Officieel: naar de sloop
Onofficieel: op de weg!
Podola niet
in beroep
DE NATUUR
KAPPIE en de SUPERSKOOP
P. W. RUSSEL'S
Beckmans potlood
bracht u het
Zweedse wittebrood
Rotterdam. anders
Als er iets verkeerd
bij U valt -
en zuurbrand laait op
uit uw maag...
Uitkering verhoogd
per 1 oktober
HOOFDPIJN?
Nieuw onderzoek in
verduisteringszaak
Conferentie ministers
Benelux uitgesteld
CALLAS ZIEK
in en om uw huis
Jack
Dunkley
Vrouw verdronken in
de Dedemsvaart
Kamernood studenten
Ktonderdag 1 oktober 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 2
Anders anders dan anderen
Beekman is een naam, die
tentoonstellingsmensen van
Oslo tot New York, van Parijs
tot Aarhus en alle andere
kanten op kennen. En als ze
die naam Anders Beekman ho
ren, dan denken ze direct aan een
man van 52 jaar, met een gewel
dige snor en hele zware wenk
brauwen. Een Zweed is hij. Gis
teren stond hij in zijn hemds
mouwen op een bovenverdieping
van het Maritiem Museum in
Rotterdam: tussen de hamers en
de spijkers, de rollen geribbeld
karton en nog half ingepakte
stoelen. Allemaal vanwege „Idee
en Resultaat".
Beekman is. wat men in de wan
del noemt, een interessante vent.
Eigenlijk is hij van alles: hij is ont
werper, hij is leraar, hij is puhlici-
teitsman en hü is inrichter. Inrichter
van tentoonstellingen, jawel, en van
daar zijn verblijf in Botterdam.
Wat Zweden kan
U weet wellicht, dat Zweden zijn
vensters op Nederland aan het ope
nen is. Wat dagen geleden mocht ik
u dat al vertellen. Tentoonstellingen
van Zweedse producten en films en
zo. Om in dit land te laten zien wat
Zweden allemaal kan en is.
Wel, „Idee en Resultaat" is een van
die tentoonstellingen en mèn heeft
Anders Beekman gevraagd de inrich
ting te verzorgen. „Vrijdag ben ik er
mee begonnen, volgende week dinsdag
moet alles klaar zijn; eigenlijk heel
weinig tijd, deze keer", zegt de Zweed.
Maar hij heeft wel voor hetere vuren
gestaan, sinds hij in 1930 zijn eerste
tentoonstelling in Stockholm inrichtte.
Later, in 1939, volgde eên enorme ex
positie in New York en de wereldpers
had tegelijkertijd de man Anders
Beekman ontdekt.
Juichend waren de verhalen in alle
Amerikaanse en Engelse kranten.
Tijdschriften met een gezamenlijke
oplage van vele miljoenen schreven
pagina's vol over Beekman en zetten
er foto's bij van zijn huis, van zijn
dochtertje, van zijn studio's en van
hemzelf, in kamerjas.
Anders Beckmans naam in dê we
reld was gevestigd.
Advertentie
Eén of twee Kennies nemen
en alle leed is geleden.
En dat is dan eigenlijk het hele verhaal
- verhaal met 'n blij slot voor iedere
lijder aan brandend maagzuur. Neem
óók Rennies. Tienduizenden gingen U
voor en zegenen de dag waarop ze Ren
nies leerden kennen - en waarderen.
DEN HAAG. De uitkeringen
krachtens de algemene oorlogsonge-
vallenregeling aan slachtoffers van de
oorlog in het voormalige Nederlands-
Indië zijn met ingang van 1 oktober
verhoogd.
In verband met de sedert de laatste
verhoging gestegen kosten van levens
onderhoud wordt een aanpassingstoeslag
verleend ten bedrage van 55 tot 100,
respectievelijk 150 gulden per maand
(afhankelijk van de grondslag) voor
weduwen, respectievelijk weduwen met
kinderen.
