VETO De keiharde carrière van een boerenbaby die één der machtigen ter aarde werd Mevrouw Kroesjtsjef in tweed naar Amerika Vrouw op voorzitterszetel in de Tweede Kamer DE plebejers waren nijdig op de patriciërs, omdat deze bij her haling in gebreke waren gebleven iets te doen aan de vreselijke toe standen, die heersten op het gebied van het schuldrecht, en ze waren zo obstinaat geworden, dat het heel wat moeite had gekost ze onder de wapenen te roepen, toen Rome in één van een eindeloze reeks burger- LEVENDE OUDHEID MEVROUW MR. J. STOFFELS-V. HAAFTEN Kroesjtsjef brengt lijfarts mee Maandag 14 september 1959 ZEEimsCH ÜAGBLAJU Pag. 6 ONDERZOEK In 1925 was in de streek onder Kroesjtsjefs beheer de oogst slechts half zo groot als verwacht. Een com missie van onderzoek kwam uit Mos kou, hoorde het verhaal over de boy cot en het verbranden van de oogst, en stelde een rapport op. Gelukkig voor N'ikita had Stalin de bijzonderheden van het landbouwpro gramma overgedragen aan Kagano- witsj. Deze wist welk een prachtig werk Kroesjtsjef in de mijnstreek had gedaan, en hij verbrandde het rapport, zodat het Stalln nooit onder ogen zou komen. Maar Kroesjtsjef was nu eenmaal uit de pas geraakt, en hij moest ge straft worden. Drie jaar lang werd hij van de ene afgelegen streek naar de andere gestuurd, en overal moest hij de nederigste werkjes verrichten; archieven opruimen en papiermanden leeggooien. Het was een bittere er-, varing, en in alle stilte zwoer hij wraak te zullen nemen op de rijke boeren die er de oorzaak van waren dat hij nu boete moest doen. In 1929 riep Kaganowitsj hem bij zich: ..Je bent nu kaal. en je ge draagt je rustiger. Ik zal je nog één kans geven, je kunt twee jaar aan de nieuwe universiteit studeren, en dan kom je in de industrie als poli tieke commissaris." Nikita nam deze kans met graagte aan. Hij werkte hard, en hoewel stu deren zelfs nu nog steeds een straf voor hem is, leerde hij even handig te redeneren als Lenin en Stalin zelf. In alles blonk hij uit. behalve in een ding: hij leerde nooit behoorlijk Rus sisch spreken. Ook nu nog moeten zijn redevoeringen gecorrigeerd wor den, omdat zij vol grammaticale fou ten zitten. Maar toen de rector van de univer siteit hem hierover onderhield, ant woordde hij: „Ik word hier opgeleid om de rest van mijn leven tussen boeren en ar- MOSKOU. Het is niet uitgesloten dat mevrouw Kroesjtsjef straks haar en tree in de Verenigde Staten zal maken in een interna tionaal toilet. Aan de thee tafels der diplomaten-vrou wen in Moskou doet na melijk het verhaal de ron de, dat de Engelse coutu rier Creeds in Moskou is geweest om de vrouw van de Russische premier een modieus mantelpakje van Engelse tweed aan te bie den. Ook vertellen de da mes dat mevrouw Kroesj tsjef waarschijnlijk de Amerikaanse handtas zal meenemen, die zij van me vrouw Nixon heeft gekre gen, toen deze de Sowjet- unie bezocht. Natuurlijk wil mevrouw Kroesjtsjef er op haar best uitzien bij haar eer ste bezoek aan Amerika, waarop zij zich erg ver heugt, verzekerde ons een diplomatenvrouw. Grootmoeder De Amerikanen zullen de 59-jarige Nina Petrowna Kroesjtsjef overigens een vriendelijke, grootmoeder lijke vrouw vinden. Zij spreekt wat Engels, dat zij op school, in de Oekraine waar zij geboren werd, ge leerd heeft. Haar gelief koosde onderwerpen van Mevrouw Kroesjtsjef: speciale toiletten voor Amerika. gesprek zijn alweer vol gens de diplomatieke thee conversaties haar vijf kleinkinderen en haar hob by is tuinieren. Zij zal wel moeten wennen aan de pu bliciteit waarmee haar ver schijnen in Amerika ge paard zal gaan, want zij is, zoals alle vrouwen van sowjetleiders, allerminst gewend aan zulke dingen. Vroeger verschenen de da mes helemaal niet in het openbaar. Pas in de laat ste jaren is hierin een be scheiden verandering ge komen. Mevrouw Kroesjtsjef is de tweede echtgenote van de premier. Zijn eerste vrouw overleed in 1938. De tweede