De vis gaat per lift
naar paaiplaatsen
GEBREK AAN ZUURSTOF LAAT
„HINKEN MET TUSSENPOZEN"
Slachtoffers
van het water
L'
Maandag 10 augustus 1959
ZEEUWSCH DAGBLAD
Pag. 5
Pijnlijk, maar ongevaarlijk
W'
zc
DE
Geen sprake van
„Gaat niet door"
Eén vraag, drie
antwoorden
Toeristische gebruiken
Spaart hun krachten
Bedankje kan er niet af
„ZIEKENHUISSTRIJD"
Regenten konden nog niet
niet besluiten
Bezoek van
vredescomité
\peldoorns brandweer
bluste voorbeeldig
Noodlottig
Elk half uur
Acrobaten
Tsjechoslowakije heeft zich erover beklaagd dat Neder
land het enige westerse land is dat vrijwel geen toeristische
belangstelling toont.
„Dit is een ongezonde toestand, en het zal aan de
Nederlanders liggen of hierin verandering komt", lezen wij
in een rapport van het Tsjechische ministerie van handel.
Waaraan zou het dan wel kunnen liggen dat Nederlan
ders, die iedere zomer in zo grote getale over de grenzen
trekken, juist het land mijden waarmee zij vanouds zulke
goede betrekkingen hebben gehad? Toen Zuidslavië, ook
een communistisch land, enige jaren geleden zijn grenzen
voor buitenlandse toeristen openstelde, behoorden de
heeft het recht «chl
vrijelijk te verpleeteen en te vertoeven binnen
.de frenzen ven elke Steet.
<J) Een ieder heeft het recht, welk land ook,
met inbegrip van het zijne, te verlaten en daar- i
naar terug te keren.
lArtikal 14. (i) Een ieder heeft het recht t
~-ttdere landen een aayl te zoeken t
-^vervolging.
De verklaring van de Rechten van
de Mens, die ook door Tsjecho
slowakije werd ondertekend.
Nederlanders tot de pioniers, tot de eersten die dit nieuwe
toeristenland gingen verkennen.
De Tsjechische regering doet veel moeite om reizigers te
lokken. Op de Expo heeft het Tsjechische paviljoen een uit
stekende indruk gemaakt, en sinds de invoering van de
„reis-kroon" is het land niet bijzonder duur voor buiten
landers. In Praag zijn de hotels vol westerse toeristen, de
orkestjes spelen er westerse muziek, men ziet er goed-
geklede vrouwen, de winkeletalages zijn er welvoorzien.
t
Maar Nederlandse toeristen ziet men er vrijwel niet.
Prikkeldraadtoerisme
Van een onzer redacteuren
VOOR de oorlog kwamen vele Nederlanders uit Tsjechoslowakije terug mei prachtige
en dierbare herinneringen. Nederlanders zijn er altijd bijzonder hartelijk ontvangen,
en wat hen dikwijls opviel was dat Tsjechen van alle rangen en standen zo goed op
de hoogte waren van alles wat Nederland betrof. Arbeiders en boeren, bijvoorbeeld,
wisten veel meer over ons land dan de gemiddelde Nederlander over Tsjechoslowakije.
Schijn en werkelijkheid
van Tsjechoslowakije
DE TSJECHEN, die eeuwenlang onder vreemde
overheersing hebben geleefd, hebben grote be
wondering voor onze tachtigjarige strijd tegen
de Spanjaarden. Zij hebben nooit een zeehaven bezeten,
en alles wat de zee betreft boeit hen bijzonder; zij ver
beelden zich graag dat iedere Nederlander een geboren
zeeman is. Toen er kort na de oorlog veel vrachtver
keer over de weg was, waren de Nederlandse vracht
wagenchauffeurs er bijzonder populair, zij werden „de
zeelui van de weg" genoemd, en iedere Tsjech wist vol
trots te vertellen dat die lange, kalme, blonde jongens
altijd direct om „pivo", het prachtige Tsjechische bier,
begonnen te roepen zodra zij de grens over waren.
