duur. Daar
na nam men een proef met de direkte
scheepvaartlijn DüsseldorfLonden,
maar dat duurde te lang.
Toen viel het oog op de dienst van
James Fisher en daarom vroeg ik aan
chauffeur Gregory of hij geen last van
zeeziekte heeft
t Wij rijden dan op
een woensdagochtend
/om kwart* over tien
de fabriekspoort uit,
de afneembare alu
minium laadbak vol
met verpakte verf en
lak: rond achtduizend
kilo. Niemand staat
ons uit te wuiven:
het is een routmerit
geworden. Want Les-
ley heeft ook geen
enkele moeilijkheid met het rechtse
verkeer. Wel constateert hij keer op
keer, dat de wegen naar Venlo niet zo
goed zijn.
Hij heeft tot de grens twee uur nodig,
maar hij maakt nu ook zijn 26ste rit.
Bovendien rijdt hij al dertig van zijn
vijfenveertig levensjaren. Dat komt om
dat men vroeger in Engeland op zijn
veertiende jaar achter het stuur mocht.
Papieren, papieren, zucht Lesley,
terwijl hij uit de hoge cabine springt
als wij in Kaldenkirchen aangekomen
zijn bij de expediteur, die de papier
winkel in orde maakt voor uit- en
inklaring Aan de grens holt Lesley dan
ook nog wat ambtelijke kantoren in en
uit. Bij elkaar duurt alles een uur en
dat is een redelijke tijd naar zijn
ervaring.
Maar wij nemen er ook een halt
uurtje, af om wat te eten. Eerst handen
wassen met een poeder, dat niet krast
maar wel schuimt. De grensrestaurants
weten het best waarmee chauffeurs
handen schoon worden.
Ik vind dit lekker, zegt Lesley als
hij zijn mes in de biefstuk zet. In
Hilden eet ik tweemaal per week
Wiener Schnitzel, vervolgt hij en zijn
ogen glinsteren.
Heb je dit liever dan het Engelse
eten?
Och. vergeet niet dat ik 45 jaar
Engelsman ben
Even later zijn we weer op weg en
dan mag ik zonder chauvinisme vast
stellen. dat de Nederlandse wegen stuk
ken beter zijn dan de Duitse, die wij
achter de rug hebben. Via Nijmegen,
Den Bosch, Gorinchem komen wij om
vijf uur te Rotterdam aan.
Waarom die route?
Dat is de derde, die ik volg. Deze
bevalt me het beste.
Aan de kade van
de Rijnhaven ligt de
River Fisher met
open ruimen bereid
de tank-aanhangwa
gens, de auto met
verf en nog veel
meer zware stukken
',e ontvangen. Een
;oed geoefende ploeg
mensen doet rustig
ïaar secuur passend
en metend werk en
een speciaal geconstrueerd hijsraam
verleent daarbij goede diensten. Maar
eer alles met draden en spankettingen
gesjord is en wij kunnen afvaren, is
het diep nacht. Uit diverse windstre
ken komt de lading en in dit jaargetij
is het niet zo vreemd, dat door de
mist de aanvoer over de weg vertraagd
wordt.
De River Fisher pleegt zich van mist
heel weinig aan te trekken. Zelfs in
de beruchte mistperiode van februari
dit jaar miste zij maar één afvaart.
Het schip arriveerde te Felixstowe,
maar de kraanmachinist kon haar niet
zien liggen
Lesley en ik delen een eenvoudige
hut. Als wij tegen het middaguur ont
waken, kijkt Lesley uit de enige
patrijspoort. De horizon daalt en stijgt
in een eentonige cadans. Ik zou
toch niet altijd zeeman willen zijn.
vindt hij.
Maar hij heeft dit stuk zee nu al
25 maal heen en weer gevaren. Daarom
brengt hij uit de kombuis twee mok
ken thee zonder morsen naar he1
achterdek waar wij wat beschuttin'
hebben gezocht. Ten slotte is he
windkracht zeven: harde wind.
