VETO
De keiharde carrière van een boerenbaby die één der machtigen ter aarde werd
Mevrouw Kroesjtsjef in tweed naar Amerika
Vrouw op voorzitterszetel
in de Tweede Kamer
DE plebejers waren nijdig op de
patriciërs, omdat deze bij her
haling in gebreke waren gebleven
iets te doen aan de vreselijke toe
standen, die heersten op het gebied
van het schuldrecht, en ze waren
zo obstinaat geworden, dat het heel
wat moeite had gekost ze onder de
wapenen te roepen, toen Rome in
één van een eindeloze reeks burger-
LEVENDE
OUDHEID
MEVROUW MR. J. STOFFELS-V. HAAFTEN
Kroesjtsjef brengt
lijfarts mee
Maandag 14 september 1959
ZEEimsCH ÜAGBLAJU
Pag. 6
ONDERZOEK
In 1925 was in de streek onder
Kroesjtsjefs beheer de oogst slechts
half zo groot als verwacht. Een com
missie van onderzoek kwam uit Mos
kou, hoorde het verhaal over de boy
cot en het verbranden van de oogst,
en stelde een rapport op.
Gelukkig voor N'ikita had Stalin de
bijzonderheden van het landbouwpro
gramma overgedragen aan Kagano-
witsj. Deze wist welk een prachtig
werk Kroesjtsjef in de mijnstreek had
gedaan, en hij verbrandde het rapport,
zodat het Stalln nooit onder ogen zou
komen.
Maar Kroesjtsjef was nu eenmaal
uit de pas geraakt, en hij moest ge
straft worden. Drie jaar lang werd
hij van de ene afgelegen streek naar
de andere gestuurd, en overal moest
hij de nederigste werkjes verrichten;
archieven opruimen en papiermanden
leeggooien. Het was een bittere er-,
varing, en in alle stilte zwoer hij
wraak te zullen nemen op de rijke
boeren die er de oorzaak van waren
dat hij nu boete moest doen.
In 1929 riep Kaganowitsj hem bij
zich: ..Je bent nu kaal. en je ge
draagt je rustiger. Ik zal je nog één
kans geven, je kunt twee jaar aan
de nieuwe universiteit studeren, en
dan kom je in de industrie als poli
tieke commissaris."
Nikita nam deze kans met graagte
aan. Hij werkte hard, en hoewel stu
deren zelfs nu nog steeds een straf
voor hem is, leerde hij even handig
te redeneren als Lenin en Stalin zelf.
In alles blonk hij uit. behalve in een
ding: hij leerde nooit behoorlijk Rus
sisch spreken. Ook nu nog moeten
zijn redevoeringen gecorrigeerd wor
den, omdat zij vol grammaticale fou
ten zitten.
Maar toen de rector van de univer
siteit hem hierover onderhield, ant
woordde hij:
„Ik word hier opgeleid om de rest
van mijn leven tussen boeren en ar-
MOSKOU. Het is niet
uitgesloten dat mevrouw
Kroesjtsjef straks haar en
tree in de Verenigde Staten
zal maken in een interna
tionaal toilet. Aan de thee
tafels der diplomaten-vrou
wen in Moskou doet na
melijk het verhaal de ron
de, dat de Engelse coutu
rier Creeds in Moskou is
geweest om de vrouw van
de Russische premier een
modieus mantelpakje van
Engelse tweed aan te bie
den. Ook vertellen de da
mes dat mevrouw Kroesj
tsjef waarschijnlijk de
Amerikaanse handtas zal
meenemen, die zij van me
vrouw Nixon heeft gekre
gen, toen deze de Sowjet-
unie bezocht.
Natuurlijk wil mevrouw
Kroesjtsjef er op haar
best uitzien bij haar eer
ste bezoek aan Amerika,
waarop zij zich erg ver
heugt, verzekerde ons een
diplomatenvrouw.
