Twee werelden meer dan één in iets etmaal tarten makers VAREN OP DE BOSPORUS EN THUIS KOFFIE DRINKEN OP ÉÉN DAGJE ROUW PAST ELECTRA IH KAPPIE en de KONINGSRUIL Uit de kerken Zelf aan de slag Commandant Cubaanse leger vermist j FLITS GORDON in het I heelal DE TINTELS Jack Dunkley OLIE-EXPEDITIE IN KANAAL Zaterdag 31 oktober 1959 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 2 ROTTERDAM, vrijdag 30 oktober 1959. ISTERMIDDAG om half drie zat ik in een roeibootje op de Bos porus tussen Euro pa en Azië en keek in de verte naar Istanboel. Gister avond om kwart voor tien dronk ik op Schiphol koffie en at beschuit met muisjes, om dat een collega een zoon had gekregen. Tussen die twee tijdstippen in bekeek ikvan boven de Olympus, zag Vene tië in het donker als een zee van lichtjes en maakte de reis van het Ruhrgebied tot Amster dam in één en twintig minuten. Dat kon. Dankzij Venus. Dit is geen wartaal, noch een stuk uit het stripverhaal van de ruimte- held Flits Gordon. Dit Is gewoon een dagje uit van uw dienaar met een Nederlands vliegtuig in 1959, het jaar waarin uw kinderen nauwelijks meer omhoog kijken naar een straaljager en de kinderprogramma's op het televisie- scherm reeds selecteren in leuke" en I flauwe". Het is alleen een gang van aaken, waaraan we nog even moeten wennen, misschien. Dat kun je doen iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiih Op woensdagochtend vertelde ik u die dag in. een vliegtuig iHfiiniiiiiiiiififiiiiiiiiiii stond een foto in de krant van 3 de heer P. Vermaire te Kapelle, 2 die vijftig jaar leider is geweest 2 van het zondagsschoolwerk. Vijf- f§ tig jaar heeft hij aan kinderen 3 de Goede Tijding mogen brengen 3 en wij durven met zekerheid te 3 voorspellen dat de heer Vermaire 3 voor die jaren dankbaar zal blij- 2 ven. Momenteel wordt echter allerwe- 3 gen in Nederland geworsteld met 3 een tekort aan personeel voor de 3 zondagsscholen. 2 Ook in Kapelle kunnen ze daar van meespreken. Onlangs moest 3 daar een klas worden opgeheven 3 omdat er geen leiders en leid- 3 sters voor te vinden waren. Rechtgeaarde zondagsschool- 2 mensen kunnen zich dat bijna 3 niet voorstellen. Want weliswaar 2 vraagt dit werk vele opofferingen, 5 maar anderzijds schenkt het ook een diepe voldoening. Bovendien geeft het ons innerlijke rijkdom, 3 en de heer Vermaire zal de eer- 3 ste zijn die dit wil beamen. 2 Voor buitenstaanders lijkt het 3 misschien tamelijk onooglijk werk 3 om aan kleine kinderen steeds 3 weer die overbekende geschiede- 3 nissen in eenvoudige taal te ver- 2 tellen. Maar wie het gedaan heeft 3 weet wel beter. De eerste keer 3 dat je voor kinderen moet vertel- 3 len ben je in drie minuten schoon uitverteld. Dan heb je werkelijk l| alles gezegd wat je er van wist. 3 Daarom is ook voor de leiders en 3 leidsters het zondagsschoolwerk 3 ongemeen boeiend. 2 In de eerste plaats omdat ze 3 voortdurend in de Bijbelse ge- schiedenis moeten blijven stude- 3 ren, waardoor ze verborgen rijk- 2 dommen aanboren die schier geen =s einde nemen. Maar in de tweede 3 plaats is het boeiend omdat je 3 met kinderen te doen hebt. 3 Het kind is een universele en on- geremde weerspiegeling van alles 3 wat des mensen is. 3 Twee aspecten dus van het zon- 5 dagsschoolwerk, die zuiver zijn. 2 verrassend en boeiend. 