Officieel: naar de sloop Onofficieel: op de weg! Podola niet in beroep DE NATUUR KAPPIE en de SUPERSKOOP P. W. RUSSEL'S Beckmans potlood bracht u het Zweedse wittebrood Rotterdam. anders Als er iets verkeerd bij U valt - en zuurbrand laait op uit uw maag... Uitkering verhoogd per 1 oktober HOOFDPIJN? Nieuw onderzoek in verduisteringszaak Conferentie ministers Benelux uitgesteld CALLAS ZIEK in en om uw huis Jack Dunkley Vrouw verdronken in de Dedemsvaart Kamernood studenten Ktonderdag 1 oktober 1959 ZEEUWSCH DAGBLAD Pag. 2 Anders anders dan anderen Beekman is een naam, die tentoonstellingsmensen van Oslo tot New York, van Parijs tot Aarhus en alle andere kanten op kennen. En als ze die naam Anders Beekman ho ren, dan denken ze direct aan een man van 52 jaar, met een gewel dige snor en hele zware wenk brauwen. Een Zweed is hij. Gis teren stond hij in zijn hemds mouwen op een bovenverdieping van het Maritiem Museum in Rotterdam: tussen de hamers en de spijkers, de rollen geribbeld karton en nog half ingepakte stoelen. Allemaal vanwege „Idee en Resultaat". Beekman is. wat men in de wan del noemt, een interessante vent. Eigenlijk is hij van alles: hij is ont werper, hij is leraar, hij is puhlici- teitsman en hü is inrichter. Inrichter van tentoonstellingen, jawel, en van daar zijn verblijf in Botterdam. Wat Zweden kan U weet wellicht, dat Zweden zijn vensters op Nederland aan het ope nen is. Wat dagen geleden mocht ik u dat al vertellen. Tentoonstellingen van Zweedse producten en films en zo. Om in dit land te laten zien wat Zweden allemaal kan en is. Wel, „Idee en Resultaat" is een van die tentoonstellingen en mèn heeft Anders Beekman gevraagd de inrich ting te verzorgen. „Vrijdag ben ik er mee begonnen, volgende week dinsdag moet alles klaar zijn; eigenlijk heel weinig tijd, deze keer", zegt de Zweed. Maar hij heeft wel voor hetere vuren gestaan, sinds hij in 1930 zijn eerste tentoonstelling in Stockholm inrichtte. Later, in 1939, volgde eên enorme ex positie in New York en de wereldpers had tegelijkertijd de man Anders Beekman ontdekt. Juichend waren de verhalen in alle Amerikaanse en Engelse kranten. Tijdschriften met een gezamenlijke oplage van vele miljoenen schreven pagina's vol over Beekman en zetten er foto's bij van zijn huis, van zijn dochtertje, van zijn studio's en van hemzelf, in kamerjas. Anders Beckmans naam in dê we reld was gevestigd. Advertentie Eén of twee Kennies nemen en alle leed is geleden. En dat is dan eigenlijk het hele verhaal - verhaal met 'n blij slot voor iedere lijder aan brandend maagzuur. Neem óók Rennies. Tienduizenden gingen U voor en zegenen de dag waarop ze Ren nies leerden kennen - en waarderen. DEN HAAG. De uitkeringen krachtens de algemene oorlogsonge- vallenregeling aan slachtoffers van de oorlog in het voormalige Nederlands- Indië zijn met ingang van 1 oktober verhoogd. In verband met de sedert de laatste verhoging gestegen kosten van levens onderhoud wordt een aanpassingstoeslag verleend ten bedrage van 55 tot 100, respectievelijk 150 gulden per maand (afhankelijk van de grondslag) voor weduwen, respectievelijk weduwen met kinderen. Voor volle wezen bedraagt de aanpas singstoeslag 60 gulden per maand, voor de gezamenlijke kinderen uit een gezin en voor invaliden ten hoogste 100 gul den per maand (afhankelijk van de graad van invaliditeit). Bij de bereke ning van de uitkeringen aan invaliden en volle wezen zal voortaan steeds wor den uitgegaan van den minimumgrond slag van 200 gulden. Hoewel de netto verhogingen door de gelijktijdige invoering van de algemene weduwen- en wezenwet en een wijziging van de kortingsregeling wegens neven inkomsten soms kleiner zullen zijn dan genoemde bedragen, zullen de nieuwe netto uitkeringen met inbegrip van de A.W.W.