mevrouw Kroesj tsjef is de dochter van een voormalige officier van het tsaristische leger, maar zij was al jong lid van de com munistische partij. Kinderen mee Uit het eerste huwelijk van Kroesjtsjef werden vier kinderen geboren. De oudste zoon, Leonid, is echter in de tweede we reldoorlog gesneuveld. Hij stortte neer met een ge vechtsvliegtuig. De drie overigen zullen de Kroesj tsjefs naar Amerika ver gezellen. Sergei, 24 jaar, elektrotechnisch ingenieur, is getrouwd en heeft een zoontje. Julia, 42 jaar, is getrouwd met V. P. Gon- tar, directeur van de opera en het ballet van Kiew. Rada, 30 jaar, is getrouwd met Alexei Adzjoebei. de hoofdredakteur van het re geringsblad Izwestia. De jongste dochter vanj Kroesjtsjef, het enige kind uit het tweede huwelijk, Lana, gaat niet mee. Zij is 21 jaar en studeert rech ten aan de universiteit van Moskou. kJIKITA KROESJTSJEF is vandaag de onbetwiste heerser over 200 miljoen Russen. Van hem hangt niet slechts voor een groot deel de toekomst af van zijn eigen volk, maar ook van ontelbare miljoenen buiten de grenzen van Rusland. Zijn weg naar het toppunt van zijn macht vormt een boeiende studie. Zijn leven lang is hij een koorddanser geweest op de haarscherpe grens tussen triomf en volledige ondergang. In het tweede van onze serie artikelen over het leven van Nikita Kroesjtsjef wordt beschreven hoe hij aan het begin van zijn loopbaan •en fout beging, die hij bitter heeft moeten berouwen. over als partijbaas in Moskou. Kaga nowitsj zelf werd benoemd tot minis ter van verkeer. Kroesjtsjef bleef samenwerken met Boelganin. maar nu was hij de baas van dit tweetal. Toch leerde hij veel van de meer beschaafde burgemeester: hij leerde hoe hij vork en mes moest vasthouden, hij leerde met mate te drinken, en hoewel hij geen enkele aanleg had om een dandy te worden, leerde hij zich enigszins zorgvuldiger te kleden. En ook leerde hij het een en ander op het gebied van de kunst, hij begon ballet en concert te bezoeken, en cri tici na te praten. In die tijd bouwde hij. tezamen met Boelganin de onder grondse spoorweg van Moskou. Zijn nieuw verworven inzichten in de kunst bracht hij hier te pas: ..Er moet meer kristal en marmer en beeld houwwerk in komen dan de Tsaren ooit bovengronds hebben laten maken". Boelganin zelf had een andere smaak, maar Kroesjtsjef was nu eenmaal de baas. En daarom is de ondergrondse van Moskou nu een monument voor de smaak van een man 'bij wie het pro ces van de beschaving pas een jaar oud was. Terwijl hij zich met de bouw van Moskou bezig hield, moest hij er ech ter ook voor zorgen dat niemand hem van zijn plaats verdrong en hij orga niseerde dus zijn eerste grote oprui ming. Het was een groot succes, want van zijn 138 collega's in het centrale comité waren er na een jaar nog slechts 40 in leven. Zoals hij zelf ver klaarde: ..Onder de leiding van ka meraad Stalin zijn de rechtsgezinde elementen verslagen." Zijn grote leider had ook ander werk voor hem te doen, want behalve va dertje Stalin zelf. was niemand zo ge liefd bij het volk als maarschalk Toe- kas jefski, een der helden uit de oor log en uit de revolutie. Stalin wilde hem daarom kwijt, en de maarschalk verdween. Als dank voor dit karwei mocht Nikita dat jaar voor het eerst met Stalin op het balkon staan bij de grote parade van het Rode Leger. Hij mocht ook een wens doen, en hij ant woordde: Stuur mij naar de Oekraï ne, om af te rekenen met de laatste zelfstandige boeren, de koelakken.". MILJOEN DODEN Opnieuw deed hij zijn werk goed; in tien maanden tijds stierven in de Oekraïne bijna een miljoen mensen. In de officiële geschiedenis van de Sovjet Unie wordt hierover slechts ge zegd: „Met de aankomst in de Oekraï ne van Nikita Sergeïwitsj Kroesjtsjef, wapenbroeder van Stalin, werden de laatste vijanden uitgeroeid." Steeds belangrijker werd Kroesjtsjef, en op het partijcongres van 1939 viel hem de hoogste eer te beurt, hij werd