ZIJN er veel voorbeelden van de
warme sympathie die de Tsjechen
voor ons hebben, en die tot voor kort
duidelijk wederzijds was.
Die hechte banden werden al eeuwen
geleden gesmeed. Nooit zijn de Tsjechen
vergeten dat Nederland na de slag op
de Wittenberg, in 1620, de ongelukkige
Boheemse vluchtelingen liefderijk op
nam, en dat de grootste van hen. Jan
Amos Comenius, zich in Amsterdam
vestigde nadat de godsdiensttwisten j
hem gedwongen hadden zijn land te
verlaten. Deze grote Tsjech, die reeds
toen pleitte voor een internationaal be
stuursorgaan en voor een internationaal
gerechtshof, noemde ons land ..de lust
hof van Europa, een paradijs van de
vrijheid." Hij werd begraven in Naar- I
den, dat sindsdien voor duizenden Tsje
chen een bedevaartplaats is geworden, j
In 1929 droeg Nederland de Waalse f
kerk. met het graf van Comenius, over
aan de Tsjechoslowaakse «taal.
IN TIJDEN van duisternis hebben de
I Tsjechen altijd troost gevonden in zijn
woorden: ..Ik stel mijn vast vertrouwen
in God, die ons na iedere storm weer
het bestuur over onze eigen aangele
genheden zal geven", woorden die nu
voor dit vurig nationalistische volk nog
dezelfde betekenis hebben als drie eeu
wen geleden.
Zeer. zeer vele Tsjechen zouden op
het ogenblik niets liever doen dan een
reis maken naar Nederland, maar zij
krijgen van hun regering geen toestem- ten,
ming. Want hoewel er op cultureel ge-1
bied. en zeer zeker op zakelijk gebied,
uitwisseling bestaat, kan er geen spra
ke zijn van een normale toeristische
uitwisseling tussen Nederland en Tsje
choslowakije,
RUIM twee jaar geleden organiseerde
het staatsreisbureau Cedok een pers
conferentie in Amsterdam, waarop Tsje- j
choslowakije zich voorstelde als toeris
tenland. Toch heeft het tot dit voorjaar
geduurd vóór een der grootste Neder
landse reisbureau's reizen aankondigde
naar dit mooie, boeiende land, naar
Praag, dat vanouds „de gouden stad
in het hart van Europa" wordt ge
noemd. Vele Nederlanders gaven zich
op voor deze reizen, omdat zij goede
herinneringen hadden aan dit meest
westerse der Slavische landen, of om
dat zij na Spanje, Italië, Duitsland en
Frankrijk nu eens ongebaande paden
wilden betreden. Of uit nieuwsgierig
heid, om met eigen ogen te zien wat
er waar is van de veletegenstrijdige
berichten over het leven in landen ach
ter het IJzeren Gordijn. Of misschien
zelfs omdat zij in een. toeristische ge-
zelschapsreis de enige mogelijkheid
zagen om vrienden of familie in Tsje
choslowakije weer te zien.
Maar allen die zich opgegeven heb
ben voor deze reizen, ontvingen de
zer dagen een brief van het reisbu
reau: „Wij hebben onze reizen naar
Tsjechoslowakije uit ons programma
moeten schrappen, omdat de Tsje
choslowaakse autoriteiten het ver
krijgen van een visum te moeilijk
maken. Mogen wij u overschrijven
,,U bent van harte welkom." zegt
het staatsreisbureau Cedok.
op een onzer reizen naar een ander
land?"
Dus vroegen wij de Nederlandse
autoriteiten hoe dat zat. „Ja, zeker.
Onze ervaring heeft geleerd dat er iets
bijzonders is met Tsjechen die hun
land uitmogen, terwijl de rest van de
bevolking angstvallig binnen de gren-
zen wordt gehouden."