De River Fisher heeft er geen moeili
mee. Zij is met haar achttien jaren nie
piepjong meer. maar zij heeft eer.
sterke motor en goede navigatieappara-
tuur, zoals radar, decca en een elektri
sche stuurinrichting. En er is een
toegewijde bemanning van ervaren
mensen, want in deze dienst acht de
reder aankomende zeeliéden niet op
hun plaats.
Er is James Armstrong, de 57-jarige
kapitein, die nog geen achttien was
toen hij op een zeilschip Kaap Hoorn
rondde. Met zijn zachte stem vertelt
hij over zijn overgrootvader, die al
gezagvoerder was. Hij eindigt zijn zin
nen dikwijls met „yeh" en „ai".
En mijn grootvader was ook
kapitein bij Fisher. Good people, ai
Uw kinderen varen ook?
Mijn zoon was stuurman, leerde
een meisje kennen zocht een baan aan
de wal, yeh.
Stuurman is de 53-jarige Sam Hun-
ter. Een echte cockney, zegt deze kleine
man in zijn lange Monty-coat. Met
dertien jaar ging hij naar zee „eii elke
dag leer je nog, al zou je honderd jaar
varen".
Tot de bemanning behoren ook twee
Nederlanders. De Rotterdamse matroos
Gerrit de Jonge is zestig jaar. Twee
maal maakte hij het in de oorlog mee,
dat het schip verloren ging. Sinds
zeven maanden vaart hij op de River
Fisher. Het bevalt hem, alleen is het
wel eens „lang staan", want hij en zijn
maats moeten het schip zeeklaar maken
hoe laat het ook wordt voor alles ge
laden is.
Donderdagmiddag
meert'de River Fisher
/op de kop van de
korte pier, waarop
als retourlading al
weer tank-aanhang
wagens en wegen-
bouwmachines ge
reed staan. Technisch
directeur Jones uit
Barrow heeft van de
voordeur van zijn
"in mui hotel te Felixstowe
de sleutel al in zijn zak, w^nt het zal
wel laat worden. Hij gaat in de kleine
salon breeduit aan tafel zitten en
tekent op een bloc-note stuwplannen,
steeds maar stuwplannen.
Daar hoor ik ook, dat de auto met
verf niet doorgaat naar Londen. Uit
de Brjtsehoofdstad komt. een andere
auto van Wiederhold. Daarin zullen de
blikken en bussen verf en lak over
geladen worden. -
Dé auto gaat'dus weer terug?
Neen, alleen de laadkist.
9
Uit Hilden komt een auto met
nieuwe lading, die te Rotterdam in de
laadkist wordt gepakt.
Ik begin het ingewikkeld en om
slachtig te vinden, maar de opzet van
deze handelwijze is, dat Wiederhold er
altijd in slaagt tweemaal per week een
volle lading met de River Fisher mee
te geven. Dan kan men deze manier van
doen juist „handig ingepikt" noemen.
Immers, als weersomstandigheden en
vertraagde aankomst van andere lading
Zó lijkt het of de Duitse auto met in de laadbak acht ton blikken en bussen verf nooit en te nimmer in hel schip kan. Het
is maar een fotografisch grapje, want er kan nog veel meer bij.
door L. van Wallenburg
STUURMAN SAM HUNTER
elke dag leren
verhinderen, dat het schip 's ochtends!
aankomt, zodat Lesley Gregory niet
„even" van Rotterdam naar Hilden j
heen en terug, of van Felixstowe naari
Londen vice versa kan rijden, blijkt de!
organisatie bij Fisher zowel als bij
Wiederhold plooibaar genoeg om toch
het schema te handhaven.
In de heel kleine
uren van vrijdag
koerst de River
Fisher naar de Wa
terweg. Vlak voor
de brug staat de
laadkist op het dek
gesjord. Meeuwen
begeleiden het schip
op de weer kalm
geworden zee Na
elf uur varen ligt j
het opnieuw afge- j
meerd in de Rijnhaven. En nog voordat'
ie rivierpolitie aan boord komt om
nijn paspoort in te zien, staat de verf-
ontainer al op de kade.