Grootmoeder
De Amerikanen zullen de
59-jarige Nina Petrowna
Kroesjtsjef overigens een
vriendelijke, grootmoeder
lijke vrouw vinden. Zij
spreekt wat Engels, dat zij
op school, in de Oekraine
waar zij geboren werd, ge
leerd heeft. Haar gelief
koosde onderwerpen van
Mevrouw Kroesjtsjef: speciale toiletten voor Amerika.
gesprek zijn alweer vol
gens de diplomatieke thee
conversaties haar vijf
kleinkinderen en haar hob
by is tuinieren. Zij zal wel
moeten wennen aan de pu
bliciteit waarmee haar ver
schijnen in Amerika ge
paard zal gaan, want zij is,
zoals alle vrouwen van
sowjetleiders, allerminst
gewend aan zulke dingen.
Vroeger verschenen de da
mes helemaal niet in het
openbaar. Pas in de laat
ste jaren is hierin een be
scheiden verandering ge
komen.
Mevrouw Kroesjtsjef is
de tweede echtgenote van
de premier. Zijn eerste
vrouw overleed in 1938. De
tweede mevrouw Kroesj
tsjef is de dochter van een
voormalige officier van het
tsaristische leger, maar zij
was al jong lid van de com
munistische partij.
Kinderen mee
Uit het eerste huwelijk
van Kroesjtsjef werden
vier kinderen geboren. De
oudste zoon, Leonid, is
echter in de tweede we
reldoorlog gesneuveld. Hij
stortte neer met een ge
vechtsvliegtuig. De drie
overigen zullen de Kroesj
tsjefs naar Amerika ver
gezellen. Sergei, 24 jaar,
elektrotechnisch ingenieur,
is getrouwd en heeft een
zoontje. Julia, 42 jaar, is
getrouwd met V. P. Gon-
tar, directeur van de opera
en het ballet van Kiew.
Rada, 30 jaar, is getrouwd
met Alexei Adzjoebei. de
hoofdredakteur van het re
geringsblad Izwestia.
De jongste dochter vanj
Kroesjtsjef, het enige kind
uit het tweede huwelijk,
Lana, gaat niet mee. Zij is
21 jaar en studeert rech
ten aan de universiteit van
Moskou.
kJIKITA KROESJTSJEF is vandaag de onbetwiste heerser over 200
miljoen Russen. Van hem hangt niet slechts voor een groot deel
de toekomst af van zijn eigen volk, maar ook van ontelbare miljoenen
buiten de grenzen van Rusland.
Zijn weg naar het toppunt van zijn macht vormt een boeiende studie.
Zijn leven lang is hij een koorddanser geweest op de haarscherpe
grens tussen triomf en volledige ondergang.
In het tweede van onze serie artikelen over het leven van Nikita
Kroesjtsjef wordt beschreven hoe hij aan het begin van zijn loopbaan
•en fout beging, die hij bitter heeft moeten berouwen.
over als partijbaas in Moskou. Kaga
nowitsj zelf werd benoemd tot minis
ter van verkeer.
Kroesjtsjef bleef samenwerken met
Boelganin. maar nu was hij de baas
van dit tweetal. Toch leerde hij veel
van de meer beschaafde burgemeester:
hij leerde hoe hij vork en mes moest
vasthouden, hij leerde met mate te
drinken, en hoewel hij geen enkele
aanleg had om een dandy te worden,
leerde hij zich enigszins zorgvuldiger
te kleden.
En ook leerde hij het een en ander
op het gebied van de kunst, hij begon
ballet en concert te bezoeken, en cri
tici na te praten. In die tijd bouwde
hij. tezamen met Boelganin de onder
grondse spoorweg van Moskou. Zijn
nieuw verworven inzichten in de kunst
bracht hij hier te pas: ..Er moet
meer kristal en marmer en beeld
houwwerk in komen dan de Tsaren
ooit bovengronds hebben laten maken".
Boelganin zelf had een andere smaak,
maar Kroesjtsjef was nu eenmaal de
baas. En daarom is de ondergrondse
van Moskou nu een monument voor de
smaak van een man 'bij wie het pro
ces van de beschaving pas een jaar
oud was.