EN DAT is nu het grote verschil.
Nederland maakt geen toeristische
propaganda in Tsjechoslowakije, waar
het de mensen niet vrij staat hun land
te verlaten ais zij dat wensen.
Tsjechoslowakije maakt wél propa
ganda in Nederland, en zou zich dan
ook aan dienen te passen bij de inter
nationale toeristische gebruiken.
De Tsjechen zijn een in vele opzich
ten begaafd volk, dat is komen te wo
nen op het kruispunt waar Europese
beschavingen altijd om de voorrang
hebben gestreden. De geschiedenis en
de aard van het volk zijn dan ook vol
tegenstellingen. Deze Tsjechische gene
ratie spreekt over de geboorte van de
staat in 1918, maar is er ook trots op
dat die staat al duizend jaar bestaat.
Er was in de 14e eeuw al een inter
nationaal befaamde universiteit in
.Praag, lang voordat er een Nederland
se hogeschool bestond, maar er zijn
sindsdien eeuwen voorbijgegaan waarin
de Tsjechische taal slechts gesproken
werd door ongeletterde boeren. Daarbij
zijn nu andere tegenstellingen geko
men sinds het land in 1948 een com
munistisch regiem kreeg, tegenstellingen
dje ook op toeristisch gebied tot uiting
komen.
l In een informatiebulletin van het
Tsjechoslowaakse gezantschap in Den
Haag stond dezer dagen, dat westerse
reizigers na een bezoek aan Praag tot
I hun verbazing merken „d'at het IJzeren
Gordijn eigenlijk bij hun eigen lands-
i grens begint".
Waarom mogen Tsjechen dan hun land
niet veriaten? Kan een zinnig mens ge
loven dat het prikkeldraad en de pa
trouilles met speurhonden aan ó'e Tsje
chische grens dienen om een invasie te-
gen te gaan?
o In een Tsjechische brochure over
de barok-arehitectuur van Praag
wordt gesproken over het Ursulinen-
klooster.
Maar hoeveel westerse toeristen we
ten iets van het leed dat achter die ge
vel wordt geleden, omdat het klooster
wordt gebruikt als centrale gevangenis
van de S.T.B., de staatspolitie?
t» Tsjechoslowakije heeft bekend ge-
maakt dat het een postzegel gaat uit
geven ter viering van de Dag van de
Rechten van de Mens.
Maar in artikel 13 van de Verklaring
van de Rechten van de Mens staat uit
drukkelijk dat het een ieö'er vrij moet
staan zijn land te verlaten.
En sinds een jaar ligt bij de Verenig
de Naties een klacht van een Neder
lander, die sinds tien jaar vergeefs
tracht zijn Tsjechische verloofde naar
Nederland te laten komen. Tsjechische
belangstelling en eerbied voor de
mensenrechten is prachtig, maar zou
een bezoek van een Nederlands
vredescomité wel heel ver ver
wijderd van wérkelijk toerisme!
Overal in Tsjechoslowakije wordt
men herinnerd aan een romantisch
verleden.
TANNEER het experiment
uw belangstelling heeft
en u snoert met een
daarvoor geschikte band een
arm af, zodat de bloedstroom
wordt gestremd, terwijl u met
die arm vervolgens enige
krachtige bewegingen maakt,
dan zult u bemerken, dat dit
na korte tijd onmogelijk wordt
door een bijna ondragelijke pijn
in de spieren.
Deze pijn ontstaat doordat niet vol
doende zuurstof meer wordt toege
voerd en de spieren hun afvalproduc
ten niet kwijt kunnen (o.a. melkzuur»
Overigens is het geen geschikte proef
voor ouderen, terwijl men er ook wel
aan moet denken een band te gebrui
ken, die minstens drie a vier em
breed is, dus geen touw of iets der
gelijks.