Voor volle wezen bedraagt de aanpas
singstoeslag 60 gulden per maand, voor
de gezamenlijke kinderen uit een gezin
en voor invaliden ten hoogste 100 gul
den per maand (afhankelijk van de
graad van invaliditeit). Bij de bereke
ning van de uitkeringen aan invaliden
en volle wezen zal voortaan steeds wor
den uitgegaan van den minimumgrond
slag van 200 gulden.
Hoewel de netto verhogingen door de
gelijktijdige invoering van de algemene
weduwen- en wezenwet en een wijziging
van de kortingsregeling wegens neven
inkomsten soms kleiner zullen zijn dan
genoemde bedragen, zullen de nieuwe
netto uitkeringen met inbegrip van de
A.W.W.-uitkeringen tezamen steeds meer
bedragen dan tot dusver werd ontvan
gen.
AMSTERDAM. De poëzieprijzen
van de gemeente Amsterdam zijn voor
1959 toegekend aan Mischa de Vreede
voor haar gedicht „Een jong meisje
droomt" en aan Sybren Polet voor „Vle
selijke stad".
De jury, die tot deze prijstoekenning
heeft gead'viseerd, bestond uit Ad den
Besten, Gerrit Borgers en dr Victor van
Vriesland.
59
Hoeveel hij ook wist van navi
geren en kaartenmaken, Andrea
besefte heel goed dat hij nog veel
had in te halen en dat hiertoe een
lange leertijd op zee nodig was. En
daar kapitein Ugo blij was iemand
aan boord te hebben die Italiaans
sprak, konden zij samen goed
overweg. Met zijn grote ervaring
omtrent de vele dingen aan de
hand waarvan een ervaren zeeka
pitein zijn snelheid en zijn positie
kon bepalen, wist Ugo Tremolina
Andrea ervan te overtuigen dat ze
sneller voeren dan was berekend.
Andrea's nachtelijke waarnemin
gen met de Al-Kemal werden
steeds moeilijker, want de Poolster
kwam steeds lager te staan ter
wijl zij zich zuidwaarts spoedden
in de richting van de evennachts
lijn. Voordat men die lijn bereik
te Andrea had dit van de Ara
bische zeevaarders in het oosten
vernomen zou de Poolster ge
heel onder de horizon verdwijnen.
Dan verscheen er aan de zuidelij
ke hemel een constellatie in de
vorm van een kruis, of, als men
over veel fantasie beschikte, van
een wagen. Ze hadden hem verze
kerd dat deze zuidelijke sterren-
groep een vast en betrouwbaar ba
ken vormde, ofschoon niet bijster
nauwkeurig voor de navigatie,
daar men weinig wist omtrent het
bestaan ervan, zulks in tegenstel
ling met de Poolster.
Aan de hand van ervaringen, op
gedaan op vorige reizen, en van
waarnemingen van andere kapi
teins, had Andrea een ruwe schat
ting gemaakt van de afstand op
het koord van de Al-Kemal, dat de
geografische breedtegraad van
Kaap Blanco zou aangeven. Toen
hij op een zekere avond die knoop
in het koord tegen zijn neus kon
voelen, terwijl het houten plaatje
van de Al-Kemal de ruimte tussen
Poolster en horizon vulde, besefte
hij met een gevoel van diepe vol
doening dat hij nu iets kon wat nog
maar weinig kapiteins vóór hem
hadden kunnen doen: namelijk
rechtstreeks naar een vooraf be
paald doel op een tot dusver on
zichtbare kustlijn te varen.
Het was na middernacht en An-
drea had het voordek voor zich al
leen. Door de spits toelopende boeg
en het voorgeil was dit plekje niet
zichtbaar voor de mannen die de
wacht hadden. De meesten lagen
aan dek bij het schijnsel van een
kompashuisje; er werd gespeeld
of geslapen. Op het hele schip wa
ren feitelijk maar enkele mensen
wakker, behalve de man aan het
roer en de dienstdoende officier op
het achterdek, waar hij het oog
hield op het kompas, voor het ge
val dat.de roerganger wat minder
waakzaam zou zijn.