-uitkeringen tezamen steeds meer bedragen dan tot dusver werd ontvan gen. AMSTERDAM. De poëzieprijzen van de gemeente Amsterdam zijn voor 1959 toegekend aan Mischa de Vreede voor haar gedicht „Een jong meisje droomt" en aan Sybren Polet voor „Vle selijke stad". De jury, die tot deze prijstoekenning heeft gead'viseerd, bestond uit Ad den Besten, Gerrit Borgers en dr Victor van Vriesland. 59 Hoeveel hij ook wist van navi geren en kaartenmaken, Andrea besefte heel goed dat hij nog veel had in te halen en dat hiertoe een lange leertijd op zee nodig was. En daar kapitein Ugo blij was iemand aan boord te hebben die Italiaans sprak, konden zij samen goed overweg. Met zijn grote ervaring omtrent de vele dingen aan de hand waarvan een ervaren zeeka pitein zijn snelheid en zijn positie kon bepalen, wist Ugo Tremolina Andrea ervan te overtuigen dat ze sneller voeren dan was berekend. Andrea's nachtelijke waarnemin gen met de Al-Kemal werden steeds moeilijker, want de Poolster kwam steeds lager te staan ter wijl zij zich zuidwaarts spoedden in de richting van de evennachts lijn. Voordat men die lijn bereik te Andrea had dit van de Ara bische zeevaarders in het oosten vernomen zou de Poolster ge heel onder de horizon verdwijnen. Dan verscheen er aan de zuidelij ke hemel een constellatie in de vorm van een kruis, of, als men over veel fantasie beschikte, van een wagen. Ze hadden hem verze kerd dat deze zuidelijke sterren- groep een vast en betrouwbaar ba ken vormde, ofschoon niet bijster nauwkeurig voor de navigatie, daar men weinig wist omtrent het bestaan ervan, zulks in tegenstel ling met de Poolster. Aan de hand van ervaringen, op gedaan op vorige reizen, en van waarnemingen van andere kapi teins, had Andrea een ruwe schat ting gemaakt van de afstand op het koord van de Al-Kemal, dat de geografische breedtegraad van Kaap Blanco zou aangeven. Toen hij op een zekere avond die knoop in het koord tegen zijn neus kon voelen, terwijl het houten plaatje van de Al-Kemal de ruimte tussen Poolster en horizon vulde, besefte hij met een gevoel van diepe vol doening dat hij nu iets kon wat nog maar weinig kapiteins vóór hem hadden kunnen doen: namelijk rechtstreeks naar een vooraf be paald doel op een tot dusver on zichtbare kustlijn te varen. Het was na middernacht en An- drea had het voordek voor zich al leen. Door de spits toelopende boeg en het voorgeil was dit plekje niet zichtbaar voor de mannen die de wacht hadden. De meesten lagen aan dek bij het schijnsel van een kompashuisje; er werd gespeeld of geslapen. Op het hele schip wa ren feitelijk maar enkele mensen wakker, behalve de man aan het roer en de dienstdoende officier op het achterdek, waar hij het oog hield op het kompas, voor het ge val dat.de roerganger wat minder waakzaam zou zijn. Om zich helemaal te vergewis sen van de juistheid van zijn waar neming, besloot Andrea nog een- mal de Al-Kemal te gebruiken al vorens naar zijn strozak op het brede luik boven het ruim te gaan, tegen de wind beschermd door de sloep die altijd op lange reizen werd meegevoerd. Verdiept in zijn waarnemingen als hij was hoorde hij niet hoe er op het dek achter hem steelse voetstappen naderden, noch bemerkte hij de donkere ge daante waarvan het hoofd was be dekt door een zwart masker, die achter het voorzeil wegdook. De eerste waarschuwing dat hij niet alleen was kreeg hij toen de voet van de onbekende in onzachte aan raking kwam met de voet van de mast en er een onderdrukte schreeuw klonk. Hij liet de Al-Ke- mal in zijn hemd glijden, en wend de zich snel om, doch niet snel genoeg om geheel te ontsnappen aan de slag met een knots die op zijn hoofd was gericht. Even verdoofd door de slag rol de hij instinctief weg en bijna was hij over de reling in zee gevallen. Maar dat was kennelijk niet de be doeling van zijn aanvaller, althans niet op dat moment. Nog half ver doofd voelde André hoe een hand hem bij de schouders greep en hem met kracht van de verschan sing wegrukte, zodat zijn lichaam tegen de voormast terecht kwam. „Dief! Dief!" kon hij nog juist schreeuwen