Eigenlijk liad zij 's avonds in Hilden
loeten zjjn. Ik maakte nu de uitzonde-
ing mee. Maar ik heb toch het bewijs
ezien van wat al maanden lang prak
tijk is: van woensdagochtend tot vrij-!
dagavond uit en thuis van Duitsland
naar Engeland. Het was de moeite
waard eens mee te maken, dat dit
mogelijk is via de haven van Rotterdam.
Ook als de omstandigheden tegen zitten.
Het Bet je Wolff spie in kent iedereen
in Vlissingen: een druk verkeerspunt
midden in de stad. De meeste Vlissin
gers zullen ook wel weten naar wie het
genoemd is. Naar hun stadgenote Bet-
je Bekker, die hier in 1738 werd gebo
ren. Na haar huwelijk met ds. Wolff is
ze meer bekend als schrijfster (o.a. Sa
ra Burgerhart, Willem Leevend) en
dichteres onder de naam Betje Wolff.
Op het Betje Wolffsplein komt de
Aagje Dekenstraat uit. Aagje Deken
was wel geen Vlissinse, maar na dé dood
van ds. Wolff heeft ze met Betje sa
mengewoond tot ze beiden n november
1804 stierven. Deze trouee vriendinnen
hebben ook samengewerkt, als schrijf
sters. Eerst woonden ze vijf jaar in De
Rijp, daarna kochten ze de buitenplaats
Lommerlust bij Beverwijk. Toen in 1787
de Pruisen in ons land kwamen en
onze stadhouder Willem V in zijn oude
waardigheden herstelden, gingen ze sa
men met zoveel andere Patriotten naar
Frankrijk. Tien jaar later kwamen ze
terug.
Aan de andere kant van het Betje
Wolff splein vinden we de Coosje Bus-
kenstraat. Op 5 dec. 1759 dus juist twee
eeuwen geleden, kreeg de Vlissingse
apotheker Busken als sinterklaas ca
deautje een dochtertje, dat Coosje ge
noemd werd, ze heette voluit Jacoba
Adriana. Het werd een vrolijk levendig
meisje, dat in Vlissingen voor een soort
wonderkind doorging. Dat ze bijzonder
intelligent was blijkt wel hieruit, dat ze
op 13-jarige leeftijd eindexamen deed
deed aan de Latijnse school te Vlissin
gen, nadat ze privaatlessen in Latijn en
Grieks genomen had bij de rector van
Cruysselbergen. Bovendien werd ze „be
schonken met een deftige prijs voor ha
re betoonde kundigheid."
Ze zette nog een paar jaar deze klas
sieke studies voort en las later toen ze
al getrouwd was enkel voor haar ge
noegen de werken der klassieken. Latijn
se brieven schreef ze vlot.
Aantrekkelijk
Ze schijnt ook een voor jonge man
nen erg aantrekkelijk meisje geweest te
zijn. In een jaar tijd wijst ze drie hu
welijksaanzoeken af, ze is dan 23 jaar.
En niet van de eerste de beste. Eén
jongen die ze een blauwtje liet lopen,
was de zoon van de Vlissingse dokter
Gallandat (wonderlijke loop der histo
rie: later trouwt een van haar zoons'
met de dochter van deze afgewezen
minnaar).
En dan komt er wat later een vreem
de liefdesaflaire, waardoor ze geheel
overstuur raakt. In deze liefdeserisis
zoekt ze steun op Lommerlust bij Bet
je Wolff en Aagje Deken (1786). Voor
al Betje Wolff kan Coosjes toestand zo
goed begrijpen. Heeft ze zelf niet iets
dergelijks meegemaakt als jong meisje
van nauwelijks 17 jaar? Heeft ze zelf
niet de lasterpaatjes ..laage, liegende,
zotte, babbelzieke menigte" moeten ver
duren?
Coosje Busken biecht haar alles op.
maar ook ..de betuiging van haar
maagdelijke onschuld."