gekozen als lid van het Politburo, zo als het presidium van de partij toen nog heette. Weliswaar zijn er in Rus land een parlement en een regering, maar het is de partij die de lakens uitdeelt. Stalin vond het bijvoorbeeld nooit de moeite zich tot premier te laten benoe men: hij had er genoeg aan eerste secretaris van de partij te zijn. Mikojan gaf Kroesjtsjef de raad: „Zorg dat je niet hoger komt, het is gevaarlijk." Nikita volgde die raad op en ging weer naar de Oekraïne. Hij verdedig de er Stalin's politiek, en zijn eigen moordpartijen, gedroeg zich tevreden en joviaal en maakte zich er geliefd als nooit tevoren. Toen kwam de oorlog. Kroesjtsjef was de man die de boeren dwong hun oogst te vernietigen voor de opruk kende Duitsers er gebruik van konden maken. En toen de Oekraïne geheel verloren was, ging hij naar het be dreigde Stalingrad, om daar het le ger moed in te spreken. Stalingrad recht van de zijde der overheersen de patriciërs. Deze mooie garantie hadden ze natuurlijk niet zomaar gekregen het was het resultaat van een sta king, waarvan de merkwaardige historie volgens de Romeinse over levering aldus luidt: oorlogjes was verwikkeld. En toen de oorlog voorbij was en een nieuwe strijd alweer in zicht, vonden ze het verstandiger de plebejers niet meer te demobiliseren, want de goden mochten weten, oj ze ooit nog weer onder dienst zouden willen gaan. De plebejers waren niet gek ge noeg om daarin te berusten en be sloten maar tot een sit-downstaking op de Heilige Berg. een uurtje van Rome af. Daar verschansten ze zich en wachtten af. De patriciërs in Rome misten zicli geen raad. Als ze zouden proberen geweld aan te wenden, zou het uitdraaien op een burgeroorlog en dat zou zelfmoord betekenen, ge zien de gretige loerogen, waarmee de naburen keken naar de opko mende Tiberstad op haar zeven heuvelen. £E stuurden dus een parlementariër naar de Heilige Berg, Menenius Agrippa, zelf van plebeïsche af komst en onder het plebs noga! popu lair. Hij werd binnengelaten en kon zijn woord doen. „Vrienden", zei hij, „in de tijd. dat de onderdelen van het menselijk lichaam nog niet zoals nu voortdurend met elkaar eens van zin waren, maar elk der leden nog een eigen verstand en spraak had, waren de overige lichaamsdelen verontwaardigd, dat al hun zorg, hun zwoegen en dienst betoon alleen diende om alles bij elkaar te halen ten gerieve van de buik, en dat die, heel rustig in het midden gelegen, niets deed dan ge nieten van al het heerlijks dat hem gegeven werd. Ze zwoeren toen sa men, dat de handen het voedsel niet naar de mond zouden brengen, dat de mond het voedsel niet zou aan nemen, dat de tanden het niet zou den kauwen. Toen ze om hun toorn aldus te luchten de buik door honger de baas wilden worden, kwamen de lichaamsdelen afzonderlijk en het lichaam in zijn geheel eveneens tot het tiiterste stadium van uittering. En daaruit bleek, dat ook de diëtist van de buik niet iets onproduktiefs wasen dat hij niet alleen gevoed wérd, maar ook voedde, doordat hij naar alle delen vain het lichaam het bloed leverde, tot kracht gekomen door het verteerde voedsel, gelijk matig over de aderen verdeeld,, het bloed, waardoor wij leven,en krach tig zijn." £)E vergelijking ging mooi op: de patriciërs waren de buik, de plebejers de rest van het lichaam, van de staat. Zo lieten, ze zich be praten, maar wisten bij het overleg, dat op hun staking volgde toch een aanmerkelijk voordeel te behalen: het plebs mocht voortaan uit eigen gelederen twee magistraten kiezen, die de hulp konden bieden tegen onrechtvaardige behandeling, en die onschendbaar zouden, zijn. Zij had den het recht van veto, maar dit is slechts van kracht binnen de stads grens van Rome. Daarom mag de volkstribuun nooit een hele dag buiten Rome blijven en zijn deur moet dag en nacht open blijven staan, opdat elke hulpzoekende on gehinderd bij hem kan binnengaan. Het spreekt vanzelfdat een zo veel omvattend