terwijl hij de handen van zijn aanvaller speurend over zijn lichaam voelde gaan; toen verloor hij even het bewustzijn. „Senhor Bianco! Wat is er ge beurd?" Andrea keek rond in de kring van verbouwereerde gezich ten om hem heen. Hij herkende Dom Gil Vincent, de helper van Dom Alfonso Lancarote, die zich bezorgd over hem heen boog. Al gauw was hij weer bij bewustzijn, en zijn eerste beweging was een gebaar in de richting van zijn borst. De Al-Kemal had hij nog. Toen hij zich hiervan had verge wist, besloot hij te doen alsof hij van niets wist, teneinde later te trachten te ontdekken wie hem had aangevallen. „Zijt ge niet gewond, senhor?" Gil Vincente had hem wat over eind geholpen. Een van de omstan ders had éen lamp gegrepen en Andrea zag nu dat de hele beman ning om hem heen stond. „Ik ben waarschijnlijk uitgegle den en gevallen,", mompelde hij. (Wordt vervólgd) Advertentie Mijnharde Hoofdpijnpoeders. Doos 30 et. MijnhardtHoofdpijntabletten.Koker80ct. den opgeleid. Het is de grootste school op dit gebied in heel Scandinavië en er werken negentig leerlingen. Dat is voor ons land bijzonder veel, weet u". Maar Beekman doet nog meer. In Zweden is er een commissie, die zich bemoeit met elke expositie die er in het land wordt gehouden. En van die commissie is Beekman adviseur. „Dat ben ik ook voor de Zweedse kristal industrie", zegt hij. Trots op school „Wat ik nu precies doe in Stock holm?", herhaalt Beekman myn vraag. ,,Ik heb dus een advertentie bureau en een bureau voor public re lations. Ik heb een studio die werkt voor de grafische industrie en waar affiches en aanplakbiljetten worden ontworpen. Ik heb een afdeling, die alleen voor de textielfabrieken werkt. Ik ontwerp daar stof-motieven, voor japonnen en gordijnen bijvoorbeeld. Maar ik heb ook, en daar ben ik een beetje trots op, al twintig jaar een school, waar jonge ontwerpers wor- Ere-saluut Nu mag dat zo iet of wat verwaand klinken, die opsomming van Andèrs Beekman. Maar zulks is dan toch naast de waarheid, want Beekman is helemaal niet verwaand, doch beschèi- den. En voorzichtig praat hij zelfs wat moeilijk over zichzelf, in een zoe kend Engels. Al zijn tafel-constructies voor de expositie „Idee en Resultaat", al de stoelen, de gordijnen, de bijzettafel tjes zegt u maar; alles bracht hij uit Zwèden per auto naar Nederland. „Het moet door en door Zweeds zijn," vindt hij. Maar er is één ding, dat Anders ANDERS BECKMAN, bekend van Zweden tot Amerika en nu in Rotter dam aan hel werk voor Jdee en Resultaat Beekman bijzonder sterk met ons land verbindt. Eén ding dat hem al zon der al dat andere voor ons Neder landers dik de moeite waard maakt. In 1944 namelijk, toen het oorlogsge weld druk over Nederland raasde, toen heeft Anders Beekman iets be langrijks gedaan. Hij ontwierp een aanplakbiljet waarop de Zweden werd verteld, dat nu aan Nederland gege ven hulp vele mensen hier daadwerke lijk uit de nood zou helpen. Het succes van het biljet in Zweden was enorm en het resultaat hier heeft u zelf ook kunnen merken. Het Zweedse wittebrood Beek man heeft er mede de stoot toe ge geven. De Zweedse boter en marga rine Beekman deed de hulpactie in zijn studio geboren worden. Daarom zijn wij Anders Beekman een saluut verschuldigd. Met graagte en in dankbaarheid ge bracht. Dit is het aanplakbiljetdat Anders Beekman in 1944 maakte. De uiteinde lijke resultaten hebben vele Neder landers met tranen in de ogen begroet. LONDEN (Reuter) Guenther Fritz Podola, de Duitser die vorige week in Engeland ter dood is veroord'eeld we gens 'moord op een politieman, zal niet in hoger beroep gaan. Hoewel er geen twijfel bestaat aan zijn schuld, hebben zijn advocaten dagenlan ge besprekingen gevoerd over een even tueel beroep, dat gebaseerd moest zijn op Poó'ola's bewering dat hij aan ge heugenverlies leed. en dat hij daarom niet in staat was zich te verdedigen te gen de aanklacht. De advocaten rijn tot de