Hetzelfde verschijnsel doet zich voor
bij sommige ziekten. Het meest ty
pisch wel bij de zg. claudicatio inter
mittens, letterlijk vertaald: „hinken
met tussenpozen". Vrij veel oudere
mensen, meestal mannen, kennen dit
verschijnsel. Rustig zittend hebben zij
nergens last van, maar niet zodra
gaan zij lopen of na enkele minuten
ontstaat een stekende pijn in een of
beide kuiten, die hen dwingt een ogen
blik stil te staan. Spoedig zakt de pijn
dan om echter terug te keren als ze
opnieuw een stukje hebben afgelegd.
Dikwijls weten zij zelf precies hoever
ze kunnen komen; de pijn overvalt
hen altijd bij dezelfde straathoek of
juist bij die of die winkel.
Wat is er bij deze mensen aan de
hand? Door een of andere oorzaak is
een vernauwing opgetreden van de
bloedvaten van het been en wel van
de slagaderen. Dat kan eeh trombose
zijn of een aderverkalking, of een an
dere ziekte, die de bloedvaten nau
wer maakt. Het gevolg is, dat er nog
wel voldoende bloed passeert zolang
het been in rust is, maar wanneer de
spieren in werking komen, is meer
zuurstof nodig en dan schieten de ver
nauwde bloedvaten te kort zodat pijn
optreedt.
Geen genezing
Is er iets te doen aan het „inter
mitterend" hinken? Er bestaan ver
scheidene vaatverwijdende middelen,
die verlichting kunnen brengen.
Iemand, die bijvoorbeeld maar 50 m
kan lopen zonder pijn, haalt mis
schien na gebruik van een geschikt
medicament 150 of 200 m: rust hij
dan even, dan kan hij weer evenzo
veel meters verder. Volledige genezing
is behoudens uitzonderingen niet te
verwachten.
Een tijdlang heeft men getracht ver
betering te verkrijgen door het weg
nemen van zenuwknopen, die de wijd
te van de bloedvaten regelen. Resul
taten waren er wel, maar bleken nog
al vaak van tijdelijke aard. Tegen
woordig wordt deze ingreep dan ook
niet veel meer gedaan.
Meer valt te verwachten van ope
raties aan de bloedvaten zelf. Als na
melijk de afsluiting maar een klein
deel van het bloedvat betreft, kan men
dit deel wegnemen en vervangen door
een geprepareerd menselijk bloedvat,
of zelfs een nylon buisje!
Met risico's
Men moet echter wel bedenken, dat
maar enkele patiënten voor een der
gelijke behandeling in aanmerking ko
men, terwijl aan de operatie vanzelf
sprekend ook risoco's verbonden zijn.
In het algemeen zijn het vooral jon
gere mensen, bij wie de klachten zich
plotseling hebben ontwikkeld, die hier
iets van mogen verwachten.
De ouderen, veelal reeds gepensio
neerden, zullen goed doen zich zoveel
mogelijk aan te passen bij hun be
perkte bewegingsmogelijkheden. Daar
bij is het steeds weer verbazingwek
kend hoeveel iemand met een ernsti
ge handicap nog kan presteren, als hij
zijn kwaal eenmaal heeft aanvaard en
met optimisme weet te dragen.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG. De zevenjarige Krijn
Kuyt uit Den Haag is zaterdagmiddag
omstreeks kwart voor een in zee ter
hoogte van Seinpost in Scheveningen
verdronken. Hij werd bewusteloos op de
kant gehaald door de 33-jarige Hagenaar
C. H. M. v. d. Berg en de 47-jarige me
juffrouw Agnes Breu uit Liedinghausen
(W.-Dld.). G.G. en G.D.. politie en leden
van de vrijwillige reddingsbrigade pas
ten zonder resultaat kunstmatige adem
haling toe. De jongen werd naar het
ziekenhuis aan de Zuidwal gebracht,
waar men de dood constateerde.