recht als het veto recht, in handen van een baldadige of querulant het hele staatkundig leven van Rome had kunnen ont wrichten, maar het sprak voor een Romein evenzeer vanzelf, dat men A.oiets natuui lijk nooit zou doen. Redelijk optreden en het vermijden van excessen is een der kenmerken van de Romeinse binnenlandse poli tiek; als deze democratischer was ge weest, zou ze veel geleken hebben op de Britse. DEN HAAG. Er komt voor het eerst in de geschiedenis van ons land een vrouw op het voor zittersgestoelte van de Tweede Kamer. Niet als voorzitter, want dr. L. G. Kortenhrost zal wel worden herkozen, maar als plaatsvervangster. Deze eer zal volgende week te beurt vallen aan de 42-jarige blonde liberale afgevaardigde mevrouw rnr. J. M. Siof- fels-Van Haaften, nog geen vier jaar Kamerlid, maar die zich in die tiid duchtig heeft geweerd op allerlei ter rein. Zij is ook lid van het parlement va"4e ,«-„van Eur°Pa> en maakte in 19o7 en 19o8 deel uit van ö'e Neder- janase delegatie bij de Verenigde Naties in New York. Op Prinsjesdag na de plechtige ope ning van de zitting maakt de Tweede Kamer altijd een voordracht op aan de Koningin ter benoeming van een voor zitter. Ook ditmaal zal de K.V.P.-er dr. L. G. Kortenhorst wel weer als eerste op deze nominatie prijken, maar er is onzekerheid omtrent de eerste en tweede plaatsvervanger. Het hangt namelijk van de socialisten af hoe het zal gaan en het is niet bekend wat zij zullen doen. Als zij volharden in het bezwaar, dal zij na de jongste verkiezingen tegen dr. Kortenhorst maakten, die zij namelijk partijdigheid tijdens de politieke crisis van december 1958 verweten, zullen de andere fracties er ook nu niets voor voelen om een-socialist-op de tweede plaats te kiezen. Deze zal dan toevallen door^!rKUW,Stt0ffeIs-Van Haaffa«- di" 4 liberale fractie zal worden voor- 4 aeTTvacature, die ontstond, doordat drs. H. A. Korthals minister werd. Als derde komt dan een anti-revolu tionair in aanmerking. Indien de socia listen de onenigheid' willen beslechten en weer op dr. Kortenhorst stemmen, komt mevrouw Stoffels-Van Haaften als tweede plaatsvervangster op het lijstje. MEVROIW MR. J. STOFFELS— VAN HAAFTEN Nikita kon wachten op zijn wraak NIEMAND zal kunnen zeggen dat de Russische kranten „opwin dend" zijn. Het officiële partijblad Pravda, bijvoorbeeld, zal als blikvanger op de voorpagina hoogstens een kleine foto plaatsen van een troep arbeiders die een gat aan het graven zijn. Maar in september 1929 ging zelfs de Pravda zich te buiten: het blad drukte op zijn voorpagina twee kleine foto's af. De één was een portret van Stalin, de ander stelde een lange rij mannen voor, die twee aan twee voor een open deur stonden. Kroesjtsjef aan het begin van zijn politieke loopbaan. Een bij zonder geliefde jongeman, sterk in drinken, eten en worstelen. Maar hij overschatte zijn populariteit en moest daar drie jaar lang boete voor doen. Het was dan ook een belangrijke gebeurtenis: de opening van de uni versiteit voor industrie, in Moskou, en deze mannen waren de eerste studen ten. Stalin sprak hen toe: „Jullie zijn hier niet gekomen om te leren goede monteurs of ingenieurs te worden. Jullie moeten hier leren te werken met het hart en de geest van de ingenieurs en arbeiders. Zij werken al hard, maar jullie moeten zorgen dat ze nóg harder werken, jullie moe ten hen de idealen van het socialisme bijbrengen." Naast Stalin stonden twee hoge par tijfunctionarissen. Een van hen, Miko jan, zei: „Kijk, die ken ik, die heb ik vijf jaar geleden in de Oekraine ge zien. Die kleine, kale man daar, die er ouder uitziet dan de anderen. Ik ben blij dat hij er bij is." Zijn metgezel. Kaganowitsj. gromde: „Het had geen haar gescheeld of hij was er niet bij geweest." Die kleine kale man was niet meer de Nikita die vijf jaar geleden fees telijk was geïnstalleerd in Joezofka. Hij was nu niet alleen ouder, maar ook wijzer. DOMME DAAD Hij was