2 Mogen velen getrokken word 3 tot dit mooie werk. 3 iniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii V OORUITLOPENDE op wat deze pag*ia u de volgende week wil vertellen over een reis anno Najaar-1959, nog iets over Harry Pot, een Amsterdamse persfoto graaf, die in Zandvoort woont en die ook meevloog in die Electra naar Istanboel. In de vroege ochtend van don derdag wilde bij het hotel waar wij logeerden, van buiten fotogra feren en liep daartoe wat rond om een geschikt plekje te vinden. Een Turkse schoenenpoetser maakte hem duidelijk, dat de sohoenen van de fotograaf drin gend een beurt nodig hadden en Harry Pot stemde toe. De schoen smeer zat er al dik op toen de Turk vroeg of Pot even meeging, een paar meter verder en achter een muurtje, waar de ultwrjjfdoe- ken lagen. Aan het verzoek werd voldaan en achter dat muurtje ontwaarde Pot een zeer louche uitziend heer, die hem gemeen aankeek. Intussen begon de poetser de schoenen glimmend te maken en vroeg toen als prijs in Turks geid een bedrag, dat gelijk stond met vier gulden. Dat is belachelijk, maakte Pot de Turk duidelijk. Daarop nam de schoenpoetser de Nederlandse persfotograaf stevig bö vest en boord vast, drukte hem tegen de muur en zei alleen: Be talen. „Ik keek even langs de poetser heen naar die gluiperd naast me en heb toen maar betaald", ver telde Harry Pot. Dit soort grapjes kunt u dus ook meemaken, dankzij zo'n snelle Electra! 85 „Dat zie ik volkomen in", zei Dom Alfonso en vroom voegde hij er aan toe: „Onze Genadige God zal ons zekerlijk snel naar huis ge leiden, opdat we spoedig kunnen beginnen die arme heidenen de heerlijkheid van Gods woord te onderrichten!" Andrea ging met Gomes Pires naar het voordek, waar een van de beide compassen in een kistje voor de stuurman stond. Het ande re bevond zich op het achterdek. Daar overlegden ze een poosje over de «koers die de beide sche pen zouden volgen. Daarna werd hij met Dom Alfonso en kapitein Ugo teruggeroeid naar de Santa Clara, waar de lichten al brand den. Toen ze aan boord waren en de sloep aan dek was gehesen, wer den de zeilen bijgezet en met steeds grotere snelheid voer het schip over het water. Ver in het noorden begon de Poolster te schitteren. De boeg van het schip wees iets links van dit baken. De ster stond dus enigszins rechts van Andrea, toen hij de hoek waarnam om die in zijn verslag te noteren, voordat het schip begon te slingeren op de lan ge deining die de zuidwestenwind te weeg bracht. De zeilen stonden strak als een trommelvel. Hij kon een gevoel van opwin ding niet onderdrukken bij de ge dachte dat de grote verandering in de navigatie die zijn nieuwe methode om de koers te bepalen succes zou opleveren, evenmin als een gevoel van trots om het feit dat hij, hoewel hij al veel verder oostwaarts was geweest dan eni ge Europeaan, zich nu ook ver der naar het zuiden had gewaagd dan iemand anders sinds de tijd HAVANA (UPD De commandant van het Cubaanse leger, majoor Cami- lio Cienfuegos, is niet van een tocht met drie anderen in een klein vlieg tuig teruggekeerd. Sedert donderdag avond is het toestel spoorloos. van de Phoeniciërs in dienst van Pharao Hanno, ruim tweeduizend jaar geleden. BOEK VIER De reis naar Antillia Het was ongeveer drie en een halve week later de hemel was onbewolkt en de zon scheen hel der toen de Santa Clara met trots wapperende scheepsvlag de haven van Lagos binnenzeilde, on middellijk gevolgd door de Santa Maria, om aan de kade te* me ren. Het grootste gedeelte van de reis was het weer gunstig geweest en de windrichtingen waren bijna geheel overeengekomen met An drea's voorspellingen. Ter hoogte van Madeira An drea had hun juiste positie zonder enige moeite met behulp van de Al-Kemal vastgesteld hadden de kapiteins overleg gepleegd en besloten water en proviand in te slaan, daar de voorraden snel slonken en nu er op ieder schip bijna honderd