Omstreeks drie uur gistermiddag is
de 21-jarige houtzager N. Braat uit Bas-
sevelde (België) in het recreatiegebied
van de Braakman onder de gemeente
Hoek bij Terneuzen verdronken. Hij was
er met zijn broer en zus gekomen om
te baden. De broer raakte in moeilijk
heden en N. B., die niet kon zwemmen,
schoot te hulp. Het lukte alleen de broer
om weer op de kant te komen.
Een uur eerder was in de Wester-
schelde bij Perkpolderhaven de zeven
tienjarige J. Hillaert verdronken.
De 38-jarige kweker J. J. Zaal uit
Kwakel bij Uithoorn is in de nacht van
zaterdag op zondag verdronken in een
van de sloten om zijn bedrijf. Hij was
het huis uitgegaan om in verband met
het naderende onweer de kassen te slui
ten. Met speurhonden is men op onder
zoek gegaan toen de man 's ochtends
niet was weergekeerd. De man was vader
van zes kinderen.
Eigen nieuwsdienst
BERGEN OP ZOOM. Zonder een
beslissing te hebben genomen zijn de re
genten van het Algemeen burgergasthuis
in Bergen op Zoom zaterdagavond na
een spoedeisende vergadering weer uit
een gegaan. De vergadering was belegd
om het verzoek van de raad te bespre
ken, dat inhield dat het burgergasthuis
in Bergen op Zoom de weg vrij zou ma
ken voor een katholiek ziekenhuis. Bin
nen veertien dagen zullen de regenten
weer bijeenkomen.
iE DIRECTEUR van dit reisbureau
ypI ons i
..De Tsjechoslowaakse autoriteiten vel-\duidelijker gedemonstreerd worden als
langen dat onze cliënten minstens twee
weken van tevoren een visum aan
vragen. opdat die aanvragen in Praag
behandeld kunnen worden. Zij moeten,
evenals onze buschauffeurs, daarbij hun
paspoort inleveren, en visa kunnen ge
weigerd' worden zonder opgave van re
denen. Hoe kunnen wij van toeristen
verlangen dat zij het maken van reis
plannen uitstellen tot het laatste ogen
blik, tot zij op de laatstè dag horen
„of zij meemogen"? Hoe kunnen wij het
paspoort inleveren van een chauffeur
die op dat ogenblik misschien ergens
in Frankrijk is? Toerisme berust gro
tendeels op wederzijdse goede wil. maar
dit is te veel gevraagd
Wij vragen de Tsjechoslowaakse le
gatie in Den Haag om commentaar:
,.Ja. iedere visumaanvrage wordt in
Praag behandeld en moet twee weken
van te voren worden ingediend. Maar
dat is niets bijzonders, want een Tsjech
die naar Nederland wil reizen moet
soms een maand op zijn visum wach-
deze fraaie postzegel geplakt werd op
een briefwaarin deze vrouw toestem
ming krijgt naar Nederland te reizen.
ONLANGS hebben de internationale
persbureau's een bericht overgenomen
van het Tsjechoslowaakse staats-nieuws-
bureau: ..Veertig Nederlandse toeristen
zijn naar Tsjechoslowakije gekomen.
Het zijn leden van het Nederlandse
vredescomité. Zij hebben eeii fabriek
in Strakonice bezocht, er de fabricatie
van Jawa-motorrijwielen gezien, en er
met de arbeiders .gesproken."
Inderdaad, internationaal toerisme
kan het onderling begrip der volkeren
en de vrede slechts ten goede komen.