Terwijl hij zich met de bouw van
Moskou bezig hield, moest hij er ech
ter ook voor zorgen dat niemand hem
van zijn plaats verdrong en hij orga
niseerde dus zijn eerste grote oprui
ming. Het was een groot succes, want
van zijn 138 collega's in het centrale
comité waren er na een jaar nog
slechts 40 in leven. Zoals hij zelf ver
klaarde: ..Onder de leiding van ka
meraad Stalin zijn de rechtsgezinde
elementen verslagen."
Zijn grote leider had ook ander werk
voor hem te doen, want behalve va
dertje Stalin zelf. was niemand zo ge
liefd bij het volk als maarschalk Toe-
kas jefski, een der helden uit de oor
log en uit de revolutie. Stalin wilde
hem daarom kwijt, en de maarschalk
verdween. Als dank voor dit karwei
mocht Nikita dat jaar voor het eerst
met Stalin op het balkon staan bij de
grote parade van het Rode Leger. Hij
mocht ook een wens doen, en hij ant
woordde: Stuur mij naar de Oekraï
ne, om af te rekenen met de laatste
zelfstandige boeren, de koelakken.".
MILJOEN DODEN
Opnieuw deed hij zijn werk goed;
in tien maanden tijds stierven in de
Oekraïne bijna een miljoen mensen.
In de officiële geschiedenis van de
Sovjet Unie wordt hierover slechts ge
zegd: „Met de aankomst in de Oekraï
ne van Nikita Sergeïwitsj Kroesjtsjef,
wapenbroeder van Stalin, werden de
laatste vijanden uitgeroeid."
Steeds belangrijker werd Kroesjtsjef,
en op het partijcongres van 1939 viel
hem de hoogste eer te beurt, hij werd
gekozen als lid van het Politburo, zo
als het presidium van de partij toen
nog heette. Weliswaar zijn er in Rus
land een parlement en een regering,
maar het is de partij die de lakens
uitdeelt.
Stalin vond het bijvoorbeeld nooit de
moeite zich tot premier te laten benoe
men: hij had er genoeg aan eerste
secretaris van de partij te zijn.
Mikojan gaf Kroesjtsjef de raad:
„Zorg dat je niet hoger komt, het
is gevaarlijk."
Nikita volgde die raad op en ging
weer naar de Oekraïne. Hij verdedig
de er Stalin's politiek, en zijn eigen
moordpartijen, gedroeg zich tevreden
en joviaal en maakte zich er geliefd
als nooit tevoren.
Toen kwam de oorlog. Kroesjtsjef
was de man die de boeren dwong hun
oogst te vernietigen voor de opruk
kende Duitsers er gebruik van konden
maken. En toen de Oekraïne geheel
verloren was, ging hij naar het be
dreigde Stalingrad, om daar het le
ger moed in te spreken. Stalingrad
recht van de zijde der overheersen
de patriciërs.
Deze mooie garantie hadden ze
natuurlijk niet zomaar gekregen
het was het resultaat van een sta
king, waarvan de merkwaardige
historie volgens de Romeinse over
levering aldus luidt:
oorlogjes was verwikkeld. En toen
de oorlog voorbij was en een nieuwe
strijd alweer in zicht, vonden ze
het verstandiger de plebejers niet
meer te demobiliseren, want de
goden mochten weten, oj ze ooit nog
weer onder dienst zouden willen
gaan.
De plebejers waren niet gek ge
noeg om daarin te berusten en be
sloten maar tot een sit-downstaking
op de Heilige Berg. een uurtje van
Rome af. Daar verschansten ze zich
en wachtten af. De patriciërs in Rome
misten zicli geen raad. Als ze zouden
proberen geweld aan te wenden, zou
het uitdraaien op een burgeroorlog
en dat zou zelfmoord betekenen, ge
zien de gretige loerogen, waarmee
de naburen keken naar de opko
mende Tiberstad op haar zeven
heuvelen.