mensen moesten worden gevoed. Na een paar da gen pal oost te hebben gekoerst bereikten ze het schone eiland en de voorraden werden snel aange vuld voor ze op weg gingen naar Lagos. De gevangenen kwamen in veel betere conditie aan dan met vroe gere slavenschepen het geval was geweest, die soms verscheidene maanden rondzwalkten voor ze voldoende noordelijke declinatie hadden om de thuishaven te be reiken. Op sommige tochten was soms wel een derde van de men selijke lading verloren gegaan, maar door deze korte reis, vers water in de vaten en vers voedsel leed de kostbare lading van de beide karvelen maar weinig ver liezen. De zwartjes die als vee op el kaar gepakt zaten in het ruim zouden veel slechter af zijn ge weest indien Andrea er niet op had gestaan dat ze elke dag een poosje aan dek werden gebracht, terwijl de ruimen werden uitge- schuurd met zout water om het zich snel ophopende vuil te ver wijderen. Ofschoon Dom Alfonso niets van zijn autoriteit wilde prijsgeven had hij toch geen be zwaar gemaakt tegen deze maat regelen, omdat hij zag dat de ne gers hierdoor veel gezonder ble ven. En een gezonde neger bete kende een hogere prijs op de sla venmarkt. Dom Alfonso stond naast An drea op het voordek van de Santa Clara terwijl deze aan de kade van Lagos werd gemeerd. Even als de anderen sloeg Andrea de schepen die er lagen gade, maar Joao Goncalves was de eerste die uitriep: „Gij en uw navigatiemethode hebben inderdaad getriomfeerd senhor Bianco! De andere karve len zijn nog niet eens aangeko men!" Gespannen bekeek Andrea de opgeheven gezichten van de me nigte die de karvelen en de held haftige bemanning kwamen be groeten. Eindelijk ontdekte hij wie hij zocht: Fra Mauro, dik en blozend als altijd en naast hem stond de tengere en sierlijke fi guur van Dona Leonor; de zon deed haar haren, die slechts ge deeltelijk werden bedekt door een grote kam en een mantilla, glanzen. Wordt vervolgd Eén stewardess, twee gezich ten. In de ochtend op Schiphol hij de vliegtuigtrap; geen bordje niet een plaatsnaam maar, in het kader van deze reiü, wel een bordje met een vraagteken. En de avond stappen, zonder te weten waarheen te gaan. Een Vraagtekenvlucht dus. Als grapje van de K.L.M., die nu twee van de twaalf bestelde vliegtuigen van- het type Lockheed Electra heeft ge kregen en aan zestig Europese jour nalisten wilde laten zien: Dit is nou een Electra en dat kun je er mee doen. Wel, je kunt er een heleboel mee doen en snel ook. Kwart voor tien in de ochtend van die woensdag tilde die Electra, die luisterde naar de naam Venus, ons van Schiphol op, kwart voor vier zette diezelfde Venus ons neer op Yesilköy, het vliegveld van Istanboel. Een uur later hief ik in 's werelds grootste Hilton-hotel een glas op en toastte tegen de Griekse mejuffrouw E. Ivantcho en om mid dernacht kwam een Turkse hotelbe diende vertellen dat het telegram naar Rotterdam niet verstuurd was, omdat de Turken donderdag hun na tionale feestdag gingen vieren maar met die viering reeds twaalf uur te voren waren begonnen. Had ik die boodschap niet gekregen, dan had u reeds eerder kennisgenomen van deze (bedoeld: telegrafische) boodschap: „Raadsel Vraagtekenvlucht opge lost Doel de grens van twee werelddelen: Istanboel aan de Bos porus 6 uur vliegen sterke tegenwind Electra enorm Cham pagne op 22.000 voet hoogte bóven Italië Koffie bij het passeren van de Zwarte Zee ln kwart etmaal naar andere wereld dankzij techniek en gezagvoerder." Voor Allah Ik ben het nu ik weer in Rotter dam achter mijn typmachientje zit zelf ook nog aa,n het verwerken. Mag ik even? Gisterochtend