Om zich helemaal te vergewis
sen van de juistheid van zijn waar
neming, besloot Andrea nog een-
mal de Al-Kemal te gebruiken al
vorens naar zijn strozak op het
brede luik boven het ruim te gaan,
tegen de wind beschermd door de
sloep die altijd op lange reizen
werd meegevoerd. Verdiept in zijn
waarnemingen als hij was hoorde
hij niet hoe er op het dek achter
hem steelse voetstappen naderden,
noch bemerkte hij de donkere ge
daante waarvan het hoofd was be
dekt door een zwart masker, die
achter het voorzeil wegdook. De
eerste waarschuwing dat hij niet
alleen was kreeg hij toen de voet
van de onbekende in onzachte aan
raking kwam met de voet van de
mast en er een onderdrukte
schreeuw klonk. Hij liet de Al-Ke-
mal in zijn hemd glijden, en wend
de zich snel om, doch niet snel
genoeg om geheel te ontsnappen
aan de slag met een knots die op
zijn hoofd was gericht.
Even verdoofd door de slag rol
de hij instinctief weg en bijna was
hij over de reling in zee gevallen.
Maar dat was kennelijk niet de be
doeling van zijn aanvaller, althans
niet op dat moment. Nog half ver
doofd voelde André hoe een hand
hem bij de schouders greep en
hem met kracht van de verschan
sing wegrukte, zodat zijn lichaam
tegen de voormast terecht kwam.
„Dief! Dief!" kon hij nog juist
schreeuwen terwijl hij de handen
van zijn aanvaller speurend over
zijn lichaam voelde gaan; toen
verloor hij even het bewustzijn.
„Senhor Bianco! Wat is er ge
beurd?" Andrea keek rond in de
kring van verbouwereerde gezich
ten om hem heen. Hij herkende
Dom Gil Vincent, de helper van
Dom Alfonso Lancarote, die zich
bezorgd over hem heen boog. Al
gauw was hij weer bij bewustzijn,
en zijn eerste beweging was een
gebaar in de richting van zijn
borst. De Al-Kemal had hij nog.
Toen hij zich hiervan had verge
wist, besloot hij te doen alsof hij
van niets wist, teneinde later te
trachten te ontdekken wie hem had
aangevallen.
„Zijt ge niet gewond, senhor?"
Gil Vincente had hem wat over
eind geholpen. Een van de omstan
ders had éen lamp gegrepen en
Andrea zag nu dat de hele beman
ning om hem heen stond.
„Ik ben waarschijnlijk uitgegle
den en gevallen,", mompelde hij.
(Wordt vervólgd)
Advertentie
Mijnharde Hoofdpijnpoeders. Doos 30 et.
MijnhardtHoofdpijntabletten.Koker80ct.
den opgeleid. Het is de grootste school
op dit gebied in heel Scandinavië en
er werken negentig leerlingen. Dat is
voor ons land bijzonder veel, weet u".
Maar Beekman doet nog meer. In
Zweden is er een commissie, die zich
bemoeit met elke expositie die er in
het land wordt gehouden. En van die
commissie is Beekman adviseur. „Dat
ben ik ook voor de Zweedse kristal
industrie", zegt hij.
Trots op school
„Wat ik nu precies doe in Stock
holm?", herhaalt Beekman myn
vraag. ,,Ik heb dus een advertentie
bureau en een bureau voor public re
lations. Ik heb een studio die werkt
voor de grafische industrie en waar
affiches en aanplakbiljetten worden
ontworpen. Ik heb een afdeling, die
alleen voor de textielfabrieken werkt.
Ik ontwerp daar stof-motieven, voor
japonnen en gordijnen bijvoorbeeld.