£E stuurden dus een parlementariër
naar de Heilige Berg, Menenius
Agrippa, zelf van plebeïsche af
komst en onder het plebs noga! popu
lair. Hij werd binnengelaten en kon
zijn woord doen. „Vrienden", zei
hij, „in de tijd. dat de onderdelen
van het menselijk lichaam nog niet
zoals nu voortdurend met elkaar
eens van zin waren, maar elk der
leden nog een eigen verstand en
spraak had, waren de overige
lichaamsdelen verontwaardigd, dat
al hun zorg, hun zwoegen en dienst
betoon alleen diende om alles bij
elkaar te halen ten gerieve van de
buik, en dat die, heel rustig in het
midden gelegen, niets deed dan ge
nieten van al het heerlijks dat hem
gegeven werd. Ze zwoeren toen sa
men, dat de handen het voedsel niet
naar de mond zouden brengen, dat
de mond het voedsel niet zou aan
nemen, dat de tanden het niet zou
den kauwen.
Toen ze om hun toorn aldus te
luchten de buik door honger de
baas wilden worden, kwamen de
lichaamsdelen afzonderlijk en het
lichaam in zijn geheel eveneens tot
het tiiterste stadium van uittering.
En daaruit bleek, dat ook de diëtist
van de buik niet iets onproduktiefs
wasen dat hij niet alleen gevoed
wérd, maar ook voedde, doordat hij
naar alle delen vain het lichaam het
bloed leverde, tot kracht gekomen
door het verteerde voedsel, gelijk
matig over de aderen verdeeld,, het
bloed, waardoor wij leven,en krach
tig zijn."
£)E vergelijking ging mooi op: de
patriciërs waren de buik, de
plebejers de rest van het lichaam,
van de staat. Zo lieten, ze zich be
praten, maar wisten bij het overleg,
dat op hun staking volgde toch een
aanmerkelijk voordeel te behalen:
het plebs mocht voortaan uit eigen
gelederen twee magistraten kiezen,
die de hulp konden bieden tegen
onrechtvaardige behandeling, en die
onschendbaar zouden, zijn. Zij had
den het recht van veto, maar dit is
slechts van kracht binnen de stads
grens van Rome. Daarom mag de
volkstribuun nooit een hele dag
buiten Rome blijven en zijn deur
moet dag en nacht open blijven
staan, opdat elke hulpzoekende on
gehinderd bij hem kan binnengaan.
Het spreekt vanzelfdat een zo
veel omvattend recht als het veto
recht, in handen van een baldadige
of querulant het hele staatkundig
leven van Rome had kunnen ont
wrichten, maar het sprak voor een
Romein evenzeer vanzelf, dat men
A.oiets natuui lijk nooit zou doen.
Redelijk optreden en het vermijden
van excessen is een der kenmerken
van de Romeinse binnenlandse poli
tiek; als deze democratischer was ge
weest, zou ze veel geleken hebben
op de Britse.
DEN HAAG. Er komt voor
het eerst in de geschiedenis van
ons land een vrouw op het voor
zittersgestoelte van de Tweede
Kamer. Niet als voorzitter, want
dr. L. G. Kortenhrost zal wel
worden herkozen, maar als
plaatsvervangster.
Deze eer zal volgende week te beurt
vallen aan de 42-jarige blonde liberale
afgevaardigde mevrouw rnr. J. M. Siof-
fels-Van Haaften, nog geen vier jaar
Kamerlid, maar die zich in die tiid
duchtig heeft geweerd op allerlei ter
rein. Zij is ook lid van het parlement
va"4e ,«-„van Eur°Pa> en maakte
in 19o7 en 19o8 deel uit van ö'e Neder-
janase delegatie bij de Verenigde Naties
in New York.
Op Prinsjesdag na de plechtige ope
ning van de zitting maakt de Tweede
Kamer altijd een voordracht op aan de
Koningin ter benoeming van een voor
zitter. Ook ditmaal zal de K.V.P.-er dr.
L. G. Kortenhorst wel weer als eerste
op deze nominatie prijken, maar er is
onzekerheid omtrent de eerste en tweede
plaatsvervanger. Het hangt namelijk
van de socialisten af hoe het zal gaan
en het is niet bekend wat zij zullen
doen.
Als zij volharden in het bezwaar, dal
zij na de jongste verkiezingen tegen dr.