Betje Wolft' voelt zich bijzonder aan
getrokken tot dit intelligente 20 jaar jon
gere meisje uit Vlissingen. Ze kende
haar vader de apotheker goed. Spott
had ze hem wel eens genoemd ..dien
comandeur Van de kisteerspuit." Ook
had ze zich vroeger wei minachtend uit
gelaten over de gedichten die hij pro
beerde te maken. Dat zijn orthodoxe
godsdienst haar sympathie niet had kun
nen we begrijpen.
Maar dat neemt niet weg, dat ze de
dochter zo goed mogelijk helpen wil. Ze
geeft haar goede raad, zoals: Ga tijdig
naar bed. Intellectueel werk zal haar
wel helpen uit de verdrietige stemming
et raken.
Probeer in Vlissingen een vriendin
van gelijke ontwikkeling te vinden. En
volg de raad van uw vader op: slik ki
na.
Helpen
Het was de oprechte begeerte van de
dames Wolff en Deken om Coosje Bus
ken te helpen. Zoals ze dat ook gedaan
hadden met Francina Baane, het meis
je van de pas gestorven dichter Bellany.
Fransje had hier op Lommerlust 5 we
ken ziek gelegen, ziek van verdriet, en
de beide vrouwen hadden haar voorbeel
dig opgepast.
Het volgend jaar schrijft Betje Wolff
haar zelfs een brief met het verzoek
om voorgoed op Lommerlust te komen
wonen. „Er zal niets beters op zijn,
mijn lieve schat, alsdat gij maar naar
hier toe komt, want nooit zijt gij uit
mijn gedachten."
In dat verzoek zat ook wel een beet
je egoïsme van Betje Wollf. Ze voelde
zich wat eenzaam en lusteloos. De
vriendschap met Aagje Deken was wel
niet gebroken, maar was toch wat min
der goed dan voorheen. Er was een
borst gekomen in haar vertrouwelijke
omgang. Ze werkten naast elkaar en
niet genoeg met elkaar. Als compensa
tie wilde ze nu Coosje Busken hier heb
ben. Er scheen voor haar niemand be
ter te bestaan dan Coosje.
Coosje Busken is echter in Vlissingen
weer opgeknapt. In 1789 trouwt ze met
de Waalse predikant Samuel Theodore
Huet, die even oud is als zijzelf. Huets
moeder was een dochter van meester
Pierre Joly, bij wie Betje Bekker op de
Franse school was geweest.
Het echtpaar Huet-Busken krijgt zes
kinderen en met de dames Wolff en
Deken houden ze briefwisseling.
Als deze in 1801 naar Vlissingen rei
zen, bezoeken ze ook het gezin Huet.
De bekende schrijver uit de vorige
eeuw Coenraad Busken Huet was een
kleinzoon van het predikantenechtpaar
Huet-Busken uit Vlissingen.
Gemeenteraad Oosibu r%
OOSTBURG. De gemeenteraad die
woensdag 9 december bijeen zal komen,
krijgt een agenda van twintig punten te
verwerken. Aan de orde zullen o.m. ko
men een aantal subsidieverzoeken en
enkele benoemingen.
KORTGENE
Maria C, dv H Tazelaar en M de SmitS
Janny B, dv J M Verwei en B v d Moere;
Lena, dv A de Jager en L van der Maas;
Paulina C, dv Th de Fouw en N Lambrecht-
se; Adriaan J, zv J Amperse en P Saaman;
Maria T, dv K Karman en T van Gilst;
Neeltjé M, dv A Boot en W van Oossanen;
Marinus J, ïv I J van Óilst en C A de Smit.
Ondertrouwd: Johannis Walhout, 24 j te
Borssele en Iza Nijsse, 25 j.
Gehuwd: Pieter W Kopmels, 26 te Wol-
phaartsdijk en Neeltje C Ringelberg, 23 j.
Jacobus W. Begthel, 27 j te Wissenkerke
en Teuntje Fieman, 23 j.