Maar ik heb ook, en daar ben ik een
beetje trots op, al twintig jaar een
school, waar jonge ontwerpers wor-
Ere-saluut
Nu mag dat zo iet of wat verwaand
klinken, die opsomming van Andèrs
Beekman. Maar zulks is dan toch
naast de waarheid, want Beekman is
helemaal niet verwaand, doch beschèi-
den. En voorzichtig praat hij zelfs
wat moeilijk over zichzelf, in een zoe
kend Engels.
Al zijn tafel-constructies voor de
expositie „Idee en Resultaat", al de
stoelen, de gordijnen, de bijzettafel
tjes zegt u maar; alles bracht hij
uit Zwèden per auto naar Nederland.
„Het moet door en door Zweeds zijn,"
vindt hij.
Maar er is één ding, dat Anders
ANDERS BECKMAN, bekend van
Zweden tot Amerika en nu in Rotter
dam aan hel werk voor Jdee en
Resultaat
Beekman bijzonder sterk met ons land
verbindt. Eén ding dat hem al zon
der al dat andere voor ons Neder
landers dik de moeite waard maakt.
In 1944 namelijk, toen het oorlogsge
weld druk over Nederland raasde,
toen heeft Anders Beekman iets be
langrijks gedaan. Hij ontwierp een
aanplakbiljet waarop de Zweden werd
verteld, dat nu aan Nederland gege
ven hulp vele mensen hier daadwerke
lijk uit de nood zou helpen. Het succes
van het biljet in Zweden was enorm
en het resultaat hier heeft u zelf ook
kunnen merken.
Het Zweedse wittebrood Beek
man heeft er mede de stoot toe ge
geven. De Zweedse boter en marga
rine Beekman deed de hulpactie in
zijn studio geboren worden.
Daarom zijn wij Anders Beekman
een saluut verschuldigd.
Met graagte en in dankbaarheid ge
bracht.
Dit is het aanplakbiljetdat Anders
Beekman in 1944 maakte. De uiteinde
lijke resultaten hebben vele Neder
landers met tranen in de ogen begroet.
LONDEN (Reuter) Guenther Fritz
Podola, de Duitser die vorige week in
Engeland ter dood is veroord'eeld we
gens 'moord op een politieman, zal niet
in hoger beroep gaan.
Hoewel er geen twijfel bestaat aan zijn
schuld, hebben zijn advocaten dagenlan
ge besprekingen gevoerd over een even
tueel beroep, dat gebaseerd moest zijn
op Poó'ola's bewering dat hij aan ge
heugenverlies leed. en dat hij daarom
niet in staat was zich te verdedigen te
gen de aanklacht.
De advocaten rijn tot de slotsom ge
komen dat er geen beroep mogelijk is
tegen de beslissing van o'e jury, dat Po
dola op het ogenblik van zijn misdrijf
wel degelijk verantwoordelijk gesteld
kon worden voor zijn daad.
Eigen nieuwsdienst
LEEUWARDEN. De Leeuwarder
rechtbank heeft gisteren een nieuw on
derzoek gelast in de zaak tegen de 43-
jarige B. d. V., a'.recteur van de Dienst
voor sociale zaken in Leeuwarderadeel.
B. d. V. zou ongeveer twintigduizend
gulden hebben verduisterd van zijn
dienst. De officier van justitie eiste daar
om een week geleden twee jaar gevan
genisstraf tegen hem. De rechtbank wil
nu dat er eerst een nader onderzoek
wordt ingesteld naar de administratieve
bescheiden.
pEN paar dagên geleden hoor ik dit
-Lj verhaal van een vriend.
„Ik rijd op de daar-en-daar weg en
zie ineens een autootje, dat me be
kend voor komt. Ik haal het in, duik
even verder in een parkeerplaats en
zwaai de bestuurder van die andere
wagen even bij me te komen. Hij
kwam en ik zag het goed. Het was
mijn oude wagentje waarin hij reed.
Hetzelfde wagentje dat ze in de kreu
kels gereden hebben toen ik erin zat,
dat total-loss verklaard werd en, vol
gens mededelingen dus van een jaar
geleden, naar de sloper zou gaan".