in Istanboel door d'e Aya Sofya wandelen en horen dat keizer Justinianus rond het jaar 530 deze beroemde kerk (nu moskee) heeft laten .bouwen en vanmiddag weer iemand aan de telefoon, die zegt „dat de Gekro in Rotterdam nog altijd zul ke nare luchten verspreidt". Ik kan het ook anders zeggen; don derdagmorgen duwt een bejaarde Turk diie zonder benen in de zon op de bin nenplaats van de Blauwe Moskee in Istanboel zit mij een Tasfoih in de hand. Dat is dan een ge- bedssnoer, deze keer met 33 dik ke kralen. En omdat de man zijn Tuirks met Engels combineerde begreep ik uit zijn verhaal, dat 'hij met dat snoer Allah eerde, d'oor bij elke kraail een verheerlijkende naam voor Allah te zeggen. Negen en negen tig van die namen zijn er en daarom diende men het srioer ook drie keer door de vingers te laten gaan. En vanmiddag iemand, die het nog eens met me wilde hebben over Rijks- van diezelfde dag eenzelfde stewardess op een cocktailparty in Istanboel., En als u de naam wilt weten van deze blonde vlieg-ster, hier is hy: Dolly van Nek uit Amsterdam. weg 13. Dat Is dan weetr tussen Rot-1 terdam en- Den Haag. Ooknaar gevoel 'iiiiiiiiuiiuiiiiiiunniiiiiHpiiiiiimiiiiiiK Gaarne wil ik u de' komende dagen op deze plek dus iets gaan vertellen over de elf uren, die ik in dié lElectra „Venus" achter de rug van gezagvoer der M. Xi." van Oort zat en over de ongeveer 28 uur waarin ik werd ge leefd, in- Istanboel. Over de stewardessen, die zich meer dan drieduizend kilometers vin de lucht pyn aan de hielen lppen in hun pumps, om htm passagiers vooral maar op tijd het borreltje en de kip aan te reiken en die dan 's avonds toch weer niet zóveel last hebben van dat ge-ren en in cocktailjurk over de dans vloer van een Hiltonhotel zweven. Over landgenoten, die je op de meest onverwachte momenten en plekken tegenkomt. Over een Neder landse professor die in Istanboel werkt. Over iemand van de K.L.M. in Turkije, die aan zijn ontbijt deze krant niet wil missen. Over het nare ge voel dat ik kreeg toen ik dat enorm dure hotel uitstapte na rondge wenteld te zijn in weelde en luxe en nog geen vierhonderd meter verder Turken zag wonen en leven in huizen die meer op hutten lijken. Ja, daarover wilde ik u iets zeg gen. Omdat ik de kans kreeg dat te zien binnen die krankzinnig korte tijd, die er ligt tussen woensdagochtend half tien en donderdagavond kwart voor tien. Omdat het in die tijd mogelijk blijkt de meest ongewone dingen te doen, zoals daar zijn het eten van aan een vlammend spit opgediend schapen vlees én het dansen met de dochter van de Nederlandse consul in het oude Constantinopeh dat nu Istanboel heet. Zoon per foto iniiiiiimiiiiiiiiiniiiiiiniiiniiniii!. O ja, en die beschuit met muisjes? Wel, toen we op het Nederlandse vliegveld terug waren kreeg daar de collega J. Kopp, de correspondent in Nederland van de Deutsche Presse Agentur, direct een slabbe omgebon den plus een grote foto in de hand, waarop een welgeschapen zoon te zien was. Die was geboren, toen wij er gens op de terugweg van deze blik- semreis boven Rhodos vlogen en- de Duitse journalist, wanneer hem ge vraagd zou zijn wanneer de baby kwam', gezegd zou hebben: Over veertien dagen. Het zal niet zoveel vaders gebeuren, dat ze hun zoon eerst per foto en dan in echtheid Jte zien krijgen. De journalist Kopp wel. HjlllllllHlllllllllllllllllK g Vrij naar 1 Maurice Leblanc illllllllllllllllllllllllltilllKM! sfliiiiuiiiiuuuiniuiiiiiiiniuiiiui OE NATUUR IN EN OM UW HUIS iiufiiiiiiiiiiiiiiiiiimifHiiiiiiiiiiii 