slotsom ge komen dat er geen beroep mogelijk is tegen de beslissing van o'e jury, dat Po dola op het ogenblik van zijn misdrijf wel degelijk verantwoordelijk gesteld kon worden voor zijn daad. Eigen nieuwsdienst LEEUWARDEN. De Leeuwarder rechtbank heeft gisteren een nieuw on derzoek gelast in de zaak tegen de 43- jarige B. d. V., a'.recteur van de Dienst voor sociale zaken in Leeuwarderadeel. B. d. V. zou ongeveer twintigduizend gulden hebben verduisterd van zijn dienst. De officier van justitie eiste daar om een week geleden twee jaar gevan genisstraf tegen hem. De rechtbank wil nu dat er eerst een nader onderzoek wordt ingesteld naar de administratieve bescheiden. pEN paar dagên geleden hoor ik dit -Lj verhaal van een vriend. „Ik rijd op de daar-en-daar weg en zie ineens een autootje, dat me be kend voor komt. Ik haal het in, duik even verder in een parkeerplaats en zwaai de bestuurder van die andere wagen even bij me te komen. Hij kwam en ik zag het goed. Het was mijn oude wagentje waarin hij reed. Hetzelfde wagentje dat ze in de kreu kels gereden hebben toen ik erin zat, dat total-loss verklaard werd en, vol gens mededelingen dus van een jaar geleden, naar de sloper zou gaan". Ja, ik weet het: dit was niet de eerste van de vanwege de verzekering „volkomen waardeloos" verklaarde auto's, die weer op de weg kwam. In sloperijen worden de wagentjes dik wijls weer verkocht en een of andere amateur zet links en rechts wat nieuwe onderdelen in de zaak, spuit er een beetje overheen en.... Hup!, de „auto" komt weer op de weg. En in „De V.W." (het maand blad uit Amersfoort voor hen die Vooruit Wilier las ik juist een ver haal, waarin dit staat: er rijden in Ne derland jongens rond, die loeren op een ongeluk. Zij besturen doorgaans oude, afgekeurde en later weer opge lapte autootjes en wachten op kruis punten en wegsplitsingen hun beurt af. Alleen wanneer ze voorrang hebben slaan ze hun slag en profiteren van een weifelende of even niet oplettende BRUSSEL (ANP) Op verzoek van het secretariaat-generaal van Benelux is de ministersconferentie van de drie landen, die op 12 oktober zou worden gehouden, uitgesteld. Als nieuwe datum wordt 22 oktober genoemd. Tot dit uit stel is besloten, omdat de ministers van buitenlandse zaken van Nederland en Luxemburg op 12 oktober niet aknwezig kunnen zijn. Een van de belangrijkste punten van de agenda voor de ministersconferentie van Benelux is de Nederlandse uitvoer naar België van gecondenseerde melk. In mei van dit jaar is een driejarige periode afgelopen, waarin het jaarlijkse contingent was vastgesteld op 5100 ton. Op de jongste conferentie van Benelux op de Hoge Veluwe werd overeengeko men dit akkoord te verlengen tot eind september. Aangenomen wordt, dat deze bepaling thans van kracht zal blijven tot 22 oktober. De Nederlandse regering dringt reeds lang aan op verhoging van dit contingent, maar stuit daarbij steeds weer op Belgische bezwaren. Andere punten van de agenda zijn o.a. landbouwproblemen en de kwestie van de waterwegen Het wordt in Brussel niet uitgesloten geacht, dat voor 22 ok tober het Nederlandse antwoord bekend zal zijn op de Belgische nota inzake de verbinding ScheldeRijn. automobilist. Alleen nieuwe wagens zoeken ze uit en daar schuiven ze dan hun karretje bovenop om direct na het uitstappen over te gaan tot een „regeling", die ze doorgaans een paar honderd gulden beter maakt. Dat ze by zaken-doen zich ook wel eens kun nen vergissen en anderen doodrijden, dat nemen ze op de koop toe. Zo ver haalt „De V.W.". In de goede richting En nu hoor ik gisteren, dat die vei- ligheidskeuringén voor auto's (vrijwil lig en voorlopig alleen in Rotterdam uitgevoerd door Politie, Veilig Ver keer én Bovag) gevolgen gaan krij gen. Prettige gevolgen, mag ik wel zeggen. In Rotterdam is namelijk een grote tweedehands autohandel die besloten heeft alleen nog maar wagens te ver kópen, die voorzien zijn van