zijn werk als partijfunctio naris begonnen met de reorganisatie van de kolenmijnen in de Donvallei. Dat kostte hem geen moeite, de mijn werkers stonden volledig achter hem, en de koienproductie was ongelofelijk. Daarom kreeg Nikita al spoedig de handen vrij om zich met de boeren te gaan bemoeien. Hij herinnerde zich het kleine lapje grond, waarop zijn moeder veertien uur per dag ge zwoegd had. Hij herinnerde zich de zelfvoldane, rijke boeren, die op marktdagen de prijs omlaag drukten van het beetje groente en fruit dat zijn ouders en de andere arme boe ren te verkopen hadden. En hij her innerde zich. hoe zijn vader iedere winter naar de mijnstreek moest gaan, omdat hij anders zijn gezin niet te eten kon geven. Gedreven door deze herinneringen, deed Nikita Kroesjtsjef iets heel doms. Hij dacht dat hij met behulp van de mijnwerkers de rijke boeren tot overgave kon dwingen. Hij begon een boycot van bepaalde boeren: nie mand mocht meer iets van hen kopen. En hij ging zelfs verder, 's Nachts zond hij groepjes fanatieke communis ten uit om de oogst van deze boeren te verbranden. Normaal gesproken zou niemand in Moskou, Leningrad of Kiëf bezwaar gehad hebben tegen deze methodes. Maar!!!! even tevoren was Lenin zijn NEP begonnen, zijn nieuwe economische politiek. Zijn opvolger Stalin wist dat hij voorlopig nog de boeren te vriend moest houden, want dat zij anders zijn landbouwprogram ma zouden saboteren. Later zou hij wel met hen afrekenen, maar op het ogenblik was het wachtwoord: zacht moedig omspringen met de boeren! beiders door te brengen. Als ik die mensen wil overtuigen, moet ik even slordig spreken als zijzelf, anders zul len zij mij niet eens behoorlijk kun nen verstaan." GRAPJAS Toen Stalin in 1931 de universiteit bezocht, bulderde hij van het lachen toen hem dit werd verteld. Die Kroesj tsjef was een man naar zijn hart, die kon hem de grapjes verschaffen, waar mee hij zijn redevoeringen zo graag doorspekte. Hij riep hem bij zich, en vroeg „Hoe zou je iemand verklaren wat communisme nu eigenlijk is?" „Dat hangt er van af. Tegen boe ren zou ik zeggen: het communis me betekent in de eerste plaats een volle maag, en vervolgens met bont gevoerde laarzen, en een schapenwol len jas." Opnieuw barstte Stalin in lachen uit: dit was een man die hem de rest van zijn leven van grappen kon voorzien! De avond van zijn bezoek was er feest op de universiteit, en Nikita mocht een heildronk op de grote lei der uitbrengen. Stalin bromde tegen de rector: „Hij is zelf nog een echte boer. maar die hebben we juist nodig, het slagen van het vijfjarenplan hangt van hen af." Luidkeels schreeuwde hij naar Kroesjtsjef, die nog midden in zijn toespraak was: „Hé, Nikita, dans eens voor ons, een gopak uit je eigen dorp!" Het was een moeilijk ogenblik voor Bij het beleg van Stalingrad was Kroesjtsjef de man die de troepen steeds weer moed in moest spreken. De soldaten mochten hem wel, deze boerenjongen die het tot politieke commissaris had gebracht. Kroesjtsjef, want hij had met veel moeite een reputatie van grote waar digheid en briljante humor opge bouwd. Maar hij wist het: als Stalin zegt „dans", dan danst een verstan dig mens. Hij vergat de belediging echter nooit, en een kwart eeuw later, toen Stalin al dood was, kon hij wraak ne men. RIJZENDE STER Na zijn studie begon zijn ster te rijzen. Hij kreeg de leiding van „open bare werken" in Moskou, en deed zijn werk tot ieders grote tevreden heid. Kaganowitsj, die hem graag mocht, zorgde er zelfs voor dat in de Pravda een hoofdartikel aan hem werd gewijd. Te zamen met Boelganin, die toen burgemeester was, bouwde hij een geheel nieuw Moskou op. In de drie jaren dat dit tweetal samenwerk te, groeide de stad geweldig: in 1931 waren eF twee miljoen inwoners, in in 1934 het dubbele aantal! Nikita werkte als een paard, maar hij vergat zijn politieke ambities niet; hij vond tijd om redevoeringen te houden, veel gefotografeerd