Maar zolang Tsjechen zélf niet
naar het buitenland mogen, is
Eigen nieuwsdienst
ITH Dit voorjaar voor de
eerste maal hebben de witvis-
jes, de snepen, bleien, alvers,
forelletjes en wat maar zwem
men wil in de Maas bij Lith de
sensatie van de elektrische lift on
dergaan. Tezeer bezeten vermoede
lijk door hun drift de paaiplaatsen
te bereiken hebben de vissen verge
ten hun tevredenheid (of afkeuring)
te betuigen over deze voor ons
land unieke installatie. Ook van de
doorzichtige glasaaltjes, die zich bij
tien- en tienduizenden omhoogge-
wurmd hebben door de klimgoot
naar de bovenstroomse eethuizen, is
geen commentaar bekend. Zeker is
echter wel, dat volgens menselijke
maatstaven het nieuwe systeem ge
heel en al voldoet. Al was dat dan
alleen maar omdat er geen mens
meer naar om behoeft te kijken.
Een viertal jaren geleden liet rijkswa
terstaat bij de Lithse stuw het
ouderwetse, vermoeiende systeem van
de vistrappen los. In de plaats er
van kwam een soort sluis, waarin de
stroomop zwemmende vissen worden
geschut en met een zekere regelmaat
Eigen nieuwsdienst
APELDOORN. Bedankt. Zonder uw
optreden zou nog veel meer bos verloren
zijn gegaan dan nu is gebeurd. Dat
(ongeveer) heeft de directie van het
staatsbosbeheer geschreven aan de com
mandant van de Apeldoornse brandweer.
Vooral de wijze waarop de Apeldoornse
brandweer op 24 juli een felle brand bij
Ughelen bluste oogstte de lof van staats
bosbeheer.
Overigens heeft de Apeldoornse brand
weer zaterdagmiddag weer kunnen laten
zien, dat zij goed blussen kan. Op de
grens van de gemeenten Epe en Olde-
broek woedde een heidebrand. Aanvanke
lijk deden alleen militairen bluspogingen,
maar later werden de brandweren van
Hattem, Apeldoorn, Heerde en Epe te
hulp geroepen. Er ging ongeveer zes hec
tare hei verloren.
naar het volgende Maaspand gebracht.
Aan die regelmaat haperde echter zo
het een en ander, 's Nachts bijvoor
beeld werd er niet geschut, omdat
geen sluisbeambte na zijn dagtaak nog
eens het bed verlaten wilde om de
handkracht te lenen voor de bediening
van de apparatuur.
Geen vis evenwel die zich stoort
aan 's mensen dagelijkse besognes. Hij
meldt zich wanneer het hem op z'n
trektocht uitkomt. Als koning-klant
verdient hij dan behandeld te worden.
Vandaar dat het arrondissement Maas
van de rijkswaterstaat op de idee
kwam de installatie te automatiseren.
Geen vis zou meer langer dan een
half uur voor schut behoeven te staan.
En geen sluisbeambte meer die ook
maar een pink hoefde te bewegen
voor het transport.
Bij dag en bij avond, altijd valt er voor de liefhebber van stedeschoon veel te genieten in Praag.
Voor goed vijf en twintigduizend gul
den werd de lift ge-automatiseerd. Een
flink bedrag, zo op het eerste oog.
Maar in de zorg voor de recreatieve
betekenis van ,,het vissen" achtte on
ze regering dit geld niet. De sinds
de kanalisatie van de Maas achteruit
geholde visstand verdiende wel zo'n
liftje. Want echt, de steile vistrappen
zijn menig vissengeslacht en -ras te
machtig gebleken. Enkele zelfs nood
lottig. Ofschoon de Maas een „scho
ne" rivier genoemd mag worden,
komt er geen zalm meer in voor. En
dat terwijl kort na de kanalisatie nog
honderden zalmen het water met hun
staarten in parels sloegen bij hun po
gingen de stuwen over te springen.
Geen zalmen dus meer maar nog
wel ettelijke andere soorten zoetwater
vis. Die vissen worden op het voor
hoofd gekieteld door een klein lok
stroompje wanneer zij de stuw bij Lith
genaderd zijn. Het stroompje is af
komstig uit de vislift waarvan de be-i
Het stuwcomplex te Lith. Geheel
rechts de toegang tot de vislift.
nedenstroomse schuif een klein half
uur achtereen telkenmale openstaat.