Kortenhorst maakten, die zij namelijk
partijdigheid tijdens de politieke crisis
van december 1958 verweten, zullen de
andere fracties er ook nu niets voor
voelen om een-socialist-op de tweede
plaats te kiezen. Deze zal dan toevallen
door^!rKUW,Stt0ffeIs-Van Haaffa«- di"
4 liberale fractie zal worden voor-
4 aeTTvacature, die ontstond,
doordat drs. H. A. Korthals minister
werd.
Als derde komt dan een anti-revolu
tionair in aanmerking. Indien de socia
listen de onenigheid' willen beslechten
en weer op dr. Kortenhorst stemmen,
komt mevrouw Stoffels-Van Haaften als
tweede plaatsvervangster op het lijstje.
MEVROIW MR. J. STOFFELS—
VAN HAAFTEN
Nikita kon
wachten
op zijn
wraak
NIEMAND zal kunnen zeggen dat de Russische kranten „opwin
dend" zijn. Het officiële partijblad Pravda, bijvoorbeeld, zal als
blikvanger op de voorpagina hoogstens een kleine foto plaatsen
van een troep arbeiders die een gat aan het graven zijn. Maar in
september 1929 ging zelfs de Pravda zich te buiten: het blad drukte
op zijn voorpagina twee kleine foto's af. De één was een portret
van Stalin, de ander stelde een lange rij mannen voor, die twee aan
twee voor een open deur stonden.
Kroesjtsjef aan het begin van zijn politieke loopbaan. Een bij
zonder geliefde jongeman, sterk in drinken, eten en worstelen.
Maar hij overschatte zijn populariteit en moest daar drie jaar
lang boete voor doen.
Het was dan ook een belangrijke
gebeurtenis: de opening van de uni
versiteit voor industrie, in Moskou, en
deze mannen waren de eerste studen
ten. Stalin sprak hen toe:
„Jullie zijn hier niet gekomen om
te leren goede monteurs of ingenieurs
te worden. Jullie moeten hier leren te
werken met het hart en de geest van
de ingenieurs en arbeiders. Zij werken
al hard, maar jullie moeten zorgen
dat ze nóg harder werken, jullie moe
ten hen de idealen van het socialisme
bijbrengen."
Naast Stalin stonden twee hoge par
tijfunctionarissen. Een van hen, Miko
jan, zei: „Kijk, die ken ik, die heb ik
vijf jaar geleden in de Oekraine ge
zien. Die kleine, kale man daar, die
er ouder uitziet dan de anderen. Ik
ben blij dat hij er bij is."
Zijn metgezel. Kaganowitsj. gromde:
„Het had geen haar gescheeld of hij
was er niet bij geweest."
Die kleine kale man was niet meer
de Nikita die vijf jaar geleden fees
telijk was geïnstalleerd in Joezofka.
Hij was nu niet alleen ouder, maar
ook wijzer.
DOMME DAAD
Hij was zijn werk als partijfunctio
naris begonnen met de reorganisatie
van de kolenmijnen in de Donvallei.
Dat kostte hem geen moeite, de mijn
werkers stonden volledig achter hem,
en de koienproductie was ongelofelijk.
Daarom kreeg Nikita al spoedig de
handen vrij om zich met de boeren
te gaan bemoeien. Hij herinnerde zich
het kleine lapje grond, waarop zijn
moeder veertien uur per dag ge
zwoegd had. Hij herinnerde zich de
zelfvoldane, rijke boeren, die op
marktdagen de prijs omlaag drukten
van het beetje groente en fruit dat
zijn ouders en de andere arme boe
ren te verkopen hadden. En hij her
innerde zich. hoe zijn vader iedere
winter naar de mijnstreek moest gaan,
omdat hij anders zijn gezin niet te
eten kon geven.
Gedreven door deze herinneringen,
deed Nikita Kroesjtsjef iets heel
doms. Hij dacht dat hij met behulp
van de mijnwerkers de rijke boeren
tot overgave kon dwingen. Hij begon
een boycot van bepaalde boeren: nie
mand mocht meer iets van hen kopen.