een G- embleem op de voorruit. Elke wagen die men daar dus uit de tweede hand koopt, heeft zo'n veiligheidskeuring achter de rug. Kijk, daar moeten we naar toe. Langzaam maar zeker de gevaarlijke wrakken van de weg af. En wanneer er nu nog een paar handelaren in tweedehands wagens volgen (al was het maar vanwege de concurrentie), dan begint het er reeds vrolijker uit te zien. En dan schijnt de handel in „auto mobielen" van twee- tot vierhonderd gulden de beste tijd gehad te hebben. BERLIJN (A.P./U.P.I.) - Maria Cal- las heeft het concert dat zij zaterdag in West-Berlijn zou geven, voor onbepaalde tijd uitgesteld. Zij ligt met koorts te bed en bovendien is haar vaste dirigent Ni- cola Rescigno ziek. Onder een and'ere dirigent wil de sopraan niet zingen. Het concertgebouw in Berlijn was uit verkocht. De operaliefhebbers hadden voor hun kaartjes 20 tot 95 mark moeten betalen. illIIIIIIIIIIlUIIIIIIIIIIIIHIIIIIllillil |miiiimMmiiiHimiiiiiMnmmimmnmiiniHniNiiiNmmiiiiniwiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiii!iiwfiiiiiiiniiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim Voor rode klimrozen heeft men over het algemeen veel belangstelling; er zijn verschillende soorten, doch Paul's scarlet climber is wel een van de bes te: die bloeit rijk en heeft ook niet zo gauw last van het wit. Nu kan men zo'n klimroos al wel bestellen, doch doe het vooral bij een solide firma; dus een rozenkweker, die zijn er genoeg in ons land. Klimrozen moeten niet pal tegen een muur op het zuiden gepoot worden; het is veel beter eerst latwerk aan te brengen, de lange scheuten kun nen er dan langs geleid worden. 63. Toen Dikke Mobie stevig aan de wal gemeerd lag, werd een rustpauze gehouden, waarin de Germanen zich in hun tentenkamp terugtrokken om zich te verkwikken met limonade. Voorzichtig kropen Kappie en de mees ter uit dc bek van de walvis tevoor schijn en spiedden om zich heen. „Laten we de trossen maar losgooi en," stelde de meester voor, maar Kap pie wilde er niet van horen. „Ik denk er niet aan om nog langer in die stuurloze wastobbe af te drijven," zei hij, „en ik wil wel eens weten uit welke hoek de wind hier waait." Als die sinistere wilden ons maar niet te pakken krijgen," sprak de meester bezorgd. „Sta niet te zeveren met je wilden!" riep Kappie ongeduldig. „We moeten vervoer zoeken voor onze sleep. Kom mee! Maar nauwelijks waren ze een eindje verder, of daar zagen ze het grote ten tenkamp liggen, vol rondscharrelende woestelingen. „Krakende krukassen!" riep de mees ter verschrikt, „zo meteen worden we op de horens genomen!" „Welnee jong," stelde Kappie hem ge rust, „het zijn tamme landslieden uit een achtergebleven gebied, net als India nen in een reservaat." Maar de meester was toch niet ge heel gerust. Schoorvoetend volgde hij Kappie, die kwiek het kamp in beende. De eerste Germanen, die ze ontmoet ten, schenen zich inderdaad niet veel om hen te bekommeren.. Eigen nieuwsdienst LUTTEN. De 32-jarige mejuffrouw M. Scholten uit Luiten is daar in de buurt verdronken in de Dedemsvaart. Zij werd dinsdagmorgen gevonden, half op de wal liggende. De avond tevoren zou ze bij kennissen op bezoek gaan. Eerst dacht men dat de jonge vrouw door een auto zou zijn aangereden en daarna in het kanaal zou zijn gevallen. Nu neemt men aan dat ze in het donker zelf het kanaal in is gelopen. Mejuffrouw Scholten had last van evenwichtsstoornissen. Het is ook mo gelijk dat ze -daar een aanval van heeft gehad. DELFT. De grote kamernood voor studenten in Nederland en in het bij zonder in Delft is voor de Delftse stu dentenraad aanleiding geweest een congres te organiseren over studenten huisvesting. Van 3 tot 7 oktober zullen Nederlandse en buitenlandse deskun digen in de aula van de Technischs Hogeschool in lezingen en discussies dal knellende probleem nader tot een oj* lossing proberen te brengen.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 2