Overleden: Jan M noep, 80 j, ongeh.; Cor
nells Hoogerheide, 74 j, echtg van Hendrika
P Goulooze; Matthijs D Noordhoek, 82 j, geh
gew met Wouterina A de Bruijn.
HEINKENSZAND
Geboren: Sophia C C C, dv J van Swaal
en S Zuidhof; Marcus J, zv J Nijsse en C B
Ponse; Marie L G, dv P Vermeulen en A
van Eijkeren: Ann M G, dv P Vermeulen en
A van Eijkeren.
Ondertrouwd: Jacob Otte en W I Malle-
koote; Adriaan P Priem en C J Rijk.
Getrouwd: N Boonman en C A Knuit; J
Otte en W I Mallekoote.
WAARDE
Geboren: Jacob A, zv A K Kamerling en
J Sanderse.
Ondertrouwd: Jan Joosen, 24 j en Neeltje
J van Kruiningen, 20 j; Leendert Ruissen,
43 j en D Dijl, 43 j.
Gehuwd: Johannes J van Luijk, 24 j en J S
de Graaf, 23 j.
VEERE
Ondertrouwd: Adr Geschiere, 23 j en M de
Puijt, 22 j.
Overleden: Wed. J de Maillie-de Kuijper,
87 j.
GRIJ PSKERKE
Geboren: Elizabeth, dv Chr Riemens en
E Wisse.
Gehuwd: A Benschop, 24 te Utrecht en K
de Bree, 21 j.
Overleden: Paulus Boogaard, 66 j, echtgen
van Maria J Looise; David Coppoolse, 74 j,
echtgen van Tannetje Wisse.
WISSENKERKE
Geboren: Henriëtte, dv M I Beghtel en D
ter Veld; Marcus J, zv I Reinhoudt en A v
Netten; Jaeomina, dv O Hoekstra en A E
van der Weele; Huibregt C, zv W J Noord-
hoek en P A v d Kreeke.
Ondertrouwd: P J Gunter, 25 j en M Rie
mens, 21 j; M Versluis, 24 j en I I Ziemer,
24 j; A J van Dijke, 24 j te Kortgene en C L
Geluk, 23 j.
Gehuwd: A P Marcusse, 45 j en J Smit,
51 j; P J Gunter, 25 j en M Riemens, 22 j.
Overleden: levenl. aangegeven een kind
van L L Koole en P de Haze; Hendrika Boot
wv W Zwemer, 84 j.
In de „geïllustreerde Salamanders"
van Querido verscheen onder redak-
tie van Hans Snoek het deeltje „Dans
ten ballet". Het is een fraai uitgaafje,
waarin de geschiedenis van deze tak van
kunst zowel als haar praktijk (moeilijk
heden en mogelijkheden) te vindën is.
Het werkje geeft een blik achter de
I schermen. Er zijn fraaie foto's en in
structieve tekeningen.
4nnr L. van Wallenbure
Om het wapen van Veere goed te kunnen be
grijpen, moeten we de vroegere toestand van de
haven bekijken. Aan de zuidzijde van de ingang
werd een vestingtoren gebouwd; de Zuidhoofds-
poort. Dat is de nog bestaande tegenwoordige
Campveerse toren.
Er tegenover, aan de noordelijke ingang, werd
een dergelijk bouwwerk gesticht, de Noordhoofds-
poort. Deze heeft later dienst gedaan als kruittoren,
maar is in 1630 door een grondbraak in zee gestort.
Alleen het (vernieuwd) palenhoofd bestaat nog.
Het wapen van Veere vertoont op een blauw
veld de afbeeldingen in goud van deze twee torens.
Tussen beide torens zien we een gouden schip. Op de torens staan
twee naakte wildemannen, ieder met een gouden knots op de schouder
en een groene mirtekrans op het hoofd. Tussen zich in draqen deze
figuren een schild met het wapen van de Heren van Borssele van der
Veeie. een zwetxt veld met een dwetvse zilveven bcilk.
Op de „Fontein", de waterput bij de Grote Kerk te Veere is dit
wapen te zien.
l