En hij ging zelfs verder, 's Nachts
zond hij groepjes fanatieke communis
ten uit om de oogst van deze boeren
te verbranden. Normaal gesproken zou
niemand in Moskou, Leningrad of
Kiëf bezwaar gehad hebben tegen deze
methodes. Maar!!!! even tevoren was
Lenin zijn NEP begonnen, zijn nieuwe
economische politiek. Zijn opvolger
Stalin wist dat hij voorlopig nog de
boeren te vriend moest houden, want
dat zij anders zijn landbouwprogram
ma zouden saboteren. Later zou hij
wel met hen afrekenen, maar op het
ogenblik was het wachtwoord: zacht
moedig omspringen met de boeren!
beiders door te brengen. Als ik die
mensen wil overtuigen, moet ik even
slordig spreken als zijzelf, anders zul
len zij mij niet eens behoorlijk kun
nen verstaan."
GRAPJAS
Toen Stalin in 1931 de universiteit
bezocht, bulderde hij van het lachen
toen hem dit werd verteld. Die Kroesj
tsjef was een man naar zijn hart, die
kon hem de grapjes verschaffen, waar
mee hij zijn redevoeringen zo graag
doorspekte.
Hij riep hem bij zich, en vroeg
„Hoe zou je iemand verklaren wat
communisme nu eigenlijk is?"
„Dat hangt er van af. Tegen boe
ren zou ik zeggen: het communis
me betekent in de eerste plaats een
volle maag, en vervolgens met bont
gevoerde laarzen, en een schapenwol
len jas."
Opnieuw barstte Stalin in lachen
uit: dit was een man die hem de
rest van zijn leven van grappen kon
voorzien!
De avond van zijn bezoek was er
feest op de universiteit, en Nikita
mocht een heildronk op de grote lei
der uitbrengen.
Stalin bromde tegen de rector: „Hij
is zelf nog een echte boer. maar die
hebben we juist nodig, het slagen van
het vijfjarenplan hangt van hen af."
Luidkeels schreeuwde hij naar
Kroesjtsjef, die nog midden in zijn
toespraak was:
„Hé, Nikita, dans eens voor ons,
een gopak uit je eigen dorp!" Het
was een moeilijk ogenblik voor
Bij het beleg van Stalingrad was Kroesjtsjef de man die de
troepen steeds weer moed in moest spreken. De soldaten mochten
hem wel, deze boerenjongen die het tot politieke commissaris had
gebracht.
Kroesjtsjef, want hij had met veel
moeite een reputatie van grote waar
digheid en briljante humor opge
bouwd. Maar hij wist het: als Stalin
zegt „dans", dan danst een verstan
dig mens.
Hij vergat de belediging echter
nooit, en een kwart eeuw later, toen
Stalin al dood was, kon hij wraak ne
men.
RIJZENDE STER
Na zijn studie begon zijn ster te
rijzen. Hij kreeg de leiding van „open
bare werken" in Moskou, en deed
zijn werk tot ieders grote tevreden
heid. Kaganowitsj, die hem graag
mocht, zorgde er zelfs voor dat in de
Pravda een hoofdartikel aan hem werd
gewijd. Te zamen met Boelganin, die
toen burgemeester was, bouwde hij
een geheel nieuw Moskou op. In de
drie jaren dat dit tweetal samenwerk
te, groeide de stad geweldig: in 1931
waren eF twee miljoen inwoners, in
in 1934 het dubbele aantal! Nikita
werkte als een paard, maar hij vergat
zijn politieke ambities niet; hij vond
tijd om redevoeringen te houden, veel
gefotografeerd te worden, en vooral
om vriendschap te sluiten met partij
leden die vrijwel zeker afgevaardigd
zouden worden naar het 17e partijcon
gres. Die ijver werd beloond, want hij
werd op dat congres gekozen als lid
van het centrale comité van de Rus
sische partij. Nog in datzelfde jaar
nam hij de positie van Kaganowitsj
f-/ET recht van „veto" is het recht
om „nee" te zeggen (of „njet")
waardoor een bepaalde maatregel
niet kan worden genomen. Verschil
lende staatshoofden bezitten het,
evenals de afgevaardigden van de
grote mogendheden in de Veilig
heidsraad en de meeste huisvrouwen.