Ja, ik weet het: dit was niet de
eerste van de vanwege de verzekering
„volkomen waardeloos" verklaarde
auto's, die weer op de weg kwam. In
sloperijen worden de wagentjes dik
wijls weer verkocht en een of andere
amateur zet links en rechts wat
nieuwe onderdelen in de zaak, spuit
er een beetje overheen en.... Hup!,
de „auto" komt weer op de weg.
En in „De V.W." (het maand
blad uit Amersfoort voor hen die
Vooruit Wilier las ik juist een ver
haal, waarin dit staat: er rijden in Ne
derland jongens rond, die loeren op
een ongeluk. Zij besturen doorgaans
oude, afgekeurde en later weer opge
lapte autootjes en wachten op kruis
punten en wegsplitsingen hun beurt af.
Alleen wanneer ze voorrang hebben
slaan ze hun slag en profiteren van
een weifelende of even niet oplettende
BRUSSEL (ANP) Op verzoek van
het secretariaat-generaal van Benelux
is de ministersconferentie van de drie
landen, die op 12 oktober zou worden
gehouden, uitgesteld. Als nieuwe datum
wordt 22 oktober genoemd. Tot dit uit
stel is besloten, omdat de ministers van
buitenlandse zaken van Nederland en
Luxemburg op 12 oktober niet aknwezig
kunnen zijn.
Een van de belangrijkste punten van
de agenda voor de ministersconferentie
van Benelux is de Nederlandse uitvoer
naar België van gecondenseerde melk.
In mei van dit jaar is een driejarige
periode afgelopen, waarin het jaarlijkse
contingent was vastgesteld op 5100 ton.
Op de jongste conferentie van Benelux
op de Hoge Veluwe werd overeengeko
men dit akkoord te verlengen tot eind
september. Aangenomen wordt, dat deze
bepaling thans van kracht zal blijven
tot 22 oktober. De Nederlandse regering
dringt reeds lang aan op verhoging van
dit contingent, maar stuit daarbij steeds
weer op Belgische bezwaren.
Andere punten van de agenda zijn o.a.
landbouwproblemen en de kwestie van
de waterwegen Het wordt in Brussel
niet uitgesloten geacht, dat voor 22 ok
tober het Nederlandse antwoord bekend
zal zijn op de Belgische nota inzake de
verbinding ScheldeRijn.
automobilist. Alleen nieuwe wagens
zoeken ze uit en daar schuiven ze dan
hun karretje bovenop om direct na
het uitstappen over te gaan tot een
„regeling", die ze doorgaans een paar
honderd gulden beter maakt. Dat ze
by zaken-doen zich ook wel eens kun
nen vergissen en anderen doodrijden,
dat nemen ze op de koop toe. Zo ver
haalt „De V.W.".
In de goede richting
En nu hoor ik gisteren, dat die vei-
ligheidskeuringén voor auto's (vrijwil
lig en voorlopig alleen in Rotterdam
uitgevoerd door Politie, Veilig Ver
keer én Bovag) gevolgen gaan krij
gen. Prettige gevolgen, mag ik wel
zeggen.
In Rotterdam is namelijk een grote
tweedehands autohandel die besloten
heeft alleen nog maar wagens te ver
kópen, die voorzien zijn van een G-
embleem op de voorruit. Elke wagen
die men daar dus uit de tweede hand
koopt, heeft zo'n veiligheidskeuring
achter de rug.
Kijk, daar moeten we naar toe.
Langzaam maar zeker de gevaarlijke
wrakken van de weg af. En wanneer
er nu nog een paar handelaren in
tweedehands wagens volgen (al was
het maar vanwege de concurrentie),
dan begint het er reeds vrolijker uit
te zien.
En dan schijnt de handel in „auto
mobielen" van twee- tot vierhonderd
gulden de beste tijd gehad te hebben.
BERLIJN (A.P./U.P.I.) - Maria Cal-
las heeft het concert dat zij zaterdag in
West-Berlijn zou geven, voor onbepaalde
tijd uitgesteld. Zij ligt met koorts te bed
en bovendien is haar vaste dirigent Ni-
cola Rescigno ziek. Onder een and'ere
dirigent wil de sopraan niet zingen.