'lUltllllfiHiilllllllllUlltillltUIHIIItllllllllllUHIIHIilinHHIIIUIIIIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIinillllMIHHIIItlllllllllllllllllllllllllHIIIIIIlilllllllllinilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliJ! Er zijn nu volop chrysanthen,, zowel groot- als kleinbloemige; prima snij bloemen waarvan men lang plezier kan hebben, doch die men vooral niet te zon nig en te warm moet zetten; vooral aan kunstmatige warmte hebben ze een hekel. Als de atmosfeer in de warme kamer te droog is zal het blad spoedig verschrompelen en houdt men alleen de bloemen over. Van chrysanthen kunt u veel langer plezier hebben, doch dan zal men chrysal in het water moeten oplossen; per liter water heeft men slechts één C-WQV^ANTHE^, US "POTTEN GEKWPFKT NU BINNENBGENCiErJ. poeder nodig; uw kostbare grootbloe- mige chrysanthen zullen zeker een paar dagen langer fris blijven. Chrysanthen die men in potten heeft gekweekt en dan denk ik speciaal aan de laagblijvende Blanche Poitevine, zullen nu binnen gebracht moeten wor den; nachtvorst kan nu optreden en daar kunnen de open bloemen niet te gen. Trouwens ook de bloemknoppen hebben er. een hekel aan. Als de potten binnen gezet worden zal men voor hen echter een onverwarmde en lichte en liefst zonnige kamer moeten hebben; te gen droge warmte zijn ook de planten niet bestand. Als uw kleinbloemige chrysanthen in de tuin nu nog niet bloeien, hebt u voor de tuin niet de goede soorten. Er zijn vele soorten chrysanthen; vroeg- en laatbloeiende; de laatbloeiende staan nu in knop en kunnen alleen maar binnens huis in bloei gekweekt worden of o'ndèr glas bij -de bloemist.- Wie dus chrysan- ,then in eigep, juin. f wenst .te., kweken dient steeds vroegbloeiende soorten te bestellen en die zijn er heus voldoende. 9. Om tien uur de volgende ochtend kondigde een luid tromgeroffel de komst van de koning aan. De militaire kapel was versterkt met de twee plaatselijke harmonie-korpsen van Niez: Kunst bo ven Kracht" en „Zonder ophouden' en dit geheel marcheerde aan het hoofd van de stoet de kade op. - Daarop volgde een groot aantal rij tuigen met hoogwaardigheidsbekleders, die dienden om afscheid van te nemen en tenslotte verscheen het gouden rij tuig van koning Liberties III. Na een lang ceremonieel onder aan de loopplank, waarbij telkens na iedere handdruk het gehele volkslied gespeeld werd, betrad de koning met zijn hof maarschalk het dek van de Kraak. Kappie trad op hem toe. „Deze kant uit, majesteit," zei hij, „ik zal u naar het laadruim ik bedoel de koninklij ke suite brengen." Maar de hofmaarschalk interrumpeer de hem: „Men spreekt niet tegen Zijne Majesteit, voor het Zijne Majesteit heeft behaagd om het gesprek te ope nen. Hebt gij de voorschriften niet ge leerd?" „Wat een gezever eh uitstekend," zei Kappie. „Dan wenst Zijne Majesteit nu over te gaan tot het inspecteren van de be manning," zei de hofmaarschalk koel- tjei. NED. HERV. KERK Beroepen te Harlingen (toez.l; G. Wassenaar te Harderwijk. Bedankt voor 's-Heer Arendskerke (toez.M. v. d. Bosch te Nigtevegt; voor Elspeet (toezl A. J. Timmer te Huizen N.H. GEREF. KERKEN Beroepen te Dingeloord: F. L. v d Bom, kand. te Amsterdam. CHRIST. GEREF. KERKEN Beroepen te Zwaagwesteinde: W. Heerma te Veenendaal. LONDEN (UPIl Op twee schepen zijn geologen bezig te onderzoeken of er onder de zeebodem bij de kust van het Kanaal olie aanwezig is. Zij passen daarbij de seismische methode toe. On der water brengen zij ontploffingen te weeg. Aan de hand van de aard van de trillingen die zij opvangen kunnen zij opmaken of er olie in de grond aan» wezig kan zijn.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 2