Voelt zo'n witvisje, forelletje of wat
ook die stroom, dan zwemt het monter
de lift binnen. Van teleurgesteld wor
den kan nauwelijks sprake zijn want
al heel snel valt de klep achter
hem dicht, de schuif aan de voor
zijde zakt weg en het bassin wordt
op het peil van het bovenpand ge
bracht. Eigenlijk is de lift dus een
sluisje, zij het van wat bijzondere ma
kelij. Nog terwijl de vis er aan de
voorkant uittrekt, het bovenpand op,
gaat achterin de lift alweer de schuif
open. Opnieuw ontstaat er zo een
lokstroompje en opnieuw jagen de vis
sen .er tegenin. Om andermaal heel
listig de lift binnen gemanoeuvreerd
te worden.
Zo gaat het voort, elk half uur. In
de sluis zijn lampen aangebracht en
in de betonnen wanden van de lift
kijkramen. Daardoorheen kan men de
vissen op hun trek naar boven toe be-
f'uderen. ~>at gebeurt ook vrij regel-
n\_ üg. Dr. Beelder van het rijksinsti
tuut visserij-onderzoek heeft er vele
uren doorgebracht en heeft, dank zij
de lift, menige wetenswaardigheid om
trent de vissen kunnen achterhalen.
En de vissen zelf overwonnen er in
korte tijd hoogten van vier tot vier en
een halve meter mee.
Pal naast de lift ligt de aalgoot,
een 48 meter lang geval waarin het
rijshout gretig groeien wil. Ook door
dat rijshout kriewelt een klein lok
stroompje. De goot helt vrij steil maar
dat verhindert de decimeter lange glas
aaltjes niet omhoog te klauteren. Op
hun lange reis van uit de Saragossa-
zee hebben zij al voldoende moeilijk
heden moeten doorstaan om voor zo'n
gemakkelijk klimpartijtje hun lijf nog
niet om te draaien.
Tegen die jeugdige overmoedigheid
waakt Waterstaat echter. Bovenaan de
goot heeft men een rustbak aange
bracht waarin de aaltjes even heerlijk
kunnen stoeien. Doch ook daarin
kriebelt de kopstroom en voort gaat
het, naar een bak met stro in het
uiterste einde van de rustgoot. Daar
doorheen komt het water en daarin
dus kruipen de aaltjes, bezeten door
hun wens het hoger- en hogerop te
zoeken.
Als volleerde acrobaten slingeren zij
zich tussen de strootjes omhoog. Hele
maal bovenin zit een schuif met een
gleuf. Die gleuf is nauwelijks een
centimeter breed en 25 centimeters
lang. Ervoor is het in deze dagen een
gedrang van jewelste. Tientallen glas
aaltjes tegelijk glijden en glippen door
de gleuf heen. Zijn ze erdoor, dan
worden zij nog enkele meters verder
geleid langs de oever. De stalen vleu
gels, die hun weg markeren, zijn op
gericht opdat de diertjes niet direct
door de volle stroom gegrepen kunnen
worden. Zou dit wel geschieden, de
aaltjes waren in minder dan geen tijd
weer aan de onderzijde van de stuw.
De dubbele installatie, die dit voor
jaar overtuigend bij Lith haar waarde
bewezen heeft, zal niet de enige in
Nederland blijven. Rijkswaterstaat zal
stuk voor stuk ook de andere zes
Maasstuwen hiermee uitrusten. De
ombouw van de vistrappen zal echter
wel enkele jaren aanlopen want elke
lift plus aalgoot kost ongeveer tachtig
mille. Op de duur zal de 'zoetwatervis
in de Maas evenwel overal worden
ge,.lilt" tijdens zijn reis naar de berg-
beekjes. Wanneer dat dan nog niet dl
visstand ten goede komen wü, dan I
er geen helpen meer aan.