te worden, en vooral om vriendschap te sluiten met partij leden die vrijwel zeker afgevaardigd zouden worden naar het 17e partijcon gres. Die ijver werd beloond, want hij werd op dat congres gekozen als lid van het centrale comité van de Rus sische partij. Nog in datzelfde jaar nam hij de positie van Kaganowitsj f-/ET recht van „veto" is het recht om „nee" te zeggen (of „njet") waardoor een bepaalde maatregel niet kan worden genomen. Verschil lende staatshoofden bezitten het, evenals de afgevaardigden van de grote mogendheden in de Veilig heidsraad en de meeste huisvrouwen. Het woord is goed Latijn en bete kent: „Ik verbied". Hoe conservatiever een staat is, des te meer er van dit recht gebruik gemaakt zal worden. Rom-s was nogal conservatief en elke magis traat kon dan ook een handeling van een college of lagere ambtenaar tegenhouden. Eén soort magistraten was er echter, dat het recht van veto had over alle magistraten (be halve over de dictator) en met dit woord elke handeling in naam van de staat kon stopzetten. Dit waren de volkstribunen, tribuni plebis, en zij hadden dit recht gekregen om de plebejers te vrijwaren voor on- bleef behouden, en de rode troepen begonnen hun opmars. Nikita volgde het leger, er is bijna geen foto van een bevrijd Oekraïens dorp of stadje waar hij niet als be vrijder op staat. Overal begon hij di rect met het reorganiseren van de kolchozen, de collectieve boerderijen. Gevaar Daarna ging hij in Kiëf wonen, om zijn positie nog steviger te maken met toespraken en intriges, en om te wach ten op de oproep uit Moskou voor hoger dingen. Die hogere dingen kwamen niet. Wel kwam het gerucht, dat Stalin van plan was Kroetsjtsjef te liquideren. Stalin was namelijk in die tijd vermoedelijk niet geheel bij zinnen en zag overal spionnen en verraders om zich heen. Het was pijnlijk voor Kroesjtsjef, maar om zich te redden moest hij een stap naar beneden doen. Hij schreef Stalin een lange brief, waarin hij ont slag vroeg uit het Politburo, Hij wilde zich uitsluitend wijden aan de weder opbouw van de Oekraïne. Stalin voel de zich gerustgesteld, en richtte zijn levensgevaarlijke belangstelling op an dere hooggeplaatste partijleden. Kroesjtsjef leek nu een gedegen bur ger geworden te zijn, zonder verdere ambities. Hij studeerde aan de land bouwschool van Kiëf, en deed er de kennis op die hem nu zo goed te pas komt bij zijn grootscheepse ontgin ningsplannen van Siberië. Iedereen dacht dat hij het top punt van zijn macht bereikt had en dat hij volkomen tevreden was. Alleen thuis durfde hij zich zelf te zijn, durfde hij te beken nen, dat zijn levenslange strijd verloren was als hij niet de hoog- NEW YORK Tot het uitgebreide gezelschap dat de Russische premier Kroesjtsjef zal vergezellen tijdens zijn komende bezoek aan de Verenigde Sta ten behoort ook zijn lijfarts dr. Wladi- mir N. Vinogradof. De 77-jarige internist Vinogradof was betrokken bij het beruchte artsencom plot van december 1952, dat indertijd dreigde te ontaarden in een van de bloe digste zuiveringen van het bewind van Jozef Stalin. Waarschijnlijk is Stalin net op tijd gestorven. Het leven van de ge arresteerde artsen werd gespaard.. De opvolgers van Stalin verklaarden de artsen onschuldig. De artsen, onder wie zich een groot aantal Joden bevond, werden beschul digd van spionage voor Engeland'. Erger nog: met behulp van internationale Joodse organisaties hadden zij een com plot gesmeed om een groep hoge func tionarissen in de Sowjetunie door vergif tiging te vermoorden. De bekendmakingen over het zg. artsencomplot vormden het hoogtepunt van Stalins campagne tegen de Joden en het Zionisme. Na Stalins dood werden de artsen on middellijk vrijgelaten. ste macht in handen kon krijgen. Zijn vrouw, Nina, troostte hem. „Wacht maar af, hij kan toch niet eeuwig leven. Als Stalin zei: „Dans!" dan danste Kroesjtsjef.

Krantenbank Zeeland

Zeeuwsch Dagblad | 1959 | | pagina 6