Het concertgebouw in Berlijn was uit
verkocht. De operaliefhebbers hadden
voor hun kaartjes 20 tot 95 mark moeten
betalen.
illIIIIIIIIIIlUIIIIIIIIIIIIHIIIIIllillil
|miiiimMmiiiHimiiiiiMnmmimmnmiiniHniNiiiNmmiiiiniwiiiiiiiiiiiiiiiiiNiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiii!iiiiiiiii!iiwfiiiiiiiniiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiijiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiim
Voor rode klimrozen heeft men over
het algemeen veel belangstelling; er
zijn verschillende soorten, doch Paul's
scarlet climber is wel een van de bes
te: die bloeit rijk en heeft ook niet zo
gauw last van het wit. Nu kan men
zo'n klimroos al wel bestellen, doch
doe het vooral bij een solide firma; dus
een rozenkweker, die zijn er genoeg in
ons land. Klimrozen moeten niet pal
tegen een muur op het zuiden gepoot
worden; het is veel beter eerst latwerk
aan te brengen, de lange scheuten kun
nen er dan langs geleid worden.
63. Toen Dikke Mobie stevig aan de
wal gemeerd lag, werd een rustpauze
gehouden, waarin de Germanen zich in
hun tentenkamp terugtrokken om zich
te verkwikken met limonade.
Voorzichtig kropen Kappie en de mees
ter uit dc bek van de walvis tevoor
schijn en spiedden om zich heen.
„Laten we de trossen maar losgooi
en," stelde de meester voor, maar Kap
pie wilde er niet van horen.
„Ik denk er niet aan om nog langer
in die stuurloze wastobbe af te drijven,"
zei hij, „en ik wil wel eens weten uit
welke hoek de wind hier waait."
Als die sinistere wilden ons maar niet
te pakken krijgen," sprak de meester
bezorgd.
„Sta niet te zeveren met je wilden!"
riep Kappie ongeduldig. „We moeten
vervoer zoeken voor onze sleep. Kom
mee!
Maar nauwelijks waren ze een eindje
verder, of daar zagen ze het grote ten
tenkamp liggen, vol rondscharrelende
woestelingen.
„Krakende krukassen!" riep de mees
ter verschrikt, „zo meteen worden we
op de horens genomen!"
„Welnee jong," stelde Kappie hem ge
rust, „het zijn tamme landslieden uit
een achtergebleven gebied, net als India
nen in een reservaat."
Maar de meester was toch niet ge
heel gerust. Schoorvoetend volgde hij
Kappie, die kwiek het kamp in beende.
De eerste Germanen, die ze ontmoet
ten, schenen zich inderdaad niet veel
om hen te bekommeren..
Eigen nieuwsdienst
LUTTEN. De 32-jarige mejuffrouw
M. Scholten uit Luiten is daar in de
buurt verdronken in de Dedemsvaart.
Zij werd dinsdagmorgen gevonden, half
op de wal liggende. De avond tevoren
zou ze bij kennissen op bezoek gaan.
Eerst dacht men dat de jonge vrouw
door een auto zou zijn aangereden en
daarna in het kanaal zou zijn gevallen.
Nu neemt men aan dat ze in het donker
zelf het kanaal in is gelopen.
Mejuffrouw Scholten had last van
evenwichtsstoornissen. Het is ook mo
gelijk dat ze -daar een aanval van heeft
gehad.
DELFT. De grote kamernood voor
studenten in Nederland en in het bij
zonder in Delft is voor de Delftse stu
dentenraad aanleiding geweest een
congres te organiseren over studenten
huisvesting. Van 3 tot 7 oktober zullen
Nederlandse en buitenlandse deskun
digen in de aula van de Technischs
Hogeschool in lezingen en discussies dal
knellende probleem nader tot een oj*
lossing proberen te brengen.