Het woord is goed Latijn en bete
kent: „Ik verbied".
Hoe conservatiever een staat is,
des te meer er van dit recht gebruik
gemaakt zal worden. Rom-s was
nogal conservatief en elke magis
traat kon dan ook een handeling
van een college of lagere ambtenaar
tegenhouden. Eén soort magistraten
was er echter, dat het recht van
veto had over alle magistraten (be
halve over de dictator) en met dit
woord elke handeling in naam van
de staat kon stopzetten. Dit waren
de volkstribunen, tribuni plebis, en
zij hadden dit recht gekregen om
de plebejers te vrijwaren voor on-
bleef behouden, en de rode troepen
begonnen hun opmars.
Nikita volgde het leger, er is bijna
geen foto van een bevrijd Oekraïens
dorp of stadje waar hij niet als be
vrijder op staat. Overal begon hij di
rect met het reorganiseren van de
kolchozen, de collectieve boerderijen.
Gevaar
Daarna ging hij in Kiëf wonen, om
zijn positie nog steviger te maken met
toespraken en intriges, en om te wach
ten op de oproep uit Moskou voor
hoger dingen.
Die hogere dingen kwamen niet. Wel
kwam het gerucht, dat Stalin van plan
was Kroetsjtsjef te liquideren. Stalin
was namelijk in die tijd vermoedelijk
niet geheel bij zinnen en zag overal
spionnen en verraders om zich heen.
Het was pijnlijk voor Kroesjtsjef,
maar om zich te redden moest hij een
stap naar beneden doen. Hij schreef
Stalin een lange brief, waarin hij ont
slag vroeg uit het Politburo, Hij wilde
zich uitsluitend wijden aan de weder
opbouw van de Oekraïne. Stalin voel
de zich gerustgesteld, en richtte zijn
levensgevaarlijke belangstelling op an
dere hooggeplaatste partijleden.
Kroesjtsjef leek nu een gedegen bur
ger geworden te zijn, zonder verdere
ambities. Hij studeerde aan de land
bouwschool van Kiëf, en deed er de
kennis op die hem nu zo goed te pas
komt bij zijn grootscheepse ontgin
ningsplannen van Siberië.
Iedereen dacht dat hij het top
punt van zijn macht bereikt had
en dat hij volkomen tevreden
was. Alleen thuis durfde hij zich
zelf te zijn, durfde hij te beken
nen, dat zijn levenslange strijd
verloren was als hij niet de hoog-
NEW YORK Tot het uitgebreide
gezelschap dat de Russische premier
Kroesjtsjef zal vergezellen tijdens zijn
komende bezoek aan de Verenigde Sta
ten behoort ook zijn lijfarts dr. Wladi-
mir N. Vinogradof.
De 77-jarige internist Vinogradof was
betrokken bij het beruchte artsencom
plot van december 1952, dat indertijd
dreigde te ontaarden in een van de bloe
digste zuiveringen van het bewind van
Jozef Stalin. Waarschijnlijk is Stalin net
op tijd gestorven. Het leven van de ge
arresteerde artsen werd gespaard.. De
opvolgers van Stalin verklaarden de
artsen onschuldig.
De artsen, onder wie zich een groot
aantal Joden bevond, werden beschul
digd van spionage voor Engeland'. Erger
nog: met behulp van internationale
Joodse organisaties hadden zij een com
plot gesmeed om een groep hoge func
tionarissen in de Sowjetunie door vergif
tiging te vermoorden.
De bekendmakingen over het zg.
artsencomplot vormden het hoogtepunt
van Stalins campagne tegen de Joden en
het Zionisme.
Na Stalins dood werden de artsen on
middellijk vrijgelaten.
ste macht in handen kon krijgen.
Zijn vrouw, Nina, troostte hem.
„Wacht maar af, hij kan toch
niet eeuwig leven.
Als Stalin zei: „Dans!" dan danste Kroesjtsjef.